Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-2.4011.329.2018.1.MK
z 22 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 17 sierpnia 2018 r. (data wpływu 22 sierpnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania emerytury z Włoch otrzymywanej po zmarłym mężu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania emerytury z Włoch otrzymywanej po zmarłym mężu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Po latach pobytu na emigracji Wnioskodawczyni powróciła do Polski. Wnioskodawczyni jest obywatelką Włoch, wyszła za mąż za Włocha. Po śmierci męża otrzymuje emeryturę (emerytura rodzinna), która jest opodatkowana we Włoszech. Tam też jest pobierana składka na ubezpieczenie zdrowotne. Data przyznana świadczenia to listopad 2012 r. Przyznana emerytura rodzinna w wysokości 937,96 euro wpływa na konto walutowe. Bez zgody Wnioskodawczyni z otrzymywanego świadczenia jest pobierana zaliczka na podatek dochodowy i składka na ubezpieczenie zdrowotne. Jak podaje Wnioskodawczyni art. 18 umowy z dnia 21 czerwca 1985 r. zawartej między PRL a Republiką Włoską dotyczy emerytur pracowników polskich zatrudnionych we Włoszech, a powracających do Polski. W opinii Wnioskodawczyni spod działania tego przepisu wyłączone jest emerytura rodzinna, czyli ta którą ona otrzymuje. Jednocześnie Wnioskodawczyni podaje, że wspomniana umowa pozwala na indywidualne potraktowanie podwójnego opodatkowania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Dlaczego od ww. świadczenia jest pobierany podatek dochodowy i składka zdrowotna we Włoszech i w Polsce?

Zdaniem Wnioskodawczyni, przyznana jej emerytura rodzinna po mężu, którym opiekowała się wiele lat (zmarł w wieku 93 lat) jest opodatkowana we Włoszech. Dlatego nie zgadza się aby od tego świadczenia urząd pobierał drugą daninę – podatek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

W myśl art. 4a cyt. ustawy, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni po latach pobytu we Włoszech wróciła do Polski. Po zmarłym mężu (Włochu) otrzymuje emeryturę rodzinną, która jest opodatkowana we Włoszech. W Polsce od ww. świadczenia bank pobiera podatek i składkę na ubezpieczenie zdrowotne.

W związku z tym, że ww. świadczenie otrzymywane jest z Włoch, w przedmiotowej sprawie, zastosowanie będzie miała umowa zawarta między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania sporządzonej w Rzymie w dniu 21 czerwca 1985 r. (Dz. U. z 1989 r. Nr 62, poz. 374).

W myśl art. 18 ww. umowy, z zastrzeżeniem artykułu 19 ustęp 2, emerytury oraz inne podobne świadczenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu jej zatrudnienia w przeszłości będą opodatkowane tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ich odbiorca ma stałe miejsce zamieszkania.

Stosownie do art. 19 ust. 2 lit. a) tej umowy, każda emerytura wypłacana bezpośrednio bądź z funduszy Umawiającego się Państwa lub jego jednostki politycznej, administracyjnej bądź władzy lokalnej każdej osobie fizycznej z tytułu usług, świadczonych na rzecz tego Państwa lub jednostki, lub władzy, będzie opodatkowana wyłącznie w tym Państwie.

Jednakże taka emerytura będzie opodatkowana tylko w drugim Umawiającym się Państwie, jeśli osoba fizyczna jest obywatelem oraz ma stałe miejsce zamieszkania w tym Państwie (art. 19 ust. 2 lit. b) umowy).

Należy podkreślić, iż ww. umowa została sporządzona w trzech językach: polskim, włoskim i angielskim. Z wersji angielskiej tego przepisu wynika, iż renta czy emerytura nie musi być związana z uprzednim zatrudnieniem osoby uprawnionej do dochodu. Przepis ten wyłącznie stwierdza, iż otrzymywany dochód powinien wynikać z uprzedniego zatrudnienia, bez wskazania konkretnej umowy.

Zgodnie z art. 30 – zdaniem końcowym powołanej umowy, w razie rozbieżności przy ich interpretacji, tekst angielski uważany będzie za rozstrzygający.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z wersją umowy sporządzoną w języku angielskim przepis art. 18 nie zawiera wymogu, że renta czy emerytura musi być związana z uprzednim zatrudnieniem osoby uprawnionej, a wyłącznie stwierdza, iż powinna wynikać z uprzedniego zatrudnienia, bez wskazania konkretnej osoby.

Biorąc pod uwagę ww. przepisy, należy stwierdzić, iż emerytura z Włoch po zmarłym mężu otrzymywana przez Wnioskodawczynię jako osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce podlega regulacjom prawa polskiego i podlega opodatkowaniu tylko w Polsce, jeżeli jej odbiorca ma w Polsce miejsce zamieszkania.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Przez emeryturę lub rentę rozumie się łączną kwotę świadczeń emerytalnych i rentowych, w tym kwoty emerytur kapitałowych wypłacanych na podstawie ustawy o emeryturach kapitałowych, wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych (art. 12 ust. 7 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W świetle art. 35 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do poboru zaliczek miesięcznych jako płatnicy są obowiązane osoby prawne i ich jednostki organizacyjne, które dokonują wypłaty emerytur i rent z zagranicy - od wypłacanych przez nie emerytur i rent.

W myśl art. 35 ust. 3 tej ustawy zaliczki, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 7, za miesiące od stycznia do grudnia ustala się w sposób określony w art. 32 ust. 1-1e, z tym że w przypadku poboru zaliczek od emerytur i rent z zagranicy stosuje się postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zawartej z państwem, z którego pochodzą te emerytury i renty.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że w sytuacji Wnioskodawczyni, tj. osoby mającej miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), to otrzymywane przez nią z Włoch dochody z tytułu emerytury rodzinnej po zmarłym mężu podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce, czyli nie podlegają opodatkowaniu we Włoszech. Oznacza to, iż nie powstaje podwójne opodatkowanie tego dochodu. Zatem w tej sytuacji płatnik (bank) w Polsce powinien od tych należności pieniężnych pobierać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Z kolei poruszona we wniosku kwestia poboru składek na ubezpieczenie zdrowotne jest konsekwencją wypłaty świadczenia emerytalnego. Jak stanowi art. 66 ust. 1 pkt 16 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1510 ze zm.) obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego podlegają: osoby pobierające emeryturę lub rentę, osoby w stanie spoczynku pobierające uposażenie lub uposażenie rodzinne oraz osoby pobierające uposażenie po zwolnieniu ze służby lub świadczenie pieniężne o takim samym charakterze. Oznacza to, że podstawą objęcia obowiązkowym ubezpieczeniem zdrowotnym jest, np. otrzymywanie świadczeń emerytalnych i rentowych. W przypadku osób takich jak Wnioskodawczyni, czyli pobierających emeryturę (rentę) z zagranicy zgłasza do ubezpieczenia zdrowotnego bank dokonujący wypłaty tych świadczeń – art. 75 ust. 1.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni, że otrzymywane świadczenie powinno być opodatkowane we Włoszech należało uznać za nieprawidłowe. Końcowo należy jeszcze raz stwierdzić, że w rozpatrywanym przypadku, w świetle przedstawionych we wniosku okoliczności faktycznych otrzymywana z Włoch emerytura rodzinna podlega opodatkowaniu wyłącznie w Polsce.

Gdyby jednak w przedstawionej sytuacji wystąpiła kolizja co do kwalifikacji tego samego przychodu do różnych źródeł w świetle umowy między Polską a Włochami i zastosowania różnych postanowień umowy (a w konsekwencji również brak wyeliminowania podwójnego opodatkowania), tj. gdyby państwo włoskie rościło sobie prawa do opodatkowania omawianej emerytury, to istnieje możliwość wszczęcia na wniosek Podatnika, Procedury Wzajemnego Porozumiewania się. Tryb postępowania w tej sprawie został uregulowany w art. 25 umowy. Jak statuuje art. 25 ust. 1 umowy jeżeli osoba jest zdania, że działania jednego lub obu Umawiających się Państw pociągają lub pociągną za sobą opodatkowanie, które jest niezgodne z postanowieniami niniejszej umowy, to może ona, niezależnie od środków odwoławczych przewidzianych w prawie wewnętrznym tych Państw, przedstawić swoją sprawę właściwej władzy tego Umawiającego się Państwa, w którym ma miejsce zamieszkania lub siedzibę, albo jeżeli w danej sprawie mają zastosowanie postanowienia artykułu 24 ustęp 1 - władzy tego Umawiającego się Państwa, którego jest obywatelem. Wniosek taki musi być przedłożony w ciągu dwóch lat, licząc od pierwszego urzędowego zawiadomienia o działaniu pociągającym za sobą opodatkowanie niezgodne z umową.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.