Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
IBPP3/4512-94/15-2/ASZ
z 11 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 15 grudnia 2015 r. sygn. akt III SA/Gl 1467/15 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 20 lipca 2018 r.) oraz wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 maja 2018 r. sygn. akt I FSK 574/16 stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 stycznia 2015 r. (data wpływu 4 lutego 2015 r.), uzupełnionym pismem z 30 marca 2015 r. (data wpływu 31 marca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „…” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lutego 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „…”. Wniosek został uzupełniony pismem z 30 marca 2015 r. (data wpływu 31 marca 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 20 marca 2015 r. znak: IBPP3/4512-94/15/ASz.

Dotychczasowy przebieg postępowania.

W dniu 20 kwietnia 2015 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów wydał interpretację indywidualną znak: IBPP3/4512-94/15/ASz, w której uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „…”

Wnioskodawca na pisemną interpretację indywidualną prawa podatkowego z 20 kwietnia 2015 r. znak: IBPP3/4512-94/15/ASz wniósł pismem z 6 maja 2015 r. wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów pismem z 8 czerwca 2015 r. znak: IBPP3/4512-1-34/15/ASz stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z 20 kwietnia 2015 r. złożył skargę z 7 lipca 2015 r. (data wpływu 10 lipca 2015 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z 15 grudnia 2015 r. sygn. akt III SA/Gl 1467/15 uchylił zaskarżoną interpretację z 20 kwietnia 2015 r. nr IBPP3/4512-94/15/ASz.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 15 grudnia 2015 r. sygn. akt III SA/Gl 1467/15, pismem z 5 lutego 2016 r., Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach złożył skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wyrokiem z 11 maja 2018 r. sygn. akt I FSK 574/16 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę kasacyjną.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „…”, wymaga ponownego rozpatrzenia przez Organ.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina i Miasto K. (Wnioskodawca) jako podatnik podatku od towarów i usług realizuje projekt pn. „…” z dwóch źródeł finansowania. Pierwsze w ramach działania „Podstawowe usługi dla gospodarki i ludności wiejskiej” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013. Umowa o przyznanie pomocy dla realizacji przedmiotowego projektu zawierana jest pomiędzy Samorządem Województwa z siedzibą w K. a Gminą i Miastem K. Drugim źródłem finansowania jest umowa pożyczki zawarta pomiędzy Wojewódzkim Funduszem Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w K. a Gminą i Miastem K. Inwestorem projektu jest Gmina i Miasto K. – Urząd Gminy i Miasta K. jednostka pomocnicza służąca do wykonywania zadań i obsługi techniczno-organizacyjnej Gminy.

Projekt jest realizowany na terenie, którego prawnym właścicielem jest Gmina i Miasto K. Po zakończeniu realizacji inwestycji wybudowana infrastruktura będzie dostępna dla mieszkańców Gminy K. co wpłynie na poprawę ich warunków i jakości życia.

Przewidywana data rzeczowego zakończenia projektu 30 czerwca 2015 r.

Realizacja projektu wynika z zadań własnych gminy zgodnie z ustawą o samorządzie gminnym z dnia 8 marca 1990 r.

Dominującym elementem projektu będą prace budowlane. Zakres projektu obejmuje budowę: budynku oczyszczalni wraz z zapleczem technologicznym i innymi obiektami oczyszczalni ścieków zlokalizowanymi na przedmiotowym terenie, kanału odpływowego ścieków oczyszczonych, wodociągu zasilającego oczyszczalnię, rurociągu tłoczonego ścieków surowych, drogi dojazdowej do oczyszczalni, linii energetycznej zasilającej oczyszczalnię.

Projekt będzie realizowany na terenie Gminy w miejscowości K. Teren objęty inwestycją stanowi środek trwały Gminy. Gmina i Miasto K. będzie figurowała jako nabywca towarów i usług na fakturach VAT.

Powstałe w wyniku realizacji projektu mienie będzie przekazane jednostce budżetowej Gminy i Miasta K. tj. ZUK, który jest odrębnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Koszty eksploatacyjne związane z bieżącą obsługą, konserwacją i amortyzacją powstałej oczyszczalni będzie ponosić ZUK. Przewiduje się, że w przyszłości przez ZUK będą odpłatnie świadczone usługi polegające na przyjmowaniu dowożonych ścieków bytowo-gospodarczych oraz podczyszczonych przemysłowych od podmiotów, z którymi zostanie podpisana stosowna umowa.

W piśmie z 30 marca 2015 r. Wnioskodawca wskazał, że data rozpoczęcia rzeczowej realizacji projektu pod nazwą „…” 18 lipca 2011 r. – podpisanie umowy na wykonanie zadania pn. „…”.

Gmina i Miasto K. przystępując do realizacji projektu planowała wykorzystywać, będącą jej efektem infrastrukturę do celów realizowanego przez Gminę zadania własnego, polegającego na zbiorowym odprowadzaniu ścieków. Działalność w tym zakresie prowadzona jest przez własną jednostkę organizacyjną Gminy – ZUK. Z założenia działalność ta nie jest nastawiona na osiąganie zysku. Podstawy formalne w oparciu, o które pobierane są opłaty za zbiorowe odprowadzanie ścieków nie zakładają zysku a jedynie osiągnięcie niezbędnych przychodów na zaspokojenie potrzeb związanych z utrzymaniem sieci i zapewnieniem ciągłości odbioru ścieków. W ocenie Wnioskodawcy działalność taka nie wpisuje się w definicję zawartą w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Gmina zamierza wykorzystywać nabywane towary i usługi w związku z budową opisanej w zdarzeniu przyszłym sieci, od początku realizacji inwestycji do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

ZUK będzie użytkował powstałe w efekcie projektu mienie – nieruchomości na podstawie decyzji o ustanowieniu trwałego zarządu, natomiast sieć kanalizacyjna zostanie przekazana w nieodpłatne używanie.

Przekazanie mienia powstałego w efekcie realizacji opisanego we wniosku projektu nastąpi bezpośrednio po oddaniu go do użytkowania.

ZUK będzie eksploatował powstałą w efekcie projektu oczyszczalnię ścieków wraz z infrastrukturą towarzyszącą ponosząc koszty opłaty z tytułu trwałego zarządu.

Data złożenia wniosku o przyznanie pomocy z Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich 7 marca 2014 r. Data podpisania umowy o przyznanie pomocy 12 listopada 2014 r.

We wniosku o dofinansowanie Gmina nie wskazała w jaki sposób i na jakich zasadach efekty inwestycji będą wykorzystywane. Gmina otrzymała dofinansowanie w kwotach netto inwestycji. Podatek VAT jest kosztem niekwalifikowanym.

Gmina do tej pory nie odliczała podatku naliczonego zawartego w cenie towarów i usług nabywanych na potrzeby wskazanej we wniosku inwestycji – „…”, ponieważ dotychczas Wnioskodawca ponosił wydatki na dokumentację kosztorysowo-projektową w 2013 roku. Inne wydatki nie były fakturowane dotychczas.

Po zakończeniu inwestycji powstała infrastruktura będzie dostępna dla mieszkańców gminy K. Infrastruktura ta udostępniana będzie mieszkańcom przez gminną jednostkę organizacyjną – ZUK, wykonującą zgodnie ze statutem zadania własne gminy związane z prowadzeniem zbiorowego zaopatrzenia i zbiorowego odprowadzania ścieków, w sposób wynikający z ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków na zasadach określonych w umowach zawieranych indywidualnie z mieszkańcami oraz w regulaminie dostarczania wody i odprowadzania ścieków, zatwierdzonym Uchwałą Rady Gminy i Miasta K., o numerze xxx z dnia 19 kwietnia 2007 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Gmina i Miasto K. ma prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją przedmiotowego projektu?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gminie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z uwagi na fakt, że dokonane zakupy towarów i usług w ramach realizacji projektu będą miały związek z wykonywaniem czynności opodatkowanych (art. 86 ust. 1 ustawy o VAT). Bez znaczenia jest więc, że Gmina wykonywać będzie czynności przez utworzoną w tym celu jednostkę budżetową gdyż w istocie jednostka ta nie ma osobowości prawnej i jej działalność jest tożsama z działalnością Gminy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie wydania pierwotnej interpretacji w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 15 grudnia 2015 r. i orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 maja 2018 r.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, ze zm.). w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15. przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., nadanym art. 1 pkt 38 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r., poz. 35), kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego przepisu art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje w przypadku, gdy dokonywane zakupy mają ścisły związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego.

Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione lub niepodlegające opodatkowaniu, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Ustawodawca umożliwił jednak podatnikom skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m. in. tego, że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, która pozbawia podatnika prawda do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawca towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z treści powołanego art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że definicja świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatnika w ramach działalności gospodarczej.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów i świadczenie usług w rozumieniu art. 8 cyt. ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Według regulacji art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r. poz. 594, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Do zakresu działania gminy – w myśl art. 6 ust. 1 ww. ustawy – należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty, w tym m.in. zadania obejmujące sprawy: wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (art. 7 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy).

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca realizuje projekt pn. „…” z dwóch źródeł finansowania. Realizacja projektu wynika z zadań własnych gminy zgodnie z ustawą o samorządzie gminnym z dnia 8 marca 1990 r. Powstałe w wyniku realizacji projektu mienie będzie przekazane jednostce budżetowej Gminy tj. ZUK, który jest odrębnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przewiduje się, że w przyszłości przez ZUK będą odpłatnie świadczone usługi polegające na przyjmowaniu dowożonych ścieków bytowo-gospodarczych oraz podczyszczonych przemysłowych od podmiotów, z którymi zostanie podpisana stosowna umowa. Gmina przystępując do realizacji projektu planowała wykorzystywać, będącą jej efektem infrastrukturę do celów realizowanego przez Gminę zadania własnego, polegającego na zbiorowym odprowadzaniu ścieków.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją projektu.

Dokonując rozstrzygnięcia kwestii będącej przedmiotem pytania Wnioskodawcy, trzeba mieć na uwadze stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażone w orzeczeniu z dnia 11 maja 2018 r. sygn. akt I FSK 574/16 oraz stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 15 grudnia 2015 r. sygn. akt III SA/Gl 1467/15.

WSA w Gliwicach wskazał że „zasadnicze znaczenie dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy miał wyrok TSUE z dnia 29 września 2015 r., w sprawie C-276/14, Gmina W. przeciwko Ministrowi Finansów, w którym Trybunał doszedł bowiem do wniosku, że art. 9 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE „należy interpretować w ten sposób, że podmioty prawa publicznego, takie jak gminne jednostki budżetowe będące przedmiotem postępowania głównego, nie mogą być uznane za podatników podatku od wartości dodanej, ponieważ nie spełniają kryterium samodzielności przewidzianego w tym przepisie. (…)

Powyższy wyrok potwierdza tezę uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z 24 czerwca 2013 r. (sygn. akt I FPS 1/13), podjętej w składzie siedmiu sędziów, zgodnie z którą w świetle art. 15 ust. 1 i 2 ustawy VAT, gminne jednostki budżetowe nie są podatnikami podatku od towarów i usług. Przepisy prawa krajowego sytuują bowiem jednostki budżetowe względem jednostek samorządu terytorialnego w pozycji podporządkowanej. Przede wszystkim, zgodnie z art. 164 ust. 1 i art. 165 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, osobowość prawna, prawo własności i inne prawa rzeczowe przynależą się jednostkom samorządu terytorialnego. Jej jednostki osobowości tej nie mają. Z przepisów ustawy o finansach publicznych wynika natomiast, że o utworzeniu, zakresie kompetencji, połączeniu lub likwidacji takiej jednostki decyduje gmina. Gminna jednostka budżetowa nie ma własnego mienia, natomiast zarządza pewną częścią majątku gminy, która została jej przez tę gminę powierzona. Wszelka działalność mogąca podlegać podatkowi od towarów i usług wykonywana jest w imieniu i na rachunek gminy w ramach limitu środków przyznanych jednostce przez gminę w uchwale budżetowej na dany rok. Ponadto wydatki takiej jednostki są pokrywane bezpośrednio z budżetu gminy, a dochody są wpłacane na rachunek gminy. W aspekcie finansowym nie ma zatem związku pomiędzy wynikiem finansowym wypracowanym w ramach działalności gospodarczej wykonywanej przez gminną jednostkę budżetową a poniesionymi przez nią wydatkami, ani, w konsekwencji, ryzyka finansowego związanego z opodatkowanymi czynnościami. Wielkość wydatków gminnej jednostki budżetowej nie jest zatem związana z kwotą osiągniętych przez nią dochodów, którymi nie może ona zresztą dysponować. Co więcej, jednostka budżetowa nie odpowiada też za szkody wyrządzone swoją działalnością, odpowiedzialność tę ponosi wyłącznie gmina.”

Innymi słowy jednostki budżetowe nie wykonują działalności we własnym imieniu, na własny rachunek i własną odpowiedzialność oraz nie ponoszą związanego z prowadzeniem działalności ryzyka gospodarczego.

W świetle art. 15 ust. 1 oraz art. 86 ust. 1 ustawy VAT Gmina ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur zakupowych związanych z realizacją inwestycji, które zostały następnie przekazane do jednostce budżetowej, która realizuje powierzone mu zadania własne tej gminy, jeżeli te inwestycje są wykorzystywane do sprzedaży opodatkowanej podatkiem od towarów i usług (por. uchwała siedmiu NSA z dnia 26 października 2015 r., I FPS 4/15 dotycząca co prawda zakładów budżetowych, również wspiera argumentację Sądu w przedmiotowej sprawie).”

Natomiast Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 11 maja 2018 r. sygn. akt I FSK 574/16 orzekł, że: „(…) oceną odnośnie do tego, czy gminne jednostki budżetowe mogą być uznane za podatników podatku VAT zajmował się zarówno TSUE jak i Naczelny Sąd Administracyjny. NSA w składzie poszerzonym w uchwale w składzie siedmiu sędziów z dnia 24 czerwca 2013 r. w sprawie sygn. akt I FPS 1/13 stwierdził, że w świetle art. 15 ust. 1 i 2 u.p.t.u. gminne jednostki budżetowe nie są podatnikami podatku od towarów i usług, gdyż przepisy prawa krajowego sytuują te jednostki względem jednostek samorządu terytorialnego w pozycji podporządkowanej. W uchwale tej wskazano, że zgodnie z art. 164 ust. 1 i art. 165 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, osobowość prawna, prawo własności i inne prawa rzeczowe przynależą się jednostkom samorządu terytorialnego. Jej jednostki osobowości tej nie mają. Z przepisów ustawy o finansach publicznych wynika, że o utworzeniu, zakresie kompetencji, połączeniu lub likwidacji takiej jednostki decyduje gmina. Gminna jednostka budżetowa nie ma własnego mienia, natomiast zarządza pewną częścią majątku gminy, która została jej przez tę gminę powierzona. Wszelka działalność mogąca podlegać podatkowi od towarów i usług wykonywana jest w imieniu i na rachunek gminy w ramach limitu środków przyznanych jednostce przez gminę w uchwale budżetowej na dany rok. Ponadto wydatki takiej jednostki są pokrywane bezpośrednio z budżetu gminy, a dochody są wpłacane na rachunek gminy. W aspekcie finansowym nie ma zatem związku pomiędzy wynikiem finansowym wypracowanym w ramach działalności gospodarczej wykonywanej przez gminną jednostkę budżetową a poniesionymi przez nią wydatkami, ani w konsekwencji ryzyka finansowego związanego z opodatkowanymi czynnościami. Wielkość wydatków gminnej jednostki budżetowej nie jest zatem związana z kwotą osiągniętych przez nią dochodów, którymi nie może ona zresztą dysponować. Co więcej, jednostka budżetowa nie odpowiada też za szkody wyrządzone swoją działalnością, odpowiedzialność tę ponosi wyłącznie gmina. Jednostki budżetowe nie wykonują działalności we własnym imieniu, na własny rachunek i własną odpowiedzialność oraz nie ponoszą związanego z prowadzeniem działalności ryzyka gospodarczego. Stanowisko zaprezentowane w tej uchwale potwierdzone też zostało w wyroku TSUE z 29 września 2015 r. w sprawie C-276/14, Gmina Wrocław przeciwko Ministrowi Finansów. Trybunał wskazał na brak spełnienia przez te jednostki kryterium samodzielności jako niezbędnego warunku dla uznania danego podmiotu za podatnika podatku VAT.

Odnośnie do tego czy gminie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur zakupowych w związku z realizacją inwestycji, jeżeli te inwestycje są wykorzystywane do sprzedaży opodatkowanej podatkiem od towarów i usług wypowiedział się z kolei Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale siedmiu sędziów z 26 października 2015 r. w sprawie I FPS 4/15 stwierdzając, że gminie w takiej sytuacji prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur zakupowych przysługuje. Wprawdzie uchwała ta dotyczyła sytuacji, gdy gmina przekazała taką inwestycję do gminnego zakładu budżetowego jednak argumentacja prawna zawarta w tej uchwale ma w pełni odniesienie również do jednostek budżetowych, które jak wyżej wskazano nie mają przymiotu samodzielności w rozumieniu przepisów u.p.t.u. Stanowisko zaprezentowane w tej uchwale Naczelny Sąd Administracyjny w tym składzie w pełni podziela. Za chybiony więc uznać należy zarzut skargi kasacyjnej naruszenia art. 86 ust. 1 u.p.t.u.”

Biorąc pod uwagę rozstrzygnięcia WSA w Gliwicach oraz NSA w przedmiotowej sprawie, należy mieć więc na uwadze, że utworzona przez Gminę jednostka budżetowa, wykonując zadania dotyczące świadczenia usług w zakresie odprowadzania i oczyszczania ścieków, nie działa w charakterze odrębnego od Gminy podatnika podatku VAT, a wszelkie czynności dokonywane przez jednostkę budżetową powinny być rozliczane przez Gminę. Jednostka budżetowa służy jedynie do wykonywania zadań ciążących na Gminie, która to jest podatnikiem podatku VAT. Gmina za pomocą jednostki budżetowej prowadzi działalność gospodarczą w zakresie odpłatnych umów cywilnoprawnych.

Odpłatna umowa dotycząca świadczenia usług w zakresie odprowadzania i oczyszczania ścieków jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną. Jest to umowa cywilnoprawna nakładająca na strony – zarówno świadczącego usługę, jak i odbiorcę usługi określone obowiązki. W konsekwencji – dla opisanych usług odprowadzania i oczyszczania ścieków Gmina będzie występowała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a usługi te będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

W konsekwencji, w rozpatrywanej sprawie zostanie spełniona przesłanka z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku VAT, ponieważ zakupione przez Gminę towary i usługi w celu realizacji projektu, o którym mowa we wniosku będą służyły jej do wykonywania czynności opodatkowanych skutkujących podatkiem VAT – należnym, świadczonych przez jej jednostkę budżetową niebędącą odrębnym od Gminy podatnikiem podatku VAT.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że Gmina dokonując zakupów towarów i usług związanych z realizacją projektu będzie wykorzystywała je do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i tym samym będzie spełniać przesłanki z art. 86 ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze ww. przepisy należy stwierdzić, że Gmina ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „…”.

Prawo to przysługuje Gminie pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Zatem prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym przysługuje mu prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z uwagi na fakt, że dokonane zakupy towarów i usług w ramach realizacji projektu będą miały związek z wykonywaniem czynności opodatkowanych (art. 86 ust. 1 ustawy o VAT) oraz że bez znaczenia jest, że Gmina wykonywać będzie czynności przez utworzoną w tym celu jednostkę budżetową gdyż w istocie jednostka ta nie ma osobowości prawnej i jej działalność jest tożsama z działalnością Gminy.

Podkreślenia wymaga, że orzeczenia C-276/14 nie można uwzględniać wybiórczo i wykazywać odliczenia podatku naliczonego tylko od wybranych inwestycji lub/i wybranych jednostek organizacyjnych. Jeżeli Gmina zdecyduje się na model „scentralizowany” to musi tego dokonać całościowo, tj. uwzględniając w ewentualnych składanych przez siebie korektach deklaracji cały podatek należny i cały podatek naliczony od wszystkich swoich jednostek i zakładów budżetowych. Ponadto korekty mogą dotyczyć wyłącznie okresu nieobjętego przedawnieniem.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, w szczególności, gdy będąca przedmiotem wniosku oczyszczalnia ścieków wraz z infrastrukturą towarzyszącą będzie służyła też do odbioru ścieków z budynków gminnych jednostek organizacyjnych Wnioskodawcy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwotnej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa St. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.