Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-1.4012.544.2018.2.DM
z 4 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 26 lipca 2018 r. (data wpływu 1 sierpnia 2018 r.), uzupełnionym w dniu 11 września 2018 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku ujęcia lokalu użytkowego w spisie z natury – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek uzupełniony w dniu 11 września 2018 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku ujęcia lokalu użytkowego w spisie z natury.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W kwietniu 2007 r. rozpoczęła Pani prowadzenie działalności gospodarczej, przedmiotem której było świadczenie usług budowlanych. W ramach tej działalności postawiła Pani budynek wielokondygnacyjny, w którym znajdowały się lokale mieszkalne zaś jego parter posiadał pomieszczenia użytkowe. W roku 2010 zakończyła Pani budowę tego budynku i rozpoczęła sprzedaż mieszkań, zaś lokale użytkowe wynajęła. W chwili obecnej działalność polega na wynajmie lokalu użytkowego, a dochody z tego tytułu są niewielkiej kwoty. Od kliku lat roczny przychód jest w kwocie poniżej 200.000,00 zł i rozważa Pani wyrejestrowanie w zakresie podatku od towarów i usług.

W uzupełnieniu wniosku wskazała Pani, że obecnie wynajmuje jeden lokal użytkowy. Pod pojęciem wyrejestrowania rozumie złożenie właściwemu miejscowo Naczelnikowi Urzędu Skarbowego zawiadomienia o zaprzestaniu wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług VAT-Z. Lokal w dalszym ciągu będzie wynajmowany. Na dzień datowania odpowiedzi jest Pani czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Roczny przychód w poprzednim roku podatkowym, tak jak i w kilku latach poprzedzających, był znacznie niższy od 200.000,00 zł. W okresie budowy, tj. wytworzenia przedmiotowego lokalu użytkowego przysługiwało Pani prawo do obniżenia podatku należnego, nie dokonywała Pani nakładów na ulepszenie wynajmowanego lokalu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym przekraczających 30% wartości tego lokalu. Z uwagi na fakt, iż nie ponosiła nakładów na ulepszenie przedmiotowego lokalu to nie występowało obniżenie podatku należnego z tego tytułu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy składając VAT-Z (wyrejestrowanie z podatku od towarów i usług) w spisie z natury sporządzonym dla potrzeb tego podatku powinna Pani ująć wynajmowany lokal użytkowy?

Zdaniem Wnioskodawcy, posiadana w działalności gospodarczej nieruchomość, tj. lokale użytkowe w momencie wyrejestrowania się jako podatnika podatku od towarów i usług będą korzystały ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług. Przekonanie to wynika z faktu, że ustawodawca w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów wskazał, że zwolniona od podatku jest dostawa budynków, budowli lub ich części z wyjątkiem gdy: 1) dostawa jest dokonywania w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, 2) pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynie okres nie krótszy niż 2 lata.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że pierwsze zasiedlenie miało miejsce w roku 2010, czyli upłynął znacznie dłuższy niż wymagany dwuletni czasookres a tym samym zwolnienie to winno mieć zastosowanie w przypadku wyrejestrowania z podatku od towarów i usług. Z treści wskazanej normy prawnej wynika zwolnienie w momencie zbycia nieruchomości wykorzystywanej w działalności gospodarczej, niemniej jednak Pani zdaniem przepis ten ma również zastosowanie w przypadku likwidacji działalności czy też wyrejestrowania z podatku od towar i usług. Przekonanie to wynika z faktu, że uznanie prawa do zwolnienia tylko w przypadku zbycia nieruchomości świadczyłoby o nierównym traktowaniu podatników w zakresie podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 ww. ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednocześnie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z art. 15 ust. 2 ww. ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku:

1. rozwiązania spółki cywilnej lub handlowej niemającej osobowości prawnej;
2. zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, obowiązanego, na podstawie art. 96 ust. 6, do zgłoszenia zaprzestania działalności naczelnikowi urzędu skarbowego.

W myśl art. 14 ust. 2 ww. ustawy przepisu ust. 1 nie stosuje się do podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9.

Zgodnie z art. 14 ust. 4 ustawy, przepisy ust. 1 i 3 stosuje się do towarów, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w art. 15, będący osobą fizyczną nie wykonywał czynności podlegających opodatkowaniu co najmniej przez 10 miesięcy. Nie dotyczy to podatników, którzy zawiesili wykonywanie działalności gospodarczej na podstawie przepisów dotyczących zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej (art. 14 ust. 3 ustawy).

Stosownie do art. 14 ust. 5 ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 3, podatnicy są obowiązani sporządzić spis z natury towarów na dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, zwany dalej „spisem z natury”. Podatnicy są obowiązani załączyć informację o dokonanym spisie z natury, o ustalonej na jego podstawie wartości i o kwocie podatku należnego, do deklaracji podatkowej składanej za okres obejmujący dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

W myśl art. 14 ust. 6 ustawy, obowiązek podatkowy w przypadku, o którym mowa w ust. 1, powstaje w dniu rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 14 ust. 8 ustawy, podstawą opodatkowania jest wartość towarów podlegających spisowi z natury, ustalona zgodnie z art. 29a ust. 2.

Z kolei stosownie do art. 96 ust. 1 o podatku od towarów i usług podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

W myśl art. 96 ust. 5 ww. ustawy jeżeli podmioty, o których mowa w ust. 3, rozpoczną dokonywanie sprzedaży opodatkowanej, utracą zwolnienie od podatku lub zrezygnują z tego zwolnienia, obowiązane są do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w ust. 1, a w przypadku podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT zwolnieni - do aktualizacji tego zgłoszenia, w terminach:

1. przed dniem dokonania pierwszej sprzedaży towaru lub usługi, innych niż zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2, 2a i 4-41 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, w przypadku rozpoczęcia dokonywania tej sprzedaży;
2. przed dniem, w którym podatnik traci prawo do zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, w przypadku utraty tego prawa;
3. przed początkiem miesiąca, w którym podatnik rezygnuje ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 oraz art. 113 ust. 1 i 9, w przypadku rezygnacji z tego zwolnienia, z zastrzeżeniem pkt 4;
4. przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5, w przypadku rezygnacji ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 9, od pierwszej wykonanej czynności.

Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio.

Jeżeli podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT zaprzestał wykonywania czynności podlegającej opodatkowaniu, jest on obowiązany zgłosić zaprzestanie działalności naczelnikowi urzędu skarbowego; zgłoszenie to stanowi dla naczelnika urzędu skarbowego podstawę do wykreślenia podatnika z rejestru jako podatnika VAT (art. 96 ust. 6 ustawy).

Stosownie do art. 96 ust. 8 ustawy w przypadku gdy zaprzestanie wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu nie zostało zgłoszone zgodnie z ust. 6 i 7, naczelnik urzędu skarbowego wykreśla z urzędu podatnika z rejestru jako podatnika VAT.

Natomiast jak stanowi art. 96 ust. 10 ustawy, podatnicy zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, u których następnie sprzedaż została zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub którzy następnie zgłosili, że będą wykonywać wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43, pozostają w rejestrze jako podatnicy VAT zwolnieni.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że skutkiem złożenia zgłoszenia VAT-Z jest całkowite wykreślenie podatnika z rejestru podatników VAT. Złożenie zgłoszenia VAT-Z dokonuje się w przypadku kiedy przyczyną zaprzestania wykonywania czynności jest m.in. likwidacja. Wykreślenie następuje z dniem wskazanym w zgłoszeniu VAT-Z. Należy zauważyć, że z dniem określonym w zgłoszeniu VAT-Z podatnik nie jest już zarejestrowanym podatnikiem VAT, co jest równoznaczne z zaprzestaniem wykonywania przez podatnika działalności gospodarczej.

Wzór formularza VAT-Z został określony w załączniku numer 4 do rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 27 grudnia 2016 r. w sprawie wzorów dokumentów związanych z rejestracją podatników w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 2301).

Z opisu sprawy wynika, że w 2007 r. rozpoczęła Pani prowadzenie działalności gospodarczej, w zakresie usług budowlanych. W ramach działalności wybudowała Pani budynek wielokondygnacyjny, w którym znajdowały się lokale mieszkalne, które Pani zbyła oraz lokal użytkowy, który jest przedmiotem najmu. Z tytułu budowy, jako czynnemu podatnikowi VAT, przysługiwało Pani prawo do odliczenia podatku naliczonego. Od kliku lat roczny przychód z najmu jest w kwocie poniżej 200.000,00 zł i rozważa Pani wyrejestrowanie w zakresie podatku od towarów i usług, tj. „złożenie właściwemu miejscowo Naczelnikowi Urzędu Skarbowego zawiadomienia o zaprzestaniu wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług VAT-Z”. Lokal jednak w dalszym ciągu będzie wynajmowany.

Na wstępie należy wskazać, że zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz, przy czym – jak wynika z § 2 ww. artykułu – czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.

Stosownie do treści powyższych przepisów, oddanie rzeczy innej osobie do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony na podstawie umowy najmu związane jest z wzajemnym świadczeniem najemcy polegającym na zapłacie umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej własności i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie rzeczy przez jego najemcę.

Biorąc natomiast pod uwagę powołane przepisy ustawy o podatku od towarów i usług należy wskazać, że spis z natury, o którym mowa w art. 14 ust. 5 ustawy sporządzany jest w ściśle określonych sytuacjach, między innymi w przypadku zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, obowiązanego, na podstawie art. 96 ust. 6, do zgłoszenia zaprzestania działalności naczelnikowi urzędu skarbowego. W tym przypadku przesłanką do sporządzenia spisu z natury jest fakt całkowitego zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, związany z zaprzestaniem prowadzenia działalności gospodarczej.

W niniejszej sprawie, jak wynika z okoliczności przedstawionych we wniosku, nie zaprzestanie Pani wykonywania czynności objętych zakresem przedmiotowym ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż jak wskazano – lokal w dalszym ciągu będzie wynajmowany. Najem jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Czynność ta stanowi świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ww. ustawy definicję działalności gospodarczej. A zatem świadcząc usługi najmu lokalu użytkowego w dalszym ciągu wykonywać będzie Pani czynności objęte zakresem przedmiotowym ustawy o podatku od towarów i usług, podlegające opodatkowaniu tym podatkiem. Tym samym, nie można stwierdzić, że dokona Pani zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej. W tej sytuacji nie jest Pani zobowiązana (ani uprawniona) do złożenia zgłoszenia o zaprzestaniu wykonywania czynności opodatkowanych VAT-Z.

W świetle powyżej wskazanej okoliczności, jak również powołania się we wniosku na wartość obrotów w wysokości niższej niż 200.000 zł, należy uznać, że dokonując czynności opodatkowanych w zakresie najmu, zamiarem Pani jest w istocie skorzystanie ze zwolnienia podmiotowego od podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Na podstawie art. 113 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności – przed dniem wykonania tej czynności.

Mając na uwadze powyższe regulacje należy zauważyć, że ustawodawca co do zasady przewidział zastosowanie zwolnienia podmiotowego dla podatników, u których wielkość sprzedaży w poprzednim roku podatkowym nie przekroczyła łącznie 200.000 zł. Dodatkowo ustawodawca ograniczył możliwość zastosowania zwolnienia podmiotowego w stosunku do czynności enumeratywnie wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy.

Zaznaczyć także należy, że aby móc skorzystać ze zwolnienia należy złożyć odpowiednie oświadczenie na formularzu VAT-R.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy należy wskazać, że w przedmiotowej sprawie, wobec zamiaru dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu nie zachodzi obowiązek sporządzania spisu z natury, o którym mowa w art. 14 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym nie powstanie obowiązek podatkowy i konieczność rozliczenia – w spisie z natury – lokalu użytkowego. Przepis art. 14 ustawy nie ma bowiem zastosowania do podatników, którzy podejmą decyzję o skorzystaniu z przysługującego im, na mocy art. 113 ust. 1 ustawy prawa do zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Reasumując należy wskazać, że dokonując czynności podlegających opodatkowaniu w zakresie najmu lokalu użytkowego, w przypadku rezygnacji ze statusu podatnika VAT czynnego oraz wyboru zwolnienia podmiotowego nie jest Pani zobowiązana do sporządzenia spisu z natury i ujmowania w nim lokalu użytkowego. W związku z tym powołany przez Panią we własnym stanowisku art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma zastosowania.

Dodatkowo w tym miejscu należy zauważyć, że wybór zwolnienia podmiotowego może spowodować obowiązek dokonania korekty odliczonego wcześniej podatku od towarów i usług z tytułu wytworzenia lokalu użytkowego, zgodnie z art. 91 ust. 7 ustawy, bowiem nie będzie on wykorzystywany do sprzedaży opodatkowanej (kwestia ta nie była jednak przedmiotem Pani zapytania, a tym samym niniejszego rozstrzygnięcia).

Z tych względów stanowisko wyrażone we wniosku uznać należy za nieprawidłowe.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.