INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 sierpnia 2011r. (data wpływu 14 września 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 listopada 2011r. (data wpływu 17 listopada 2011 r.) oraz z dnia 16 listopada 2011r. (data wpływu 18 listopada 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie uznania czynności polegającej na wysyłce próbek towarów do kontrahentów zlokalizowanych na terenie Wielkiej Brytanii, jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 września 2011 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismami z dnia 14 listopada 2011 r. (data wpływu 17 listopada 2011 r.) oraz z dnia 16 listopada 2011r. (data wpływu 18 listopada 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie uznania czynności polegającej na wysyłce próbek towarów do kontrahentów zlokalizowanych na terenie Wielkiej Brytanii, jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi przedsiębiorstwo na terytorium kraju. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest obrót pokarmem dla ryb akwariowych. Z racji specyficznych właściwości biologicznych towaru, polegających przede wszystkim na ograniczonej trwałości, obrót nim wymaga zachowania specjalnych warunków transportu i przechowywania. Wnioskodawca zamierza pozyskać nowych kontrahentów w Wielkiej Brytanii, co wymaga uprzedniego zbadania rynku poprzez promowanie i demonstrację towaru na miejscu. Dla umożliwienia tego Wnioskodawca planuje przemieszczenie łącznie pewnej partii towaru z Polski na terytorium Wielkiej Brytanii, która na miejscu zostanie rozdzielona przez Wnioskodawcę na szereg próbek. Czynność rozdzielenia nastąpi w magazynie, a następnie próbki zostaną rozdane odbiorcom brytyjskim. Próbki te umożliwiają zapoznanie się z pełnowartościowym towarem, lecz nie podlegać będą sprzedaży i – w związku z małą ilością towaru, jaka przypada na każdą próbkę – pozbawione będą charakteru handlowego.

Pismem z dnia 14 listopada 2011r. Wnioskodawca uzupełnił zdarzenie przyszłe w następujący sposób:

Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz posiada status podatnika VAT-UE.

Podmiot nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terenie Wielkiej Brytanii.

Wnioskodawca jest właścicielem blaszanego kontenera (zakupionego ze środków spółki), który posadowiony jest na terenie przemysłowym w Wielkiej Brytanii. Plac, gdzie umieszczony jest kontener, jest wynajmowany przez Wnioskodawcę od podmiotu prowadzącego działalność na terenie Wielkiej Brytanii.

Dostawa będzie przebiegała w następujący sposób - po złożeniu zamówień przez określoną grupę finalnych odbiorców, Wnioskodawca przetransportuje zamówione towary w transporcie zbiorowym do magazynu na terenie Wielkiej Brytami, gdzie partia towarów zostanie rozdzielona na pojedyncze transporty do każdego z odbiorców; przedstawiony sposób dostawy jest konieczny z uwagi na fakt, iż do większości odbiorców Wnioskodawca nie będzie w stanie dojechać pojazdem ciężarowym, lecz będzie to możliwe jedynie za pośrednictwem pojazdów osobowych.

Wnioskodawca dokonując dostawy będzie dysponował następującymi dokumentami:

1. gdy dostawa będzie przeprowadzana za pośrednictwem spedytora:
   • dokument przewozowy otrzymany od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z którego jednoznacznie będzie wynikać, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju,
   • kopię faktury,
   • specyfikację
2. gdy dostawa będzie przeprowadzana bezpośrednio przez Wnioskodawcę:
   • dokument zawierający co najmniej:
   • imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów,
   • adres, pod który są przewożone towary, w przypadku gdy jest inny niż adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania nabywcy,
   • określenie towarów i ich ilości,
   • potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca, do którego przewożone są towary, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju,
   • rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary,
   • kopię faktury,
   • specyfikację poszczególnych sztuk ładunku.
   
   

Pismem z dnia 16 listopada 2011r. Wnioskodawca uzupełnił zdarzenie przyszłe w następujący sposób:

Dostawa będzie dokonywana przez Wnioskodawcę na rzecz nabywcy, który będzie posiadał właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany mu przez odpowiednie organy Wielkiej Brytanii zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej. Wskazany numer nabywcy wraz z numerem posiadanym przez Wnioskodawcę, jako podatnika VAT UE, zostanie umieszczony na fakturze stwierdzającej dostawę towarów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy przemieszczenie łącznie pewnej partii towaru z Polski na terytorium Wielkiej Brytanii, zgodnie z opisywanym stanem faktycznym, która na miejscu zostanie rozdzielona na szereg próbek, może zostać uznane za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów...

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie nie wystąpi wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Ograniczona trwałość towaru będącego produktem organicznym, powoduje konieczność transportowania go w odpowiednio dużej ilości w ramach jednorazowego przemieszczenia. Ze względów ekonomicznych i biologicznych niecelowe jest fizyczne podzielenie towaru w kraju i w takiej postaci wysłania do relatywnie odległego kraju Unii Europejskiej. Przy użyciu racjonalnych z gospodarczego punktu widzenia metod transportu – wysyłanie pojedynczej próbki pozbawiłoby jej pełnej wartości demonstracyjnej poprzez wystąpienie zbyt dużej ilości ubytków naturalnych, zaś zastosowanie metod transportu minimalizującego te ubytki naraziłoby Wnioskodawcę na koszty niewspółmiernie z jakimikolwiek korzyściami.

Dyrektywa o wspólnym systemie podatku od wartości dodanej (2006/112/WE) w artykule 16 in fine wskazuje, że wykorzystywanie przez przedsiębiorstwo próbek nie stanowi odpłatnej dostawy towarów. Zarazem ustawa o podatku od towarów i usług w art. 7 ust. 7 w swym literalnym brzmieniu mówi o próbkach „wręczanych (dostarczanych) przez podatnika”. Przytoczona norma wskazuje, że o tym czy dana porcja towaru jest próbka, decyduje chwila jego wręczenia na ręce osoby, do której jest skierowana, moment wydzielania z zasobów przedsiębiorstwa i transportowania do miejsca gdzie pojedyncza próbka mogłaby zostać wręczona.

Opodatkowanie „zbiorczej dostawy próbek do miejsca ich rozdzielenia na porcje nie mające charakteru handlowego w przytoczonej sytuacji uniemożliwiałoby w praktyce skorzystanie z możliwości jakie daje przytoczona dyrektywa 112, mianowicie swobodnego pozyskiwania kontrahentów z innych krajów członkowskich przez dostarczenie próbek towarów.

Stanowisko to potwierdza między innymi w swym orzecznictwie Wojewódzki Sąd Administracyjny, który w uzasadnieniu jednego ze swoich orzeczeń wskazuje, że o uznaniu danej aplikacji demonstracyjnej za próbkę winien zdecydować brak charakteru handlowego przekazania oraz jego cel – przetestowanie, wypróbowanie towaru przed zakupem (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 maja 2008 r. III SA/Wa 2185/2207).

Również w interpretacji Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa – Śródmieście z dnia 2 sierpnia 2005 r. nr 1436/2BV/443/2205/335/TCH organ podatkowy wskazał, iż „przez próbkę rozumie się najmniejszą ilość towaru pobraną z dużej partii, która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, przy czym ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez Wnioskodawcę próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy”.

W świetle powyższych rozważań Wnioskodawca uważa swoje stanowisko za zgodne z prawem i uzasadnione.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zatem z powyższego przepisu wynika, że aby doszło do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów muszą być spełnione m. in. warunki art. 7 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…)

Natomiast w myśl art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek (art. 7 ust. 3).

Natomiast, przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się niewielką ilość towaru reprezentującą określony rodzaj lub kategorię towarów, która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, przy czym ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy (art. 7 ust. 7).

Zatem należy zauważyć, że przepis art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług co do zasady definiuje odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, w tym przypadki, w których czynności nieodpłatne traktowane są jak odpłatna dostawa towarów, tj. podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast w art. 7 ust. 3 określone są jedynie przypadki, w których przepisu art. 7 ust. 2 ustawy nie stosuje się, tj. przypadki czynności nie podlegających opodatkowaniu.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz posiada status podatnika VAT-UE i nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terenie Wielkiej Brytanii. Wnioskodawca w celu pozyskania nowych klientów planuje przemieszczenie łącznie pewnej partii towaru, z Polski na terytorium Wielkiej Brytanii, która z racji specyficznych właściwości biologicznych dopiero na miejscu zostanie rozdzielona przez Wnioskodawcę na szereg próbek. Czynność rozdzielenia nastąpi w magazynie, a następnie próbki zostaną rozdane odbiorcom brytyjskim. Próbki te umożliwiają zapoznanie się z pełnowartościowym towarem, lecz nie będą podlegać sprzedaży i w związku z małą ilością towaru, jaka przypada na każdą próbkę pozbawione będą charakteru handlowego. Ponadto Wnioskodawca wskazał że będzie dokonywał tej dostawy po złożeniu zamówień przez określoną grupę finalnych odbiorców.

Warto w tym miejscu przywołać wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE z dnia 30 września 2010 r. sygn. C-581/08 w sprawie EMI Group Ltd v. The Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs, gdzie Trybunał zdefiniował próbkę jako „egzemplarz okazowy produktu, mający na celu promocję jego sprzedaży i pozwalający na ocenę jego cech i właściwości bez wykorzystania końcowego innego niż nieodłącznie powiązane z takimi działaniami promocyjnymi”

Zatem z powyższego wynika, że próbka reprezentuje cechy produktu gotowego, a zatem, aby mogła służyć jako przykład musi zachować wszystkie istotne cechy charakterystyczne substancji lub towarów, których dotyczy.

Jednocześnie przy rozważeniu, czy określone czynności wykonywane przez Wnioskodawcę stanowią „przekazanie próbek towarów” należy uwzględnić wszystkie istotne okoliczności. W ramach przeprowadzenia takiej analizy istotne jest przeanalizowanie typów odbiorców, którzy otrzymują towary w charakterze próbek, jak również cech fizycznych przedmiotowych towarów. I tak w celu pozyskania na terenie Wielkiej Brytanii nowych kontrahentów Wnioskodawca będzie promował i demonstrował towary na miejscu. Wnioskodawca próbki z pokarmem dla ryb akwariowych będzie rozdawał odbiorcom brytyjskim. Próbki te umożliwią zapoznanie się z pełnowartościowym towarem, lecz nie będą podlegać sprzedaży i pozbawione będą charakteru handlowego. Wnioskodawca wskazał, że rozdzielenie towaru na próbki dopiero na miejscu wynika z jej cech biologicznych, polegającej przede wszystkim na ograniczonej trwałości.

Mając na uwadze przytoczoną powyżej definicję „próbki” należy zauważyć, iż w omawianej sprawie mamy do czynienia z towarem, o charakterze podzielnym (pokarm dla rybek), który nie będzie sprzedawany tylko rozdawany i nie będzie miał charakteru handlowego. Ponadto zauważyć należy, że rozdzielanie towaru dopiero na terytorium Wielkiej wynika z jego właściwości biologicznych. Takie postępowanie ma na celu zachowanie cech charakterystycznych produktu gotowego.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w sytuacji opisanej we wniosku w ogóle nie dojdzie do dostawy towarów. Tym bardziej nie wystąpi wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Niniejsza interpretacja odnosi się do próbek pokarmu dla rybek akwariowych rozdzielanych ze względu na swoje specyficzne właściwości na terytorium Wielkiej Brytanii i nie rozstrzyga o wewnątrzwspólnotowej dostawie towaru (pokarmu dla rybek akwariowych) dokonywanej dla konkretnych nabywców. Nie było to bowiem przedmiotem pytania i stanowiska Wnioskodawcy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi –Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.