INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 12 października 2011 r. (data wpływu do tut. Biura – 19 października 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zapewnienia przez pracodawcę pracownikom świadczącym pracę na terenie realizowanych budów posiłków regeneracyjnych bądź też produktów żywnościowych do ich przyrządzenia - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 października 2011 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zapewnienia przez pracodawcę pracownikom świadczącym pracę na terenie realizowanych budów posiłków regeneracyjnych bądź też produktów żywnościowych do ich przyrządzenia.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Głównym profilem działalności gospodarczej Spółki jest świadczenie usług z zakresu budownictwa specjalistycznego dróg kolejowych od szlaków poprzez stacje, aż po obiekty infrastruktury towarzyszącej. Specyfika tego typu prac wiąże się z realizacją projektów budowlanych na całym obszarze kraju, w większości położonych na terenach niezabudowanych lub w pobliżu niewielkich miejscowości stanowiących najczęściej tzw. stacje pośrednie.

Prace odbywają się na otwartej przestrzeni, często w dużym oddaleniu od zabudowań infrastruktury lokalnej, przy czynnym ruchu pociągów po sąsiednich torach oraz w różnych porach dnia i nocy, co jest skutkiem przydzielanych przez inny podmiot gospodarczy, tzw. zamknięć torowych uniemożliwiających „ciągłą” pracę ludzi. Uwarunkowania te, w kontekście realizacji przychodów opartych na efektywności i wydajności pracy ludzi, stały się źródłem decyzji zarządu firmy o zorganizowaniu posiłków regeneracyjnych w miejscach prowadzenia prac bądź ich pobliżu.

Zgodnie z przepisami prawa pracy zawartymi w art. 232 Kodeksu pracy i rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów pracodawca zobowiązany jest do zapewnienia posiłków profilaktycznych dla osób wykonujących swoją pracę w warunkach szczególnie uciążliwych. Z uwagi na występowanie powyższych warunków dla określonych grup zawodowych pracowników zarząd Spółki, w porozumieniu ze związkami zawodowymi, spełniając jednocześnie obowiązek ustawowy, uchwałą przyznał posiłki regeneracyjne dla wszystkich grup zawodowych (bezpośrednio-produkcyjnych) świadczących prace na terenie realizowanych budów.

Posiłkami regeneracyjnymi objęto grupy pracowników, dla których:

1. zgodnie z przepisami prawa pracy zawartymi w art. 232 Kodeksu pracy i rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów pracodawca zobowiązany jest do zapewnienia posiłków profilaktycznych dla osób wykonujących swoją pracę w warunkach szczególnie uciążliwych; stanowią one obligatoryjną formę posiłku regeneracyjnego, której w ustawie przyporządkowano termin posiłek profilaktyczny,
2. nie stwierdzono przekroczenia wskaźników wydatkowanej energii obligujących pracodawcę do ustawowego zapewnienia pracownikom posiłków profilaktycznych.
   
   

Objęcie wszystkich pracowników realizujących zadania budowlane bezpośrednio na planach budów posiłkiem regeneracyjnym ma na celu zwiększenie wydajności oraz poprawę „logistyki czasu pracy”, co przekłada się na przyspieszenie tempa realizacji pracy a tym samym wpływa bezpośrednio na wyniki ekonomiczne jednostki.

Posiłki regeneracyjne przyznawane są tylko w okresach faktycznej realizacji prac na budowach i należą się pracownikom obecnym w pracy i świadczącym pracę przez minimum 8 godzin w ciągu dnia.

Realizacja uchwały zarządu odbywa się:

1. poprzez zakup towarów spożywczych takich jak konserwy i inne produkty żywnościowe spożywane w przerwach w pracy a wydawane zamiennie za posiłki gorące (brak możliwości zapewnienia posiłku określonego w pozycjach 2-4,
2. w punktach gastronomicznych takich jak: bary, restauracje, stołówki, itp.,
3. poprzez dostawę gotowych dań na teren budowy (catering) lub w wyznaczone miejsce.
   
   

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy podatnik ma obowiązek naliczenia i odprowadzenia podatku dochodowego od osób fizycznych w przypadku:

1. wydania posiłku regeneracyjnego grupie pracowników, w stosunku do których na pracodawcy ciążą zobowiązania wynikające z art. 232 Kodeksu pracy i rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r., zwane tam posiłkami profilaktycznymi...
2. wydania posiłku regeneracyjnego grupie pracowników, w stosunku do których na pracodawcy nie ciążą zobowiązania wynikające z art. 232 Kodeksu pracy i rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r., zwane tam posiłkami profilaktycznymi...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku pracowników, w stosunku do których na pracodawcy ciążą zobowiązania wynikające z treści art. 232 Kodeksu pracy i rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. dotyczące zapewnienia pracownikom posiłków profilaktycznych, świadczenie to korzysta ze zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wobec czego nie istnieje obowiązek naliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych.

Natomiast w przypadku pracowników, w stosunku do których na pracodawcy nie ciążą zobowiązania wynikające z treści art. 232 Kodeksu pracy i rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. dotyczące zapewnienia pracownikom posiłków profilaktycznych świadczenie to należy opodatkować podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał przepisy art. 9 ust. 1, art. 10 ust. 1, art. 11 ust. 1, art. 12 ust. 1, art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jak i art. 232 Kodeksu pracy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zapewnienia przez pracodawcę pracownikom świadczącym pracę na terenie realizowanych budów posiłków regeneracyjnych bądź też produktów żywnościowych do ich przyrządzenia. Natomiast odnośnie pytań dotyczących podatku od towarów i usług wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w treści art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W treści art. 10 ust. 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi w pkt 1 wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14 – 15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do treści art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Zwolnienie przedmiotowe wynikające z zacytowanego wyżej przepisu można zastosować tylko wówczas jeżeli do wydawania świadczeń w postaci posiłków profilaktycznych (regeneracyjnych) pracodawcę zobowiązują szczegółowe przepisy prawa pracy.

Zgodnie z treścią art. 232 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tj. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm) pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych. Przepis ten zawiera delegację do określenia w drodze rozporządzenia rodzajów tych posiłków i napojów oraz wymagań jakie powinny spełniać, a także przypadków i warunków ich wydawania.

Rozporządzeniem tym jest rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. z 1996 r. Nr 60, poz. 279).

Zgodnie z § 1 pkt 1 tego rozporządzenia, pracodawca zapewnia pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych nieodpłatnie posiłki wydawane ze względów profilaktycznych, w formie jednego dania gorącego, z zastrzeżeniem § 2 ust. 2.

Jeżeli pracodawca nie ma możliwości wydawania posiłków ze względu na rodzaj wykonywanej przez pracownika pracy lub ze względów organizacyjnych, może zapewnić w czasie pracy:

1. korzystanie z takich posiłków w punktach gastronomicznych,
2. przyrządzanie posiłków przez pracownika we własnym zakresie z otrzymanych produktów - § 2 ust. 2 ww. rozporządzenia.
   
   

Jednocześnie, z treści § 5 ww. rozporządzenia wynika, iż stanowiska pracy, na których zatrudnieni pracownicy powinni otrzymywać posiłki i napoje, oraz szczegółowe zasady ich wydawania, a także warunki uzasadniające zapewnienie posiłków w sposób, o którym mowa w § 2 ust. 2, ustala pracodawca w porozumieniu z zakładowymi organizacjami związkowymi, a jeżeli u danego pracodawcy nie działa zakładowa organizacja związkowa – pracodawca po uzyskaniu opinii przedstawicieli pracowników.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca (zarząd Spółki), w porozumieniu ze związkami zawodowymi, spełniając jednocześnie obowiązek ustawowy, uchwałą przyznał posiłki regeneracyjne dla wszystkich grup zawodowych (bezpośrednio-produkcyjnych) świadczących prace na terenie realizowanych budów, co ma na celu zwiększenie wydajności oraz poprawę „logistyki czasu pracy” jak również przekłada się na przyspieszenie tempa realizacji pracy, a tym samym wpływa bezpośrednio na wyniki ekonomiczne jednostki. Posiłki regeneracyjne przyznawane są tylko w okresach faktycznej realizacji prac na budowach i należą się pracownikom obecnym w pracy i świadczącym pracę przez minimum 8 godzin w ciągu dnia.

Realizacja uchwały zarządu odbywa się:

1. poprzez zakup towarów spożywczych takich jak konserwy i inne produkty żywnościowe spożywane w przerwach w pracy a wydawane zamiennie za posiłki gorące (brak możliwości zapewnienia posiłku określonego w pozycjach 2-4,
2. w punktach gastronomicznych takich jak: bary, restauracje, stołówki, itp.,
3. poprzez dostawę gotowych dań na teren budowy (catering) lub w wyznaczone miejsce.
   
   

Mając na uwadze stan faktyczny przedstawiony we wniosku oraz powołane wyżej przepisy prawa, stwierdzić należy, iż obowiązek zapewnienia pracownikom posiłków profilaktycznych dotyczy tylko pracowników zatrudnionych w warunkach szczególnie uciążliwych. Niemniej jednak, do pojęcia „warunków szczególnie uciążliwych” odwołują się w swojej dyspozycji powołane wyżej przepisy prawa pracy, a nie przepisy prawa podatkowego. Rozstrzygnięcie znaczenia tego pojęcia, jak również obowiązku czy zasadności wydawania pracownikom posiłków profilaktycznych, nie leży zatem w kompetencji organów podatkowych.

Niezależnie jednak od powyższego wartość posiłków profilaktycznych (w tym również produktów żywnościowych do ich przyrządzenia), wydawanych przez pracodawcę pracownikom, w stosunku do których na pracodawcy ciążą zobowiązania wynikające z treści art. 232 Kodeksu pracy i rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pod warunkiem, że są one otrzymywane przez pracowników zatrudnionych w warunkach szczególnie uciążliwych w rozumieniu tychże przepisów.

Natomiast w przypadku tej grupy pracowników, którym pracodawca wydał posiłki profilaktyczne (w tym produkty żywnościowe do ich przyrządzenia) a w stosunku do których na pracodawcy nie ciążą zobowiązania wynikające z treści art. 232 Kodeksu pracy i rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. wartość tych świadczeń nie będzie podlegała zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy. W związku z czym wartość tych świadczeń winna być doliczona do przychodu pracowników i opodatkowana podatkiem dochodowym na zasadach ogólnych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.