Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-3.4011.11.2018.1.AW
z 2 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 grudnia 2017 r. (data wpływu 8 stycznia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów z tytułu zbycia nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 stycznia 2018 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów z tytułu zbycia nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 25 listopada 2011 r. Wnioskodawca nabył od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej udział w 7431/372189 części w nieruchomości zabudowanej budynkiem wielorodzinnym położonym w ..., dla której Sąd Rejonowy w ... prowadził księgę wieczystą, a to na podstawie umowy sprzedaży objętej aktem notarialnym sporządzonym przez notariusza L. C. (rep. A Nr …).

Strony ustaliły cenę ww. udziału na kwotę 300.000 zł. Zaznaczyć należy, że z opisanym wyżej udziałem związane było prawo do wyłącznego korzystania przez Wnioskodawcę z dwóch lokali mieszkalnych położonych w ww. budynku, tj. lokal nr … o powierzchni użytkowej 34,76 m², do którego przynależy komórka lokatorska o powierzchni użytkowej 2,37 m² oraz lokal nr … o powierzchni użytkowej 34,76 m² do którego przynależy komórka lokatorska o powierzchni użytkowej 2,38 m².

Istotne jest, że na podstawie umowy darowizny zawartej w dniu 26 stycznia 2015 r. sporządzonej przez notariusza K. B. (rep. A Nr …) Wnioskodawca darował swojej córce E. K. L. między innymi udział w 7431/372189 części w nieruchomości wyżej opisanej.

Następnie w dniu 30 marca 2016 r. Wnioskodawca odwołał darowiznę, na skutek czego w dniu 25 kwietnia 2016 r. E. K. L., wykonując zobowiązanie powstałe na skutek odwołania darowizny, dokonała zwrotnego przeniesienia przedmiotu darowizny, a to na podstawie aktu notarialnego sporządzonego przez notariusza A. W.

Prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego w ... zniesiono współwłasność nieruchomości opisanej na wstępie, a w oparciu o ww. orzeczenie Wnioskodawca wystąpił do Sądu Rejonowego w ... Wydział Ksiąg Wieczystych o założenie odrębnych ksiąg wieczystych dla lokalu nr … oraz lokalu nr … położonych w ... (nastąpiła zmiana numeracji budynku). Wyjaśnić należy, że dla lokalu nr … urządzono księgę wieczystą KW.

W dniu 27 grudnia 2017 r. Wnioskodawca zbył nieruchomość lokalową oznaczoną numerem … położoną w ... za kwotę 175.000 zł, a to na podstawie umowy sprzedaży objętej aktem notarialnym sporządzonym przez notariusza K. P. (rep. A Nr …).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy ustalając dochód ze sprzedaży nieruchomości lokalowej nr ... w budynku położonym w ... objętej księgą wieczystą KW, a zbytej w dniu 27 grudnia 2017 r., Wnioskodawca uprawniony jest do stosunkowego uwzględnienia wydatków poniesionych w związku z nabyciem udziału w 7431/372189 części w nieruchomości zabudowanej budynkiem wielorodzinnym położonym w ..., dla której Sąd Rejonowy w ... prowadzi księgę wieczystą KW, na podstawie umowy sprzedaży objętej aktem notarialnym sporządzonym przez notariusza L. C.?

Zdaniem Wnioskodawcy, nabycie prawa własności lokalu nr … w budynku położonym w ... na skutek zniesienia współwłasności na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego w ... Wydział Cywilny z dnia 11 sierpnia 2017 r., jest następstwem wcześniejszego poniesienia wydatków na nabycie udziału w 7431/372189 części w nieruchomości zabudowanej budynkiem wielorodzinnym położonym w ...

Biorąc powyższe pod uwagę, w przypadku zbycia ww. nieruchomości lokalowej, ustalając wysokość dochodu do opodatkowania należy uwzględnić koszty uzyskania przychodu w wysokości wydatków poniesionych w związku z nabyciem udziału w 7431/372189 części w nieruchomości zabudowanej budynkiem wielorodzinnym położonym w ..., dla której Sąd Rejonowy w ... prowadzi księgę wieczystą, a to na podstawie umowy sprzedaży objętej aktem notarialnym sporządzonym przez notariusza L. C. (rep A Nr …).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Wobec wyżej powołanych regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przedstawionym stanie faktycznym dla ustalenia zasad rozliczenia zbycia nieruchomości lokalowej (w tym ustalenia podstawy obliczenia podatku) istotne znaczenie ma data nabycia tej nieruchomości.

Z treści wniosku wynika, że w dniu 25 listopada 2011 r. Wnioskodawca nabył udział w 7431/372189 części w nieruchomości zabudowanej budynkiem wielorodzinnym. Z opisanym udziałem związane było prawo do wyłącznego korzystania przez Wnioskodawcę z dwóch lokali mieszkalnych położonych w ww. budynku (wraz z komórkami lokatorskimi). Na podstawie umowy darowizny zawartej w dniu 26 stycznia 2015 r. Wnioskodawca darował ww. swojej córce. Następnie w dniu 30 marca 2016 r. Wnioskodawca odwołał darowiznę, na skutek czego w dniu 25 kwietnia 2016 r. córka dokonała zwrotnego przeniesienia przedmiotu darowizny na podstawie aktu notarialnego. Prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego zniesiono współwłasność omawianej nieruchomości, a w oparciu o ww. orzeczenie Wnioskodawca wystąpił do Sądu Rejonowego o założenie odrębnych ksiąg wieczystych dla lokali. W dniu 27 grudnia 2017 r. Wnioskodawca zbył nieruchomość lokalową oznaczoną numerem ...

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji nabycia nieruchomości, stąd też należy się również odnieść do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U z 2017 r. poz. 459, z późn. zm).

Współwłasność jest instytucją prawa cywilnego, określoną w art. 195 Kodeksu cywilnego polegającą na tym, że własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom.

Zgodnie z art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej Kodeksu cywilnego (art. 196 § 2 tej ustawy). Zgodnie z art. 210 i następne Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli w każdym czasie może domagać się zniesienia współwłasności. Jednym ze sposobów zniesienia współwłasności jest fizyczny podział rzeczy wspólnej między współwłaścicielami. Następuje to w drodze przyznania każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionej (podzielonej) rzeczy wspólnej. Wielkość tej części powinna odpowiadać wielkości udziału we współwłasności. W wyniku podziału fizycznego powstają nowe rzeczy – w niniejszej sprawie nowe nieruchomości lokalowe stanowiące wyłączną własność poszczególnych właścicieli.

Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat.

Wyodrębnienie faktyczne lokali bez ustanowienia ich odrębnej własności nie zmienia stanu własności nieruchomości ani momentu jej nabycia. Również prawne wyodrębnienie lokali z nieruchomości nie powoduje, że momentem nabycia lokalu jest chwila ustanowienia odrębnej własności lokalu czy założenia księgi wieczystej o ile w wyniku ustanowienia odrębnej własności nie nastąpiło zniesienie współwłasności i nie uległy zmianie udziały współwłaścicieli.

W przedmiotowej sprawie podział ww. nieruchomości na kilka odrębnych nieruchomości (lokali) nie ma wpływu na moment nabycia nieruchomości.

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Na podstawie natomiast art. 898 § 1 ww. ustawy darczyńca może odwołać darowiznę nawet już wykonaną, jeżeli obdarowany dopuścił się względem niego rażącej niewdzięczności. Zwrot przedmiotu odwołanej darowizny powinien nastąpić stosownie do przepisów o bezpodstawnym wzbogaceniu. Od chwili zdarzenia uzasadniającego odwołanie obdarowany ponosi odpowiedzialność na równi z bezpodstawnie wzbogaconym, który powinien się liczyć z obowiązkiem zwrotu (art. 898 § 2 Kodeksu cywilnego).

Innymi słowy, zasadnicze znaczenie ma ocena skutków prawnych odwołania darowizny, a mianowicie czy takie „rozwiązanie” umowy wywołuje skutki:

• wstecz – tj. stosunek prawny pomiędzy stronami umowy darowizny wygasł ze skutkiem wstecznym (ex tunc), tak jakby umowa w ogóle nie została zawarta, czy też może,
• tylko na przyszłość (ex nunc) – tj. darczyńca ponownie nabywa własność, której się wyzbył.

Prawo odwołania darowizny stwarza dla darczyńcy możność pozbawienia obdarowanego korzyści i odzyskania jej z powrotem przez darczyńcę. Bez odwołania ani jedno, ani drugie nie może nastąpić, ale z drugiej strony samo odwołanie jako jednostronne oświadczenie woli, pochodzące od osoby, która przeniosła własność darowanej nieruchomości i nie jest jej właścicielem, nie przenosi prawa własności na darczyńcę. Nie ma bowiem przepisu, który by z określoną wyżej czynnością jednostronną łączył wprost skutek rzeczowy.

Skutek odwołania darowizny normuje art. 898 § 2 Kodeksu cywilnego. Treść tego przepisu daje jasny wyraz temu, że przez odwołanie korzyść uzyskana z darowizny staje się od chwili zdarzenia uzasadniającego odwołanie bezpodstawna i właśnie dlatego rodzi obowiązek zwrotu. Przyjęta w art. 898 § 2 Kodeksu cywilnego konstrukcja wiążąca odwołanie z bezpodstawnym wzbogaceniem, wyłącza przypisanie odwołaniu skutku rzeczowego, a mianowicie tego skutku, że obdarowany przestaje być właścicielem, staje się zaś nim z powrotem darczyńca. Gdyby odwołanie miało pociągnąć za sobą również wspomniany skutek rzeczowy, to odesłanie do przepisów o bezpodstawnym wzbogaceniu byłoby niezrozumiałe, zwłaszcza że w art. 898 § 2 Kodeksu cywilnego mówi się wyraźnie o zwrocie „przedmiotu” darowizny, a nie tylko o korzyściach uzyskanych z tego przedmiotu.

W świetle powyższego zatem, w przypadku odwołania darowizny dla wywołania skutku rzeczowego, tj. przeniesienia własności nieruchomości z powrotem na darczyńcę, konieczne jest złożenie oświadczenia w formie aktu notarialnego przez obdarowanego o przeniesieniu własności. Oświadczenie takie może również zostać zastąpione, na podstawie art. 64 Kodeksu cywilnego, przez prawomocne orzeczenie sądu stwierdzające obowiązek danej osoby do złożenia oznaczonego oświadczenia woli. Oznacza to, że odwołanie darowizny wywołuje skutek tylko na przyszłość.

W związku z powyższą regulacją okres 5 lat, o którym mowa w ww. przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym Wnioskodawca nabył z powrotem na własność opisany w stanie faktycznym udział w 7431/372189 części w nieruchomości zabudowanej budynkiem wielorodzinnym, bowiem właśnie w dniu ponownego przeniesienia powyższego w wyniku odwołania umowy darowizny Wnioskodawca ponownie nabył prawo własności tego lokalu, którego wcześniej się wyzbył w drodze darowizny.

W sytuacji przedstawionej we wniosku przeniesienie własności udziału w 7431/372189 części w nieruchomości zabudowanej budynkiem wielorodzinnym na Wnioskodawcę w 2016 r. stanowi również nabycie w rozumieniu przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pięcioletni termin, o którym mowa w tym przepisie, winien być zatem liczony od końca 2016 r. W konsekwencji sprzedaż nieruchomości lokalowej w 2017 r. nastąpiła przed upływem tego terminu i stanowi źródło przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

W myśl natomiast ust. 2 ww. przepisu podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia (art. 19 ust. 3 cytowanej ustawy). Jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający (art. 19 ust. 4 ustawy).

Przy czym ustawodawca różnicuje sytuacje, gdy nieruchomości, ich części lub udział w nieruchomości „weszły” do majątku podatnika w drodze:

1. odpłatnego nabycia lub wytworzenia i
2. nieodpłatnego nabycia

i różnicuje koszty uzyskania przychodów, jakie można rozpoznać z odpłatnego zbycia tych składników.

Koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania (art. 22 ust. 6c ww. ustawy).

Natomiast w myśl art. 22 ust. 6d ww. ustawy, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadku i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy, wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Wobec tego opodatkowaniu podlega dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości (art. 19 ww. ustawy) oraz kosztami uzyskania tego przychodu (art. 22 ust. 6c lub art. 22 ust. 6d ustawy).

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, należy wyjaśnić, że czynność odwołania darowizny miała charakter nieodpłatny, zatem mają zastosowanie koszty uzyskania przychodu, o których mowa w art. 22 ust. 6d ustawy. Powołany przepis w sposób jednoznaczny wskazuje co może być kosztem uzyskania przychodu przy sprzedaży nieruchomości nabytej nieodpłatnie. Do kosztów uzyskania przychodów w tym przypadku zaliczane są wyłącznie:

• udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość, poczynione w czasie posiadania tego lokalu,
• kwota zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanego lokalu przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Zatem Wnioskodawca nie jest uprawniony do stosunkowego uwzględnienia wydatków poniesionych w związku z nabyciem udziału w 7431/372189 części w nieruchomości zabudowanej budynkiem wielorodzinnym położonym w ..., dla której Sąd Rejonowy w ... prowadzi księgę wieczystą. Na podstawie umowy sprzedaży objętej aktem notarialnym sporządzonym przez notariusza L. C. (rep. A Nr …) przy zbyciu wyodrębnionego lokalu mieszkalnego.

Wydatek ten nie mieści się bowiem w dyspozycji art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Należny podatek, wynikający z tego zeznania jest płatny w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym (art. 45 ust. 4 pkt 4 w zw. z art. 45 ust. 1b ww. ustawy).

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43300 BielskoBiała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.