Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-3.4011.369.2018.2.JK3
z 8 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 22 lipca 2018 r. (data wpływu 1 sierpnia 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 10 września 2018 r. (data nadania 10 września 2018 r., data wpływu 17 września 2018 r.) na wezwanie z dnia 31 sierpnia 2018 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.369.2018.1.JK3 (data nadania 3 września 2018 r., data doręczenia 7 września 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dokonywania odliczeń w ramach tzw. ulgi prorodzinnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dokonywania odliczeń w ramach tzw. ulgi prorodzinnej.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr 0114-KDIP3-3.4011.369.2018.1.JK3 z dnia 31 sierpnia 2018 r. (data nadania 3 września 2018 r., data doręczenia 7 września 2018 r.) tutejszy organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia przedmiotowego wniosku.

Pismem z dnia 10 września 2018 r. (data nadania 10 września 2018 r., data wpływu 17 września 2018 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od 1999 r. Wnioskodawczyni przebywa na wczesnej emeryturze z uwagi na niepełnosprawnego syna na podstawie orzeczenia lekarskiego o ustaleniu stopnia niepełnosprawności według kodów 0/PS, które wydane jest na stałe. Syn Wnioskodawczyni pobiera zasiłek pielęgnacyjny oraz rentę socjalną. Niepełnosprawność ta zaliczona jest do stopnia znacznego. Syn był zatrudniony na stanowisku pracownika sprzątającego od 2011 r. do lutego 2018 r. (sprzątanie biura). Wnioskodawczyni nadmienia, że praca ta nie była wykonywana przez niego samodzielnie. Większość obowiązków w jego imieniu wypełniała Wnioskodawczyni w jego obecności. Jak wynika z wyżej wspomnianego orzeczenia syn Wnioskodawczyni wymaga stałej opieki. Ma znaczną wadę wzroku, polegającą na tym, że jedna gałka oczna jest sztuczna, w związku z tym nie jest w stanie na nią widzieć, a w drugim oku jest bardzo duże niedowidzenie, ma oczopląs i jaskrę. Dodatkowo syn Wnioskodawczyni leczy się psychiatryczne i przyjmuje stałe leki. Wnioskodawczyni podkreśla również, że z uwagi na niesamodzielność syna, wymaga on obecności drugiej osoby, np. podczas wyjazdów na turnusy rehabilitacyjne, wycieczek, spotkań towarzyskich, jak i pójście do lekarza. W roku 2015 Wnioskodawczyni osiągnęła roczny dochód w wysokości 17.301,72 zł. W 2016 r. w wysokości 19.762,24 zł. Syn natomiast osiągnął w 2015 r. roczny dochód 20.679,18, a w 2016 r. w wysokości 20.423,94 zł. Zatem różnica w wysokościach za 2015 r. wynosi 3.377,76, natomiast w 2016 r. - 661 zł. W latach 2011-2014 dochody syna były mniejsze od dochodów Wnioskodawczyni.

W okresie będącym przedmiotem zapytania w stosunku do Wnioskodawczyni oraz Jej syna nie miały zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W latach 2012-2016 Wnioskodawczyni uzyskała dochód opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych z umowy cywilno- prawnej (umowa zlecenie) oraz z emerytury: 2012 r. - 18.245,96 zł, 2013 r. - 18.908,78 zł, 2014 r. - 18.867,30 zł, 2015 r.- 17.301,72 zł, 2016 r. 19.762,24 zł. W okresie podatkowym będącym przedmiotem zapytania Wnioskodawczyni nie była w związku małżeńskim. Jest osobą samotnie wychowująca dziecko. Wnioskodawczyni chce skorzystać z odliczenia w ramach ulgi prorodzinnej tylko na syna, o którym mowa we wniosku. Wnioskodawczyni posiada jeszcze jednego syna w wieku 32 lat. Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, że syn jest osobą niepełnosprawną w pełni zależną od niej. Zatem dostarczała środków na utrzymanie, a także środków wychowania polegających w całości na osobistych staraniach o utrzymanie i wychowanie syna. Syn nie wstąpił nigdy w żaden związek małżeński.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni przysługuje ulga prorodzinna wynikająca z art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za lata 2012 do 2016 włącznie?

Zdaniem Wnioskodawczyni, przysługuje Jej ulga prorodzinna wynikająca z art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwagi na niepełnosprawność pełnoletniego syna.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

W myśl art. 27f ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2012 r., odliczeniu podlega kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, za każdy miesiąc kalendarzowy, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1. Odliczenie nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych;
2. wstąpiło w związek małżeński.
   
   
   

Stosownie do art. 27f ust. 2 ustawy, w brzmieniu wprowadzonym ustawą z dnia 24 października 2012 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 1278) i mającym zastosowanie do dochodów uzyskanych od 1 stycznia 2013 r. odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka - kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, jeżeli dochody podatnika:
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112.000 zł,
      
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56.000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
2. dwojga małoletnich dzieci - kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, na każde dziecko.
   
3. trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota stanowiąca:
   1. 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
      
   2. 1/4 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, na trzecie dziecko,
      
   3. 1/3 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, na czwarte i każde kolejne dziecko.
      
   
   

Na podstawie art. 1 pkt 4 lit. b) ww. ustawy zmieniającej w art. 27 po ust. 2 dodano również ust. 2a-2d.

Stosownie do art. 27f ust. 2 ustawy, w brzmieniu wprowadzonym ustawą z dnia 23 października 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 1644) i mającym zastosowanie do dochodów uzyskanych od 1 stycznia 2014 r., odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112.000 zł,
      
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56.000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
2. dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko;
   
3. trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota:
   1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
      
   2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
      
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.
      
   
   

Zgodnie z art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W świetle art. 27f ust. 2c ww. ustawy odliczenie, o którym mowa w ust. 1 nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych;
2. wstąpiło w związek małżeński.
   
   

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ustawy).

Z przepisu art. 27 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Na podstawie art. 27f ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do 28 lutego 2017 r., odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

W świetle art. 27f ust. 6 przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Treść art. 27f ust. 6 w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 – w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2017 r. - wskazuje, że odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje również podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie:

• bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
  

• do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej,
  

- w związku z wykonywaniem obowiązku alimentacyjnego lub sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Zgodnie z art. 27f ust. 7 przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

Przepis art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c albo w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym albo, w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest matką samotnie wychowującą niepełnosprawne pełnoletnie dziecko. Syn posiada orzeczenie o niepełnosprawności, które jest wydane na stałe. Jak wynika z orzeczenia syn Wnioskodawczyni wymaga stałej opieki. Ma znaczną wadę wzroku, polegającą na tym, że jedna gałka oczna jest sztuczna, w związku z tym nie jest w stanie na nią widzieć, a w drugim oku jest bardzo duże niedowidzenie, ma oczopląs i jaskrę. Dodatkowo syn Wnioskodawczyni leczy się psychiatryczne i przyjmuje stałe leki. Wnioskodawczyni podkreśla również, że z uwagi na niesamodzielność syna, wymaga on obecności drugiej osoby. Syn Wnioskodawczyni otrzymuje zasiłek pielęgnacyjny i rentę socjalną. Syn był zatrudniony na stanowisku pracownika sprzątającego od 2011 r. do lutego 2018 r. Syn osiągnął w 2015 r. roczny dochód 20.679,18 zł, a w 2016 r. w wysokości 20.423,94 zł. W latach 2011-2014 dochody syna były mniejsze od dochodów Wnioskodawczyni. W latach 2012-2016 Wnioskodawczyni uzyskała dochód opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych z umowy cywilno- prawnej (umowa zlecenie) oraz z emerytury: 2012 r. - 18.245,96 zł, 2013 r. - 18.908,78 zł, 2014 r. - 18.867,30 zł, 2015 r.- 17.301,72 zł, 2016 r. 19.762,24 zł. Wnioskodawczyni wskazała, że syn jest osobą niepełnosprawną w pełni zależną od niej. Zatem dostarczała środków na utrzymanie, a także środków wychowania polegających w całości na osobistych staraniach o utrzymanie i wychowanie syna.

Zgodnie z zacytowanymi wyżej przepisami ulga prorodzinna, przy spełnieniu określonych wymogów, przysługuje podatnikowi utrzymującemu pełnoletnie dziecko/pełnoletnie dzieci w związku z wykonywaniem przez podatnika ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, że obowiązek alimentacyjny zdefiniowany został w art. 128 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682 z późn. zm.) jako obowiązek dostarczania przez osobę zobowiązaną podmiotowi uprawnionemu środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania.

Istotą tak określonego obowiązku jest to, że jedna strona ma prawo dostarczania tak wskazanych środków, a druga osoba ma obowiązek je dostarczyć.

Dostarczanie środków utrzymania to zaspokajanie normalnych, bieżących potrzeb uprawnionego w postaci: pożywienia, ubrania, mieszkania, opału, niezbędnych przedmiotów umożliwiających przebywanie w środowisku i w rodzinie, leków, itp. Dostarczanie środków wychowania obejmuje natomiast powinność starań o zdrowie uprawnionego, o jego rozwój fizyczny i umysłowy, stworzenie możliwości zdobycia wykształcenia, zapewnienie dostępu do dóbr kultury, itp.

Zgodnie z art. 133 § 1 ww. Kodeksu, rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

W myśl art. 133 § 2 tej ustawy, poza powyższym wypadkiem uprawniony do świadczeń alimentacyjnych jest tylko ten, kto znajduje się w niedostatku.

W orzecznictwie został utrwalony pogląd, że kwestia niedostatku osoby uprawnionej do alimentacji musi być oceniana w sposób zindywidualizowany, poprzez porównanie czy posiadane przez nią środki są wystarczające na pokrycie życiowych i zdrowotnych potrzeb niezbędnych w jej sytuacji.

Zakres obowiązku alimentacyjnego rodziców wobec dzieci precyzuje art. 135 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Zależy on od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego (art. 135 § 1).

Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie albo wobec osoby niepełnosprawnej może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego (art. 135 § 2).

Środki utrzymania i wychowania, niezależnie od ich formy ukierunkowane są na te same zadanie – zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego.

Oznacza to, że osoby, które zgodnie z Kodeksem rodzinnym i opiekuńczym, wykonują obowiązek alimentacyjny względem pełnoletniego dziecka, otrzymującego rentę socjalną, legitymującego się orzeczeniem o niepełnosprawności utrzymując je, a ponadto zapewniając stałą lub długotrwałą opiekę w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz stale współdziałając na co dzień w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji, uprawnione są do skorzystania z tzw. ulgi prorodzinnej, określonej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, mając na uwadze przedstawione okoliczności oraz stan faktyczny i prawny stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni przysługuje uprawnienie do skorzystania za lata 2012-2016 z ulgi prorodzinnej na podstawie art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwagi na utrzymywanie pełnoletniego niepełnosprawnego syna w związku z wykonywaniem wobec Niego obowiązku alimentacyjnego.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.