Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.617.2018.1.OA
z 25 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 sierpnia 2018 r. (data wpływu 28 sierpnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 października 2018 r. (data wpływu 15 października 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbycia 1% udziału w prawie własności działki niezabudowanej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbycia 1% udziału w prawie własności działki niezabudowanej. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 15 października 2018 r. poprzez doprecyzowanie zakresu wniosku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca - Spółka z o.o. (dalej: Wnioskodawca) jest polskim rezydentem podatkowymi. Zgodnie z KRS przedmiotem działalności Spółki z o.o. jest m.in. produkcja artykułów spożywczych (kod PKD 10), produkcja napojów (kod PKD 11), produkcja wyrobów tekstylnych (kod PKD 13), a podstawową działalnością spółki jest reprezentowanie i zarządzanie spółką komandytową (kod PKD 70), działalność firm centralnych (head offices); pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (kod PKD 70.22 .Z).

Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku VAT z tytułu prowadzenia tej działalności. Rejestracja na podatek VAT miała miejsce w związku z działalnością gospodarczą w zakresie prowadzenia usług niezwiązanych z obrotem nieruchomościami. Wnioskodawca jest wspólnikiem (komplementariuszem) spółki komandytowej Spółka 1 z ograniczoną odpowiedzialnością sp. k. (dalej: Spółka) zarejestrowanej, jako czynny podatnik podatku od towarów i usług (dalej: podatek VAT), z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej. Głównym przedmiotem działalności Spółki jest produkcja i sprzedaż pozostałych wyrobów tekstylnych - głównie pościeli wełnianej i materacy. Spółka nie prowadziła działalności związanej z obrotem nieruchomościami.

Spółka nabyła prawo użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej, oznaczonej jako działka nr 000/1, o pow. 1,5800 ha, dla której jest prowadzona księga wieczysta KW nr XXXX (dalej: działka nr 000/1). Na podstawie decyzji Starosty z dnia 28 marca 2013 r., prawo użytkowania wieczystego działki nr 000/1 zostało przekształcone w prawo własności. Działka o nr 000/1 została zaliczona przez Spółkę do środków trwałych i wprowadzona do ewidencji środków trwałych, zgodnie z wymogami przepisów rachunkowych i podatkowych. Spółka nie odliczyła żadnego podatku VAT z tytułu nabycia, ulepszenia działki nr 000/1 lub jej części składowych. Działka została wyłączona z produkcji rolnej na podstawie decyzji Starosty z dnia 13 listopada 2017 r. (tzw. odrolnienie). Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego działka nr 000/1 jest oznaczona symbolem UT - grunty pod zabudowę usług turystycznych z możliwością lokalizacji usług towarzyszących (usług gastronomii, handlu, sportu i rekreacji, rehabilitacyjnych i zdrowotnych i innych). Przedmiotowa działka gruntowa nie była w jakikolwiek sposób wykorzystywana przez Spółkę do prowadzonej działalności gospodarczej. W związku z tym Wnioskodawca oraz pozostali dwaj wspólnicy Spółki - komandytariusze wycofali działkę nr 000/1 z ewidencji środków trwałych Spółki i nieodpłatnie przenieśli prawo własności tej działki na cele osobiste wspólników do ich majątków prywatnych (odrębnych), proporcjonalnie do udziałów, w jakich wspólnicy uczestniczą w majątku Spółki (udziałów kapitałowych) oraz w zyskach Spółki. W efekcie wspólnicy nabyli udziały we własności wycofanej działki gruntowej, których wysokość odpowiada ich udziałom w majątku (udziałom kapitałowym) i w zyskach Spółki i wynoszą odpowiednio: Wnioskodawcy - 1%, natomiast pozostałych dwóch wspólników - 94% i 5%. Nieodpłatne przekazanie przez Spółkę składnika majątku - działki nr 000/1 na rzecz wspólników Spółki nie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT na gruncie art. 7 ust. 2 UPTU, jako odpłatna dostawa towarów, gdyż Spółce nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego z tytułu nabycia tej działki ani jej części składowych (co zostało potwierdzone w drodze indywidualnej interpretacji podatkowej).

Wnioskodawca zamierza zbyć 1% udziału w działce nr 000/1 na rzecz spółki BB w drodze umowy sprzedaży lub odpłatnego zniesienia współwłasności nieruchomości (poprzez przyznanie nieruchomości jednemu z dotychczasowych współwłaścicieli wraz z obowiązkiem spłaty pozostałych), o ile BB nabędzie udziały w działce od pozostałych wspólników. Spółka komandytowa BB jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku VAT z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej. Głównym przedmiotem działalności BB są roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych i realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków. BB zamierza nabyć prawo własności działki nr 000/1 oraz sąsiednich działek. Nieruchomości te zostaną wykorzystane przez spółkę BB do realizacji inwestycji w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, polegającej na wybudowaniu zespołu budynków usług turystycznych z lokalami apartamentowymi i lokalami użytkowymi (usługowymi, pomieszczeniami przynależnymi do lokali, garaży, hali garażowych, pomieszczeń technicznych, etc.) oraz dodatkową powierzchnią wspólną wraz z niezbędną infrastrukturą, a następnie sprzedaż tych lokali indywidualnym klientom.

Spółka BB zawarła w dniu 14 czerwca 2017 r. przedwstępną warunkową umowę sprzedaży działki nr 000/1 ze Spółką, na podstawie której została uprawniona do ograniczonego korzystania z tej działki w zakresie niezbędnym do przygotowania ww. inwestycji, w tym czynienia na działce nakładów związanych z realizacją inwestycji, wystąpieniem z wnioskiem o wydanie decyzji i zatwierdzenie projektu budowlanego oraz udzielenia pozwolenia na budowę Inwestycji, wystąpienie do wydania decyzji środowiskowej.

Wnioskodawca i pozostali współwłaściciele nie dokonywał i nie zamierza dokonywać na działce nr 000/1 żadnych wydatków inwestycyjnych, modyfikacji, ulepszeń czy zmian, etc., działka nie była i nie będzie przez niego wykorzystywana na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej od chwili nabycia do majątku odrębnego do momentu planowanego zbycia przez Wnioskodawcę. Nie zostanie zaliczona do środków trwałych i nie będzie wprowadzona do ewidencji środków trwałych. Wnioskodawca nie prowadzi aktywności w przedmiocie zbycia działki nr 000/1 porównywalnych do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, w szczególności nie nastąpił podział gruntu, jego ogrodzenie, zamieszczanie ofert o jego sprzedaży bądź inne czynności zmierzające w kierunku zwiększania jego wartości czy też zbycia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy planowane odpłatne zbycie 1% udziału w prawie własności działki nr 000/1 przez Wnioskodawcę na rzecz BB w drodze sprzedaży lub zniesienia współwłasności będzie stanowiło odpłatną dostawę towarów z art. 5 ust. 1 pkt 1 UPTU, która podlega opodatkowaniu podatkiem VAT?

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wyjaśnił, iż wnosi o wydanie interpretacji w zakresie opodatkowania zbycia nieruchomości podatkiem VAT, bez wskazania właściwej stawki podatku.

Zdaniem Wnioskodawcy, planowane przez niego odpłatne zbycie otrzymanego 1% udziału w działce nr 000/1 na rzecz spółki komandytowej BB, będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów na gruncie art. 5 ust. 1 i art. 7 ust. 1 pkt 1 UPTU, dokonana przez podatnika tego podatku w ramach działalności gospodarczej, o których mowa art. 15 ust. 1 i ust. 2 UPTU na zasadach opisanych w art. 29a ust. 2 UPTU.

W świetle przepisów UPTU, stanowiskiem doktryny i orzecznictwa sądów administracyjnych, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem VAT jest łączne spełnienie dwóch przesłanek:

• po pierwsze, czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT;
• po drugie - musi być dokonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest czynnym podatnikiem podatku VAT.
  
  

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 UPTU, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. Towarami są rzeczy oraz ich części oraz wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6). Za towary UPTU uznaje również nieruchomości, w tym budynki i budowle lub ich części, a także grunty. Przez dostawę towarów, w tym gruntów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 UPTU). Sprzedaż, to zgodnie z art. 2 pkt 22 UPTU, odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Powyższe przepisy dotyczą także nabycia całej rzeczy wspólnej (w tym nieruchomości) przez jednego współwłaściciela w drodze umownego zniesienia współwłasności ze spłatą pozostałych współwłaścicieli (tak NSA w wyroku z dnia z 6 października 2016 r., sygn. akt I FSK 386/16).

Tym samym w niniejszej sprawie w przypadku wszystkich planowanych czynności zostanie spełniona pierwsza z dwóch przesłanek opodatkowania, mianowicie zbycie działki nr 000/1 przez Wnioskodawcę będzie stanowiło odpłatną dostawę towarów w rozumienia art. 5 ust. 1 pkt 1 UPTU.

Nie każda jednak odpłatna dostawa towarów stanowi czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT. Określony w UPTU zakres opodatkowania wskazuje, że aby odpłatne zbycie towaru (działki gruntu) było opodatkowane tym podatkiem musi być wykonane przez podmiot, który dla tej czynności będzie działał w charakterze podatnika tego podatku w ramach działalności gospodarczej (przesłanka druga). Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Stosownie do treści art. 15 ust. 1 UPTU, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Biorąc pod uwagę powyższe, nie każda odpłatna dostawa towarów stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Dostawa towarów nie stanowi takiej czynności przede wszystkim wówczas, gdy jest dokonywana przez podmioty niebędące podatnikami VAT lub przez podmioty będące, co prawda takimi podatnikami, lecz niedziałające, jako podatnicy w odniesieniu do tej konkretnej czynności. Każdorazowo należy ustalić, czy w odniesieniu do konkretnej czynności ten podmiot występuje, jako podatnik VAT. Czynności podlegające opodatkowaniu wykonane przez podmiot niewystępujący w tym przypadku w charakterze podatnika podatku VAT (nawet jeżeli jest on podatnikiem w odniesieniu do innych czynności) pozostają poza zakresem opodatkowania ustawy o VAT. W podobny sposób kwestie tę rozstrzygnął NSA w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r. (sygn. akt I FPS 3/07), w myśl którego formalny status danego podmiotu, jako zarejestrowanego podatnika VAT, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, w odniesieniu do konkretnej czynności, że podmiot ten występował w charakterze podatnika VAT.

Za prowadzenie działalności gospodarczej nie mogą być uznawane czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, w tym zarządzaniem tzw. majątkiem prywatnym (osobistym) i rozporządzaniem składnikami tego majątku. Przez co mieszczą się poza zakresem podatku VAT - a więc w ogóle temu podatkowi nie podlegają (tak wyrok WSA w Gliwicach z dnia 19 października 2010 r., sygn. akt III SA/Gl 916/10). Nie można uznać za podatnika osoby fizycznej z tytułu sprzedaży jej majątku osobistego, który nabywany był na własne potrzeby, a nie z przeznaczeniem na działalność handlową.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku Wnioskodawca jest zarejestrowany, jako czynny podatnik podatku VAT z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, ale w zakresie prowadzenia usług niezwiązanych z obrotem nieruchomościami oraz realizacją inwestycji budowlanych. Wnioskodawca i pozostali wspólnicy Spółki nie dokonywali i nie zamierzają dokonywać na działce nr 000/1, które będą przedmiotem zbycia żadnych wydatków inwestycyjnych, ulepszeń czy zmian, etc. Działka nr 000/1 nie była i nie będzie wykorzystywana na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy od chwili nabycia do momentu zbycia na rzecz BB w ramach planowanej sprzedaży lub zniesienia współwłasności. Nie zostanie zaliczona do środków trwałych i nie będą wprowadzone do ewidencji środków trwałych w działalności zbywających podmiotów, zgodnie z wymogami przepisów rachunkowych i podatkowych. Wnioskodawca i pozostali współwłaściciele nie będą prowadzili aktywności w przedmiocie zbycia działki nr 000/1 porównywalnych do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. wykraczających poza zakres zwykłego zarządu majątkiem własnym. Jedyne czynności podjęte w stosunku do przedmiotowej działki zostały dokonane przez spółkę BB, która planuje nabyć tą działkę i były to zwykłe czynności zamierzające do realizacji planowanej inwestycji. Wnioskodawca otrzymał 1% udział w działce o nr 000/1 nieodpłatnie do majątku odrębnego ze Spółki jako jej wspólnik. Podobnie jak pozostałe 95% udziałów tej w działce nr 000/1 zostało przekazanych do majątku odrębnego pozostałych dwóch wspólników Spółki. Zgodnie z ogólnymi zasadami prawa tylko osoba fizyczna może mieć majątek prywatny (osobisty), który jest odrębny od majątku przeznaczonego do działalności gospodarczej.

Wnioskodawca będący Spółką z o.o. jest osobą prawną, nie posiada, więc de facto majątku prywatnego (osobistego) odrębnego od majątku związanego z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Tym samym 1% udział w działce nr 000/1 wycofanej ze Spółki został przekazany do majątku Wnioskodawcy rozumianego, jako majątek odrębny od majątku samej Spółki, a nie do majątku prywatnego niewykorzystywanego do działalności gospodarczej. Wszystkie składniki majątku należącego do Wnioskodawcy stanowią mienie jego przedsiębiorstwa. Wnioskodawca nie może również dokonywać czynności znajdujących się poza sferą działalności gospodarczej, jak np. fundacje lub osoby fizyczne.

Na podstawie analizy przedstawionego opisu sprawy oraz treści przywołanych przepisów prawa należy uznać, że przeniesienie prawa własności 1% udziału w działce nr 000/1 przez Wnioskodawcę na rzecz spółki BB nastąpi w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy, o której mowa w art. 15 ust. 2 UPTU, a sam Wnioskodawca w odniesieniu do tego przekazania będzie działał, jako podatnik podatku VAT określony w art. 15 ust. 2 UPTU. Dla potrzeb opodatkowania podatkiem VAT cała działka nr 000/1 ma charakter terenów budowlanych, przez które należy zgodnie z art. 2 pkt 33 UPTU rozumieć grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Odpłatna dostawa ww. udziału w działce, nie będzie, zatem objęta zakresem zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 UPTU. Tym samym, opisana transakcja zbycia 1% udziału w działce nr 000/1 przez Wnioskodawcę na rzecz spółki BB w drodze sprzedaży lub zniesienia współwłasności będzie podlegała opodatkowaniu 23% podatkiem VAT, zgodnie z art. 29a ust. 2 UPTU.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art, 5 ust. 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei, według art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W świetle ww. przepisów, nieruchomości (grunty, budynki, budowle) spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

W związku z powyższym, sprzedaż udziału w prawie własności gruntu należy traktować jako dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, która mieści się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Jednocześnie należy wskazać, że kwestia współwłasności została uregulowana w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.).

W myśl art. 195 ustawy Kodeks cywilny, własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności. Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną (art. 196 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej. Współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Współwłaściciele są zatem odrębnymi podmiotami prawa.

Zgodnie z art. 210 § 1 ustawy Kodeks cywilny, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Uprawnienie to może być wyłączone przez czynność prawną na czas nie dłuższy niż lat pięć. Jednakże w ostatnim roku przed upływem zastrzeżonego terminu dopuszczalne jest jego przedłużenie na dalsze lat pięć; przedłużenie można ponowić.

Z powyższej normy wynika więc, że ustawodawca przyznaje każdemu ze współwłaścicieli roszczenie o zniesienie współwłasności. Jego zaspokojenie może nastąpić w trybie umownego zniesienia współwłasności lub na drodze orzeczenia sądowego. Żaden ze współwłaścicieli nie może zaś skutecznie sprzeciwiać się zniesieniu współwłasności.

Ponadto, każdy ze współwłaścicieli może żądać, ażeby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy albo że pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości (art. 211 Kodeksu cywilnego).

Zasadą jest, że zniesienie współwłasności powinno nastąpić przede wszystkim przez podział fizyczny rzeczy wspólnej. Podział rzeczy wspólnej prowadzi do zniesienia współwłasności. Jest bowiem oczywiste, że w wyniku podziału powstają nowe przedmioty własności – samoistne, odrębne rzeczy, wydzielone z większej rzeczy macierzystej (poprzednio wspólnej). Przypadają zaś one na wyłączną własność poszczególnym współwłaścicielom. Tym samym, wygasa współwłasność macierzystej rzeczy wspólnej.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza zbyć 1% udziału w działce nr 000/1 na rzecz spółki BB w drodze umowy sprzedaży lub odpłatnego zniesienia współwłasności nieruchomości (poprzez przyznanie nieruchomości jednemu z dotychczasowych współwłaścicieli wraz z obowiązkiem spłaty pozostałych), o ile spółka BB nabędzie udziały w działce od pozostałych wspólników.

Mając powyższe na względzie, należy uznać, iż w takim przypadku, w momencie zniesienia współwłasności Wnioskodawca będzie dokonywał odpłatnej dostawy towarów na rzecz współwłaściciela, w rozumieniu przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 7 ust. 1 ustawy. Stwierdzić bowiem należy, że w powyższej sprawie dojdzie do sytuacji analogicznej jak w przypadku zbycia udziału w nieruchomości, gdy jeden podmiot (tj. współwłaściciel) zbywa na rzecz drugiego określony udział w nieruchomości otrzymując wynagrodzenie w postaci ceny sprzedaży. Zniesienie współwłasności nieruchomości, wywołuje w kontekście ekonomicznym skutki analogiczne, jak sprzedaż udziału w nieruchomości. W związku z czym na gruncie ustawy VAT zniesienie współwłasności – gdy dokonywane są między współwłaścicielami dopłaty – należy traktować jako równoważne sprzedaży udziału. Wskazać należy, iż zbycie udziału w nieruchomości prowadzi do przeniesienia na nabywcę takiego udziału prawa do rozporządzania towarem (nieruchomością) tak jak właściciel, w związku z czym stanowi dostawę towarów.

Z przytoczonych przepisów nie wynika, że odpłatność za czynności dostawy towarów musi mieć postać pieniężną. Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową – zapłata w innym towarze lub usłudze albo mieszaną – zapłata w części pieniężna i w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność.

Treść powołanego art. 7 ust. 1 ustawy, wskazuje, że ustawa o podatku od towarów i usług posługuje się w odniesieniu do dostawy towarów sformułowaniem „przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel”. Takie zdefiniowanie konstytutywnego aspektu dostawy towarów, odwołując się do ekonomicznego władztwa nad rzeczą sprawia, że przedmiotem opodatkowania może być nie tylko sprzedaż, czy zamiana rzeczy, jako fizycznie wyodrębnionych dóbr materialnych, ale również inne transakcje wywierające, z ekonomicznego punktu widzenia, podobne skutki.

Ponadto zauważyć należy, że aby dana czynność była opodatkowana podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – mocą art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz treść powołanych przepisów organ interpretacyjny stwierdza, że skoro Wnioskodawca to spółka prawa handlowego, to już tylko ten fakt przesądza, że każda sprzedaż obejmująca jej majątek jest dokonywana w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Aby dany podmiot mógł być uznany za podatnika, musi wykonywać działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Bez wątpienia Spółka taką działalność prowadzi (choćby nawet to była działalność w zdecydowanej większości zwolniona od VAT). Tym samym – co wynika również z celu gospodarczego, który przyświeca powstaniu spółek prawa handlowego – związek nabycia nieruchomości z prowadzoną działalnością gospodarczą nie może budzić wątpliwości.

Podkreślić należy fakt odrębności majątku spółek prawa handlowego od majątku tworzących je wspólników. Zatem, inaczej niż w odniesieniu do przedsiębiorstwa prowadzonego przez osobę fizyczną, istnieje ex lege jednoznaczne rozdzielenie majątku spółek z o.o., które powoływane są przede wszystkim w celu zarobkowym. Spółka prawa handlowego nie może posiadać tzw. majątku prywatnego, a właśnie na rozróżnieniu majątku osobistego (prywatnego) od „firmowego” opiera się przypisanie (bądź nie) statusu podatnika podatku od towarów i usług. Takiej kwalifikacji prawnopodatkowej nie może również zmienić okoliczność, że działka nie była i nie będzie przez Wnioskodawcę wykorzystywana na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej od chwili nabycia do majątku odrębnego do momentu planowanego zbycia oraz nie zostanie zaliczona do środków trwałych i nie będzie wprowadzona do ewidencji środków trwałych.

Z powyższych przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

• po pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
• po drugie – czynność wykonywana jest przez podmiot, który w jej ramach działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.
  
  

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

W analizowanej sprawie ww. warunki zostaną spełnione.

W konsekwencji, planowane odpłatne zbycie 1% udziału w prawie własności działki nr 000/1 przez Wnioskodawcę na rzecz spółki BB w drodze sprzedaży lub zniesienia współwłasności będzie stanowiło odpłatną dostawę towarów zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy, która podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

Tut. organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zgodnie z przepisem art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. W świetle powyższego tutejszy organ zaznacza, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile zdarzenie przyszłe pokrywać się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tutejszy organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego zdarzenia przyszłego, wydana interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.