Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
S-ILPB2/415-241/14/18-S/TR
z 26 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 22 stycznia 2015 r. sygn. akt I SA/Po 845/14 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 13 listopada 2017 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 lutego 2014 r. (data wpływu 24 lutego 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości – jest:

• prawidłowe – w odniesieniu do pytania nr 1;
• bezprzedmiotowe – w odniesieniu do pytania nr 2.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 24 lutego 2014 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Dotychczasowy przebieg postępowania.

W dniu 26 maja 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację nr ILPB2/415-241/14-2/ES, w której uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 1 oraz za prawidłowe w odniesieniu do pytania nr 2. Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z 26 maja 2014 r. nr ILPB2/415-241/14-2/ES wniósł pismem z 10 czerwca 2014 r. wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów pismem z 8 lipca 2014 r. nr ILPB2/415W-43/14-2/JWP stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z 26 maja 2014 r. nr ILPB2/415-241/14-2/ES złożył skargę z 31 lipca 2014 r. (data wpływu 6 sierpnia 2014 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z 22 stycznia 2015 r. sygn. akt I SA/Po 845/14 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z 26 maja 2014 r. nr ILPB2/415-241/14-2/ES.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 22 stycznia 2015 r. sygn. akt I SA/Po 845/14, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów złożył skargę kasacyjną z 30 marca 2015 r. nr ILRP – 46 – 140 /15-2/MT do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Wyrokiem z 9 sierpnia 2017 r. sygn. akt II FSK 1937/15 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.), ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. organ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Polski.

W dniu 23 marca 1998 r. Zainteresowany będąc stanu wolnego nabył do swojego majątku osobistego, na podstawie umowy sprzedaży, prawo użytkowania wieczystego gruntu w postaci działki o numerze 1/725 i obszarze 306 metrów kwadratowych wraz z prawem własności budynku mieszkalnego jednorodzinnego w zabudowie szeregowej o powierzchni użytkowej 161 metrów kwadratowych (dalej: Nieruchomość) za kwotę 173 380,24 zł brutto.

W późniejszym czasie Wnioskodawca zawarł związek małżeński.

W dniu 7 sierpnia 2003 r. Zainteresowany zawarł z żoną umowę majątkową małżeńską, na podstawie której małżonkowie rozszerzyli wspólność majątkową na przedmioty i prawa majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej. Na podstawie powyższej umowy żona Wnioskodawcy stała się współwłaścicielem Nieruchomości na zasadach współwłasności łącznej.

Po jakimś czasie małżeństwo Zainteresowanego zostało rozwiązane w drodze rozwodu, czego dalszą konsekwencją był podział majątku wspólnego. Sąd rejonowy postanowieniem z dnia 2 listopada 2011 r. ustalił wartość Nieruchomości na kwotę 850 000 zł, wartość całego majątku wspólnego na kwotę 948 041,34 zł oraz dokonał podziału majątku wspólnego m.in. w ten sposób, że Wnioskodawca stał się wyłącznym właścicielem Nieruchomości oraz tytułem wyrównania udziałów w majątku wspólnym zasądził od Zainteresowanego na rzecz byłej żony kwotę 431 364,57 zł.

W wyniku rozpatrzenia apelacji Wnioskodawcy, sąd okręgowy postanowieniem z dnia 17 stycznia 2013 r. zmienił opisane wyżej postanowienie sądu rejonowego w ten sposób, że ustalił wartość Nieruchomości na kwotę 794 000zł, wartość całego majątku wspólnego na kwotę 892 041,34 zł oraz tytułem wyrównania udziałów w majątku wspólnym zasądził od Wnioskodawcy na rzecz byłej żony kwotę 412 090,01 zł. Ponadto sąd okręgowy stwierdził, że postanowienie sądu rejonowego w punkcie przyznającym Nieruchomość na wyłączną własność Zainteresowanego stało się prawomocne z dniem 17 stycznia 2013 r.

W dniu 24 października 2013 r. Wnioskodawca sprzedał Nieruchomość za kwotę 540 000 zł. Z uzyskanej ceny sprzedaży Zainteresowany spłacił byłą żonę zgodnie z opisanym wyżej postanowieniem sądu. Nieruchomość stanowiła majątek prywatny, który służył zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawcy.

Sprzedaż Nieruchomości nie nastąpiła w wykonaniu działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy sprzedaż Nieruchomości nabytej przez Wnioskodawcę w 1998 r. do majątku osobistego, która w wyniku zawarcia związku małżeńskiego oraz rozszerzenia w 2003 r. wspólności majątkowej weszła do majątku wspólnego Zainteresowanego oraz żony, a następnie w wyniku rozwodu oraz dokonanego podziału majątku wspólnego ponownie weszła w 2013 r. do majątku osobistego Wnioskodawcy, podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
   
   

W przypadku stwierdzenia przez Organ podatkowy, że sprzedaż Nieruchomości podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca przedstawił pytania dotyczące sposobu ustalenia dochodu do opodatkowania:

1. Do jakiego źródła przychodów Zainteresowany powinien zaliczyć przychód uzyskany ze sprzedaży Nieruchomości?
2. Jaka będzie wysokość przychodu podatkowego z tytułu dokonanej sprzedaży Nieruchomości?
3. Jaka będzie wysokość kosztu uzyskania przychodu z tytułu dokonanej sprzedaży Nieruchomości?
   
   

Tut. Organ informuje, że przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia są kwestie, których dotyczą pytania nr 1 i nr 2, natomiast w zakresie pytań nr 3 i nr 4 zostało wydane w dniu 26 maja 2014 r. postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania nr ILPB2/415-241/14-3/ES.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 1 – sprzedaż Nieruchomości nabytej w 1998 r. do majątku osobistego, która w wyniku zawarcia związku małżeńskiego oraz rozszerzenia w 2003 r. wspólności majątkowej weszła do majątku wspólnego małżonków, a następnie w wyniku rozwodu oraz podziału majątku wspólnego stała się w 2013 r. ponownie wyłączną własnością Zainteresowanego, nie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z uwagi na upływ 5 lat licząc od końca roku, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodu jest odpłatne zbycie nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości przed upływem ustawowego okresu czasu rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości nastąpi po upływie ustawowego okresu, to nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

W przedmiotowej sprawie decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym uzyskanego przez Wnioskodawcę przychodu ze sprzedaży ma więc moment nabycia przez Zainteresowanego Nieruchomości.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego Zainteresowany nabył Nieruchomość do swojego majątku osobistego w 1998 r.

W ocenie Wnioskodawcy, późniejsze wejście Nieruchomości w 2003 r. do majątku wspólnego małżonków oraz ponowny powrót Nieruchomości w 2013 r. do majątku osobistego nie wpłynął na bieg terminu wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który został zachowany z uwagi na fakt, że Zainteresowany przez cały ten okres czasu licząc od chwili nabycia Nieruchomości w 1998 r. do chwili jej sprzedaży w 2013 r. pozostawał właścicielem Nieruchomości. Zawarcie przez Wnioskodawcę w 2003 r. umowy rozszerzającej wspólność majątkową nie doprowadziło bowiem do odpłatnego bądź nieodpłatnego zbycia Nieruchomości bądź udziału w Nieruchomości na rzecz małżonki. Konsekwencją braku wcześniejszego zbycia Nieruchomości na rzecz żony musiał być brak ponownego nabycia w 2013 r. Nieruchomości bądź udziału w Nieruchomości przez Zainteresowanego.

Umowy rozszerzające wspólność majątkową zalicza się na gruncie prawa cywilnego do tzw. umów organizacyjnych, czyli czynności prawnych przede wszystkim ustalających zasady, według których mają się kształtować stosunki majątkowe małżonków po zawarciu umowy.

Stosownie do uchwały Sądu Najwyższego z dnia 23 marca 1995 r. sygn. akt III CZP 32/95: W świetle obowiązujących przepisów dopuszczalne są czynności prawne, które mają na celu przesunięcie pewnych wartości z majątku odrębnego jednego z małżonków, do majątku wspólnego, lub odwrotnie z majątku wspólnego do majątku odrębnego, jeżeli tylko przepisy szczególne takiego przesunięcia nie zakazują. Czynności te mogą mieć charakter zwykłych czynności rozporządzających między małżonkami, opartych na zasadach ogólnych prawa cywilnego. Od czynności tych należy odróżnić umowy małżeńskie majątkowe, których zawarcie przez małżonków dopuszcza art. 47 K.r.o. (...). W doktrynie zwraca się uwagę na to, że art. 47 K.r.o. odwołuje się do „wspólności ustawowej”, a więc określonego w Kodeksie rodzinnym i opiekuńczym ustroju majątkowego małżeńskiego, a nie majątku wspólnego. Wnioskuje się z tego, że umowa małżeńska majątkowa może dotyczyć łączącego małżonków ustroju małżeńskiego majątkowego, a nie samego majątku małżonków, czy jego poszczególnych składników. Umowa ta ma określić sam układ stosunków majątkowych między małżonkami, stanowiąc – między innymi także na przyszłość – o zakresie składników objętych majątkiem wspólnym małżonków albo też o całkowitej rozdzielności ich majątków, i należy do grupy tzw. umów organizacyjnych. Takie zapatrywanie wyrażone zostało również w judykaturze (por. uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 16 stycznia 1964 r. III CO 64/63 OSNCP 1964/11 poz. 220 i uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 26 lipca 1968 r. III CZP 60/68 OSNCP 1969/7-8 poz. 125).

Sąd Najwyższy zauważył również, że w doktrynie znany jest podział umów małżeńskich majątkowych na takie, które nie pociągają za sobą bezpośrednio przesunięć majątkowych, jak np. umowy małżeńskie majątkowe zawarte przed zawarciem związku małżeńskiego i takie, których bezpośrednim skutkiem jest wywołanie określonych przesunięć między majątkiem wspólnym a majątkami odrębnymi. Będą do nich należały z reguły umowy małżeńskie majątkowe sporządzone już po zawarciu małżeństwa. Jakkolwiek bowiem mają one charakter głównie organizacyjny, to wywierają także skutek rozporządzający, powodują bowiem zazwyczaj przesunięcia majątkowe”. Mimo to Sąd Najwyższy uznał, powołując się na pogląd doktryny, że „z uwagi na organizacyjny w zasadzie charakter umów małżeńskich majątkowych oraz fakt, że są one wyłącznie instytucją Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, do praw nabytych na ich podstawie nie stosuje się przepisów o przeniesieniu tego prawa na inną osobę. Zmiany następujące w sferze własności są tylko konsekwencją tych umów, dlatego nie stosuje się do nich przepisów kodeksu cywilnego o przeniesieniu własności, ograniczeniach w obrocie, itp.

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że wejście Nieruchomości w 2003 r. do majątku wspólnego małżonków nie stanowiło odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych bądź nieodpłatnego zbycia w postaci darowizny. Zatem skoro w 2003 r. nie doszło do zbycia Nieruchomości lub udziału w Nieruchomości na rzecz małżonki, to nie było możliwe ponowne nabycie przez Zainteresowanego w 2013 r. Nieruchomości lub udziału w Nieruchomości w wyniku podziału majątku wspólnego.

W konsekwencji powyższego Zainteresowany uważa, że dokonana sprzedaż Nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z uwagi na upływ pięciu lat, licząc od końca 1998 r., w którym to roku nabył Nieruchomość do swojego majątku osobistego.

W przypadku uznania powyższego stanowiska za nieprawidłowe, Wnioskodawca przedstawia własne stanowisko odnośnie kolejnych pytań.

W odniesieniu do pytania nr 2 Zainteresowany uważa, że przychód ze sprzedaży Nieruchomości powinien zostać zaliczony do przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca nabył Nieruchomość w 1998 r. w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych i w tym celu wykorzystywał Nieruchomość aż do momentu sprzedaży w 2013 r. Brak więc jest podstaw do uznania, że sprzedaż Nieruchomości nastąpiła w wykonaniu działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

• prawidłowe – w odniesieniu do pytania nr 1;
• bezprzedmiotowe – w odniesieniu do pytania nr 2.
  
  

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczeń: Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 22 stycznia 2015 r. sygn. akt I SA/Po 845/14 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 9 sierpnia 2017 r. sygn. akt II FSK 1937/15.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

‒ jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie, kwota uzyskana z tego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Z powyższych uregulowań prawnych wynika, że w przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu (dochodu), ma moment i sposób jej nabycia.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że 23 marca 1998 r. Zainteresowany będąc stanu wolnego nabył do majątku osobistego, prawo użytkowania wieczystego gruntu wraz z prawem własności budynku mieszkalnego jednorodzinnego w zabudowie szeregowej (Nieruchomość).

Natomiast 7 sierpnia 2003 r. Wnioskodawca zawarł z żoną umowę majątkową małżeńską dotyczącą rozszerzenia wspólność majątkowej na przedmioty i prawa majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej.

Po jakimś czasie małżonkowie rozwiedli się, po czym nastąpił sądowy podział majątku wspólnego (prawomocne postanowienie sądu z 17 stycznia 2013 r.), w ten sposób, że ustalona została wartość Nieruchomości w wysokości 794 000 zł, wartość całego majątku wspólnego na kwotę 892 041,34 zł oraz tytułem wyrównania udziałów w majątku wspólnym sąd zasądził od Wnioskodawcy na rzecz byłej małżonki kwotę 412 090,01 zł. Ową Nieruchomość 24 października 2013 r. Zainteresowany sprzedał za kwotę 540 000 zł, z której – zgodnie z postanowieniem sądu – część przeznaczył na spłatę na rzecz byłej żony.

Jak uznał rozstrzygający sprawę Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, (…) Zainteresowany w wyniku zawarcia umowy majątkowej małżeńskiej nie wyzbył się prawa własności do rzeczy, której dotychczas był wyłącznym właścicielem, a tym samym nie mógł jej ponownie nabyć w 2013 roku, w wyniku podziału majątku dorobkowego. A zatem pięcioletni termin warunkujący opodatkowanie dochodu z analizowanego tu źródła, rozpoczął bieg w 1998 roku.

Zatem, sprzedaż w roku 2013 przedmiotowej nieruchomości nie stanowi dla Wnioskodawcy źródła przychodu do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ została dokonana po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tejże nieruchomości.

W konsekwencji, środki uzyskane z tytułu rzeczonej sprzedaży nie podlegają opodatkowaniu podatkiem odchodowym od osób fizycznych.

Tym samym, odpowiedź na pytanie nr 2 jest bezprzedmiotowa.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.