Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.434.2018.3.MW
z 9 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 czerwca 2018 r. (data wpływu 19 czerwca 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 22 sierpnia 2018 r. (data wpływu 24 sierpnia 2018 r.) oraz pismem z dnia 5 września 2018 r. (data wpływu 11 września 2018 r. ) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku opłat za udział konferencji (pytanie nr 2 wniosku) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku opłat za udział konferencji (pytanie nr 2 wniosku). Wniosek uzupełniono w dniu 24 sierpnia 2018 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy, przeformułowanie pytań oraz własnego stanowiska w sprawie a także w dniu 11 września 2018 r. poprzez podpis osoby upoważnionej do reprezentowania Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest Uczelnią Wyższą zarejestrowaną jako czynny podatnik VAT składający deklaracje VAT -7. Jako Uczelnia Wnioskodawca organizuje różnego typu konferencje. W m-cu maju została zorganizowana konferencja w ramach (...).W konferencji brały udział osoby z zewnątrz z instytucji publicznych, z zagranicy, osoby fizyczne oraz studenci Wnioskodawcy. Uczestnikom wręczono materiały pokonferencyjne. Po konferencji zostały wystawione przez Wnioskodawcę faktury dla uczestników Konferencji z zastosowaniem stawki VAT 23%. Konferencja została przeprowadzona w formie wykładów, wystąpień naukowców z innych uczelni.

Zastosowanie stawki 23 % jest związane z charakterem konferencji. Zdaniem Wnioskodawcy konferencja nie spełnia definicji usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, nie ma zasadniczego charakteru kształcenia, o którym mowa w art. 43 ust. 26 ustawy mimo tego, że jest finansowana ze środków publicznych.

Wnioskodawca prosi o wyjaśnienie czy jego ocena jest prawidłowa czy jednak błędna i zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 26B oraz pkt 29 ustawy należałoby każdą konferencję uznać za usługę zwolnioną z VAT z uwagi na sam fakt udziału uczestnika, który pozyskuje wiedzę zgodnie z tematyką konferencji czy seminarium, pozyskuje materiały i wiadomości, które stanowią uzupełnienie posiadanej przez niego wiedzy i z uwagi na to konferencja ma dla niego charakter kształcenia zawodowego. Uwzględniając taki zakres kształcenia należałoby każdą konferencję, seminarium, sympozjum naukowe uznać za mające charakter edukacyjny i traktować jako podlegające zwolnieniu z podatku od towarów i usług, czy wreszcie samo uczestnictwo w konferencji z uwagi na jej finansowanie ze środków publicznych podlega zwolnieniu z VAT uwzględniając art. 43 ust. 1 pkt 29C.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że Wnioskodawca jest Uczelnią Wyższą zarejestrowaną jako czynny podatnik VAT składający deklaracje VAT-7. Jako Uczelnia Wnioskodawca organizuje różnego typu konferencje i szkolenia. W m-cu maju została zorganizowana Konferencja w ramach (...).W konferencji brały udział osoby z zewnątrz z instytucji publicznych, z zagranicy, osoby fizyczne oraz studenci Wnioskodawcy. Uczestnikom wręczono materiały pokonferencyjne.

Po konferencji zostały wystawione przez Wnioskodawcę faktury dla uczestników konferencji z zastosowaniem stawki VAT 23 %. Konferencja została przeprowadzona w formie wykładów, wystąpień naukowców z innych uczelni. Zastosowanie stawki 23 % jest związane z charakterem konferencji.

Zdaniem Wnioskodawcy konferencja nie spełnia definicji usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, nie ma zasadniczego charakteru kształcenia, o którym mowa w art. 43.1 ust. 26 ustawy i polega jedynie na wymianie doświadczeń.

Wnioskodawca prosi o wyjaśnienie czy jego ocena jest prawidłowa czy jednak błędna i zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 26B oraz pkt 29 ustawy należałoby każdą konferencję uznać za usługę zwolnioną z VAT z uwagi na sam fakt udziału uczestnika, który pozyskuje wiedzę zgodnie z tematyką konferencji czy seminarium.

Czy wreszcie samo uczestnictwo w konferencji z uwagi na jej finansowanie ze środków publicznych podlega zwolnieniu z VAT uwzględniając art. 43 ust. 1 pkt 29C.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku – pytanie nr 2)

Czy opłaty za udział w konferencji korzystają ze zwolnienia od podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, opłaty za udział w konferencji nie mogą korzystać ze zwolnienia z podatku VAT gdyż nie spełniają w jego ocenie art. 43 ust. 1 pkt 26. Udział w konferencji polega raczej na wymianie doświadczeń, nie jest usługą o charakterze edukacyjnym, kształcenie nie ma tu zasadniczego udziału, a zatem nie może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Gdyby była to usługa szkoleniowa korzystałaby ze zwolnienia z podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów rozumieniu art. 7 (…).

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie natomiast z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

1. jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe, w zakresie kształcenia i wychowania,
2. uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo – rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym

‒ oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

W świetle art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, zwalnia się również od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

1. prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
2. świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe - wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
3. finansowane w całości ze środków publicznych

‒ oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Z treści art. 43 ust. 17 ustawy wynika, że zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22- 24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit a lub,
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.
   
   

Stosownie do art. 43 ust. 17a ww. ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

Ponadto na mocy § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 701), zwanego dalej „rozporządzeniem”, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Jednocześnie, stosownie do treści § 3 ust. 1 pkt 13 ww. rozporządzenia, zwalnia się od podatku usługi w zakresie kształcenia, inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, świadczone przez uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest Uczelnią Wyższą zarejestrowaną jako czynny podatnik VAT składający deklaracje VAT-7. Jako Uczelnia Wnioskodawca organizuje różnego typu konferencje. W m-cu maju została zorganizowana Konferencja w ramach (...). W konferencji brały udział osoby z zewnątrz z instytucji publicznych, z zagranicy, osoby fizyczne oraz studenci Wnioskodawcy. Uczestnikom wręczono materiały pokonferencyjne. Po konferencji zostały wystawione przez Wnioskodawcę faktury dla uczestników konferencji z zastosowaniem stawki VAT 23%. Konferencja została przeprowadzona w formie wykładów, wystąpień naukowców z innych uczelni. Zdaniem Wnioskodawcy konferencja nie spełnia definicji usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, nie ma zasadniczego charakteru kształcenia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy i polega jedynie na wymianie doświadczeń.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca ma wątpliwości, czy opłaty za udział w konferencji korzystają ze zwolnienia z podatku VAT.

W odniesieniu do powyższego wyjaśnić należy, że konferencja, to „zebranie, posiedzenie grona osób: przedstawicieli naukowych, organizacji itp., poświęcone omówieniu określonych zagadnień” (za słownikiem języka polskiego PWN; sjp.pwn.pl). Prelegenci konferencji referują na forum opracowane zagadnienia, a zebranie często kończy się dyskusją w gronie uczestników. Nie ma ścisłego podziału na role. Udział w konferencji może oznaczać jednocześnie bycie uczestnikiem (delegatem), jak i również prelegentem. Konferencje z natury rzeczy nie służą osiąganiu celów edukacyjnych.

Jak wskazał Wnioskodawca w opisie sprawy, konferencja nie ma zasadniczego charakteru kształcenia o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, zatem nie jest w niniejszej sprawie możliwe zastosowanie zwolnienia, o którym mowa w ww. przepisie.

Z kolei aby wskazane usługi mogły korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, muszą być uznane za usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego oraz spełniać jeden z warunków określonych w lit. a-c powyższego przepisu. Powołane wyżej przepisy prawa podatkowego przewidują zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonych w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub świadczonych przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów Prawo oświatowe - wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją lub finansowanych w całości ze środków publicznych.

Niemniej jednak pierwsza z przesłanek oznacza, że dla objęcia zwolnieniem od podatku określonych usług kształcenia, konieczne jest, by usługi te mieściły się w zakresie definicji usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania. Pojęcie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zostało zdefiniowane w art. 44 rozporządzenia Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającym środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 77 str. 1 z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem, usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewniane na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE, obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.

Jak wskazał Wnioskodawca w opisie sprawy konferencja nie spełnia definicji usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, zatem w przedmiotowej sprawie nie jest również możliwe zastosowanie zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy.

Ponadto, w przedmiotowej spawie nie znajduje zastosowania zwolnienie świadczonych usług na podstawie § 3 ust. 1 pkt 13 i 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień, bowiem wskazane usługi nie są usługą kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, nie mają też charakteru kształcenia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy.

Podsumowując, wskazana we wniosku konferencja organizowana przez Wnioskodawcę – pobieranie opłat za udział w konferencji, nie korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Zainteresowanego oceniono jako prawidłowe.

Tut. organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone w wydanej interpretacji.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Ponadto tut. organ informuje, że w pozostałym zakresie wniosku wydano odrębne rozstrzygnięcie z dnia 9 października 2018 r., znak 0112-KDIL1-1.4012.667.2018.1.MW.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.