Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.683.2017.2.KBR
z 6 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 1 grudnia 2017 r. (data wpływu 12 grudnia 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 9 stycznia 2018 r. (data wpływu 12 stycznia 2018 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 20 grudnia 2017 r. znak 0114-KDIP1-1.4012.683.2017.1.KBR (doręczone w dniu 2 stycznia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych związanych ze zbyciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych związanych ze zbyciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 9 stycznia 2018 r. (data wpływu 12 stycznia 2018 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 20 grudnia 2017 r. znak 0114-KDIP1-1.4012.683.2017.1.KBR (doręczone w dniu 2 stycznia 2018 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Zbywca jest spółką prawa handlowego z siedzibą na terytorium Polski, zarejestrowaną dla celów podatku VAT jako podatnik VAT czynny, świadczącą usługi przewozu towarów (działalność kurierska). Do 30 października 2017 r. Zbywca prowadził działalność w zakresie wynajmu oraz obrotu nieruchomościami. Zbywca powstał w wyniku przekształcenia P. i S-ka Spółka jawna.

Dla celów prowadzenia działalności gospodarczej w obu wyżej wymienionych obszarach Zbywca wykorzystywał określone składniki materialne i niematerialne prowadzonego przedsiębiorstwa. W szczególności, do prowadzenia działalności w zakresie najmu i obrotu nieruchomościami wykorzystywał wyodrębniony w swojej strukturze organizacyjnej dział pod nazwą „Działalność Deweloperska” (dalej jako: „Działalność Deweloperska”). Pozostałe składniki przedsiębiorstwa, tj. te, które nie zostały alokowane do Działalności Deweloperskiej służyły wykonywaniu działalności kurierskiej.

Do zadań Działalności Deweloperskiej należała w szczególności:

• realizacja wszelkich czynności związanych z zawieraniem, rozwiązywaniem i prawidłowym wykonywaniem umów najmu i obsługą najemców,
  

• poszukiwanie nowych najemców,
  

• egzekwowanie płatności od byłych najemców,
  

• nadzór nad stanem technicznym i zapewnienie określonych standardów wynajmowanych nieruchomości, w tym remonty i ulepszenia,
  

• poszukiwanie nowych nieruchomości i/lub budynków pod najem, oraz
  

• zabudowa nieruchomości w celach prowadzenia najmu lokali lub ich sprzedaży.
  
  
  

W celu realizacji powyższych zadań do Działalności Deweloperskiej zostały przypisane zasoby majątkowe i odpowiednio wykwalifikowane zasoby kadrowe. Do Działalności Deweloperskiej były przypisane następujące składniki materialne i niematerialne:

1. zabudowane nieruchomości;
   
2. wyodrębnione nieruchomości stanowiące lokale usługowe;
   
3. niezabudowane nieruchomości stanowiące działki;
   
4. lokale niemieszkalne stanowiące odrębne nieruchomości;
   
5. środki trwałe należące do Zbywcy wykorzystywane w zakresie Działalności Deweloperskiej, w tym w szczególności sprzęt biurowy, sprzęt komputerowy i samochód ciężarowy;
   
6. autorskie prawa majątkowe do utworu stanowiącego logo służące do oznaczenia Działalności Deweloperskiej wykorzystywane wyłącznie w zakresie tej działalności;
   
7. prawa i zobowiązania z umów handlowych dotyczących Działalności Deweloperskiej, w tym z umów najmu, umów pośrednictwa najmu i pośrednictwa przy kupnie nieruchomości;
   
8. prawa i zobowiązania z umów dotyczących Działalności Deweloperskiej, innych niż umowy handlowe (w tym dotyczących sprzedaży energii elektrycznej, zaopatrzenia w wodę i odprowadzenia ścieków, dostawy energii cieplnej, usług telekomunikacyjnych, ochrony, leasingu);
   
9. ogół praw i obowiązków wynikających z umowy rachunku bankowego Zbywcy, w tym w szczególności środki pieniężne znajdujące się na tym na rachunku bankowym;
   
10. zasoby kadrowe;
    
11. baza danych zawierająca dane najemców nieruchomości;
    
12. wierzytelności związane z Działalnością Deweloperską;
    
13. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej w ramach Działalności Deweloperskiej.
    
    
    

Działalność Deweloperska funkcjonowała jako jednostka organizacyjna formalnie wyodrębniona w wewnętrznej strukturze Zbywcy na mocy uchwały wspólników Zbywcy, dla której ustanowiono regulamin organizacyjny oraz schemat organizacyjny. W ramach struktury organizacyjnej Zbywcy Działalność Deweloperska posiadała:

• oddzielną strukturę organizacyjną;
  

• przydzielonego pracownika i wspólnika kierującego jednostką;
  

• przydzielone aktywa;
  

• oddzielny rachunek bankowy;
  

• oddzielnie ewidencjonowane przychody i koszty związane z działalnością jednostki.
  
  
  

Nadzór nad funkcjonowaniem Działalności Deweloperskiej sprawował wyznaczony w regulaminie organizacyjnym wspólnik Zbywcy, będący kierownikiem jednostki.

Na podstawie uchwały wspólników Zbywcy do Działalności Deweloperskiej została przypisana dokumentacja finansowo-księgowa związana z funkcjonowaniem Działalności Deweloperskiej oraz ewidencja przychodów i kosztów oraz aktywów i zobowiązań wyodrębniona z ewidencji Zbywcy, wraz z dedykowanym jej planem kont. Dodatkowo, do Działalności Deweloperskiej przypisany był odrębny rachunek bankowy.

Nabywca jest spółką prawa handlowego z siedzibą na terytorium Polski, zarejestrowaną dla celów podatku VAT jako podatnik VAT czynny, świadczącą usługi w zakresie wynajmu oraz obrotu nieruchomościami.

W dniu 30 października 2017 r. Zbywca oraz Nabywca zawarli umowę, na podstawie której Zbywca dokonał sprzedaży Działalności Deweloperskiej na rzecz Nabywcy w celu dalszego prowadzenia tej działalności przez Nabywcę.

Oba podmioty, tj. Zbywca i Nabywca po przeprowadzeniu przedmiotowej transakcji posiadały i posiadają nadal pełną zdolność do działania jako samodzielne podmioty gospodarcze w zakresie prowadzonych działalności. Nabywca na bazie nabytego majątku kontynuuje dotychczasową działalność realizowaną dotąd przez Działalność Deweloperską, a Zbywca kontynuuje działalność kurierską.

Pismem z dnia 9 stycznia 2018 r. Wnioskodawca wskazał, że w stosunku do Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania (tj. K. sp. z o.o. sp. k. - dalej: Nabywca) wniosek wspólny dotyczy skutków podatkowych na gruncie VAT z tytułu nabycia Działalności Deweloperskiej. W szczególności, jeżeli transakcja nie podlegała opodatkowaniu VAT, Nabywca uzyska potwierdzenie, iż m.in. nie wystąpił ewentualny podatek VAT naliczony, który podlegałby odliczeniu albo zwrotowi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w momencie sprzedaży Działalność Deweloperska stanowiła zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT i, w konsekwencji, czy jej sprzedaż nie podlegała opodatkowaniu VAT?
2. W przypadku uznania, że w momencie zbycia Działalność Deweloperska nie stanowiła zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT i, w konsekwencji, jej zbycie podlegało opodatkowaniu VAT, czy Nabywca będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego z wystawionej przez Spółkę faktury dokumentującej transakcję?
   
   

Stanowisko Zainteresowanych:

Pytanie nr 1.

Zdaniem Zainteresowanych, w momencie sprzedaży Działalność Deweloperska stanowiła zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT i, w konsekwencji, jej sprzedaż nie podlegała opodatkowaniu VAT.

Zgodnie z art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT, pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa należy rozumieć organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

W kontekście powyższego, aby mówić o zbyciu zorganizowanej części przedsiębiorstwa (dalej: „ZCP”), zbywana część tego przedsiębiorstwa powinna wypełniać następujące przesłanki:

1. musi istnieć wyodrębniony funkcjonalnie zespół składników majątkowych, obejmujący zarówno składniki o charakterze materialnym, jak i niematerialnym, w tym zobowiązania, przeznaczony do realizacji określonych zadań gospodarczych,
2. składniki te muszą być organizacyjnie wyodrębnione w istniejącym przedsiębiorstwie,
3. składniki te muszą być finansowo wyodrębnione w istniejącym przedsiębiorstwie,
4. ZCP mogłaby stanowić niezależne przedsiębiorstwo, samodzielnie realizujące określone zadania gospodarcze.
   
   

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT.

Ad. 1.

Ustawa o VAT, co do zasady, nie definiuje pojęcia „zespołu składników majątkowych” tworzących ZCP. Można w tym zakresie posługiwać się stanowiskiem zawartym w doktrynie i orzecznictwie. Dla istnienia ZCP niezbędnym jest, aby składniki materialne i niematerialne wchodzące w jego skład pozostawały we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami tak, żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej. Powyższe oznacza, że ZCP nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których w przyszłości będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz pewnym zorganizowanym zespołem tych składników, które łącznie służą wykonywaniu ściśle określonych zadań gospodarczych. Warunkiem niezbędnym jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie, które to wydzielenie ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej.

ZCP musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość, tj. obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych realizowanych w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona - obiektywnie oceniając - posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki materialne i niematerialne, wchodzące w skład ZCP, muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa. Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako ZCP, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Powyższy pogląd znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 25 sierpnia 2017 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.344.2017.1.PC, w której wskazano, że: „wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona - obiektywnie oceniając - posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy”.

W ocenie Zainteresowanych, w analizowanym przypadku Działalność Deweloperska posiadała zdolność samodzielnej realizacji usług w zakresie najmu, obrotu nieruchomościami oraz innych zadań związanych z przypisanymi jej nieruchomościami. W szczególności, stanowiła ona zbiór elementów powiązanych funkcjonalnie, niezbędnych do realizacji ściśle określonych zadań, wydzielonych w strukturze Zbywcy. W jej skład wchodziły wymienione w opisie stanu faktycznego składniki materialne i niematerialne.

W związku z powyższym, zdaniem Zainteresowanych, pierwsze kryterium istnienia ZCP, w odniesieniu do Działalności Deweloperskiej, należy uznać za spełnione. Zgodnie z opisem stanu faktycznego, Działalność Deweloperska stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych, wystarczający do prowadzenia odrębnej działalności gospodarczej.

Ad 2.

Pojęcie „wyodrębnienia organizacyjnego” również nie zostało zdefiniowane w Ustawie o VAT. Jednakże, zgodnie z praktyką organów podatkowych, o wyodrębnieniu organizacyjnym w strukturze przedsiębiorstwa powinny świadczyć odpowiednie zapisy statutu, regulaminu, zarządzenia lub innego aktu o podobnym charakterze. Dodatkowo, wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że ZCP ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, oddział lub wydział.

Powyższy pogląd znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 25 sierpnia 2017 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.344.2017.1.PC, w której wskazano, że: „Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące część przedsiębiorstwa powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w istniejącym przedsiębiorstwie, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa”.

Jak wskazano powyżej, zespół składników majątku określony mianem Działalności Deweloperskiej został wyodrębniony w regulaminie organizacyjnym uchwalonym przez wspólników Zbywcy. W ocenie Zainteresowanych, wyodrębnienie to miało charakter formalny i faktyczny. W tym celu, jak wspomniano w opisie stanu faktycznego, zostały alokowane do tej jednostki składniki aktywów (środki trwałe, należności) i pasywów (zobowiązania) oraz zasoby kadrowe. W ocenie Zainteresowanych, wymienione powyżej okoliczności oraz treść regulaminu organizacyjnego świadczą zarówno o formalnym, jak i faktycznym wyodrębnieniu organizacyjnym Działalności Deweloperskiej (cecha zorganizowania w istniejącym przedsiębiorstwie dotycząca określonego zespołu składników) wewnątrz struktury organizacyjnej Zbywcy.

W związku z powyższym, zdaniem Zainteresowanych, warunek wyodrębnienia organizacyjnego w odniesieniu do Działalności Deweloperskiej należy uznać za spełniony.

Ad 3.

Wyodrębnienie finansowe ZCP, co do zasady nie musi oznaczać samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie do ZCP odpowiednich strumieni przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań.

Powyższy pogląd znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 25 sierpnia 2017 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.344.2017.1.PC, w której wskazano, że: „Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa”.

Jak wspomniano powyżej, do Działalności Deweloperskiej u Zbywcy przypisano dokumentację finansowo-księgową związaną z funkcjonowaniem tej działalności oraz ewidencję przychodów i kosztów oraz aktywów i zobowiązań wyodrębnioną z ewidencji Zbywcy, wraz z dedykowanym jej planem kont. Dodatkowo, do Działalności Deweloperskiej przypisany był odrębny rachunek bankowy.

W ocenie Zainteresowanych, wymienione powyżej okoliczności jednoznacznie świadczą o wyodrębnieniu Działalności Deweloperskiej pod względem finansowym wewnątrz struktury organizacyjnej Zbywcy.

W związku z powyższym, zdaniem Zainteresowanych, warunek wyodrębnienia finansowego w odniesieniu do Działalności Deweloperskiej należy uznać za spełniony.

Ad 4.

Kolejną cechą definiującą ZCP jest zdolność do bycia niezależnym przedsiębiorstwem samodzielnie realizującym określone zadania gospodarcze. Aby część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona - obiektywnie oceniając - posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy.

Powyższy pogląd znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 25 sierpnia 2017 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.344.2017.1.PC, w której wskazano, że: „Ponadto, wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie”.

W ocenie Zainteresowanych, Działalność Deweloperska stanowiła organizacyjnie i finansowo wyodrębniony zespół składników, stworzony i przygotowany do prowadzenia określonej działalności gospodarczej.

Zdaniem Zainteresowanych, wyodrębniona funkcjonalnie, organizacyjnie oraz finansowo Działalność Deweloperska posiadała także zdolność do funkcjonowania jak niezależne przedsiębiorstwo, zdolne do samodzielnej realizacji przypisanych jej zadań gospodarczych. Zgodnie z treścią regulaminu organizacyjnego, Działalność Deweloperska realizowała następujące zadania:

• dokonywanie wszelkich czynności związanych z zawieraniem, rozwiązywaniem i prawidłowym wykonywaniem umów najmu i obsługą najemców,
  

• poszukiwanie nowych najemców,
  

• egzekwowanie płatności od byłych najemców,
  

• nadzór nad stanem technicznym i zapewnienie określonych standardów wynajmowanych nieruchomości, w tym remonty i ulepszenia,
  

• poszukiwanie nowych nieruchomości i/lub budynków pod najem, oraz
  

• zabudowa nieruchomości w celach prowadzenia najmu lokali lub ich sprzedaży.
  
  
  

Działalność Deweloperska wyposażona była we wszystkie składniki niezbędne do samodzielnego funkcjonowania bez konieczności dokonywania dodatkowych nakładów inwestycyjnych, czy zatrudniania nowych dodatkowych pracowników (żadne takie składniki czy elementy nie zostały do Działalności Deweloperskiej dodane przed, ani po sprzedaży). W konsekwencji, w ocenie Zainteresowanych, zespół składników materialnych i niematerialnych, zobowiązania oraz kadra stanowiąca Działalność Deweloperską mogła stanowić niezależną część przedsiębiorstwa, samodzielnie realizującą przypisane jej zadania gospodarcze. Powyższe, zdaniem Zainteresowanych, oznaczało, że zespół składników przypisanych do Działalności Deweloperskiej mógł stanowić niezależne przedsiębiorstwo. Powyższą okoliczność dodatkowo potwierdza fakt, iż od dnia nabycia Działalności Deweloperskiej, Nabywca kontynuuje w ramach własnego przedsiębiorstwa przedmiotową działalność prowadzoną dotychczas (tj. do dnia zbycia) w ramach przedsiębiorstwa Zbywcy.

Stąd również ostatni z czterech wspomnianych wyżej warunków należało uznać za spełniony.

Z uwagi na powyższe, zdaniem Zainteresowanych, przedmiot sprzedaży w postaci Działalności Deweloperskiej stanowił ZCP w rozumieniu art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub ZCP. W świetle powyższej argumentacji, biorąc pod uwagę, że Działalność Deweloperska w ocenie Zainteresowanych stanowiła ZCP, opisana w stanie faktycznym transakcja sprzedaży nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Pytanie nr 2.

Zdaniem Zainteresowanych, w przypadku uznania, że w momencie zbycia Działalność Deweloperska nie stanowiła zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT i, w konsekwencji, jej zbycie podlegało opodatkowaniu VAT, wówczas Nabywca będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego z wystawionej przez Spółkę faktury dokumentującej transakcję.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W dniu dokonania transakcji Nabywca był zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT i spełniał ustawową definicję podatnika zawartą w art. 15 ustawy o VAT. Od nabycia Działalności Deweloperskiej Nabywca prowadzi działalność polegającą m.in. na wynajmie nieruchomości. Taki typ działalności - jako odpłatne świadczenie usług - podlega opodatkowaniu VAT. Nabycie Działalności Deweloperskiej było zatem związane z wykonywaniem przez Nabywcę czynności opodatkowanych VAT.

W świetle powyższego - zdaniem Zainteresowanych - po nabyciu Działalności Deweloperskiej i otrzymaniu prawidłowo wystawionej faktury VAT, Nabywcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o podatek VAT naliczony przy przedmiotowym nabyciu, gdyż spełniony będzie warunek niezbędny do dokonania takiego obniżenia, określony w art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT. Odliczenie podatku naliczonego będzie przysługiwało zatem na zasadach ogólnych, tj. z uwzględnieniem całokształtu przepisów o odliczaniu VAT, a w szczególności przy założeniu, że nie będą miały miejsca okoliczności wyłączające lub ograniczające prawo do odliczenia, w szczególności nie będzie miała miejsca żadna z sytuacji opisanych w art. 88 i art. 90 ust. 1 tej ustawy.

Podsumowując, z uwagi na fakt, iż transakcja zbycia Działalności Deweloperskiej podlegała opodatkowaniu VAT i Działalność Deweloperska będąca przedmiotem tejże transakcji jest wykorzystywana przez Nabywcę do wykonywania czynności opodatkowanych VAT, Nabywca będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego z wystawionej przez Spółkę faktury dokumentującej transakcję.

Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy o VAT.

W ocenie Zainteresowanych, w oparciu o wskazane powyżej przepisy ustawy o VAT, jeżeli w okresie rozliczeniowym, w którym Nabywca rozliczy zgodnie z przepisami ustawy o VAT fakturę otrzymaną od Spółki dokumentującą transakcję, kwota podatku naliczonego (m.in. z tego tytułu) będzie wyższa od kwoty podatku należnego, Nabywcy będzie przysługiwało prawo do zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy (w określonym terminie), pod warunkiem, iż nie dokona on obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy.

W świetle powyższego, Zainteresowani wnoszą o potwierdzenie przedstawionego wyżej stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie objętym pytaniem nr 1.

Odnośnie pytania nr 2 wniosku ORD-WS należy wskazać, że ze względu na fakt, iż tut. Organ w wydanym rozstrzygnięciu ocenił stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 wniosku ORD-WS jako prawidłowe, to przy warunkowej formule pytania nr 2 wniosku, odpowiedź na to stała się bezprzedmiotowa.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 14f § 1 ustawy Ordynacja podatkowa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł, którą należy wpłacić w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku. Jak stanowi art. 14f § 2 Ordynacji podatkowa w przypadku wystąpienia w jednym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej odrębnych stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych pobiera się opłatę od każdego przedstawionego we wniosku odrębnego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Według art. 14r § 4 Ordynacji podatkowej, opłata za wniosek wspólny jest ustalana jako iloczyn kwoty określonej zgodnie z art. 14f i liczby zainteresowanych wskazanych we wniosku.

Analiza złożonego wniosku wspólnego prowadzi do stwierdzenia, że dotyczy on jednego stanu faktycznego. Natomiast Wnioskodawca w dniu 1 grudnia 2017 r. oraz w dniu 9 stycznia 2018 r. dokonał wpłaty w łącznej wysokości 160 zł tytułem opłaty za wydanie interpretacji indywidualnej. W związku tym, kwota 80 zł jest wpłatą wyższą od należnej. Zatem stanowi nadpłatę w rozumieniu art. 14f § 2b pkt 3 Ordynacji podatkowej i podlega zwrotowi według dyspozycji Wnioskodawcy na rachunek bankowy wskazany we wniosku.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.