Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.436.2017.1.RK
z 11 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku, który wpłynął w dniu 22 listopada 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na nabycie używanych palet, udokumentowanych dowodem wewnętrznym – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 listopada 2017 r. do tutejszego Organu wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na nabycie używanych palet, udokumentowanych dowodem wewnętrznym.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie skupu i sprzedaży palet drewnianych. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca dokonuje skupu używanych i zniszczonych w różnym stopniu palet drewnianych, jako odpadów poużytkowych, stanowiących surowce wtórne, od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (tj. od ludności). Powody nieużyteczności (zużycia) dla tych osób fizycznych tych palet są różne, m.in. stanowią one odpad poopakowaniowy (np. po artykułach spożywczych lub budowlanych). W momencie nabycia tych palet przez Wnioskodawcę będą one odpowiadały pojęciu „odpadów”, zdefiniowanemu w art. 3 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2016 r., poz. 1987, z późn. zm., dalej: „Ustawa o odpadach”). Zgodnie z tą definicją, przez odpady rozumie się każdą substancję lub przedmiot, których posiadacz pozbywa się, zamierza się pozbyć lub, do których pozbycia się jest obowiązany. Z uwagi na fakt, że dostawcy palet nie chcą podawać swoich danych, Wnioskodawca najczęściej nie będzie zawierał z dostawcami tych palet umów pisemnych.

Skupione palety, po dokonaniu odpowiednich napraw i odzyskaniu przez palety (surowce wtórne) odpowiedniej jakości (przykładowo poprzez wzmocnienie gwoździami lub poprzez wymianę uszkodzonych elementów palety), Wnioskodawca zamierza sprzedawać na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. Wnioskodawca będzie ewidencjonował wskazane wyżej operacje gospodarcze przy pomocy podatkowej księgi przychodów i rozchodów, o której mowa w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2014 r., poz. 1037, ze zm.).

Nabycie palet będzie dokumentowane dowodem wewnętrznym. Z uwagi na małą wartość poszczególnych transakcji, Wnioskodawca zamierza ewidencjonować w księdze przychodów i rozchodów wszystkie nabyte w ciągu dnia palety od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, na podstawie jednego zbiorczego dokumentu wewnętrznego, sporządzanego na podstawie tzw. kontrolek zakupu. Z kontrolek zakupu, będących podstawą sporządzenia dowodu wewnętrznego, będzie wynikało, jaki pracownik, w jakiej ilości i za jaką cenę kupił danego dnia palety od poszczególnych dostawców. Każda kolejna transakcja będzie ujmowana w kontrolce zakupu, na podstawie której na koniec dnia będzie sporządzany zbiorczy dokument wewnętrzny uwzględniający wszystkie uszkodzone palety nabyte w ciągu dnia od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Dowód wewnętrzny będzie zawierał: datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne), a także będzie określał: nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe będzie działanie Wnioskodawcy polegające na dokumentowaniu wydatków poniesionych na nabycie od ludności w danym dniu odpadów poużytkowych w postaci używanych palet drewnianych, poprzez sporządzanie dowodu wewnętrznego, o którym mowa w § 14 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2017 r., poz. 728) i na podstawie tego dowodu wewnętrznego zaliczenie tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe będzie działanie polegające na dokumentowaniu wydatków poniesionych na nabycie od ludności w danym dniu odpadów poużytkowych w postaci używanych palet drewnianych, poprzez sporządzanie dowodu wewnętrznego, o którym mowa § 14 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów i na podstawie tego dowodu wewnętrznego zaliczenie tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztem uzyskania przychodów są zatem wszystkie wydatki, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów i nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże ciężar wykazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  

• być właściwie udokumentowany.
  
  

Zagadnienia dotyczące dokumentowania wydatków przez podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów regulują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

W myśl § 12 ust. 3 pkt 1 i 2 ww. rozporządzenia, podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są: faktury, faktury VAT RR, rachunki oraz dokumenty celne, zwane dalej „fakturami”, wystawione zgodnie z odrębnymi przepisami lub inne dowody, wymienione w § 13 i 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:

1. wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,
2. datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,
3. przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,
4. podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych - oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.
   
   

Zgodnie z przepisem § 14 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, na udokumentowanie zapisów w księdze, dotyczących niektórych kosztów (wydatków), mogą być sporządzone dokumenty zaopatrzone w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne), określające przy zakupie nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, a w innych przypadkach przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku). W ust. 2 tego paragrafu wymienia się przypadki, w których mogą być wystawiane dowody wewnętrzne.

Zgodnie z § 14 ust. 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, mogą one dotyczyć między innymi zakupu od ludności odpadów poużytkowych, stanowiących surowce wtórne, z wyłączeniem zakupu (skupu) metali nieżelaznych oraz przeznaczonych na złom samochodów i ich części składowych.

Pojęcie odpadów zostało zdefiniowane w art. 3 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2016 r., poz. 1987, z późn. zm.), w myśl którego odpady oznaczają każdą substancję lub przedmiot, których posiadacz pozbywa się, zamierza się pozbyć lub, do których pozbycia się jest obowiązany.

Zgodnie z § 3 pkt 1 lit. a) rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, towarami są: towary handlowe, materiały podstawowe i pomocnicze, półwyroby (półfabrykaty), wyroby gotowe, braki i odpady oraz materiały przyjęte od zamawiających do przerobu lub obróbki, z tym że towarami handlowymi są wyroby przeznaczone do sprzedaży w stanie nieprzerobionym; towarami handlowymi są również produkty uboczne uzyskiwane przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej.

Odpadami są materiały, które na skutek procesów technologicznych lub na skutek zniszczenia albo uszkodzenia utraciły całkowicie swą pierwotną wartość użytkową (§ 3 pkt 1 lit. g) rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów).

Zdaniem Wnioskodawcy, nabywane przez Niego od ludności używane i zniszczone palety, jako niespełniające odpowiednich standardów jakościowych, należy potraktować właśnie jako surowce wtórne (odpady poużytkowe), o których mowa w § 14 ust. 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

W związku z powyższym, prawidłowe będzie działanie Wnioskodawcy, polegające na dokumentowaniu wydatków poniesionych na nabycie od ludności w danym dniu odpadów poużytkowych w postaci używanych palet drewnianych poprzez sporządzanie dowodu wewnętrznego, o którym mowa w § 14 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów i na podstawie tego dowodu wewnętrznego zaliczenie tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Podatek uregulowany w ww. ustawie jest podatkiem płaconym od uzyskiwanego dochodu, a nie od przychodu, co potwierdza art. 9 ust. 1 oraz art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przyjęcie zatem odmiennego stanowiska niż zaprezentowane przez Wnioskodawcę tzn. zakwestionowanie prawa do potraktowania opisanych wyżej wydatków na nabycie od ludności w danym dniu odpadów poużytkowych w postaci używanych palet drewnianych, jako kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogłoby doprowadzić do sytuacji sprzecznej z istotą omawianego problemu, którą jest opodatkowanie osiąganego przez podatnika dochodu, jako różnicy między osiąganymi przychodami, a ponoszonymi kosztami. Należy zwrócić uwagę, że „ludność”, jako osoby nieprowadzące działalności gospodarczej, dokonujące sprzedaży odpadów poużytkowych (surowców wtórnych), nie powinny wystawiać faktur VAT, czy paragonów fiskalnych, które stanowią szczególne rodzaje rachunków wystawianych przez podatników VAT, objętych reżimem ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.). Uznawaną przez przywołane wyżej przepisy Rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, jest natomiast sytuacja dokumentowania określonego rodzaju wydatków (w tym nabycia odpadów poużytkowych od ludności) przez podatników przy pomocy dowodów wewnętrznych, o których mowa w § 14 ust. 1 tego rozporządzenia. Niecelowym więc byłoby w szczególności wymaganie zawarcia pisemnych umów dokumentujących tego rodzaje transakcje Wnioskodawcy, czy poszukiwanie innego rodzaju dowodów, kiedy w praktyce ich wartość dowodowa, jako dowodów prywatnych, nie byłaby większa niż wystawianego w danym dniu przez Wnioskodawcę dowodu wewnętrznego dokumentującego przeprowadzone transakcje.

Wnioskodawca wskazuje, że Jego stanowisko jest zgodne z prezentowanym przez organy podatkowo w interpretacjach indywidualnych:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 13 maja 2008 r., Nr IPPB1/415-216/08-2/AŻ,
  

• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 11 lutego 2010 r., Nr IBPBI/1/415-995/09/WRz,
  

• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 22 lipca 2015 r., Nr IBPB-1-1/4511-103/15/WRz,
  

• Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 12 kwietnia 2016 r., Nr ITPB1/4511-54/16/WM,
  

• Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 8 maja 2017 r., Nr 0115-KDIT3.4011. 20.2017.1.WM.
  
  

Dla oceny prawidłowości formalnej dowodu wewnętrznego nie będzie miało znaczenia, że obejmie on wszystkie uszkodzone palety nabyte w ciągu dnia od kilku osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Podstawą sporządzenia tego dowodu wewnętrznego będą każdorazowo kontrolki zakupu, pozwalające w sposób wiarygodny ustalić, jaką ilość uszkodzonych palet nabył Wnioskodawca w danym dniu. Rozporządzenie Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów nakazuje bowiem w sposób wiarygodny udokumentować operacje gospodarcze. Jeżeli podatnik ujmuje koszt uzyskania przychodu w księdze przychodów i rozchodów na podstawie dowodu wewnętrznego, to dowód ten powinien - stosownie do § 14 ust. 1 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, być zaopatrzony w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne), a także powinien określać: nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku). Dowód wewnętrzny przygotowywany przez Wnioskodawcę będzie zawierał wszystkie ww. dane. Co więcej, pomocniczo należy tu wskazać na treść § 19 ust. 1 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, który dotyczy co prawda sprzedaży, ale może mieć analogiczne zastosowanie w procesie wykładni przepisów rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, dotyczących dokumentowania w księdze przychodów i rozchodów kosztów uzyskania przychodów na podstawie dowodów wewnętrznych.

Zgodnie z ww. przepisem, zapisy w księdze dotyczące przychodów ze sprzedaży wyrobów, towarów handlowych i usług, są dokonywane na podstawie wystawionych faktur, a w przypadku sprzedaży nieudokumentowanej fakturami - na podstawie wystawionego na koniec dnia dowodu wewnętrznego, w którym w jednej kwocie wykazana jest wartość tych przychodów za dany dzień, o ile nie jest prowadzona ewidencja sprzedaży lub ewidencja przy zastosowaniu kas rejestrujących. Z treści tego przepisu jednoznacznie wynika, że zapisy w księdze dotyczące sprzedaży powinny być dokonywano na podstawie wystawionych na koniec dnia dowodów wewnętrznych, wykazujących całą wartość sprzedanych towarów. Analogicznie należy traktować zakupy. Nie istnieją bowiem racjonalne argumenty, aby w przypadku zakupów stosować zupełnie inne rozwiązania, zwłaszcza mając na uwadze treść § 14 ust. 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

W ocenie Wnioskodawcy, prawidłowym będzie Jego działanie, polegające na dokumentowaniu wydatków poniesionych na nabycia od ludności w danym dniu odpadów poużytkowych w postaci używanych palet drewnianych poprzez sporządzanie dowodu wewnętrznego, o którym mowa w § 14 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, i na podstawie tego dowodu wewnętrznego zaliczenie tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego na dzień złożenia wniosku.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.