Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4014.117.2018.4.MZ
z 9 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 800 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 lipca 2018 r. (data wpływu 20 lipca 2018 r.), uzupełnionym 21 i 24 września 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy darowizny przedsiębiorstwa – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lipca 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy darowizny przedsiębiorstwa.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 3 września 2018 r. Znak: 0112-KDIL4.4012.388.2018.2.NK, 0112-KDIL3-3.4011.272.2018.3.DS, 0111-KDIB2-2.4014.117.2018.3.MZ, 0111-KDIB2-2.4015.70.2018.3.MZ wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 21 września 2018 r. (data wpływu dodatkowej opłaty) oraz 24 września 2018 r. (data wpływu pisma stanowiącego uzupełnienie).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi wraz z małżonką spółkę cywilną X. W spółce nie ma innych wspólników. Pomiędzy małżonkami istnieje ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej, któremu poddany jest także cały majątek spółki. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług a przedmiotem działalności spółki jest transport drogowy towarów. Ewidencja środków trwałych spółki obejmuje jedynie dwa samochody ciężarowe oraz telefon. Wspólnicy spółki w ramach prowadzonej w niej działalności nie są właścicielami nieruchomości. Aktualnie małżonka Wnioskodawcy nie jest zainteresowana dalszym prowadzeniem działalności gospodarczej. Zdecydowana jest rozwiązać spółkę i zaprzestać wykonywania działalności gospodarczej. Wnioskodawca pragnie nadal kontynuować działalność gospodarczą dotychczas prowadzoną w formie spółki w nowej formie działalności gospodarczej osoby fizycznej, pod swoim imieniem i nazwiskiem w ramach indywidualnego numeru identyfikacji podatkowej, jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Aby osiągnąć ten skutek i móc dysponować w przyszłości środkami trwałymi obecnie znajdującymi się we władaniu spółki Wnioskodawca wraz z żoną zamierza w niedalekiej przyszłości, to jest przed rozwiązaniem spółki cywilnej, dokonać nieodpłatnego przekazania przedsiębiorstwa tej spółki na swoją rzecz. Przekazanie nastąpi w formie pisemnej z podpisami notarialnie poświadczonymi i obejmie wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa tej spółki, w tym w szczególności: nazwę, własność rzeczy, zobowiązania i należności.

Na dzień rozwiązania ww. Spółki cywilnej, nie będzie ona miała żadnego majątku, albowiem przejdzie on razem z przedsiębiorstwem na wspólnika, będącego jednym z małżonków, w ramach prowadzonej przez niego indywidualnej działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że przekazanie przedsiębiorstwa, o którym mowa we wniosku do działalności gospodarczej Wnioskodawcy nastąpi na podstawie czynności prawnej nieodpłatnej – umowy darowizny. Darowizna ta obejmie w całości długi i ciężary darczyńcy.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy czynność prawna polegająca na nieodpłatnym przekazaniu całego przedsiębiorstwa spółki cywilnej prowadzonej wyłącznie przez małżonków, a objętego wspólnością majątkową małżeńską, na rzecz jednego ze wspólników – małżonków podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, przekazanie majątku z działalności gospodarczej małżonków, prowadzonej w formie spółki cywilnej do firmy jednego z małżonków, w sytuacji kiedy połączeni są oni wspólnotą majątkową małżeńską, nie jest równoznaczne ani ze sprzedażą, ani z darowizną w myśl zapisów Kodeksu cywilnego. Nie jest też żadną z innych czynności wskazanych w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu, zawartym w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Stąd też czynność tę należy zakwalifikować jako nie podlegającą opodatkowaniu tym podatkiem. Dodatkowo argumentację tę wzmacnia treść art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, z którego wyraźnie wynika, że nie podlegają opodatkowaniu czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
   
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
   
   • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach.
   
   
   

Według Wnioskodawcy, ponieważ opisana transakcja między małżonkami, polegająca na nieodpłatnym przekazaniu przedsiębiorstwa spółki cywilnej, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zatem w związku z tym nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy tylko w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku od towarów i usług, podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od spadków i darowizn, zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. d) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1150) – podatkowi temu podlegają umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy.

Ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych nie zawiera pojęcia „darowizna”, dlatego też należy w tym zakresie odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1025 ze zm.). Na podstawie art. 888 § 1 tej ustawy – przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Istotną więc cechą darowizny jest jej bezpłatny charakter. Oznacza to, że druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Przedmiotem darowizny mogą być rzeczy oraz zbywalne prawa majątkowe.

Jak wyżej wskazano, na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. d) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zawarcie umowy darowizny podlega przepisom ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy.

O powstaniu obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych decyduje – w myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – moment dokonania czynności cywilnoprawnej.

Na podstawie art. 4 pkt 3 ww. ustawy – obowiązek podatkowy – przy umowie darowizny – ciąży na obdarowanym.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – podstawę opodatkowania – przy umowie darowizny – stanowi wartość długów i ciężarów albo zobowiązań przejętych przez obdarowanego.

Przepis art. 7 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy określa stawki podatku, które wynoszą od m.in. umów darowizny:

1. przy przeniesieniu własności nieruchomości, rzeczy ruchomych, prawa użytkowania wieczystego, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz wynikających z przepisów prawa spółdzielczego: prawa do domu jednorodzinnego oraz prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym – 2%,
2. przy przeniesieniu własności innych praw majątkowych – 1%.
   
   

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ww. ustawy – podatnicy są obowiązani, bez wezwania organu podatkowego, złożyć deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych, według ustalonego wzoru, oraz obliczyć i wpłacić podatek w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego, z wyłączeniem przypadków, gdy podatek jest pobierany przez płatnika. Notariusze są płatnikami podatku od czynności cywilnoprawnych dokonywanych w formie aktu notarialnego (art. 10 ust. 2 ww. ustawy).

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlega zatem umowa darowizny, o ile następuje przejęcie przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy oraz przejęcie to następuje w umowie darowizny. Chodzi przy tym o takie długi, ciężary i zobowiązania przejęte przez obdarowanego, które pozostają w związku funkcjonalnym z przedmiotem darowizny i które w związku z dokonaną darowizną obciążają obdarowanego.

Zgodnie z art. 55¹ Kodeksu cywilnego – przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
   
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
   
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
   
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
   
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
   
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
   
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
   
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
   
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych (art. 55² Kodeksu cywilnego).

Zgodnie natomiast z art. 55⁴ Kodeksu cywilnego – nabywca przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego jest odpowiedzialny solidarnie ze zbywcą za jego zobowiązania związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa lub gospodarstwa, chyba że w chwili nabycia nie wiedział o tych zobowiązaniach, mimo zachowania należytej staranności. Odpowiedzialność nabywcy ogranicza się do wartości nabytego przedsiębiorstwa lub gospodarstwa według stanu z chwili nabycia, a według cen w chwili zaspokojenia wierzyciela. Odpowiedzialności tej nie można bez zgody wierzyciela wyłączyć ani ograniczyć.

Ostatnio wymieniony przepis statuuje solidarną odpowiedzialność zbywcy i nabywcy przedsiębiorstwa w celu ustanowienia szczególnej ochrony dla wierzycieli, której nie może wyłączyć porozumienie między zbywcą a nabywcą przedsiębiorstwa.

Natomiast na mocy art. 519 Kodeksu cywilnego – osoba trzecia może wstąpić na miejsce dłużnika, który zostaje z długu zwolniony (przejęcie długu).

Przejęcie długu zachodzi, gdy wskutek jakiegokolwiek zdarzenia prawnego dochodzi do wstąpienia osoby trzeciej w miejsce dłużnika i zwolnienia dotychczasowego dłużnika z długu. Przedmiotem przejęcia długu może być dług wynikający z zobowiązania solidarnego i przejmującym dług jednego z dłużników solidarnych może być zarówno osoba trzecia względem stron zobowiązania, jak i również inny dłużnik solidarny.

Z powyższych przepisów wynika, że nabywca przedsiębiorstwa w drodze darowizny może przejąć dług dłużnika solidarnego, jakim jest zbywca przedsiębiorstwa. W przypadku przejęcia długu przez nabywcę przedsiębiorstwa powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, zgodnie z powołanymi powyżej przepisami ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku oraz w jego uzupełnieniu wynika, że Wnioskodawca prowadzi wraz z żoną spółkę cywilną X. W spółce nie ma innych wspólników. Pomiędzy małżonkami istnieje ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej, któremu poddany jest także cały majątek spółki. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług a przedmiotem działalności spółki jest transport drogowy towarów. Ewidencja środków trwałych spółki obejmuje jedynie dwa samochody ciężarowe oraz telefon. Wspólnicy spółki w ramach prowadzonej w niej działalności nie są właścicielami nieruchomości. Aktualnie małżonka Wnioskodawcy nie jest zainteresowana dalszym prowadzeniem działalności gospodarczej. Zdecydowana jest rozwiązać spółkę i zaprzestać wykonywania działalności gospodarczej. Wnioskodawca pragnie nadal kontynuować działalność gospodarczą dotychczas prowadzoną w formie spółki w nowej formie działalności gospodarczej osoby fizycznej, pod swoim imieniem i nazwiskiem w ramach indywidualnego numeru identyfikacji podatkowej, jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Aby osiągnąć ten skutek i móc dysponować w przyszłości środkami trwałymi obecnie znajdującymi się we władaniu spółki Wnioskodawca wraz z żoną zamierza w niedalekiej przyszłości, to jest przed rozwiązaniem spółki cywilnej, dokonać nieodpłatnego przekazania na podstawie umowy darowizny przedsiębiorstwa tej spółki na swoją rzecz. Przekazanie nastąpi w formie pisemnej z podpisami notarialnie poświadczonymi i obejmie wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa tej spółki, w tym w szczególności: nazwę, własność rzeczy, zobowiązania i należności. Ww. darowizna obejmie również w całości długi i ciężary darczyńcy. Na dzień rozwiązania spółki cywilnej, nie będzie ona miała żadnego majątku, albowiem przejdzie on razem z przedsiębiorstwem na wspólnika, będącego jednym z małżonków, w ramach prowadzonej przez niego indywidualnej działalności gospodarczej.

Jeżeli zatem na podstawie umowy darowizny Wnioskodawca przejmie związane z przedmiotem darowizny – przedsiębiorstwem długi i ciężary oraz zobowiązania darczyńcy, to umowa ta na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. d) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy. Podstawę opodatkowania należy ustalić zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy. Tym samym – stosownie do art. 4 pkt 3 ww. ustawy – po stronie Wnioskodawcy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Nie można zatem zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, z którego wynika, że przekazanie majątku z działalności gospodarczej małżonków, prowadzonej w formie spółki cywilnej do firmy jednego z małżonków, w sytuacji kiedy połączeni są oni wspólnotą majątkową małżeńską, nie jest równoznaczne ani ze sprzedażą, ani z darowizną w myśl zapisów Kodeksu cywilnego oraz, że nie jest też żadną z innych czynności wskazanych w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu, zawartym w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych jak również, że czynność tę należy zakwalifikować jako nie podlegającą opodatkowaniu tym podatkiem. Skoro – co wynika z treści wniosku oraz jego uzupełnienia – nieodpłatne przekazanie przedsiębiorstwa spółki cywilnej zostanie dokonane na podstawie umowy darowizny i będzie wiązać się z przejęciem przez Wnioskodawcę długów, ciężarów oraz zobowiązań darczyńcy, to będzie to czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy.

W tym miejscu zastrzec należy, że przedmiotem niniejszej interpretacji nie może być ocena dopuszczalności i skuteczności planowanej umowy darowizny zawartej pomiędzy małżonkami pozostającymi w ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej, gdyż kwestie te nie są uregulowane w przepisach prawa podatkowego, a tylko te – w myśl art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – mogą być przedmiotem interpretacji indywidualnej.

Odnosząc się natomiast do stwierdzenia Wnioskodawcy, że ponieważ opisana transakcja między małżonkami, polegająca na nieodpłatnym przekazaniu przedsiębiorstwa spółki cywilnej, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zatem w związku z tym nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych; należy stwierdzić, że przesłanka nie podlegania danej czynności opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1221 ze zm.), zgodnie z którym przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, absolutnie nie oznacza, że opisana we wniosku oraz jego uzupełnieniu czynność zbycia przedsiębiorstwa nie podlega z tego względu opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z treścią art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
   
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
   
   • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   • umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
   
   
   

Z cytowanego powyżej przepisu art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wynika, że podatkowi od czynności cywilnoprawnych nie podlegają inne niż umowa spółki i jej zmiany czynności cywilnoprawne w zakresie w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług lub inne niż umowa spółki i jej zmiany czynności cywilnoprawne, w których przynajmniej jedna ze stron z tytułu ich dokonania (dokonania tych czynności) jest zwolniona z podatku od towarów i usług (z wyjątkiem określonych czynności wskazanych w tym przepisie).

A zatem – co już wskazano powyżej – opisana we wniosku oraz jego uzupełnieniu czynność zbycia przedsiębiorstwa będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. d) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Jednocześnie wskazać należy, że w tej sytuacji nie znajdzie zastosowania wyłączenie, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych,

Stanowisko Wnioskodawcy należało zatem uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu ul. Św. Mikołaja 78-79, 50-126 Wrocław, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.