Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-1.4011.392.2017.1.ES
z 6 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 27 października 2017 r. (data wpływu 7 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania różnic kursowych oraz określenia kursu waluty – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania różnic kursowych oraz sposobu ich ustalenia.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest wspólnikiem, będącym komandytariuszem, spółki „S.” SPÓŁKA Z OGRANICZONĄ ODPOWIEDZIALNOŚCIĄ P... SPÓŁKA KOMANDYTOWA (dalej: Spółka), która ma siedzibę na terytorium Polski. Spółka nabyła nieruchomość. Cena wskazanej w par. 5 ust. 1 Aktu Notarialnego z dnia 31 maja 2017 r. nieruchomości została wyrażona w EUR. Płatność została uregulowana w trzech etapach. Pierwsza część należności za nieruchomość została wpłacona przez Spółkę na rachunek zastrzeżony dnia 25.05.2017 r., druga część płatności została dokonana przez Spółkę na rachunek zastrzeżony dnia 26.05.2017 r. Oba przelewy zostały wykonane z walutowego konta Spółki prowadzonego w EUR na konto zastrzeżone również prowadzone w EUR. Ani Spółka, ani sprzedawca nieruchomości nie mieli żadnego dostępu do środków zgromadzonych na rachunku zastrzeżonym od momentu przelania ich przez Spółkę do momentu podpisania aktu notarialnego zbycia nieruchomości.

Na mocy zawartego w dniu 31 maja 2017 r aktu notarialnego dodatkowo nastąpiło potrącenie wzajemnych wierzytelności pozostałej do zapłaty części kwoty za nieruchomość. W wyniku powyższych czynności (zapłaty w dwóch częściach w formie przelewu oraz kompensaty wzajemnych zobowiązań) całość kwoty sprzedaży została uregulowana przez Spółkę na rzecz sprzedającego.

W dniu 31 maja 2017 r. została wystawiona przez sprzedającego faktura sprzedażowa na rzecz Spółki w walucie EUR, w której podatek VAT został wyrażony w PLN. Kwota w EUR wyrażona na fakturze pokrywała się z kwotą wyrażoną w akcie notarialnym. Spółka zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów kwotę netto wynikającą z faktury (odpowiadającej kwocie z aktu notarialnego), wyrażonej w EUR po przeliczeniu na PLN wg średniego kursu NBP z dnia poprzedzającego dzień poniesienia wydatku (ujęcia wydatku w księgach rachunkowych) - czyli z 30.05.2017 r., zgodnie z art. 22 ust. 1 i ust. 5d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa o PIT).

Jako że płatność za nieruchomość następowała w odstępach czasu, w różnych częściach, po przeliczeniu na PLN kwot, które spółka wpłaciła na rachunek zastrzeżony z konta walutowego oraz którą uregulowała w postaci kompensaty wzajemnych zobowiązań ze sprzedawcą, powstała różnica pomiędzy wysokością kosztu wskazanego na otrzymanej fakturze z dnia 31.05.2017 r. a faktyczną kwotą zapłaconego przez Spółkę wydatku.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w niniejszej sprawie dochodzi do powstania różnic kursowych w rozumieniu art. 24c ustawy o PIT?
   
2. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym dla ustalenia wysokości różnic kursowych - ujemnych lub dodatnich - które stanowiłyby w części odpowiednio koszty uzyskania przychodów lub przychody dla Wnioskodawcy, z tytułu przedstawionego stanu faktycznego, należy wziąć pod uwagę dzień wpłaty przez Spółkę poszczególnych należności na bankowy rachunek zastrzeżony, dzień dokonania kompensaty wzajemnych zobowiązań oraz dzień podpisania aktu notarialnego?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w niniejszej sprawie mamy do czynienia z powstaniem różnic kursowych w rozumieniu art. 24c ustawy o PIT.

Ponadto w ocenie Wnioskodawcy dla ustalenia wysokości różnic kursowych - ujemnych lub dodatnich - które stanowiłyby w części odpowiednio koszty uzyskania przychodów lub przychody dla Wnioskodawcy, powstałych w przedstawionym stanie faktycznym, należy wziąć pod uwagę dzień (25.05 oraz 26.05) wpłaty przez Spółkę poszczególnych należności na bankowy rachunek zastrzeżony, dzień dokonania kompensaty wzajemnych zobowiązań oraz dzień podpisania aktu notarialnego.

Zgodnie z art. 24c ustawy o PIT różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3 (art. 24c ust. 1 ustawy o PIT).

Dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia:
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5;
   
4. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni;
5. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.
   
   

Natomiast ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
   
3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5;
4. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni;
   
5. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.
   
   

Co do zasady więc, w sytuacji, jeśli zarówno zapłata jak i koszt wyrażone są w walucie obcej, można mówić o powstaniu różnic kursowych.

W myśl przepisu art. 24c ust. 7 za koszt poniesiony, uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a za dzień zapłaty - dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności. Na gruncie powyższego przepisu, w ocenie Wnioskodawcy, za koszt poniesiony uznać należy kwotę wynikającą z faktury wystawionej dnia 31.05.2017 r. Za dzień zapłaty natomiast przyjąć należy dni wpłaty należności na rachunek zastrzeżony - 25.05.2017 r., 26.05.2017 r. oraz dzień, w którym dokonana została kompensata wzajemnych zobowiązań tj. 31.05.2017 r.

Przy obliczaniu różnic kursowych, o których mowa w przepisach art. 24c ust. 1-3 uwzględnia się, w myśl przepisu art. 24c ust. 4 ustawy o PIT - kursy faktycznie zastosowane w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych oraz otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. W pozostałych przypadkach, a także gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień. Przez średni kurs ogłaszany przez Narodowy Bank Polski rozumie się, zgodnie z art. 24c ust. 6, kurs z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu.

Stosownie do powyższych przepisów, celem wyliczenia różnic kursowych (ujemnych lub dodatnich, które zwiększałyby odpowiednio koszty uzyskania przychodów lub przychody, w części przypadającej na Wnioskodawcę), należy przyjąć średni kurs NBP z dni poprzedzających dzień zapłaty tzn. w przypadku Spółki będzie to odpowiednio średni kurs NBP z 24.05.2017 r. (dla części zapłaty dokonanej dnia 25 05.2017 r.), 25.05.2017 r. (dla części zapłaty dokonanej dnia 26.05.2017 r.) oraz dzień 30.05.2017 r. (dla kompensaty dokonanej 31.05.2017 r.). Wnioskodawca zauważa, że w przypadku kompensaty nie dochodzi do faktycznego wygenerowania różnic kursowych. Dzień potrącania wzajemnych należności jest tożsamy z dniem wystawienia faktury tj. 31.05.2017 r.

W związku z powyższym, jeżeli w wyniku przeprowadzenia powyższej czynności okaże się, że wydatek zaliczony przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów (kwota wynikająca z otrzymanej faktury z dnia 31.05.2017 r. wyrażona w EUR, przeliczona na PLN po średnim kursie NBP z dnia poprzedzającego dzień ujęcia wydatku) jest niższa niż wartość zapłacona faktycznie przez Spółkę (suma kwot zapłaconych dnia 25.05.2017 r., 26.05.2017 r. oraz kompensaty dnia 31.05.2017 r. przeliczona na PLN po średnim kursie NBP z dnia poprzedzające każdy z ww. dni zapłaty), powstaną ujemne różnice kursowe, o których mowa w art. 24c ust. 3 pkt 2 ustawy o PIT, które stanowić będą dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów, w części przypadającej na udział Wnioskodawcy w zysku Spółki.

Jeżeli natomiast wartość poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej (wynikającego z faktury) po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski będzie wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia, wówczas powstaną dodatnie różnice kursowe, które stanowić będą przychód Wnioskodawcy, w części przypadającej na udział Wnioskodawcy w zysku Spółki.

W świetle powyższego, Wnioskodawca wnosi o uznanie jego stanowiska za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2016 r., poz. 2032 z późn. zm.) przychodem z działalności gospodarczej są również różnice kursowe.

Co do zasady do przychodów z działalności gospodarczej należą wszystkie przychody osiągane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, z wyjątkiem przychodów wymienionych w art. 14 ust. 3 tej ustawy.

Natomiast stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Jak stanowi art. 14b ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie art. 24c, z zastrzeżeniem ust. 2.

Przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu (art. 11a ust. 1 ww. ustawy).

Zgodnie z do art. 11a ust. 2 tej ustawy: koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Stosownie do art. 24c ust. 10 omawianej ustawy: zasady ustalania różnic kursowych określone w ust. 1-9 stosują podatnicy prowadzący działalność gospodarczą lub działy specjalne produkcji rolnej.

Jak stanowi art. 24c ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2016 r., poz. 2032 z późn.zm.), różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

W myśl art. 24c ust. 2 ww. ustawy, dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia:
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5;
   
4. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni;
   
5. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.
   
   

Natomiast art. 24c ust. 3 ww. ustawy stanowi, że ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
   
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
   
3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5;
4. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni;
   
5. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.
   
   

W świetle cytowanych przepisów należy stwierdzić, że aby mogły powstać różnice kursowe, przeprowadzona transakcja musi spełniać łącznie dwie przesłanki:

• przychód bądź koszt musi być wyrażony w walucie obcej,
  

• zapłata musi nastąpić w walucie obcej.
  
  
  

Tak więc nie są uznawane za różnice kursowe dla celów podatkowych różnice wynikające z kursów walut, jeśli np. zobowiązanie czy należność wyrażone są w walucie obcej, a sama zapłata (w jakiejkolwiek formie) następuje w złotówkach lub odwrotnie – zobowiązanie bądź należność wyrażone są w złotówkach, a zapłata dokonywana jest w walucie obcej.

Wobec tego z powyższych regulacji wynika, że istota różnic kursowych polega na powstaniu zobowiązania wyrażonego w walucie obcej, które jest realizowane w późniejszym czasie w tej samej walucie, a w okresie między powstaniem tego zobowiązania a jego realizacją nastąpiła zmiana kursów walutowych. W konsekwencji warunkiem powstania różnic kursowych jest operacja w walucie obcej, której spłata powinna nastąpić w tej właśnie walucie.

Stosownie natomiast do treści art. 24c ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: przy obliczaniu różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, uwzględnia się kursy faktycznie zastosowane w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych oraz otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. W pozostałych przypadkach, a także gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

Jeżeli zatem nie występuje operacja sprzedaży lub kupna waluty obcej oraz nie dochodzi do przewalutowania otrzymanej należności lub płaconego zobowiązania z zastosowaniem kursu faktycznego – wówczas przy ustalaniu podatkowych różnic kursowych, należy zastosować kurs średni NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

W myśl art. 24c ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: jeżeli faktycznie zastosowany kurs waluty, o którym mowa w ust. 2 i 3, jest wyższy lub niższy odpowiednio o więcej niż powiększona lub pomniejszona o 5% wartość kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień faktycznie zastosowanego kursu waluty, organ podatkowy może wezwać strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających zastosowanie kursu waluty. W razie niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają zastosowanie faktycznego kursu waluty, organ podatkowy określi ten kurs opierając się na kursach walut ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski.

Przez średni kurs ogłaszany przez Narodowy Bank Polski, o którym mowa w ust. 2 i 3, rozumie się kurs z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu (art. 24c ust. 6 tej ustawy).

Za koszt poniesiony, o którym mowa w ust. 2 i 3, uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a za dzień zapłaty, o którym mowa w ust. 2 i 3, dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności – art. 24c ust. 7 ww. ustawy.

W rezultacie może dojść do powstania różnic kursowych w sytuacji, gdy nie dochodzi do faktycznego transferu pieniędzy, lecz zobowiązania są regulowane w inny sposób niż pieniężny, np. w drodze kompensaty.

W świetle regulacji zawartych w art. 498 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j Dz. U. z 2017 r., poz. 459 z późn. zm.), gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. Wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej.

Możliwość rozpoznania dla celów podatkowych różnic kursowych również w razie spełnienia świadczenia w drodze potrącenia wzajemnych wierzytelności oznacza, iż dochodzi do uregulowania należności, której wartość jest przeliczana na złote. Istota potrącenia umownego polega na umorzeniu wzajemnych należności bez dokonywania jakichkolwiek transferów środków finansowych. Na gruncie prawa cywilnego fakt wyrażenia wierzytelności w różnych walutach nie pozbawia stron możliwości dokonania umownego potrącenia (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z 19 kwietnia 1991 roku, sygn. akt I Acr 115/91, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 grudnia 1998 roku sygn. akt. II CKN 849/98). Również przepisy ustawy nie wymagają „tożsamości walutowej” dla powstania różnic kursowych.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że spółka, której Wnioskodawca jest wspólnikiem nabyła nieruchomość. Płatność została uregulowana w trzech etapach. W dniu 31 maja 2017 r. została wystawiona przez sprzedającego faktura sprzedażowa na rzecz Spółki w walucie EUR, w której podatek VAT został wyrażony w PLN. W związku z tym, że płatność za nieruchomość następowała w odstępach czasu, w różnych częściach, po przeliczeniu na PLN kwot, które spółka wpłaciła na rachunek zastrzeżony z konta walutowego oraz którą uregulowała w postaci kompensaty wzajemnych zobowiązań ze sprzedawcą, powstała różnica pomiędzy wysokością kosztu wskazanego na otrzymanej fakturze z dnia 31.05.2017 r. a faktyczną kwotą zapłaconego przez Spółkę wydatku.

W związku z tym, że faktura z tytułu sprzedaży nieruchomości wystawiona została w walucie obcej, w momencie jej uregulowania mogą powstać dodatnie lub ujemne różnice kursowe w rozumieniu art. 24c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Uwzględniając zatem powyższe przepisy, należy przyjąć, że w rozpatrywanym przypadku dokonanie zapłaty oraz kompensaty zobowiązań w walucie polskiej z należnościami wyrażonymi w EUR prowadzi do powstania podatkowych różnic kursowych.

W związku z tym, jak wskazano powyżej, iż w art. 24a ust. 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca posłużył się ogólnym sformułowaniem „faktycznie zastosowanego kursu waluty” oraz, jak wynika z art. 24a ust. 7, za dzień zapłaty uważa się dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności, należy stwierdzić, iż ustawodawca zakreślił podatnikom swobodę w ustalaniu faktycznie zastosowanych kursów, zwłaszcza w sytuacjach, gdy nie dochodzi do fizycznego przepływu pieniądza. Tak więc, przy wzajemnych rozliczeniach podatnicy, z uwagi na treść wskazanego przepisu, mają możliwość ustalenia faktycznie stosowanego kursu walut obcych w sposób dowolny (umowny), mając oczywiście na uwadze ograniczenia zawarte w art. 24a ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego tut. Organ stwierdza, że w przypadku, gdy podatnik nie kupuje, ani nie sprzedaje waluty lub nie następuje faktyczne (rzeczywiste) zastosowanie kursu waluty, tj. nie dochodzi do przewalutowania otrzymywanej należności lub płaconego zobowiązania, np. przez bank do przeliczenia wpływu środków z tytułu otrzymywanej należności lub wypływu środków z tytułu zapłaty zobowiązania po konkretnym, rzeczywistym kursie przeliczeniowym, wówczas zastosowanie znajdzie kurs średni ogłaszany przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień tego wpływu/zapłaty.

W przypadku zapłaconego w trzech ratach zobowiązania, o którym mowa we wniosku nie dochodzi do faktycznego przewalutowania.

Nie można więc ustalić faktycznie zastosowanego kursu waluty, a tym samym, zgodnie z art. 24c ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy zastosować do wyceny średni kurs Narodowego Banku Polskiego z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poszczególnych transakcji (a więc, należy przyjąć kurs średni NBP obowiązujący w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym dzień dokonania operacji na rachunku walutowym).

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoja aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe postępowanie jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.