Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4012.548.2018.2.BC
z 28 grudnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 października 2018 r. (data wpływu 19 października 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 grudnia 2018 r. (data wpływu 27 grudnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, w przypadku wykonywania czynności zwolnionych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. a ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, w przypadku wykonywania czynności zwolnionych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. a ustawy. Pismem z 21 grudnia 2018 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu sprawy oraz o własne stanowisko.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest lekarzem stomatologiem i wykonuje następujące usługi w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej:

• usługi opieki medycznej stomatologicznej,
• usługi medycyny estetycznej.
  
  

Usługi opieki medycznej są przeważającą działalnością Wnioskodawcy.

Wniosek uzupełniono w dniu 27 grudnia 2018 r. o następujące informacje:

Wnioskodawca wykonuje dodatkowo usługi medycyny estetycznej, które po przekroczeniu kwoty 200 000 zł, są objęte podatkiem VAT. Obecnie suma tych usług nie przekracza 200 000 zł.

Wielkość usług, tj. usług leczniczych i usług medycyny estetycznej przekracza limit 200 000 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy usługi opieki medycznej stomatologicznej wlicza się do limitu (200 000 PLN), po przekroczeniu którego Wnioskodawca jest płatnikiem podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie doprecyzowane w piśmie z dnia 21 grudnia 2018 r.), zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się z konieczności bycia podatnikiem podatku VAT firmy, które nie przekroczyły limitu przychodu w wysokości 200 000 PLN.

Na podstawie art. 113 ust. 2 pkt 2 ustawy, nie zalicza się usług zaliczonych do zwolnionych na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy.

Art. 43 ust. 1 pkt 19a ustawy przewiduje zwolnienie dla usług opieki medycznej, wykonywanych przez lekarza dentystę.

Usługi stomatologiczne, polegające na leczeniu, profilaktyce itp. są usługami zwolnionymi z podatku od towarów i usług, a więc nie wchodzą do limitu konieczności wejścia do podatku VAT całej działalności Wnioskodawcy (art. 43 ust. 1 pkt 19a ustawy o VAT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne (art. 96 ust. 3 ustawy).

Z kolei, jak stanowi art. 96 ust. 5 ustawy, jeżeli podmioty, o których mowa w ust. 3, rozpoczną dokonywanie sprzedaży opodatkowanej, utracą zwolnienie od podatku lub zrezygnują z tego zwolnienia, obowiązane są do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w ust. 1, a w przypadku podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT zwolnieni – do aktualizacji tego zgłoszenia, w terminach (…).

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy – zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Natomiast, na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy – do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   3. usług ubezpieczeniowych
   – jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   

W myśl art. 113 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności - przed dniem wykonania tej czynności.

Jak stanowi art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Jak wynika z art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1. dokonujących dostaw:
   1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
      • energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
      • wyrobów tytoniowych,
      • samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
   3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
   4. terenów budowlanych,
   5. nowych środków transportu;
2. świadczących usługi:
   1. prawnicze,
   2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
   3. jubilerskie;
3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.
   
   

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że obliczając limit sprzedaży uprawniający podatnika do zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, nie bierze się pod uwagę m.in. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 ustawy, z wyjątkami wskazanymi w art. 113 ust. 2 pkt 2 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność, w zakresie której wykonuje usługi:

• opieki medycznej stomatologicznej,
• medycyny estetycznej.

Usługi opieki medycznej są przeważającą działalnością Wnioskodawcy.

Wnioskodawca wykonuje dodatkowo usługi medycyny estetycznej, które po przekroczeniu kwoty 200 000 zł, są objęte podatkiem VAT. Obecnie suma tych usług nie przekracza 200 000 zł.

Wielkość usług, tj. usług leczniczych i usług medycyny estetycznej przekracza limit 200 000 zł.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy usługi opieki medycznej stomatologicznej wlicza się do limitu (200 000 PLN), po przekroczeniu którego Wnioskodawca jest płatnikiem podatku VAT.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane w ramach działalności leczniczej przez podmioty lecznicze.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, świadczone w ramach wykonywania zawodów:

1. lekarza i lekarza dentysty,
2. pielęgniarki i położnej,
3. medycznych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2018 r. poz. 160, z późn. zm.),
4. psychologa.
   
   

Z powyższego wynika, że ze zwolnienia od podatku korzystają usługi opieki medycznej, które spełniają określone warunki – służą mianowicie profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia oraz świadczone są przez konkretne, wymienione przez ustawodawcę podmioty (lekarzy, lekarzy dentystów, pielęgniarki, położne, psychologów i osoby świadczące powyższe usługi w ramach wykonywania zawodów medycznych). Zwolnienie obejmuje zatem tylko świadczenia medyczne wykonywane w określonym celu (wyłącznie te, które realizują cel związany z profilaktyką, zachowaniem, ratowaniem, przywracaniem i poprawą zdrowia) przez określone osoby (podmioty).

Zatem, usługi opieki medycznej, stomatologicznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, świadczone przez Wnioskodawcę są zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. a ustawy.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że dokonywana przez Wnioskodawcę sprzedaż usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. a ustawy nie podlega uwzględnieniu w kwocie limitu, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, tj. w kwocie 200.000 zł. Wynika to z treści ust. 2 tego artykułu, który enumeratywnie wskazuje, jakich czynności nie należy uwzględniać we wskazanej wyżej kwocie, w tym m.in. odpłatnego świadczenia usług zwolnionych na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy. Usługi te nie są również wymienione w art. 113 ust. 13 ustawy, który wskazuje czynności, do których nie stosuje się analizowanego zwolnienia podmiotowego. Zatem, należy stwierdzić, że do wartości sprzedaży w wysokości 200.000 zł, Wnioskodawca jest zobowiązany wliczać jedynie wartość usług z tytułu usług medycyny estetycznej. Ponadto należy podkreślić, że Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia podmiotowego, jeżeli będzie spełniał warunek, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy, tj. gdy sprzedaż dokonywana przez Wnioskodawcę nie przekroczy łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł lub – w przypadku rozpoczęcia w trakcie roku wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu – nie przekroczy tej kwoty w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym.

W konsekwencji, Wnioskodawca w przypadku, gdy wartość sprzedaży z tytułu świadczenia usług opodatkowanych, tj. usług medycyny estetycznej, nie przekroczy w roku poprzedzającym rok podatkowy kwoty 200.000 zł, lub w przypadku rozpoczęcia w trakcie roku wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu (niekorzystających ze zwolnienia) nie przekroczy tej kwoty w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym – nie ma obowiązku dokonania rejestracji dla potrzeb podatku VAT.

Podsumowując, usług opieki medycznej stomatologicznej, świadczonych przez lekarza dentystę, nie wlicza się do limitu sprzedaży, wskazanego w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż są zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. a ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Ponadto tut. Organ nadmienia, że Wnioskodawca we własnym stanowisku sformułował następujące zdanie: „(…) Art. 43 ust. 1 pkt 19a ustawy przewiduje zwolnienie dla usług opieki medycznej, wykonywanych przez lekarza dentystę”. Należy zauważyć, że tut. Organ uznał powołaną przez Wnioskodawcę podstawę prawną za omyłkę pisarską, gdyż powołana treść przepisu jednoznacznie odnosi się do art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług, a nie do przepisu art. 43 ust. 19a ustawy.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.