Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.631.2018.2.ŻR
z 19 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 09 sierpnia 2018 r. (data wpływu) uzupełnionym pismem z dnia 01 października 2018 r. (data wpływu 05 października 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy upływ terminu płatności wynagrodzenia wynikający z zawartej Ugody stanowi początek biegu 150-dniowego terminu, po upływie którego Spółka będzie obowiązana do korekty podatku naliczonego w rozumieniu art. 89b ust. 1 ustawy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 09 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy upływ terminu płatności wynagrodzenia wynikający z zawartej Ugody stanowi początek biegu 150-dniowego terminu, po upływie którego Spółka będzie obowiązana do korekty podatku naliczonego w rozumieniu art. 89b ust. 1 ustawy.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 01 października 2018 r. (data wpływu 05 października 2018 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy oraz o pełnomocnictwo.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku).

W okresie 2013-2015 Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca”, lub „Spółka”) współpracowała w zakresie realizacji kampanii mediowych z Usługodawcą Sp. z o.o. (dalej: „Usługodawca”). Za realizację usług w rzeczonym okresie Usługodawca wystawiał na rzecz Wnioskodawcy faktury z tytułu realizacji kampanii reklamowych. W ocenie Spółki, w okresie od stycznia 2013 r. do grudnia 2015 r. doszło do zawyżenia wynagrodzenia przez Usługodawcę. Do momentu powzięcia przez Wnioskodawcę wątpliwości co do prawidłowości danych, na których Usługodawca opierał swoje poszczególne wynagrodzenia, Spółka uiszczała kwoty wynagrodzenia w wysokości wykazywanej przez Usługodawcę na fakturach zaliczając wydatki te w koszty podatkowe, obniżając kwotę podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego, która wynikała z faktur wystawianych przez Usługodawcę. Mając na uwadze fakt, że w ocenie Wnioskodawcy, wynagrodzenie na rzecz Usługodawcy zostało nadpłacone za okres 2013 - październik 2015 r., Wnioskodawca nie dokonał przelewu faktur za miesiące listopad-grudzień 2015 r., regulując je poprzez potrącenie/kompensatę wzajemnych wierzytelności, o którym mowa poniżej. W lutym 2016 r. celem rozliczenia nadpłaconego przez Spółkę wynagrodzenia na rzecz Usługodawcy (z tytułu zawyżenia), Wnioskodawca dokonał potrącenia wierzytelności o zwrot przez Usługodawcę nadpłaconego przez Wnioskodawcę wynagrodzenia (wraz z należnymi odsetkami) z niesporymi zobowiązaniami Wnioskodawcy względem Usługodawcy wynikającymi z faktur za listopad i grudzień 2015 r. Stosownie do art. 498 § 1 k.c., gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. Wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej (art. 498 § 2 k.c.). Jednocześnie, stosownie do art. 499 k.c., potrącenia dokonuje się przez oświadczenie złożone drugiej stronie. Oświadczenie ma moc wsteczną od chwili, kiedy potrącenie stało się możliwe. Przedmiotowe rozliczenie (potrącenie) zostało uzupełnione zapłatą przez Spółkę na rzecz Usługodawcy wynagrodzenia w kwocie netto 115.354,26 zł. Zdaniem Wnioskodawcy, takie rozliczenie należności między Spółkami skutkowało tym, że faktury za okres listopada i grudnia 2015 r. zostały w całości uregulowane. Między Wnioskodawcą a Usługodawcą toczył się spór sądowy o zapłatę, w ramach którego Usługodawca złożył zarzut potrącenia wierzytelności, o którym mowa powyżej.

W zakresie VAT, w lipcu 2016 r. Wnioskodawca złożył korektę deklaracji VAT-7 za luty 2016 r. korygując w nich in minus kwotę podatku naliczonego podlegającego odliczeniu z tytułu faktur otrzymanych od Usługodawcy za okres 2013-2015 o kwotę zawyżonego, zdaniem Spółki, wynagrodzenia za ten okres.

W październiku 2016 r. w związku z wezwaniem z urzędu skarbowego, kierując się zasadą ostrożności Wnioskodawca skorygował deklarację VAT-7 za maj 2016 r. korygując podatek naliczony od kwoty brutto 1.901.742.26 PLN (netto 1.546.131,92 zł, podatek VAT 355.610,34 zł) z tytułu potencjalnie niezapłaconych odsetek za zawyżenie kwot faktur za okres od stycznia 2013 r. do października 2015 r. (zmniejszenie podatku naliczonego podlegającego odliczeniu) w oparciu o art. 89b ust. 1 ustawy o VAT.

W dniu 18 kwietnia 2018 r została zawarta ugoda między Wnioskodawcą a Usługodawcą (dalej „Ugoda”). W treści Ugody, Strony potwierdziły, że usługi były świadczone przez Usługodawcę należycie. Ponadto Strony ustaliły, że Usługodawca udziela Spółce nieodwołalnego rabatu dotyczącego faktur wystawionych przez Usługodawcę za listopad i grudzień 2015 r. w ten sposób, że do przedmiotowych faktur VAT zostaną wystawione faktury korygujące określające łączną kwotę wynagrodzenia za listopad i grudzień 2015 r. na kwotę X. Przedmiotowa Ugoda została zawarta wskutek sporu między stronami dotyczącego wysokości wynagrodzenia dla Usługodawcy za okres od stycznia 2013 r. do grudnia 2015 r. Ugoda określiła termin płatności wynagrodzenia za usługi wykonane w listopadzie i grudniu 2015 r. W kwocie ostatecznie ustalonej, tj. X do dnia 27 kwietnia 2018 r.

Oprócz tego w § 2 pkt B Ugody, Strony oświadczyły, że zawarta Ugoda wyczerpuje wzajemne roszczenie Stron objęte sporem w sprawie toczącej się przed Sądem Okręgowym, Wydział Gospodarczy. Zgodnie z § 2 pkt D, po zapłacie uzgodnionej kwoty za miesiące listopad i grudzień 2015 r. Strony nie będą miały wobec siebie żadnych roszczeń z tytułu dotychczasowej współpracy między Spółką i Usługodawcą.

W dniu 24 kwietnia 2018 r. Wnioskodawca potwierdził odbiór faktur korygujących wystawionych w związku z zawarciem Ugody.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Usługodawca wystawił 26 faktur za miesiące listopad i grudzień 2015 r., a do nich 5 faktur korygujących zwiększających oraz 14 faktur korygujących zmniejszających. Po zawarciu Ugody wystawił kolejne faktury korygujące (vide odp./pyt. 4). Termin płatności powyższych faktur:

• Faktury numer 1 upłynął 10 grudnia 2015 r.;
  

• Faktury numer 2 upłynął 16 grudnia 2015 r.;
  

• Faktury numer 3 upłynął 19 grudnia 2015 r.;
  

• Faktury numer 4 upłynął 23 grudnia 2015 r.;
  

• Faktury numer 5 upłynął 25 grudnia 2015 r.;
  

• Faktury numer 6 upłynął 26 grudnia 2015 r.;
  

• Faktur numer 7-8 upłynął 30 grudnia 2015 r.;
  

• Faktury numer 9 upłynął 6 stycznia 2016 r.;
  

• Faktury numer 10 upłynął 8 stycznia 2016 r.;
  

• Faktury numer 11 upłynął 10 stycznia 2016 r.;
  

• Faktury numer 12 upłynął 13 stycznia 2016 r.;
  

• Faktur numer 13-14 upłynął 17 stycznia 2016 r.;
  

• Faktur numer 15-16 upłynął 20 stycznia 2016 r.;
  

• Faktur numer 17-18 upłynął 21 stycznia 2016 r.;
  

• Faktur numer 19-20 upłynął 22 stycznia 2016 r.;
  

• Faktur numer 21-22 upłynął 27 stycznia 2016 r.;
  

• Faktur numer 23-26 upłynął 29 stycznia 2016 r.;
  

• Faktur numer 27-28 (to faktury korygujące zwiększające cenę) upłynął 17 stycznia 2016 r.;
  

• Faktur 29-30 (to faktury korygujące zmniejszające cenę) - nie dotyczy ponieważ generują należność po stronie Wnioskodawcy;
  

• Faktur 31-32 (to faktury korygujące zwiększające cenę) upłynął 17 stycznia 2016 r.;
  

• Faktur 33-44 (to faktury korygujące zmniejszające cenę) - nie dotyczy ponieważ generują należność po stronie Wnioskodawcy;
  

• Faktury numer 45 (to faktura korygująca zwiększająca cenę) upłynął 20 lutego 2016 r.
  
  

Numery faktur zostały zmienione na potrzeby Wniosku, co nie ma wpływu na merytoryczną treść odpowiedzi na pytania Spółki.

Terminy płatności zostały określone na fakturach i były zgodne z treścią umowy wiążącej strony, tj. Wnioskodawcę i Usługodawcę.

Na pytanie nr 4 zawarte w wezwaniu „Należy wskazać sposób i terminy (konkretne daty) rozliczeń należności za faktury dotyczące miesiąca listopada i grudnia 2015r. (wpłaty) - odrębnie dla każdej faktury” Zainteresowany wskazał „Poniżej znajduje się tabela z podziałem na: numer faktury, datę rozliczenia przyjętego pierwotnie, pytanie o korektę do tej faktury na podstawie Ugody, numer faktury korygującej wystawionej w wyniku zawarcia Ugody oraz datę ostatecznego rozliczenia w wyniku zawartej Ugody. Wskazania wymaga, że ostateczne rozliczenie należności dokumentowanej ww. fakturami nastąpiło po zawarciu Ugody na podstawie faktur korygujących wystawionych do tych faktur.”

Pierwotnie Wnioskodawca dokonał obniżenia częściowej kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dotyczących miesiąca listopada i grudnia 2015 r. Wnioskodawca pierwotnie obniżył kwotę podatku naliczonego wyłącznie od bezspornej kwoty wynagrodzenia za ww. okres. Wnioskodawca uznał, że wynagrodzenie Usługodawcy wynikające z faktur za okres listopad-grudzień 2015 r. zostało zawyżone o kwotę brutto 886.373,99 zł (w tym podatek od towarów i usług w wysokości: 165.744,73 zł). Dodatkowo, jak zostało to opisane w opisie stanu faktycznego, w październiku 2016 r. w związku z wezwaniem z urzędu skarbowego, kierując się zasadą ostrożności, Wnioskodawca skorygował deklarację VAT-7 za maj 2016 r. korygując podatek naliczony od kwoty brutto 1.901.742,26 PLN (netto 1.546.131,92 zł, podatek VAT: 355.610,34 zł) z tytułu potencjalnie niezapłaconych odsetek za zawyżenie kwot faktur za okres od stycznia 2013 r. do października 2015 r. (zmniejszenie podatku naliczonego podlegającego odliczeniu) w oparciu o art. 89b ust. 1 ustawy o VAT. Korekta podatku naliczonego odnosiła się częściowo właśnie do dwóch faktur dotyczących miesiąca listopada i grudnia 2015 r.

Wnioskodawca złożył Usługodawcy oświadczenie na piśmie (dokument nadany 4 lutego 2016 r.), które zostało doręczone Usługodawcy. W dniu 11 lutego 2016 r. Usługodawca odpowiedział ustosunkowując się do oświadczenia Spółki o potrąceniu wzajemnych wierzytelności.

Wnioskodawca zakupił od Usługodawcy usługi w zakresie organizacji kampanii reklamowych, przy czym Usługodawca zobowiązał się do uzyskania określonego w umowie wskaźnika oglądalności zleconych spotów reklamowych. Potwierdzeniem należytego wykonania zlecenia przez Usługodawcę miały być raporty dotyczące efektywności spotów reklamowych. W przypadku nieosiągnięcia zamierzonego efektu, okoliczność ta miała skutkować obniżeniem wynagrodzenia należnego dla Usługodawcy. Podstawą do świadczenia ww. usług w okresie 2013 - 2015 r. były umowy z 12.2012 r., 9.12.2013 r. oraz z dnia 7.10.2014 r. W piśmie z dnia 27 stycznia 2016 r. skierowanym do Usługodawcy, Spółka stanęła na stanowisku, że określona część wynagrodzenia dotyczącego lat 2013-X.2015 została zapłacona do Usługodawcy w zawyżonej kwocie. Dodatkowo Wnioskodawca uznał, że wynagrodzenie Usługodawcy wynikające z faktur za okres listopad-grudzień 2015 r. również zostało zawyżone o kwotę brutto 886.373,99 zł (w tym podatek od towarów i usług w wysokości: 165.744,73 zł). Wnioskodawca umotywował to skalkulowaniem wynagrodzenia niezgodnie z ww. umowami i w oparciu o nieprawdziwe dane dotyczące efektywności kampanii reklamowych. Jednocześnie Usługodawca został wezwany do zwrotu nadpłaconego wynagrodzenia. W odpowiedzi z dnia 2 lutego 2016 r. pełnomocnik Usługodawcy zakwestionował zarzuty Spółki. Stwierdził, że Usługodawca wykonywał obowiązki wynikające z umowy w sposób zgodny z jej postanowieniami oraz z przepisami obowiązującego prawa. Z uwagi na niedokonanie zapłaty w wyznaczonym terminie, Spółka wystosowała pismo (brak daty pisma, data nadania 4 lutego 2016 r.), w którym podtrzymała stanowisko, iż wyliczenie wynagrodzenia Usługodawcy jest niezgodne z prawdą i nie znajduje potwierdzenia w danych AGB dotyczących zasięgu poszczególnych kampanii reklamowych. Jednocześnie, w tym samym piśmie nadanym do Usługodawcy 4 lutego 2016 r. pełnomocnik Spółki, złożył oświadczenie o potrąceniu wierzytelności o zwrot nadpłaconego wynagrodzenia z wierzytelnością Usługodawcy o zapłatę nieuregulowanych jeszcze faktur. Pismo zostało otrzymane przez Usługodawcę jeszcze w lutym 2016 r. Oświadczenie o potrąceniu nie zawierało żadnych warunków ani terminów, a w ocenie Spółki było skuteczne w momencie jego złożenia. Sprawa trafiła do sądu gospodarczego i została ostatecznie zakończona zawarciem Ugody.

Z uwagi na fakt, że w sprawie doszło do zawarcia Ugody należy przyjąć, że potrącenie było skuteczne w momencie jego złożenia, choć Usługodawca początkowo nie zaakceptował potrącenia kwestionując istnienie wierzytelności względem niego po stronie Spółki. Dopiero Ugoda ustaliła ostateczne zasady rozliczeń między stronami, w której to Usługodawca uznał pierwotne potrącenie dokonane przez Spółkę (o czym świadczy niekontynuowanie sporu sądowego w tym zakresie), a jednocześnie na jej podstawie otrzymał zapłatę określonego łącznego wynagrodzenia wynikającego z faktur korygujących wystawionych do faktur dotyczących miesięcy listopada i grudnia 2015 r. Ponieważ ostatecznie ustalone wynagrodzenie było niższe niż wynagrodzenie wynikające z pierwotnie wystawionych faktur, stąd wskazano w treści Ugody, że tytułem do wystawienia faktur korygujących jest rabat udzielony Wnioskodawcy.

Usługodawca uznał kompensatę zawierając z Wnioskodawcą Ugodę w dniu 18 kwietnia 2018 r., o czym świadczy, w ocenie Wnioskodawcy, niekontynuowanie sporu sądowego w przedmiocie kwestionowania zasadności dokonanych potrąceń.

Ugoda została zawarta po upływie 150 dni od pierwotnie ustalonych płatności wynikających z faktur dotyczących listopada i grudnia 2015 r.

Ugoda zawarta między Wnioskodawcą a Usługodawcą jest obustronną wolą stron transakcji, co do ustalenia nowego terminu zapłaty.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy upływ terminu płatności wynikającego z zawartej 18 kwietnia 2018 r. Ugody stanowi początek biegu 150-dniowego terminu, po upływie którego Spółka będzie obowiązana do korekty podatku naliczonego w rozumieniu art. 89b ust. 1 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, upływ terminu płatności wynikającego z zawartej 18 kwietnia 2018 r. Ugody stanowi początek biegu 150-dniowego terminu, po upływie którego Spółka będzie obowiązana do korekty podatku naliczonego w rozumieniu art. 89b ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z art. 29a ust. 2 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5 jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Stosownie do art. 29a ust. 10 ustawy o VAT, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13,obniża się o:

• kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
  

• wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
  

• zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
  

• wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze o których mowa w ust. 1.
  
  

Zgodnie z art. 29a ust. 13 ustawy o VAT, w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Zgodnie z art. 106j ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku, gdy po wystawieniu faktury:

• udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
  

• udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
  

• dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
  

• dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
  

• podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury - podatnik wystawia fakturę korygującą.
  
  
  

Zgodnie z art. 106j ust. 3 ustawy o VAT, w przypadku, gdy podatnik udziela opustu lub obniżki ceny w odniesieniu do wszystkich dostaw towarów lub usług dokonanych lub świadczonych na rzecz jednego odbiorcy w danym okresie, faktura korygująca o której mowa w ust. 2:

• powinna zawierać dodatkowo wskazanie okresu, do którego odnosi się udzielany opust lub obniżka,
  

• może nie zawierać danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 5 i 6 oraz nazwy (rodzaju) towaru lub usługi objętych korektą.
  
  

Z wyżej wskazanych przepisów ustawy o VAT wynika, że jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Fakturę korygującą wystawia się m.in. w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury. Przyczyną wystawienia faktury korygującej jest oczywiście także rabat posprzedażowy obniżający cenę towaru lub usługi. Zatem, co do zasady, korygowanie treści pierwotnie wystawionej faktury powinno nastąpić przez wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej. Faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu. Istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych tak, aby dokumentowały rzeczywisty przebieg zdarzeń gospodarczych.

W związku ze sporem sądowym między Wnioskodawcą a Usługodawcą została zawarta Ugoda, na mocy której Wnioskodawca zobowiązał się do zapłaty na rzecz Usługodawcy kwoty X. W treści Ugody Strony ustaliły, że zawarcie Ugody wyczerpuje wzajemne roszczenia Stron (§ 2 pkt B Ugody). Jednoznacznie wskazały, że po zapłacie uzgodnionej kwoty (§ 2 pkt D Ugody) Strony nie będą miały wobec siebie żadnych roszczeń z tytułu dotychczasowej współpracy między Wnioskodawcą i Usługodawcą. Ugoda określa termin zapłaty (27 kwietnia 2018 r.) przez Wnioskodawcę kwoty X.

Należy podkreślić, że Ugoda nie tworzy nowego stosunku, ale prowadzi do sprecyzowania lub zmiany już istniejącego. Zgodnie bowiem z art. 917 kc, przez ugodę strony czynią sobie wzajemne ustępstwa w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego w tym celu, aby uchylić niepewność co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnić ich wykonanie albo by uchylić spór istniejący lub mogący powstać.

W ocenie Wnioskodawcy, na tle opisanego stanu faktycznego, doszło do umownego zmniejszenia wynagrodzenia w stosunku do wartości pierwotnie ustalonej przez Strony, co potwierdza treść zawartej Ugody. Z jej postanowień wyraźnie wynika, że zarówno Wnioskodawca, jak i Usługodawca, rezygnując z dalszego postępowania sądowego, ustaliły nową wysokość wynagrodzenia wykonanej już usługi oraz nowy termin płatności.

W konsekwencji, zmianie uległa cena za usługi świadczone przez Usługodawcę. W ramach realizacji Ugody, Usługodawca otrzymał zapłatę w nowej, niższej wysokości. Świadczeniem należnym będzie zatem ostatecznie kwota, której wysokość wynika z Ugody. Termin płatności tego świadczenia również wynika z postanowień Ugody.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy i powołane przepisy, Wnioskodawca stwierdza, że na mocy zawartej Ugody ma miejsce zmniejszenie wartości świadczonej usługi przez Usługodawcę, tj. doszło do obniżenia ceny wykonanej usługi w ramach obniżki ceny lub udzielenia upustu w rozumieniu art. 29a ust. 10 ustawy VAT. Tym samym Usługodawca zobowiązany był do wystawienia faktur korygujących za okres, którego dotyczy Ugoda, a Wnioskodawca do uiszczenia należności wynikających z faktur pierwotnych pomniejszonych o kwoty wskazane w fakturach korygujących do 27 kwietnia 2018 r., tj. w kwocie X.

Wnioskodawca wskazuje, że takie stanowisko prezentują również organy podatkowe, m.in. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 11 marca 2010 r., nr IPPP1-443-168/10-2/PR, wskazano, że „ustępstwem w przedmiotowej sprawie jest rezygnacja przez Kontrahenta z części należności będąca rezultatem zawartej ugody”. W interpretacji z dnia 21 września 2012 r., nr IBPP2/443-628/12/BW, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach wyjaśnił zaś, że „w sytuacji opisanej we wniosku, tj. zmniejszenia wartości świadczonej usługi, udokumentowanej fakturą VAT Nr 3/03/2012, na mocy zawartej ugody ma miejsce redukcja kwoty należnej za przedmiotową usługę. Sytuacja taka stanowi więc podstawę do dokonania przez Wnioskodawcę korekty obrotu, zgodnie z art. 29 ust. 4-4c ustawy o VAT”.

Zgodnie z art. 89b ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze. Termin płatności wynikający z Ugody minął 27 kwietnia 2018 r.

W ocenie Wnioskodawcy, do czasu zawarcia Ugody, należności za usługi reklamowe na rzecz Usługodawcy były uregulowane w całości. Zawarcie Ugody kreuje natomiast nowy, polubowny sposób rozwiązania sporu przez obie strony transakcji. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, w lipcu 2016 r. Wnioskodawca złożył korekty deklaracji VAT-7 za luty 2016 r. korygując w nich in minus kwotę podatku naliczonego podlegającego odliczeniu z tytułu faktur otrzymanych od Usługodawcy za okres 2013-2015 o kwotę zawyżonego, zdaniem Spółki, wynagrodzenia za ten okres. Zdaniem Wnioskodawcy, takie rozliczenie należności między Spółkami skutkowało tym, że faktury za listopad i grudzień 2015 r. zostały w całości uregulowane. Matematyczny efekt tego rozliczenia był taki, że VAT naliczony od części faktur wystawionych przez Usługodawcę – i nieopłaconych przez Spółkę w ocenie Usługodawcy - nie został odliczony przez Spółkę w całości, co kwotowo skompensowało się z kwotą VAT naliczonego podlegającego potencjalnej korekcie w ramach ulgi na złe długi (art. 89b ustawy o VAT). W ocenie Wnioskodawcy oświadczenie o potrąceniu zostało skutecznie złożone i skutkowało uregulowaniem należności.

Mając jednak na uwadze wartość wynagrodzenia oraz termin zapłaty określony w Ugodzie, na mocy której Spółka powinna dokonać zapłaty do 27 kwietnia 2018 r. kwot wynikających z faktur pierwotnych, pomniejszonych o kwoty wskazane w fakturach korygujących, tj. kwoty X, rozważenia wymaga, czy do tych faktur zastosowanie znajduje obostrzenie wynikające z art. 89b ustawy o VAT. Faktura korygująca, podobnie jak zresztą faktura pierwotna, jest bowiem fakturą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. Art. 106j ust. 2-3 ustawy o VAT wskazuje, jakie dane powinna zawierać faktura korygująca. Przepis ten referuje do art. 106e ustawy o VAT, określającego obligatoryjne dane, jakie powinien zawierać dokument, aby był uznawany za fakturę. W przypadku, gdy np. faktura korygująca zwiększa podatek naliczony (faktura korygująca in plus), to podatnik na jej podstawie odlicza VAT naliczony. Bez tej faktury nie może odliczyć VAT naliczonego, bowiem dopiero otrzymanie dokumentu faktury daje podatnikowi prawo do odliczenia VAT naliczonego.

Stosownie do art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy o VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a – powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny. W wyniku zawarcia Ugody wystawienie przez Usługodawcę i otrzymanie przez Wnioskodawcę faktur korygujących, stanowi w ocenie Wnioskodawcy, okoliczność prowadzącą do potwierdzenia prawa do odliczenia VAT naliczonego w części dotyczącej kwoty X. Jeżeli więc Wnioskodawca nie ureguluje wynikającego z faktur oraz z Ugody zobowiązania w kwocie X w terminie 150 dni licząc od 27 kwietnia 2018 r., to Spółka będzie zobowiązana do skorygowania VAT naliczonego, stosownie do art. 89b ust. 1 ustawy o VAT.

Mając na uwadze powyższe argumenty, w ocenie Wnioskodawcy, upływ terminu płatności wynikającego z zawartej 18 kwietnia 2018 r. Ugody stanowi początek biegu 150-dniowego terminu, po upływie którego Spółka będzie obowiązana do korekty podatku naliczonego, w rozumieniu art. 89b ust. 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zasady rozliczenia podatku od towarów i usług w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności zostały określone przez ustawodawcę w przepisach art. 89a i art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy, podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Korekta dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną, w przypadku gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (art. 89a ust. la ustawy).

Jak stanowi art. 89a ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015 r. - Prawo restrukturyzacyjne (Dz. U. z 2016 r. poz. 1574, 1579, 1948 i 2260), postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
   
2. (uchylony)
   
3. na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej, w której dokonuje się korekty, o której mowa w ust. 1:
   1. wierzyciel i dłużnik są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,
      
   2. dłużnik nie jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015 r. - Prawo restrukturyzacyjne, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
4. (uchylony)
   
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona,
   
6. (uchylony).
   
   

Zgodnie z art. 89a ust. 3 ustawy, korekta, o której mowa w ust. 1, może nastąpić w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną, pod warunkiem że do dnia złożenia przez wierzyciela deklaracji podatkowej za ten okres wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie.

Stosownie do art. 89a ust. 4 ustawy, w przypadku gdy po złożeniu deklaracji podatkowej, w której dokonano korekty, o której mowa w ust. 1, należność zastała uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie, wierzyciel obowiązany jest do zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana lub zbyta. W przypadku częściowego uregulowania należności, podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego zwiększa się w odniesieniu do tej części.

Ponadto, stosownie do art. 89a ust. 5 ustawy, wierzyciel obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty, o której mowa w ust. 1, zawiadomić o tej korekcie właściwego dla niego naczelnika urzędu skarbowego wraz z podaniem kwot korekty oraz danych dłużnika.

Z kolei zgodnie z przepisem art. 89b ust. 1 ustawy, w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

W myśl art. 89b ust. 1a ustawy, przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli dłużnik uregulował należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności tej należności.

Jak wynika z art. 89b ust. 1b ustawy, przepisu ust. 1 nie stosuje się również w przypadku, gdy dłużnik w ostatnim dniu miesiąca, w którym upływa 150 dzień od dnia upływu terminu płatności, jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015 r. - Prawo restrukturyzacyjne, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji.

Stosownie do art. 89b ust. 2 ustawy, w przypadku częściowego uregulowania należności w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, korekta dotyczy podatku naliczonego przypadającego na nieuregulowaną część należności. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio.

Jak stanowi art. 89b ust. 4 ustawy, w przypadku uregulowania należności po dokonaniu korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik ma prawo do zwiększenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym należność uregulowano, o kwotę podatku, o której mowa w ust. 1. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek naliczony może zostać zwiększony w odniesieniu do tej części.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że w przypadku nieuregulowania należności w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest zobowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Należy również wskazać, iż przepisy podatkowe nie regulują stosunków cywilnoprawnych (zasad zawierania umów cywilnoprawnych, porozumień, ugód), ani nie mają wpływu na ich treść, w tym ustalenia dotyczące terminów płatności. Zgodnie z zasadą swobody umów, to strony umowy rozstrzygają m.in. zasady rozliczeń z tytułu zawarcia umów cywilnoprawnych.

Podkreślić należy, że ustalony przez strony termin zapłaty winien być obustronną wolą stron transakcji zawartej w ramach stosunku cywilnoprawnego. Wskazać bowiem należy, że zgodnie z art. 353^¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025 z późn. zm.), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Organy podatkowe nie mają prawa ingerować w treść zawieranych umów i przyjęte w nich ustalenia, w tym zasady ustalania terminów płatności, chyba że postanowienia umów naruszają przepisy podatkowe, a to może być stwierdzone jedynie w trakcie przeprowadzonego przez organ pierwszej instancji postępowania podatkowego. Zgodnie bowiem z art. 199a § 1 i 2 Ordynacji podatkowej, organ podatkowy dokonując ustalenia treści czynności prawnej, uwzględnia zgodny zamiar stron i cel czynności, a nie tylko dosłowne brzmienie oświadczeń woli złożonych przez strony czynności, a jeżeli pod pozorem dokonania czynności prawnej dokonano innej czynności prawnej, skutki podatkowe wywodzi się z tej ukrytej czynności prawnej. Natomiast organ uprawniony do wydania interpretacji indywidualnej nie ma prawnej możliwości ingerencji w treść tych umów. Z art. 14h Ordynacji podatkowej wynika bowiem, iż powołany przepis nie ma zastosowania w postępowaniu w przedmiocie wydawania interpretacji indywidualnej.

Zatem tut. Organ nie jest właściwy do oceny skuteczności zawieranych między kontrahentami ugód lecz do oceny skutków tych ugód na gruncie prawa podatkowego.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. W okresie 2013-2015 Wnioskodawca współpracował w zakresie realizacji kampanii mediowych z Usługodawcą. Za realizację usług w rzeczonym okresie Usługodawca wystawiał na rzecz Wnioskodawcy faktury z tytułu realizacji kampanii reklamowych. W okresie od stycznia 2013 r. do grudnia 2015 r. doszło do zawyżenia wynagrodzenia przez Usługodawcę. Do momentu powzięcia przez Wnioskodawcę wątpliwości co do prawidłowości danych, na których Usługodawca opierał swoje poszczególne wynagrodzenia, Spółka uiszczała kwoty wynagrodzenia w wysokości wykazywanej przez Usługodawcę na fakturach zaliczając wydatki te w koszty podatkowe, obniżając kwotę podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego, która wynikała z faktur wystawianych przez Usługodawcę. Mając na uwadze fakt, że wynagrodzenie na rzecz Usługodawcy zostało nadpłacone za okres 2013 - październik 2015 r., Wnioskodawca nie dokonał przelewu faktur za miesiące listopad-grudzień 2015 r regulując je poprzez potrącenie/kompensatę wzajemnych wierzytelności. W lutym 2016 r. celem rozliczenia nadpłaconego przez Spółkę wynagrodzenia na rzecz Usługodawcy (z tytułu zawyżenia), Wnioskodawca dokonał potrącenia wierzytelności o zwrot przez Usługodawcę nadpłaconego przez Wnioskodawcę wynagrodzenia (wraz z należnymi odsetkami) z niesporymi zobowiązaniami Wnioskodawcy względem Usługodawcy wynikającymi z faktur za listopad i grudzień 2015 r. Zdaniem Wnioskodawcy, takie rozliczenie należności między Spółkami skutkowało tym, że faktury za okres listopada i grudnia 2015 r. zostały w całości uregulowane. Między Wnioskodawcą a Usługodawcą toczył się spór sądowy o zapłatę, w ramach którego Usługodawca złożył zarzut potrącenia wierzytelności. W dniu 18 kwietnia 2018 r została zawarta ugoda między Wnioskodawcą a Usługodawcą. W treści Ugody, Strony potwierdziły, że usługi były świadczone przez Usługodawcę należycie. Ponadto Strony ustaliły, że Usługodawca udziela Spółce nieodwołalnego rabatu dotyczącego faktur wystawionych przez Usługodawcę za listopad i grudzień 2015 r. w ten sposób, że do przedmiotowych faktur VAT zostaną wystawione faktury korygujące określające łączną kwotę wynagrodzenia za listopad i grudzień 2015 r. na kwotę X. Przedmiotowa Ugoda została zawarta wskutek sporu między stronami dotyczącego wysokości wynagrodzenia dla Usługodawcy za okres od stycznia 2013 r. do grudnia 2015 r. Ugoda określiła termin płatności wynagrodzenia za usługi wykonane w listopadzie i grudniu 2015 r. w kwocie ostatecznie ustalonej, tj. X do dnia 27 kwietnia 2018 r. W dniu 24 kwietnia 2018 r. Wnioskodawca potwierdził odbiór faktur korygujących wystawionych w związku z zawarciem Ugody. Ugoda została zawarta po upływie 150 dni od pierwotnie ustalonych płatności wynikających z faktur dotyczących listopada i grudnia 2015 r. Ugoda zawarta między Wnioskodawcą a Usługodawcą jest obustronną wolą stron transakcji, co do ustalenia nowego terminu zapłaty.

Zgodnie z przywołanymi przepisami, dłużnik ma obowiązek skorygowania całości (lub części) uprzednio odliczonego podatku naliczonego wynikającego z faktury, jeżeli nie ureguluje całości (lub części) należności w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze. Obowiązek dokonania korekty ciąży na dłużniku niezależnie od faktu, czy jego wierzyciel skorzystał z korekty podatku należnego. Dłużnik nie jest zobowiązany do skorygowania podatku naliczonego wówczas, gdy ureguluje należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 150. dzień od dnia upływu terminu płatności. Korekta winna być dokonana w rozliczeniu za okres w którym upłynął 150. dzień od dnia upływu terminu płatności. Termin 150-dniowy należy każdorazowo liczyć od dnia, w którym upływa termin płatności określony w fakturze lub umowie.

Jeżeli zatem w ugodzie zawarta zostanie zgodna wola stron co do innego (nowego) terminu zapłaty, ten termin będzie właściwym do liczenia okresu 150 dni, o którym mowa w art. 89b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednocześnie należy zauważyć, że aby termin płatności był skutecznie odroczony, musi to nastąpić przed jego upływem, bowiem nie można odroczyć terminu, który upłynął. Ponadto powołany przepis art. 89a wyraźnie wskazuje na prawo podatnika do korekty podstawy opodatkowania oraz podatku należnego w przypadku wierzytelności, która nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze. Możliwość skorygowania przez podatnika-sprzedawcę podatku należnego wiąże się z obowiązkami w zakresie korekty podatku naliczonego przez podatnika-nabywcę. Zastosowanie trybu korekty podatku powoduje de facto, że konstrukcyjnie przestaje istnieć podatek należny, przez co przestaje też faktycznie istnieć podatek naliczony, który można by odliczyć. Stąd też konieczna jest korekta podatku naliczonego. Przepisy art. 89b ust. 1 i ust. 2 ustawy są zawsze konsekwencją zaistnienia sytuacji, o której mowa w art. 89a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Dlatego, gdy strony wydłużą termin płatności, powinny skorygować fakturę, jeżeli ten termin jest ustalony na fakturze, lub podpisać aneks do umowy.

W ocenie tut. Organu, jedynie zawarcie przez strony umowy – przed upływem 150 dni od pierwotnie ustalonych terminów płatności – porozumienia, ugody czy jakiegokolwiek innego rodzaju pisma, które przedłuża termin spłaty wierzytelności skutkuje tym, że termin naliczania 150 dni biegnie każdorazowo od nowego wyznaczonego terminu spłaty długu.

W przypadku bowiem umownej zmiany terminu płatności (przed upływem 150 dni od pierwotnie ustalonych terminów płatności) poprzez jego wydłużenie w drodze obustronnego porozumienia, jeśli w porozumieniu tym zawarta zostanie zgodna wola stron co do innego (nowego) terminu zapłaty, ten termin będzie właściwym do liczenia okresu, o którym mowa w art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca w lutym 2016r. dokonał potrącenia/kompensaty wzajemnych wierzytelności. Pomimo złożenia kontrahentowi stosownego oświadczenia, potrącenie to – wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy – nie zostało uznane przez kontrahenta, o czym świadczy skierowanie sprawy na drogę postępowania sądowego. Tym samym nie można uznać, że należność z faktur pierwotnych za XI-XII 2015r. została w całości uregulowana w lutym 2016r., bądź częściowo poprzez ww. kompensatę. Natomiast ugoda zmieniająca termin płatności opisanych we wniosku faktur za XI-XII 2015r. do dnia 27 kwietnia 2018 r., została zawarta dopiero w dniu 18 kwietnia 2018 r.

Konsekwencją powyższego jest stwierdzenie, że Wnioskodawca nie uregulował należności wynikających z faktur pierwotnych za XI-XII 2015r. w terminie 150 dni od dnia upływu terminu ich płatności i w związku z tym winien dokonać korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z ww. faktur pierwotnych, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminów płatności określonych na fakturach pierwotnych (licząc ww. terminy odpowiednio dla poszczególnych faktur, które to terminy ustalono odpowiednio od 10 grudnia 2015r. do 20 lutego 2016r.), stosownie do art. 89b ust. 1 ustawy, bowiem na ten dzień kompensata wierzytelności nie była uznana przez kontrahenta i tym samym brak podstaw do uznania jej za skuteczną.

Jednocześnie należy wskazać, że termin zapłaty należności, wynikający z zawartej ugody w dniu 18 kwietnia 2018r., który został określony na dzień 27 kwietnia 2018r., nie jest początkiem biegu 150-dniowego terminu, o którym mowa w art. 89b ust. 1 ustawy, w odniesieniu do terminów płatności określonych w pierwotnych fakturach będących przedmiotem wniosku.

Dla należności wynikających z faktur pierwotnych dotyczących XI-XII 2015r., dla których określono nowy termin zapłaty (27 kwietnia 2018r.) nie wystąpi obowiązek zastosowania art. 89b ust. 1 ustawy, po dniu 27 kwietnia 2018r. Powyższe potwierdzają okoliczności sprawy, bowiem jak wynika z opisu sprawy - zgodnie z ww. ugodą zawartą 18 kwietnia 2018r. - Wnioskodawca w dniu 27 kwietnia 2018r. ostatecznie uregulował swoje zobowiązania wynikające z faktur za XI-XII 2015r. Zatem w niniejszej sprawie brak jest nieuregulowanych zobowiązań z ww. faktur po dniu 27 kwietnia 2018 r. i tym samym brak podstaw do liczenia 150-dniowego terminu, biegnącego od dnia 27 kwietnia 2018r. i zastosowania po tym dniu art. 89b ust. 1 ustawy.

W konsekwencji powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Końcowo Organ wskazuje, że w związku z uregulowaniem w dniu 27 kwietnia 2018r. należności dotyczących faktur za XI-XII 2015r., Wnioskodawca może – zgodnie z treścią art. 89b ust. 4 ustawy - dokonać stosownej korekty podatku naliczonego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. W szczególności Organ nie dokonywał oceny wysokości kwot wskazanych przez Wnioskodawcę.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.