INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 12 lipca 2011r. (data wpływu 14 lipca 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 października 2011r. (data wpływu 19 października 2011r) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania 0% stawki podatku przy wewnątrzwspólnotowej dostawie samochodu osobowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lipca 2011r. został wniesiony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania 0% stawki podatku przy wewnątrzwspólnotowej dostawie samochodu osobowego.

Pismem dnia 6 października 2011r., na podstawie art. 169 § 1 Ordynacji podatkowej wezwano wnioskodawcę do uzupełnienia wniesionego wniosku. Uzupełnienie to wpłynęło do tut. organu w dniu 19 października 2011r. za pismem z dnia 12 października 2011r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą – handel samochodami.

Wnioskodawca dokonał dostawy samochodu dla zarejestrowanego podatnika unijnego stosując stawkę 0%. Przed transakcją Wnioskodawca sprawdził dokumenty rejestrowe nabywcy oraz zweryfikował je na stronie www.ec.europa.eu oraz w Izbie Skarbowej, gdzie otrzymał raport potwierdzający status nabywcy, co utwierdziło go, że może sprzedać samochód w cenie netto.

Wnioskodawca wystawił fakturę, nabywca opieczętował ją pieczęcią firmową oraz pisemnie potwierdził odbiór towaru oświadczając, że wywozi samochód poza granice Polski do swojego kraju.

Wnioskodawca posiada kserokopie dokumentów tożsamości osoby odbierającej samochód, dokumentów rejestrowych nabywcy oraz kserokopie dowodu rejestracyjnego pojazdu którym wywieziono towar.

Wnioskodawca zaznacza, że nie posiada listu przewozowego – samochód wyjechał na własnych kołach (lub na lawecie będącej własnością odbiorcy).

Wnioskodawca nie posiada też żadnej korespondencji mailowej z odbiorcą, ponieważ Wnioskodawca prowadzi komis i był to klient incydentalny, który jadąc po drodze wstąpił do mojego komisu i kupił samochód.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, iż:

• samochód będący przedmiotem dostawy
• wszystkie dane, o których mowa w art. 42 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług są zawarte w fakturze, a oprócz tego Wnioskodawca jest w posiadaniu odrębnego oświadczenia nabywcy, które nabywca odsyła do niego po wywiezieniu towaru z Polski (art. 42 ust. 4 pkt 4 ustawy).
• dodatkowo Wnioskodawca posiada również kserokopię dokumentów rejestrowych nabywcy, kserokopię dowodu tożsamości osoby odbierającej towar.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy posiadana przez Wnioskodawcę dokumentacja w postaci, wystawionej faktury z pieczęcią odbiorcy oraz oświadczenie, że towar (samochód) zostanie wywieziony poza granicę Polski do kraju nabywcy z Unii, są wystarczające aby zastosować stawkę 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towaru...

Jeśli nie sa wystarczające to jak w sytuacji Wnioskodawcy powinna wyglądać prawidłowa dokumentacja, aby podczas kontroli nie narazić się na zarzut niewystarczającego udokumentowania transakcji przy zastosowaniu stawki 0%...

Zdaniem Wnioskodawcy posiadana dokumentacja, po uprzednim sprawdzeniu kontrahenta jest wystarczająca dla zastosowania stawki 0%. Podobne oświadczenia Wnioskodawca sam podpisuje nabywając samochody w Niemczech, i nie wysyła później dodatkowych potwierdzeń po powrocie do kraju.

Trudno zobligować incydentalnego klienta do wysłania dodatkowych potwierdzeń, że samochód dotarł na miejsce przeznaczenia przy odbiorze własnym transportem nabywcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Stosownie do art. 13 ust. 1 ww. ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatkiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
   
   

Natomiast wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97, z zastrzeżeniem ust. 7 – art. 13 ust. 6 ustawy.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o VAT, miejscem dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Natomiast w myśl art. 25 ust. 1 ww. ustawy o VAT wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którego towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.

Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy o VAT, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Natomiast stosownie do art. 42 ust. 1 ww. ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
2. podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, o którym mowa w art. 99, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.
   
   

W myśl art. 42 ust. 3 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. kopia faktury,
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Stosownie do art. 42 ust. 4 ww. ustawy w przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez jego nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentów, o których mowa w ust. 3 pkt 2 i 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:

1. imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów;
2. adres, pod który są przewożone towary, w przypadku gdy jest inny niż adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania nabywcy;
3. określenie towarów i ich ilości;
4. potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca, o którym mowa w pkt 1 lub 2, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
5. rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary, lub numer lotu - w przypadku gdy towary przewożone są środkami transportu lotniczego.
   
   

Ponadto stosownie do art. 42 ust. 11 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, a w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
   
   

Przywołane powyżej przepisy wskazują, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji przez podmiot zarejestrowany jako podatnik VAT UE z nabywcą posiadającym właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy towaru, w której to transakcji następuje przeniesienie na konkretny podmiot prawa do dysponowania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy.

Powyższa wewnątrzwspólnotowa dostawa towaru (używanego samochodu), w przypadku gdy towar jest wywożony przez nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podlega opodatkowaniu według stawki 0%, pod warunkiem spełnienia warunków, o których mowa w art. 42 ust. 1, ust. 3, ust. 4 oraz ust. 11 ww. ustawy.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego uzupełnionego pismem z dnia 12 października 2011r. wynika, że Wnioskodawca dokonał dostawy używanego samochodu dla zarejestrowanego dla celów transakcji wewnątrzwspólnotwych podatnika od wartości dodanej. Wydanie towaru nabywcy nastąpiło na terytorium kraju, a transport towaru (samochodu) do innego kraju członkowskiego dokonany był przez nabywcę. Wnioskodawca jest w posiadaniu kopii faktury dokumentującej sprzedaż towaru (samochodu) opieczętowanej pieczęcią firmową przez nabywcę, w której to fakturze znajdują się dane, o których mowa w art. 42 ust. 4 pkt 1-5 ustawy. Nabywca pisemnie potwierdził również odbiór towaru oświadczając, że wywozi towar (samochód) poza granicę Polski do swego kraju. Ponadto Wnioskodawca posiada odrębne oświadczenie nabywcy, które nabywca odsyła do Wnioskodawcy po wywiezieniu towaru z Polski oraz kserokopię dokumentów rejestrowych nabywcy i kserokopię tożsamości osoby odbierającej towar.

Mając na uwadze cytowane wyżej przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny, stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z wewnątrzwspólnotową dostawa towaru, w której Wnioskodawca jest w posiadaniu dokumentów spełniających wymogi art. 42 ustawy o VAT. Tym samym Wnioskodawcy posiadającemu dokumenty przedstawione we wniosku przysługuje prawo do zastosowania 0% stawki podatku VAT z tytułu dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towaru.

Stosownie do powyższego w przedstawionym stanie faktycznym, stanowisko Wnioskodawcy dotyczące zastosowania stawki podatku w wysokości 0%, należało uznać za prawidłowe.

W miejscu tym należy jednocześnie wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Z powyższego przepisu wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotycząca przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.