2018.01.25 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-1.4011.2.2018.1.AGR
z 25 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2017 r. (data wpływu 2 stycznia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia źródła przychodów w związku ze sprzedażą nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia źródła przychodów w związku ze sprzedażą nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni w dniu 5 maja 1997 r. oraz 7 maja 1997 r. zakupiła dwie sąsiadujące ze sobą działki ziemi rolnej (tj. 1 ha - działka nr 402/1, 0,5 ha - działka nr 5) z myślą o budowie domu dla siebie wraz z basenem i kortem, a w przyszłości domów dla dzieci oraz rodziców. W celu wybudowania własnego domu pod lasem (na działce 402/1) konieczny był zakup dwóch kawałków pola (dodatkowo działki nr 5), ponieważ bardzo wąska droga pod lasem (sąsiadująca z polem 402/1) nie była w tamtym czasie utrzymywana przez Gminę i nie była przejezdna. Nie było innej drogi dojazdowej do miejsca budowy domu, aniżeli z drogi powiatowej: najpierw przez działkę nr 5, a następnie przez działkę 402/1.

Obie wymienione wyżej działki Wnioskodawczyni nabyła do majątku prywatnego. Wnioskodawczyni nie prowadziła i nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Powodem sprzedaży części działek (obie działki w dalszym ciągu nie są podzielone) jest konieczność opłacenia przez Wnioskodawczynię kosztów edukacji córki, która rozpoczęła proces aplikacji na prestiżowe uczelnie zagraniczne: Uniwersytet A lub Uniwersytet B. Z ustaleń Wnioskodawczyni wynika, że koszt opłacenia czesnego i utrzymania za granicą studiującego dziecka przez pięć lat opiewa na około 1 mln zł, co oznacza, że jeśli Wnioskodawczyni nie sprzeda działek nie będzie miała możliwości sfinansowania nauki dziecka.

Wnioskodawczyni samotnie wychowuje córkę od wielu lat i w zasadzie pokrywa w przeważającej większości koszty utrzymania dziecka (alimenty, które otrzymuje od ojca dziecka są bardzo niskie). Praktycznie od 7 lat Wnioskodawczyni sama utrzymuje dziecko. Zatem sprzedaż gruntu jest niezbędna dla sfinansowania nauki dziecka. Równocześnie Wnioskodawczyni wskazuje, że jest w wieku przedemerytalnym, a zatem dodatkowe środki uzyskane ze sprzedaży działek będą stanowić dla niej dodatkowe zabezpieczenie finansowe w związku z faktem, że traci pracę. Nadmienić należy, że w związku z trwającą reorganizacją w zakładzie pracy Wnioskodawczyni (połączenie dwóch zakładów) stanowisko jej pracy jest w trakcie likwidacji. Istnieje zatem bardzo duże prawdopodobieństwo, że z uwagi na wiek (okres przedemerytalny) Wnioskodawczyni nie znajdzie pracy. Wnioskodawczyni trudno będzie znaleźć pracę znajdując się 1,5 roku przed tzw. okresem ochronnym.

Wnioskodawczyni wskazuje, że założone w odległej przeszłości plany mieszkaniowe dla rodziców czy córki okazały się nietrafione i wobec tego oraz powyższych okoliczności zmuszona jest do sprzedaży znaczącej części nieruchomości. Wnioskodawczyni planuje sprzedaż swojego aktualnego bardzo dużego domu (ponad 300 m²), który posadowiony jest na 2000 m² działce ogrodzonej (choć nie wydzielonej z całej nieruchomości) i pobudowania obok małego domu o znacząco mniejszym metrażu około 100 m², co będzie stanowiło mniejszy wydatek niż kupno mieszkania w X. Wnioskodawczyni jest zmuszona do obniżenia dotychczasowego standardu życia w szczególności gdyż od wielu lat sama praktycznie łoży na utrzymanie dziecka, traci pracę oraz jej dziecko rozpoczęło proces aplikacji na prestiżowe uczelnie. Nadmienić również należy, że koszty utrzymania tak dużego domu są bardzo wysokie. Ponadto Wnioskodawczyni opiekuje się również swoimi rodzicami, którzy z racji wieku i stanu zdrowia wymagają już dość często jej pomocy finansowej, chociażby w zakresie zapewnienia im opieki lekarzy specjalistów.

Dodatkowo należy wskazać, że przez grunt Wnioskodawczyni przebiega dojazd o szerokości 5 metrów (kolejne 5 m zostało udostępnione przez innego sąsiada). Wnioskodawczyni umożliwiła przejazd przez swoją działkę, gdyż wymóg zapewnienia dojazdu o szerokości 10 m wynikał z planu zagospodarowania dla osiedla. Aktualnie jest to „ubita droga” przez dojeżdżające do posesji samochody. Gmina nie przejęła tej części działki w swoje posiadanie zasłaniając się brakiem funduszy na ten cel. W związku z faktem zbycia nieruchomości Wnioskodawczyni będzie zmuszona również dokonać zbycia udziałów w należącej do niej drodze na rzecz innych sąsiadów korzystających aktualnie z drogi czy nowych nabywców, którzy potrzebują dojazdu do swoich posesji.

Poniżej przedstawiono przebieg zdarzeń poprzedzających wybudowanie domu przez Wnioskodawczynię.

Uchwałą z dnia 28 maja 1997 r. Zarząd Gminy podjął decyzję o sporządzeniu planu miejscowego zagospodarowania oraz zmianach w planie ogólnym zagospodarowania przestrzennego gminy uchwalonym 28 lipca 1993 r. Plany te obejmowały także należące do Wnioskodawczyni grunty rolne. W dniu 22 grudnia 1997 r. Zarząd Gminy wystąpił do Wojewody o zgodę na przeznaczenie na cele nierolnicze gruntów IV klasy o powierzchni łącznej 10,26 ha leżące w gminie. Wojewoda w dniu 4 marca 1998 r. nie wyraził zgody na przeznaczenie na cele nierolnicze wskazanych wyżej gruntów IV klasy (decyzja z dnia 4 marca 1998 r.). W dniu 19 marca 1998 r. Zarząd Gminy złożył skargę do Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej na decyzję Wojewody (skarga z dnia 19 marca 1998 r.). W dniu 16 maja 1998 r. ośmiu właścicieli (w tym Wnioskodawczyni) napisało pismo do Wojewody z prośbą o ponowne rozpatrzenie wniosku (pismo z dnia 16 maja 1998 r.). Zaangażowanie Wnioskodawczyni wynikało z faktu, że w interesie Wnioskodawczyni, która budowała dom pod lasem, było aby powstało osiedle, bowiem w ten sposób zyskałby sąsiadów. Właściciele okolicznych nieruchomości chcieli się budować na swoich działkach, a tylko Wnioskodawczyni miała wymagany hektar ziemi, który umożliwiał jej pobudowanie domu. Zatem aby pozostałe osoby mogły się pobudować, a Wnioskodawczyni mogła zyskać sąsiadów potrzebna była zmiana przeznaczenia terenu.

Pierwotnie o zmianę przeznaczenia terenów z rolnych na mieszkaniowe zabiegała Gmina. Interwencja (pismo do Wojewody o ponowne rozpatrzenie sprawy) właścicieli działek w momencie wydania negatywnej decyzji przez Wojewodę miała na celu wsparcie władz Gminy w dokonaniu wskazanego przekształcenia. Uzyskanie decyzji o przekwalifikowanie terenu na mieszkaniowy nie miało dla Wnioskodawczyni kluczowego znaczenia z uwagi na fakt, że ówcześnie obowiązujące przepisy zezwalały na budowę domu mieszkalnego na działce rolnej o areale 1 ha. Uchwałą Rady Gminy w dniu 27 sierpnia 1999 r. został zatwierdzony plan miejscowego zagospodarowania przestrzennego dla całego osiedla, na którym znajdowały się nieruchomości Wnioskodawczyni. Na działkach Wnioskodawczyni dopuszczono budowę kilku domów. W dniu 18 listopada 1999 r. wydano decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. W dniu 22 grudnia 1999 r. wójt Gminy wydał decyzję, w której zatwierdził projekt budowlany i wydał pozwolenie na budowę domu jednorodzinnego Wnioskodawczyni. Do Zakładu Energetycznego o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej (umowa z dnia 19 lipca 2000 r.) wystąpiła Wnioskodawczyni wraz z innymi osobami zainteresowanymi podciągnięciem prądu do swoich domów.

Koszt dociągnięcia i podłączenia linii okazał się bardzo duży, dlatego też w umowie z Zakładem Energetycznym przewidziano, że inni właściciele okolicznych działek, którzy w okresie pięciu lat od momentu podciągnięcia linii wystąpią o podłączenie prądu będą również partycypować w kosztach przyłączenia do sieci. Tym samym Wnioskodawczyni i druga osoba, która uczestniczyła w finansowaniu kosztu budowy linii otrzymały częściowy zwrot wkładu finansowego od osób, do których działek w późniejszym okresie podłączano przyłącza elektryczne.

Do działki Wnioskodawczyni zostały doprowadzone przyłącza elektryczne (dwie skrzynki z miejscem w każdej na dwa liczniki), co wynikało, nie z chęci przeznaczenia działki do sprzedaży, lecz z chęci wybudowania basenu i/lub kortu tenisowego oraz domu dla rodziców lub/i dzieci. Dodać należy, że w tamtym czasie sytuacja finansowa Wnioskodawczyni była nieporównywalnie lepsza niż obecnie. Założeniem Wnioskodawczyni było stworzenie dla siebie i rodziny warunków do życia w pobliżu natury. Nadmienić należy, że w tamtym okresie ceny działek były niższe niż obecnie.

W związku z faktem, że Wnioskodawczyni w momencie kupowania działki była jeszcze osobą niezamężną, niemającą dzieci (nie wiedziała ile dzieci będzie mieć) postanowiła zabezpieczyć możliwość pobudowania domów w większej ilości niż jeden, przy czym należy wskazać, że w skrzynkach tych nie ma zainstalowanych liczników oprócz licznika prądu przynależącego do domu Wnioskodawczyni. W planach była również budowa domu dla rodziców, co również uzasadniało zainstalowanie dwóch skrzynek na działce.

W 2001 r. do przedmiotowej nieruchomości podłączono przyłącze wodne. Planowany wodociąg musiał przechodzić przez działkę Wnioskodawczyni (działka nr 5), która graniczyła z drogą powiatową, a w niej istniała instalacja wodna, do której została podłączona nowo budowana instalacja na ulicy, przy której został wybudowany dom Wnioskodawczyni.

W dniu 7 listopada 2001 r. została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu inwestycji polegającej na budowie wodociągu z przyłączami do domów mieszkalnych, jednorodzinnych na działkach numerach: 5, 402/1, 402/3, 402/4, 402/5, 402/5, 402/7.

W listopadzie 2001 r. powstał projekt budowlany sieci i przyłączy wodociągowych.

W dniu 12 grudnia 2001 r. Wójt Gminy wydał decyzję, w które zatwierdził projekt budowlany i wydał pozwolenie m.in. dla Wnioskodawczyni na budowę sieci i przyłącza wodociągowego. W 2004 r. udzielono pozwolenia na budowę zewnętrznej i wewnętrznej instalacji gazu dla budynku jednorodzinnego Wnioskodawczyni (decyzja z dnia 26 października 2004 r. oraz z dnia 27 grudnia 2004 r.). W kwietniu 2006 r. wydana została decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego dla inwestycji polegającej na budowie odcinka gazociągu średniego ciśnienia na działkach.

W tym zakresie sam podmiot dostarczający gaz był zainteresowany budową gazociągu. Należy wskazać, że przez okres 20 lat od momentu zakupu nieruchomości Wnioskodawczyni nie podejmowała żadnych czynności zmierzających do sprzedaży gruntu (nie zamieszczała ogłoszeń w Internecie, nie dokonywała podziału nieruchomości, nie podejmowała żadnych działań marketingowych). Doprowadzenie prądu, wody, gazu było związane z koniecznością doprowadzenia mediów i drogi dojazdu do własnego domu mieszkalnego oraz domów sąsiadów.

Planowany podział działek zdaniem Wnioskodawczyni umożliwi (usprawni) sprzedaż gruntów. W aktualnych warunkach rynkowych sprzedaż działki budowlanej powyżej hektara na terenie wiejskim jest praktycznie niemożliwy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przychód ze sprzedaży działek, udziału w drodze, domu mieszkalnego będzie stanowił dla Wnioskodawczyni przychód z działalności gospodarczej, czy z odpłatnego zbycia nieruchomości?

Zdaniem Wnioskodawczyni, dokonując zbycia działek, domu mieszkalnego czy udziałów w drodze nie będzie osiągała przychodu ze źródła działalność gospodarcza.

Zbycie części działek, udziałów w drodze czy domu mieszkalnego stanowi przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. Przychód ze sprzedaży działek nie może być zakwalifikowany do przychodów z działalności gospodarczej, gdyż z zaistniałych okoliczności wynika, że nie zostały spełnione przesłanki niezbędne do uznania działalności podatnika za działalność gospodarczą.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r., opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r., źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
prawa wieczystego użytkowania gruntów,

− jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowy w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. przez pozarolniczą działalność gospodarczą należy rozumieć działalność zarobkową:

wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

− prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Językowa wykładnia art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. prowadzi do wniosku, że przychodami z działalności gospodarczej są wyłącznie te przychody (uzyskane z działalności prowadzonej we własnym imieniu bez względu na rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły), które nie stanowią przychodu z jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. Wykładnia językowa przepisu pozwala dojść do wniosku, że jeśli podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych wskaże przykładowo, że przedmiotem jego działalności gospodarczej jest np. windykacja i sprzedaż wierzytelności, to niezależnie od treści wpisu uzyskane przychody nie będą przychodami z działalności gospodarczej (źródło z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r.), lecz przychodami z kapitałów pieniężnych i praw majątkowych (źródło z art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r.). Podobnie np. w sytuacji, gdy podatnik prowadzi działalność w zakresie zarządzania przedsiębiorstwem lub przedsiębiorstwami, wówczas niezależnie od treści wpisu uzyskane przychody nie będą przychodami z działalności gospodarczej, lecz przychodami ze źródła „działalność wykonywana osobiście”.

Wykładnia językowa art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. prowadzi zatem do wniosku, że przychody ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r., jako przypisane przez podatnika do innego źródła, nie są zaliczone do przychodów z działalności gospodarczej. Powyższe wynika z końcowego zapisu art. 5a pkt 6) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. w brzmieniu „z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9”.

Powyższy zapis ustawowy był wielokrotnie interpretowany przez organy podatkowe oraz sądy administracyjne. Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 1 października 2010 r. (ILPB1/415-943/10-2/AG), dotyczącej zarachowania w koszty podatkowe z działalności gospodarczej strat na opcjach walutowych służących podatnikowi do zabezpieczenia prowadzonej przez niego działalności stwierdził, że obrót pochodnymi instrumentami finansowymi w konkretnym przypadku, nie może być uznany za prowadzony w ramach działalności gospodarczej, ponieważ służy wyłącznie własnym potrzebom przedsiębiorcy, którego działalność w rzeczywistości skoncentrowana jest na handlu i produkcji. Zdaniem Dyrektora Izby, sam wpis do ewidencji (podatnik posiadał także wpis o usługowej działalności finansowej) nie przesądza o zaliczeniu konkretnej aktywności podatnika do działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy z dnia 26 lipca 1991 r., jeżeli cechy tej aktywności odpowiadają opisowi przychodów z kapitałów pieniężnych. Podobne stanowisko, co do zasady, zajął Dyrektor tejże Izby w interpretacji z 3 czerwca 2011 r. (ILPB1/415-275/11-2/AGr), w której odmówił podatnikowi prawa do zaliczenia przychodów ze sprzedaży licencji na wytworzone oprogramowanie do przychodów z działalności gospodarczej, ponieważ jego zdaniem są to przychody ze sprzedaży praw majątkowych w rozumieniu art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. Podobne stanowisko zostało przyjęte np. w czterech orzeczeniach WSA w Gliwicach: z dnia 28 września 2010 r. (I SA/Gl 687/10), z dnia 28 września 2010 r. (I SA/Gl 688/10), z dnia 12 kwietnia 2011 r. (I SA/Gl 6/11) i z dnia 29 czerwca 2011 r. (I SA/Gl 1/11).

Przyjmując wskazaną wykładnię można uznać, że odpłatne zbycie nieruchomości nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r.) gdy:

zbywca w ogóle nie prowadzi działalności gospodarczej albo
przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej nie jest obrót nieruchomościami.

Podobne przychody (dochody) mogą podlegać różnym reżimom podatkowym w zależności od tego, czy są realizowane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, czy też poza nią, a więc wtedy gdy podatnik nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej lub prowadzi ją w innym zakresie niż uzyskany przychód.

Określenie „zbycie nieruchomości w wykonaniu działalności gospodarczej” należy zatem - przyjmując wskazaną wykładnię - traktować jako zbywanie nieruchomości prowadzone w ramach obrotu nieruchomościami. Natomiast treść powołanych przepisów nie pozwala na opodatkowanie wyprzedaży majątku własnego (prywatnego) podatnika, co ma miejsce w niniejszej sprawie.

Na marginesie należy wskazać również, że organy podatkowe w wielu interpretacjach uznają za prawidłowe zwolnienie z podatku (po upływie 5 lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości, a więc i tym samym zasadność przyporządkowania do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r.) dochodów ze sprzedaży nieruchomości wynajmowanych wcześniej w ramach prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej (zob. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 25 listopada 2008 r., sygn. IPPB1/415-1041/08-4/JB, interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 21 sierpnia 2009 r., sygn. IPPB1/415-420/09-4/JB). Również w orzecznictwie sądy administracyjne prezentują podobny pogląd (np. wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 1 grudnia 2005 r., sygn. I SA/Rz 319/05).

W świetle powyższego istnieją przesłanki za uznaniem, iż Wnioskodawczyni może zaliczyć uzyskane przychody ze sprzedaży poszczególnych nieruchomości gruntowych do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r.

Powyższe rozważania są istotne również z punktu widzenia wykładni art. 5a pkt 6 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r., w którym zawarte jest analogiczne wyłączenie „nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej” i które - powinno być również interpretowane w ten sam sposób.

Dodatkowo należy wskazać, że dla uznania, że odpłatne zbycie nieruchomości następuje w wykonaniu działalności gospodarczej jest zaliczone do przychodów z tego źródła koniecznym jest jednoznaczne stwierdzenie, że stanowi ono przedmiot działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r., co nie ma miejsca w analizowanej sytuacji, gdyż Wnioskodawczyni de facto nie prowadziła działalności gospodarczej w rozumieniu tego przepisu. Zarówno organy podatkowe jak i sądy wielokrotnie podkreślały, że o fakcie prowadzenia działalności gospodarczej nie decyduje subiektywne przekonanie podatnika, a spełnienie przesłanek jej prowadzenia. Czynności wykonywane przez Wnioskodawczynię nie spełniają bowiem warunków określonych w definicji działalności gospodarczej, gdyż po pierwsze nie były to czynności nastawione na osiągnięcie zysku (zarobkowe) - planowane do zbycia przez Wnioskodawczynię grunty nie były nabyte w celu obrotu nimi w celach zarobkowych; wcześniej są bowiem wykorzystywane przez Wnioskodawczynię. Nabycie było związane z chęcią zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych, a podział działek na mniejsze części ma na celu ułatwienie dokonania zbycia. Wnioskodawczyni nie może już posiadać aż tak dużej działki w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych, więc postanowiła o podziale działek i zbyciu części z nich. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Po drugie, należy wskazać, że sprzedaż działek nie będzie miała charakteru ciągłego i zorganizowana stosownie do jej przedmiotu. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania.

Odstęp pomiędzy nabyciem działek i ich sprzedażą wskazuje, że nie może być mowy o prowadzeniu zorganizowanej działalności handlowej polegającej na obrocie nieruchomościami, gdyż w tym przypadku transakcje sprzedaży musiałyby nastąpić dużo szybciej po nabyciu niż nastąpiły w rzeczywistości.

Geodezyjny podział działek nie zmieni struktur właścicielskich, a jedynie numery działek i ich powierzchnię. W stanie faktycznym przedmiotowej sprawy podział nabytych nieruchomości nastąpi kilkanaście lat od dnia ich nabycia, nie ma zatem podstaw, aby twierdzić, że ciąg czynności: nabycie działek - podział działek - sprzedaż działek wykazywał się jakimkolwiek stopniem zorganizowania. Nie można również przyjąć, że podział działek przesądza o prowadzeniu pozarolniczej działalności gospodarczej, gdyż może zostać dokonany również wobec działek, stanowiących majątek osobisty (prywatny). Wnioskodawczyni nie podejmowała również czynności charakterystycznych dla przedmiotu działalności polegającego na obrocie nieruchomościami, czyli przykładowo nie reklamowała działek, nie posiada biura, w którym spotykałaby się z potencjalnymi nabywcami, nie ma strony internetowej, na której oferowałaby sprzedaż działek, nie zatrudniała pracowników i sama nie posiada odpowiedniego wykształcenia do prowadzenia działalności w tym zakresie. Jak wskazał WSA w Łodzi w prawomocnym wyroku z dnia 5 sierpnia 2009 r., sygn. akt I SA/Łd 338/09, „Uniwersalny słownik języka polskiego (...) przypisuje słowu „zorganizować” znaczenie „zaplanować coś i przeprowadzić jakieś działanie”, (...). W tym sensie przeciwieństwem działań zorganizowanych są działania przypadkowe, okazyjne, (...)”. Sprzedaż działek nie będzie miała w przypadku Wnioskodawczyni charakteru zaplanowanego, zorganizowanego, ale okazjonalny. Nie były podejmowane jakiekolwiek właściwe dla działalności handlowej w zakresie obrotu nieruchomościami działania, jak reklamowanie i oferowanie sprzedaży tych działek, poszukiwanie ofert kupna. Nie została zorganizowana jakakolwiek stała struktura organizacyjna, która zajmowałaby się działaniami tego typu. Trudno zatem wykazać jakąkolwiek aktywność Wnioskodawczyni mającą wskazywać na działalność gospodarczą. Czynności wykonywane przez Wnioskodawczynię nie spełniają warunków określonych w definicji działalności gospodarczej.

Dodatkowo należy wskazać, że z literalnego brzmienia art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. można wnioskować, że zakwalifikowanie przychodów do pozarolniczej działalności gospodarczej wymaga w pierwszej kolejności wykluczenia istnienia innych źródeł przychodów, wskazanych w art. 10 ust. 1 tej ustawy.

Biorąc powyższe pod uwagę, w ocenie Wnioskodawczyni, zbywając poszczególne działki, udziały w drodze czy dom mieszkalny, nie będzie osiągała przychodu ze źródła działalność gospodarcza.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
prawa wieczystego użytkowania gruntów,

− jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma forma prawna ich nabycia oraz moment nabycia.

Ponadto, przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, wskazuje, że dotyczy przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw, które nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej.

Zatem, przychód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub jej części oraz udziału w nieruchomości nie powstanie, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

odpłatne zbycie nieruchomości nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz
zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych,

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej użyte w cytowanym wyżej przepisie art. 5a pkt 6 ustawy wymaga, aby był to jeden z wymienionych w lit. a)-c) rodzajów działalności oraz opiera się na następujących przesłankach:

zarobkowym celu działalności,
wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,
prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie bowiem działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych.

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Przez powtarzalność rozumie się cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności, (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, niepowiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Zatem każde działanie spełniające wskazane wyżej przesłanki, stanowi w rozumieniu przepisów ww. ustawy pozarolniczą działalność gospodarczą, niezależnie od tego czy podatnik dokonał jej rejestracji, czy nie, bowiem, jak już wskazano, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależnia uznania danego działania za pozarolniczą działalność gospodarczą od faktu zarejestrowania (zgłoszenia do właściwego rejestru) tej działalności. Jeżeli bowiem rozmiar, powtarzalność, zarobkowy charakter oraz sposób zorganizowania wskazują na znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, to w takim przypadku sprzedaż nieruchomości spełnia przesłanki do uznania jej za dokonywaną w ramach działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany z tej sprzedaży winien zostać rozliczony na zasadach właściwych dla tego źródła przychodu. Jedynie brak jakiegokolwiek związku określonego składnika majątku z prowadzoną działalnością gospodarczą, jak i niespełnienie wynikających z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przesłanek prowadzenia działalności gospodarczej, może skutkować opodatkowaniem przechodów ze sprzedaży nieruchomości w ramach odrębnego, określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródła przychodów.

W celu ustalenia czy sprzedaż przedmiotowych nieruchomości będzie stanowiła dla Wnioskodawczyni przychód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy też stanowić będzie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, należy mieć na uwadze zamiar, okoliczności i cel działań związanych z odpłatnym zbyciem nieruchomości.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni w dniu 5 maja 1997 r. oraz 7 maja 1997 r. zakupiła dwie sąsiadujące ze sobą działki ziemi rolnej (tj. 1 ha - działka nr 402/1, 0,5 ha - działka nr 5) z myślą o budowie domu dla siebie wraz z basenem i kortem, a w przyszłości domów dla dzieci oraz rodziców. W celu wybudowania własnego domu pod lasem (na działce 402/1) konieczny był zakup dwóch kawałków pola (dodatkowo działki nr 5), ponieważ bardzo wąska droga pod lasem (sąsiadująca z polem 402/1) nie była w tamtym czasie utrzymywana przez Gminę i nie była przejezdna. Nie było innej drogi dojazdowej do miejsca budowy domu, aniżeli z drogi powiatowej: najpierw przez działkę nr 5, a następnie przez działkę 402/1. Obie wymienione wyżej działki Wnioskodawczyni nabyła do majątku prywatnego. Wnioskodawczyni nie prowadziła i nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Uchwałą Rady Gminy w dniu 27 sierpnia 1999 r. został zatwierdzony plan miejscowego zagospodarowania przestrzennego dla całego osiedla, na którym znajdowały się nieruchomości Wnioskodawczyni. W dniu 18 listopada 1999 r. wydano decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. W dniu 22 grudnia 1999 r. wójt Gminy wydał decyzję, w której zatwierdził projekt budowlany i wydał pozwolenie na budowę domu jednorodzinnego Wnioskodawczyni. Przez okres 20 lat od momentu zakupu nieruchomości Wnioskodawczyni nie podejmowała żadnych czynności zmierzających do sprzedaży gruntu (nie zamieszczała ogłoszeń w Internecie, nie dokonywała podziału nieruchomości, nie podejmowała żadnych działań marketingowych). Doprowadzenie prądu, wody, gazu było związane z koniecznością doprowadzenia mediów i drogi dojazdu do własnego domu mieszkalnego oraz domów sąsiadów. Planowany podział działek zdaniem Wnioskodawczyni umożliwi (usprawni) sprzedaż gruntów. Powodem sprzedaży części działek (obie działki w dalszym ciągu nie są podzielone) jest konieczność opłacenia przez Wnioskodawczynię kosztów edukacji córki, która rozpoczęła proces aplikacji na prestiżowe uczelnie zagraniczne: Uniwersytet A lub Uniwersytet B. Z ustaleń Wnioskodawczyni wynika, że koszt opłacenia czesnego i utrzymania za granicą studiującego dziecka przez pięć lat opiewa na około 1 mln zł, co oznacza, że jeśli Wnioskodawczyni nie sprzeda działek nie będzie miała możliwości sfinansowania nauki dziecka. Równocześnie Wnioskodawczyni wskazuje, że jest w wieku przedemerytalnym, a zatem dodatkowe środki uzyskane ze sprzedaży działek będą stanowić dla niej dodatkowe zabezpieczenie finansowe w związku z faktem, że traci pracę. Wnioskodawczyni wskazuje, że założone w odległej przeszłości plany mieszkaniowe dla rodziców czy córki okazały się nietrafione i wobec tego oraz powyższych okoliczności zmuszona jest do sprzedaży znaczącej części nieruchomości. Wnioskodawczyni planuje sprzedaż swojego aktualnego bardzo dużego domu (ponad 300 m²), który posadowiony jest na 2000 m² działce ogrodzonej (choć nie wydzielonej z całej nieruchomości) i pobudowania obok małego domu o znacząco mniejszym metrażu około 100 m², co będzie stanowiło mniejszy wydatek niż kupno mieszkania w X. Ponadto Wnioskodawczyni opiekuje się również swoimi rodzicami, którzy z racji wieku i stanu zdrowia wymagają już dość często jego pomocy finansowej, chociażby w zakresie zapewnienia im opieki lekarzy specjalistów. Ponadto przez grunt Wnioskodawczyni przebiega dojazd o szerokości 5 metrów (kolejne 5 m zostało udostępnione przez innego sąsiada). Wnioskodawczyni umożliwiła przejazd przez swoją działkę, gdyż wymóg zapewnienia dojazdu o szerokości 10 m wynikał z planu zagospodarowania dla osiedla. Aktualnie jest to „ubita droga” przez dojeżdżające do posesji samochody. Gmina nie przejęła tej części działki w swoje posiadanie zasłaniając się brakiem funduszy na ten cel. W związku z faktem zbycia nieruchomości Wnioskodawczyni będzie zmuszona również dokonać zbycia udziałów w należącej do niej drodze na rzecz innych sąsiadów korzystających aktualnie z drogi czy nowych nabywców, którzy potrzebują dojazdu do swoich posesji.

Co do zasady sprzedaż przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą oraz nie były nabyte w celu ich odprzedaży, nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności nie stanowią działalności gospodarczej.

Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Mając powyższe na uwadze, przychód, który Wnioskodawczyni uzyska z odpłatnego zbycia przedmiotowych nieruchomości, nie będzie stanowił przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przedmiotowej sprawie bowiem całokształt okoliczności, ich zakres, stopień zaangażowania, wskazuje, że są to działania należące do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Tym samym sprzedaż przez Wnioskodawczynię działek, udziału w drodze i domu mieszkalnego będzie stanowiła zwykłe wykonywanie prawa własności, a Wnioskodawczyni zbywając przedmiotowe nieruchomości, będzie korzystała z przysługującego jej prawa do rozporządzania tym majątkiem.

W konsekwencji, w oparciu o okoliczności przedstawione przez Wnioskodawczynię, skutki podatkowe zbycia nieruchomości, o których mowa we wniosku należy rozpatrywać w kontekście powołanego art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości.

Jak już wspomniano wyżej, powstanie przychodu podatkowego z tytułu sprzedaży nieruchomości uzależnione jest między innymi od daty ich nabycia, które należy utożsamiać z chwilą przeniesienia własności w rozumieniu cywilnoprawnym.

Zatem pięcioletni termin, wskazany w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie przedmiotowych nieruchomości.

W przedmiotowej sprawie nabycie przedmiotowych nieruchomości nastąpiło w 1997 r., a zatem pięcioletni termin, o którym mowa w powołanym przepisie upłynął z dniem 31 grudnia 2002 r.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że przychód Wnioskodawczyni ze sprzedaży działek, udziału w drodze, domu jednorodzinnego nie będzie stanowił przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Ponadto sprzedaż przedmiotowych nieruchomości nie będzie stanowiła źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych ze względu na upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, z tytułu planowanej sprzedaży ww. nieruchomości Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawczynię pism co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Odnosząc się natomiast do powołanych przez Wnioskodawczynię wyroków sądów administracyjnych tut. Organ informuje, że w myśl zasady wyrażonej w art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi zostały one wydane w indywidualnych sprawach i dotyczą wyłącznie tych spraw, w których zapadły.

Końcowo Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin