Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-1.4012.792.2017.2.MN
z 2 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 31 października 2017 r. (data wpływu 8 listopada 2017 r.) uzupełnionym w dniu 16 stycznia 2018 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• momentu powstania obowiązku podatkowego dla usługi polegającej na zobowiązaniu się do zaprzestania poszukiwania nabywców nieruchomości i sprzedaży przedmiotowej nieruchomości za określoną cenę, za którą będzie przysługiwać wynagrodzenie – jest nieprawidłowe,
• stawki VAT obowiązującej dla ww. usługi – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 października 2017 r. (data wpływu 8 listopada 2017 r.) wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 16 stycznia 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego dla usługi polegającej na zobowiązaniu się do zaprzestania poszukiwania nabywców nieruchomości i sprzedaży przedmiotowej nieruchomości za określoną cenę, za którą będzie przysługiwać wynagrodzenie oraz stawki VAT obowiązującej dla tej usługi.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Prowadzi działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest m.in. kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek. Wnioskodawca sprzedał grunt stanowiący w księgach rachunkowych inwestycję w nieruchomości. Grunt jest niezabudowany, przeznaczony pod budownictwo mieszkalno-usługowe. Sprzedaż gruntu opodatkowana jest stawką VAT w wysokości 23%. Obowiązek podatkowy z tytułu sprzedaży gruntu powstanie zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, czyli z chwilą dokonania dostawy nieruchomości. Spółka nabywająca grunt zamierza zrealizować tam inwestycję polegającą na budowie budynków mieszkalno-usługowych. Wnioskodawca nie jest powiązany ze spółką ani kapitałowo, ani rodzinnie na podstawie art. 32 ustawy o VAT.

Sprzedawana nieruchomość jest atrakcyjna pod względem inwestycyjnym. Wnioskodawca zawarł ze spółką umowę, na podstawie której zrezygnuje z poszukiwania innych nabywców i zobowiązuje się do wsparcia finansowego spółki w realizacji inwestycji budowy osiedla. W zamian za to przysługiwał mu będzie udział w inwestycji z tytułu sprzedaży każdego metra kwadratowego wybudowanych lokali obliczonego, jako iloczyn sprzedanych metrów kwadratowych lokali i określonej w umowie stawki. Wypłata wynagrodzenia następować będzie w miesięcznych okresach rozrachunkowych. Z tytułu wypłaconego wynagrodzenia, Wnioskodawca będzie wystawiał faktury VAT.

W uzupełnieniu wniosku, będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu dodatkowo wskazano, co następuje.

W dniu 31 października 2017 r. został sprzedany grunt, o którym mowa we wniosku.

Umowa ze spółką, na podstawie której Wnioskodawca zrezygnuje z poszukiwania innych nabywców i zobowiąże się do wsparcia finansowego Spółki w realizacji inwestycji budowy osiedla została zawarta dnia 19 października 2017 r. W umowie nie jest zapisane, na jaki okres została zawarta umowa. Umowa została zawarta pod warunkiem sprzedaży przez Wnioskodawcę przedmiotowej nieruchomości na rzecz spółki.

Rezygnacja z poszukiwania innych nabywców polegała na odrzuceniu innych propozycji zakupu gruntu.

Wsparcie finansowe spółki polega na udzieleniu oprocentowanej pożyczki spółce. 31 października 2017 r. została zawarta umowa pożyczki ze spółką. Wnioskodawca wypłaca spółce transze pożyczki wg jej zapotrzebowania. Odsetki będą zapłacone jednorazowo wraz ze spłatą kapitału i wtedy zostanie wystawiona faktura na zapłacone odsetki.

Zgodnie z postanowieniami umowy Wnioskodawca zobowiązuje się do zaprzestania poszukiwania nabywców nieruchomości, sprzedaży na rzecz spółki przedmiotowej nieruchomości za określoną cenę oraz wsparcia finansowego spółki w realizacji inwestycji. Natomiast w zamian za realizację ww. zobowiązań Wnioskodawcy przysługiwał będzie udział w inwestycji przeprowadzonej z wykorzystaniem zakupionej nieruchomości. Udział w inwestycji należy rozumieć jako udział w zyskach z inwestycji.

Kwota wynagrodzenia została skalkulowana jako część zysku, który będzie osiągnięty na realizacji projektu deweloperskiego. Potencjalny zysk jest zaś wprost zależny od ilości wybudowanych m² powierzchni użytkowej, dlatego wartość wynagrodzenia jest zależna od m².

Wynagrodzeniem za rezygnację z poszukiwania innych nabywców jest udział w zyskach z inwestycji, natomiast wynagrodzeniem za wsparcie finansowe spółki będą zapłacone przez spółkę odsetki z tytułu umowy pożyczki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy obowiązek podatkowy w podatku VAT z tytułu wypłaty wynagrodzenia za udział w inwestycji będzie powstawał w momencie wypłaty tego wynagrodzenia?
2. Czy prawidłowe będzie zastosowanie stawki VAT 23% z tytułu wypłaty wynagrodzenia za udział w inwestycji?

Zdaniem Wnioskodawcy, wypłata udziału w inwestycji uzależniona będzie od zrealizowanej inwestycji. Wysokość zysku obliczona będzie na podstawie wybudowanej powierzchni lokali, co oznacza, że określone zdarzenie gospodarcze rodzące obowiązek podatkowy, będzie miało miejsce w przyszłości – dopiero po wybudowaniu lokali. Jak stanowi art. 19a ust. 2 u.p.t.u., w odniesieniu do przyjmowanych częściowo usług, usługę uznaje się również za wykonaną w przypadku wykonania części usługi, dla której to części określono zapłatę. W myśl art. 19a ust. 3 u.p.t.u., usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. To strony transakcji określają okres rozliczeniowy dla wypłaty wynagrodzenia z tytułu udziału w inwestycji, a wystawiona faktura stanowi udokumentowanie świadczenia wykonanego w danym okresie. Data faktury jest datą sprzedaży określającą moment powstania obowiązku podatkowego. W związku z tym Wnioskodawca uważa, że obowiązek podatkowy z tytułu wynagrodzenia za udział w inwestycji powstanie w momencie wypłaty tego wynagrodzenia.

Zgodnie z art. 41 ust. 12, w związku z art. 146a pkt 2, obniżoną stawkę VAT w wysokości 8% stosuje się do dostawy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Mimo że wynagrodzenie za udział w sprzedaży dotyczy sprzedawanych lokali, m.in. mieszkalnych, to stawka 8% zarezerwowana jest tylko do dostawy, budowy obiektów budowlanych zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Natomiast zgodnie z art. 41 ust. 1, stawka podatku wynosi 23%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. W związku z tym Wnioskodawca uważa, że w przedmiotowej sytuacji zastosowanie znajdzie stawka VAT 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego:

• jest nieprawidłowe w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego dla usługi polegającej na zobowiązaniu się do zaprzestania poszukiwania nabywców nieruchomości i sprzedaży przedmiotowej nieruchomości za określoną cenę, za którą będzie przysługiwać wynagrodzenie,
• jest prawidłowe w zakresie stawki VAT obowiązującej dla ww. usługi.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 5 ust. 2 cyt. ustawy, czynności określone w ust. 1 podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa.

Ponadto, zgodnie z przepisem art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Z art. 7 ust. 1 ww. ustawy wynika że, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast, na podstawie art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej. Z treści art. 8 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu. Słownik języka polskiego definiuje czasownik „świadczyć” jako „wykonywać coś na czyjąś rzecz”, „świadczenie” zaś, to obowiązek wykonywania, przekazania czegoś.

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Z pojęcia usługi będzie natomiast wyłączone takie świadczenie, którego treścią jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stanowi ono bowiem dostawę towarów. Przy ocenie charakteru świadczenia, jako usługi, należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów. Jeśli tylko mamy do czynienia ze świadczeniem, to na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług stanowi ono albo usługę, albo dostawę towarów.

Z kolei przy określeniu, czy miała miejsce czynność podlegająca opodatkowaniu istotne jest określenie, czy wykonywane świadczenie i czy wynagrodzenie z tytułu wykonywania tego świadczenia ma być wypłacone. Istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy usługą i otrzymaną zapłatą. Czynnikiem decydującym o tym, czy mamy do czynienia z wynagrodzeniem jest także określenie, czy wynagrodzenie takie jest należne z tytułu danego świadczenia. Czynność opodatkowana powstaje bowiem wyłącznie w związku z zaistnieniem stosunku prawnego określonego umową między stronami. Zatem wystąpić musi bezpośredni i niezbędny związek pomiędzy określonymi czynnościami i wynagrodzeniem opartym o relacje cywilnoprawne pomiędzy podmiotami. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej.

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W myśl art. 19a ust. 2 ustawy, w odniesieniu do przyjmowanych częściowo usług, usługę uznaje się również za wykonaną, w przypadku wykonania części usługi, dla której to części określono zapłatę.

Natomiast w świetle art. 19a ust. 3 ustawy, usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.

Analiza przywołanych wyżej przepisów wskazuje, że przepis art. 19a ust. 1 ustawy formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi co oznacza, że obrót i ewentualny podatek należny winien być uwzględniony w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług.

Unormowanie zawarte w cyt. art. 19a ust. 1 ustawy pozostaje w zgodzie z art. 63 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego ma miejsce, a VAT staje się wymagalny w momencie dostarczenia towarów lub wykonania usług.

Ponadto wskazać należy, że wykładnia językowa pojęcia „sprzedaż o charakterze ciągłym” sprowadza się od ustalenia znaczenia przymiotnika „ciągły”. W Słowniku Języka Polskiego pod redakcją J. Szymczaka (PWN Warszawa 1989) słowo to zdefiniowane zostało jako „dziejący się, odbywający nieustannie, trwający stale, nieustannie, bezustanny, ustawiczny, stale się powtarzający, stały” oraz „ciągnący się nieprzerwanie w przestrzeni, niemający luk, odstępów”.

Z kolei Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 17 kwietnia 2012 r. sygn. akt I FSK 935/11 odniósł się do tego pojęcia następująco: „(…) sprzedaż o charakterze ciągłym (…) polega na świadczeniach ciągłych podatnika, obejmujących pewne stałe zachowania w czasie trwania stosunku obligacyjnego, zaspokajające interes odbiorcy tych świadczeń, poprzez ich trwały – pod względem czasowym i funkcjonalnym – charakter oraz cechujące się niemożliwością wyodrębnienia powtarzających się czynności podatnika, co jest charakterystyczne dla świadczeń ciągłych (okresowych)”.

W konsekwencji, za sprzedaż o charakterze ciągłym należy uznać sprzedaż odbywającą się bezustannie, stale, bez przerwy. Pojęcie ciągłości rozumiane zgodnie z zasadami prawa cywilnego, należy odnieść do zobowiązania o charakterze ciągłym. Zobowiązanie takie wytwarza stosunek prawny oznaczony terminem lub nim nie oznaczone. Charakter tego zobowiązania jest trwały i mogą z niego wypływać obowiązku ciągłe lub okresowe. W zobowiązaniu ciągłym nie da się wyróżnić powtarzających się odrębnych czynności, które można byłoby zakwalifikować jako świadczenie samodzielne w określonym momencie (czasie). Innymi słowy, w przypadku świadczenia ciągłego nie sposób stwierdzić, że zostało ono zrealizowane w konkretnej dacie, ponieważ jest ono realizowane stale – stan realizacji świadczenia trwa – przez określony okres (np. w przypadku najmu, usług telekomunikacyjnych czy dostawy energii elektrycznej). Pod pojęciem sprzedaży „ciągłej” należy więc rozumieć wynikające ze zobowiązania o charakterze ciągłym, świadczenie polegające na stałym i powtarzalnym (trwałym) zachowaniu się strony zobowiązanej do świadczenia.

Unikalną cechą usług ciągłych jest, że nie da się wyróżnić powtarzających się odrębnych czynności, które można byłoby zakwalifikować, jako świadczenia samodzielne w określonym momencie czasu. Innymi słowy, w przypadku świadczenia ciągłego nie sposób stwierdzić, że zostało ono zrealizowane w konkretnej dacie, bowiem jest ono realizowane stale – stan realizacji świadczenia trwa – przez określony okres.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast na podstawie art. 41 ust. 13 ww. ustawy towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę.

Jednakże w oparciu o art. 146a pkt 1 cyt. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f: stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Wskazać również należy, że zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział obniżone stawki podatku oraz zwolnienia od podatku dla dostaw niektórych towarów lub świadczenia niektórych usług, a także określił warunki stosowania tych obniżonych stawek i zwolnień.

Ze opisanych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca będący czynnym podatnikiem VAT, w dniu 19 października 2017 r. zawarł umowę ze spółką, na podstawie której zrezygnuje z poszukiwania innych nabywców na grunt i zobowiąże się do wsparcia finansowego Spółki w realizacji inwestycji budowy osiedla. Rezygnacja z poszukiwania innych nabywców polegała na odrzuceniu innych propozycji zakupu gruntu. W dniu 31 października 2017 r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży ww. gruntu na rzecz spółki.

W zamian za czynność polegającą na zobowiązaniu się do zaprzestania poszukiwania nabywców nieruchomości i sprzedaży na rzecz spółki przedmiotowej nieruchomości za określoną cenę Wnioskodawcy będzie przysługiwało wynagrodzenie – udział w inwestycji z tytułu sprzedaży każdego metra kwadratowego wybudowanych lokali obliczonego, jako iloczyn sprzedanych metrów kwadratowych lokali i określonej w umowie stawki. Wypłata wynagrodzenia następować będzie w miesięcznych okresach rozrachunkowych. Kwota wynagrodzenia została skalkulowana jako część zysku, który będzie osiągnięty na realizacji projektu deweloperskiego. Potencjalny zysk jest zaś wprost zależny od ilości wybudowanych m² powierzchni użytkowej, dlatego wartość wynagrodzenia jest zależna od m².

Natomiast wynagrodzeniem za wsparcie finansowe spółki będą zapłacone przez spółkę odsetki z tytułu umowy pożyczki, przy czym ta kwestia nie jest objęta pytaniem Wnioskodawcy.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy na tle powołanych przepisów prowadzi do wniosku, że opisana czynność wypełnia definicję świadczenia usług zawartą w art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Mamy tu bowiem do czynienia – w związku z zawartą umową cywilnoprawną – ze świadczeniami wzajemnymi, bezpośrednimi i ekwiwalentnymi, polegającymi z jednej strony na zobowiązaniu się Wnioskodawcy do zaprzestania poszukiwania nabywców nieruchomości i sprzedaży na rzecz spółki przedmiotowej nieruchomości za określoną cenę, z drugiej zaś strony – na zapłacie określonego w umowie wynagrodzenia, skalkulowanego jako iloczyn sprzedanych metrów kwadratowych lokali i określonej w umowie stawki (kwota wynagrodzenia została skalkulowana jako część zysku, który będzie osiągnięty na realizacji projektu deweloperskiego, zależnego od ilości wybudowanych m² powierzchni użytkowej), określonego jako „udział w inwestycji”.

Zatem w opisanych okolicznościach czynnością podlegającą opodatkowaniu jest zobowiązanie się Wnioskodawcy do zaprzestania poszukiwania nabywców nieruchomości i sprzedaży na rzecz spółki przedmiotowej nieruchomości za określoną cenę, a więc w istocie zobowiązanie się do powstrzymania się od dokonania czynności (tj. zobowiązanie się do powstrzymania się od sprzedaży gruntu na rzecz innych potencjalnych nabywców) w zamian za określoną w umowie należność skalkulowaną w oparciu o iloczyn sprzedanych metrów kwadratowych lokali i określonej w umowie stawki.

Odnosząc się do kwestii momentu powstania obowiązku podatkowego dla opisanych czynności, z tytułu których będzie wypłacone Wnioskodawcy wynagrodzenie zauważyć należy, że czynność polegająca na zobowiązaniu się Wnioskodawcy do zaprzestania poszukiwania nabywców nieruchomości i sprzedaży na rzecz spółki przedmiotowej nieruchomości za określoną cenę implikuje powstanie obowiązku podatkowego z chwilą wykonania tych czynności, przy czym z wniosku wynika również, że umowa została zawarta warunkowo, tj. „została zawarta pod warunkiem sprzedaży przez Wnioskodawcę przedmiotowej nieruchomości na rzecz spółki”.

Warunek ten został ziszczony w dniu sprzedaży nieruchomości na rzecz spółki, tj. w dniu 31 października 2017 r. zatem uznać należy, że usługa polegająca na zobowiązaniu się Wnioskodawcy do zaprzestania poszukiwania nabywców nieruchomości i sprzedaży na rzecz spółki przedmiotowej nieruchomości za określoną cenę została wykonana w październiku 2017 r. Fakt, że przysługujące za te czynności wynagrodzenie będzie wypłacane w przyszłości (po zrealizowaniu inwestycji) w okresach miesięcznych nie determinuje w opisanych okolicznościach momentu powstania obowiązku podatkowego.

Należy bowiem podkreślić, iż dla właściwego ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego dla czynności polegającej na zobowiązaniu się Wnioskodawcy do zaprzestania poszukiwania nabywców nieruchomości i sprzedaży na rzecz spółki przedmiotowej nieruchomości za określoną cenę, z punktu widzenia skutków prawnopodatkowych, istotny jest moment dokonania tej czynności, a nie moment wypłaty z tego tytułu wynagrodzenia nazwanego we wniosku jako „wynagrodzenie za udział w inwestycji”.

Reasumując, skoro przedmiotem umowy jest zobowiązanie się Wnioskodawcy do zaprzestania poszukiwania nabywców nieruchomości i sprzedaży na rzecz spółki przedmiotowej nieruchomości za określoną cenę, przy czym umowa „została zawarta pod warunkiem sprzedaży przez Wnioskodawcę przedmiotowej nieruchomości na rzecz spółki”, obowiązek podatkowy od tej czynności powstał, zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. w dacie wykonania tej usługi – w październiku 2017 r. Zakończenie opisanego świadczenia, polegającego na zobowiązaniu się Wnioskodawcy do zaprzestania poszukiwania nabywców nieruchomości i sprzedaży na rzecz spółki przedmiotowej nieruchomości za określoną cenę, nastąpiło w rzeczywistości w dniu sprzedaży Spółce nieruchomości, tj. 31 października 2017 r. Po tym dniu, poza wsparciem finansowym, wynikającym z umowy, stanowiącym odrębną czynność, która nie jest przedmiotem niniejszej interpretacji, Wnioskodawca nie dokonywał/nie dokona żadnych czynności (nie świadczył/nie będzie świadczył na rzecz Spółki żadnych usług), z tytułu których należne byłoby mu wynagrodzenie skalkulowane jako część zysku, który będzie osiągnięty na realizacji projektu deweloperskiego, zależnego od ilości wybudowanych m² powierzchni użytkowej.

W świetle powyższego uznać należy, że usługa polegająca na zobowiązaniu się Wnioskodawcy do zaprzestania poszukiwania nabywców nieruchomości i sprzedaży na rzecz spółki przedmiotowej nieruchomości za określoną cenę została wykonana w październiku 2017 r. (zakończenie świadczenia nastąpiło 31 października 2017 r.), zatem obowiązek podatkowy od tej czynności powstał, zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. w dacie wykonania tej usługi, tj. w październiku 2017 r.

Jak już wcześniej podkreślono, bez wpływu na moment powstania obowiązku podatkowego pozostaje okoliczność, że wynagrodzenie za tą usługę (skalkulowane jako część zysku, który będzie osiągnięty na realizacji projektu deweloperskiego, zależnego od ilości wybudowanych m² powierzchni użytkowej) nazwane we wniosku jako „wynagrodzenie za udział w inwestycji” będzie wypłacane w przyszłości (po zrealizowaniu inwestycji) w okresach miesięcznych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto odnosząc się do zagadnienia dotyczącego właściwej stawki VAT dla opisanych czynności, stwierdzić należy, że usługa polegająca na zobowiązaniu się Wnioskodawcy do zaprzestania poszukiwania nabywców nieruchomości i sprzedaży na rzecz spółki przedmiotowej nieruchomości za określoną cenę, za którą ustalono wynagrodzenie, stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, podlegające opodatkowaniu na mocy art. 5 ust. 1 cyt. ustawy. Czynność ta podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według podstawowej stawki VAT w wysokości 23%, w oparciu o art. 41 ust. 13 w powiązaniu z art. 146a pkt 1 ustawy, gdyż ustawodawca – zarówno w ustawie, jak i przepisach wykonawczych do tej ustawy – nie przewidział dla takiej czynności preferencyjnej stawki ani zwolnienia od podatku.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie stawki podatku z tytułu opisanych czynności, za które należne będzie wynagrodzenie uznano za prawidłowe.

Końcowo wskazać należy, iż niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie zagadnień objętych pytaniami, tj. momentu powstania obowiązku podatkowego dla usługi polegającej na zobowiązaniu się do zaprzestania poszukiwania nabywców nieruchomości i sprzedaży przedmiotowej nieruchomości za określoną cenę, za którą będzie przysługiwać wynagrodzenie oraz stawki VAT obowiązującej dla tej usługi, nie rozstrzyga natomiast pozostałych kwestii zawartych w opisie zdarzenia przyszłego, w tym m.in. zasad rozliczeń w zakresie VAT realizowanych na podstawie opisanej umowy usług wsparcia finansowego.

Jednocześnie podkreślić należy, że tut. organ nie ocenia skuteczności opisanych we wniosku czynności, zatem niniejsza interpretacja została wydana przy założeniu skuteczności tych czynności. Przepisy podatkowe bowiem nie regulują stosunków cywilnoprawnych ani nie mają wpływu na ich treść oraz sposób rozliczania transakcji.

Organy podatkowe nie mają prawa ingerować w treść zawieranych umów (ugód) i przyjęty w nich sposób ustalenia należności pomiędzy stronami, chyba że postanowienia umów naruszają przepisy podatkowe, a to może być stwierdzone jedynie w trakcie przeprowadzonego przez organ pierwszej instancji postępowania podatkowego. Zgodnie bowiem z art. 199a § 1 i 2 Ordynacji podatkowej, organ podatkowy dokonując ustalenia treści czynności prawnej, uwzględnia zgodny zamiar stron i cel czynności, a nie tylko dosłowne brzmienie oświadczeń woli złożonych przez strony czynności, a jeżeli pod pozorem dokonania czynności prawnej dokonano innej czynności prawnej, skutki podatkowe wywodzi się z tej ukrytej czynności prawnej. Natomiast organ uprawniony do wydania interpretacji indywidualnej nie ma prawnej możliwości ingerencji w treść tych umów. Z art. 14h Ordynacji podatkowej wynika bowiem, iż powołany przepis nie ma zastosowania w postępowaniu w przedmiocie wydawania interpretacji indywidualnej.

Wskazać również należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, to interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekle prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.