2018.02.06 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT1-2.4012.752.2017.2.SM

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.752.2017.2.SM
z 6 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 18 października 2017 r. (data wpływu 24 października 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 stycznia 2018 r. (data wpływu 9 stycznia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

braku obowiązku opodatkowania sprzedaży działek niezabudowanych i zabudowanych – jest prawidłowe;

obowiązku ustalenia proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania sprzedaży działek niezabudowanych i zabudowanych oraz obowiązku ustalenia proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 2 stycznia 2018 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy oraz o dodatkową opłatę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W grudniu 2016 r. Wnioskodawczyni otrzymała spadek od obcej osoby, w skład którego wchodzą następujące składniki: spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego w budynku wielorodzinnym, dwie niezabudowane nieruchomości (dwie działki gruntu), oraz nieruchomość zabudowana budynkiem mieszkalnym przeznaczonym do rozbiórki (siedem działek gruntu). Nieruchomości posiadają wpisy w księgach wieczystych prowadzonych przez właściwy Wydział Ksiąg Wieczystych.

W dniu 28 kwietnia 2017 r. została wydana decyzja w sprawie podatku od ww. spadku przez Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego ….

Zainteresowana planuje sprzedaż niektórych nieruchomości w całości lub w części (możliwa będzie sprzedaż poszczególnych działek). Transakcje mogą być przeprowadzone częściowo w 2017 r. i częściowo w kolejnych latach i będzie to uzależnione od popytu. Wszystkie środki uzyskane ze sprzedaży nieruchomości Wnioskodawczyni chce przeznaczyć na budowę domu mieszkalnego na jednej z odziedziczonych działek. W związku z planowaną budową Zainteresowana wystąpiła do Urzędu Miasta o wydanie planu zagospodarowania dla dwóch działek, które mogą być przeznaczone na ten cel. Obecnie Wnioskodawczyni mieszka w lokalu mieszkalnym, który chciałaby wynajmować w przyszłości kiedy przeprowadzi się do wybudowanego domu mieszkalnego. Zainteresowana planuje także wynajem mieszkania w bloku, które otrzymała w spadku. Na co dzień Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą (sprzedaż kwiatów: PKD 47.76.Z) i jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Przychody z najmu Zainteresowana będzie rozliczać jako najem prywatny lub w ramach działalności gospodarczej (będzie to uzależnione od rodzaju zawartej umowy najmu lokalu).

W każdym z tych przypadków najem będzie podlegał ustawie o VAT, dlatego będzie wykazywany w deklaracjach VAT-7 (stawka 23% lub „zw.” będzie uzależniona od statusu najemcy). Sprzedaż działek, które Wnioskodawczyni otrzymała w spadku, będzie prowadzona poza działalnością gospodarczą, nie będzie miała charakteru zarobkowego. Będzie to zwykłe zarządzanie prywatnym majątkiem związanym z realizacją własnych celów mieszkaniowych.

Jest możliwe, że w celu znalezienia nabywców Zainteresowana będzie korzystać z usług agencji obrotu nieruchomościami. Oferta może być ogłoszona w Internecie lub w prasie. Wnioskodawczyni nie planuje prowadzenia szczególnych działań przygotowawczych dotyczących sprzedaży oprócz podstawowych i nieuniknionych.

Ponadto, w uzupełnieniu wniosku wskazano, iż:

Oznaczenia geodezyjne działek, które Wnioskodawczyni otrzymała w spadku są następujące: nr 577/4; 577/5; 577/6; 575/4; 575/6; 575/8; 575/9; 576/8; 576/9;
Działki niezabudowane mają następujące numery: nr 577/4 ; 577/5; 577/6; 575/4; 575/6; 576/8; 576/9;
Zabudowane działki mają numery: 575/8 i 575/9;

działki

Wnioskodawczyni oświadcza, że chciałaby sprzedać dwie zabudowane działki o numerach 575/8 i 575/9, i środki uzyskane ze sprzedaży planuje przeznaczyć na budowę własnego domu. Gdyby okazało się, że trudno jest znaleźć nabywców na te dwie działki położone blisko drogi, wtedy Zainteresowana będzie starała się sprzedać trzy inne, niezabudowane mniejsze działki o numerach wymienionych w punkcie nr 2. O numerze sprzedawanej działki w każdym wypadku będzie decydował klient. Wnioskodawczyni nie ma doświadczenia w przeprowadzaniu transakcji tego typu, ale wyobraża sobie, że potencjalny nabywca może mieć różne preferencje i oczekiwania. Zainteresowana nie może przewidzieć, które z siedmiu działek znajdą nabywców. Po ostatecznej decyzji, na której z dwóch niezabudowanych działek o numerach 575/4 i 575/6 będzie realizowana budowa domu, druga z nich może być także przeznaczona do sprzedaży. Reasumując Wnioskodawczyni może stwierdzić, że plany związane ze sprzedażą dotyczą na pewno trzech działek. Sprzedaż pozostałych działek nie jest na razie planowana, ale Wnioskodawczyni nie może też wykluczyć takiej sytuacji, że za rok, czy też dwa lata nastąpi sprzedaż. Może się okazać, że syn Zainteresowanej założy rodzinę i będzie chciała pomóc jemu finansowo. W każdym z przedstawionych scenariuszy związanych ze sprzedażą działek nie będą decydowały skonkretyzowane plany Wnioskodawczyni, nastawione na uzyskanie określonych zysków. Celem będzie zawsze zwykłe zarządzanie prywatnym majątkiem, które będzie ukierunkowane na zaspokajanie potrzeb Zainteresowanej i Jej rodziny.
Od dnia nabycia spadku, do dnia dzisiejszego działki w żaden sposób nie były wykorzystywane i Zainteresowana nie planuje ich wykorzystywania w przyszłości. Na jednej z nich chciałaby wybudować dom, w którym zamieszka.
Żadna z działek, które Wnioskodawczyni otrzymała w spadku nie była i nie jest wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej.
Działka 577/4 nie była udostępniana na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze odpłatnie jak również nieodpłatnie;

Działki, które Zainteresowana otrzymała w spadku nie były i nie są w żaden sposób wykorzystywane (w tym nie były i nie są wykorzystywane na cele działalności zwolnionej od podatku VAT).
W związku z nabyciem ww. działek nie przysługiwało Wnioskodawczyni prawo do odliczenia podatku naliczonego;
W dniu 27 kwietnia 20l7 r. Zainteresowana złożyła wniosek do Urzędu Miejskiego w … o wydanie wypisu z planu zagospodarowania dla dwóch niezabudowanych działek o numerach 575/4 i 575/6. W dniu 16 maja 2017 r. Wnioskodawczyni otrzymała dokument, z którego wynika, że ww. działki leżą w jednostce planistycznej „16MN” dopuszczającej zabudowę mieszkaniową jednorodzinną z obiektami i urządzeniami towarzyszącymi. Zainteresowana wnioskowała o wydanie wypisu z planu zagospodarowania w celach prywatnych, ponieważ na jednej z tych dwóch działek Wnioskodawczyni planuje budowę własnego domu mieszkalnego. W stosunku do pozostałych działek Zainteresowana nie występowała o wydanie powyższego dokumentu, ale otrzymała ustną informację, że zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego niezabudowane działki, które Wnioskodawczyni otrzymała w spadku, są gruntami przeznaczonymi pod zabudowę;
W stosunku do wymienionych działek Wnioskodawczyni nie występowała o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego ani o zmianę takiego planu;
Dla działek, o których jest mowa we wniosku ORD-IN nie była wydawana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu;
Zainteresowana oświadcza, że na działkach, które otrzymała w spadku nie były ponoszone żadne nakłady. Wnioskodawczyni nie przeprowadzała uzbrojenia terenów, nie dokonywała przyłączeń linii elektrycznych i nie budowała ogrodzeń. Zainteresowana nie zamieszczała także żadnych ofert sprzedaży. Jedyny wydatek jaki poniosła Wnioskodawczyni związany był z uzyskaniem wypisu z planu zagospodarowania. Czynność ta nie była związana ze sprzedażą nieruchomości, ponieważ dokument wydany był dla działek, na których Wnioskodawczyni planuje wybudowanie domu, w którym zamieszka;
Uzbrojenie m.in. w sieć wodociągową, kanalizacyjną oraz w instalację elektryczną będzie przeprowadzone tylko dla jednej działki, która będzie przeznaczona na budowę własnego domu przeznaczonego do zamieszkania. Zainteresowana planuje przeprowadzenie tych czynności dla działki numer 575/4 lub 575/6;
Wnioskodawczyni oświadcza, że jeden budynek mieszkalny usytuowany jest na jednej działce gruntu o numerze 575/8 i jest częścią składową gruntu. Drugi mały budynek mieszkalny położony jest na działce o numerze 575/9 i jest częścią składową gruntu. Budynki nie są odrębnym od gruntu przedmiotem własności.

Budynki usytuowane na działkach o nr 575/8 i 575/9 nie były i nie będą w żaden sposób wykorzystywane do dnia sprzedaży;
Budynki usytuowane na działkach nr 575/8 i 575/9 nie były udostępniane na podstawie umów najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze odpłatnie jak również nieodpłatnie;
Wyżej wymienione budynki są w złym stanie technicznym, ponieważ od wielu lat były niezamieszkałe. Brakuje w nich okien i drzwi, a w ścianach i w dachu są dziury. Stropy w budynkach są w złym stanie i brakuje ścian działowych;
Zainteresowana nie starała się o uzyskanie pozwolenia na rozbiórkę budynków;
Wnioskodawczyni nie planuje przeprowadzania rozbiórki budynków przed sprzedażą. Chciałaby, aby prace rozbiórkowe przeprowadzał ewentualny przyszły właściciel nieruchomości;
Zainteresowana chciałaby aby koszty rozbiórki budynków ponosił ewentualny nabywca zabudowanych działek;
Budynki położone na działkach nr 575/8 i 575/9 są budynkami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, ponieważ są trwale związane z gruntem, wydzielone z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiadają fundamenty i dach;
Zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych ww. budynki należy zakwalifikować do grupy PKOB o numerze 1110;
Budynki mieszkalne położone na działkach nr 575/8 i 575/9 są trwale związane z gruntem;
Wnioskodawczyni oświadcza, że budynki, o których mowa powyżej były użytkowane w przeszłości przez poprzedniego właściciela na cele mieszkalne, ale od wielu lat nie były zamieszkałe;
Zainteresowana nie ma informacji na temat daty pierwszego zajęcia (użytkowania) ww. budynków;
Zainteresowana nie zna okoliczności pierwszego zajęcia (używania) ww. budynków;
Budynki były użytkowane przez poprzedniego właściciela przed wieloma laty, dlatego Wnioskodawczyni może sądzić, że pomiędzy pierwszym zajęciem budynków, a ewentualną sprzedażą upłynie okres dłuższy niż dwa lata;
Budynki nie były i nie są użytkowane przez Zainteresowaną do żadnej działalności (w tym do działalności zwolnionej od podatku VAT);
W związku z nabyciem budynków Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego;
Od momentu nabycia budynków w drodze spadku do dnia sprzedaży Zainteresowana nie ponosiła i nie będzie ponosiła wydatków na ulepszenie – w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiących co najmniej 30% wartości początkowej;
Wnioskodawczyni nie ponosiła i nie będzie ponosiła żadnych wydatków na ulepszenie budynków, dlatego nie występuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego;
Budynki nie były i nie będą ulepszane;
W odpowiedzi na pytanie tutejszego Organu o treści: „Czy po zakończonym ulepszeniu ww. budynku przez Wnioskodawczynię był/będzie on oddany do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, o których mowa w art. 2 pkt 14 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) (np. oddany w najem, dzierżawę)? (…), wskazano: „Budynki nie były i nie będą oddane do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, o których mowa w art. 2 pkt 14 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług”;
W odpowiedzi na pytanie tutejszego Organu o treści: „W przypadku twierdzącej odpowiedzi na ww. pytanie nr 34 należy wskazać, czy między oddaniem do użytkowania ww. budynku przez Wnioskodawczynię w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT a dostawą upłynie okres dłuższy niż 2 lata?”, wskazano: „nie dotyczy”;
Budynki nie były i nie będą ulepszane, i nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat;
W odpowiedzi na pytanie tutejszego Organu o treści: „W związku z treścią pytania nr 2 wniosku ORD-IN(₈), tj.: w sytuacji gdy, tut. Organ ewentualnie ustali, iż sprzedaż działek można uznać za czynności niepodlegające ustawie o VAT, proszę wskazać czy Wnioskodawczyni będzie ponosiła wydatki wykorzystywane zarówno do celów wykonywanej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza?”, Wnioskodawca poinformował, iż: „Jedynym wydatkiem wykorzystywanym zarówno do celów wykonywanej działalności gospodarczej jak i do celów innych niż działalność gospodarcza będzie usługa telekomunikacyjna (korzystanie z telefonu komórkowego)”;
W odpowiedzi na pytanie tutejszego Organu o treści: „Jeżeli tak, to jakie to będą wydatki, wykorzystywane zarówno do celów wykonywanej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza?”, podano: „jw.”;
W stosunku do wydatków związanych z usługami telekomunikacyjnymi nie będzie możliwości przyporządkowania ww. wydatków w całości do celów wykonywanej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług;
W sytuacji gdyby ww. wydatki wykorzystywane były do czynności opodatkowanych i zwolnionych, nie będzie możliwości przyporządkowania całości lub części kwot podatku naliczonego do poszczególnych rodzajów działalności.

Ponadto, Wnioskodawczyni oświadczyła, że nie prowadzi i nigdy w przeszłości nie prowadziła działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami, ani żadnej innej działalności pokrewnej z powyższą.

Zainteresowana oświadcza, że sprzedaż ww. nieruchomości nigdy nie będzie prowadzona w ramach prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej. Nieruchomości nabyte w spadku nie stanowią składnika majątkowego ani towaru handlowego w prowadzonej przez Zainteresowaną działalności gospodarczej. Działki otrzymane w spadku nie były i nie będą przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. W związku z planowaną sprzedażą nie były i nie będą podejmowane działania związane z uzbrajaniem terenu w postaci doprowadzania mediów, ich ogrodzenia itp. Wnioskodawczyni nie będzie prowadziła działań o charakterze marketingowym w celu zwiększenia atrakcyjności działek w skali charakterystycznej dla przedsiębiorców. Przy ich sprzedaży nie będą decydowały skonkretyzowane plany Wnioskodawczyni nastawione na uzyskanie określonych zysków. Celem będzie zawsze zwykłe zarządzanie prywatnym majątkiem. Sprzedaż nieruchomości będzie miała charakter czynności sporadycznych, o których zawsze będzie decydował nabywca lub nabywcy, popyt na rynku nieruchomości i wiele innych czynników, na które Zainteresowana nie będzie miała wpływu. Zdarzenia nie będą prowadzone w sposób ciągły i zorganizowany. O sprzedaży nie będą decydowały prognozy charakterystyczne dla działalności gospodarczej, a jedynie prywatne potrzeby Wnioskodawczyni i Jej rodziny. Działaniom związanym ze sprzedażą działek nie będzie można przypisać cech charakterystycznych dla działalności gospodarczej takich jak: stałość, powtarzalność czy profesjonalny obrót gospodarczy.

Zwykłe zarządzanie prywatnym majątkiem nie stanowi wykorzystania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy o VAT).

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180 i C-181, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Reasumując, Wnioskodawczyni uważa, że sprzedaż ww. działek nie będzie podlegała ustawie o podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy sprzedaż działek otrzymanych w spadku, prowadzona w celu zgromadzenia środków na budowę własnego domu, Wnioskodawczyni może uznać za czynności niebędące działalnością gospodarczą i niepodlegające ustawie o podatku VAT?
Jeżeli sprzedaż działek można uznać za czynności niepodlegające ustawie o VAT, to czy Zainteresowana będzie zobowiązana do ustalania prewspółczynnika do obliczania podatku naliczonego w prowadzonej działalności gospodarczej (art. 86 ust. 2a ustawy o VAT)?

Zdaniem Wnioskodawczyni,

Ad. 1

Planowana sprzedaż działek będzie związana ze zwykłym wykonywaniem prawa własności i nie może być uznana za prowadzenie działalności gospodarczej na gruncie ustawy o VAT (art. 15 ust. 2). W celu zrealizowania sprzedaży Wnioskodawczyni nie będzie podejmowała żadnych aktywności typowych dla działalności gospodarczej. Zainteresowana nie będzie przeprowadzała uzbrojenia terenu, nie będzie wydzielała dróg wewnętrznych i nie planuje podejmowania żadnych nadzwyczajnych działań marketingowych wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia o sprzedaży (prasa, internet). Wnioskodawczyni nie występowała także o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla obszarów, które będą sprzedawane. Zainteresowana otrzymała wypis z planu zagospodarowania tylko dla dwóch działek, które w przyszłości mogą być przeznaczone na budowę Jej domu. Uzyskanie dokumentu ma związek z osobistymi planami dotyczącymi budowy, a nie z planowaną sprzedażą działek. Zainteresowana chciałaby skorzystać z pomocy Biura obrotu nieruchomościami, ponieważ sama nie ma czasu na szukanie nabywców, oraz nie ma wystarczającej wiedzy, która jest niezbędna dla poprawnego przeprowadzenia transakcji sprzedaży nieruchomości.

Reasumując, Wnioskodawczyni uważa, że planowana sprzedaż działek, które otrzymała w spadku, prowadzona w celu zgromadzenia środków na budowę własnego domu, nie może być uznana za działalność gospodarczą i że nie podlega ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Ad. 2.

Wnioskodawczyni uważa, że jeżeli sprzedaż działek będzie pozostawała poza zakresem prowadzonej działalności gospodarczej, to Zainteresowana będzie zobowiązana do ustalania prewspółczynnika dla rozliczenia podatku VAT w działalności gospodarczej na podstawie art. 86 ust. 2a ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

braku obowiązku opodatkowania sprzedaży działek niezabudowanych i zabudowanych – jest prawidłowe;

obowiązku ustalenia proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy – jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy, wskazano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu powołanego art. 7 podlega opodatkowaniu, ale tylko taka, która wykonana jest przez podmiot, który w związku z jej realizacją występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy. Podatnikami – wg zapisu art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Natomiast działalność gospodarcza – zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b) powołanej Dyrektywy wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego. „Teren budowlany” to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie (art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE).

Z przytoczonych regulacji prawa wspólnotowego wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Mając powyższe okoliczności na względzie należy stwierdzić, że uznanie, iż dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuc i Halina Jeziorska-Kuc przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Inaczej jest natomiast, w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Dla ustalenia zawodowego profilu działalności istotne będą takie okoliczności, jak np.: uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, a także uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT i prowadzi działalność gospodarczą (sprzedaż kwiatów). W grudniu 2016 r. Wnioskodawczyni otrzymała spadek od obcej osoby, w skład którego wchodzą m.in. dwie niezabudowane nieruchomości (dwie działki gruntu), oraz nieruchomość zabudowana budynkiem mieszkalnym przeznaczonym do rozbiórki (siedem działek gruntu).Wszystkie środki uzyskane ze sprzedaży nieruchomości Wnioskodawczyni chce przeznaczyć na budowę domu mieszkalnego na jednej z odziedziczonych działek.

Uwzględniając przywołane wyżej przepisy oraz orzecznictwo stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawczyni – w związku z planowaną czynnością, tj. sprzedażą niezabudowanych i zabudowanych działek – za podatnika podatku od towarów i usług. Z informacji przedstawionych we wniosku nie wynika taka aktywność Wnioskodawczyni, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Jak wskazała Wnioskodawczyni w opisie sprawy, niezabudowane i zabudowane działki, nabyte w drodze spadku, nie były/nie są przez Zainteresowaną wykorzystywane do działalności gospodarczej. Posiadane niezabudowane i zabudowane działki nabyte w spadku nie stanowią składnika majątkowego ani towaru handlowego w prowadzonej przez Zainteresowaną działalności gospodarczej. Działki niezabudowane i zabudowane, otrzymane w spadku nie były i nie będą przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. W związku z planowaną sprzedażą niezabudowanych działek nie były i nie będą podejmowane działania związane z uzbrajaniem terenu w postaci doprowadzania mediów, ich ogrodzenia itp. Wnioskodawczyni nie będzie prowadziła działań o charakterze marketingowym w celu zwiększenia atrakcyjności niezabudowanych i zabudowanych działek w skali charakterystycznej dla przedsiębiorców. Przy ich sprzedaży nie będą decydowały skonkretyzowane plany Wnioskodawczyni nastawione na uzyskanie określonych zysków. Ponadto Zainteresowana oświadczyła, że nie prowadzi i nigdy w przeszłości nie prowadziła działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami, ani żadnej innej działalności pokrewnej z powyższą.

Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy, planowane przez Zainteresowaną zbycie niezabudowanych i zabudowanych działek, nie będzie stanowiło działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawczyni w przedmiocie zbycia przedmiotowych działek, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

Konsekwentnie, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że przy sprzedaży niezabudowanych i zabudowanych działek Wnioskodawczyni wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W rozpatrywanej sprawie sprzedaż niezabudowanych i zabudowanych działek można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Wnioskodawczyni będzie korzystała z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że planowana sprzedaż przez Wnioskodawczynię niezabudowanych i zabudowanych działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie pytania nr 1, należało uznać za prawidłowe.

Ad. 2

Udzielając odpowiedzi na pytanie nr 2 wniosku, w pierwszej kolejności należy wskazać, iż zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi;

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu VAT.

Podatnik w celu odliczenia podatku naliczonego, w pierwszej kolejności ma obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji. Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości przy nabyciu towarów i usług związanych z czynnościami opodatkowanymi.

Natomiast na mocy art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Powołany wyżej art. 86 ust. 2a ustawy, wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania VAT. „Towarzyszą” one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste, w przypadkach o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w przypadkach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia VAT. Natomiast przez cele inne, rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy.

Z powyższego wynika, że proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy, nie stosuje się w przypadku wykorzystania towarów i usług do celów działalności gospodarczej i celów osobistych, ale w przypadku, gdy towary i usługi są wykorzystywane do celów działalności gospodarczej i działalności, która nie jest działalnością gospodarczą (przy czym dla potrzeb tego przepisu inna działalność niż gospodarcza nie stanowi świadczenia na cele prywatne), jeżeli tych towarów i usług nie można bezpośrednio przyporządkować do działalności gospodarczej.

Odnosząc treść wniosku do powołanych w sprawie przepisów prawa oraz poczynionych przez tutejszy organ w niniejszej interpretacji ustaleń dotyczących braku obowiązku opodatkowania sprzedaży działek niezabudowanych i zabudowanych, w związku przysługującym Wnioskodawczyni prawem do rozporządzania własnym majątkiem stwierdzić należy, iż wbrew twierdzeniu Wnioskodawczyni – w okolicznościach niniejszej sprawy nie znajdzie zastosowania przepis art. 86 ust. 2a ustawy, bowiem ponoszone przez Wnioskodawczynię wydatki związane z usługami telekomunikacyjnymi będą wykorzystywane zarówno do działalności gospodarczej jak również do celów osobistych Zainteresowanej.

W przypadku wydatków poniesionych na nabycie usług telekomunikacyjnych wykorzystywanych do działalności gospodarczej, jak również do celów prywatnych Zainteresowanej, w stosunku do których istnieje możliwość przyporządkowania ich odrębnie do działalności gospodarczej i odrębnie do celów prywatnych, Wnioskodawczyni przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w takiej części, w jakiej nabycie będzie związane z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej.

W odniesieniu natomiast do wydatków poniesionych na nabycie usług telekomunikacyjnych wykorzystywanych przez Zainteresowaną do działalności gospodarczej, jak również do celów prywatnych, w stosunku do których brak jest możliwości przyporządkowania ich wyłącznie do działalności gospodarczej, Wnioskodawczyni będzie przysługiwało prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia ww. usług, pod warunkiem, iż w ramach działalności gospodarczej będzie wykonywała wyłącznie czynności opodatkowane podatkiem VAT, a ponadto dokona opodatkowania usług telekomunikacyjnych wykorzystywanych wyłącznie na cele osobiste na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy.

W sytuacji natomiast gdy, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawczyni będzie wykorzystywała ww. usługi telekomunikacyjne zarówno do czynności opodatkowanych jak i zwolnionych, to Zainteresowanej będzie przysługiwać prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w części, z zastosowaniem proporcji, o której mowa w art. 90 ustawy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie pytania nr 2 należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniami, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawczynię. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego. Tym samym, podkreślić należy, że załączniki dołączone do wniosku nie podlegają analizie i weryfikacji w ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Końcowo tut. Organ informuje, iż w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania sprzedaży niezabudowanych i zabudowanych działek oraz obowiązku ustalenia proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy. Natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin