Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.515.2018.3.AP
z 18 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni – przedstawione we wniosku z dnia 17 lipca 2018 r. (data wpływu 24 lipca 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 września 2018 r. (data wpływu 24 września 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• ewidencjonowania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów wydatków poniesionych na opłacenie podatku akcyzowego od zakupionego samochodu z zagranicy (pytanie Nr 1) – jest prawidłowe,

• ewidencjonowania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów pozostałych wydatków (pytanie Nr 2) – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 24 lipca 2018 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 10 września 2018 r., Nr 0111-KDIB3-3.4013.171.2018.3.MPU, Nr 0113-KDIPT1-2.4012.557.2018.2.AJB, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano za pośrednictwem poczty w dniu 10 września 2018 r. (data doręczenia 13 września 2018 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 18 września 2018 r. (data wpływu 24 września 2018 r.), nadanym w dniu 20 września 2018 r., w którym doprecyzowała zakres i przedmiot wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

We wniosku (po uzupełnieniu) przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą polegającą na handlu używanymi samochodami. W ramach tej działalności Wnioskodawczyni zakupiła od osoby fizycznej z terenu Unii Europejskiej używany samochód osobowy, który był uszkodzony. Wnioskodawczyni poniosła koszty jego naprawy w Polsce. Przed sprzedażą samochodu Wnioskodawczyni zapłaciła podatek akcyzowy i poniosła wydatki na tłumaczenie, części zamienne oraz paliwo.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy wydatki poniesione na opłacenie podatku akcyzowego od sprowadzonego do kraju samochodu osobowego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej stanowią element ceny zakupu, który należy zaewidencjonować w kolumnie 10 podatkowej księgi przychodów i rozchodów?
2. Czy pozostałe wydatki, tzn. paliwo, tłumaczenie i części zamienne należy zaewidencjonować w kolumnie 10 podatkowej księgi przychodów i rozchodów, czy w kolumnie 13?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku), w myśl rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów oraz zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, może o podatek akcyzowy i inne koszty przypisane do konkretnego samochodu (czyli tłumaczenie, paliwo oraz części zamienne) zwiększyć ceną jego zakupu i jako całość wpisać w kolumnę 10 podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

• ewidencjonowania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów wydatków poniesionych na opłacenie podatku akcyzowego od zakupionego samochodu używanego z zagranicy – jest prawidłowe,

• ewidencjonowania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów pozostałych wydatków – jest nieprawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów lub zabezpieczenie albo zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Zatem, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,
  

• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Jednocześnie należy wskazać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodu, nie stwarza domniemania, że wszystkie pozostałe koszty, które nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zostają z mocy samego prawa uznane za koszty podlegające odliczeniu. Innymi słowy, poniesienie wydatku, który nie został wyłączony w art. 23, nie oznacza, że wydatek taki automatycznie będzie uznany za koszt uzyskania przychodów. Podatnik ma bowiem możliwość odliczenia od przychodów wszelkich kosztów pod warunkiem, że mają one związek z przychodem z prowadzonej działalności gospodarczej, a ich poniesienie ma, bądź może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, czy też zachowanie albo zabezpieczenie źródła tego przychodu.

W przypadku źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Konstrukcja kosztów uzyskania przychodów oparta jest więc na swoistej klauzuli generalnej, zgodnie z którą podatnik ma możliwość odliczania wszelkich kosztów, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich bezpośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, bądź zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodu.

Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków, należy wziąć pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu.

Ponadto, za koszt uzyskania przychodu można uznać taki wydatek, który został poniesiony przez podatnika w sposób rzeczywisty (definitywny). Wydatek musi zostać faktycznie poniesiony w sensie realnym, tzn. musi nastąpić uszczuplenie zasobów finansowych podatnika. Jednocześnie jednak zwrócić należy także uwagę na konieczność właściwego udokumentowania poniesionych wydatków. Tylko bowiem wydatek prawidłowo udokumentowany może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Przy czym, sposób dokumentowania ponoszonych kosztów uzależniony jest od rodzaju prowadzonych przez podatnika ksiąg podatkowych.

W katalogu przepisu art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie zawarto zakazu, ani jakiegokolwiek ograniczenia, co do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na opłacenie podatku akcyzowego od samochodów nabytych (sprowadzanych z zagranicy) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 44 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku nieobjętych zwolnieniem od podatku akcyzowego ubytków wyrobów akcyzowych oraz podatku akcyzowego od tych ubytków.

W przypadku podatku akcyzowego, ustawodawca objął wyłączeniem z kategorii kosztów podatkowych jedynie przypadek zapłaty podatku akcyzowego od ubytków wyrobów akcyzowych nieobjętych zwolnieniem od tego podatku.

Wobec powyższego należy zauważyć, że na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych, co do zasady, zapłacony przez Wnioskodawcę podatek akcyzowy może stanowić koszt uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczania wysokości odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Zasady prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów zostały określone w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2017 r., poz. 728, z późn. zm.).

Jak wynika z treści Objaśnień do podatkowej księgi przychodów i rozchodów, stanowiących załącznik nr 1 do rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, kolumna 10 jest przeznaczona do wpisywania zakupu materiałów oraz towarów handlowych według cen zakupu.

Stosownie do pkt 11 Objaśnień, kolumna 11 przeznaczona jest do wpisywania kosztów ubocznych związanych z zakupem, np. kosztów dotyczących transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze.

Natomiast zgodnie z pkt 13 Objaśnień, kolumna 13 jest przeznaczona do wpisywania pozostałych kosztów (poza wymienionymi w kolumnach 10-12), z wyjątkiem kosztów, których zgodnie z art. 23 ustawy o podatku dochodowym nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów. W kolumnie tej wpisuje się w szczególności takie wydatki, jak: czynsz za lokal, opłatę za energię elektryczną, gaz, wodę, c.o., opłatę za telefon, zakup paliw, wydatki dotyczące remontów, amortyzację środków trwałych, składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe pracowników w części finansowanej przez pracodawcę, składki na ubezpieczenie wypadkowe pracowników, wartość zakupionego wyposażenia. (…). Określenie „w szczególności” oznacza, że w punkcie tym nie wymieniono wszystkich pozostałych kosztów, które należy wpisać w kolumnie 13 podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

W myśl § 3 pkt 2 ww. rozporządzenia, przez cenę zakupu rozumie się cenę, jaką nabywca płaci za zakupione składniki majątku, pomniejszoną o podatek od towarów i usług, podlegający odliczeniu zgodnie z odrębnymi przepisami, a przy imporcie powiększoną o należne cło, podatek akcyzowy oraz opłaty celne dodatkowe, obniżoną o rabaty, opusty, inne podobne obniżenia, w przypadku zaś otrzymania składnika majątku w drodze darowizny lub spadku – wartość odpowiadającą cenie zakupu takiego samego lub podobnego składnika.

Dla właściwej interpretacji przepisu § 3 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, definiującego cenę zakupu, należy zastosować wykładnię funkcjonalną, w której cel interpretowanej normy powinien być zgodny z celami prawa lub przynajmniej z celami danej instytucji.

Zgodnie z tymi założeniami, na cenę zakupu składają się wszystkie elementy, które są ze sobą ściśle powiązane i tworzą logiczną całość. Podatek akcyzowy jest należny osobno od każdego samochodu, stąd wypełnia w całości powyższą logikę, a więc ściśle przynależy do wartości samochodu. Przepis rozporządzenia definiujący cenę zakupu w takim kształcie funkcjonował jeszcze przed wejściem Polski do Unii Europejskiej, a także przed wprowadzonymi w tym zakresie zmianami w ustawie o podatku od towarów i usług. A zatem należy uznać, że podatek akcyzowy należny od nabycia samochodów spoza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest elementem ceny zakupu, zarówno w przypadku nabyć wewnątrzwspólnotowych, jak i w przypadku importu z kraju spoza Unii Europejskiej. Jeżeli chodzi o moment, w którym podatek akcyzowy podlega zaewidencjonowaniu w księdze, to w tej sytuacji konieczne jest uwzględnienie regulacji wynikających z podanej wyżej definicji ceny zakupu, a także przepisów dotyczących momentu ewidencjonowania zakupu towarów handlowych. W świetle powołanego § 3 pkt 2 rozporządzenia, w przypadku importu cenę zakupu powiększa się o należne cło, podatek akcyzowy oraz opłaty celne dodatkowe.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą polegającą na handlu używanymi samochodami. W ramach tej działalności Wnioskodawczyni zakupiła od osoby fizycznej z terenu Unii Europejskiej używany samochód osobowy, który był uszkodzony. Wnioskodawczyni poniosła koszty jego naprawy w Polsce. Przed sprzedażą samochodu Wnioskodawczyni zapłaciła podatek akcyzowy i poniosła wydatki na tłumaczenie, części zamienne oraz paliwo.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz wyżej wskazane uregulowania prawne stwierdzić należy, że wydatki poniesione na opłacenie podatku akcyzowego od sprowadzonego z zagranicy samochodu w ramach prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej w zakresie handlu samochodami używanymi, stanowią w istocie element ceny zakupu towaru handlowego (samochodu). Zgodnie z ww. przepisami rozporządzenia w sprawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów zakup towarów handlowych Wnioskodawczyni zobowiązana jest ujmować w kolumnie 10 podatkowej księgi przychodów i rozchodów wg ceny zakupu. Tym samym, podatek akcyzowy jako element ceny zakupu towaru handlowego (samochodu) winien zostać ujęty w kolumnie 10 podatkowej księgi przychodów i rozchodów, a więc łącznie z ceną zakupu tego towaru (samochodu).

Natomiast wydatki związane z zakupem paliwa, części zamiennych oraz koszty tłumaczenia, jako pozostałe koszty uzyskania przychodów, a więc koszty niestanowiące ceny zakupu w rozumieniu § 3 pkt 2 ww. rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów - winny zostać ujęte w kolumnie 13 podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Należy przy tym zastrzec, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Informuje się, że w zakresie podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.