Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.426.2017.1.DJD
z 4 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 listopada 2017 r. (data wpływu 15 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na studia podyplomowe – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 listopada 2017 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 5 stycznia 2015 r., sklasyfikowaną kodem PKD 86.90.A – Działalność fizjoterapeutyczna. Do celów podatkowych prowadzona jest podatkowa księga przychodów i rozchodów. Wnioskodawca fizjoterapeutą jest od grudnia 1999 r., natomiast od 2010 r. jest magistrem rehabilitacji.

Mając na celu podniesienie kwalifikacji i konkurencyjności na rynku pracy, Wnioskodawca w październiku 2015 r. podjął studia podyplomowe medycyny osteopatycznej …. Wyższej Szkole Medycznej …... Są to 3-letnie studia podyplomowe skierowane do osób z wykształceniem medycznym i prawem wykonywania zawodu medycznego. Osteopatia jest zawodem medycznym, w ramach którego wykonuje się leczenie osteopatyczne u pacjentów z dysfunkcją sklasyfikowaną, jako jednostka chorobowa w ICD-10, pod Nr M99 - uszkodzenie biomechaniczne. Jest to wąska dziedzina wymagająca specjalistycznej wiedzy medycznej, będącej niezbędnym elementem rozszerzenia prowadzonej działalności gospodarczej. W związku z tym, że studia stanowią uzupełnienie posiadanych przez Wnioskodawcę umiejętności oraz pozwolą Mu wprowadzić nowe usługi w zakresie dotychczasowej działalności, Wnioskodawca ocenia, że zdobyta wiedza znacznie przyczyni się do podwyższenia jakości i zakresu oferowanych przez Niego usług, pozyskania nowych klientów, jak również osiągnięcia wyższych przychodów.

Opłata za 3-letnie studia wynosi 34 200 zł, płatna w miesięcznych ratach po 950 zł. Opłata za studia obejmuje 1 500 godzin, tj. 42 zjazdy rocznie w niedziele, materiały szkoleniowe oraz egzaminy na koniec każdego semestru. Zajęcia odbywają się w godz. 9.00 - 20.00.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy wydatki związane z wyżej opisanymi studiami podyplomowymi (czesne) stanowią koszt uzyskania przychodu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, by dany wydatek mógł być uznany za kosztów uzyskania przychodów musi spełniać łącznie warunki:

1. pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodów i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
2. nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszt uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
3. być właściwie udokumentowany.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, wskazany kierunek studiów podyplomowych wpłynie niewątpliwie na powiększanie wiedzy związanej bezpośrednio z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, a zdobyta wiedza i umiejętności praktyczne pozwolą na poszerzenie grupy klientów korzystających z Jego usług. Poniesienie wydatków na studia podyplomowe medycyny osteopatycznej przyczyni się do podniesienia kwalifikacji zawodowych i będzie miał wpływ na jakość i zakres świadczonych usług, a co za tym idzie - uzyskanie lub podwyższenie przychodów.

W związku z powyższym, wydatek związany z wyżej opisanymi studiami spełnia wymogi zawarte w definicji kosztów uzyskania przychodów zawartej w art. 22 ust. 1 cytowanej ustawy. Nie jest to również wydatek wymieniony w art. 23 ww. ustawy, i będzie udokumentowany zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego.

Przedstawiona powyżej argumentacja wskazuje na możliwość zakwalifikowania wydatków związanych z wyżej opisanymi studiami podyplomowymi, tj. kosztu czesnego, jako kosztu uzyskania przychodów prowadzonej działalności.

Stanowisko takie potwierdzają liczne interpretacje indywidualne wydane w analogicznych sprawach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W powołanym przepisie ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie, jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo -skutkowego, tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, bądź funkcjonowanie tego źródła. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu”, zawarte we wskazanym przepisie art. 22 ust. 1 ww. ustawy oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z osiąganiem przychodów z tytułu działalności gospodarczej podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Zauważyć należy, że przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”, jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo - skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (przychód).

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23, i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo - skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wykazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Wobec powyższego kosztami uzyskania przychodów są wszelkie wydatki, które łącznie spełniają następujące warunki:

• zostały faktycznie poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, tzn. pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami,
  

• nie zostały wymienione w art. 23 ustawy, zawierającym katalog wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów,
  

• są odpowiednio udokumentowane.
  
  

Jednocześnie należy wskazać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodu, nie stwarza domniemania, że wszystkie pozostałe koszty, które nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zostają z mocy samego prawa uznane za koszty podlegające odliczeniu. Innymi słowy, poniesienie wydatku, który nie został wyłączony w art. 23, nie oznacza, że wydatek taki automatycznie będzie uznany za koszt uzyskania przychodów. Podatnik ma bowiem możliwość odliczenia od przychodów wszelkich kosztów pod warunkiem, że mają one związek z przychodem z prowadzonej działalności gospodarczej, a ich poniesienie ma, bądź może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, czy też zachowanie albo zabezpieczenie źródła tego przychodu.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Konstrukcja kosztów uzyskania przychodów oparta jest więc na swoistej klauzuli generalnej, zgodnie z którą podatnik ma możliwość odliczania wszelkich kosztów, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich bezpośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, bądź zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodu.

Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków należy wziąć pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu.

Ponadto, za koszt uzyskania przychodu można uznać taki wydatek, który został poniesiony przez podatnika w sposób rzeczywisty (definitywny). Wydatek musi zostać faktycznie poniesiony w sensie realnym, tzn. musi nastąpić uszczuplenie zasobów finansowych podatnika. Jednocześnie jednak zwrócić należy także uwagę na konieczność właściwego udokumentowania poniesionych wydatków. Tylko bowiem wydatek prawidłowo udokumentowany może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Przy czym, sposób dokumentowania ponoszonych kosztów uzależniony jest od rodzaju prowadzonych przez podatnika ksiąg podatkowych.

Wydatki na kształcenie na studiach podyplomowych nie zostały wymienione w katalogu zawartym w art. 23 ww. ustawy, a zatem w przypadku spełnienia pozostałych przesłanek mogą być one zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Dla stwierdzenia, czy wydatki poniesione w związku z odbywaniem studiów mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej istotne jest ustalenie:

• czy taki wydatek związany jest ze zdobywaniem wiedzy i umiejętności, które są potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej i mają związek z tą działalnością,
  

• czy też wydatek ten służy tylko podnoszeniu ogólnego poziomu wiedzy i wykształcenia niezwiązanego z działalnością gospodarczą, a więc który co do zasady ma charakter osobisty.
  
  

Zatem, za uzasadnione racjonalnie i gospodarczo koszty, których poniesienie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów ze źródła, jakim jest działalność gospodarcza, uznać należy takie wydatki na kształcenie, które pozwolą podatnikowi nabyć umiejętności i wiedzę niezbędną w prowadzeniu działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca, jako fizjoterapeuta i magister rehabilitacji, od stycznia 2015 r. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie fizjoterapii. W celu podniesienie kwalifikacji i konkurencyjności na rynku pracy, podjął w październiku 2015 r. 3-letnie studia podyplomowe skierowane do osób z wykształceniem medycznym i prawem wykonywania zawodu medycznego, na kierunku osteopatia. Jest to wąska dziedzina wymagająca specjalistycznej wiedzy medycznej. Studia stanowią uzupełnienie posiadanych przez Wnioskodawcę umiejętności oraz pozwolą Mu wprowadzić nowe usługi w zakresie dotychczasowej działalności. Zdobyta wiedza znacznie przyczyni się do podwyższenia jakości i zakresu oferowanych przez Niego usług, pozyskania nowych klientów, jak również osiągnięcia wyższych przychodów.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny, stwierdzić należy, że wydatki na pokrycie czesnego za kształcenie na studiach podyplomowych na kierunku osteopatia, niewymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a ponoszone po rozpoczęciu prowadzenia działalności gospodarczej z zamiarem zdobycia wiedzy i umiejętności pozwalających Wnioskodawcy wprowadzić nowe usługi w prowadzonej działalności w celu zwiększenia przychodu z tej działalności, mogą dla Wnioskodawcy stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Wydatki te należy bowiem uznać za racjonalne i uzasadnione gospodarczo, gdyż program studiów jest związany z zakresem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, a ich celem jest uzyskanie i wzrost przychodów z tej działalności.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy zawarte we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie podkreślić należy, że to na podatniku spoczywa ciężar wykazania istnienia związku przyczynowego pomiędzy ponoszonymi wydatkami, a osiąganymi przychodami oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów bądź na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Wykazanie istnienia takiego związku jest warunkiem koniecznym dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu.

Zaznaczyć należy, że wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), tutejszy Organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny załączonych do wniosku ORD-IN dokumentów, jest związany opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i Jego stanowiskiem. Zatem, dołączony do wniosku program nauczania wydziału medycyny osteopatycznej Podkowiańskiej Wyższej Szkoły Medycznej nie podlega analizie i weryfikacji w ramach postępowania o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu złożenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.