Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-3.4011.585.2017.1.IM
z 25 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 listopada 2017 r. (data wpływu 24 listopada 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przeniesienia na rzecz nabywcy praw i obowiązków wynikających z prawa do działki oraz własności znajdujących się na działce nasadzeń, urządzeń i obiektów za wynagrodzeniem - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przeniesienia na rzecz nabywcy praw i obowiązków wynikających z prawa do działki oraz własności znajdujących się na działce nasadzeń, urządzeń i obiektów za wynagrodzeniem.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Członkiem Pracowniczego Ogrodu Działkowego (obecnie ROD) Wnioskodawca został w 1978 r. Zarząd Ogrodu przydzielił Wnioskodawcy i Jego żonie Jadwidze w użytkowanie działkę pracowniczą Nr 643 (302 m²). Stan działki wymagał dużego nakładu pracy i finansowego wkładu – teren bez ogrodzenia, bez odprowadzonej wody i prądu, nierówny, porośnięty różnymi krzewami, bardzo mocno zaperzony. Przywracanie terenu działki do używalności zajęło Wnioskodawcy pierwsze dwa lata: Wnioskodawca nawiózł ziemię uprawną, wyrównał teren ogrodził siatką, posadził pierwsze drzewa owocowe (3 jabłonie, 2 śliwki, gruszę) oraz krzewy ozdobne, 4 tuje, modrzew (1 usechł, usunięty w 2013 r.).

W roku 1980 Wnioskodawca rozpoczął budowę domku według norm ustalonych przez Zarząd Ogrodu (pow. 29 m²). Wnioskodawca pracę wykonał samodzielnie, w trudnych warunkach (brak wody i prądu). Do budowy Wnioskodawca użył różnych materiałów: cegła z rozbiórki, cement od znajomych, drewno z opakowań po szkle (braki materiałów wówczas na rynku). Budowę Wnioskodawca ukończył w 1983 r., z pomieszczeniem na narzędzia ogrodnicze. Wnioskodawca doprowadził do domku wodę i prąd oraz urządził go wewnątrz, tj. kuchenkę i pokoik z wyposażeniem.

Przez kilka lat Wnioskodawca uprawiała z żoną różne warzywa. Jednak piaszczysta gleba nie sprzyjała uprawom ani wzrostowi drzew owocowych (wypadały średnio co 4-6 lat). Rosły dobrze tuje. Ostatnich nasadzeń na działce Wnioskodawca dokonał jesienią 2013 r. i wiosną 2014 r. Wnioskodawca posadził wówczas drzewka śliwek (3 szt.), wiśnie (4 szt.), wieloletnie kwiaty (lilie, begonie), wzdłuż ścieżki do domku 6 szt. Ozdobnych, srebrnych, karłowatych świerszczków.

Kiedy Wnioskodawca przekazywał działkę nowemu działkowcowi, prócz wymienionych drzew i krzewów, znajdowały się jeszcze trzy wieloletnie jabłonki, kilkuletnie duże winogrono (pięknie owocujące, krzaki porzeczek, agrestów i malin (wieloletnie). Wnioskodawca przekazał również narzędzia ogrodnicze m.in. kosiarkę, piłę do cięcia żywopłotu, wąż do wody.

Wiosną 2017 r. Wnioskodawca podjął z żoną decyzję o oddaniu użytkowanej działki Zarządowi Ogrodu. Wnioskodawcę z żoną skłonił do tego już zaawansowany Ich wiek (77 lat) i zły stan zdrowia. W najbliższym czasie trzeba było ponadto dokonać remontu dachu domku, posiać nową trawę, urządzić nowe rabaty kwiatowe. Do wykonania tych prac zabrakło by Wnioskodawcy i Jego żonie już sił i pieniędzy.

Na ogłoszenie o odstąpieniu działki (za zgodą Zarządu) za określoną rekompensatą, latem 2016 r. zgłosiło się małżeństwo. Po wstępnych uzgodnieniach, w dniu 12 października 2016 r. w Kancelarii Notarialnej, została zawarta umowa pomiędzy Wnioskodawcą i Jego żoną Jadwigą a nabywcami działki p. Agnieszką P. i Jej mężem Marcinem, stanowiąca o przeniesieniu na rzecz nabywcy praw i obowiązków wynikających z prawa do działki oraz własności znajdujących się na działce nasadzeń, urządzeń i obiektów, za wynagrodzeniem dla Wnioskodawcy i Jego żony w kwocie 12.000,00 zł. Kwotę tę Wnioskodawca otrzymał od p. P. w dniu 12 października 2016 r.

Zarząd ROD uchwałą z dnia 5 listopada 2016 r. zatwierdził ww. umowę notarialną i przeniósł prawa do działki Nr 643 na nabywcę prawa p. Agnieszkę P. i Marcina P.

Brak pewności prawnej dotyczącej zwolnienia Wnioskodawcy z zapłacenia podatku dochodowego od ww. kwoty 12.000,00 zł, za zbycie rzeczy stanowiących własność Wnioskodawcy na przekazanej działce, powodował, że Wnioskodawca starał się o wyjaśnienie tego problemu prawnego w urzędzie skarbowym. Wnioskodawca uzyskał tam jednoznaczną informację, że od owych 12.000,00 zł Wnioskodawca musi zapłacić 19% podatku.

Zaistniały problem prawny Wnioskodawca konsultował później jeszcze z ekspertem resortu finansów, podczas telefonicznej konsultacji zorganizowanej przez redakcję „Faktu” w dniu 31 marca 2017 r. Wnioskodawca uzyskał wówczas opinię eksperta, że za odpłatne przeniesienie własności nasadzeń, urządzeń i obiektów na działce ROD, użytkownik działki nie jest zobowiązany płacić podatku dochodowego, jeżeli spełnia warunki art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Problem prawny omawiany wyżej, rozstrzygnął ostatecznie wydanym wyrokiem Naczelny Sąd Administracyjny – wskazując na art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Kierując się wykładnią problemu dokonaną przez Naczelny Sąd Administracyjny, w złożonym przez Wnioskodawcę w Urzędzie Skarbowym zeznaniu podatkowym PIT-37 za rok 2016, Wnioskodawca nie wykazał dochodu 12.000,00 zł, otrzymanego za zbycie odpłatne rzeczy na przekazanej działce.

Odpłatne zbycie rzeczy, znajdujących się na przekazanej przez Wnioskodawcę działce, nastąpiło zgodnie z wymogami ustawy, a więc już po upływie nie pół roku, lecz wielu lat od końca miesiąca, w którym nastąpiło ich nasadzenie, urządzenie i wybudowanie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle wydanego wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego (sygn. akt II FSK 3660/16) i dotychczasowej interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, dotyczących sprzedaży nasadzeń, urządzeń i obiektów na działce w ROD – Wnioskodawca ma obowiązek zapłacenia podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, ocena stanu prawnego zaistniałego stanu faktycznego, dotyczącego używanej i przekazanej przez Wnioskodawcę działki w ROD wydaje się być jednoznaczna. Jednoznaczność tej oceny wynika z postanowień wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego, dotyczącego prawnego problemu zbycia za wynagrodzeniem znajdujących się na działce ROD nasadzeń, urządzeń i obiektów. Również wynika z interpretacji tego problemu wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego i interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej powinny ostatecznie zamknąć możliwość dowolnej, różnej interpretacji omawianego tu problemu prawnego, głównie urzędom skarbowym. Powyższe skłaniają Wnioskodawcę do osobistego stanowiska: Wnioskodawca razem z żoną Jadwigą nie mają obowiązku zapłacenia podatku dochodowego za uzyskane wynagrodzenie za zbycie rzeczy znajdujących się na przekazanej przez Nich działce.

Za zwolnieniem Wnioskodawcy i Jego żony z płacenia podatku dochodowego od osób fizycznych z zaistniałego stanu faktycznego przemawiają następujące okoliczności:

1. Wnioskodawca z żoną nie byli właścicielami działki w ROD, a jedynie jej użytkownikami.
2. Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że ustawa o ROD ma pierwszeństwo przez zastosowaniem przepisów Kodeksu cywilnego, zaś art. 30 ust. 2 tej ustawy stanowi, że nasadzenia, urządzenia i obiekty na działce stanowią własność działkowca.
3. Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że przychód ze sprzedaży urządzeń, nasadzeń i obiektów znajdujących się na działce jest przychodem ze zbycia rzeczy, a nie praw. Zatem do tego przychodu ma zastosowanie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
4. Wyczerpują postanowienia cyt. wyżej ustawy dokonane na Wnioskodawcy i Jego żony działce nasadzenia, urządzenia i wybudowany domek, które były realizowane na przestrzeni od roku 1978 do roku 2014. Ich zbycie nastąpiło po upływie wielu lat od miesiąca, w którym nastąpiło ich nabycie, urządzenie lub wybudowanie. Został zatem zachowany wymagany przez ustawę okres warunkujący nieopodatkowanie zbycia tych rzeczy.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania, wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz .U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera katalog źródeł przychodów, z których przychód podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy, źródłem przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c).

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)–c) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Ze stanu faktycznego wynika, że Członkiem Pracowniczego Ogrodu Działkowego. Wnioskodawca został w 1978 r. W dniu 12 października 2016 r. w Kancelarii Notarialnej, została zawarta umowa pomiędzy Wnioskodawcą i Jego żoną a nabywcami działki, stanowiąca o przeniesieniu na rzecz nabywcy praw i obowiązków wynikających z prawa do działki oraz własności znajdujących się na działce nasadzeń, urządzeń i obiektów, za wynagrodzeniem w kwocie 12.000,00 zł.

W świetle przytoczonych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i opisu stanu faktycznego istotna dla niniejszego rozstrzygnięcia jest kwalifikacja do odpowiedniego źródła przychodu osiągniętego przez Wnioskodawcę w związku z przeniesieniem na rzecz nabywców praw i obowiązków wynikających z prawa do działki oraz własności znajdujących się na działce nasadzeń, urządzeń i obiektów.

Należy wyjaśnić, że do dnia 18 stycznia 2014 r. obowiązywały przepisy ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o rodzinnych ogrodach działkowych (Dz. U. Nr 169, poz. 1419, z późń. zm.), zaś z dniem 19 stycznia 2014 r. weszła w życie ww. ustawa z dnia 13 grudnia 2013 r. o rodzinnych ogrodach działkowych.

W myśl art. 9 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o rodzinnych ogrodach działkowych, rodzinne ogrody działkowe zakładane są na gruntach stanowiących własność Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego oraz Polskiego Związku Działkowców. Jak stanowi art. 14 ust. 1 ww. ustawy, Polski Związek Działkowców ustanawia w drodze uchwały na rzecz swojego członka bezpłatne i bezterminowe prawo używania działki i pobierania z niej pożytków (użytkowanie działki). Z kolei, zgodnie z art. 14 ust. 2 ww. ustawy, na wniosek osoby wymienionej w ust. 1, Polski Związek Działkowców ustanawia na jej rzecz prawo użytkowania działki – w rozumieniu Kodeksu cywilnego – w drodze umowy cywilnoprawnej zawartej w formie aktu notarialnego, jeżeli grunty wchodzące w skład rodzinnego ogrodu działkowego znajdują się w użytkowaniu wieczystym Polskiego Związku Działkowców lub stanowią jego własność.

Natomiast z dniem 19 stycznia 2014 r., prawo używania działki i pobierania z niej pożytków (użytkowanie działki) ustanowione na podstawie art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o rodzinnych ogrodach działkowych, przekształca się – w myśl art. 66 pkt 2 ustawy z dnia 13 grudnia 2013 r. o rodzinnych ogrodach działkowych – w prawo do działki w rozumieniu tej ustawy, ustanawiane w drodze umowy dzierżawy działkowej.

Zgodnie z art. 7 ustawy z dnia 13 grudnia 2013 r. o rodzinnych ogrodach działkowych – rodzinne ogrody działkowe zakładane są na gruntach stanowiących własność Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego oraz stowarzyszeń ogrodowych.

Stosownie do art. 27 ust. 1 ww. ustawy, ustanowienie prawa do działki następuje na podstawie umowy dzierżawy działkowej. Umowa, o której mowa w ust. 1, zawierana jest pomiędzy stowarzyszeniem ogrodowym a pełnoletnią osobą fizyczną. Umowa może być również zawarta z małżonkiem działkowca, jeżeli żąda ustanowienia prawa do działki wspólnie ze swoim współmałżonkiem. Umowa nie może być zawarta w celu ustanowienia prawa do więcej niż jednej działki (art. 27 ust. 2 ww. ustawy).

Przez umowę dzierżawy działkowej stowarzyszenie ogrodowe zobowiązuje się oddać działkowcowi działkę na czas nieoznaczony do używania i pobierania z niej pożytków, a działkowiec zobowiązuje się używać działkę zgodnie z jej przeznaczeniem, przestrzegać regulaminu oraz uiszczać opłaty ogrodowe (art. 28 ust. 1 ww. ustawy). Umowa ta może określać wysokość czynszu albo sposób ustalenia wysokości czynszu oraz termin jego płatności, wyłącznie w przypadku gdy stowarzyszenie ogrodowe jest zobowiązane do uiszczania na rzecz właściciela gruntu opłat z tytułu użytkowania albo użytkowania wieczystego nieruchomości zajmowanej przez rodzinny ogród działkowy (art. 28 ust. 2 ww. ustawy) oraz jest zawierana w formie pisemnej pod rygorem nieważności (art. 28 ust. 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 28 ust. 4-6 ww. ustawy na wniosek działkowca, dzierżawa działkowa podlega ujawnieniu w księdze wieczystej, przy czym do tego typu dzierżawy stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące dzierżawy, zaś do jej ochrony – odpowiednio przepisy o ochronie własności.

Ponadto, jak stanowi art. 30 ust. 1 ww. ustawy działkowiec ma prawo zagospodarować działkę i wyposażyć ją w odpowiednie obiekty i urządzenia zgodnie z przepisami ustawy oraz regulaminem. Zgodnie natomiast z art. 30 ust. 2 ww. ustawy nasadzenia, urządzenia i obiekty znajdujące się na działce, wykonane lub nabyte ze środków finansowych działkowca, stanowią jego własność.

Analiza przepisów ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych prowadzi do wniosku, że pod pojęciem obiektów i urządzeń, o których mowa w tym przepisie, rozumieć należy tylko takie obiekty i urządzenia, które wzniesione zostały na działce zgodnie z postanowieniami ustawy i regulaminu, a dzięki którym, wykonanie prawa dzierżawy działkowej staje się możliwe (tzn. takie, które pozwalają na korzystanie z działki zgodnie z jej przeznaczeniem). Mogą być to więc altana oraz budynki gospodarcze, a także ogrodzenia i urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne, które – zgodnie z odrębnymi przepisami – nie wchodzą w skład przedsiębiorstwa. Za nasadzenia z kolei, uznać należy wszelkie rośliny posadzone przez działkowca lub nabyte przez niego wraz z prawem do działki. Pod pojęciem tym nie mogą się więc zawierać inne składniki majątkowe znajdujące się na działce, takie jak wyposażenie altan ogrodowych, np. meble, sprzęt kuchenny, czy też sprzęt i narzędzia ogrodnicze wykorzystywane do prac. Przedmioty te, nie są związane z faktem posiadania prawa dzierżawy działkowej, a jedynie z faktycznym korzystaniem z działki.

Nowe zasady zbywania prawa do działki zostały ustanowione w art. 41 ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych. W myśl tego przepisu działkowiec w drodze umowy może przenieść prawa i obowiązki wynikające z prawa do działki na rzecz pełnoletniej osoby fizycznej (przeniesienie praw do działki). Umowę zawiera się w formie pisemnej z podpisami notarialnie poświadczonymi (ust. 1), przy czym skuteczność przeniesienia praw do działki zależy od zatwierdzenia przez stowarzyszenie ogrodowe (ust. 2).

Należy również zauważyć, że zgodnie z art. 42 ust. 1 i 2 ww. ustawy w razie wygaśnięcia prawa do działki (przeniesienia praw do działki), działkowcowi przysługuje wynagrodzenie za znajdujące się na działce nasadzenia, urządzenia i obiekty stanowiące jego własność. Wynagrodzenie nie przysługuje za nasadzenia, urządzenia i obiekty wykonane niezgodnie z prawem. W razie przeniesienia praw do działki warunki zapłaty i wysokość wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1, określa umowa, o której mowa w art. 41 ust. 1 ww. ustawy. Odwołując się do argumentu z przeciwieństwa (argumentum a contrario) należy zatem uznać, że działkowcowi nie przysługuje wynagrodzenie za przeniesienie „samego” prawa do korzystania z działki, bez nasadzeń, urządzeń i obiektów.

Rozpatrując sprawę pod kątem odpłatnego zbycia altany ogrodowej, nasadzeń i urządzeń podkreślić należy, że z uwagi na brak definicji pojęcia „nieruchomości” i „rzeczy” w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy odwołać się do odpowiednich przepisów prawa cywilnego.

Zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), rzeczami w rozumieniu Kodeksu są tylko przedmioty materialne.

W myśl art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

W przypadku nieruchomości budynkowej istotą wyróżnienia jej jako nieruchomości jest spełnienie przesłanek bycia rzeczą (art. 45 Kodeksu cywilnego) i posiadanie cech budynku jako konstrukcji trwale związanej z gruntem, który ponadto może stanowić odrębny od gruntu przedmiot własności, co musi mieć oparcie w przepisie szczególnym.

Natomiast zawartą w art. 45 ww. Kodeksu legalną definicję rzeczy, w literaturze powszechnie akceptuje się w ten sposób, że przedmiotami materialnymi są takie części przyrody, w stanie pierwotnym lub przetworzonym, które są na tyle wyodrębnione spośród innych (naturalnie lub sztucznie) w sposób umożliwiający ich traktowanie w stosunkach społecznych i gospodarczych jako dobra samoistne. Na pojęcie „rzeczy” składają się więc dwie cechy o charakterze konstytutywnym: materialny ich charakter i wyodrębnienie z przyrody, czyli muszą mieć samoistny byt materialny. Stąd też, rzeczami są wyłącznie materialne części przyrody, przy czym nie ma znaczenia ich wartość materialna, chodzi tu o materialną postać.

Stosownie do art. 47 § 1-3 Kodeksu cywilnego część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

Z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania (art. 48 Kodeksu cywilnego). Zgodnie z zasadą prawa superficies solo cedit (to co jest na powierzchni przypada gruntowi) odnoszącą się do związania własności budynku wzniesionego na gruncie z własnością tego gruntu, częścią składową gruntu są wszystkie rzeczy trwale złączone z tą nieruchomością.

Regulacja zawarta w powyższym przepisie stanowi zasadę, od której przewidziane są ustawowe wyjątki. Może je zawierać sam kodeks lub mogą pochodzić z innych ustaw.

Wyjątek od ogólnej reguły zawartej w art. 48 Kodeksu cywilnego stanowi przepis art. 30 ust. 2 ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych, zgodnie z którym nasadzenia, urządzenia i obiekty znajdujące się na działce, wykonane lub nabyte ze środków finansowych działkowca, stanowią jego własność.

Z powołanych przepisów wynika, że grunty wchodzące w skład rodzinnego ogrodu działkowego nie stanowią własności osoby uprawnionej do korzystania z działki (działkowca). Przepis art. 30 ust. 2 ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych stanowi wyjątek od ogólnej reguły zawartej w ww. art. 48 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z zasadą lex specialis derogat legi generali ustawa o rodzinnych ogrodach działkowych ma pierwszeństwo przed zastosowaniem przepisów Kodeksu cywilnego. Zatem użytkownik (działkowiec) jest właścicielem rzeczy znajdujących się na terenie ogrodu działkowego. Ustawodawca wyraźnie rozgraniczył prawo do działki i jego charakter od prawa własności nasadzeń, obiektów i urządzeń wykonanych lub nabytych ze środków finansowych działkowca.

W świetle przytoczonych przepisów uznać należy, że odpłatne zbycie nasadzeń, urządzeń i obiektów posadowionych na działce wchodzącej w skład Rodzinnego Ogrodu Działkowego kwalifikuje się jako przychód ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z odpłatnego zbycia rzeczy.

Zatem skoro przeniesienie praw i obowiązków do działki wraz ze znajdującymi się na niej nasadzeniami, urządzeniami i obiektami, zostało dokonane po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło ich nasadzenie, urządzenie i wybudowanie, to uzyskane przez Wnioskodawcę wynagrodzenie za znajdujące się na działce nasadzenia, urządzenia i obiekty nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a Wnioskodawca nie jest zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego z tego tytułu.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Końcowo zauważyć należy, że Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego wskazał, cyt: „(...) Wiosną 2017 r. Wnioskodawca podjął z żoną decyzję o oddaniu użytkowanej działki Zarządowi Ogrodu.”, mając jednak na uwadze pełen opis stanu faktycznego tut. organ uznał, że jest to omyłka pisarska, a intencją Wnioskodawcy był rok 2016. Powyższa omyłka nie miała wpływu na rozstrzygnięcie sprawy.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę wyroku Sądu wskazać należy, że dotyczy on konkretnej, indywidualnej sprawy podatnika, w określonym stanie faktycznym i w tej sprawie rozstrzygnięcie w nim zawarte jest wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Tutejszy Organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego.

Na podstawie art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Należy wskazać, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie Zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, a w przedmiotowej sprawie nie został złożony wniosek wspólny, o którym mowa w art. 14r ww. ustawy, niniejsza interpretacja dotyczy jedynie Wnioskodawcy, jako występującego z wnioskiem. Jeśli żona Wnioskodawcy chce uzyskać interpretację indywidualną powinna wystąpić z odrębnym wnioskiem i uiścić stosowną opłatę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.