Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-2.4011.420.2018.2.MK
z 27 grudnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 listopada 2018 r. (data wpływu 9 listopada 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 grudnia 2015 r. (data wpływu 11 grudnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 listopada 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej.

W związku z tym, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 7 listopada 2018 r., nr 0112-KDIL3-2.4011.420.2018.1.MK, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ww. ustawy wezwano Wnioskodawczynię do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Ponadto, pouczono Wnioskodawczynię, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem Wnioskodawczyni przez organ do uzupełnienia wniosku a jego uzupełnieniem, nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano 26 listopada 2018 r., skutecznie doręczono 4 grudnia 2018 r., natomiast 11 grudnia 2018 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek (nadana w polskiej placówce pocztowej 6 grudnia 2018 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Siostra Wnioskodawczyni od urodzenia (11.06.1976 r.) jest osobą niepełnosprawną umysłowo. Orzeczenie o niepełnosprawności zostało wydane na stałe. Krewna jest osobą niezdolną do pracy i wymaga stałej opieki i pomocy innych osób w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji. Obecnie ma 42 lata, pobiera rentę i dodatek pielęgnacyjny. Siostra Wnioskodawczyni jest osobą dorosłą niepełnosprawną umysłowo i nie może podejmować decyzji samodzielnie. W dniu 16 kwietnia 2015 r. siostra została ubezwłasnowolniona przez sąd rodzinny. Rodzice nie zrzekli się praw rodzicielskich, ani nigdy im tych praw nie odebrano. Z dniem 3 lipca 2015 r. – na prośbę mamy – Wnioskodawczyni została ustanowiona opiekunem prawnym siostry. Jak Wnioskodawczyni wyjaśnia rodzice są starsi i mają problemy ze zdrowiem. Tato ma zaawansowaną demencję, a mama ma wiele chorób typu: cukrzyca, tarczyca, choroby oczu, problemy z kręgosłupem (zawroty głowy). W 2017 r. rodzice ulegli wypadkowi samochodowemu i stan ich zdrowia się pogorszył. Z przyczyn zdrowotnych rodziców Wnioskodawczyni zdecydowała się zapewnić siostrze dobrą opiekę na co dzień, która miałaby pozytywny wpływ na jej rozwój umysłowy. Dlatego też siostra przebywa w Domu Pomocy Społecznej.

W związku z powyższym – jak podaje Wnioskodawczyni – sytuacja jest następująca:

Wnioskodawczyni zabiera siostrę na 2-3 dni, w dniach świątecznych na tydzień, a w okresie wakacyjnym więcej niż tydzień. Oprócz tego odwiedza siostrę przynajmniej raz w miesiącu i na szczególne okazje, w tym urodziny i imieniny. Jadąc w odwiedziny kupuje siostrze prezenty, tj. artykuły spożywcze i przemysłowe w zależności od potrzeby. Dzwoni dwa razy w tygodniu (czwartek, niedziela). Interesuje się też zdrowiem i w ramach swoich prywatnych pieniędzy robi siostrze badania i kontrole lekarskie. Na czas przepustki Wnioskodawczyni stara się zapewnić siostrze różne atrakcje, w tym wycieczki. Zdarzają się jednak miesiące, w których Wnioskodawczyni nie zabiera siostry na przepustki. W 2017 r. Wnioskodawczyni zabierała siostrę na przepustki w następujących miesiącach: styczeń, marzec, kwiecień, maj, czerwiec, wrzesień i grudzień. W pozostałych miesiącach siostra była chora lub stan zdrowia rodziców (wypadek – luty 2017 r.) nie pozwalały, aby w tym czasie zabrać siostrę na przepustkę. Wnioskodawczyni jest osobą samotną w 2017 r. jej dochody przekroczyły kwotę 56.000 zł.

W odpowiedzi na wezwanie Wnioskodawczyni wyjaśniła, że renta jej siostry wynosi 878,12 zł netto, a dodatek pielęgnacyjny 184,42 zł netto. Dalej wskazała: Jak same cyfry wskazują jest to niewystarczające na zaspokojenie potrzeb wynikających z niepełnosprawności. Ponadto wyjaśniła, że nie ciąży na niej obowiązek alimentacyjny, a uzyskane w 2017 r. dochody, które przekroczyły 56.000 zł podlegały opodatkowaniu wg skali podatkowej. Przy czym dochód, który jej przysługuje to 112.000 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawczyni jako opiekun prawny siostry, która jest osobą niepełnosprawną ma prawo do skorzystania za 2017 r. z ulgi prorodzinnej, o której mowa w art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy w przypadku przekroczenia 56 tys. zł dochodu przez Wnioskodawczynię (osobę samotną – pannę) może ona skorzystać z ulgi na wychowanie siostry?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, w świetle obowiązujących przepisów może ona skorzystać z ulgi prorodzinnej na wychowanie siostry albowiem spełnia kryteria formalne oraz materialne upoważniające do odliczenia od podatku. W opinii Wnioskodawczyni może ona odliczyć ulgę biorąc siostrę na przepustki w każdym miesiącu, nawet jak dochód przekracza 56 tys. zł Jednocześnie przepisy mówią, że osoba samotna może osiągnąć dochód do kwoty 112 tys. zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

Zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
2. dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko;
3. trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota:
   1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
   2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.
   
   

Przy czym zgodnie z art. 27f ust. 2a ustawy, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W myśl art. 27f ust. 2c powołanej ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych;
2. wstąpiło w związek małżeński.
   
   

W przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ww. ustawy).

Stosownie do art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Na podstawie art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

W świetle art. 27f ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Treść art. 27f ust. 6 w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 ww. ustawy wskazuje, że odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje również podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie:

• bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
• do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej,
• w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.
  
  

Z treści art. 27f ust. 7 tej ustawy wynika natomiast, że przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

W myśl art. 6 ust. 8 ww. ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Stosownie do art. 6 ust. 9 powołanej ustawy, zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c, w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Biorąc pod uwagę powyższe, uprawnionymi do skorzystania z ulgi są zatem podatnicy, którzy spełnili poniższe przesłanki tj.:

• osiągali dochody opodatkowane wg skali podatkowej,
• wykonywali władzę rodzicielską, pełnili funkcje opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało lub sprawowali opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą,
• utrzymywali pełnoletnie dziecko w związku z wykonywaniem przez siebie ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej,
• wykażą podatek (po odliczeniu składki na ubezpieczenia zdrowotne).
  
  

W świetle powyższego należy uznać, że na podstawie art. 27f ust. 1 ustawy podatnik ma prawo odliczyć kwotę ulgi na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym m.in. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało, a na podstawie art. 27f ust. 6 ustawy pozostające na utrzymaniu pełnoletnie dziecko, o którym mowa m.in. w art. 6 ust. 4 pkt 2 (dziecko bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywało zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną), w związku z wykonywaniem przez tego podatnika ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

W tym miejscu należy jednoznacznie podkreślić, że wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe nie stanowią standardu prawnego, lecz są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, wynikającej z art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późń. zm.), stanowiącego, że każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Co więcej, zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Stąd też, korzystanie z każdej preferencji podatkowej, wymaga spełnienia warunków określonych w przepisach je konstytuujących. Tak więc, przepisy regulujące prawo do przedmiotowego zwolnienia winny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Należy również zastrzec, że w przypadku korzystania z ulg i zwolnień podatkowych, wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązek udowodnienia, że określony wydatek został poniesiony przy spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów podatkowych spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Z treści wniosku wynika, że siostra Wnioskodawczyni od urodzenia (11.06.1976 r.) jest osobą niepełnosprawną umysłowo. Orzeczenie o niepełnosprawności zostało wydane na stałe. Siostra jest osobą niezdolną do samodzielnej egzystencji, otrzymuje rentę i dodatek pielęgnacyjny. W dniu 16 kwietnia 2015 r. siostra została ubezwłasnowolniona przez sąd rodzinny. Rodzice nie zrzekli się praw rodzicielskich, ani nigdy im tych praw nie odebrano. Z dniem 3 lipca 2015 r. – na prośbę mamy – Wnioskodawczyni (osoba samotna) została ustanowiona opiekunem prawnym siostry. Jak podaje Wnioskodawczyni rodzice są starsi i mają problemy ze zdrowiem, dodatkowo w 2017 r. rodzice ulegli wypadkowi samochodowemu i stan ich zdrowia się pogorszył. Z przyczyn zdrowotnych rodziców Wnioskodawczyni zdecydowała się zapewnić siostrze dobrą opiekę na co dzień, która miałaby pozytywny wpływ na jej rozwój umysłowy. Dlatego też siostra Wnioskodawczyni przebywa w Domu Pomocy Społecznej. Z opisu sprawy wynika również, że Wnioskodawczyni zabiera siostrę na 2-3 dni, w dniach świątecznych na tydzień, a w okresie wakacyjnym więcej niż tydzień. Dzwoni dwa razy w tygodniu (czwartek, niedziela). Oprócz tego odwiedza siostrę przynajmniej raz w miesiącu i na szczególne okazje, w tym urodziny i imieniny. Jadąc w odwiedziny kupuje siostrze prezenty, tj. artykuły spożywcze i przemysłowe w zależności od potrzeby. Interesuje się też zdrowiem i w ramach swoich prywatnych pieniędzy robi siostrze badania i kontrole lekarskie. W stosunku do niepełnosprawnej siostry na Wnioskodawczyni nie ciąży obowiązek alimentacyjny, a uzyskane w 2017 r. dochody, które przekroczyły 56.000 zł podlegały opodatkowaniu wg skali podatkowej. Przy czym limit dochodu, który jej przysługuje to 112.000 zł.

Wnioskodawczyni zamierza skorzystać z ulgi prorodzinnej, w związku ze sprawowaniem opieki nad niepełnosprawną dorosłą siostrą. Dochody Zainteresowanej przekraczają 56.000 zł, jednak mieszczą się w przysługującym i jej męża nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000,00 zł.

Z przywołanego art. 27f ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika natomiast, że z analizowanej ulgi prorodzinnej mogą skorzystać także podatnicy utrzymujący pełnoletnie dzieci, o których mowa m.in. w art. 6 ust. 4 pkt 2 tejże ustawy (dzieci bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek pielęgnacyjny) lub rentę socjalną), w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Wobec powyższego, należy stwierdzić, że niezależnie od poziomu rozwoju osoby ubezwłasnowolnionej, która jest pełnoletnia, podstawy do skorzystania z ulgi prorodzinnej nie może stanowić dla podatnika art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a to z tego względu, że przyznaje on prawo odliczenia określonej kwoty jedynie opiekunom prawnym małoletnich. W przypadku zaś osób pełnoletnich – zgodnie z zacytowanym art. 27f ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – konieczne jest aby utrzymywanie dziecka, m.in. otrzymującego zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną, miało miejsce w związku z wykonywaniem obowiązku alimentacyjnego.

Warunki dotyczące ustanawiania, sprawowania i ustania opieki nad dzieckiem określają przepisy ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682 z późn. zm.). Zgodnie z art. 155 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, opiekun sprawuje pieczę nad osobą i majątkiem pozostającego pod opieką; podlega przy tym nadzorowi sądu opiekuńczego.

Natomiast w myśl art. 155 § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, do opieki stosuje się odpowiednio przepisy o władzy rodzicielskiej.

Regulacje Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, co do zasady, nie nakładają obowiązku alimentacyjnego na opiekuna prawnego. Wyjątek od tej zasady zachodzi wówczas, gdy opiekun prawny jest jednocześnie krewnym podopiecznego, zobowiązanym do alimentacji w myśl art. 128 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, który stanowi, że obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania (obowiązek alimentacyjny) obciąża krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo – a zatem, gdy opiekun prawny jest krewnym podopiecznego w linii prostej lub jego rodzeństwem.

Obowiązek alimentacyjny obciąża zstępnych przed wstępnymi, a wstępnych przed rodzeństwem; jeżeli jest kilku zstępnych lub wstępnych - obciąża bliższych stopniem przed dalszymi (art. 129 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Uzupełnienie wskazanej regulacji stanowi art. 132 Kodeksu, po myśli którego obowiązek alimentacyjny zobowiązanego w dalszej kolejności powstaje dopiero wtedy, gdy nie ma osoby zobowiązanej w bliższej kolejności albo gdy osoba ta nie jest w stanie uczynić zadość swemu obowiązkowi lub gdy uzyskanie od niej na czas potrzebnych uprawnionemu środków utrzymania jest niemożliwe lub połączone z nadmiernymi trudnościami.

Jak wskazuje się w literaturze przedmiotu – M. Bieżuński, P. Bieżuński, Pomoc osobom uprawnionym do alimentów, LEX, Kodeks rodzinny i opiekuńczy reguluje kolejność obowiązków alimentacyjnych ze względu na linię i stopień pokrewieństwa. Przedstawia się to następująco:

1. obowiązek małżonka;
2. obowiązek zstępnych;
3. obowiązek wstępnych;
4. obowiązek przysposobionego w sposób niepełny względem jego wstępnych;
5. obowiązek między rodzeństwem.
   
   

Obowiązek alimentacyjny osoby zobowiązanej w dalszej kolejności powstaje dopiero, gdy nie ma osób zobowiązanych w bliższej kolejności lub nie mogą osoby te pełnić swoich obowiązków. Krewnych w tym samym stopniu obciąża obowiązek alimentacyjny w częściach odpowiadających ich możliwościom zarobkowym i majątkowym (art. 129 § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

W świetle przywołanych przepisów prawa, samo bycie opiekunem prawnym niepełnosprawnej siostry nie stanowi samoistnej przesłanki uprawniającej do odliczenia od podatku kwoty określonej w art. 27f ust. 2 cyt. ustawy podatkowej.

Reasumując: skoro na Wnioskodawczyni nie ciąży obowiązek alimentacyjny, co sama wskazała w uzupełnieniu wniosku, to na gruncie obowiązujących przepisów prawa, Zainteresowanej nie przysługuje prawo do skorzystania z ulgi prorodzinnej, o której mowa w art. 27f ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nie została spełniona przesłanka wymieniona w art. 27f ust. 6 tejże ustawy, od której spełnienia ustawodawca uzależnił prawo do skorzystania z ulgi.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.