Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
IPPP1/443-1026/11-5/EK
z 28 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz zgodnie z art. 223 Ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 14 kwietnia 2015 r. sygn. akt III SA/Wa 2898/14 (data wpływu prawomocnego wyroku 26 października 2017 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 maja 2011 r. (data wpływu 29 czerwca 2011 r.) uzupełnione pismem z dnia 9 września 2011 r. (data wpływu 12 września 2011 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z dnia 1 września 2011 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT:

• szkoleń i konferencji dotyczących bezpośrednio kwestii nauczania języków obcych przeznaczonych dla nauczycieli i lektorów języków obcych (pytanie nr 1) – jest nieprawidłowe,

• szkoleń i konferencji wchodzących w zakres kształcenia zawodowego (pytanie nr 2) – jest prawidłowe

• szkoleń i konferencji dla nauczycieli, metodyków i dyrektorów szkół języków obcych (pytanie nr 3) – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 29 czerwca 2011 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia szkoleń i konferencji dotyczących bezpośrednio kwestii nauczania języków obcych przeznaczonych dla nauczycieli i lektorów języków obcych, szkoleń i konferencji wchodzących w zakres kształcenia zawodowego oraz szkoleń i konferencji dla nauczycieli, metodyków i dyrektorów szkół języków obcych. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 9 września 2011 r. (data wpływu 12 września 2011 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z dnia 1 września 2011 r.

Dotychczasowy przebieg postępowania

W dniu 30 maja 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów wydał po wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 listopada 2012 r., sygn. akt III SA/WA 262/12 oraz wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 grudnia 2013 r., sygn. akt I FSK 173/13, dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: IPPP1/443-1026/11/14-7/S/EK-2/EK, w której uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zwolnienia od podatku VAT szkoleń i konferencji dotyczących kwestii nauczania języków obcych, metodyki nauczania, nowoczesnych technologii pomocowych w procesie nauczania, kwestii związanych z funkcjonowaniem szkoły języków obcych. W interpretacji tej Organ stwierdził, że świadczone przez Stowarzyszenie usługi kształcenia zawodowego nie mieszczą się w zakresie zwolnienia określonego w art. 132 ust. 1 lit. 1) Dyrektywy 2006/112/WE, gdyż Wnioskodawca w zakresie zadań doskonalenia zawodowego, nie jest odpowiednim podmiotem prawa publicznego, o którym mowa w art. 132 ust. 1 lit. 1) Dyrektywy.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z 30 maja 2014 r. znak: IPPP1/443-1026/11/14-7/S/EK wniósł pismem z 21 czerwca 2014 r. wezwanie do usunięcia naruszenia prawa (data wpływu 24 czerwca 2014 r.). W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów pismem z 24 lipca 2014 r. znak: IPPP1/443-1026/11/14-9/S/EK stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego. Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z 30 maja 2014 r. znak: IPPP1/443-1026/11/14-7/S/EK złożył skargę pismem z dnia 7 sierpnia 2014 r. (data wpływu 11 sierpnia 2014 r.). W skardze tej Wnioskodawca podniósł, że wydana interpretacja została wydana z naruszeniem art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, gdyż jest sprzeczna z rozstrzygnięciem zawartym w wyroku WSA w Warszawie z dnia 6 listopada 2012 r., sygn. akt III SA/Wa 262/12 oraz wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 grudnia 2013 r. sygn. akt I FSK 173/13.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 14 kwietnia 2015 r. sygn. akt III SA/Wa 2898/14 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną, stwierdzając, że wydana interpretacja jest sprzeczna z rozstrzygnięciem zawartym w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 6 listopada 2012 r., sygn. akt III SA/Wa 262/12 oraz wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 grudnia 2013 r. sygn. akt I FSK 173/13, co stanowi naruszenie art. 153 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 kwietnia 2015 r. sygn. akt III SA/Wa 2898/14, Organ pismem z dnia 13 lipca 2015 r. złożył skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Wyrokiem z dnia 9 maja 2017 r. sygn. akt I FSK 1667/15 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę kasacyjną.

Odpis prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 kwietnia 2015 r. , sygn. akr III SA/WA 2898/14 wraz z aktami sprawy wpłynął do Organu w dniu 26 października 2017 r.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie zastosowania zwolnienie od podatku świadczonych przez Wnioskodawcę usług wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. Organ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Stowarzyszenie jest stowarzyszeniem wspierającym nauczanie języków obcych w Polsce. Członkami Stowarzyszeniea są podmioty, prowadzące działalność gospodarczą w zakresie nauczania języków obcych. Stowarzyszenie wspiera szkoły językowe w osiąganiu wysokich standardów nauczania. Umożliwia wymianę doświadczeń lektorów i kadry administrującej szkołami językowymi. Inicjuje i wspiera dyskusje, ważne dla całego środowiska działania oraz wspólne przedsięwzięcia, na przykład: badania marketingowe, profesjonalny lobbing na rzecz branży szkoleń językowych czy obsługa prawna szkoły. Stowarzyszenie jest członkiem stowarzyszonym EAQUALS (The European Association for Quality Language Services) - europejskiej organizacji zajmującej się promowaniem jakości w nauczaniu języków obcych. Stowarzyszenie prowadzi działalność gospodarczą, polegającą między innymi na organizowaniu szkoleń i konferencji dotyczących, kwestii nauczania języków obcych, metodyki nauczania, nowoczesnych technologii pomocnych w procesie nauczania jak również wszelkich innych kwestii związanych z funkcjonowaniem szkoły językowej. Prowadzone przez Stowarzyszenie szkolenia i konferencje mają charakter kształcenia zawodowego, dla lektorów i nauczycieli języków obcych, ale także dla dyrektorów placówek i pracowników administracyjnych szkół językowych. Szkolenia i konferencje organizowane przez Stowarzyszenie, prowadzone są w zgodzie z zasadami określonymi w Rozporządzeniu Ministra Edukacji i Nauki z 3 lutego 2006 r. w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych (DzU z 2006 r. nr 31, poz. 216, ze zm.)

Wnioskodawca uzupełnił wniosek o następujące informacje:

1. Wnioskodawca nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,
   
2. Wnioskodawca nie posiada akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty na świadczone szkolenia. Zgodnie z informacjami otrzymanymi z Kuratorium Oświaty, placówka oświatowa może świadczyć swoje usługi w swojej siedzibie, tymczasem Stowarzyszenie prowadzi szkolenia na terenie całego kraju. Biorąc powyższe pod uwagę, nie jest możliwe zarejestrowanie Stowarzyszenia jako placówki oświatowej lub poddania się akredytacji gdyż Wnioskodawca nie prowadzi szkoleń w stałych siedzibach,
   
3. Około 60 % uczestników szkoleń z cyklu Kapelusze Lektora są to pracownicy szkół państwowych i publicznych, których udział w szkoleniu opłacany jest przez pracodawcę/ szkołę, lub samodzielnie przez uczestników.
   
4. Kursy i szkolenia Stowarzyszenie, są prowadzone w oparciu o przepisy rozporządzenia Ministra Edukacji i Nauki z 3 lutego 2006 w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych (Dz. U. z 2006 Nr 31 poz. 216 z późniejszymi zmianami). Wnioskodawcy nie są znane inne przepisy, które ewentualnie miałyby mieć zastosowanie do kursów i szkoleń organizowanych przez Stowarzyszenie.
   
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy szkolenia i konferencje organizowane przez Stowarzyszenie które dotyczą bezpośrednio nauczania języków obcych i są przeznaczone dla nauczycieli i lektorów języków obcych, wchodzą w zakres zwolnienia opisanego w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku od towarów i usług?
   
2. Czy szkolenia i konferencje organizowane przez Stowarzyszenie wchodzą w zakres kształcenia zawodowego w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku od towarów usług
3. Czy szkolenia i konferencje prowadzone przez Stowarzyszenie dla nauczycieli, metodyków i dyrektorów szkół języków obcych są zwolnione z VAT?
   
   

Ad.1.

Art. 43 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku od towarów i usług, wprowadził zwolnienie usług nauczania języków obcych oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, inne niż wymienione w pkt 26, 27 i 29 artykułu 43 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z uwagi na fakt, że nie ma definicji legalnej pojęcia nauczania języków obcych, do interpretacji tego pojęcia powinniśmy używać zasad wykładni przepisu prawnego. Zgodnie z wykładnią językową, do pojęcia usługi nauczania języków obcych, powinniśmy zaliczyć wszelkie usługi związane z nauczaniem języków obcych, w tym również te usługi które dotyczą szkolenia i kształcenia nauczycieli i lektorów języka obcego. W ocenie wnioskodawcy, do zakresu zwolnienia opisanego w art. 43 ust. 1 pkt 28, należy zakwalifikować wszystkie usługi związane z kształceniem nauczycieli lektorów, dotyczące różnych aspektów nauczania języków obcych. Usługa szkolenia nauczycieli języków obcych, niewątpliwie jest ściśle związana z nauczaniem języków obcych i jako taka powinna korzystać ze zwolnienia opisanego w cytowanym powyżej przepisie.

Ad. 2 i 3

Zakres zwolnień z podatku VAT, które do końca 2010 był ujęty w załączniku nr 4 do ustawy, począwszy od 1 stycznia 2011, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów.

Zasadniczym powodem odejścia od stosowania klasyfikacji statystycznych przy określaniu zakresu zwolnień od podatku było zapewnienie pełniejszej implementacji przepisów unijnych, w szczególności Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 26 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 2006.347.1 ze zm.).

Zgodnie z art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy Rady, państwa członkowskie zwalniają kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 znowelizowanej ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

1. jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia wychowania,
   
2. uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo-rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym
   

- oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Natomiast, stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

1. prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
   
2. świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
   
3. finansowane w całości ze środków publicznych
   

- oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Zatem z uregulowań zawartych w wyżej cytowanych przepisach wynika, iż dla oceny tego, czy usługi szkolenia, są zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy, konieczne jest stwierdzenie:

1. czy są to usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego;
2. czy są prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach. W dniu I lipca 2006 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L Nr 288 str. 1). Rozporządzenie Rady nr 1777/2005, wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Oznacza to, iż przepisy tego rozporządzenia z dniem 1 lipca 2006 r. stały się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy. Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 przyjęte zostało w celu jednolitego stosowania przez wszystkie państwa członkowskie systemu podatku od wartości dodanej, opartego na postanowieniach Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych - Wspólny system podatku wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EEC ze zm.).
   
   

Przepis art. 14 ww. rozporządzenia nr 1777/2005 wyjaśnia co należy rozumieć przez usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania. W myśl tego przepisu usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewniane na warunkach określonych w art. 13 część A ust. 1 lit. i Dyrektywy 77/388/EWG (analogiczne zwolnienie zawiera art. 132 ust. 1 lit. i obowiązującej od dnia I stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej), obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego, bądź przekwalifikowania nie ma tutaj znaczenia.

W odniesieniu do działalności Stowarzyszenie odrębne przepisy to rozporządzenie Ministra Edukacji i Nauki z 3 lutego 2006 r. w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych (Dz. U. z 2006 r. nr 31, poz. 216, ze zm.).

Zgodnie z 2. powyższego rozporządzenia formami uzyskiwania i uzupełniania m.in. umiejętności i kwalifikacji zawodowych są:

1. Kurs - jest pozaszkolną formą kształcenia o czasie trwania nie krótszym niż 30 godzin zajęć edukacyjnych, której ukończenie umożliwia uzyskanie lub uzupełnienie wiedzy ogólnej, umiejętności lub kwalifikacji zawodowych, realizowaną zgodnie z programem nauczania przyjętym przez organizatora kształcenia.
2. Kurs zawodowy- jest kursem, którego program nauczania obejmuje usystematyzowane treści nauczania wybrane z programu nauczania dla zawodu, dopuszczonego do użytku szkolnego przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania. Wyniki kursu zawodowego są zaliczane przy podejmowaniu nauki w szkole dla dorosłych prowadzącej kształcenie zawodowe.
3. Seminarium-jest pozaszkolną formą kształcenia o czasie trwania nie krótszym niż 5 godzin zajęć edukacyjnych, której ukończenie umożliwia uzyskanie lub uzupełnienie wiedzy na określony temat, realizowaną zgodnie z programem nauczania przyjętym przez organizatora kształcenia.
4. Praktyka zawodowa- jest pozaszkolną formą kształcenia o czasie trwania uzależnionym od złożoności umiejętności niezbędnych do wykonywania zadań zawodowych, nie krótszym jednak niż 80 godzin zajęć, której ukończenie umożliwia uzyskanie lub uzupełnienie praktycznych umiejętności zawodowych z wykorzystaniem wiedzy i doświadczenia zawodowego uczestników.
   
   
   

Przepisy z § 4 i 5 powołanego rozporządzenia wprowadzają zasady dokumentowania przeprowadzanego szkolenia zawodowego. Na dokumentację przebiegu kształcenia składa się:

1. program nauczania,
   
2. dziennik zajęć edukacyjnych, zawierający
   1. listę obecności,
      
   2. wymiar godzin zajęć edukacyjnych,
      
   3. tematy zajęć edukacyjnych;
3. protokół z egzaminu, jeżeli taki został przeprowadzony,
   
4. rejestr wydanych zaświadczeń.
   
   

Program nauczania każdej formy kształcenia zawierać powinien:

1. nazwę formy kształcenia;
2. czas trwania i sposób jej organizacji;
   
3. wymagania wstępne dla uczestników;
   
4. cele kształcenia;
   
5. plan nauczania określający nazwę zajęć edukacyjnych oraz ich wymiar;
   
6. treści kształcenia w zakresie poszczególnych zajęć edukacyjnych;
   
7. wykaz literatury oraz niezbędnych środków i materiałów dydaktycznych;
   
8. sposób sprawdzania efektów kształcenia.
   
   

Powołane wyżej przepisy prawa podatkowego przewidują zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonych w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach. Dla zastosowania przedmiotowych zwolnień istotne jest uznanie danej usługi za usługę kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania, a następnie spełnienie dodatkowych warunków wynikających z niniejszego przepisu, tj. prowadzenie danego szkolenia w formie i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach Stowarzyszenie prowadzi szkolenia w zgodzie z zasadami wyżej powołanego rozporządzenia Ministra Edukacji i Nauki, przez co spełnione są przesłanki do uznania usług Stowarzyszenie za usługi kształcenia zawodowego. Ponadto, usługi te są prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach. Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że usługi szkolenia zawodowego organizowane przez Stowarzyszenie wchodzą w zakres kształcenia zawodowego, w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy i korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

• nieprawidłowe w zakresie szkoleń i konferencji dotyczących bezpośrednio kwestii nauczania języków obcych przeznaczonych dla nauczycieli i lektorów języków obcych (pytanie nr 1),

• prawidłowe w zakresie szkoleń i konferencji wchodzących w zakres kształcenia zawodowego (pytanie nr 2),
  

• prawidłowe w zakresie szkoleń i konferencji dla nauczycieli, metodyków i dyrektorów szkół języków obcych (pytanie nr 3).
  
  

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie wydania pierwotnej interpretacji bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Ponadto ustawodawca przewidział obniżone stawki podatku oraz zwolnienia od podatku dla dostaw niektórych towarów i świadczenia niektórych usług oraz określił warunki stosowania obniżonych stawek i zwolnień.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

1. jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,
   
2. uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo -rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym
   

- oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy, zwalnia się od podatku usługi prywatnego nauczania na poziomie przedszkolnym, podstawowym, gimnazjalnym, ponadgimnazjalnym i wyższym, świadczone przez nauczycieli.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 28 ustawy, zwalnia się od podatku usługi nauczania języków obcych oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, inne niż wymienione w pkt 26, pkt 27 i pkt 29.

Ponadto w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

1. prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
   
2. świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty - wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
   
3. finansowane w całości ze środków publicznych
   -

oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Ponadto zgodnie z treścią § 13 ust. 1 pkt 19 i 20 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), zwalnia się od podatku:

• usługi w zakresie kształcenia, inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, świadczone przez uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane,
  

• usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.
  
  
  

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest stowarzyszeniem wspierającym nauczanie języków obcych w Polsce. Członkami stowarzyszenia są podmioty prowadzące działalność gospodarczą w zakresie nauczania języków obcych. Wnioskodawca wspiera szkoły językowe w osiąganiu wysokich standardów nauczania. Wnioskodawca m.in. organizuje szkolenia i konferencje dotyczące kwestii nauczania języków obcych, metodyki nauczania, nowoczesnych technologii pomocnych w procesie nauczania jak również wszelkich innych kwestii związanych z funkcjonowaniem szkoły językowej. Wnioskodawca wskazał, że prowadzone przez niego szkolenia i konferencje mają charakter kształcenia zawodowego, dla lektorów i nauczycieli języków obcych, ale także dla dyrektorów placówek i pracowników administracyjnych szkół językowych. Szkolenia i konferencje organizowane przez Wnioskodawcę, prowadzone są zgodnie z zasadami określonymi w Rozporządzeniu Ministra Edukacji i Nauki z 3 lutego 2006r. w sprawie uzyskania i uzupełnienia przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 31 poz. 216, ze zm.).

W związku z powyższym, Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy w odniesieniu do szkoleń i konferencji organizowanych przez niego, które dotyczą bezpośrednio nauczania języków obcych i są przeznaczone dla nauczycieli i lektorów języków obcych, jako ściśle związanych z usługami nauczania języków obcych, ma prawo zastosować zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 28 ustawy.

W tym kontekście wskazać należy - co wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej - że zakres zwolnień przewidzianych w Dyrektywie nie może być interpretowany w sposób rozszerzający. Czynności zwolnione zgodnie z Dyrektywą stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a ich ujednolicona interpretacja ma służyć unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku od wartości dodanej w poszczególnych państwach członkowskich. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem „pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 szóstej dyrektywy powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika” - wyrok TSUE z dnia 19 listopada 2009 r. C-461/08 w sprawie Don Bosco Onroerend Goed BV.

Wskazać należy, iż aby możliwe było skorzystanie ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 28 ustawy, dany podmiot winien świadczyć usługi nauczania języków obcych bądź dostarczać towary i świadczyć usługi ściśle związane z takimi usługami. Warto w tym miejscu także odnieść się do literalnego brzmienia wyrazu „ścisły”, gdzie zgodnie z internetowym Słownikiem Języka Polskiego PWN (http://sjp.pwn.pl) wyraz ten oznacza bezpośredni, bardzo bliski związek, relację, ale także wyraża on relację ograniczoną do niewielkiej grupy osób. Z powyższego można wnioskować, iż zwolnienie dotyczy tylko takich usług i dostaw, które bezpośrednio wiążą się z usługą nauczania języków obcych. Zwrócić należy uwagę, iż szkolenia i konferencje organizowane przez Wnioskodawcę kierowane do nauczycieli o lektorów języków obcych dotyczące bezpośrednio nauczania języków obcych nie mają na celu bezpośredniej nauki języków obcych, szkolenia i konferencje są szkoleniami zawodowymi, podnoszącymi kwalifikacje zawodowe m.in. lektorów, nauczycieli języków obcych.

W tym miejscu zwrócić należy uwagę na obowiązujący od dnia 01 kwietnia 2011 r. art. 43 ust. 17a ustawy, (wprowadzony art. 1 pkt 13 lit. e ustawy z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach (Dz.U. Nr 64, poz. 332)), zgodnie z którym zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe. Przywołany przepis stanowi jasne dookreślenie w odniesieniu do podmiotów, które mogą korzystać ze zwolnienia przewidzianego m.in. w art. 43 ust. 1 pkt 28 ustawy, ograniczając je wyłącznie do podmiotów świadczących usługi podstawowe tj. w tym przypadku usługi nauczania języków obcych.

Zatem, należy stwierdzić, że Wnioskodawca, pomimo, że świadczy usługi szkoleń i konferencji dotyczących nauczania języków obcych, które można uznać za ściśle związane z usługami nauczania języka obcego, sam nie jest podmiotem, który świadczy usługi nauczania języka obcego, co powoduje wyłączenie takich usług ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 28 ustawy.

Tym samym stanowisko w zakresie prowadzonych przez Wnioskodawcę szkoleń i konferencji dotyczących bezpośrednio nauczania języków obcych, przeznaczonych dla nauczycieli i lektorów języków obcych (pyt. 1) należało uznać za nieprawidłowe.

Należy natomiast rozważyć, czy prowadzone przez Wnioskodawcę zarówno szkolenia i konferencje dotyczące bezpośrednio nauczania języków obcych przeznaczonych dla nauczycieli i lektorów języków obcych, jak również pozostałe szkolenia i konferencje opisane w stanie faktycznym wniosku mogą korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 i 29 ustawy.

Z uwagi na przedstawione okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa podatkowego należy stwierdzić, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi opisane we wniosku nie korzystają ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, gdyż Wnioskodawca nie spełnia podstawowych wymogów niezbędnych do skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w powyższym przepisie. W tej sytuacji należałoby przeanalizować, czy spełnione są przesłanki umożliwiające skorzystanie ze zwolnienia w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać na rozstrzygnięcie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 grudnia 2013 r., sygn. akt I FSK 173/13 wydane w niniejszej sprawie, gdzie NSA wskazał, że przepis art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy - jako niezgodny z art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE nie znajdzie zastosowania w niniejszej sprawie. NSA uznając ww. przepis za niezgodny z Dyrektywą zobowiązał Organ by w ponownie prowadzonym postępowaniu dokonał analizy tego, czy świadczone przez Wnioskodawcę usługi szkoleniowe mogły być zwolnione od podatku bezpośrednio na podstawie art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE, a więc czy Zainteresowany to podmiot, którego cele - w zakresie świadczonych usług - uznane są przez Państwo Polskie za podobne do celów podmiotów prawa publicznego.

W wydanej po ww. wyroku interpretacji indywidualnej znak IPPP1/443-1026/11/14-7/S/EK Organ dokonując powyższej analizy doszedł do wniosku, że Stowarzyszenie nie jest odpowiednim podmiotem prawa publicznego w rozumieniu art. 132 ust. 1 lit i) Dyrektywy 2006/112/WE, co skutkowało uznaniem, że Wnioskodawca prowadząc opisane we wniosku szkolenia nie może korzystać ze zwolnienia określonego w art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy.

Wskazana interpretacja znak IPPP1/443-1026/11/14-7/S/EK została uchylona w całości przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 14 kwietnia 2015 r. sygn. akt III SA/Wa 2898/14. Sąd wskazał, że wydana interpretacja jest sprzeczna z rozstrzygnięciem zawartym w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 6 listopada 2012 r., sygn. akt III SA/Wa 262/12 oraz wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 grudnia 2013 r. sygn. akt I FSK 173/13, co stanowi naruszenie art. 153 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Sąd wskazał również, że Minister Finansów dokonał błędnej wykładni przepisów ustawy o VAT względem przedstawionego stanu faktycznego we wniosku z 2 maja 2011 r.

Biorąc zatem po uwagę rozstrzygnięcie WSA, sygn. akt III SA/WA 2898/14 należy wskazać, że zgodnie z art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie zwalniają kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

Przesłanki, jakie muszą być spełnione do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie przytoczonego wyżej przepisu, to:

1. świadczone usługi muszą być usługami kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania,
2. usługi te muszą być świadczone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje uznane przez państwo członkowskie za mające podobne cele.
   
   

Pierwsza z przesłanek oznacza, że dla objęcia zwolnieniem od podatku określonych usług kształcenia, konieczne jest, by usługi te mieściły się w zakresie definicji usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawartej w art. 44 rozporządzenia Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającym środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 77 str. 1). Zgodnie z tym przepisem, usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewniane na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE, obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.

Dla oceny spełnienia drugiej z przesłanek, konieczne jest stwierdzenie, czy podmiot świadczący usługi jest podmiotem prawa publicznego, o którym mowa w art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE, lub inną instytucją uznaną za mającą podobne cele, o których mowa w tym przepisie.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie również w orzeczeniu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 14 czerwca 2007 r. w sprawie C-434/05 Horizon College: „Jak to bowiem wynika z samego brzmienia art. 13 część A ust. 1 lit. i) szóstej dyrektywy (obecnie art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE), aby udostępnianie nauczycieli na rzecz instytucji przejmujących mogło podlegać zwolnieniu, o którym mowa w tym przepisie, niezbędne jest, by działalność ta była wykonywana przez podmiot publiczny mający cele edukacyjne lub przez inny podmiot określony przez dane państwo członkowskie jako mający podobne cele (…)” (pkt 35). „Jak to bowiem podniosła Komisja na rozprawie, na działalność edukacyjną, o której mowa w art. 13 część A ust. 1 lit. i) szóstej dyrektywy, składają się liczne elementy, które obok stosunków pomiędzy nauczycielem a uczniami obejmują również ramy organizacyjne danej instytucji” (pkt 20).

Na „ramy organizacyjne instytucji edukacyjnej” zwracała również uwagę Rzecznik Generalny Eleonor Sharpston w opinii z 8 marca 2007 r. w sprawie C-434/05 Horizon College przeciwko Staatssecretaris van Financiën oraz w sprawie C-445/05 Werner Haderer przeciwko Finanzamt Wilmersdorf: „(…) Jak na to wskazała Komisja podczas rozprawy, usługi w postaci »edukacji, szkoleń zawodowych lub zmiany kwalifikacji zawodowych« świadczone uczniom lub studentom instytucji edukacyjnej nie są tylko usługami samych nauczycieli, świadczonymi dzięki ich własnej wiedzy i umiejętnościom. Obejmują one bowiem cały zespół udogodnień, materiałów edukacyjnych, zasobów technicznych, polityki edukacyjnej oraz infrastruktury organizacyjnej instytucji edukacyjnej, w której owi nauczyciele pracują.” (pkt 49).

Ponadto, z opinii Rzecznika Generalnego Juliane Kokott z 15 stycznia 2009 r. w sprawie C-357/07, TNT Post UK Ltd The Queen przeciwko The Commissioners of Her Majesty’s Revenue & Customs wynika, że: „(…) zwolnienia wprowadzone w art. 13 część A szóstej dyrektywy odnoszą się do czynności użyteczności publicznej, co wynika także z tytułu tej części. Poza usługami pocztowymi na mocy przepisów części A od podatku zwolnione są również służba zdrowia, opieka społeczna, a także usługi w dziedzinach religii, wykształcenia, kultury i sportu. Wspólnym elementem tych usług jest okoliczność, że zaspokajają one podstawowe potrzeby życiowe ludności oraz, że często świadczone są przez instytucje publiczne nienastawione na osiągnięcie zysku. (…). Ze względu na ich wyjątkowy charakter zwolnienia powinny być interpretowane w sposób ścisły. W związku z tym art. 13 część A szóstej dyrektywy nie obejmuje wszystkich rodzajów działalności w interesie publicznym, lecz jedynie te, które są w nim wymienione i opisane w bardzo szczegółowy sposób. Nie wynika z tego jednak, że terminologia stosowana przy określeniu zwolnień przewidzianych w art. 13 powinna być interpretowana w sposób, który pozbawiałby je skuteczności. Dla bliższego sprecyzowania wiele zwolnień wymaga, aby usługi były świadczone przez określone osoby lub instytucje. (…) Szereg dalszych zwolnień ma miejsce dopiero w sytuacji, gdy przedmiotowe usługi świadczone są przez instytucje prawa publicznego albo określone organizacje uznane przez państwo (zob. art. 13 część A ust. 1 lit. b), g), h), i), n), p) szóstej dyrektywy). Podstawą jest w tym wypadku przekonanie, że w szczególnym interesie publicznym, uzasadniającym zwolnienie od podatku, leżą wyłącznie usługi świadczone przez instytucje pozostające pod kontrolą państwa. Kontrola państwa może bowiem zapewnić w szczególności jakość świadczeń i odpowiednią ich cenę”.

Z uwagi na ww. art. 44 rozporządzenia, stwierdzić należy, że przeprowadzane przez Wnioskodawcę szkolenia i konferencje kierowane do lektorów i nauczycieli języków obcych, dyrektorów placówek i pracowników administracyjnych szkół językowych opisane w stanie faktycznym wniosku spełniają definicję usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania, o których mowa w tym przepisie. Przedmiotem szkoleń jest metodyka nauczania języków obcych, kwestie dotyczące nauki języków obcych, przedstawienie nowoczesnych technologii pomocnych w procesie nauczania, jak również kwestie związane bezpośrednio z funkcjonowaniem szkoły językowej, zatem tematyka szkoleń wykorzystywana jest do celów zawodowych osób uczestniczących w szkoleniach/konferencjach.

Zatem, aby stwierdzić, czy usługi kształcenia zawodowego wykonywane przez Wnioskodawcę podlegają zwolnieniu od podatku na podstawie art. 132 ust. lit. 1) Dyrektywy 2006/112/WE, konieczne jest stwierdzenie czy Wnioskodawca jest podmiotem prawa publicznego, o którym mowa w art. 132 ust. 1 lit. I) Dyrektywy 2006/112/WE lub inną instytucją uznaną za mającą podobne cele, o których mowa w tym przepisie.

W analizowanej sprawie podmiotem świadczącym usługi szkoleniowe jest Polskie Stowarzyszenie, które - jak wynika z opisu sprawy - jest stowarzyszeniem wspierającym nauczanie języków obcych w Polsce. Członkami Stowarzyszenia są podmioty, prowadzące działalność gospodarczą w zakresie nauczania języków obcych. Stowarzyszenie wspiera szkoły językowe w osiąganiu wysokich standardów nauczania. Umożliwia wymianę doświadczeń lektorów i kadry administrującej szkołami językowymi. Inicjuje i wspiera dyskusje, ważne dla całego środowiska działania oraz wspólne przedsięwzięcia, na przykład: badania marketingowe, profesjonalny lobbing na rzecz branży szkoleń językowych czy obsługa prawna szkoły. Stowarzyszenie jest członkiem stowarzyszonym EAQUALS (The European Association for Quality Language Services) - europejskiej organizacji zajmującej się promowaniem jakości w nauczaniu języków obcych.

Wskazać należy, że podstawowym aktem prawnym regulującym problematykę stowarzyszeń, ich zakładania i funkcjonowania jest ustawa z dnia 7 kwietnia 1989 r. – Prawo o stowarzyszeniach (Dz. U. z 2001 r. Nr 79, poz. 855 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 2 ww. ustawy o stowarzyszeniach, stowarzyszenie jest dobrowolnym, samorządnym, trwałym zrzeszeniem o celach niezarobkowych. Stowarzyszenie samodzielnie określa swoje cele, programy działania i struktury organizacyjne oraz uchwala akty wewnętrzne dotyczące jego działalności. Stowarzyszenie opiera swoją działalność na pracy społecznej członków, do prowadzenia swych spraw może zatrudniać pracowników.

W myśl art. 9 ww. ustawy o stowarzyszeniach, osoby w liczbie co najmniej piętnastu, pragnące założyć stowarzyszenie, uchwalają statut stowarzyszenia i wybierają komitet założycielski.

Na podstawie art. 10 ww. ustawy o stowarzyszeniach, statut stowarzyszenia określa w szczególności:

1. nazwę stowarzyszenia, odróżniającą je od innych stowarzyszeń, organizacji i instytucji,
   
2. teren działania i siedzibę stowarzyszenia,
   
3. cele i sposoby ich realizacji,
   
4. sposób nabywania i utraty członkostwa, przyczyny utraty członkostwa oraz prawa i obowiązki członków,
   
5. władze stowarzyszenia, tryb dokonywania ich wyboru, uzupełniania składu oraz ich kompetencje,
   
6. sposób reprezentowania stowarzyszenia oraz zaciągania zobowiązań majątkowych, a także warunki ważności jego uchwał,
   
7. sposób uzyskiwania środków finansowych oraz ustanawiania składek członkowskich,
   
8. zasady dokonywania zmian statutu,
   
9. sposób rozwiązania się stowarzyszenia.
   
   

Zgodnie z art. 11 ww. ustawy o stowarzyszeniach najwyższą władzą stowarzyszenia jest walne zebranie członków. W sprawach, w których statut nie określa właściwości władz stowarzyszenia, podejmowanie uchwał należy do walnego zebrania członków. Statut może przewidywać zamiast walnego zebrania członków zebranie delegatów lub zastąpienie walnego zebrania członków zebraniem delegatów, jeżeli liczba członków przekroczy określoną w statucie wielkość. W takich przypadkach statut określa zasady wyboru delegatów i czas trwania ich kadencji. Stowarzyszenie jest obowiązane posiadać zarząd i organ kontroli wewnętrznej.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że stowarzyszenie to organizacja społeczna (zrzeszenie) powoływana przez grupę osób mających wspólne cele lub zainteresowania, działające na podstawie statutu, który określa te cele i zasady działania Stowarzyszenia. Zatem stowarzyszenie jako podmiot gospodarczy sam określa własne cele, działa w ramach swoich kompetencji, sprawuje kontrolę nad własną działalnością. Jest więc podmiotem dobrowolnym utworzonym z woli i decyzji osób je tworzących. Zatem Wnioskodawca nie posiada cech podmiotu prawa publicznego.

W ocenie Organu, oceniając usługi kształcenia zawodowego świadczone przez Wnioskodawcę, pod kątem objęcia ich zwolnieniem od podatku na podstawie art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE - uwzględniając regulacje wynikające z ww. ustawy o stowarzyszeniach, należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie posiada cech podmiotu prawa publicznego. Raz jeszcze trzeba bowiem podkreślić, że z art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE wynika wyraźnie, że dla objęcia zwolnieniem na podstawie tego przepisu określonych usług kształcenia, nie jest wystarczające, by usługi te były świadczone przez podmioty prawa publicznego; konieczne jest, by usługi te były świadczone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego - a więc takie, których celem (zadaniem) jest świadczenie usług edukacyjnych, działające w tym zakresie pod kontrolą państwa. Z przepisów ustawy Prawo o stowarzyszeniach nie wynika, żeby Wnioskodawca (Stowarzyszenie) działał w zakresie realizacji zadania doskonalenia zawodowego pod kontrolą państwa, która miałaby zapewnić jakość świadczeń, czy odpowiednią ich cenę.

W dalszej kolejności konieczne jest przeprowadzenie analizy, czy Wnioskodawca jest inną instytucją działającą w dziedzinie edukacji, której cele uznawane są przez państwo Polskie za podobne do celów podmiotów prawa publicznego realizujących zadania edukacyjne.

W powyższym zakresie, jak wskazał Sąd w wyroku sygn. akt. III SA/Wa 2898/14, pomocnym może być stanowisko zajęte przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 28 listopada 2013 r., w sprawie C-319/12 Minister Finansów przeciwko MDDP sp. z o.o. Akademia Biznesu, sp. komandytowej. Trybunał stwierdził, że "Artykuł 132 ust. 1 lit. i, art. 133 i 134 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one objęciu zwolnieniem od podatku od wartości dodanej usług edukacyjnych świadczonych przez podmioty niepubliczne w celach komercyjnych. Jednakże art. 132 ust. 1 lit. i/ tej Dyrektywy sprzeciwia się zwolnieniu wszystkich usług edukacyjnych w sposób ogólny, bez uwzględnienia celów realizowanych przez podmioty niepubliczne świadczące te usługi". W wyroku tym podkreślono, że zgodnie z art. 132 ust. 1 lit. i/ Dyrektywy 2006/112/WE usługi edukacyjne są zwolnione tylko wtedy, gdy są świadczone przez podmioty prawa publicznego o celach edukacyjnych lub przez inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie. Wynika z tego, że inne podmioty, czyli podmioty prywatne, powinny spełniać przesłankę celów podobnych do celów rzeczonych podmiotów prawa publicznego. Z brzmienia art. 132 ust. 1 lit. i/ Dyrektywy VAT wynika bowiem wyraźnie, że nie zezwala on państwom członkowskim na zwolnienie usług edukacyjnych wszystkich podmiotów prywatnych świadczących takie usługi, włącznie z tymi, których cele "nie są podobne do celów rzeczonych podmiotów prawa publicznego" (pkt 35).

Zatem wykładnia przepisu art. 132 ust. l lit i) Dyrektywy 2006/112/WE, w odniesieniu do podmiotów prawa prywatnego, takich jak Wnioskodawca, wymaga aby spełniały przesłankę celów uznanych za podobne przez Państwo członkowskie. Rzeczpospolita Polska implementując wskazany przepis Dyrektywy do polskiej ustawy o podatku od towarów i usług, nie określiła w odniesieniu do podmiotów prawa prywatnego jakie cele uznawane będą za podobne do publicznych.

Zatem prawidłowa interpretacja powyżej wskazanych przepisów (wobec braku dokładnych kryteriów uznawania podmiotu prawa prywatnego realizującego cele podobne do celów podmiotów prawa publicznego), powinna być oparta o wykładnię językową i w zakresie usług szkolenia zawodowego powinna wskazywać, że usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zawodowego (w tym usługi świadczone przez Wnioskodawcę) powinny być traktowane jako świadczone w interesie publicznym, gdyż samorozwój zawodowy, szkolenie zawodowe i przekwalifikowanie zawodowe nauczycieli i pracowników sektora edukacyjnego leży w szeroko pojętym interesie publicznym. Usługi szkolenia zawodowego prowadzone przez Wnioskodawcę, w swojej istocie i w swoim charakterze nie różną się niczym od takich samych usług szkolenia zawodowego organizowanych przez podmioty prawa publicznego.

Zatem, zgodnie z rozstrzygnięciem zawartym w wyroku z dnia 14 kwietnia 2015 r., sygn. akt III SA/Wa 2898/14, usługi szkolenia zawodowego i przekwalifikowania zawodowego, świadczone przez Wnioskodawcę powinny być uznawane jako realizujące cele podobne do celów podmiotów prawa publicznego.

W konsekwencji powyższych rozważań, z uwagi na rozstrzygnięcie zawarte w wyroku z dnia 14 kwietnia 2015 r., sygn. akt III SA/Wa 2898/14, należy wskazać, że świadczone przez Wnioskodawcę, opisane w stanie faktycznym szkolenia i konferencje korzystać będą ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE, gdyż wypełniają przesłanki wynikające z tego przepisu. Wszystkie opisane we wniosku szkolenia i seminaria kierowane nauczycieli i lektorów języków obcych, metodyków i dyrektorów szkół języków obcych spełniają definicję kształcenia zawodowego zawartą w art. 44 rozporządzenia Rady (EU) Nr 282/2011 a Wnioskodawcę w związku z ich realizacją należy uznać za inną instytucję działającą w dziedzinie edukacji, której cele podobne są do celów podmiotów prawa publicznego realizujących zadania edukacyjne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwotnej interpretacji gdyż stanowi ona ponowne rozstrzygnięcie wniosku Strony w wyniku orzeczenia sądowego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.