Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4014.270.2018.2.AD
z 1 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 oraz art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz. 800, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Zainteresowanych przedstawione we wniosku wspólnym z 1 sierpnia 2018 r. (data wpływu – 8 sierpnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania rozliczenia podatkowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 sierpnia 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania rozliczenia.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania:

EC Sp. z o.o. (EC, Spółka przejmująca);

• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:

EW Sp. z o.o. (EW, Spółka dzielona)

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

EW („Spółka dzielona”) jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą na terytorium Polski. Prowadzi działalność polegającą na wytwarzaniu, przesyle i dystrybucji ciepła oraz wytwarzaniu i obrocie energią elektryczną. Jedynym wspólnikiem EW jest E S.A. E S.A. oraz EW są członkami podatkowej grupy kapitałowej PE. Umowa PE została zawarta w dniu 20 września 2016 r. na okres trzech lata podatkowych, począwszy od 2017 r. EW oraz EC należą do Grupy Kapitałowej E, działającej w obszarach wydobycia węgla kamiennego, wytwarzania, dystrybucji i handlu energią elektryczną i ciepłem.

Jak wynika z Regulaminu Jednostek Organizacyjnych EW, spółka ta prowadzi działalność wytwórczą w ramach następującej wewnętrznej struktury organizacyjnej:

1. Elektrownia K – źródła zlokalizowane w Ś. – działalność polegająca na wytwarzaniu, przesyle i dystrybucji ciepła oraz wytwarzaniu energii elektrycznej,
2. Segment C – źródła zlokalizowane w B. („ECB”) – działalność polegająca na wytwarzaniu, przesyle i dystrybucji ciepła oraz wytwarzaniu energii elektrycznej,
3. Segment O – odnawialne źródła energii – działalność polegająca na wytwarzaniu energii elektrycznej.
   
   

Ponadto, zgodnie z Regulaminem poza wskazanymi jednostkami związanymi z prowadzeniem działalności wytwórczej w ramach struktury EW funkcjonują także jednostki pomocnicze dla wymienionych wyżej jednostek, takie jak Wydział Sprzedaży Produktów Podstawowych (np. energii elektrycznej), Pion Controllingu, Zakupów, Energii czy Wykonawstwa Remontów.

EW planuje reorganizację działalności. Ma ona polegać na przeniesieniu części majątku EW w postaci ECB (Segment C) do majątku EC sp. z o. o. („EC”, „Spółka przejmująca”).

Przeniesienie majątku odbędzie się w trybie podziału przez wydzielenie, o którym mowa w art. 529 § 1 pkt 4 Kodeksu spółek handlowych. W dniu wydzielenia przenoszony zespół składników majątkowych będzie stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa („ZCP”) w rozumieniu przepisów art. 93c Ordynacji podatkowej oraz art. 4a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Również część majątku, która pozostanie w Spółce dzielonej po dokonanym podziale będzie stanowiła zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

W strukturze udziałowej Spółki dzielonej 100% udziałów posiada E S.A., natomiast w Spółce przejmującej ponad 91% udziałów należy do Spółki dzielonej.

EC nie jest członkiem PE. Nie jest wykluczone, że po wygaśnięciu obecnej umowy PE, po przeniesieniu udziałów EC z EW do E S.A. zostanie zawarta nowa umowa PE, której członkiem zostanie EC pod warunkiem spełniania przesłanek wynikających z art. la ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Obszar działalności Spółki przejmującej skupia się na wytwarzaniu, obrocie, przesyłaniu i dystrybucji ciepła.

EW oraz EC są spółkami utworzonymi wg prawa polskiego oraz podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Rok podatkowy obu spółek jest zgodny z rokiem kalendarzowym, a w związku z podziałem nie dojdzie do zamknięcia ksiąg rachunkowych Spółki dzielonej ani Spółki przejmującej.

Przy przeprowadzaniu podziału przez wydzielenie jednym z kluczowych aspektów transakcji jest przygotowanie wyceny wydzielanych składników majątku (tu: ECB).

Wycena taka stanowi element planu podziału i pozwala na ustalenie wartości wydzielanego majątku (ECB), o którą pomniejszony zostanie kapitał własny spółki dzielonej (EW) i powiększony zostanie kapitał własny spółki przejmującej (EC). Wycena taka jest również podstawą do określenia liczby nowych udziałów spółki przejmującej, wydawanych udziałowcowi spółki dzielonej.

Tym samym na skutek podziału jedyny udziałowiec EW, tj. E S.A., nabędzie nowoutworzone udziały EC (do utworzenia nowych udziałów EC dojdzie w związku z podwyższeniem kapitału zakładowego EC, następującym na skutek podziału). Łączna wartość udziałów, które nabędzie E S.A., odpowiadać będzie wartości majątku ECB, tj. majątku wydzielonego z EW do EC.

Co istotne – wartość tych udziałów zostanie ustalona przez zarządy EW i EC w ramach procedury podziałowej (w ramach dokonywania wyceny ECB oraz EC, która stanowić będzie podstawę ustalenia parytetu wymiany udziałów EW na udziały EC) oraz podlegała będzie badaniu przez niezależnego biegłego wyznaczonego przez sąd rejestrowy w ramach badania planu podziału. Z założenia badanie takie ukierunkowane jest na ustalenie wartości rynkowej wydzielanego majątku na potrzeby transakcji podziału EW.

Wycena ECB stanowiąca element planu podziału EW zostanie przygotowana zgodnie z przepisami Kodeksu spółek handlowych, na określony dzień miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym zostanie przyjęty plan podziału (art. 434 § 2 pkt 3 ww. ustawy). Plan podziału jest przyjmowany najczęściej na kilka miesięcy przed podziałem, co wynika m.in. z ustawowych terminów wynikających z Kodeksu spółek handlowych. Precyzyjne określenie dnia podziału jest niemożliwe, gdyż zależy on od wielu dodatkowych czynników niezależnych od uczestników transakcji takich jak np. rejestracji podziału w sądzie rejestrowym. Procedura podziału wynikająca z cyt. ustawy nie przewiduje również możliwości dokonania następczo korekty wyceny, o skutki zdarzeń, które mają miejsce między dniem wyceny a dniem podziału (a więc aktualizacji wyceny na dzień podziału). Zarządy EW i EC przyjęły jako podstawę wyceny majątków EC i ECB wycenę dochodową – metodą zdyskontowanych przepływów pieniężnych, tj. bazującą na prognozowanych przyszłych przepływach pieniężnych.

Wycena majątku polega na ustaleniu wartości majątku ECB, czyli inaczej na ustaleniu hipotetycznej wartości kapitału własnego ECB, która powinna przejść do EC (hipotetycznej, gdyż ECB nie działa jak odrębna spółka). Wycena, co do zasady, zakłada, że zorganizowana część przedsiębiorstwa funkcjonuje jak niezależne przedsiębiorstwo, zatem odpowiada w pełni za swoje rozliczenia podatkowe czyli np. prognozowany wynik finansowy w przyszłości (również za cały rok, w którym nastąpi podział). Wycena uwzględnia więc np. obciążenie ECB podatkiem dochodowym od osób prawnych od transakcji, które wystąpią po dniu dokonywania wyceny, ale przed dniem podziału.

Wycena ze swej istoty posługuje się szeregiem założeń oraz uproszczeń, w tym opartych na prognozach (w tym w zakresie rozliczeń podatkowych). Powyższe wiąże się z faktem, że na etapie dokonywania wyceny nie jest możliwe przygotowanie rzeczywistej i w pełni sprawdzalnej prognozy zdarzeń gospodarczych, uwzględniającej w sposób precyzyjny zdarzenia, które będą miały miejsce pomiędzy dniem dokonania wyceny a dniem podziału (w tym w szczególności odwzorowania szczegółowych zasad momentów powstawania praw i obowiązków podatkowych zgodnie z przepisami podatkowymi). Nie jest więc możliwe precyzyjne określenie transakcji i ich wartości, które będą miały miejsce po dniu wyceny a przed podziałem oraz jakie wywołają skutki na gruncie podatkowym, w szczególności w kontekście sukcesji praw i obowiązków podatkowych.

W myśl art. 531 § 1 Kodeksu spółek handlowych, spółki przejmujące lub spółki nowo zawiązane powstałe w związku z podziałem wstępują z dniem podziału bądź z dniem wydzielenia w prawa i obowiązki spółki dzielonej, określone w planie podziału. W takiej sytuacji ma miejsce sukcesja uniwersalna częściowa (art. 531 § 1 cyt. ustawy), tj. następstwo generalne dotyczące praw i obowiązków związanych z przenoszonymi składnikami majątku (określonymi w planie podziału). Zgodnie z tą zasadą wierzytelności związane z ECB (należności i zobowiązania) cywilnoprawne przechodzą z EW do EC na dzień podziału.

Przejście praw i obowiązków podatkowych w sytuacji podziału przez wydzielenie reguluje natomiast art. 93c Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym osoby prawne powstałe w wyniku podziału wstępują z dniem wydzielenia we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki osoby prawnej dzielonej pozostające w związku z przydzielonymi im w planie podziału składnikami majątku. Opisane w przepisie zasady przejścia praw i obowiązków noszą nazwę sukcesji generalnej. Przepis ten stosuje się, jeżeli majątek przejmowany na skutek podziału oraz majątek pozostający osoby prawnej dzielonej, stanowią zorganizowane części przedsiębiorstwa – na potrzeby niniejszego wniosku należy przyjąć, że warunek ten jest spełniony. Oznacza to, że sukcesji nie będą podlegały te prawa i obowiązki, które na mocy obowiązujących przepisów podatkowych zostały przypisane do dnia wydzielenia do osoby dzielonego podatnika oraz sukcesji będą podlegały prawa i obowiązki, które choć mogą wynikać z pewnych zdarzeń mających miejsce przed dniem wydzielenia – to do dnia wydzielenia nie uległy konkretyzacji dla celów rozliczeń podatkowych (np. zgodnie z normami wynikającymi z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – przed dniem wydzielenia, nie nastąpił moment powstania przychodu podatkowego oraz moment poniesienia kosztu podatkowego). Szczegółowe pytania dotyczące możliwości sukcesji są przedmiotem odrębnych wniosków o wydanie interpretacji podatkowych.

Powyższe oznacza, że w związku z planowanym podziałem może dojść do sytuacji, w której w spółce dzielonej albo przejmującej powstaną określone prawa i obowiązki podatkowe (i zostaną one ujęte zgodnie z przepisami w rozliczeniach podatkowych danej spółki), natomiast faktyczne rozliczenia finansowe wierzytelności lub zobowiązań, które będą podstawą powstania tych praw i obowiązków podatkowych, zostaną dokonane przez drugą ze spółek – tą która na gruncie podatkowym nie będzie zobowiązana bądź uprawniona do ujęcia i rozliczenia tych zdarzeń. Rozdzielenie praw i obowiązków podatkowych oraz cywilnoprawnych prowadzić może do sytuacji, w której pojawi się różnica w majątku spółek w porównaniu do sytuacji, w której rozdzielenie praw i obowiązków na gruncie podatkowym i cywilnoprawnym nie miałoby miejsca.

Możliwość wystąpienia opisanej powyżej sytuacji wynika z współistnienia w systemie prawa odmiennych zasad w zakresie sukcesji prawnopodatkowej (wynikających z Ordynacji podatkowej) oraz sukcesji prywatnoprawnej (wynikających z właściwych regulacji Kodeksu spółek handlowych). Sytuacja taka może objawiać się na gruncie rozliczeń w zakresie różnych podatków (np. rozliczenia przychodów i kosztów w podatku dochodowym, rozliczenia podatku należnego i podatku naliczonego w podatku od towarów i usług), tym niemniej w każdym przypadku jej mechanizm i zasada pozostają identyczne i mają charakter uniwersalny. Obejmuje te wszystkie przypadki w których: (i) jedna ze spółek uczestniczących w podziale zobowiązana byłaby do zapłaty podatku (np. podatku dochodowego od osób prawnych czy podatku od towarów i usług należnego), natomiast druga uprawniona do otrzymania zapłaty od kontrahenta wierzytelności związanej z tym podatkiem albo (ii) jedna ze spółek uczestniczących w podziale uprawniona będzie do pomniejszenia zobowiązania podatkowego w związku z określonym wydatkiem (np. rozpoznanie kosztu uzyskania przychodu, odliczenie podatku naliczonego), natomiast druga zobowiązana będzie do uregulowania długu stanowiącego źródło takiego wydatku, o ile oczywiście, w obu tych przypadkach, nie ulegnie skorygowaniu o tą wartość majątek przenoszony przez spółkę dzieloną do spółki przejmującej w ramach ustalonej na dzień podziału wartości zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Tym samym powyższe dotyczy każdej sytuacji, w której wydatek poniesiony z majątku jednej ze spółek skutkuje zmniejszeniem zobowiązania podatkowego w drugiej ze spółek i równocześnie wartość tego zmniejszenia nie podlega uwzględnieniu w wartości majątku przenoszonego przez spółkę dzieloną do spółki przejmującej.

Uwzględniając, że zgodnie z procedurą przewidzianą w Kodeksie spółek handlowych ustalenie wartości majątku stanowiącego podstawę do obniżenia kapitału własnego EW z jednej strony i podwyższenia kapitału własnego (w tym kapitału zakładowego) EC z drugiej strony odbędzie się na podstawie wyceny przygotowanej na potrzeby planu podziału zbadanej przez biegłego i przygotowanej zgodnie z opisem powyżej, może dojść do sytuacji w której nie wszystkie różnice wynikające z rozdzielenia na gruncie podatkowym oraz cywilnoprawnym uprawnień lub obowiązków związanych z jednym zdarzeniem gospodarczym zostaną uwzględnione w wycenie przygotowanej na potrzeby podziału. W takim przypadku po stronie jednej ze spółek powstanie korzyść odpowiadająca wartości takiej nieuwzględnionej w wycenie różnicy, o ile różnica taka nie zostanie skonsumowana w wartości majątku wydzielanego do spółki przejmującej (poprzez jego pomniejszenie lub powiększenie, w zależności od tego na rzecz której ze spółek różnica wystąpiła).

W związku z podziałem może więc np. dojść do sytuacji, w której ciężar ekonomiczny podatku poniesie Spółka dzielona – zgodnie z zasadami sukcesji podatkowej (np. rozpozna przychód związany z danym zdarzeniem gospodarczym), natomiast korzyść z tego tytułu odniesie Spółka przejmująca po dniu wydzielenia – zgodnie z zasadami sukcesji cywilnoprawnej (np. otrzyma w związku z ww. zdarzeniem gosp. zapłatę od kontrahenta i nie będzie w związku z tym zobowiązana do wykazania przychodu, gdyż uczyni to spółka dzielona).

W podanym przykładzie dojdzie do powstania w spółce przejmującej potencjalnej korzyści w związku z rozdzieleniem na gruncie podatkowym oraz cywilnoprawnym uprawnień lub obowiązków wynikających z jednego zdarzenia gospodarczego w wysokości równowartości kwoty o jaką nie zostało zwiększone zobowiązanie podatkowe spółki przejmującej w związku z zapłatą wierzytelności przez kontrahenta tej spółce. Korzyść taka wystąpi o ile kwota ta nie została uwzględniona w wycenie lub skonsumowana w wartości majątku wydzielanego do spółki przejmującej.

W związku z powyższym, EC i EW rozważają dokonanie po dniu podziału rozliczenia, które będzie uwzględniać te różnice („Rozliczenie podatkowe”), które z różnych przyczyn nie zostałyby uwzględnione na etapie wyceny dokonywanej na potrzeby podziału lub skonsumowane w wartości majątku wydzielanego do spółki przejmującej (poprzez pomniejszenie albo powiększenie wyceny lub wartości wydzielanego majątku, w zależności od tego która spółka korzyść osiągnęła – „Korzyść wymagająca rozliczenia”).

Rozliczenie podatkowe, o którym mowa powyżej dokonane zostanie po dokonaniu podziału i polegało będzie na tym, że spółka, która uzyska Korzyść wymagającą rozliczenia, zwróci kwotę odpowiadającą równowartości takiej korzyści drugiej spółce. Możliwość dokonania Rozliczenia podatkowego przewidziana została w planie podziału.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Rozliczenie podatkowe podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilno-prawnych?

Zdaniem Zainteresowanych, Rozliczenie podatkowe jest neutralne podatkowo dla spółek w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zainteresowani wskazali, że zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

1. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
2. umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
3. (uchylona)
4. umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
5. umowy dożywocia,
6. umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,
7. (uchylona)
8. ustanowienie hipoteki,
9. ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
10. umowy depozytu nieprawidłowego,
11. umowy spółki.
    
    

Zmiany umów wymienionych w pkt 1, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 4 (ust. 2 ww. przepisu). Stosownie do art. 1 ust. 3 cyt. ustawy, orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne, jak czynności cywilnoprawne wymienione w pkt 1 lub 2.

Jednocześnie, jak wynika z regulacji art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, czynności te podlegają opodatkowaniu jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium RP,
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium RP i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium RP.
   
   

W opinii Zainteresowanych, odnosząc się do powyższego należy uznać, że Rozliczenie podatkowe nie mieści się w katalogu czynności opodatkowanych podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Stąd, zdaniem Zainteresowanych, Rozliczenie podatkowe jest neutralne podatkowo dla spółek w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych.

Z uwagi na zakres niniejszej interpretacji przywołano powyżej tę część stanowiska Zainteresowanych, która objęta jest zakresem niniejszej interpretacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Zainteresowanych tylko w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku od towarów i usług, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Przepis art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1150) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Zgodnie z tym przepisem podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

• umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
• umowa pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
• umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
• umowy dożywocia,
• umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat i dopłat,
• ustanowienie hipoteki,
• ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
• umowy depozytu nieprawidłowego,
• umowy spółki.
  
  

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany umów, o których mowa w art. 1 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3).

Należy stwierdzić, że ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. W związku z tym, szczegółowe wyznaczenie zakresu przedmiotowego opodatkowania ww. podatkiem ma określone konsekwencje prawne. Oznacza to, że ustawodawca wprowadzając tę zasadę, wyłączył od opodatkowania inne podobne czynności, które nie zostały wyraźnie wskazane w omawianym przepisie.

Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że EW planuje reorganizację działalności. Ma ona polegać na przeniesieniu części majątku EW w postaci ECB do majątku EC. Przeniesienie majątku odbędzie się w trybie podziału przez wydzielenie, o którym mowa w art. 529 § 1 pkt 4 Kodeksu spółek handlowych. W związku z podziałem może dojść do sytuacji w której ciężar ekonomiczny podatku poniesie Spółka dzielona – zgodnie z zasadami sukcesji podatkowej, natomiast korzyść z tego tytułu odniesie Spółka przejmująca po dniu wydzielenia – zgodnie z zasadami sukcesji cywilnoprawnej.

W związku z powyższym, EC i EW rozważają dokonanie po dniu podziału rozliczenia, które będzie uwzględniać te różnice (Rozliczenie podatkowe), które z różnych przyczyn nie zostałyby uwzględnione na etapie wyceny dokonywanej na potrzeby podziału lub skonsumowane w wartości majątku wydzielanego do spółki przejmującej (poprzez pomniejszenie albo powiększenie wyceny lub wartości wydzielanego majątku, w zależności od tego która spółka korzyść osiągnęła – Korzyść wymagająca rozliczenia).

Rozliczenie podatkowe, o którym mowa powyżej dokonane zostanie po dokonaniu podziału i polegało będzie na tym, że spółka, która uzyska Korzyść wymagającą rozliczenia, zwróci kwotę odpowiadającą równowartości takiej korzyści drugiej spółce. Możliwość dokonania Rozliczenia podatkowego przewidziana została w planie podziału.

Jak już wspominano, w podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązuje zasada enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych – jedynie wymienione w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych czynności cywilnoprawne podlegają opodatkowaniu. Należy natomiast stwierdzić, że opisana we wniosku czynność rozliczenia podatkowego nie została wymieniona w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Zatem, powyższa czynność nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Wobec powyższego, stanowisko Zainteresowanych należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.