Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.400.2018.1.IZ
z 4 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 6 sierpnia 2018 r. (data wpływu 13 sierpnia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wynagrodzenie otrzymywane przez Wnioskodawcę w ramach świadczonych Usług prawidłowo jest kwalifikowane jako przychód uzyskiwany z wykonywania działalności gospodarczej na terenie SSE na podstawie Zezwolenia i tym samym, ewentualny dochód osiągany w związku ze świadczeniem Usług powinien korzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 updop – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wynagrodzenie otrzymywane przez Wnioskodawcę w ramach świadczonych Usług prawidłowo jest kwalifikowane jako przychód uzyskiwany z wykonywania działalności gospodarczej na terenie SSE na podstawie Zezwolenia i tym samym, ewentualny dochód osiągany w związku ze świadczeniem Usług powinien korzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 updop.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca uzyskał zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie (…) Specjalnej Strefy Ekonomicznej („SSE”), rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa, w zakresie:

• 29.1 pojazdy samochodowe z wyłączeniem motocykli,
• 29.3 części i akcesoria do pojazdów,
• 49.41 transport drogowy towarów,
• 52.1 magazynowanie i przechowywanie towarów,
• 52.2 usługi wspomagające transport,
• 71.2 usługi w zakresie badań i analiz technicznych,
• 72.1 usługi w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych w dziedzinie nauk przyrodniczych i technicznych

oraz w zakresie sprzedaży odpadów powstałych w związku z prowadzeniem wyżej wymienionej działalności sklasyfikowanej w pozycjach 38.11.5 odpady inne niż niebezpieczne nadające się do recyklingu oraz 33.8 usługi w zakresie odzysku surowców, surowców wtórnych - według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług Głównego Urzędu Statystycznego.

Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE na podstawie Zezwolenia wytwarza pojazdy samochodowe oraz części do tych pojazdów w oparciu o komponenty zamawiane u dostawców, dla których sporządzane są szczegółowe specyfikacje. Zdarza się, że ww. komponenty produkcyjne dostarczone przez dostawców są wadliwe, tj. niezgodne jakościowo ze specyfikacją. Po zidentyfikowaniu takich przypadków Wnioskodawca podejmuje działania niezbędne do usunięcia skutków dostawy niewłaściwych komponentów. Działania te klasyfikuje jako Usługi świadczone na rzecz dostawców.

Usługi polegające na obsłudze przez Wnioskodawcę procesu reklamacji dostarczonych przez dostawców nieprawidłowych (niezgodnych ze specyfikacją) komponentów produkcyjnych (dalej: „Usługi”).

Usługi są każdorazowo związane z wykryciem wady oraz z zaangażowaniem pracowników różnego szczebla (pracujących w różnych działach struktury organizacyjnej Wnioskodawcy) w przeprowadzenie procesu reklamacji. Ww. zaangażowanie obejmuje:

• analizę kwestii jakościowych w ramach działów kontroli jakości i kontrolingu oraz na poziomie kierowniczym,
• wystawianie dokumentów reklamacyjnych,
• dodatkowe kontakty z Dostawcami,
• ewentualne modyfikacje planów i działań pionu Zapotrzebowania Materiałowego,
• wystawianie dokumentów rozliczeniowych oraz
• rozliczanie korekt płatności.
  
  

Ponadto, w ramach Usług przewiduje się również wykonywanie czynności związanych z technicznymi aspektami procesu reklamacji (jeśli będzie wymagać tego skala nieprawidłowości i uzgodnienia z dostawcą), tj.:

• selekcję potencjalnie wadliwej partii komponentów produkcyjnych,
• demontaż nieprawidłowych (niezgodnych ze specyfikacją) komponentów produkcyjnych,
• naprawę nieprawidłowych (niezgodnych ze specyfikacją) komponentów produkcyjnych oraz
• pakowanie i transport zwracanych, nieprawidłowych (niezgodnych ze specyfikacją) komponentów produkcyjnych.
  
  

Zasady świadczenia Usług zostały ogłoszone przez Spółkę jednostronnie na platformie dla Dostawców (jako modyfikacja procedury dotyczącej polityki jakości). Z powyższego wynika, że zidentyfikowanie przez Spółkę nieprawidłowych (niezgodnych ze specyfikacją) komponentów produkcyjnych stanowi automatyczną podstawę do realizowania Usług.

Wadliwe komponenty produkcyjne są w trakcie świadczenia Usług własnością Spółki.

W związku z obsługą reklamacji, Wnioskodawca ponosi szereg kosztów, w tym koszty administracyjne. W celu pokrycia tych kosztów Wnioskodawca pobiera od dostawców stałą opłatę administracyjną z tytułu otwarcia reklamacji a związaną z wykrywaniem wad oraz zaangażowaniem pracowników różnego szczebla i różnych działów w przeprocesowanie reklamacji takie, jak koszty związane z analizą kwestii jakościowych w ramach działów kontroli jakości i kontrolingu oraz na poziomie kierowniczym, wystawianiem dokumentów reklamacyjnych, dodatkowymi kontaktami z dostawcami, ewentualną koniecznością modyfikacji planów i działań pionu zapotrzebowania materiałowego, wystawianiem dokumentów rozliczeniowych oraz rozliczaniem korekt płatności. Opłata ta określona została w oparciu o skalkulowaną stawkę godzinową (stanowiącą pochodną kosztów) i szacowany czas obsługi reklamacji.

W niektórych przypadkach (gdy skala nieprawidłowości skutkuje koniecznością wykonania dodatkowych, poza samą obsługą procesu reklamacyjnego, czynności) Wnioskodawca ponosi koszty związane z wykonaniem dodatkowych czynności w ramach obsługi procesu reklamacji, tj. koszty selekcji potencjalnie wadliwej partii, koszty demontażu części, koszty ich naprawy, pakowania i transportu zwracanych części, koszty zmiany sekwencji produkcji lub nawet koszt zatrzymania produkcji. W ramach świadczonych Usług obciąża nimi dostawców. Wynagrodzenie w tym zakresie jest pochodną czasu niezbędnego na wykonanie Usług, skalkulowanej uśrednionej stawki godzinowej zaangażowanych pracowników (odpowiadającej kosztom po stronie Wnioskodawcy) oraz ewentualnych dodatkowych kosztów wynikających z konieczności dokonania odpowiednich napraw.

W związku z powyższym, Wnioskodawca wystawia na dostawców faktury z tytułu obsługi reklamacji w procesie produkcyjnym.

Wszystkie opłaty z tytułu obsługi reklamacji w procesie produkcyjnym, które są pobierane w ramach procesu obsługi reklamacji w procesie produkcyjnym przez Wnioskodawcę mają na celu odzyskanie kosztów ponoszonych przez Wnioskodawcę w związku z koniecznością otwierania i obsługi procesów reklamacyjnych, zaangażowania odpowiedniej grupy pracowników zajmujących się reklamacjami. Prace te są ściśle związane z procesem produkcyjnym i dążeniem do zapewnienia jak najwyższej jakości wytwarzanych samochodów/części co stanowi podstawowy przedmiot/cel działalności Wnioskodawcy. Brak zachowania należytej staranności na tym etapie skutkowałby w przyszłości zwiększeniem skali napraw gwarancyjnych, do wykonania których zobowiązany byłby już Wnioskodawca. Wnioskodawca uzyskał potwierdzenie Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi („GUS”), że obciążenie dostawców opłatami wynikającymi z obsługi procesu reklamacji komponentów produkcyjnych stanowi element procesu produkcyjnego objętego klasyfikacją: PKWiU 29.1 POJAZDY SAMOCHODOWE, Z WYŁĄCZENIEM MOTOCYKLI (jeśli Usługi będą świadczone w związku z wadliwymi komponentami do produkcji pojazdów samochodowych) albo PKWiU 29.3 CZĘŚCI I AKCESORIA DO POJAZDÓW (jeśli Usługi będą świadczone w związku z wadliwymi komponentami do produkcji części do pojazdów) - „(...) obciążenie dostawców opłatami wynikającymi z obsługi procesu reklamacji komponentów produkcyjnych, nie jest odrębnie klasyfikowane i mieści się w grupowaniu obejmującym działalność podstawową”.

Analogiczne przypadki będą występować również w przyszłości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wynagrodzenie otrzymywane przez Wnioskodawcę w ramach świadczonych Usług prawidłowo jest kwalifikowane przez niego jako przychód uzyskiwany z wykonywania działalności gospodarczej na terenie SSE na podstawie Zezwolenia i tym samym, ewentualny dochód osiągany w związku ze świadczeniem Usług powinien korzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy o CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie otrzymywane w związku ze świadczeniem Usług stanowi przychód z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE na podstawie Zezwolenia i tym samym taki przychód powinien korzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy o CIT.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy o CIT wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem art. 17 ustęp 4-6 ww. ustawy, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1010 ze zm.), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Dopełnieniem tej regulacji jest art. 17 ust. 4 Ustawy o CIT zgodnie, z którym zwolnienie, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ww. ustawy, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Świadczone Usługi jak wskazała Spółka, wykonywane są na terenie SSE. W ocenie Spółki, co znalazło również potwierdzenie w stanowisku GUS, mieszczą się w klasyfikacji statystycznej podstawowego przedmiotu działalności wskazanego w Zezwoleniu, a więc jako działalność usługowa objęte są jego zakresem. W związku z powyższym, wszystkie przesłanki do objęcia dochodu zwolnieniem z podatku dochodowego są spełnione.

Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie otrzymywane z tytułu świadczonych Usług mieści się w zakresie przedmiotowym działalności określonej w Zezwoleniu również dlatego, że Usługi są immanentnie związane z procesem produkcyjnym prowadzonym na terenie SSE, gdyż ten aspekt działalności nie występowałby, jeżeli nie byłaby prowadzona działalność sklasyfikowana pod nr PKWiU dział 29, grupy 29.1, 29.3 na podstawie Zezwolenia. Należy zwrócić uwagę, że pobierane wynagrodzenie za Usługi stanowi de facto wynagrodzenie za angażowane moce produkcyjne oraz poniesione nakłady związane z realizacją zamówienia na produkty strefowe, co niewątpliwie stanowi element prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej (produkcyjnej/usługowej) na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, objętej zezwoleniem strefowym. Nie budzi jakichkolwiek wątpliwości, także, że obsługa procesu reklamacji jest niezbędna do zakończenia procesu wytworzenia produktu o określonej jakości. Również z przyczyn obiektywnych, pobierane opłaty od dostawców nie mogą być uznane za samodzielną działalność, ponieważ zawsze będą stanowić zdarzenie wynikające z podstawowej działalności Wnioskodawcy.

W ślad za wyrokiem NSA z 15 lutego 2018 r. sygn. II FSK 245/16 należy wskazać, że reguła interpretacyjna odnosząca się do wykładni przepisów statuujących zwolnienia i ulgi podatkowe stanowi o konieczności dokonywania tej wykładni w sposób zgodny z ich językowym brzmieniem oraz, że wspomniana reguła interpretacyjna opiera się niejako na dwóch zakazach, mianowicie zabrania dokonywania interpretacji rozszerzającej, ale także zabrania dokonywania interpretacji zawężającej. Wnioskodawca jest zdania, że opłaty pobierane od dostawców w związku ze świadczeniem Usług, są wynikiem prowadzonej przez niego działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Zatem, w związku z przedstawionym opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego oraz powyższym uzasadnieniem, Wnioskodawca zwraca się o potwierdzenie, że zaprezentowane stanowisko i rozumienie treści przepisów podatkowych jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036, z późn. zm., dalej: „updop”), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Z kolei, stosownie do art. 17 ust. 4 updop, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Dokonując analizy ww. przepisów zauważyć należy, że w orzecznictwie zarówno Sądu Najwyższego, jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego, a także w piśmiennictwie ukształtowany jest pogląd, w myśl którego przepisy prawa podatkowego należy wykładać ściśle i zgodnie z ich literalnym brzmieniem, a jedynie w sytuacjach wątpliwych, gdy językowa wykładnia nie doprowadza do ustalenia jednoznacznej treści normy prawnej, należy skorzystać z innych metod wykładni w taki sposób, by wyinterpretowana norma spójna była z innymi normami skorelowanymi, jak również by jednocześnie w pełni odzwierciedlała intencje racjonalnego ustawodawcy i nie była sprzeczna z przepisami rangi konstytucyjnej.

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na których możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1010, z późn. zm., dalej: „ustawa o SSE”). Podstawą do korzystania z pomocy publicznej (zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym) jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej specjalnej strefy ekonomicznej, uprawniające do korzystania z tej pomocy (art. 16 ust. 1 ustawy o SSE). Zgodnie z art. 12 tej ustawy, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych (…).

Zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, o którym mowa w cyt. powyżej przepisie uprawnia do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy i korzystania z pomocy publicznej. Określa ono przedmiot i warunki prowadzenia działalności.

Powyższe regulacje prawne ustanawiają podstawowe warunki korzystania z ulgi podatkowej z tytułu prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej działalności gospodarczej, jaką jest niezapłacony przez przedsiębiorcę strefowego podatek dochodowy.

Zasadniczym elementem stosowania tej ulgi jest więc łączne wystąpienie dwóch warunków:

• prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej,
• uzyskiwanie dochodu z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu.
  
  

Powyższe warunki, jak każdy wyjątek od zasady powszechności opodatkowania, należy interpretować ściśle, zgodnie z wykładnią językową danej regulacji.

Dokonując oceny zakresu zwolnień podatkowych, należy wskazać, że wolny od podatku dochodowego od osób prawnych jest wyłącznie dochód uzyskany z działalności gospodarczej, w zakresie określonym w zezwoleniu, prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Jeżeli dany rodzaj (przedmiot) działalności gospodarczej nie jest wymieniony w zezwoleniu, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu. Podobnie w przypadku, gdy dany rodzaj działalności jest prowadzony poza terenem strefy, wówczas również dochody z takiej działalności nie będą podlegały zwolnieniu.

Warto podkreślić również, że zwolnienie wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, nie ma charakteru podmiotowego. Nie obejmuje ono wszystkich dochodów podmiotu gospodarczego prowadzącego działalność gospodarczą na terenie strefy na podstawie zezwolenia, lecz tylko dochody uzyskane z działalności prowadzonej w ramach zezwolenia, a więc działalności określonej w tym zezwoleniu.

Zwolnieniem podatkowym objęty jest zatem dochód wygenerowany bezpośrednio z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, wymienionej wprost w zezwoleniu.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia ustalenia, czy wynagrodzenie otrzymywane przez Wnioskodawcę w ramach świadczonych Usług prawidłowo jest kwalifikowane jako przychód uzyskiwany z wykonywania działalności gospodarczej na terenie SSE na podstawie Zezwolenia i tym samym, czy ewentualny dochód osiągany w związku ze świadczeniem Usług powinien korzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 updop.

Odnosząc powyższe wyjaśnienia oraz ww. regulacje podatkowe na grunt analizowanej sprawy należy stwierdzić, że uzyskany przez Spółkę przychód w postaci wynagrodzenia z tytułu obsługi reklamacji w procesie produkcyjnym, które są pobierane w ramach procesu obsługi reklamacji w procesie produkcyjnym nie stanowi/nie będzie stanowić przychodu z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE na podstawie uzyskanego zezwolenia. Tym samym, dochody uzyskane z tego tytułu nie korzystają/nie będą korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop.

Podkreślenia wymaga również ugruntowana w orzecznictwie oraz doktrynie zasada zakazu rozszerzającej wykładni przepisów mających za przedmiot zwolnienia podatkowe, co w omawianym przypadku znajduje dodatkowe uzasadnienie w postaci sformułowania przepisu art. 17 ust. 4 updop, akcentującego wyłączność zwolnienia od podatku dochodów z działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Ustawodawca w ww. przepisie ustanawiającym zwolnienie świadomie użył określenia „dochody z działalności gospodarczej” a nie sformułowania „dochody związane z wykonywaniem działalności gospodarczej”. Niewątpliwie istnieje różnica zakresów pojęciowych wyrażeń „dochód z działalności gospodarczej” oraz „dochód związany z wykonywaniem działalności gospodarczej” – nakazująca traktowanie pierwszego z wymienionych pojęć jako węższego względem drugiego wyrażenia.

Wobec takiego zapisu nie można zaakceptować poglądu, że wynagrodzenie otrzymywane w związku ze świadczeniem Usług stanowi przychód z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE na podstawie Zezwolenia i tym samym dochód z tego tytułu powinien korzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 updop.

Stanowisko Wnioskodawcy należy zatem uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.