Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-1.4011.408.2018.1.DW
z 28 grudnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 15 października 2018 r. (data wpływu 5 listopada 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 listopada 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 2 maja 2007 r. Wnioskodawczyni zgodnie z wydanym prawomocnym postanowieniem sądowym nabyła po zmarłym ojcu udział w wysokości 1/6 w dwóch nieruchomościach, tj. spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu (dalej jako „Mieszkanie po rodzicach”) i w nieruchomości gruntowej zabudowanej domem letniskowym (dalej jako „Dom letniskowy po rodzicach”). Następnie, ww. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu zostało przekształcone w odrębną własność lokalu. W dniu 23 sierpnia 2018 r. Wnioskodawczyni nabyła po swojej zmarłej matce udział w wysokości 2/6 w ww. nieruchomościach, tj. w Mieszkaniu po rodzicach i w Domu letniskowym po rodzicach. Aktualnie Wnioskodawczyni posiada udział 3/6 (tj. 1/2) w obu ww. nieruchomościach.

Niezależnie od powyższego Wnioskodawczyni posiada także, w ramach ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej drugie mieszkanie, w którym aktualnie zamieszkuje z mężem i dziećmi, i w ramach którego aktualnie zaspokaja swoje potrzeby mieszkaniowe. Mieszkanie to zostało nabyte jako własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu i następnie przekształcone w odrębną własność lokalu. Wnioskodawczyni od samego początku i niezmiennie posiada w ramach zawartego małżeństwa ustrój wspólności majątkowej, nie były zawierane jakiekolwiek umowy majątkowe małżeńskie, nie zostało wydane także jakiekolwiek orzeczenie sądowe w tym przedmiocie.

Wnioskodawczyni zamierza sprzedać swoje udziały w Mieszkaniu po rodzicach oraz w Domu letniskowym po rodzicach, zaś z mężem postanowili także sprzedać mieszkanie stanowiące ich majątek wspólny.

Za środki pochodzące z ww. sprzedaży dwóch udziałów w nieruchomościach i mieszkania Wnioskodawczyni zamierza nabyć z mężem do ich majątku wspólnego nowe mieszkanie lub dom, które to będzie służyć im do zaspokajania własnych celów mieszkaniowych. Innymi słowy, cena za nowe mieszkanie lub dom, stanowiące majątek wspólny Wnioskodawczyni i jej męża zostanie uiszczona ze środków pochodzących ze sprzedaży:

• udziału Wnioskodawczyni w Mieszkaniu po rodzicach, stanowiącego jej majątek osobisty,
• udziału Wnioskodawczyni w Domu letniskowym po rodzicach, stanowiącego jej majątek osobisty oraz
• mieszkania stanowiącego majątek wspólny małżeński Wnioskodawczyni i jej męża.

Nabycie nowego mieszkania lub domu będzie miało miejsce nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpi odpłatne zbycie ww. udziałów w nieruchomościach.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatkowanie całego przychodu uzyskanego z odpłatnego zbycia, stanowiących majątek osobisty Wnioskodawczyni udziałów w nieruchomościach przed upływem 5 lat od ich nabycia w drodze dziedziczenia na pokrycie części ceny zakupu przez Wnioskodawczynię i jej męża innego mieszkania lub domu do ich majątku wspólnego, w którym to Wnioskodawczyni wraz z rodziną będzie zaspokajać swoje cele mieszkaniowe spełnia warunek zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 21 ust 1 pkt 131 w związku z przepisem art. 21 ust. 25 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), tj. wydatkowania przychodu na własne cele mieszkaniowe Wnioskodawczyni przy uwzględnieniu, iż wydatkowanie to nastąpi nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie ww. udziałów w nieruchomościach?

Zdaniem Wnioskodawczyni, przeznaczenie całego przychodu z odpłatnego zbycia udziałów w nieruchomościach, nabytych w drodze dziedziczenia i stanowiących jej majątek osobisty na nabycie nieruchomości przez oboje małżonków do majątku wspólnego spełnia definicję wydatkowania na własne cele mieszkaniowe, a co za tym idzie dochód uzyskany ze sprzedaży tychże udziałów w nieruchomościach korzystać będzie ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o PIT. Zgodnie z treścią tegoż przepisu, zwalnia się z podatku dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia, jeżeli nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe, udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych. Stosownie zaś do treści art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o PIT, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131 tejże ustawy, uważa się wydatki poniesione na nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem.

W celu ustalenia czy wydatki - ze środków uzyskanych z tytułu sprzedaży nieruchomości stanowiącej majątek odrębny Wnioskodawczyni - na nabycie nieruchomości do majątku wspólnego małżonków będą wydatkami uprawniającymi do ulgi, w ocenie Wnioskodawczyni należy odnieść się do regulacji ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej, zawartych w przepisach ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682, z późn. zm.). I tak, zgodnie z treścią przepisu art. 31 § 1 tej ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością (art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Stosownie natomiast do art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Do majątku osobistego należą również, zgodnie z art. 33 pkt 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił.

Jak wynika przy tym z uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, w przypadku nabycia nieruchomości przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej przewidzianej w art. 31 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy nie ma możliwości określenia tego, w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie jest możliwe nabycie nieruchomości w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej. Wspólność małżeńska (łączna) to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości kluczowy jest moment poniesienia wydatku na nabycie tego składnika do majątku i to, że tego wydatku nie można przypisać jednemu bądź drugiemu małżonkowi w udziałach o określonej wielkości.

W ocenie Wnioskodawczyni, dotychczas wydawane w ramach zbliżonego stanu faktycznego interpretacje i orzecznictwo są zgodne i potwierdzają prawo do zwolnienia w zakresie opisanym w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o PIT. Wnioskodawczyni wskazuje w tym zakresie w szczególności na:

• interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 8 marca 2018 r., nr 0115-KDIT2-3.4011.68.2017.4. MJ,
• interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 22 września 2015 r., nr IBPB-2-2/4511-305/15/MZM,
• interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 30 czerwca 2014 r. DD9/033/439/KCT/2014/RWPD-63544
• wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z siedzibą w Krakowie z dnia 10 marca 2015 r., sygn. akt I SA/Kr 1655/14,
• wskazaną powyżej uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17.

Wnioskodawczyni, przedstawiając własne stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdza, iż w jej ocenie wydatkowanie całego przychodu z odpłatnego zbycia udziałów w nieruchomościach, nabytych w drodze dziedziczenia i stanowiących jej majątek osobisty, na nabycie nieruchomości przez oboje małżonków do majątku wspólnego na ich cele mieszkaniowe, spełnia definicję wydatkowania na własne cele mieszkaniowe. Co za tym idzie, dochód Wnioskodawczyni uzyskany ze sprzedaży tychże udziałów w nieruchomościach korzystać będzie ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o PIT, przy uwzględnieniu iż wydatkowanie to nastąpi nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie ww. udziałów w nieruchomościach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonywaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w ww. przepisie.

Natomiast w myśl art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego

- położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Podkreśla się, że zgodnie z utrwalonym w orzecznictwie sądowoadministracyjnym poglądem przepisy dotyczące wszelkiego rodzaju ulg i zwolnień podatkowych, jako odstępstwo od zasady powszechności opodatkowania, powinny być interpretowane ściśle, w oparciu o wykładnię gramatyczną przepisów ustawy, z wyłączeniem wykładni rozszerzającej. Należy stosować wykładnię ścisłą, która nie wychodzi poza literalne brzmienie przepisów. Stąd też, korzystanie z przedmiotowego zwolnienia przysługuje podatnikowi tylko i wyłącznie w sytuacji spełnienia wszystkich przesłanek wskazanych w przepisie prawa.

Podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy w stosunku do dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości, jest fakt wydatkowania środków (począwszy od dnia sprzedaży i nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiła sprzedaż) wyłącznie na enumeratywnie wskazane w ustawie cele mieszkaniowe. Zawarty w art. 21 ust. 25 ustawy katalog wydatków uprawniających do zwolnienia ma charakter zamknięty i w związku z tym tylko wydatkowanie środków na realizację celów w nim wskazanych pozwala na skorzystanie ze zwolnienia z opodatkowania.

Z istoty zwolnienia, o którym stanowi przywołany powyżej przepis w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wypływa daleko idąca konsekwencja zawarta w stwierdzeniu „własne cele mieszkaniowe”. U podstaw omawianego zwolnienia legło bowiem założenie, że nie powinny być opodatkowane środki wydane na realizację własnego celu mieszkaniowego zbywającego. Przy czym „własne cele mieszkaniowe” w takim przypadku należy rozumieć jednoznacznie zgodnie w wykładnią literalną. Realizacja własnych celów mieszkaniowych powinna polegać na tym, że w przypadku nabycia nieruchomości, to w niej podatnik faktycznie powinien takie cele realizować, a więc mieszkać.

W orzecznictwie przyjmuje się, że cel mieszkaniowy wiąże się z zaspokojeniem potrzeb mieszkaniowych, przy czym chodzi tu o potrzeby mieszkaniowe w sensie obiektywnym, a zatem potrzeby przeciętnego podatnika, który o ulgę się ubiega. Zawsze bowiem centrum życiowe koncentruje się w konkretnym budynku (lokalu) mieszkalnym i ten właśnie budynek (lokal) służy zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych. Jest to cel nadrzędny, przez pryzmat którego należy interpretować ww. przepis. Intencją ustawodawcy tworzącego to zwolnienie było zachęcenie podatników do nabywania w miejsce zbywanych nieruchomości czy praw majątkowych, innych nieruchomości lub praw majątkowych przeznaczonych do zaspakajania ich indywidualnych potrzeb mieszkaniowych. Świadczy o tym poprzedzenie wyrażenia „cele mieszkaniowe” przymiotnikiem „własne”.

Zwolnieniem tym nie są zatem objęte przychody ze sprzedaży nieruchomości i praw przeznaczone na zakup innych nieruchomości lub praw w sytuacji, gdy czynności te wskazują np. na działanie o charakterze zarobkowym, spekulacyjnym, inwestycyjnym lub innym nie wskazującym na działanie ukierunkowane na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych.

Wydatkowanie przychodu na własne cele mieszkaniowe oznacza, że celem podatnika jest zamieszkanie w tym nowym miejscu. Wyraz „mieszkaniowe” w wyrażeniu „własne cele mieszkaniowe” należy odnosić do zamiaru zamieszkiwania związanego z różnymi sposobami wydatkowania przychodu, a nie do wydatkowania przychodu na nabycie w znaczeniu przedmiotowym. Powyższe wynika wprost z brzmienia przepisu normującego powyższe zwolnienie.

W tym miejscu wskazać należy, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682). Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy – z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Jak wynika z art. 33 pkt 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego – do majątku osobistego każdego z małżonków należą przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił.

Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością (art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Stosownie natomiast do art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Tym samym, wydatki na nabycie nieruchomości przez Wnioskodawczynię i jej małżonka do majątku wspólnego, w której realizować będzie własne cele mieszkaniowe, mogą być uznane za wydatki na własny cel mieszkaniowy Wnioskodawczyni, o którym mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, wydatkowanie przez Wnioskodawczynię całości środków uzyskanych ze sprzedaży udziałów w nieruchomościach przed upływem 5 lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło ich nabycie w drodze dziedziczenia po zmarłej matce i stanowiących jej majątek odrębny, na nabycie nieruchomości mającej stanowić przedmiot współwłasności majątkowej małżeńskiej, w której Wnioskodawczyni zaspokajać będzie swoje potrzeby mieszkaniowe wypełnia dyspozycję art. 21 ust. 25 pkt 1 w związku z art. 21 ust. 1 pkt 131 i uprawniać będzie Wnioskodawczynię do zastosowania przedmiotowego zwolnienia.

Odnosząc się natomiast do powołanych przez Wnioskodawczynię interpretacji indywidualnych oraz orzeczeń sądów administracyjnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Organ interpretacyjny informuje jednocześnie, że na podstawie ustawy zmieniającej z dnia 23 października 2018 r. opublikowanej w dniu 19 listopada 2018 r. w Dzienniku Ustaw pod poz. 2159, z dniem 1 stycznia 2019 r. zmianie ulegnie brzmienie cytowanego w treści interpretacji indywidualnej przepisu art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz dodany zostanie art. 10 ust. 5 w tej ustawie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ………, aleja Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.