Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-1.4011.310.2018.2.JG
z 25 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 sierpnia 2018 r. (data wpływu 22 sierpnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości:

• jest nieprawidłowe w części dotyczącej wydatkowania środków ze sprzedaży na trwałą zabudowę meblową i wyposażenie w sprzęt AGD (tj. szafy wnękowe, meble kuchenne, meble łazienkowe, okap, płyta grzewcza, piec, lodówka, kuchenka mikrofalowa, zmywarka, pralka, punkty świetlne, lampy) oraz zagospodarowanie infrastruktury wokół budynku (tj. ogrodzenie, brama, furtka, bruk i podjazd),
• jest prawidłowe w pozostałym zakresie.

UZASADNIENIE

W dniu 22 sierpnia 2018 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości. Został on następnie uzupełniony – w odpowiedzi na wezwanie organu – pismem z dnia 24 września 2018 r. (data wpływu 26 września 2018 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Końcem 2015 r. Wnioskodawczyni otrzymała w formie darowizny od rodziców dwie działki budowlane, od których według przepisów nie musiała odprowadzać podatku od nabycia nieruchomości, bądź ziemi. Stało się natomiast tak, że jedną z tych działek Wnioskodawczyni zbyła drogą sprzedaży końcem zeszłego roku (koniec 2017 r.). Stało się to przed upływem 5 lat od otrzymania darowizny, zatem Wnioskodawczyni jest zobowiązana odprowadzić podatek od wzbogacenia w wysokości 19%, chyba że zobowiąże się do wydania tej kwoty pozyskanej ze sprzedaży działki na własne cele mieszkaniowe.

I tak też się stało, Wnioskodawczyni zobowiązała się w zeznaniu podatkowym rocznym na wydanie tych pieniędzy na własne cele mieszkaniowe.

Na pozostałej Wnioskodawczyni (drugiej) działce rozpoczęła budowę domku letniskowego (na zgłoszenie do 35 m²). Wnioskodawczyni wykonuje go metodą gospodarczą. Materiały kupuje sama na faktury na własne imię i nazwisko.

Wnioskodawczyni rozumie i wie, że pieniądze uzyskane ze sprzedaży działki ma przeznaczyć na cele mieszkaniowe i nie wlicza się do tego domku letniskowego.

W uzupełnieniu opisu zdarzenia przyszłego Wnioskodawczyni wskazała, że:

• Termin zakończenia budowy domku letniskowego przewidywany jest na wiosnę roku 2019, natomiast przekształcenie na dom mieszkalny poprzez zamieszkanie w nim - najpóźniej na koniec 2019 roku.
• Działka na której realizowana jest budowa domu letniskowego stanowi grunt pod budowę budynku mieszkalnego, jest więc działką budowlaną w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1073, z późn. zm.), dla której burmistrz miasta S. wydał decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, co pozwala na wybudowanie na tym gruncie budynku mieszkalnego.
• Według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego grunt, na którym stoi domek letniskowy jest działką przeznaczoną pod budowę budynku mieszkalnego zatem nie wymaga żadnych przekształceń oraz dodatkowych pozwoleń.
• Po zakończeniu budowy domu letniskowego oraz przekształceniu go na dom mieszkalny, własne cele mieszkaniowe rozumiane jako zamieszkiwanie Wnioskodawczyni będzie realizować w tymże domu, tj. P. ul. W. nr działki (…).
• Domek letniskowy przystosowany będzie do zamieszkania całorocznego, poprzez jego właściwe docieplenie, wykonanie wszystkich instalacji - w tym grzewczej, oraz poprzez jego odpowiednie wykończenie w środku oraz wyposażenie potrzebne do zamieszkiwania stałego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 131 i ust. 25 wydatek na budowę domku letniskowego oraz koszty związane z jego przekształceniem na budynek mieszkalny, który w okresie dwóch lat liczonych od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie zostanie przekształcony na budynek mieszkalny, może być liczony do wydatków na własne cele mieszkaniowe? Czy jako koszty poniesione na zrealizowanie własnych celów mieszkaniowych można uznać również :

1. koszty związane z przekształceniem domku letniskowego na mieszkalny, tj. koszty architekta, geodety, uzgodnień instalacyjnych, kosztów poniesionych w urzędach: opłaty za mapki oraz samo pozwolenie,
2. koszty związane z trwałą zabudową meblową, tj. meble kuchenne, szafy wnękowe oraz wyposażenie kuchni w sprzęt AGD, tj. okap, płyta grzewcza, piec, lodówka, kuchenka mikrofalowa, zlew, bateria, zmywarka,
3. koszty związane z trwałą zabudową łazienki, tj. płytki ceramiczne, gres, wanna, umywalka, WC, baterie meble łazienkowe, pralka,
4. koszty związane z doprowadzeniem, wykonaniem oraz podłączeniem instalacji do budynku i w budynku (wod.-kan., woda, prąd, instalacja grzewcza), tj. koszty wynajęcia specjalistów instalatorów, koszty wynajęcia koparki, rury, kable, gniazdka, włączniki, punkty świetlne, lampy, bojler na ogrzanie ciepłej wody, piec stalowy typu „koza” na ogrzanie budynku,
5. koszty związane z wybudowaniem ogrodzenia oraz zagospodarowania infrastruktury wokół domu, tj. siatka ogrodzeniowa, brama, furtka i bruk na podjazd do domu?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 131 i ust. 25 po spełnieniu wszystkich opisanych warunków wydatki przeznaczane obecnie na budowę domku letniskowego oraz wydatki na przekształcenie go na dom mieszkalny powinny być uznane jako wydatki na własne cele mieszkaniowe, ponieważ docelowo do końca 2019 r. ten dom będzie stałym miejscem mieszkania Wnioskodawczyni.

Ponadto Wnioskodawczyni uważa, że wszystkie wydatki począwszy od projektowo-architektoniczno-papierowo-projektowych poprzez stałe zabudowy kuchenne, wyposażenie domu w potrzebne do życia elementy wyposażenia do przynajmniej podstawowego zapewniania podjazdu pod dom i utwardzenia terenu (kostka brukowa czy bloczki betonowe) powinny być uznane jako wydatek na cele mieszkaniowe bo każde z nich jest składnikiem ważnych elementów niezbędnych do zapewnienia stałych celów mieszkaniowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

‒ jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego

– położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d) i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach (art. 21 ust. 26 cytowanej ustawy).

Zgodnie natomiast z ust. 28 ww. przepisu, za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

1. nabycie gruntu lub udziału w gruncie, prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie, budynku, jego części lub udziału w budynku, lub
2. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, adaptację lub remont budynku albo jego części

– przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Wskazać należy, że podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w stosunku do dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości lub praw, jest fakt wydatkowania środków z ich odpłatnego zbycia, począwszy od dnia sprzedaży i nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiła sprzedaż, wyłącznie na enumeratywnie (wyczerpująco) wskazane w ustawie cele mieszkaniowe.

Należy zauważyć, że wszelkiego rodzaju ulgi czy zwolnienia są odstępstwem od konstytucyjnej zasady równości i powszechności opodatkowania i są w sposób szczegółowy uregulowane w przepisach materialnego prawa podatkowego. Są one przywilejami, z których podatnik ma prawo, a nie obowiązek skorzystania. Zatem, oceniając ciążące na nim obowiązki wynikające z zastosowania danej ulgi czy zwolnienia podatkowego, należy dokonać ścisłej, literalnej wykładni przepisu regulującego daną ulgę czy zwolnienie.

Ustawodawca formułując przedmiotowe zwolnienie w sposób jednoznaczny wskazał realizację celów mieszkaniowych, które pozwalają na skorzystanie ze zwolnienia z opodatkowania dochodu ze sprzedaży. Przy czym „własne cele mieszkaniowe” należy rozumieć jednoznacznie, zgodnie z wykładnią literalną. Realizacja własnych celów mieszkaniowych powinna polegać na tym, że w nowo wybudowanym budynku mieszkalnym podatnik takie cele będzie realizować, a więc będzie w nim mieszkał. W orzecznictwie przyjmuje się, że cel mieszkaniowy wiąże się z zaspokojeniem potrzeb mieszkaniowych, przy czym chodzi tu o potrzeby mieszkaniowe w sensie obiektywnym, a zatem potrzeby przeciętnego podatnika, który o ulgę się ubiega. Zawsze bowiem centrum życiowe koncentruje się w konkretnym budynku mieszkalnym i ten właśnie budynek służy zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych. Jest to cel nadrzędny, przez pryzmat którego należy interpretować ww. przepis.

W niniejszej sprawie wątpliwości Wnioskodawczyni budzi kwestia, czy wydatki poniesione na budowę domku letniskowego, „przekształcenie” domku letniskowego w budynek mieszkalny, dostosowanie go do potrzeb mieszkaniowych, tj. wyposażenie go w niezbędne instalacje i sprzęty służące „celom mieszkaniowym” oraz zagospodarowanie infrastruktury wokół tego budynku, są wydatkami na własne cele mieszkaniowe określonymi w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach, natomiast zgodnie z art. 3 pkt 2a ww. ustawy za budynek mieszkalny jednorodzinny należy rozumieć budynek wolno stojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku.

Ustawa dotycząca prawa budowlanego ani ustawa podatkowa nie zawiera definicji „domu letniskowego”. Z wykładni systemowej można wywieść, że w pojęciu budynku mieszkalnego mieści się także pojęcie budynku mieszkalnego letniskowego.

Co do zasady, o tym czy dom można uznać za letniskowy czy za budynek mieszkalny, decyduje jego przeznaczenie, a więc funkcja, której ma służyć. Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz.U. z 1999 r. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.) dom letniskowy należy do klasy budynków mieszkalnych, jednakże dla oceny możliwości skorzystania z ulgi istotne jest ustalenie, czy w danym budynku podatnik będzie realizował swoje cele mieszkaniowe, czy jedynie potrzeby związane z rekreacją i wypoczynkiem.

W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz Sądu Najwyższego utrwaliło się stanowisko, że dom letniskowy może być zaliczony do kategorii budynków mieszkalnych tylko wtedy, gdy będzie użytkowany faktycznie przez właściciela i jego bliskich, służąc tym samym zaspokojeniu podstawowych potrzeb mieszkaniowych. Jeżeli podatnik korzysta z domu jedynie w celach wypoczynkowych, sezonowo, wówczas dom taki uznać należy za letniskowy.

Z treści art. 3 pkt 6 ustawy Prawo budowlane wynika, że poprzez sformułowanie „budowa” należy rozumieć wykonanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego.

Zatem przez budowę budynku mieszkalnego w rozumieniu przepisu art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy uznać wykonanie robót budowlanych prowadzonych na podstawie pozwolenia na budowę zgodnie z przedłożonym projektem budowlanym. Dla procesu budowy budynku mieszkalnego istotne jest wykonanie tylko tych elementów, które stanowią jego substancję lub są trwale z tym budynkiem związane, np. wykonanie wszystkich przyłączy i uzbrojeń działki w media (gaz, woda, kanalizacja, energetyka, instalacja grzewcza).

W świetle powyższego wszelkie wydatki poniesione na budowę domu letniskowego stanowiące jego substancję wraz z instalacjami zewnętrznymi i wewnętrznymi wykonanymi na podstawie uzyskanych projektów i pozwoleń mogą być uznane za wydatki na cele mieszkaniowe.

Ustosunkowując się z kolei do możliwości zaliczenia do wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe wydatków poniesionych na wykonanie ogrodzenia stwierdzić należy, że wydatek ten nie spełnia dyspozycji zawartej w art. 21 ust. 1 pkt 25 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wykonanie ogrodzenia nie jest budową budynku mieszkalnego, lecz zagospodarowaniem terenu wokół budynku. Bez wątpienia istnieje związek pomiędzy budową ogrodzenia a inwestycją prowadzoną na działce, lecz zwolnienia podatkowego ustawodawca nie przewidział dla inwestycji, ale dla budowy budynku mieszkalnego. Oznacza to, że wydatki na wykonanie ogrodzenia działki nie są wydatkami korzystającymi ze zwolnienia. Zatem wydatek, który Wnioskodawczyni poniesie na ogrodzenie działki (siatka ogrodzeniowa, brama, furtka) nie może być wydatkiem poniesionym na własne cele mieszkaniowe.

Wśród wydatków wskazanych w art. 21 ust. 25 stanowiących własne cele mieszkaniowe ustawodawca nie wymienił także wydatków związanych z zagospodarowaniem infrastruktury wokół domu oraz na wykonanie podjazdu do domu. Zatem wydatek, który Wnioskodawczyni poniesie na wykonanie podjazdu do domu nie może być zakwalifikowany jako wydatek poniesiony na własne cele mieszkaniowe.

W ustawie Prawo budowlane brak jest definicji legalnej wykończenia. W związku z tym należy sięgnąć do definicji słownikowej zawartej w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A.), zgodnie z którą wykończenie to wykonanie prac kończących jakieś dzieło. Wykonanie prac wykończeniowych (np. wykonanie tynków, posadzek, malowanie ścian i sufitów, wykonanie instalacji elektrycznych, kanalizacyjnych, grzewczych, sanitarnych itp.) może być uznane za prace budowlane jeśli wykonywane będą w nowym budynku/lokalu mieszkalnym.

W związku z powyższym, nie wszystkie poniesione przez Wnioskodawczynię i wskazane we wniosku wydatki mieszczą się w dyspozycji ww. art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako wydatki poniesione na własne cele mieszkaniowe.

Nie będą uprawniać Wnioskodawczyni do zastosowania przedmiotowego zwolnienia wydatki poniesione na meble kuchenne, okap, płytę grzewczą, piec, lodówkę, kuchenkę mikrofalową, zmywarkę, pralkę i meble łazienkowe, punkty świetlne i lampy. Wydatki te stanowią bowiem wydatki na zakup wyposażenia budynku mieszkalnego i jako takie nie mogą być traktowane na równi z wydatkami na wykończenie budynku.

Umeblowanie (nawet to w trwałej zabudowie) nie może być podstawą do zastosowania ulgi w odniesieniu do tych wydatków, bowiem jest to jedynie element wyposażenia lokalu (budynku) mieszkalnego, zatem nie ma charakteru prac budowlanych – tak orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 27 kwietnia 2006 r. sygn. akt II FSK 639/05. Wykonanie zabudowy stałej nie jest zatem wydatkiem związanym z budową (remontem) budynku mieszkalnego. Stanowisko, że wykonanie zabudowy stałej polegającej na wyposażeniu w komplet mebli, w tym w szafy wnękowe, wykonanych na zamówienie, nie jest wydatkiem związanym z remontem potwierdził również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w wyroku z 13 lutego 2013 r. sygn. akt I SA/Go 3/13.

W tym zakresie stanowisko Wnioskodawczyni jest nieprawidłowe.

Natomiast przeznaczone przez Wnioskodawczynię środki ze sprzedaży nieruchomości na pozostałe wydatki związane z wykończeniem budynku mieszkalnego, w którym Wnioskodawczyni zamieszka, będą korzystały ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 i ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym wskazać należy, że zwolnieniu podlega dochód w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości.

Biorąc pod uwagę powyższe, stwierdzić należy, że za wydatki poniesione na wykończenie budynku mieszkalnego Wnioskodawczyni może uznać wydatki poniesione na położenie w kuchni lub łazience płytek ceramicznych i gresu na podłodze lub na ścianach, wykonanie niezbędnych instalacji oraz wyposażenie instalacji wody w wannę, zlew i umywalkę wraz z baterią zlewową i umywalkową, bojler i piec grzewczy jako elementów domowej instalacji ciepłej wody użytkowej i grzewczej. Wydatki poniesione na budowę i przekształcenie domku letniskowego w dom mieszkalny również należy zakwalifikować jako wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ..., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.