Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.455.2018.2.DS
z 12 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 lipca 2018 r. (data wpływu 20 sierpnia 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W oparciu o postanowienia art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2017 r., poz. 788, dalej jako: „ustawa o lasach”), Lasy Państwowe jako państwowa jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej reprezentują Skarb Państwa w zakresie zarządzanego mienia. Stosownie do postanowień art. 32 ust. 2 pkt 3 ustawy o lasach, w skład Lasów Państwowych wchodzą m.in. nadleśnictwa.

Nadleśnictwo A. (dalej zamiennie jako Nadleśnictwo lub Jednostka) jest jedną z podstawowych jednostek organizacyjnych Lasów Państwowych.

Zgodnie z art. 35 ust. 1 ustawy o lasach, Nadleśniczy prowadzi samodzielnie gospodarkę leśną w nadleśnictwie na podstawie planu urządzenia lasu oraz odpowiada za stan lasu.W szczególności nadleśniczy:

1. reprezentuje Skarb Państwa w stosunkach cywilnoprawnych, w zakresie swojego działania;
2. kieruje nadleśnictwem jako podstawową jednostką organizacyjną Lasów Państwowych;

2a)bezpośrednio zarządza lasami, gruntami i innymi nieruchomościami Skarbu Państwa, pozostającymi w zarządzie Lasów Państwowych;

2c)inicjuje, koordynuje oraz nadzoruje działalność pracowników nadleśnictwa;

3. ustala organizację nadleśnictwa, w tym podział na leśnictwa zapewniający leśniczym prawidłowe wykonywanie zadań gospodarczych, oraz zatrudnia i zwalnia pracowników nadleśnictwa;
4. organizuje ochronę mienia i zwalczanie szkodnictwa leśnego.
   
   

Zgodnie z zatwierdzonym przez Nadleśniczego regulaminem organizacyjnym Jednostki, teren Nadleśnictwa podzielony jest na cztery obręby leśne. Każdy z obrębów leśnych składa się z określonej liczby leśnictw, które jako jednostki gospodarczo-administracyjne wchodzą w skład Nadleśnictwa.

Nadleśnictwo jest pracodawcą w rozumieniu przepisu art. 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2018 r., poz. 917). Wśród osób, z którymi Nadleśnictwo posiada zawartą umowę o pracę znajdują się m.in. pracownicy zatrudnieni na stanowisku leśniczego.

Zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy o lasach, w Lasach Państwowych tworzy się Służbę Leśną. Do Służby Leśnej zalicza się pracowników zajmujących się:

1. sprawami zarządu lasami będącymi w zarządzie Lasów Państwowych;
2. prowadzeniem gospodarki leśnej i ochroną lasów;
3. zwalczaniem przestępstw i wykroczeń w zakresie szkodnictwa leśnego i ochrony przyrody oraz wykonywaniem innych zadań w zakresie ochrony mienia;
4. sprawami nadzoru, o którym mowa w art. 5, w razie powierzenia takiego nadzoru.
   
   

Zgodnie natomiast z postanowieniami § 2 pkt 3 lit. e rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 14 stycznia 2003 r. w sprawie stanowisk, stopni służbowych oraz zasad wynagradzania w Służbie Leśnej (Dz. U. Nr 11, poz. 123), w nadleśnictwie jednym ze stanowisk zaliczanych do Służby Leśnej jest stanowisko leśniczego.

Nadleśnictwo posiada leśniczówki, które są mieszkaniami służbowymi oddawanymi w użytkowanie pracownikom Służby Leśnej na czas pełnienia funkcji leśniczego. Obowiązki Nadleśnictwa w tym zakresie wynikają z następujących regulacji prawnych:

• art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy o lasach, zgodnie z którym pracownicy Służby Leśnej mają prawo do bezpłatnego mieszkania, jeżeli stanowisko oraz charakter pracy związane są z koniecznością zamieszkania w miejscu jej wykonywania;
  

• § 1 rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 17 grudnia 2009 r. w sprawie określenia stanowisk w Służbie Leśnej, na których zatrudnionym pracownikom przysługuje bezpłatne mieszkanie albo równoważnik pieniężny, oraz sposobu i trybu przyznawania i zwalniania tych mieszkań, a także ustalania i wypłaty równoważnika pieniężnego (Dz. U. Nr 221, poz. 1751), w myśl którego bezpłatne mieszkanie, o którym mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach, albo równoważnik pieniężny, o którym mowa w art. 46 ust. 3 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach, przysługuje pracownikowi Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe zaliczanemu do Służby Leśnej, zatrudnionemu na stanowisku nadleśniczego albo leśniczego, zwanemu dalej „pracownikiem”;
  

• § 2 pkt 3 lit. e powołanego wyżej rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 14 stycznia 2003 r. w sprawie stanowisk, stopni służbowych oraz zasad wynagradzania w Służbie Leśnej (Dz. U. Nr 11, poz. 123), zgodnie z którym stanowisko leśniczego jest jednym ze stanowisk ustanowionych w Służbie Leśnej.
  
  

Zgodnie ze stanem faktycznym, w oparciu o powołane wyżej regulacje prawne Nadleśnictwo reprezentowane przez Nadleśniczego, działając jako pracodawca, w dniu … zawarło ze swoim pracownikiem zatrudnionym na stanowisku Leśniczego Leśnictwa X umowę korzystania z bezpłatnego lokalu mieszkalnego (dalej zamiennie jako Umowa).

Jak wynika z postanowień § 1 ust. 1 Umowy „Pracodawca oświadcza, że jest zarządcą pozostającej w zasobach Lasów Państwowych, zabudowanej nieruchomości Skarbu Państwa położonej w (...), na której znajduje się budynek mieszkalny dwurodzinny o nr inw. … i budynek gospodarczy o nr inw. (w tym kancelaria … m2) i że na podstawie art. 35 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 35 ust. 1 pkt 2a ustawy (...) o lasach (...), przy zawarciu niniejszej umowy reprezentuje Skarb Państwa jako właściciela Nieruchomości.

Zgodnie z § 1 ust. 2 Umowy „Pracodawca oddaje Pracownikowi do bezpłatnego używania lokal mieszkalny niestanowiący odrębnej nieruchomości, bez pomieszczeń przynależnych znajdujący się w przedmiotowym budynku mieszkalnym (...), zwany dalej „lokalem” (...)”.

Nadto, w świetle postanowień § 1 ust. 6 Umowy „Wraz z lokalem mieszkalnym przekazuje się do bezpłatnego korzystania nieruchomość gruntową wraz z budynkiem mieszkalnym i budynkami gospodarczymi oraz infrastrukturą towarzyszącą:

1. pomieszczenia i budynki, zwane dalej w umowie pomieszczeniami i budynkami gospodarczymi, znajdujące się w granicach wymienionej w ust. 1 nieruchomości gruntowej, położone poza budynkiem mieszkalnym, w którym znajduje się lokal – część budynku gospodarczego nr inw. … o pow. … m²;
2. prawo do korzystania z niezbędnych gruntów, oznaczonych na załączniku nr 2 (mapa gospodarcza) (...) o powierzchni … m²
   
   

Jak wynika z postanowień § 1 ust. 10 Umowy „Pracodawca oświadcza również, że w budynku mieszkalnym o nr inw. … nie znajduje się kancelaria leśniczego”.

Tak więc zgodnie ze stanem faktycznym kancelaria Leśnictwa X znajduje się w oddzielnym budynku gospodarczym nr inw. … o powierzchni użytkowej … m². Kancelaria Leśnictwa X, która znajduje się w tym budynku zajmuje wyodrębnioną powierzchnię … m² (pomieszczenie kancelarii Leśnictwa X nie jest przedmiotem Umowy). Pomieszczenie kancelarii Leśnictwa X posiada własną instalację elektryczną i jest wyposażone w podlicznik energii elektrycznej służący do pomiaru jej zużycia na potrzeby funkcjonowania kancelarii.

Zgodnie z § 3 ust. 2 powołanej wcześniej Umowy korzystania z bezpłatnego lokalu mieszkalnego, pracownik zobowiązał się złożyć stosowne deklaracje lub zawrzeć bezpośrednio umowę m.in. z dostawcą energii elektrycznej w terminie 7 dni od dnia przekazania lokalu.

Stosownie do postanowień § 3 ust. 3 Umowy, w przypadku niezawarcia lub rozwiązania przez Pracownika umów, o których mowa w ust. 2, opłaty eksploatacyjne zostaną rozliczone wg wskazań licznika, przy uwzględnieniu ilości osób zamieszkujących w lokalu, powierzchni lokalu i pomieszczeń gospodarczych oraz udziału w częściach wspólnych.

W tym stanie rzeczy, Leśniczy Leśnictwa X korzystający z bezpłatnego mieszkania zawarł we własnym imieniu m.in. umowę z operatorem energetycznym XYZ o dostawę energii elektrycznej do budynku mieszkalnego nr inw. …. oraz do budynku gospodarczego nr inw. … (w którym również znajduje się pomieszczenie kancelarii Leśnictwa X, które nie jest przedmiotem Umowy o bezpłatne korzystanie).

Kancelaria Leśnictwa X spełnia funkcję biura Nadleśnictwa, gdzie realizowana jest podstawowa funkcja Lasów Państwowych, tj. gospodarowanie mieniem Skarbu Państwa. W kancelarii Leśnictwa X są obsługiwani, między innymi, klienci indywidualni i korporacyjni nabywający drewno, choinki i inne produkty gospodarki leśnej oraz zakłady usług leśnych, którym zlecane są prace leśne. Kancelaria wykorzystywana jest do prowadzenia przez leśniczego i osoby z nim współpracujące (np. podleśniczego) prac administracyjnych z zakresu gospodarki leśnej. Kancelaria jest wyposażona w sprzęt biurowy, zgodnie z przepisami bhp oraz potrzebami produkcyjno-handlowymi Nadleśnictwa, między innymi: w środki komunikacji elektronicznej jak rejestrator, komputer, drukarka, a także numeratory, niszczarkę na dokumenty, aparat telefoniczny stacjonarny – służbowy. Wydatki na utrzymanie sprzętu (w szczególności jego napraw oraz zużytej energii elektrycznej) są kosztem Nadleśnictwa związanym z prowadzeniem przedsiębiorstwa. W konsekwencji, zgodnie ze stanem faktycznym pomieszczenie kancelarii Leśnictwa X jest przeznaczone wyłącznie do użytku służbowego. Opłaty za zużytą energię elektryczną ponosi z własnych środków Leśniczy Leśnictwa X jako użytkownik Nieruchomości, który – jak zostało to już wcześniej zasygnalizowane – jest stroną umowy zawartej z operatorem energetycznym XYZ o dostawę energii elektrycznej do budynku mieszkalnego nr inw. … oraz do budynku gospodarczego nr inw. … (w którym również znajduje się pomieszczenie kancelarii Leśnictwa X przeznaczone wyłącznie do użytku służbowego).

Z końcem roku Leśniczy Leśnictwa X przekazał do Nadleśnictwa informację o ilości pobranej energii elektrycznej na potrzeby kancelarii Leśnictwa X w oparciu o wskazania zainstalowanego w tej kancelarii podlicznika i jednocześnie złożył wniosek do Nadleśniczego Nadleśnictwa o zwrot wyłożonych w tym zakresie kosztów.

Nadleśnictwo po zweryfikowaniu poprawności złożonego przez Leśniczego wniosku dokonało zwrotu pracownikowi wyłożonych przez niego za Nadleśnictwo kosztów zużycia energii elektrycznej niezbędnej do utrzymania pomieszczenia służbowego – kancelarii Leśnictwa X w wysokości zgodnej ze wskazaniami zainstalowanego podlicznika.

Dokonany w przedstawionym stanie faktycznym zwrot pracownikowi wyłożonych przez niego za Nadleśnictwo kosztów zużycia energii elektrycznej Jednostka jako płatnik uznała za przychód tego pracownika ze stosunku pracy, od którego obliczyła, pobrała zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych a następnie przekazała pobraną zaliczkę na rachunek właściwego organu podatkowego w trybie i na zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, dalej „updof”).

Po zapoznaniu się jednak z uzasadnieniem wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 listopada 2016 r., sygn. akt II FSK 3130/14 (orzeczenie prawomocne) oraz z wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w analogicznej sprawie innego nadleśnictwa indywidualną interpretacją przepisów prawa podatkowego z dnia 15 marca 2017 r. znak S-ILPB2/415-972/13/16-S/ES Nadleśnictwo A. jako płatnik powzięło poważne wątpliwości prawne w przedmiocie zasadności zaliczenia dokonanego zwrotu pracownikowi wyłożonych przez niego za Nadleśnictwo kosztów zużycia energii elektrycznej do przychodów ze stosunku pracy podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji Jednostka ma wątpliwości czy postąpiła prawidłowo pobierając od tej kwoty zaliczkę na podatek dochodowych od osób fizycznych w trybie i na zasadach określonych w art. 31 i art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwrot pracownikowi wyłożonych przez niego za Nadleśnictwo kosztów zużycia energii elektrycznej niezbędnej do utrzymania pomieszczenia służbowego – kancelarii Leśnictwa X, będzie stanowił dla tego pracownika przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji czy w przedstawionym stanie faktycznym na Nadleśnictwie, które dokonało przedmiotowego zwrotu ciążyły z tego tytułu obowiązki płatnika określone w przepisie art. 31 i 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie obliczenia, poboru i przekazania pobranej zaliczki na rachunek właściwego organu podatkowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym zwrot pracownikowi wyłożonych przez niego za Nadleśnictwo kosztów zużycia energii elektrycznej niezbędnej do utrzymania pomieszczenia służbowego – kancelarii Leśnictwa X nie będzie stanowił dla tego pracownika przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 updof, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji na Nadleśnictwie, które dokonało przedmiotowego zwrotu nie ciążyły z tego tytułu obowiązki płatnika określone w przepisie art. 31 i art. 32 updof w zakresie obliczenia, poboru i przekazania pobranej zaliczki na rachunek właściwego organu podatkowego.

Jak zasadnie zauważył Naczelny Sąd Administracyjny w uzasadnieniu wyroku z dnia 3 listopada 2016 r., sygn. akt II FSK 3130/14 (orzeczenie prawomocne):

„(…)

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego sąd pierwszej instancji dokonał prawidłowej wykładni przepisów prawa materialnego, tj. art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f., przyjmując że zwrot pracownikom wyłożonych przez nich za nadleśnictwo kosztów zużycia energii elektrycznej niezbędnej do utrzymania pomieszczenia służbowego – kancelarii leśnictwa nie stanowi przychodu ze stosunku pracy, który podlegałby opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Kwota ta stanowi bowiem zwrot kosztów utrzymania biura poniesionych za nadleśnictwo. Rozumowanie, które przedstawił Minister Finansów w skardze kasacyjnej jest nie do przyjęcia. Wnoszący skargę kasacyjną przytaczając brzmienie art. 21 ust. 1 pkt 13 PDoFizU, zgodnie z którym wolne od podatku dochodowego są ekwiwalenty pieniężne za używane przez pracowników przy wykonywaniu pracy narzędzia, materiały lub sprzęt, stanowiące ich własność doszedł do wniosku, ze przepis ten nie obejmuje energii elektrycznej. A skoro zwrot poniesionych przez pracownika wydatków z tytułu korzystania z energii elektrycznej w celach służbowych nie podlega zwolnieniu z opodatkowania określonemu w art. 21 ust. 1 pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to stanowi przychód ze stosunku pracy, zgodnie z art. 12 ust. 1 tej ustawy, łącznie z innymi składnikami wynagrodzenia. Powyższe rozumowanie stanowi typowy błąd wykładni, jakim jest nieuzasadnione przyjmowanie zupełności opodatkowania (por. B. Brzeziński, Szkice z wykładni prawa podatkowego, Gdańsk 2002). Zgodnie z art. 12 ust. 1 PDoFizU za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Z kolei z treści art. 11 ust. 1 PDoFizU wynika, że przychodem m.in. są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Nie sposób przyjąć zatem, że zwrot poniesionych wydatków za energię elektryczną zużytą w kancelarii jest przychodem w rozumieniu powyższego przepisu. Skoro nie jest to w ogóle przychód, to nie można tym bardziej przyjąć, jak czyni to Minister Finansów że jest to przychód ze stosunku służbowego. W art. 11 PDoFizU zawarta jest norma generalna kształtująca zakres przedmiotowy podatku dochodowego od osób fizycznych. Wynika z niej wyraźnie, że podatkowoprawny stan faktyczny w tym podatku określany jest przez zjawiska faktyczne lub prawne mające swój realny wymiar (por. R. Mastalski: glosa do uchwały NSA z 24 maja 2010 r., II FPS 1/10, OSP 2010 nr 12, poz. 121). Tak samo jest w przypadku art. 12 ust. 1 PDoFizU. Przychody podatkowe ze stosunku pracy i stosunku służbowego muszą mieć swój realny wymiar. Przychody, o których mowa w art. 12 ust. 1 PDoFizU nie mogą być wynikiem tylko i wyłącznie wykładni Ministra Finansów, który zdaje się nie dostrzegać braku objęcia obowiązkiem podatkowym określonego stanu faktycznego. Istotne jest zatem, aby stan faktyczny ustalony w procesie stosowania prawa wiązał opodatkowanie z rzeczywistymi stosunkami życiowymi (R. Mastalski op.cit., s. 869).

Należy podkreślić, że kwota którą leśniczy otrzymuje tytułem zwrotu wyłożonych przez niego kosztów energii elektrycznej niezbędnej do utrzymania pomieszczenia służbowego – kancelarii, nie jest wypłacana w związku z pozostawaniem w stosunku pracy. Charakterystyczną cechą przychodów ze stosunku pracy jest to, że otrzymywane są one od pracodawcy i są ekwiwalentem wysiłku pracowniczego. Nie ma zaś takiego związku między wartością wykonanej pracy leśniczego a wartością zwracanych leśniczemu kosztów energii elektrycznej.

(...)

Stroną inicjującą postępowanie o zwrot wyłożonych kosztów jest leśniczy, (...).

Kancelaria spełnia funkcję biura jednostki gospodarczej (nadleśnictwa), gdzie realizowana jest podstawowa funkcja Lasów Państwowych, tj. gospodarowanie mieniem Skarbu Państwa i gdzie obsługiwani są klienci, jak też prowadzona jest przez leśniczego i osoby z nim współpracujące praca administracyjna z zakresu gospodarki leśnej. Wydatki na utrzymanie tych pomieszczeń są kosztem nadleśnictwa związanym z prowadzeniem przedsiębiorstwa. Tak więc zwrot leśniczemu wydatków poniesionych przez niego na energię elektryczną w kancelarii nie odwzajemnia pracy, a ma na celu jedynie wyrównanie ubytku w jego majątku.

Powyższe prowadzi do konkluzji, że zwrot przez nadleśnictwo leśniczemu wydatków poniesionych na energię elektryczną zużytą w kancelarii leśnictwa nie stanowi przychodu zarówno w rozumieniu art. 11 ust. 1 jak i art. 12 ust. 1 PDoFizU (...).”

Nadleśnictwo w pełni podziela stanowisko NSA zaprezentowane w uzasadnieniu tego orzeczenia i na potrzeby niniejszej sprawy przyjmuje je jako własne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm., dalej „ustawa o PIT”), jest zasada powszechności opodatkowania.

W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy o PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przepis art. 12 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 31 ustawy o PIT, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca działając jako pracodawca zawarł ze swoim pracownikiem zatrudnionym na stanowisku Leśniczego umowę korzystania z bezpłatnego lokalu mieszkalnego (dalej zamiennie jako Umowa). Jak wynika z treści wskazanej Umowy w budynku mieszkalnym nie znajduje się kancelaria leśniczego. Mieści się ona w oddzielnym budynku gospodarczym, w którym zajmuje wyodrębnioną powierzchnię … m2. Pomieszczenie kancelarii Leśnictwa posiada własną instalację elektryczną i jest wyposażone w podlicznik energii elektrycznej służący do pomiaru jej zużycia na potrzeby funkcjonowania kancelarii. Leśniczy, zgodnie z postanowieniami Umowy, zawarł we własnym imieniu m.in. umowę z operatorem energetycznym o dostawę energii elektrycznej do budynku gospodarczego, w którym znajduje się pomieszczenie kancelarii. Opłaty za zużytą energię elektryczną ponosi z własnych środków Leśniczy. Z końcem roku. Leśniczy przekazał do Nadleśnictwa informację o ilości pobranej energii elektrycznej na potrzeby kancelarii Leśnictwa w oparciu o wskazania zainstalowanego w tej kancelarii podlicznika i jednocześnie złożył do Nadleśniczego wniosek o zwrot wyłożonych w tym zakresie kosztów. Nadleśnictwo po zweryfikowaniu poprawności złożonego przez Leśniczego wniosku dokonało zwrotu pracownikowi wyłożonych przez niego za Nadleśnictwo kosztów zużycia energii elektrycznej niezbędnej do utrzymania pomieszczenia służbowego – kancelarii Leśnictwa, w wysokości zgodnej ze wskazaniami zainstalowanego podlicznika.

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych, za przychód ze stosunku pracy należy uznać każde świadczenie pracodawcy, które otrzymuje pracownik w związku z pozostawaniem w stosunku pracy. Jednakże w odniesieniu do omawianej sprawy, kwota którą Leśniczy otrzymuje tytułem zwrotu wyłożonych przez niego kosztów energii elektrycznej niezbędnej do utrzymania pomieszczenia służbowego – kancelarii Leśnictwa, nie jest wypłacana w związku z pozostawaniem w stosunku pracy. Co prawda, gdyby nie zawarcie umowy o pracę pomiędzy Nadleśnictwem a Leśniczym, w wyniku której przekazuje się Leśniczemu do korzystania nieruchomość gruntową wraz z budynkiem mieszkalnym i budynkami gospodarczymi, i która zobowiązuje Leśniczego do bezpośredniego zwarcia umowy z dostawcą energii elektrycznej, Leśniczy nie poniósł by omawianych kosztów. Należy jednak podkreślić, że charakterystyczną cechą przychodów ze stosunku pracy jest to, że otrzymywane są one od pracodawcy i są ekwiwalentem wysiłku pracowniczego. Nie ma zaś takiego związku między wartością wykonanej przez Leśniczego pracy a wartością zwracanych mu kosztów energii elektrycznej. Kancelaria spełnia funkcję biura jednostki gospodarczej (nadleśnictwa), gdzie realizowana jest podstawowa funkcja Lasów Państwowych, tj. gospodarowanie mieniem Skarbu Państwa i gdzie obsługiwani są klienci, jak też prowadzona jest przez Leśniczego i osoby z nim współpracujące praca administracyjna z zakresu gospodarki leśnej. Wydatki na utrzymanie tych pomieszczeń są kosztem nadleśnictwa związanym z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

Tak więc zwrot Leśniczemu wydatków poniesionych przez niego na energię elektryczną w kancelarii nie odwzajemnia pracy, a ma na celu jedynie wyrównanie ubytku w jego majątku.

Mając na uwadze powyższe regulacje prawne oraz stan faktyczny opisany we wniosku uznać należy, że zwrot poniesionych przez pracownika wydatków z tytułu korzystania z energii elektrycznej w celach służbowych nie będzie stanowić dla pracownika (Leśniczego) przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, stąd też na Wnioskodawcy jako płatniku nie będzie ciążył obowiązek obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy na podstawie art. 31 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z poźn. zm), przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302)w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17,43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.