Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4014.76.2018.4.AR
z 8 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Zainteresowanych przedstawione we wniosku wspólnym z 29 maja 2018 r. (data wpływu 5 czerwca 2018 r.), uzupełnionym 29 sierpnia 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży zespołu składników materialnych i niematerialnych składających się na Dział Sprzedaży:

• w części dotyczącej opodatkowania ww. umowy sprzedaży podatkiem od czynności cywilnoprawnych – jest prawidłowe,
• w pozostałym zakresie – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 5 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży zespołu składników materialnych i niematerialnych składających się na Dział Sprzedaży.

Ww. wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 27 lipca 2018 r., Znak: 0111-KDIB3-2.4012.395.2018.2.AZ, 0111-KDIB2-2.4014.76.2018.3.AR, 0111-KDIB2-1.4010.235.2018.3.BKD wezwano do uzupełnienia braków formalnych wniosku, co też nastąpiło 29 sierpnia 2018 r.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania: X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością,
  
• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania: Y Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością
  

przedstawiono następujący stan faktyczny:

X Sp. z o.o. (Zainteresowany będący stroną postępowania, dalej: „Sprzedający”) oraz Y Sp. z o.o. (Zainteresowany niebędący stroną postępowania, dalej: „Kupujący”) są podatnikami podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowego od osób prawnych (dalej łącznie: „Zainteresowani”).

Sprzedający prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży soczewek kontaktowych i związanych z nimi akcesoriów, okularów korekcyjnych i słonecznych oraz akcesoriów optycznych, a także świadczenia usług optycznych, jak również działalność gospodarczą prowadzoną w oparciu o nieruchomości posiadane przez Sprzedającego, tj. (i) nieruchomość zabudowaną budynkiem magazynowo-biurowym położonym w miejscowości S. oraz (ii) lokal mieszkalny położony we W. (dalej łącznie: „Nieruchomości”), polegającą przede wszystkim na świadczeniu usług najmu i zarządzania Nieruchomościami.

W związku z dynamicznym rozwojem prowadzonej działalności, Sprzedający zreorganizował swoją strukturę tak, aby poszczególne sfery działalności gospodarczej były realizowane i obsługiwane przez wyodrębnione w ramach przedsiębiorstwa jednostki organizacyjne (działy). Celem Sprzedającego było ustrukturyzowanie struktury wewnętrznej w taki sposób, aby oddzielić działalność handlową, związaną ze sprzedażą soczewek kontaktowych i związanych z nimi akcesoriów, okularów korekcyjnych i słonecznych oraz akcesoriów optycznych, a także świadczeniem usług optycznych, od działalności prowadzonej w oparciu o posiadane przez Sprzedającego Nieruchomości (tj. w szczególności od najmu i zarządzania tymi Nieruchomościami).

W związku z powyższym, Sprzedający wyodrębnił:

• Dział Sprzedaży, służący do prowadzenia działalności na płaszczyźnie handlowej, tj. w zakresie sprzedaży soczewek kontaktowych i związanych z nimi akcesoriów, okularów korekcyjnych i słonecznych oraz akcesoriów optycznych, zarówno w punktach handlowych, a także za pośrednictwem kanałów internetowych, w tym prowadzenia sprzedaży wysyłkowej, a także świadczenia usług optycznych na rzecz klientów indywidualnych i biznesowych oraz
• Dział Nieruchomości, służący do równoległego prowadzenia działalności w zakresie związanym z posiadanymi przez Sprzedającego Nieruchomościami, tj. w szczególności związanej z zarządzaniem tymi Nieruchomościami oraz świadczeniem usług najmu Nieruchomości.
  
  

Fakt wyodrębnienia przez Sprzedającego jednostek organizacyjnych przedsiębiorstwa Sprzedającego w postaci Działu Sprzedaży oraz Działu Nieruchomości został określony w regulaminie organizacyjnym, w ramach którego określone zostały składniki materialne i niematerialne przypisane odpowiednio do Działu Sprzedaży oraz Działu Nieruchomości. Regulamin organizacyjny określa miejsce ww. działów w strukturze organizacyjnej przedsiębiorstwa Sprzedającego jako odrębnych jednostek organizacyjnych, posiadających między innymi własną strukturę organizacyjną.

Działalność w ramach Działu Sprzedaży jest obecnie prowadzona w oparciu o zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań, wykorzystywanych przez Dział Sprzedaży w związku z realizowanymi zadaniami gospodarczymi, który w przyszłości ma być przedmiotem sprzedaży na rzecz Kupującego.

Wśród składników tych należy wymienić w szczególności:

• składniki materialne wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej w oparciu o Dział Sprzedaży, w szczególności sprzęt medyczny, wyposażenie gabinetów okulistycznych, środki transportu, meble, systemy klimatyzacyjne, inwestycje w obcych środkach trwałych oraz inne, niskowartościowe składniki materialne;
  
• prawa własności wszystkich zapasów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej w oparciu o Dział Sprzedaży, w szczególności soczewek kontaktowych i związanych z nimi akcesoriów, okularów korekcyjnych i słonecznych oraz akcesoriów optycznych;
  
• prawa własności intelektualnej związane ze znakami towarowymi, wykorzystywanymi do prowadzenia działalności gospodarczej w ramach Działu Sprzedaży, w tym w szczególności majątkowe prawa autorskie do znaków towarowych oraz projektów graficznych (logotypów) będących podstawą rejestracji znaków towarowych, prawa ochronne na znaki towarowe zgłoszone do urzędu patentowego oraz prawa ze zgłoszeń znaków towarowych do urzędu patentowego oraz inne prawa pokrewne;
  
• pozostałe prawa własności intelektualnej, w tym w szczególności majątkowe prawa autorskie do domen internetowych oraz inne prawa pokrewne;
  
• prawa i obowiązki wynikające z umów z kontrahentami, w szczególności:
  
  • umów najmu lokali handlowych, położonych w szczególności w centrach handlowych, domach handlowych, supermarketach, pasażach handlowych a także innych nieruchomościach;
  • umów leasingu finansowego samochodów, a także sprzętu okulistycznego oraz mebli w lokalach handlowych;
  • umów dotyczących świadczenia usług związanych z obsługą płatności elektronicznych;
  • umów o dostarczanie paczek i innych przesyłek;
  • umów zawartych z dostawcami towarów;
  • umów z dostawcami mediów i usług teleinformatycznych;
  • umowy o nadzorowanie przestrzegania zasad i przepisów BHP;
  • umowy ubezpieczenia grupowego i usług medycznych oraz umowy o świadczenie usług na rzecz pracowników zatrudnionych w Dziale Sprzedaży w ramach programu korzyści pracowniczych;
  • umów związanych z usługami w zakresie organizacji promocji dla klientów;
  • umów z operatorami platform sprzedażowych;
  • umów ochrony obiektów handlowych;
  • umowy o obsługę prawną;
  • umowy o obsługę serwera oraz umowy o nadzór i rozwój infrastruktury IT;
  • umowy o świadczenie usług ogólnoadministracyjnych;
  • umowy o świadczenie usług marketingowych, w szczególności usług pozycjonowania, wysyłania wiadomości sms, wysyłania wiadomości e-mail do klientów;
  • umów o udzielenie licencji na korzystanie ze znaków towarowych dotyczących produktów oraz sieci sprzedaży;
  • umowy o świadczenie usług projektowo-nadzorczych związanych z rozwojem sieci salonów handlowych i ich utrzymaniem;
  • umów z klientami biznesowymi, przykładowo umowy o świadczenie usług optycznych na rzecz klientów M.;
  • prawa i obowiązki wynikające z umowy kredytu oraz umów pożyczek;
  • prawa i obowiązki wynikające z umów z pracownikami (w szczególności: wykwalifikowaną kadrą pracowników świadczących usługi medyczne, konsultantami (sprzedawcami) w punktach handlowych, kadrą zarządzającą, tj. managerami, senior managerami, managerami regionalnymi, pracownikami biurowymi i działu HR, magazynierami i kurierami, pracownikami działu marketingu, logistyki oraz działu IT, pracownikami działu księgowości);
  • koncesje, licencje, zezwolenia i zgłoszenia;
  • środki pieniężne;
  • księgi i dokumentacja związana z działalnością prowadzoną w ramach Działu Sprzedaży;
  • składniki niematerialne, takie jak np. wartość firmy (good will), obejmująca wartości niematerialne, takie jak: reputacja firmy, ustalone procesy biznesowe, listy klientów, kontakty w branży optycznej i okulistycznej, dostęp do rynków i kontaktów z klientami, itp.
  
  
  
  

Wśród zobowiązań związanych funkcjonalnie z działalnością Działu Sprzedaży należy wskazać w szczególności:

• zobowiązania wynikające z umów z kontrahentami, wynikających z zakupu towarów wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej w ramach Działu Sprzedaży;
• zobowiązania wynikające z umów z pracownikami oraz współpracownikami Sprzedającego, zatrudnionymi w Dziale Sprzedaży;
• zobowiązania z tytułu umów najmu powierzchni handlowych;
• zobowiązania z tytułu umów na dostawę mediów, a także wszelkich innych umów związanych z nabywaniem usług związanych z prowadzeniem działalności w ramach Działu Sprzedaży;
• zobowiązania wynikające z umowy kredytu na rachunku bieżącym oraz pożyczki udzielonej Sprzedającemu przez spółkę z Grupy A., w związku z prowadzeniem działalności w ramach Działu Sprzedaży.
  
  

Sprzedający zamierza zawrzeć z Kupującym umowę sprzedaży, której przedmiotem będzie Dział Sprzedaży, tj. zasadniczo składniki wymienione powyżej. W związku ze sprzedażą Działu Sprzedaży zostanie określona wartość poszczególnych rzeczy i praw będących przedmiotem sprzedaży. Zapłata za sprzedaż Działu Sprzedaży nastąpi w formie pieniężnej (przelew).

Ze sprzedaży na rzecz Kupującego zostaną wyłączone składniki, których przeniesienie nie będzie uzasadnione biznesowo, w szczególności ze względu na ograniczenia techniczne, tj. w szczególności umowy rachunków bankowych.

Sprzedaży na rzecz Kupującego nie będą podlegać składniki wchodzące w skład funkcjonującego w ramach przedsiębiorstwa Sprzedającego Działu Nieruchomości.

Działalność w ramach Działu Nieruchomości jest prowadzona w oparciu o zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań wykorzystywanych przez Dział Nieruchomości w związku z realizowanymi zadaniami gospodarczymi.

Wśród składników tych należy wymienić, w szczególności;

• prawo własności nieruchomości zabudowanej budynkiem magazynowo – biurowym,
• prawo własność lokalu mieszkalnego,
• udział kapitałowy w spółce osobowej z Grupy A.,
• składniki materialne wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej w oparciu o Dział Nieruchomości, w szczególności wyposażenie Nieruchomości, meble, kontener magazynowy, centralna telefoniczna i inne niskowartościowe składniki materialne,
• prawa i obowiązki wynikające z umów z kontrahentami, w szczególności umów najmu i użyczenia Nieruchomości,
• prawa i obowiązki wynikające z innych umów związanych z prowadzeniem działalności w oparciu o Dział Nieruchomości w szczególności umów o kredyty inwestycyjne, umowy o administrowanie Nieruchomościami, umowy na dostawę energii elektrycznej, umowy o zarzadzanie nieruchomością wspólną,
• koncesje, licencje, zezwolenia i zgłoszenia,
• środki pieniężne,
• księgi i dokumentacja związana z działalnością prowadzoną w ramach Działu Nieruchomości,
• składniki niematerialne, takie jak np. wartość firmy (good will), obejmująca wartości niematerialne, takie jak: reputacja firmy, ustalone procesy biznesowe, dostęp do rynków itp.
  
  

Wśród zobowiązań związanych funkcjonalnie z działalnością Działu Nieruchomości należy wskazać w szczególności:

• zobowiązania wynikające z umów kredytów inwestycyjnych związanych z Nieruchomościami,
• zobowiązania wynikające z umów związanych z Nieruchomościami, w szczególności kaucje za roboty budowlane związane z Nieruchomościami oraz czynsz administracyjny,
• zobowiązania wynikające z umów najmu oraz użyczenia Nieruchomości,
• zobowiązania do spłaty pożyczek zaciągniętych w związku z prowadzeniem działalności w ramach Działu Nieruchomości.
  
  

Zainteresowani wskazują że w związku z faktem, że działalność Działu Sprzedaży prowadzona jest z wykorzystaniem nieruchomości stanowiącej składnik należący do Działu Nieruchomości, tj. w szczególności w związku z wykorzystywaniem części magazynowej nieruchomości w celu przechowywania towarów handlowych wchodzących w skład Działu Sprzedaży, a także poprzez wykorzystywanie powierzchni biurowej przez pracowników przyporządkowanych do Działu Sprzedaży, Spółka wprowadziła system rozliczeń wewnętrznych pomiędzy Działem Sprzedaży, a Działem Nieruchomości.

Zainteresowani wskazują również, iż prowadzona przez Sprzedającego ewidencja rachunkowa pozwala na przyporządkowanie w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa – majątku, przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do działalności realizowanej odpowiednio przez Dział Sprzedaży oraz Dział Nieruchomości.

Sprzedający prowadzi wewnętrzną gospodarkę finansową, w ramach której dla wyodrębnionych działów przedsiębiorstwa Sprzedającego sporządzane są zestawienia przychodów i kosztów przyporządkowanych do tego działu w celu określenia jego wyniku finansowego, z uwzględnieniem wewnętrznych rozliczeń przedsiębiorstwa Sprzedającego.

Powyższe rozliczenia dokonywane są w ten sposób, iż Sprzedający, oprócz wyniku zagregowanego, wykazywanego na podstawie ksiąg rachunkowych, dodatkowo ustala odrębny wynik dla Działu Sprzedaży oraz Działu Nieruchomości. W związku z powyższym Sprzedający określa jakie pozycje rozrachunków oraz odpowiednio pozycje kosztów i przychodów dotyczą Działu Sprzedaży oraz Działu Nieruchomości, a w przypadku pozycji wspólnych – odnosi je w odpowiedniej proporcji do działu bądź ogólnej działalności przedsiębiorstwa Sprzedającego oraz dokonuje rozliczeń wewnętrznych. Prowadzenie powyższej ewidencji w praktyce polega na określeniu, które konto księgowe powinno być przyporządkowane do danego działu, ewentualnie w jaki sposób należy określić procentowo udział danego działu w saldzie wykazywanym na danym koncie. Na jej podstawie możliwe jest ustalenie wyniku finansowego (określenie kosztów i przychodów) jednostek organizacyjnych, jakimi są Dział Sprzedaży oraz Dział Nieruchomości, oraz sporządzenie odrębnego bilansu i rachunku zysków i strat dla poszczególnych działów funkcjonujących w ramach Sprzedającego.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania:

1. Czy w przedstawionym stanie faktycznym, sprzedaż Działu Sprzedaży na rzecz Kupującego będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT i czy będzie ona podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych (dalej: „PCC”)?
   (pytanie oznaczone we wniosku Nr 3)
   
2. Czy w przypadku, gdy sprzedaż Działu Sprzedaży będzie opodatkowana PCC, zastosowanie znajdzie stawka PCC właściwa w odniesieniu do sprzedaży poszczególnych składników wchodzących w skład Działu Sprzedaży, tj. czy:
   
   • sprzedaż wchodzących w skład Działu Sprzedaży rzeczy ruchomych, tj. w szczególności: sprzętu medycznego, składników wyposażenia gabinetów okulistycznych, środków transportu, mebli, systemów klimatyzacyjnych, zapasów (w szczególności: soczewek kontaktowych i związanych z nimi akcesoriów, okularów korekcyjnych i słonecznych oraz akcesoriów optycznych) oraz innych niskowartościowych składników materialnych – zostanie opodatkowana stawką 2% PCC;
   • sprzedaż innych praw majątkowych, niewymienionych powyżej (a zatem praw majątkowych, które nie zostaną opodatkowane stawką 2%), tj. w szczególności: wierzytelności wynikających z umów przypisanych do Działu Sprzedaży, majątkowych praw autorskich do znaków towarowych oraz projektów graficznych (logotypów) będących podstawą rejestracji znaków towarowych, praw ochronnych na znaki towarowe zgłoszone do urzędu patentowego oraz praw ze zgłoszeń znaków towarowych do urzędu patentowego oraz majątkowych praw autorskich do stron internetowych, a także środków pieniężnych – zostanie opodatkowana stawką 1% PCC;
   • przeniesienie elementów bilansu, takich jak: inwestycje w obcych środkach trwałych, czynne rozliczenia międzyokresowe kosztów – nie będzie podlegało opodatkowaniu PCC?
   (pytanie oznaczone we wniosku Nr 4)
   
   

Zdaniem Zainteresowanych:

1. sprzedaż Działu Sprzedaży nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT i będzie ona podlegać opodatkowaniu podatkiem PCC,
   
2. zastosowanie znajdą stawki PCC właściwe dla sprzedaży poszczególnych składników wchodzących w skład Działu Sprzedaży, tj.:
   
   • sprzedaż wchodzących w skład Działu Sprzedaży rzeczy ruchomych, tj. w szczególności: sprzętu medycznego, składników wyposażenia gabinetów okulistycznych, środków transportu, mebli, systemów klimatyzacyjnych, zapasów (w szczególności: soczewek kontaktowych i związanych z nimi akcesoriów, okularów korekcyjnych i słonecznych oraz akcesoriów optycznych) oraz innych niskowartościowych składników materialnych – zostanie opodatkowana stawką 2% PCC,
   • sprzedaż innych praw majątkowych, niewymienionych powyżej (a zatem praw majątkowych, które nie zostaną opodatkowane stawką 2%), tj. w szczególności: wierzytelności wynikających z umów przypisanych do Działu Sprzedaży, majątkowych praw autorskich do znaków towarowych oraz projektów graficznych (logotypów) będących podstawą rejestracji znaków towarowych, praw ochronnych na znaki towarowe zgłoszone do urzędu patentowego oraz praw ze zgłoszeń znaków towarowych do urzędu patentowego oraz majątkowych praw autorskich do stron internetowych, a także środków pieniężnych – zostanie opodatkowana stawką 1% PCC, przy czym nie będzie podlegało opodatkowaniu PCC przeniesienie elementów bilansu takich jak: inwestycje w obcych środkach trwałych, czynne rozliczenia międzyokresowe kosztów.
   
   
   

Zdaniem Zainteresowanych, w związku z faktem, że transakcja sprzedaży Działu Sprzedaży nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, będzie ona podlegać opodatkowaniu PCC.

Zgodnie bowiem z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy PCC, podatkowi temu podlegają m.in. umowy sprzedaży rzeczy i praw majątkowych, a zatem również umowa sprzedaży przedsiębiorstwa.

Zgodnie jednak z art. 2 pkt 4 ustawy PCC, nie podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych czynności inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

• opodatkowana podatkiem od towarów i usług,
• zwolniona z podatku od towarów i usług (z wyjątkami przewidzianymi w ustawie PCC).

Wyłączenie z art. 2 pkt 4 ustawy PCC nie odnosi się do okoliczności, czy strony tej umowy posiadają status podatnika VAT (czynnego lub zwolnionego), ale wyłącznie do faktu, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem VAT lub jest z podatku VAT zwolniona.

Jak wynika ze stanowiska Zainteresowanych – sprzedaż Działu Sprzedaży, jako stanowiącego zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów ustawy VAT, nie będzie podlegała przepisom ustawy VAT. W konsekwencji, wobec braku opodatkowania sprzedaży podatkiem VAT, zwolnienie przewidziane w art. 2 pkt 4 ustawy PCC nie będzie miało zastosowania, a zatem sprzedaż ta będzie podlegała opodatkowaniu PCC.

Powyższe znajduje potwierdzenie w stanowisku organów podatkowych, np.:

• Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 22 marca 2018 r. (Znak: 0111- KDIB4.4014.8.2018.3.MSI) wskazał, że: „(...) o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają generalnie status podatnika podatku od towarów i usług, lecz wyłącznie fakt, że dana czynność (ta konkretna) jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub przynajmniej jedna ze stron tej czynności jest z tego podatku zwolniona.”
• Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 14 marca 2018 r. (Znak: 0111- KDIB4.4014.34.2018.2.MCZ) wskazał, że: „(...) o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony danej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług, lecz wyłącznie fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub z niego zwolniona (...) skoro przedstawiona we wniosku transakcja sprzedaży przedsiębiorstwa będzie wyłączona z zakresu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, transakcja ta będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.”
  
  

Mając na uwadze powyższe, w opinii Zainteresowanych, transakcja sprzedaży Działu Sprzedaży będzie podlegała opodatkowaniu PCC.

Zastosowanie właściwej stawki PCC.

Ustawa PCC nie zawiera szczegółowych regulacji w zakresie ustalania podstawy opodatkowania sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W opinii Zainteresowanych, podstawa opodatkowania powinna zostać zatem ustalona zgodnie z ogólnymi zasadami funkcjonującymi na gruncie tej ustawy.

W myśl w art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy PCC, podstawę opodatkowania przy umowie sprzedaży stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego. Mając na uwadze fakt, że ustawa PCC nie traktuje zorganizowanej części przedsiębiorstwa jako odrębnego przedmiotu transakcji, podstawa opodatkowania powinna zostać ustalona w oparciu o wartość rynkową poszczególnych rzeczy i praw wchodzących w skład Działu Sprzedaży.

Jak wynika ze stanu faktycznego sprawy, w związku ze sprzedażą Działu Sprzedaży zostanie określona wartość poszczególnych rzeczy i praw wchodzących w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a zatem będzie istniała możliwość ustalenia podstawy opodatkowania, poprzez wskazanie wartości poszczególnych składników wchodzących w skład Działu Sprzedaży.

Należy przy tym podkreślić, że wartość rynkową poszczególnych rzeczy należy określić zgodnie z art. 6 ust. 2 ustawy PCC, który stanowi, że wartość rynkową przedmiotu czynności cywilnoprawnych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia dokonania tej czynności, bez odliczania długów i ciężarów.

W związku z powyższym, w opinii Zainteresowanych, wartość zobowiązań wchodzących w skład Działu Sprzedaży nie powinna być brana pod uwagę w celu ustalenia wysokości podstawy opodatkowania w PCC.

Powyższe znajduje potwierdzenie w stanowisku organów podatkowych, np.:

• Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 14 marca 2018 r. (Znak: 0111- KDIB4.4014.34.2018.2.MCZ) wskazał, że: „Podstawę opodatkowania przy umowie sprzedaży, w myśl ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego (...). Zgodnie z art. 6 ust. 2 ww. ustawy wartość rynkową przedmiotu czynności cywilnoprawnych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia dokonania tej czynności, bez odliczania długów i ciężarów.”
• Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 9 listopada 2007 r. (Znak: IPPB2/436-46/07-3/MZ) wskazuje, że: „(...) zakaz odliczania długów i ciężarów przy ustalaniu wartości rynkowej rzeczy i praw majątkowych będzie znajdował zastosowanie do zobowiązań przedsiębiorstwa (...) zgodnie z art. 6 ust. 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Podstawą opodatkowania sprzedaży tego przedsiębiorstwa będzie wartość rynkowa przedmiotu czynności cywilnoprawnych (...) bez odliczania długów i ciężarów.”
  
  

Podobnie, w odniesieniu do stawki podatku PCC, należy zastosować ogólne reguły przewidziane w ustawie PCC, a zatem do poszczególnych składników wchodzących w skład Działu Sprzedaży należy zastosować stawki wynikające z ogólnej regulacji ustawy PCC, tj. zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 Ustawy PCC:

• stawkę 2% – w przypadku sprzedaży nieruchomości, rzeczy ruchomych, prawa użytkowania wieczystego, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz wynikających z przepisów prawa spółdzielczego: prawa do domu jednorodzinnego oraz prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym,
• stawkę 1% – w przypadku sprzedaży innych praw majątkowych.
  
  

Mając na uwadze powyższe, właściwa stawka PCC w odniesieniu do sprzedawanych składników majątku będzie wynosić:

• 2% – która to stawka znajdzie zastosowanie w zakresie opodatkowania rzeczy ruchomych wchodzących w skład Działu Sprzedaży, tj. w szczególności: sprzętu medycznego, składników wyposażenia gabinetów okulistycznych, środków transportu, mebli, systemów klimatyzacyjnych, zapasów (w szczególności: soczewek kontaktowych i związanych z nimi akcesoriów, okularów korekcyjnych i słonecznych oraz akcesoriów optycznych) oraz innych niskowartościowych składników materialnych;
• 1% – która to stawka znajdzie zastosowanie do sprzedaży innych praw majątkowych, niewymienionych powyżej (a zatem do praw majątkowych, które nie zostaną opodatkowane stawką 2%), tj. w szczególności: wierzytelności wynikających z umów przypisanych do Działu Sprzedaży, majątkowych praw autorskich do znaków towarowych oraz projektów graficznych (logotypów) będących podstawą rejestracji znaków towarowych, praw ochronnych na znaki towarowe zgłoszone do urzędu patentowego oraz praw ze zgłoszeń znaków towarowych do urzędu patentowego oraz majątkowych praw autorskich do stron internetowych, a także środków pieniężnych.
  
  

Powyższe znajduje potwierdzenie w stanowisku organów podatkowych, np.:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 16 lutego 2017 r. (Znak: 1462- IPPB2.4514.14.2017.1 MZ), w której organ stwierdził że: „(...) skoro sprzedaż zespołu składników materialnych i niematerialnych stanowiących Dział Galeria będzie wyłączone z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, powyższa czynność będzie opodatkowana podatkiem od czynności cywilnoprawnych (...) stawka podatku od czynności cywilnoprawnych powinna zostać ustalona dla poszczególnych składników wchodzących w jego skład (...)”
• Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 14 marca 2018 r. (Znak: 0111- KDIB4.4014.34.2018.2.MCZ): „(...) umowa sprzedaży przedsiębiorstwa czy też jego zorganizowanej części podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych przewidzianych dla umowy sprzedaży. Dla umowy sprzedaży obowiązek podatkowy (...) ciążyć będzie na kupującym, a podstawę opodatkowania stanowić będzie wartość rynkowa zbywanego przedmiotu sprzedaży. Przy czym, jeżeli (...) strony wyodrębnią wartość rzeczy i praw majątkowych, do których mają zastosowanie różne stawki (1% i 2%), to podatek będzie uiszczony według właściwych stawek.”
  
  

Zainteresowani wskazują, ze opodatkowaniu PCC nie będą podlegać wchodzące w skład Działu Sprzedaży wartości bilansowe, w szczególności:

• inwestycje w obcych środkach trwałych,
• składniki bieżących aktywów, takie jak czynne rozliczenia międzyokresowe kosztów,

bowiem nie stanowią one ani rzeczy, ani praw majątkowych, których sprzedaż została enumeratywnie wymieniona w ustawie PCC jako czynność podlegająca opodatkowaniu tym podatkiem. Wskazane wyżej wartości zostały bowiem skalkulowane jedynie dla celów księgowych i stanowią wyłącznie elementy bilansu, korygujące wartość bilansową Działu Sprzedaży. Przeniesienie tych wartości w związku ze sprzedażą Działu Sprzedaży na rzecz Kupującego nie mieści się w zamkniętym katalogu podlegającym opodatkowaniem PCC, a zatem nie będzie podlegało opodatkowaniu PCC.

Powyższe znajduje potwierdzenie w piśmiennictwie, przykładowo: A. Paczuski, E. Żórawska, Podatkowe konsekwencje przejęcia spółek – w jaki sposób zaplanować transakcje, Przegląd Podatkowy nr 3/2008, wskazali: „Składnikami aktywów nabywanego przedsiębiorstwa mogą być również środki pieniężne, niektóre rodzaje wartości niematerialnych i prawnych (np. koszty prac rozwojowych czy wydatki poniesione na zgromadzenie i podwyższenie kapitału zakładowego), inwestycje w obcych środkach trwałych, składniki bieżących aktywów, takie jak czynne rozliczenia międzyokresowe kosztów. Jak się wydaje, takie składniki aktywów nie powinny podlegać opodatkowaniu PCC. W istocie stanowią one wyłącznie elementy bilansu przedsiębiorstwa korygujące jego wartość jako całości.”

Z uwagi na zakres niniejszej interpretacji przywołano powyżej tę część uzasadnienia stanowiska Zainteresowanych, która objęta jest zakresem niniejszej interpretacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest częściowo prawidłowe a częściowo nieprawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Zainteresowanych w podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży zespołu składników materialnych i niematerialnych składających się na Dział Sprzedaży. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku od towarów i usług – zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) oraz pkt 2 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1150) – podatkowi temu podlegają m.in. umowy sprzedaży rzeczy i praw majątkowych, oraz zmiany tych umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Przy czym w ustawie przewidziano sytuacje, w których czynność cywilnoprawna mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ww. ustawy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Stosownie do art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
   
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
   
   • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   • umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
   
   
   

Zaznaczyć jednakże należy, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony danej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług, lecz wyłącznie fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub z niego zwolniona, z uwzględnieniem wyjątków, o których mowa w art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych użyte w ustawie określenie podatek od towarów i usług oznacza podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz .U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Zainteresowany będący stroną postępowania oraz Zainteresowany niebędący stroną postępowania planują zawrzeć umowę sprzedaży zespołu składników materialnych i niematerialnych składających się na Dział Sprzedaży.

W interpretacji indywidualnej z 3 września 2018 r. Znak: 0111-KDIB3-2.4012.395.2018.3.AZ w zakresie podatku od towarów i usług Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, że: „sprzedaż ww. składników majątkowych stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT – na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy – nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.”

W związku z powyższym, skoro przedstawiona we wniosku transakcja sprzedaży Działu Sprzedaży stanowiącego zorganizowana część przedsiębiorstwa będzie wyłączona z zakresu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, transakcja ta będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej.

W myśl art. 4 pkt 1 ww. ustawy – obowiązek podatkowy przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym.

Podstawę opodatkowania przy umowie sprzedaży, w myśl ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego (art. 6 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 6 ust. 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – wartość rynkową przedmiotu czynności cywilnoprawnych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia dokonania tej czynności, bez odliczania długów i ciężarów.

Jeżeli jednak podatnik nie określił wartości przedmiotu czynności cywilnoprawnej lub wartość określona przez niego nie odpowiada, według oceny organu podatkowego, wartości rynkowej, to stosownie do art. 6 ust. 3 ww. ustawy – organ wezwie podatnika do jej określenia, podwyższenia lub obniżenia, w terminie nie krótszym niż 14 dni od dnia doręczenia wezwania, podając jednocześnie wartość według własnej, wstępnej oceny. Jeżeli podatnik, pomimo wezwania, o którym mowa w ust. 3, nie określił wartości lub podał wartość nieodpowiadającą wartości rynkowej, organ podatkowy dokona jej określenia z uwzględnieniem opinii biegłego lub przedłożonej przez podatnika wyceny rzeczoznawcy. Jeżeli organ podatkowy powoła biegłego, a wartość określona z uwzględnieniem jego opinii różni się o więcej niż 33% od wartości podanej przez podatnika, koszty opinii ponosi podatnik (art. 6 ust. 4 cyt. ustawy).

Przepis art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych określa stawki podatku, które wynoszą od umowy sprzedaży:

1. nieruchomości, rzeczy ruchomych, prawa użytkowania wieczystego, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz wynikających z przepisów prawa spółdzielczego: prawa do domu jednorodzinnego oraz prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym – 2%,
2. innych praw majątkowych – 1%.
   
   

Podatek pobiera się według stawki najwyższej jeżeli podatnik dokonując czynności cywilnoprawnej, w wyniku której nastąpiło przeniesienie własności, nie wyodrębnił wartości rzeczy lub praw majątkowych, do których mają zastosowanie różne stawki – od łącznej wartości tych rzeczy lub praw majątkowych (art. 7 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych).

Stosownie do art. 10 ust. 1 ww. ustawy – podatnicy są obowiązani, bez wezwania organu podatkowego, złożyć deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych, według ustalonego wzoru, oraz obliczyć i wpłacić podatek w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego, z wyłączeniem przypadków, gdy podatek jest pobierany przez płatnika. W myśl natomiast ust. 2 ww. przepisu, notariusze są płatnikami podatku od czynności cywilnoprawnych dokonywanych w formie aktu notarialnego.

Zgodnie z art. 535 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1025 ze zm.) – przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

W przepisach dotyczących podatku od czynności cywilnoprawnych brak jest definicji przedsiębiorstwa czy też zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Dlatego też należy sięgnąć do rozwiązań prawnych uregulowanych w przepisach ogólnych. Niewątpliwie zatem należy posłużyć się przede wszystkim definicją „przedsiębiorstwa” zawartą w przepisach Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 55¹ Kodeksu cywilnego – przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
   
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
   
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
   
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
   
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
   
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
   
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
   
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
   
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Zgodnie natomiast z art. 55² Kodeksu cywilnego – czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

W świetle wyżej przywołanej definicji przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Natomiast zorganizowana część przedsiębiorstwa to wyodrębniony organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie zespół składników niematerialnych i materialnych, mogących stanowić samodzielnie funkcjonujące przedsiębiorstwo.

Z treści art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych jasno wynika, że opodatkowaniu podlegają umowy sprzedaży rzeczy i praw majątkowych. Wskazany przepis nie wymienia jakie konkretnie przedmioty umów sprzedaży podlegają opodatkowaniu. Dla opodatkowania czynności sprzedaży podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie ma zatem znaczenia czy umowa sprzedaży obejmuje przedsiębiorstwo, nieruchomość czy wierzytelność, która stanowi prawo majątkowe. Istotnym jest, że przeniesienie własności następuje w drodze umowy sprzedaży.

W świetle ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych umowa sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych przewidzianych dla umowy sprzedaży. Jej przedmiot stanowi zorganizowana część przedsiębiorstwa – a nie poszczególne elementy zorganizowanego zespołu składników materialnych i niematerialnych. Tak jak w przypadku każdej innej umowy sprzedaży obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej i ciąży on na kupującym, a podstawę opodatkowania stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego będącego przedmiotem transakcji, czyli w omawianym przypadku stanowić będzie wartość rynkowa zorganizowanej części przedsiębiorstwa, tj. Działu Sprzedaży.

Przy czym, jeżeli w opisanej we wniosku umowie sprzedaży strony wyodrębnią wartość rzeczy i praw majątkowych, do których mają zastosowanie różne stawki (1% i 2%), podatek będzie należało uiścić według właściwych stawek. Jeżeli jednak w momencie dokonania czynności cywilnoprawnej, w wyniku której nastąpi przeniesienie własności, nie zostaną wyodrębnione wartości rzeczy lub praw majątkowych, do których mają zastosowanie różne stawki, to na podstawie art. 7 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podatek będzie należało uiścić według stawki najwyższej (2%) od łącznej wartości tych rzeczy lub praw majątkowych. Opodatkowanie umowy sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa stawką 2% ma bowiem zastosowanie w przypadku, gdy cena sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa, odpowiadająca jej wartości rynkowej, ustalona jest przez strony czynności cywilnoprawnej w jednej kwocie, bez wyodrębniania wartości jej poszczególnych elementów.

Należy przy tym pamiętać, że dokonanie wyodrębnienia i oceny poszczególnych elementów umowy sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest możliwe tylko w celu zastosowania dwóch stawek podatku od czynności cywilnoprawnych. W pozostałym zakresie umowa sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlega ocenie jako całość – zespół powiązanych elementów, a nie poszczególne, przypadkowe elementy zbioru.

W związku z powyższym nie można się zgodzić z Zainteresowanymi, że ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych nie traktuje zorganizowanej części przedsiębiorstwa jako odrębnego przedmiotu transakcji i podstawa opodatkowania powinna zostać ustalona w oparciu o wartość poszczególnych rzeczy i praw majątkowych wchodzących w skład Działu Sprzedaży.

Jak już wskazano powyżej przedmiotem opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych będzie zorganizowana część przedsiębiorstwa a nie poszczególne (konkretne) rzeczy i prawa majątkowe wchodzące w jego skład, tym samym podstawę opodatkowania stanowi cały przedmiot transakcji, a nie jego poszczególne składniki. Wyodrębnienie składników majątkowych w celu zastosowania różnych stawek podatkowych nie zmienia faktu, że w dalszym ciągu przedmiot opodatkowania stanowi zorganizowana cześć przedsiębiorstwa obejmująca składniki materialne i niematerialne, w tym np. wartość firmy (good will). Nie można się również zgodzić z Zainteresowanymi, że wartość zobowiązań wchodzących w skład Działu Sprzedaży nie powinna być brana pod uwagę w celu ustalenia wysokości podstawy opodatkowania. Z art. 6 ust. 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wynika jednoznacznie, że wartość rynkową przedmiotu sprzedaży ustala się bez odliczania długów i ciężarów. Oznacza to, że ustalając wartość rynkową Działu Sprzedaży nie można pomniejszać wartości zorganizowanej części przedsiębiorstwa o wartość zobowiązań. Również nie można się zgodzić z Zainteresowanymi, że opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie będą podlegały inwestycje w obcych środkach trwałych i czynne rozliczenia międzyokresowe kosztów ponieważ nie mieszczą się w zamkniętym katalogu podlegającym opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Należy ponownie zauważyć, że przedmiotem opodatkowania jest sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa a nie poszczególnych składników.

Wobec powyższego stanowisko Zainteresowanych w części dotyczącej podleganiu umowy sprzedaży opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych należało uznać za prawidłowe a w pozostałej części za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Świętego Mikołaja 78-79, 50-126 Wrocław, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.