Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
S-ILPP1/443-753/14/17-S/HW
z 30 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokami Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 10 września 2015 r., sygn. akt I SA/Po 614/15 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 31 października 2017 r.) oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 września 2017 r., sygn. akt I FSK 2270/15 (data wpływu 2 października 2017 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 sierpnia 2014 r. (data wpływu 25 sierpnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług wykonywanych w ramach umowy o administrowanie Umową generalną – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 sierpnia 2014 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług wykonywanych w ramach umowy o administrowanie Umową generalną.

Dotychczasowy przebieg postępowania.

W dniu 24 listopada 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację nr ILPP1/443-753/14-2/HW, w której uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, że wykonywanie przez Spółkę czynności opisanych w stanie sprawy, a wynikających z umowy o administrowanie Umową Generalną będzie zwolnione od podatku od towarów i usług na mocy art. 43 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług, jako że usługi te stanowią element usług: ubezpieczeniowej wymienionej w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, same w sobie stanowią odrębną całość i są właściwe oraz niezbędne do świadczenia usługi ubezpieczeniowej zwolnionej od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 24 listopada 2014 r. nr ILPP1/443-753/14-2/HW wniósł pismem z dnia 10 grudnia 2014 r. wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów pismem z dnia 9 stycznia 2015 r. nr ILPP1/443/W-97/14-2/HMW stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 24 listopada 2014 r. nr ILPP1/443-753/14-2/HW złożył skargę z dnia 18 lutego 2015 r. (data wpływu 20 lutego 2015 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia 2 października 2015 r., sygn. akt I SA/Po 306/15 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z dnia 16 października 2014 r. nr ILPP1/443-571/14-6/HW.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 10 września 2015 r., sygn. akt I SA/Po 614/15, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów złożył skargę kasacyjną z dnia 6 listopada 2015 r., nr ILRP-46-329/15-2/RJ do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wyrokiem z dnia 1 września 2017 r., sygn. akt I FSK 2270/15 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę kasacyjną.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie zwolnienia od podatku usług wykonywanych w ramach umowy o administrowanie Umową generalną wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. Organ.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa (dalej: „Spółka”) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie udzielania pożyczek osobom fizycznym poza systemem bankowym. Wszystkie umowy pożyczki objęte są ubezpieczeniem ich przez pożyczkobiorców, co odbywa się co do zasady w ramach Umowy Generalnej (dalej: Umowa Generalna) zawartej w dniu 25 września 2008 r. pomiędzy Spółką oraz X (dalej: X).

W związku z Umową Generalną, Spółka planuje zawarcie z X umowy o administrowanie Umową Generalną, przy czym poprzez administrowanie Umową Generalną rozumie się w szczególności następujące czynności:

1. kontrolę poprawności oraz przekazywanie dokumentów związanych z obsługą Umowy Generalnej, tj.:
   • terminowe rozliczenie opłat pobranych od ubezpieczonych tytułem objęcia ochroną ubezpieczeniową przez X;
   • przekazywanie rejestrów ubezpieczonych i rejestrów rezygnacji;
   • przekazywanie listy ubezpieczonych objętych ochroną w ramach umowy generalnej;
2. udostępnienie oraz przekazanie każdemu ubezpieczonemu, przed przystąpieniem do ubezpieczenia Szczególnych Warunków Ubezpieczenia, aktualnych na dzień przystąpienia Ubezpieczonego do Umowy Generalnej;
3. rzetelne poinformowanie klienta o zasadach świadczenia ochrony ubezpieczeniowej przez X;
4. nadzór nad prawidłową akceptacją ubezpieczonych przystąpienia do ubezpieczenia;
5. poświadczanie własnoręczności podpisów klienta na dokumentach związanych z ubezpieczeniem,
6. przyjmowanie od beneficjentów dokumentów dotyczących świadczenia, dbałość o ich kompletność oraz dostarczenie ich do X niezwłocznie po ich otrzymaniu;
7. pomoc w procesie obsługi roszczeń, tj. pomoc w kontaktach z rodziną i beneficjentami oraz instytucjami publicznymi związanymi z procesem likwidacji szkody (szpitale, urzędy administracji publicznej, placówki medyczne, policja);
8. każdorazowe informowanie X o zmianach w obsłudze i procedurach mogących mieć wpływ na ocenę ryzyka ubezpieczeniowego lub proces obsługi roszczeń.

Wykonywanie czynności w ramach umowy o administrowanie Umową Generalną odbywać się będzie w imieniu i na rzecz X. Za wykonane przez Spółkę na rzecz X czynności zostanie określone w umowie stosowne wynagrodzenie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy na gruncie przepisów ustawy VAT, wykonywane przez Spółkę w ramach umowy o administrowanie Umową Generalną czynności opisane w stanie sprawy będą korzystały ze zwolnienia przedmiotowego wskazanego w art. 43 ust. 13, w związku z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, wykonywanie przez Spółkę czynności opisanych w stanie sprawy, a wynikających z umowy o administrowanie Umową Generalną będą zwolnione od podatku od towarów i usług na mocy art. 43 ust. 13 ustawy VAT, jako że usługi te stanowią element usług: ubezpieczeniowej wymienionej w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy VAT, same w sobie stanowią odrębną całość i są właściwe oraz niezbędne do świadczenia usługi ubezpieczeniowej zwolnionej od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy VAT.

Na wstępie należy zaznaczyć, że wykonywanie usług określonych umową o administrowanie Umową Generalną za wynagrodzeniem mieści się w pojęciu świadczenia usług w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT i podlega – co do zasady – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Podstawową kwestią do rozstrzygnięcia jest prawo do zastosowania przez Spółkę zwolnienia przedmiotowego dla tych usług, a określonego w art. 43 ust. 13 ustawy VAT.

I tak, zgodnie z treścią wskazanego przepisu, zwolnienie od podatku stosuje się do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Jako, że w punkcie 37 art. 43 ust. 1 ustawy VAT wskazane zostały usługi ubezpieczeniowe (w tym przypadku wykonywane przez X), tym samym przedmiotowe zwolnienie dotyczy świadczenia usługi stanowiącej element usługi ubezpieczeniowej, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej od podatku.

Przedmiotowe zwolnienie określone w art. 43 ust. 13 ustawy VAT nie ma zastosowania do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa m.in. ubezpieczeniowego.

Przepis ten stanowi odzwierciedlenie tez wynikających z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE), odnoszącego się do kwestii możliwości zastosowania, w świetle przepisów ww. dyrektywy, zwolnienia dla części składowej usługi ubezpieczeniowej lub finansowej wykonywanej przez podmiot trzeci. Należy jednak zauważyć, że nie stanowi on odzwierciedlenia bezpośrednio w przepisach unijnych.

Porównanie unormowań krajowych z przepisem art. 135 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L z 2006 r., Nr 347, str. 1: dalej: Dyrektywa 112 Rady), prowadzi do wniosku, że o ile zakres zwolnienia określony w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy VAT odpowiada treści ww. przepisu Dyrektywy 112 Rady, to art. 43 ust. 13 ustawy VAT nie ma swojego w niej odpowiednika. Komisja Wspólnot Europejskich przygotowała projekt zmiany Dyrektywy 112 Rady, który przewiduje dodanie ust. 1a w art. 135 o treści zbieżnej z art. 43 ust. 13 ustawy VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. Polski ustawodawca „wyprzedził” zatem ustawodawcę europejskiego.

Zdaniem Spółki, pomimo powyższej niezgodności prawa krajowego z Dyrektywą 112 Rady, mając na uwadze, że ustawodawca krajowy rozszerzył zakres zwolnienia podatkowego, a Spółka formułując swoje stanowisko domaga się zastosowania polskiej normy prawnej, należy tym samym rozważyć, czy usługi opisane w stanie faktycznym wniosku spełniają przesłanki z art. 43 ust. 13 ustawy VAT.

Warto zaznaczyć, że jest ustalonym prawem precedensowym, że zwolnienia określone w ustawie VAT, jak i w Dyrektywie 112 Rady stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, którego to celem jest uniknięcie rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w poszczególnych Państwach Członkowskich. Zwolnienia te należy interpretować w ogólnym kontekście wspólnego systemu VAT. Dyrektywa 112 Rady (podobnie jak ustawa VAT) nie podaje definicji transakcji ubezpieczeniowych ani usług pokrewnych świadczonych przez agentów i brokerów ubezpieczeniowych. Kwestia ta stała się zatem przedmiotem rozważań Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE). Wydaje się przy tym, że TSUE w swoich orzeczeniach wykazuje znacznie bardziej liberalne nastawienie do kwestii zwolnień niż to wynikające z brzmienia art. 135 ust. 1 lit. a Dyrektywy 112 Rady. Zgodnie z przyjętą linią orzeczniczą, dla podatkowej kwalifikacji usługi na gruncie VAT znaczenie ma jej charakter, a nie status odbiorcy czy świadczącego usługę. Taka interpretacja przepisów Dyrektywy 112 Rady zdaje się potwierdzać zasadność unormowań przyjętych w polskiej ustawie. Przykładowo, takie stanowisko zostało przedstawione w wyroku z dnia 16 września 2004 r. w sprawie Cimber Air A/S przeciwko Skatteministeriet (C-382/02): „Zwolnienia od podatku stanowią samodzielne instytucje prawa wspólnotowego, które należy widzieć w kontekście wspólnego systemu podatku VAT wprowadzonego w szóstej dyrektywie (...). System ten oparty jest w szczególności na dwóch zasadach. Po pierwsze, podatek VAT jest pobierany od każdej usługi lub dostawy towarów przez podatnika odpłatnie. Po drugie, zasada neutralności podatkowej nie dopuszcza, aby uczestnicy obrotu dokonujący transakcji tego samego rodzaju byli w kwestii poboru podatku VAT traktowani odmiennie”. W podobnym tonie wypowiedział się TSUE w sprawie C-124/07 pomiędzy J.C.M. Beheer B.V. a Staatssecretaris van Financien stwierdzając: „W pierwszej kolejności należy przypomnieć, że zgodnie z orzecznictwem stwierdzenie posiadania statusu brokera lub pośrednika ubezpieczeniowego zależy od cech badanej działalności. (…) okoliczność, iż broker lub pośrednik ubezpieczeniowy nie pozostaje w bezpośrednim stosunku ze stronami umowy ubezpieczenia lub reasekuracji do zawarcia której się przyczynia, lecz pozostaje z nimi jedynie w pośrednim stosunku, za pośrednictwem innego podatnika, który sam pozostaje w bezpośrednim stosunku z jedną ze stron tej umowy, z którym ów broker lub pośrednik ubezpieczeniowy jest związany umownie, nie wyklucza, by świadczone przez niego usługi były zwolnione od podatku od wartości dodanej na mocy tego przepisu”. Co więcej, Trybunał podkreślił, że z zasady neutralności podatkowej wynika, że podmioty gospodarcze powinny mieć możliwość wyboru modelu organizacyjnego, który z czysto gospodarczego punktu widzenia byłby dla nich najbardziej odpowiedni, nie narażając się na to, że dokonywane przez nie czynności nie będą objęte zwolnieniem z opodatkowania.

Dodatkowo biorąc pod uwagę bogate orzecznictwo sadów administracyjnych (przykładowo Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 czerwca 2013 r. I FSK 1023/2012) należy stwierdzić, że za usługi wymienione w art. 43 ust. 13 ustawy VAT należy uznać te z nich, które mogą być wykonywane przez inny podmiot niż zakład ubezpieczeniowy, w imieniu i na rzecz tego zakładu i są charakterystyczne dla działalności ubezpieczeniowej, tj. niosą w sobie istotne cechy takiej działalności, a tym samym stanowią istotę tej usługi.

W ocenie Spółki, usługą charakterystyczną dla działalności ubezpieczeniowej jest nie tylko zawieranie umów ubezpieczenia i ustalanie składek, ale również ocena ryzyka ubezpieczeniowego, likwidacja szkody oraz ustalenie wysokości szkód, czy rozmiarów odszkodowania. Do tego rodzaju usług należy zakwalifikować również usługi polegające na wykonywaniu szeregu czynności dotyczących samego zawierania i obsługi polis ubezpieczeniowych wykonywanych przez Spółkę, tj.

1. kontrolę poprawności oraz przekazywanie dokumentów związanych z obsługą Umowy Generalnej, tj.:
   • terminowe rozliczenie opłat pobranych od ubezpieczonych tytułem objęcia ochroną ubezpieczeniową przez X,
   • przekazywanie rejestrów ubezpieczonych i rejestrów rezygnacji,
   • przekazywanie listy ubezpieczonych objętych ochroną w ramach umowy generalnej;
2. udostępnienie oraz przekazanie każdemu ubezpieczonemu, przed przystąpieniem do ubezpieczenia, Szczególnych Warunków Ubezpieczenia, aktualnych na dzień przystąpienia Ubezpieczonego do Umowy Generalnej;
3. rzetelne poinformowanie klienta o zasadach świadczenia ochrony ubezpieczeniowej przez X;
4. nadzór nad prawidłową akceptacją ubezpieczonych przystąpienia do ubezpieczenia;
5. poświadczanie własnoręczności podpisów klienta na dokumentach związanych z ubezpieczeniem;
6. przyjmowanie od beneficjentów dokumentów dotyczących świadczenia, dbałość o ich kompletność oraz dostarczenie ich do X niezwłocznie po ich otrzymaniu;
7. pomoc w procesie obsługi roszczeń, tj. pomoc w kontaktach z rodziną i beneficjentami oraz instytucjami publicznymi związanymi z procesem likwidacji szkody (szpitale, urzędy administracji publicznej, placówki medyczne, policja);
8. każdorazowe informowanie X o zmianach w obsłudze procedurach mogących mieć wpływ na ocenę ryzyka ubezpieczeniowego lub proces obsługi roszczeń.
   
   

Wszystkie wskazane wyżej czynności wykonywane są przez Spółkę w imieniu i na rzecz X. Zauważyć również należy, że X wykonując Umowę Generalną i obejmując ubezpieczeniem pożyczkobiorców Spółki, samodzielnie nie wykonuje czynności związanych bezpośrednio z samym procesem ubezpieczenia, bowiem wszystkie te czynności są wykonywane przez Spółkę. Bez tych czynności nie byłoby możliwe zawarcie umowy ubezpieczenia przez X.

Czynności wykonywane przez Spółkę w ramach Umowy Generalnej z X stanowią zatem element usługi ubezpieczeniowej, są ściśle związane z działalnością ubezpieczeniową, gdyż bez ich dokonania nie byłoby możliwe wykonanie umowy ubezpieczenia. Aby bowiem ubezpieczony mógł zostać objęty ubezpieczeniem (aby została ubezpieczona umowa pożyczki zawierana przez Spółkę z pożyczkobiorcą) niezbędne jest wykonanie wszystkich czynności o charakterze techniczno-administracyjnych prowadzących do zawarcia umowy ubezpieczenia oraz innych czynności dotyczących zarządzania polisami i likwidacji szkód.

W związku z powyższym, świadczone przez Spółkę usługi na podstawie umowy o administrowanie Umową Generalna, a obejmujące wykonywanie czynności wymienionych na wstępie niniejszego wniosku, korzystać będą ze zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 43 ust. 13, w związku z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie wydania pierwotnej interpretacji, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu i orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast według art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

I tak, według art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Zgodnie z art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

W świetle art. 43 ust. 14 ustawy, przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Stosownie do treści art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.
   
   

Należy podkreślić, że pojęcie używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek od towarów i usług pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

W myśl art. 135 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L z 2006 r. Nr 347, poz. 1 ze zm.), państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie udzielania pożyczek osobom fizycznym poza systemem bankowym. Wszystkie umowy pożyczki objęte są ubezpieczeniem ich przez pożyczkobiorców, co odbywa się co do zasady w ramach Umowy Generalnej zawartej pomiędzy Spółką oraz X.

W związku z Umową Generalną, Spółka planuje zawarcie z X umowy o administrowanie Umową Generalną, przy czym poprzez administrowanie Umową Generalną rozumie się w szczególności następujące czynności:

1. kontrolę poprawności oraz przekazywanie dokumentów związanych z obsługą Umowy Generalnej, tj.:
   • terminowe rozliczenie opłat pobranych od ubezpieczonych tytułem objęcia ochroną ubezpieczeniową przez X;
   • przekazywanie rejestrów ubezpieczonych i rejestrów rezygnacji;
   • przekazywanie listy ubezpieczonych objętych ochroną w ramach umowy generalnej;
2. udostępnienie oraz przekazanie każdemu ubezpieczonemu, przed przystąpieniem do ubezpieczenia, Szczególnych Warunków Ubezpieczenia, aktualnych na dzień przystąpienia Ubezpieczonego do Umowy Generalnej;
3. rzetelne poinformowanie klienta o zasadach Świadczenia ochrony ubezpieczeniowej przez X;
4. nadzór nad prawidłową akceptacją ubezpieczonych przystąpienia do ubezpieczenia;
5. poświadczanie własnoręczności podpisów klienta na dokumentach związanych z ubezpieczeniem;
6. przyjmowanie od beneficjentów dokumentów dotyczących świadczenia, dbałość o ich kompletność oraz dostarczenie ich do X niezwłocznie po ich otrzymaniu;
7. pomoc w procesie obsługi roszczeń, tj. pomoc w kontaktach z rodziną i beneficjentami oraz instytucjami publicznymi związanymi z procesem likwidacji szkody (szpitale, urzędy administracji publicznej, placówki medyczne, policja);
8. każdorazowe informowanie X o zmianach w obsłudze i procedurach mogących mieć wpływ na ocenę ryzyka ubezpieczeniowego lub proces obsługi roszczeń.
   
   

Wykonywanie czynności w ramach umowy o administrowanie Umową Generalną odbywać się w będzie w imieniu i na rzecz X. Za wykonane przez Spółkę na rzecz X czynności zostanie określone w umowie stosowne wynagrodzenie.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy na gruncie przepisów ustawy wykonywane przez Spółkę w ramach umowy o administrowanie Umową Generalną czynności zawarte w opisie sprawy będą korzystały ze zwolnienia przedmiotowego wskazanego w art. 43 ust. 13 w związku z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 10 września 2015 r., sygn. akt I SA/Po 614/15 stwierdził, że „Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o PTU zwalnia się od podatku: usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia umów reasekuracji. Art. 43 ust. 13 ustawy o PTU stanowi, że zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

(…) powołane powyżej przepisy stanowią implementację przepisów dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U.UE.L.2006.347.1; dalej: Dyrektywa 112), a w szczególności art. 135 ust. 1 lit. a Dyrektywy 112, zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych. Trafnie jednak zaznaczyła skarżąca spółka, że o ile wejście w życie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o PTU było wynikiem wykonania przez krajowego ustawodawcę ciążącego na nim obowiązku transpozycji art. 135 ust. 1 lit. a Dyrektywy 112 do krajowego porządku prawnego, o tyle zakres unormowania wynikający z art. 43 ust. 13 ustawy o PTU wykracza poza zakres zwolnienia wynikającego z art. 135 ust. 1 lit. a Dyrektywy 112. Oznacza to, że zwolnienie podatkowe uregulowane w prawie krajowym ma szerszy zakres niż zwolnienie wynikające z Dyrektywy 112. Stwierdzenie takie implikuje istotne konsekwencje. Zaznaczyć bowiem należy, że podatnicy są uprawnieni do stosowania przywilejów wynikających z krajowych ustaw podatkowych, nawet gdy uregulowania te nie są zgodne z prawem unijnym. Ponadto, organ podatkowy nie może podatnikom odmówić możliwości skorzystania z przywileju podatkowego, którego źródłem jest ustawa podatkowa, powołując się na brak stosownych unormowań w prawie Unii Europejskiej lub dokonując prowspólnotowej wykładni prawa w celu zawężenia zakresu przywileju podatkowego wynikającego z ustawy krajowej”.

W ocenie WSA w Poznaniu „(…) zbadać należy, czy czynności opisane przez skarżącą spółkę we wniosku o wydanie interpretacji mieszczą się w zakresie normy wynikającej z art. 43 ust 13 ustawy o PTU i tym samym, czy są objęte zwolnieniem podatkowym. Kontrola prawidłowości wykładni tego przepisu musi być dokonana, z zastrzeżeniem, że przepis ten nie jest wynikiem harmonizacji prawa w ramach Unii Europejskiej, lecz stanowi autonomiczną regulację krajową, która nie została wymuszona przepisami Dyrektywy 112. W tym miejscu przypomnieć należy, że na podstawie art. 43 ust. 13 ustawy o PTU zwolnienie stosuje się do świadczenia usługi stanowiącej element usługi ubezpieczeniowej, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia tej usługi. W ocenie Sądu za trafne należy uznać stanowisko wnioskodawcy, że wymienione we wniosku o wydanie interpretacji czynności administrowania umową generalną, tj.:

1. kontrola poprawności oraz przekazywanie dokumentów związanych z obsługą umowy generalnej, tj.:
   • terminowe rozliczenie opłat pobranych od ubezpieczonych tytułem objęcia ochroną ubezpieczeniową przez X;
   • przekazywanie rejestrów ubezpieczonych i rejestrów rezygnacji;
   • przekazywanie listy ubezpieczonych objętych ochroną w ramach umowy generalnej;
2. udostępnienie oraz przekazanie każdemu ubezpieczonemu, przed przystąpieniem do ubezpieczenia szczególnych warunków ubezpieczenia, aktualnych na dzień przystąpienia ubezpieczonego do umowy generalnej;
3. rzetelne poinformowanie klienta o zasadach świadczenia ochrony ubezpieczeniowej przez X;
4. nadzór nad prawidłową akceptacją ubezpieczonych przystąpienia do ubezpieczenia;
5. poświadczanie własnoręczności podpisów klienta na dokumentach związanych z ubezpieczeniem;
6. przyjmowanie od beneficjentów dokumentów dotyczących świadczenia, dbałość o ich kompletność oraz dostarczenie ich do X niezwłocznie po ich otrzymaniu;
7. pomoc w procesie obsługi roszczeń, tj. pomoc w kontaktach z rodziną i beneficjentami oraz instytucjami publicznymi związanymi z procesem likwidacji szkody (szpitale, urzędy administracji publicznej, placówki medyczne, policja);
8. każdorazowe informowanie X o zmianach w obsłudze i procedurach skarżącej mogących mieć wpływ na ocenę ryzyka ubezpieczeniowego lub proces obsługi roszczeń
   − stanowią element usługi ubezpieczeniowej, który sam stanowi odrębną całość.
   
   

Zdaniem Sądu rozpoznającego sprawę, nie ulega wątpliwości, że wymienione czynności, mimo ich technicznego charakteru stanowią element usługi ubezpieczeniowej, bez którego prawidłowe wykonanie tej usługi byłoby utrudnione, a nawet niemożliwe. Czynności te stanowią także odrębną całość w sensie organizacyjnym. W ocenie Sądu, są one również właściwe oraz niezbędne do świadczenia usługi ubezpieczeniowej. Podkreślić bowiem należy, że czynności te są ściśle związane ze świadczeniem usługi ubezpieczenia i stanowią odrębny od podstawowego obszar działalności skarżącej spółki. Jak wynika z wniosku o wydanie interpretacji, bez ich wykonania nie byłoby możliwe wykonanie usługi ubezpieczenia”.

Wobec tego Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 1 września 2017 r., sygn. akt I FSK 2270/15 uznał, że: (…) powyższe usługi podlegają zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 13 w zw. z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy.

Podsumowując zgodnie z wyrokiem WSA w Poznaniu z dnia z dnia 10 września 2015 r., sygn. akt I SA/Po 614/15 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 września 2017 r., sygn. akt I FSK 2270/15, w odpowiedzi na zadane pytanie, należy stwierdzić, że wykonywane przez Spółkę w ramach umowy o administrowanie Umową Generalną czynności opisane w stanie sprawy będą korzystały ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 13, w związku z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwotnej interpretacji, tj. 24 listopada 2014 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.