Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-1.4011.357.2017.2.MST
z 7 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 listopada 2017 r. (data wpływu 11 grudnia 2017 r.), uzupełnionym w dniu 26 stycznia 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości nabytego w drodze darowizny – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości nabytego w drodze darowizny, który został uzupełniony w dniu 26 stycznia 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 26 sierpnia 2016 r. Wnioskodawczyni otrzymała w darowiźnie 50% udziału w nieruchomości (działka niezabudowana), która stanowiła wcześniej wspólność majątkową Wnioskodawczyni i Jej męża. Darczyńcą ww. udziału był małżonek Wnioskodawczyni. Nieruchomość ta została nabyta do majątku wspólnego w dniu 10 grudnia 2014 r. W dniu 30 listopada 2016 r. Wnioskodawczyni jako właścicielka dokonała sprzedaży przedmiotowej działki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy kwota uzyskana z tytułu sprzedaży otrzymanego w darowiźnie udziału w nieruchomości, tj. działki niezabudowanej będzie stanowiła źródło przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, z treści art. 10 ust 1 pkt 8 wynika, że sprzedaż nabytej nieruchomości przed upływem pięciu lat od jej nabycia stanowi źródło przychodów. Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży przed upływem pięciu lat od dnia otrzymania nieruchomości w darowiźnie, a nie od jej nabycia. Zdaniem Wnioskodawczyni, przychód uzyskany ze sprzedaży otrzymanego w darowiźnie udziału w nieruchomości niezabudowanej nie stanowi źródła przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przekonanie to wynika z faktu, iż ustawodawca w treści wskazanej normy prawnej wskazał na wystąpienie łącznie dwóch czynników, by przychód ze sprzedaży nieruchomości stanowił źródło przychodów. Pierwszym czynnikiem jest nabycie, zaś drugim pięcioletni okres od dnia nabycia do dnia sprzedaży. Wnioskodawczyni uważa, że nie nabyła tego udziału, a otrzymała go w darowiźnie. Uwzględniając fakt, iż nabycie jest to wejście w posiadanie nieruchomości w zamian za zapłatę ekwiwalentnej kwoty, to darowizna jest to wejście w posiadanie nieruchomości bez ekwiwalentnej zapłaty, czyli nabycie nie jest tożsame z darowizną. Ponadto, przekonanie Wnioskodawczyni uzasadnia treść art. 2 ust. 1 pkt 3, z którego wynika wyłączenie z opodatkowania podatkiem dochodowym przedmiotów opodatkowanych podatkiem od spadków i darowizn, jak miało to miejsce w przedmiotowej sprawie. W takim stanie faktycznym i prawnym Wnioskodawczyni uważa, że kwota przychodu uzyskana ze sprzedaży udziału w nieruchomości otrzymanego w darowiźnie nie stanowi źródła przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Oznacza to, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku w drodze rozporządzenia wydanego przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

W świetle art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

− jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powołany przepis formułuje generalną zasadę stanowiącą, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli wspomniane zbycie nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie bądź wybudowanie, nie generuje ono przychodu ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie – kwota uzyskana z takiego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, dla określenia skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części bądź udziału w nieruchomości oraz ww. praw majątkowych decydujące znaczenie ma ustalenie daty ich nabycia.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „nabycie”, należy zatem odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380 ze zm.), a w szczególności do art. 155 § 1, który stanowi, że umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Stosownie natomiast do treści art. 888 § 1 ww. ustawy, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r., poz. 2082 ze zm.). Zgodnie z art. 31 § 1 tejże ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Do majątku osobistego każdego z małżonków należą m.in. przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis, darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił (art. 33 pkt 2 ww. ustawy).

W wyroku z dnia 13 grudnia 2016 r., sygn. akt II FSK 3003/14, który zapadł w analogicznej sprawie, tj. dotyczył skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości nabytej w części od małżonka w drodze darowizny Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że: nie ulega wątpliwości w orzecznictwie oraz literaturze, że przez nabycie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym następuje odpłatne zbycie, w tym m.in. prawa majątkowego w postaci udziału w nieruchomości, o którym stanowi ten przepis przyjmować należy potoczne i dość szerokie rozumienie tego pojęcia. Oznacza ono każde przeniesienie na nabywcę własności rzeczy lub określonego prawa majątkowego w ramach spadku, innej jednostronnej czynności, na podstawie aktu prawnego, umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności rzeczy oznaczonej co do tożsamości (por. np. wyrok NSA z dnia 7 kwietnia 2016 r., II FSK 313/14, publ. CBOSA; T. Marciniuk, Podatek dochodowy od osób fizycznych. Komentarz, C.H. Beck, 2008, str. 165-166). Akcentuje się jednocześnie, że nie wszystkie temu podobne czynności prawne stanowią przedmiot nabycia w rozumieniu analizowanego przepisu. (…) w orzecznictwie Sądu Najwyższego wyrażono wprost pogląd, że mimo, iż małżeńska wspólność majątkowa jest wspólnością bezudziałową (art. 31 K.r.o.), to darowanie przez małżonków przedmiotu wchodzącego w skład ich majątku wspólnego pozwala na przyjęcie, że małżonek-darczyńca, rozporządził udziałem wynoszącym 1/2 część przedmiotu darowizny (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 maja 2000 r., II CKN 542/00, publ. LEX nr 559927).

Jeżeli zatem małżonkowie pozostający w ustroju wspólności ustawowej tak rozporządzili posiadaną przez siebie nieruchomością, że Wnioskodawczyni na skutek darowizny dokonanej na Jej rzecz stała się jedynym właścicielem tej nieruchomości, to przedmiot majątkowy wchodzący w skład majątku wspólnego małżonków stał się majątkiem odrębnym Wnioskodawczyni. Przy czym, okoliczność ta nie świadczy bynajmniej o tym, że Wnioskodawczyni stała się właścicielem nieruchomości tylko i wyłącznie na skutek zawarcia umowy darowizny, albowiem w momencie dokonania darowizny była już współwłaścicielem nieruchomości na prawach ustawowej wspólności małżeńskiej. Dokonano zatem jedynie przesunięcia udziału w nieruchomości.

Wobec powyższego, ww. darowizna stanowi nabycie, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w części przekraczającej udział, jaki Wnioskodawczyni posiadała w majątku wspólnym.

Powyższe oznacza, że Wnioskodawczyni w opisanej przez siebie sytuacji nabyła przedmiotową działkę w dwóch etapach, tj.:

• w 2014 roku, kiedy to nieruchomość została nabyta do majątku wspólnego małżonków – w część mieszczącej się w Jej udziale w majątku wspólnym,
• w 2016 roku, gdy na mocy umowy darowizny małżonek darował Wnioskodawczyni ww. nieruchomość – w części przekraczającej udział Wnioskodawczyni w majątku wspólnym.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy więc stwierdzić, że sprzedaż udziału w nieruchomości, który Wnioskodawczyni nabyła w 2016 roku w drodze darowizny od małżonka stanowi dla Niej źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie ww. udziału do momentu sprzedaży nie upłynęło pięć lat.

Końcowo należy jedynie zaznaczyć, że powołany przez Wnioskodawczynię na poparcie własnego stanowiska art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn nie znajduje w przedmiotowej sprawie zastosowania. Przepisom o podatku od spadków i darowizn podlega bowiem nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy m.in. tytułem darowizny, a nie ich odpłatne zbycie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.