Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-3.4011.347.2018.2.MP
z 12 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 24 lipca 2018 r. (data wpływu 24 lipca 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 24 września 2018 r. (data nadania 24 września 2018 r., data wpływu 25 września 2018 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 21 września 2018 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.347.2018.1.MP (data nadania 21 września 2018 r., data doręczenia 22 września 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty niezrealizowanego świadczenia emerytalnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty niezrealizowanego świadczenia emerytalnego.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 21 września 2018 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.347.2018.1.MP (data nadania 21 września 2018 r., data doręczenia 22 września 2018 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków formalnych wniosku. Pismem z dnia 24 września 2018 r. (data nadania 24 września 2018 r., data wpływu 25 września 2018 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła powyższe w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni informuje, że nie rozliczyła dochodu w Polsce za rok 2017 mimo, że odprowadzona została do tutejszego Urzędu Skarbowego zaliczka na podatek dochodowy wpłacona przez płatnika Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Od 2010 roku Wnioskodawczyni mieszka w Wielkiej Brytanii i tam też rozlicza swoje dochody, gdyż jest rezydentem angielskim. Informację o stałym miejscu zamieszkania w Anglii Wnioskodawczyni zgłosiła również w Urzędzie Skarbowym. Aktualnym miejscem zamieszkania Wnioskodawczyni jest Wielka Brytania. W 2017 roku na terenie Polski wypłacono Wnioskodawczyni niezrealizowane świadczenie emerytalne po śmierci mamy. Środki te zostały wypłacone jeszcze przed uzyskaniem Aktu Poświadczenia Dziedziczenia. By Zakład Ubezpieczeń Społecznych mógł wypłacić ww. świadczenie poinformowano Wnioskodawczynię, że we wniosku musi podać adres do korespondencji w Polsce, nawet jeśli nie jest stałym adresem zamieszkania mimo, że Wnioskodawczyni tłumaczyła, że jest rezydentem angielskim. W 2018 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych przesłał PIT-11 za rok 2017, zamiast IFT-1 jako osobie o statusie nierezydenta. Według Wnioskodawczyni, czytając Konwencję między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisana w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. wynika jasno z artykułu 17 umowy, że dochody z emerytur i rent wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii podlegają opodatkowaniu w Wielkiej Brytanii. Również zgodnie z artykułem 21 ww. Konwencji mówi, że inne dochody z praw majątkowych (czyli otrzymanych w drodze spadku) również powinny być opodatkowane w miejscu zamieszkania.

Ponadto Wnioskodawczyni poinformowała, że wypłacone świadczenie emerytalne po zmarłej mamie miało charakter jednorazowej wypłaty środków. Były to pieniądze należne mamie z tytułu pierwszego, niezrealizowanego świadczenia emerytalnego naliczone od dnia przyznania świadczenia do dnia śmierci. Wnioskodawczyni oświadczyła, że po śmierci mamy nie otrzymuje żadnych stałych świadczeń z tym związanych, ani też innych wypłat pieniężnych w Polsce o regularnym charakterze. Ze względu na miejsce zamieszkania oraz pracy, Wnioskodawczyni pozostaje rezydentem Wielkiej Brytanii i w związku z tym uważa, że niesłusznym było rozliczenie Jej przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych jako rezydenta polskiego poprzez wystawienie druku PIT-11, a Wnioskodawczyni nie powinna w Polsce rozliczać podatku z tego tytułu, ale w Wielkiej Brytanii.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni powinna rozliczyć ten dochód w Polsce czy w kraju rezydencji podatkowej - Wielkiej Brytanii?

Zdaniem Wnioskodawczyni, czytając Konwencję między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisana w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. wynika jasno z artykułu 17 umowy, że dochody z emerytur i rent wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii podlegają opodatkowaniu w Wielkiej Brytanii. Również zgodnie z artykułem 21 ww. Konwencji mówi, że inne dochody z praw majątkowych (czyli otrzymanych w drodze spadku) również powinny być opodatkowane w miejscu zamieszkania. Jako, że miejscem zamieszkania Wnioskodawczyni jest Wielka Brytania, uważa Ona, że nie powinna w Polsce rozliczać podatku z tego tytułu, ale w Wielkiej Brytanii.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie posiadają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Jak wynika ze stanu faktycznego, od 2010 roku Wnioskodawczyni mieszka w Wielkiej Brytanii i tam też rozlicza swoje dochody, gdyż jest rezydentem angielskim. Informację o stałym miejscu zamieszkania w Anglii Wnioskodawczyni zgłosiła w Urzędzie Skarbowym. Aktualnym miejscem zamieszkania Wnioskodawczyni jest Wielka Brytania. W 2017 roku na terenie Polski ZUS wypłacił Wnioskodawczyni niezrealizowane świadczenie emerytalne po śmierci mamy. Środki te zostały wypłacone jeszcze przed uzyskaniem Aktu Poświadczenia Dziedziczenia. Ponadto Wnioskodawczyni poinformowała, że wypłacone świadczenie emerytalne po zmarłej mamie miało charakter jednorazowej wypłaty środków. Były to pieniądze należne mamie z tytułu pierwszego, niezrealizowanego świadczenia emerytalnego naliczone od dnia przyznania świadczenia do dnia śmierci. Wnioskodawczyni oświadczyła, że po śmierci mamy nie otrzymuje żadnych stałych świadczeń z tym związanych, ani też innych wypłat pieniężnych w Polsce o regularnym charakterze.

Z powyższego wynika, że Wnioskodawczyni posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Wielkiej Brytanii, jest rezydentem angielskim, zatem w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie Konwencja zawarta między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisana w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 250, poz. 1840).

Stosownie do art. 4 ust. 1 ww. Konwencji, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się państwie” oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Stosownie do art. 17 ust. 1 Konwencji polsko-brytyjskiej, z zastrzeżeniem postanowień artykułu 18 ustęp 2 – emerytury, renty i inne podobne wynagrodzenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

W myśl art. 17 ust. 2 cyt. Konwencji, jednorazowe wypłaty w ramach systemu emerytalnego utworzonego w jednym Umawiającym się Państwie i wypłacane na rzecz osoby mającej miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie podlegają opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym Państwie.

Natomiast zgodnie z art. 21 ust. 1 ww. Konwencji, części dochodu, inne niż dochód wypłacany przez trust lub z majątku spadkowego w wyniku zarządzania tym majątkiem, bez względu na to gdzie powstają, osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, które nie zostały objęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej Konwencji, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Umowa nie definiuje co należy rozumieć poprzez sformułowanie „emerytury i inne podobne wynagrodzenia”, o których mowa w art. 17 ust. 1 Konwencji, jednakże należy przyjąć, że oznacza wynagrodzenie, które jest wypłacane po przejściu na emeryturę i które w pierwszej kolejności, aczkolwiek nie wyłącznie, ma na celu zabezpieczenie źródła utrzymania osobie je otrzymującej.

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza do Modelowej Konwencji OECD. Przedtem, jednak wyjaśnienia wymaga, że głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Postanowienia Konwencji zyskały powszechne (światowe) uznanie wyrażające się włączaniem ich do większości dwustronnych umów. Wiele umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które zawarła Polska z innymi krajami została sporządzona w zgodzie z postanowieniami Modelowej Konwencji OECD, w tym Konwencja zawarta między Polską i Wielką Brytanią.

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD, rodzaje wypłat objętych art. 17 obejmuje nie tylko emerytury wypłacone bezpośrednio byłym pracownikom najemnym, lecz także innym beneficjentom, np. żyjącym współmałżonkom lub dzieciom pracowników oraz inne podobne wynagrodzenia. Artykuł ma jednak zastosowanie tylko do wypłat związanych z zatrudnieniem w przeszłości. Tak więc świadczenie dokonane na podstawie systemu emerytalnego, który nie podlega ulgom podatkowym, może stanowić „emeryturę lub inne podobne świadczenie”.

Jak stanowi treść art. 136 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. (Dz. U. z 2018 r., poz. 1270, z późn. zm.) o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, w razie śmierci osoby, która zgłosiła wniosek o świadczenia określone ustawą, świadczenia należne jej do dnia śmierci wypłaca się małżonkowi, dzieciom, z którymi prowadziła wspólne gospodarstwo domowe, a w razie ich braku - małżonkowi i dzieciom, z którymi osoba ta nie prowadziła wspólnego gospodarstwa domowego, a w razie ich braku - innym członkom rodziny uprawnionym do renty rodzinnej lub na których utrzymaniu pozostawała ta osoba.

Z powyższego wynika, że członkom rodzin spełniającym warunki wymagane do uzyskania świadczenia należnego, lecz niezrealizowanego przez zmarłego emeryta lub rencistę - w myśl przepisów ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych - przysługuje prawo do otrzymania świadczenia po zmarłym świadczeniobiorcy (emerycie, renciście) mającego wcześniej swe źródło w łączącym świadczeniobiorcę (emeryta, rencistę) stosunku prawnym.

Jak wskazano we wniosku, Zakład Ubezpieczeń Społecznych wypłacił Wnioskodawczyni świadczenie emerytalne po zmarłej mamie, które miało charakter jednorazowej wypłaty środków, były to pieniądze należne mamie z tytułu pierwszego, niezrealizowanego świadczenia emerytalnego naliczone od dnia przyznania świadczenia do dnia śmierci. Zatem Wnioskodawczyni otrzymała świadczenia po zmarłym świadczeniobiorcy (emerycie, renciście) mającego wcześniej swe źródło w łączącym świadczeniobiorcę (emeryta, rencistę) stosunku prawnym, w myśl przepisów ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Z powyższego wynika, że niezrealizowane świadczenie emerytalne po śmierci mamy, przyznane Wnioskodawczyni z ZUS jest świadczeniem rodzinnym wypłaconym na podstawie systemu emerytalnego obowiązującego w Polsce, a więc można je zakwalifikować jako „inne podobne wynagrodzenie”, o którym mowa w art. 17 ust. 1 Konwencji polsko-brytyjskiej.

Na podstawie przywołanych przepisów prawa, świadczenia z Polski otrzymane przez osobę mającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Wielkiej Brytanii, określone w art. 17 ust. 1 ww. Konwencji jako „inne podobne wynagrodzenia”, podlegają opodatkowaniu tylko w Wielkiej Brytanii.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz przywołane przepisy prawa, stwierdzić należy, że zgodnie z postanowieniami Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, dochód z tytułu niezrealizowanego świadczenia emerytalnego, wypłaconego z ZUS, otrzymanego z Polski przez Wnioskodawczynię mającą miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii, podlega opodatkowaniu tylko w Wielkiej Brytanii.

Wobec powyższego ww. świadczenie nie podlegała w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice; w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe postępowanie jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.