INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 30.09.2011 r. ( data wpływu 03.10.2011 r. ) uzupełnionym pismem z dnia 05.01.2012 r. ( data wpływu 09.01.2012 r. ) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 28.12.2011 r. sygn. IPPP3/443-1323/11-2/MK o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku na dostawę lokali mieszkalnych łącznie z miejscami postojowymi – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 03.10.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku na dostawę lokali mieszkalnych łącznie z miejscami postojowymi.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 05.01.2011r. ( data wpływu 09.01.2011r. ) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu Nr IPPP3/443-1323/11-2/MK.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka w ramach działalności deweloperskiej prowadzi obecnie inwestycje w W. polegającą na budowie osiedla mieszkaniowego. Zakończenie inwestycji planowane jest na drugi kwartał roku 2012. Wtedy też nastąpi przeniesienie własności do lokali mieszkalnych. W chwili obecnej Spółka szuka potencjalnych klientów oraz podpisała już kilkanaście umów przedwstępnych sprzedaży mieszkań wraz z miejscami postojowymi.

Ze względu na różnorodną linię orzecznictwa w sprawie zastosowania stawki podatku od towarów i usług przy sprzedaży garaży i miejsc postojowych przynależących do lokali mieszkalnych, w umowach przedwstępnych zawarta jest informacja o zastosowaniu 23% stawki VAT. Jednak Wnioskodawca przyznaje, że do tego rozwiązania zmusiła go niepewność ostrożność w stosowaniu przepisów podatkowych. Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług nie jest kwestionowana stawka 8 procentowa przy sprzedaży lokalu mieszkalnego.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że miejsca postojowe usytuowane są wewnątrz budynków na poziomie -1. Nie stanowią one części lokali mieszkalnych, Spółka na mocy prawa została zobligowana do ich wyodrębnienia w proporcji jedno miejsce postojowe dla jednego lokalu mieszkalnego. Miejsca postojowe nie stanowią lokalu o innym przeznaczeniu, jak tylko parkowanie samochodów mieszkańców, którzy zakupili lokale mieszkalne w budynku, do którego miejsca parkingowe przynależą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka jako deweloper może opodatkować podatkiem od towarów i usług sprzedaż lokali mieszkaniowych łącznie z miejscami postojowymi jednolitą stawką VAT 8%.

Zdaniem Wnioskodawcy ze względu na to, że ustawa o podatku od towarów i usług ani żadne przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i użytkowego, Wnioskodawca uważa, że należy zastosować powyższe definicje zawarte w ustawie o własności lokali z 2000 roku Dz. U. 80 poz. 903 z późniejszymi zmianami. I tak art. 2 określa, że samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, mogą stanowić odrębne nieruchomości, stąd też Spółka wyszczególnia je w umowach sprzedaży przedwstępnych. Samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu w/w ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne.

Spełnienie wymagań, o których mowa, stwierdza starosta w formie zaświadczenia. Do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności są to: piwnica, strych, komórka, garaż. Ponadto na podstawie art. 7 ust 2 pkt 1 ustawy Prawo Budowlane zostało wydane przez Ministra Infrastruktury rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie Dz. U. z 2002 roku Nr 75 poz. 690. Par. 18 mówi: „Zagospodarowując działkę budowlaną, należy urządzić, stosownie do jej przeznaczenia i sposobu zabudowy, miejsca postojowe dla samochodów użytkowników stałych i przebywających okresowo, w tym również miejsca postojowe dla samochodów, z których korzystają osoby niepełnosprawne”.

Zdaniem Wnioskodawcy oznacza to, że Spółka deweloperska budując budynek mieszkalny i mająca obowiązek zapewnienia przynajmniej jednego miejsca postojowego dla jednego lokalu mieszkalnego, może sprzedaż powyższych potraktować jaką jednolitą transakcję i opodatkować stawką podatku od towarów i usług mającą zastosowanie dla lokali mieszkalnych. Wnioskodawca uważa, że skoro przepisy cywilnoprawne traktują przypadek sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z należącym do mieszkania miejscem parkingowym łącznie, należy w świetle przepisów podatkowych potraktować to jaka jedną transakcję i opodatkować jedną stawką podatku VAT. W tym przypadku właściwą dla lokalu mieszkalnego - 8%. Miejsce postojowe samo w sobie nie jest pomieszczeniem mieszkalnym, niewątpliwie jest jednak pomieszczeniem pomocniczym i bezdyskusyjnie spełnia funkcje służące kompletnemu zaspokojeniu potrzeb społeczeństwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W myśl art. 5a ustawy o VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku. I tak, w myśl art. 41 ust. 2 ustawy o VAT, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do tej ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

Zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym – zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy – rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

W myśl art. 41 ust. 12b ustawy o VAT, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2,
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.
   
   

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Zgodnie z § 7 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), obowiązującego od dnia 6 kwietnia 2011 r., stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 8% dla:

1. towarów i usług wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia;
2. robót konserwacyjnych dotyczących budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym;
3. robót konserwacyjnych dotyczących:
4. obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych,
5. lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12

-w zakresie w jakim wymienione roboty nie są objęte tą stawką na podstawie pkt 2.

Przez roboty konserwacyjne, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, rozumie się roboty mające na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku lub jego części inne niż remont (§ 7 ust. 2 ww. rozporządzenia). Obiekty budownictwa mieszkaniowego to budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11 (art. 2 pkt 12 ustawy). Zastosowanie prawidłowej stawki uwarunkowane jest ustaleniem, czy dany obiekt jest obiektem wymienionym w art. 41 ust. 12a oraz w art. 2 pkt 12 ustawy o VAT oraz jakie spełnia funkcje – mieszkalne czy użytkowe.

Ponieważ ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego, należy zatem posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 80, poz. 903 ze zm.).

I tak zgodnie z art. 2 ust. 2 ww. ustawy o własności lokali, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne.

Stosownie natomiast do art. 2 ust. 4 ustawy o własności lokali, do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej „pomieszczeniami przynależnymi”.

Treść przywołanych wyżej zapisów wskazuje na wyraźne rozróżnienie pomiędzy dwoma pojęciami normatywnymi:

• pojęciem pomieszczenia pomocniczego, czyli takiego pomieszczenia, które wraz z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, w danym przypadku chodzi więc wyraźnie o taki funkcjonalny związek tych pomieszczeń z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, który polega na wykorzystaniu całej tej przestrzeni bezpośrednio dla zaspokajania mieszkalnych potrzeb ludzi;
• pojęciem pomieszczenia przynależnego, które w sensie prawnym stanowi wprawdzie część składową lokalu mieszkalnego, jednakże w sensie funkcjonalnym nie jest przestrzenią przeznaczoną dla bezpośredniego zaspokajania potrzeb ludzi, lecz ma służyć zaspokajaniu innych potrzeb tych osób, które korzystają z samodzielnego lokalu mieszkalnego. W tym kontekście ustawodawca wymieniał przykładowo piwnicę, strych, komórkę, garaż.
  
  

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca w ramach działalności deweloperskiej prowadzi obecnie inwestycje w Warszawie przy ulicy Jerozolimskie 200 polegającą na budowie osiedla mieszkaniowego. Zakończenie inwestycji planowane jest na drugi kwartał roku 2012. Wtedy też nastąpi przeniesienie własności do lokali mieszkalnych. W chwili obecnej Spółka szuka potencjalnych klientów oraz podpisała już kilkanaście umów przedwstępnych sprzedaży mieszkań wraz z miejscami postojowymi. Ze względu na różnorodną linię orzecznictwa w sprawie zastosowania stawki podatku od towarów i usług przy sprzedaży garaży i miejsc postojowych przynależących do lokali mieszkalnych, w umowach przedwstępnych zawarta jest informacja o zastosowaniu 23% stawki VAT. Jednak Wnioskodawca przyznaje, że do tego rozwiązania zmusiła ngo niepewność ostrożność w stosowaniu przepisów podatkowych.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług nie jest kwestionowana stawka 8 procentowa przy sprzedaży lokalu mieszkalnego. Miejsca postojowe usytuowane są wewnątrz budynków na poziomie -1. Nie stanowią one części lokali mieszkalnych, Spółka jedna na mocy prawa została zobligowana do ich wyodrębnienia w proporcji jedno miejsce postojowe dla jednego lokalu mieszkalnego. Miejsca postojowe nie stanowią lokalu o innym przeznaczeniu, jak tylko parkowanie samochodów mieszkańców, którzy zakupili lokale mieszkalne w budynku, do którego miejsca parkingowe przynależą.

Mając na uwadze opis sprawy oraz przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że sprzedaż prawa własności lokalu mieszkalnego wraz z prawem do wyłącznego korzystania z przypisanego do tego lokalu, konkretnego miejsca postojowego, które nie zostało wyodrębnione jako samodzielny lokal użytkowy nie może być przedmiotem odrębnej dostawy, lecz jest integralnie związane z prawem własności danego lokalu mieszkalnego, podlegać będzie opodatkowaniu jednolitą stawką podatku od towarów i usług właściwą dla dostawy lokalu mieszkalnego.

W konsekwencji powyższego w sytuacji przedstawionej przez Wnioskodawcę gdy przedmiotem dostawy będzie lokal mieszkalny stanowiący obiekt budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym wraz z prawem do wyłącznego korzystania z wyodrębnionego miejsca postojowego w garażu znajdującym się w części podziemnej budynku mieszkalnego, które jest integralnie związane z prawem własności lokalu mieszkalnego, to dostawa ta korzystać będzie z preferencyjnej stawki podatku od towarów i usług w wysokości 8%, na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a w powiązaniu z art. 41 ust. 12 ustawy, z uwzględnieniem limitów wskazanych w art. 41 ust. 12b ustawy. W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.