Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.346.2017.2.SJ
z 5 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 października 2017 r. (data wpływu 27 października 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 stycznia 2018 r. (data wpływu 19 stycznia 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania korekty przychodów wynikających z faktury korygującej (pytanie nr 2) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 października 2017 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z czym tutejszy Organ pismem z dnia 8 stycznia 2018 r., nr 0113-KDIPT1-3.4012.774.2017.1.MK, 0113-KDIPT2-3.4011.346.2017.1.SJ, wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 9 stycznia 2018 r. W odpowiedzi na ww. wezwanie w dniu 19 stycznia 2018 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 12 stycznia 2018 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (po uzupełnieniu):

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest pośrednictwo w obrocie nieruchomościami i jest czynnym podatnikiem podatku VAT. W grudniu 2006 r. wystawił fakturę VAT na usługę pośrednictwa przy zakupie udziału w nieruchomości, a następnie w kwietniu 2017 r. fakturę korygującą do tej faktury zmniejszającą jej wartość o połowę. Usługobiorcą była osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej. Kwota wynikająca ze skorygowanej faktury została uregulowana, a Wnioskodawca rozliczył wynikający z niej należny podatek VAT i podatek dochodowy od osób fizycznych we właściwych, zgodnych z prawem terminach. Pozostała po korekcie wartość faktury stała się następnie przedmiotem sporu pomiędzy Wnioskodawcą a nabywcą usługi, który kwestionował wykonanie zafakturowanej usługi. Spór został skierowany przez nabywcę do rozstrzygnięcia na drodze sądowej. Proces sądowy w I i II instancji trwał ok. 10 lat i zakończony został wyrokiem z dnia 30 marca 2017 r., na mocy którego został zasądzony od Wnioskodawcy (pozwanego) na rzecz powoda zwrot pozostałej po korekcie kwoty wynikającej z faktury wraz z odsetkami i kosztami procesu. W drodze porozumienia powód zrzekł się zasądzonych odsetek. W sierpniu 2017 r. Wnioskodawca przelał kwotę należności głównej wraz z kosztami sądowymi i kosztami ustanowienia pełnomocnika w sprawie na wskazany przez powoda rachunek bankowy oraz dokonał korekty faktury zgodnie z art. 106j ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, na drugą połowę (pozostałość) faktury z grudnia 2006 r., której dotyczył spór. Wnioskodawca posiada pełną dokumentację sadową w tej sprawie.

Pierwsza faktura korygująca została wystawiona w dniu 3 kwietnia 2007 r. z uwagi na fakt, że w terminie zawartym w Umowie Przedwstępnej Sprzedaży nieruchomości z dnia 12 grudnia 2006 r., tj. do dnia 30 marca 2007 r. nie doszło do podpisania Umowy Sprzedaży tej nieruchomości.

Do Umowy Sprzedaży nieruchomości nie doszło z uwagi na fakt, że do dnia 30 marca 2007 r. nie stawił się na akcie notarialnym Sprzedaży – Sprzedający. W tej sytuacji Wnioskodawca zawarł w dniu 3 kwietnia 2007 r. porozumienie (ugodę) z Kupującym, że w dniu 3 kwietnia 2007 r. zwraca połowę wynagrodzenia wpłaconego w dniu 12 grudnia 2006 r. i wystawił dla Kupującego fakturę korygującą. Całość wynagrodzenia Wnioskodawca otrzymał od Kupującego w dniu 12 grudnia 2006 r. W porozumieniu z dnia 3 kwietnia 2007 r. Kupujący i Wnioskodawca uzgodnili, że Wnioskodawca zwraca połowę wynagrodzenia Kupującemu, gdyż w uzgodnionym terminie do dnia 30 marca 2007 r. do zawarcia Umowy Sprzedaży nieruchomości na rzecz Kupującego nie doszło, a Kupujący występuje na drogę sądową przeciwko Sprzedającemu o zawarcie Umowy Sprzedaży. Ustalono, że po wygraniu procesu Kupujący dopłaci Wnioskodawcy zwróconą Kupującemu przez Wnioskodawcę kwotę połowy wynagrodzenia.

Niestety Kupujący wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 21 sierpnia 2013 r. i postanowieniem Sądu Najwyższego z dnia 22 października 2015 r. proces przegrał i nie mógł nabyć nieruchomości, więc wystąpił do Wnioskodawcy o zwrot pozostałej kwoty wynagrodzenia. Wnioskodawca jednak odmówił zwrotu wynagrodzenia, więc Kupujący wystąpił o zwrot drugiej połowy wynagrodzenia na drogę sądową. Ostatecznie Sąd wyrokiem z dnia 30 marca 2017 r. zasądził, że Wnioskodawca ma zwrócić drugą połowę wynagrodzenia na rzecz Kupującego. Wnioskodawca w dniu 1 sierpnia 2017 r. zwrócił Kupującemu drugą połowę wynagrodzenia i wystawił w dniu 1 sierpnia 2017 r. drugą fakturę korygującą na drugą połowę wynagrodzenia do faktury wystawionej w dniu 12 grudnia 2006 r. Wnioskodawca umówił się z Kupującym, że przekaże mu fakturę korygującą po odpowiedzi Dyrektora Krajowej Informacji Podatkowej czy może taką fakturę korygującą wystawić, przekazać Kupującemu i obniżyć podstawę opodatkowania podatkiem VAT, wartości należnego podatku VAT oraz podatku dochodowego w zakresie możliwości dokonania korekty przychodów wynikających z faktury korygującej.

Faktury korygujące wystawione w dniu 3 kwietnia 2007 r. zostały ujęte w rozliczeniu miesiąca kwietnia 2007 r., pomniejszając przychód w 2007 r.

Wnioskodawca podlega na terenie Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu i w ramach prowadzonej działalności gospodarczej rozlicza się na zasadach ogólnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy Wnioskodawca w zaistniałym stanie faktycznym może dokonać obniżenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług i tym samym wartości należnego podatku od towarów i usług zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług wynikającego z faktury korygującej wystawionej w sierpniu 2017 r. do faktury wystawionej w grudniu 2006 r., z chwilą otrzymania potwierdzenia dostarczenia faktury nabywcy ?
2. Czy Wnioskodawca może w okresie rozliczeniowym 2017 r., w którym została wystawiona faktura korygująca do faktury z grudnia 2006 r. dokonać korekty przychodów wynikających z faktury korygującej, a jeśli nie osiągnął przychodów lub osiągnięte przychody są niższe od kwoty zmniejszenia zwiększyć koszty uzyskania przychodów o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone przychody?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 2. W zakresie pytania nr 1 wydana zostanie odrębna interpretacja.

Zdaniem Wnioskodawcy (po uzupełnieniu), (odnośnie pytania nr 2), mimo że od momentu wystawienia faktury korygowanej i ujęcia jej w przychodach podatkowych upłynęło więcej niż 5 lat, zatem zobowiązanie podatkowe za ten okres uległo przedawnieniu na mocy art. 70 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa i powinien znaleźć zastosowanie przepis art. 14 ust. 1m i 1n ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.). Zgodnie z art. 14 ust. 1m ww. ustawy jeżeli korekta przychodu nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

Zgodnie zaś z art. 14 ust. 1n ww. ustawy jeżeli w okresie rozliczeniowym, o którym mowa w ust. 1m, podatnik nie osiągnął przychodów lub osiągnięte przychody są niższe od kwoty zmniejszenia, podatnik jest obowiązany zwiększyć koszty uzyskania przychodów o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone przychody.

Uwzględniając wyrok sądowy Wnioskodawca wystawił fakturę korygującą zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, tj. z art. 106j ustawy o VAT mówiącym o tym, że:

W przypadku, gdy po wystawieniu faktury:

1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
4. dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury,

- podatnik wystawia fakturę korygującą.

Faktura korygująca powinna zawierać:

1. wyrazy „faktura korygująca” albo wyraz „korekta”,
2. numer kolejny oraz datę jej wystawienia,
3. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
1. określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6,
2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą,
4. przyczynę korekty,
5. jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego – odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej,
6. w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 – prawidłową treść korygowanych pozycji.
   
   

W przypadku, gdy podatnik udziela opustu lub obniżki ceny w odniesieniu do wszystkich dostaw towarów lub usług dokonanych lub świadczonych na rzecz jednego odbiorcy w danym okresie faktura korygująca, o której mowa w ust. 2:

1. powinna zawierać dodatkowo wskazanie okresu, do którego odnosi się udzielany opust lub obniżka,
2. może nie zawierać danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 5 i 6 oraz nazwy (rodzaju) towaru lub usługi objętych korektą.
   
   

W związku z tym, że proces sądowy w sprawie trwał aż 10 lat, Wnioskodawca nie z własnej winy nie dokonał korekty faktury przed upływem terminu przedawnienia, o którym mowa w art. 70 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa. Realizując wyrok sądowy dokonał zwrotu na rachunek bankowy powoda zasądzonej kwoty, od której uprzednio, tj. w momencie wystawienia faktury, której dotyczył spór, rozliczył zgodnie z obowiązującym wówczas prawem wszystkie należne podatki.

Zdaniem Wnioskodawcy, pozbawienie Go możliwości uwzględnienia korekty faktury w bieżących rozliczeniach podatkowych, zgodnie z obecnie obowiązującymi przepisami ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług i ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych byłoby dla Niego krzywdzące, gdyż nie miał wpływu na długość trwania procesu sądowego, z którego posiada pełną dokumentację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9 ust. 2 ww. ustawy dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Natomiast zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z dniem 1 stycznia 2016 r. weszła w życie ustawa z dnia 10 września 2015 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze wspieraniem polubownych metod rozwiązywania sporów (Dz. U. z 2015 r., poz. 1595; dalej: ustawa nowelizująca).

Ustawa ta dokonała nowelizacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych m.in. przez dodanie do art. 14 ust. 1m. Zgodnie z tym przepisem: jeżeli korekta przychodu nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć „błędu rachunkowego” i „oczywistej omyłki”. Pojęcia te zatem należy rozumieć zgodnie z ich znaczeniem potocznym. Zatem za „błąd rachunkowy” należy uznać sytuację, gdy przychód został niewłaściwie ujęty ze względu na błąd w toku wykonywania obliczeń; może to dotyczyć zarówno okoliczności leżących po stronie wystawcy faktury, czy innego dokumentu księgowego (np. błędne podanie wartości należności), jak i po stronie odbiorcy takiego dokumentu (np. wprowadzenie do ksiąg rachunkowych nieprawidłowej cyfry).

Natomiast zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (wersja internetowa www.sip.pwn.pl) przez „omyłkę” należy rozumieć „spostrzeżenie, sąd niezgodny z rzeczywistością, niewłaściwe postępowanie, posunięcie”. W konsekwencji za „inną oczywistą omyłkę” należy uznać inny oczywisty błąd, który nie jest jednocześnie błędem rachunkowym. „Omyłka” wiązać się również będzie z błędem polegającym albo na nieprawidłowym wystawieniu albo nieprawidłowym ujęciu dowodu księgowego. Okoliczność taka musi mieć zatem charakter „pierwotny”. Co więcej, „omyłka” musi być „oczywista”. Oznacza to, że w przypadku jakichkolwiek wątpliwości co do charakteru przyczyn korekty, korekta dokonywana winna być w okresie otrzymania faktury korygującej (bądź innego dokumentu potwierdzającego stosowną korektę).

Dodatkowo art. 14 ust. 1n ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że jeżeli w okresie rozliczeniowym, o którym mowa w ust. 1m, podatnik nie osiągnął przychodów lub osiągnięte przychody są niższe od kwoty zmniejszenia, podatnik jest obowiązany zwiększyć koszty uzyskania przychodów o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone przychody.

Natomiast art. 14 ust. 1o ww. ustawy wprowadza zastrzeżenie, że przepisów ust. 1m i 1n nie stosuje się, jeżeli korekta dotyczy przychodu związanego z zobowiązaniem podatkowym, które uległo przedawnieniu.

Z uzasadnienia do projektu ustawy nowelizującej wynika, że moment ujęcia dokumentu korygującego, po stronie przychodów, powinien być uzależniony od okoliczności, jakich dotyczy ten dokument. Jeżeli pierwotnie sporządzony dokument błędnie dokumentował stan faktyczny, a więc korekta jest wynikiem błędu, wówczas korekta powinna być przyporządkowana wstecznie do okresu, którego dotyczy, czyli do daty wystąpienia przychodu należnego. Natomiast w przypadku, gdy dokument pierwotny prawidłowo dokumentował zdarzenie gospodarcze, które miało miejsce w dacie jego wystawienia (stan faktyczny), a dokument korygujący został wystawiony z powodu późniejszych zdarzeń, a więc okoliczności mających wpływ na zmianę przychodów powstałych już po wystawieniu dokumentu pierwotnego, dokument korygujący należy rozliczyć na bieżąco, z datą jego wystawienia.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny i przywołane przepisy prawa należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie nie ma miejsca korekta przychodu na skutek błędu rachunkowego, bądź oczywistej omyłki.

Przyczyną korekty przychodu w przedstawionym stanie faktycznym jest wyrok sądu zasądzający od Wnioskodawcy zwrot wynagrodzenia na rzecz kupującego (powoda). Zatem, korekta przychodu (przez jego zmniejszenie) w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym nie wynika z błędu, czy też oczywistej omyłki, stąd korekta ta nastąpiłaby „na bieżąco”, tj. w tym okresie rozliczeniowym, w którym wystawiono dokument potwierdzający przyczyny korekty.

Jednak w niniejszej sprawie Wnioskodawca winien mieć na uwadze fakt, że korekta dotyczy przychodu wykazanego do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych w 2006 r.

W myśl art. 70 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Termin płatności podatku dochodowego od osób fizycznych za 2006 r. miał miejsce do dnia 30 kwietnia 2007 r., czyli zobowiązanie podatkowe za 2006 r. przedawniło się 31 grudnia 2012 r.

Zatem, biorąc pod uwagę treść przepisu art. 14 ust. 1o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca nie może skorygować przychodów podatkowych, które uzyskał w 2006 r., ponieważ zobowiązanie podatkowe związane z tym przychodem uległo przedawnieniu.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.