Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-2.4012.890.2017.2.AW
z 5 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 listopada 2017 r. (data wpływu 27 listopada 2017 r.), uzupełnionym w dniu 12 stycznia 2018 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu zbycia praw majątkowych wynikających ze świadectw efektywności energetycznej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 12 stycznia 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu zbycia praw majątkowych wynikających ze świadectw efektywności energetycznej.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Jest Pan osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą i „płatnikiem” podatku od towarów i usług. Podatek dochodowy rozlicza Pan na zasadzie podatku liniowego (19%), metodą uproszczoną (art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Podstawową działalnością firmy jest sprzedaż hurtowa odpadów i złomu (PKD 46.77.Z) oraz produkcja energii elektrycznej - odnawialne źródła energii (tzw. „zielona energia”). W związku z tym po sprzedaży energii otrzymuje Pan prawa majątkowe – „zielone certyfikaty”, które następnie zbywane są przez maklera z firmy N. SA na Towarowej Giełdzie Energii. Na zbycie praw majątkowych wystawia Pan fakturę sprzedaży na firmę N. i księguje sprzedaż w wartości netto w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Fakturę kosztową związaną z prowadzeniem rachunku oraz prowizję od transakcji giełdowej wystawionej przez N. księguje Pan w dacie faktury, w kolumnie 13 podatkowej księgi.

Poza wymienioną działalnością w dniu 10 października 2017 r. dokonał Pan rozszerzenia zakresu prowadzonej działalności o „Pozostałą finansową działalność usługową gdzie indziej nie sklasyfikowaną, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszy emerytalnych” PKD 64.99.Z. Rozszerzenie działalności zostało zarejestrowane w CEIDG z dniem 10 października 2017 r.

W dniu 11 października 2017 r. w ramach prowadzonej działalności zlecił Pan zakup praw majątkowych (zielone certyfikaty) upoważnionemu maklerowi giełdowemu w N..

Zakup praw majątkowych zleca Pan telefonicznie maklerowi giełdowemu w dniu, w którym kurs zakupu jest jak najbardziej korzystny. Zapłata za zakup następuje z Pana rachunku pieniężnego założonego w … Banku S.A., za udostępnieniem maklerowi hasła w dniu zakupu praw majątkowych. Za zakup praw majątkowych otrzymał Pan fakturę wystawioną przez N., w której podano ilość nabytych praw majątkowych.

Sprzedaż nabytych praw majątkowych zleca Pan telefonicznie maklerowi firmy N. „w momencie korzystnej ceny na giełdzie”. Korzystną cenę określa Pan poprzez śledzenie kursu wzrostu wartości praw majątkowych. Po transakcji sprzedaży, po otrzymaniu danych od maklera, wystawia Pan fakturę zgodnie z art. l06i ustawy o podatku od towarów i usług. Obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług określa Pan w dacie sprzedaży praw majątkowych przez maklera na Towarowej Giełdzie Energii.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy poprawne jest określenie momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług w dacie sprzedaży praw majątkowych na Towarowej Giełdzie Energii?

Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług powstanie w momencie sprzedaży praw majątkowych na Towarowej Giełdzie Energii.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z powołanych regulacji wynika, że usługą jest każde świadczenie wykonane przez podatnika w ramach działalności, które nie jest dostawą towarów, w tym m.in. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Zatem na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). W przypadku uznania danego świadczenia za usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, powinien istnieć bezpośredni konsument, beneficjent świadczenia, odnoszący wymierną korzyść.

Dana czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością, a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można stwierdzić, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zauważyć należy, że w legalnej definicji towarów, określonej w art. 2 pkt 6 ustawy, nie wymieniono świadectw pochodzenia energii. Uwzględniając powyższe, przeniesienie praw majątkowych wynikających z tych świadectw, niebędące dostawą towarów, należy uznać za świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7–11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Z ust. 8 tego artykułu wynika, że jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Na podstawie art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o efektywności energetycznej (Dz. U. z 2016 r., poz. 831), prawa majątkowe wynikające ze świadectwa efektywności energetycznej są towarem giełdowym w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych. Prawa te są zbywalne.

Prawa majątkowe wynikające ze świadectwa efektywności energetycznej powstają z chwilą zapisania świadectwa efektywności energetycznej po raz pierwszy na koncie ewidencyjnym w rejestrze świadectw efektywności energetycznej, na podstawie informacji Prezesa URE o świadectwie efektywności energetycznej wydanym dla zrealizowanego przedsięwzięcia służącego poprawie efektywności energetycznej, i przysługują podmiotowi będącemu posiadaczem tego konta (art. 25 ust. 2 ustawy o efektywności energetycznej).

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny/zdarzenie przyszłe w pierwszej kolejności należy wskazać, że zbycie przysługujących Panu praw majątkowych, wynikających ze świadectw efektywności energetycznej, stanowi/będzie stanowić na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 podlegające opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Przepisy w zakresie obowiązku podatkowego nie określają odrębnie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu świadczenia usług, których przedmiotem są prawa majątkowe, zatem w rozpatrywanej sprawie zastosowanie znajdzie zasada ogólna ustalania momentu powstania obowiązku podatkowego, przewidziana w art. 19a ust. 1 ustawy. W konsekwencji, o ile strony umowy określiły, że wykonanie usługi następuje w momencie sprzedaży praw majątkowych przez maklera na Towarowej Giełdzie Energii, to obowiązek podatkowy z tytułu zbycia praw majątkowych powstaje/będzie powstawał w tej dacie.

Wobec powyższego stanowisko przedstawione we wniosku należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, a w przypadku zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.