Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4014.426.2017.3.BJ
z 7 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 listopada 2017 r. (data wpływu – 27 listopada 2017 r.), uzupełnionym 09 i 15 stycznia 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych nabycia nieruchomości gruntowej (działki) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 listopada 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych nabycia nieruchomości gruntowej (działki).

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 28 grudnia 2017 r. znak: 0111-KDIB1-1.4011.237.2017.1.BS, 0111-KDIB4.4014.426.2017.2.BJ, 0111-KDIB4.4014.436.2017.2.BJ wezwano o jego uzupełnienie.

Wniosek uzupełniono 09 stycznia 2018 r. (uiszczenie opłaty) i 15 stycznia 2018 r. (pozostałe braki formalne).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 12 stycznia 2017 r. Wnioskodawca nabył działkę gruntu za ogólną kwotę 7.900,22 zł. Wartość gruntu według operatu wyniosła 3.984 zł, pozostała kwota 3.916,22 zł to koszt wyceny nieruchomości wraz podatkiem.

Na ww. działce Wnioskodawca wybudował pawilon handlowy o pow. użytkowej 32,63 m². Pawilon ten Wnioskodawca budował sposobem gospodarczym według indywidualnego projektu na gruncie wówczas dzierżawionym od Zespołu Szkół Rolniczych. Pozwolenie na budowę pawilonu Wnioskodawca otrzymał 2 października 1995 r. Budowę pawilonu Wnioskodawca zakończył w pierwszej połowie 2002 r. W dniu 8 lipca 2002 r. Wnioskodawca otrzymał decyzję ze Starostwa Powiatowego o pozwoleniu na użytkowanie pawilonu. Przyłącza wody, kanalizacji i elektryczne, według zamówionych projektów, Wnioskodawca musiał wykonać na własny koszt. Dodatkowym utrudnieniem przy tych instalacjach były bardzo stare masywne fundamenty po poniemieckich spalonych budynkach. Ww. prace Wnioskodawca musiał wykonać ręcznie ze względu na ograniczone środki finansowe; pomoc synów – ze względu na naukę była mocno ograniczona. Trzecim dzieckiem, członkiem rodziny Wnioskodawcy, była córka. Praca zawodowa Wnioskodawcy i jego żony zapewniająca codzienny byt oraz budowa pawilonu były dużym wyzwaniem. Wnioskodawca traktował tę budowę jako pewnego rodzaju skarbonkę na lata starcze.

W dniu 1 lipca 2002 r. w pawilonie synowa Wnioskodawcy rozpoczęła działalność gospodarczą, którą wraz z synem Wnioskodawcy prowadzili do października 2006 r. – działalność gospodarcza zawieszona, nie wznowiona.

Do września 2008 r. lokal stał pusty. Od 01 października 2008 r. do 31 maja 2009 r. Wnioskodawca wynajmował lokal, odprowadzając należny podatek od pobieranej opłaty.

Od 15 września 2009 r. Wnioskodawca prowadził w swoim pawilonie działalność handlową, którą zakończył 20 czerwca 2014 r. Odpisów amortyzacyjnych od pawilonu Wnioskodawca nie dokonywał.

Od 4 kwietnia 2015 r. do 30 czerwca 2016. Wnioskodawca wynajmował lokal, odprowadzając od otrzymywanej opłaty należy podatek.

W dniu 28 kwietnia 2017 r. Wnioskodawca wraz z żoną dokonał sprzedaży opisanej nieruchomości aktem notarialnym za sumę 86.698 zł.

W piśmie, które wpłynęło do Organu 15 stycznia 2018 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że:

• wniosek dotyczy tylko jego jako Wnioskodawcy (żona złoży oddzielny wniosek),
• nabywcami gruntu są: Wnioskodawca oraz żona Wnioskodawcy,
• umowa (akt notarialny) została zawarta w trybie art. 231 Kodeksu cywilnego,
• umowa nabycia gruntu była sporządzona w formie aktu notarialnego,
• notariusz nie pobrał podatku od czynności cywilnoprawnych,
• żadna ze stron nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
• żadna ze stron nie była zwolniona, ponieważ nie podlegała płaceniu podatku od towarów i usług.

Organ zaznacza, że z uwagi na zakres wniosku pominięto tę część zawartą w treści uzupełnienia, która odnosi się wyłącznie do zagadnień dotyczących podatku dochodowego od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Od których czynności Wnioskodawca musi zapłacić podatek:

• kupno gruntu,
• wycena przez rzeczoznawcę,
• sprzedaż całej nieruchomości?
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy, od początku budowy pawilonu handlowego do momentu sprzedaży całej nieruchomości nie powinien on płacić żadnego podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, że niniejsza interpretacja w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych dotyczy skutków podatkowych nabycia nieruchomości gruntowej (działki). W pozostałym zakresie dotyczącym podatku od czynności cywilnoprawnych, tj. skutków podatkowych zbycia nieruchomości oraz podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1150) podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

• umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
• umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
• umowy darowizny - w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
• umowy dożywocia,
• umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności - w części dotyczącej spłat lub dopłat,
• ustanowienie hipoteki,
• ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
• umowy depozytu nieprawidłowego,
• umowy spółki.
  
  

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają również zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Zatem, jak z powyższego wynika, ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Tym samym, o kwalifikacji określonej czynności prawnej, a w konsekwencji o jej podleganiu opodatkowaniu tym podatkiem decyduje jej treść (elementy przedmiotowo istotne), a nie nazwa. Zatem, jeżeli strony zawierają umowę i układają stosunki w jej ramach w określony sposób, to dla oceny czy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z dokonaniem wskazanej w ustawie czynności, miarodajne będą rzeczywiste prawa i obowiązki stron tej umowy pozwalające na ich kwalifikacje pod względem prawnym.

Szczegółowe ustalenie zakresu przedmiotowego ma określone konsekwencje. Ustawodawca, wprowadzając zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu, wyłączył od opodatkowania inne podobne, które nie zostały wyraźnie wskazane w przepisie. Oznacza to, że czynności niewymienione w ustawowym katalogu nie podlegają opodatkowaniu, nawet gdy wywołują skutki w sferze gospodarczej takie same bądź podobne do tych, które zostały w nim wyliczone.

W myśl art. 231 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2017 r. poz. 459, ze zm.), samoistny posiadacz gruntu w dobrej wierze, który wzniósł na powierzchni lub pod powierzchnią gruntu budynek lub inne urządzenie o wartości przenoszącej znacznie wartość zajętej na ten cel działki, może żądać, aby właściciel przeniósł na niego własność zajętej działki za odpowiednim wynagrodzeniem.

Właściciel gruntu, na którym wzniesiono budynek lub inne urządzenie o wartości przenoszącej znacznie wartość zajętej na ten cel działki, może żądać, aby ten, kto wzniósł budynek lub inne urządzenie, nabył od niego własność działki za odpowiednim wynagrodzeniem (art. 231 § 2 Kodeksu cywilnego).

Z treści wniosku oraz jego uzupełnienia wynika, że 12 stycznia 2017 r. Wnioskodawca nabył wraz z żoną działkę gruntu za ogólną kwotę 7.900,22 zł. Umowa nabycia gruntu była sporządzona w formie aktu notarialnego. Umowa została zawarta w trybie art. 231 Kodeksu cywilnego. Na ww. kwotę nabycia składa się wartość gruntu według operatu w kwocie 3.984 zł i koszt wyceny nieruchomości wraz podatkiem w kwocie 3.916,22 zł.

Jak już wspomniano powyżej, katalog czynności cywilnoprawnych, ujęty w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych ma charakter zamknięty. Zatem czynności cywilnoprawne, które nie zostały w nim wymienione w sposób wyraźny, nie podlegają opodatkowaniu omawianym podatkiem.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że nabycie prawa własności działki gruntu w trybie art. 231 Kodeksu cywilnego nie zostało wymienione w ustawowym katalogu czynności określonych w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych jako podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. W katalogu tym nie mieszczą się także koszty wyceny (sporządzenie operatu przez rzeczoznawcę). Tym samym czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, bowiem nie mieści się w katalogu czynności ściśle wymienionych we wskazanym przepisie.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Organ wskazuje, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. Przedmiotowa interpretacja – zgodnie ze złożonym wnioskiem – została wydana wyłącznie dla Wnioskodawcy i tylko on może czerpać z niej ochronę.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.