Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.401.2017.3.AG
z 5 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 października 2017 r. (data wpływu 2 listopada 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 grudnia 2017 r. (data wpływu 28 grudnia 2017 r.) oraz pismem, które wpłynęło w dniu 18 stycznia 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zmniejszenia podatku od towarów i usług (podatek od towarów i usług naliczony do odliczenia) w związku z nieotrzymaniem należności za zwrócony towar – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 listopada 2017 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

Powyższy wniosek w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z czym Organ podatkowy pismem z dnia 12 grudnia 2017 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.401.2017.1.AG, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 12 grudnia 2017 r., a doręczono w dniu 19 grudnia 2017 r. Uzupełnienie ww. wniosku wpłynęło w dniu 28 grudnia 2017 r. (data nadania w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego 21 grudnia 2017 r.).

Z uwagi na brak podpisu pod ww. uzupełnieniem wniosku, Organ pismem z dnia 2 stycznia 2018 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.401.2017.2.AG, Nr 0113-KDIPT1-1.4012.786.2017.2.RG, wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia ww. wniosku poprzez złożenie podpisu w poz. 79, na kserokopii wniosku ORD-IN. Wezwanie to skutecznie doręczono w dniu 10 stycznia 2018 r. W dniu 18 stycznia 2018 r. do Organu wpłynęła kserokopia wniosku uzupełniona o podpis Wnioskodawcy (data nadania 16 stycznia 2018 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca od 1 września 2013 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych, kurierskich i handlu, nr REGON: ….. Jest czynnym podatnikiem VAT. Księgę przychodów i rozchodów prowadzi metodą memoriałową.

W związku ze stratą finansową związaną z brakiem możliwości zwrotu środków pieniężnych z faktur korygujących zakup po zwrocie towaru (nie otrzymał zwrotu pieniędzy mimo zwrotu towaru) Wnioskodawca złożył wniosek o interpretację w zakresie możliwości uwzględnienia tej straty w kosztach uzyskania przychodu i otrzymał odpowiedź o zgodności Jego stanowiska ze stanowiskiem Ministra Finansów: interpretacja indywidualna Nr 0115-KDIT3.4011.62.2017.1.PSZ.

Wnioskodawca w 2015 r. zwrócił kontrahentowi towar, który wcześniej otrzymał, bo go zakupił i z tytułu zakupu otrzymał faktury, a z tytułu zwrotu towaru - faktury korygujące. Pomimo stosownych podpisów na fakturach i fakturach korygujących, wezwań i potwierdzeniu stanu długu przez kontrahenta wystawiającego faktury korygujące, powstałej wierzytelności kontrahent nie zwrócił. Kancelaria prawna, do której Wnioskodawca zgłosił się w celu odzyskanie roszczenia, stwierdziła nieściągalność dłużnika. Interpretacja wydana 1 czerwca 2017 r. potwierdziła możliwość uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodów wyżej opisanej straty.

Wnioskodawca nie zapytał jednak wówczas o utracony podatek naliczony VAT, który zgodnie z wystawioną fakturą korygującą pomniejszył w dacie wystawienia faktur korygujących, także ponosząc stratę, ponieważ pomniejszonego podatku VAT nie odzyskał. Na podstawie informacji telefonicznej w KIP uzyskał opinię, że w zakresie podatku VAT naliczonego, pomniejszonego przez fakturę korygującą zakupu, nabywca nie ma możliwości skorzystania z tzw. ulgi na złe długi, ponieważ taką możliwość ma tylko sprzedający w zakresie swoich faktur sprzedaży i utraconego podatku należnego.

Tak więc Wnioskodawca nie ze swojej winy i mimo dochowania wszelkiej staranności poniósł stratę finansową, nie tylko w wartości netto, ale także w wartości podatku VAT i w związku z tym rozważa, czy na gruncie ustaw podatkowych tę stratę dotyczącą podatku może uwzględnić w rozliczeniu podatków.

W piśmie z dnia 22 grudnia 2017 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że towar, o którym mowa we wniosku ORD-IN, zakupiono 14 maja 2015 r. (faktury zakupu: Nr ….). Zakup został dokonany na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie handlu. W momencie zakupu ww. towaru Wnioskodawca nie był zwolniony od podatku od towarów i usług, ani podmiotowo, ani przedmiotowo. Zarówno w zakresie sprzedawanych towarów, jak i usług, zajmuje się sprzedażą w całości opodatkowaną podatkiem VAT. Wyjątek stanowią sporadyczne usługi transportowe opodatkowane poza krajem, wykazywane w poz. C. 11 deklaracji VAT NP. Nabyte towary, które Wnioskodawca zwrócił i za które mimo ich zwrotu, i mimo otrzymania faktur korygujących nie otrzymał zwrotu części pieniędzy, zostały zakupione w celu dalszej odsprzedaży, opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. W kosztach uzyskania przychodów, na podstawie zakupu została ujęta kwota netto bez podatku VAT; VAT został odliczony w deklaracji (VAT naliczony). Następnie zmniejszono VAT naliczony, gdy Wnioskodawca zwrócił towar i otrzymał faktury korygujące, a więc stracił na podatku VAT, bo był zmuszony pomniejszyć podatek naliczony, a zwrotu części pieniędzy nie doczekał się. Należność za ww. towary została uregulowana na podstawie faktur zakupu, a sprzedający dodatkowo potwierdził stan długu po wystawieniu faktur korygujących i licznych interwencjach Wnioskodawcy, gdy swoje pieniądze próbował odzyskać. Zakupiony towar został zwrócony, bowiem jego jakość była niezadowalająca, dlatego Wnioskodawca skorzystał z prawa do zwrotu, jaki umożliwiał sprzedający.

Faktury korygujące, o których mowa we wniosku o interpretację indywidualną, zostały wystawione w dniu 1 września 2015 r. i 26 listopada 2015 r. Wartość towaru z faktury korygującej:

• Nr …. z dnia 1 września 2015 r. wynosi 40 650,41 zł netto + 9 349,59 zł VAT, łącznie = 50 000 zł brutto,
  

• Nr ….. z dnia 26 listopada 2015 r. stanowi 8 130,08 zł netto + 1 869,92 zł VAT = 10 000 zł brutto.
  
  

Z tego z faktury korygującej Nr …., mimo zwrotu całego towaru w niej określonego, Wnioskodawca nie otrzymał zwrotu na część kwoty w wysokości 33 282,30 zł brutto, w tym VAT 6 223,51 zł, a z faktury korygującej Nr …., mimo zwrotu całego towaru określonego w fakturze, nie otrzymał zwrotu całości kwoty, tj. 10 000 zł brutto, w tym VAT 1 869,92 zł. O wskazany wyżej naliczony podatek od towarów i usług Wnioskodawca nie korygował kosztów uzyskania przychodów, ponieważ nie ma pewności, czy na gruncie obowiązujących przepisów podatkowych (art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) jest to możliwe. By się tego dowiedzieć złożył wniosek o interpretację indywidualną. Zwrot uiszczonej należności za zwrócony towar w przypadku faktury korygującej Nr …. z dnia 1 września 2015 r. winien nastąpić w ciągu trzech dni, tj. w terminie do 4 września 2015 r., ale zwrócono tylko część należności, a w przypadku faktury korygującej Nr …. z dnia 26 listopada 2015 r. - tego samego dnia. Stan długu potwierdzono m.in. na uzgodnieniu rozrachunków z dnia 8 stycznia 2016 r. przez sprzedającego i nabywcę. Z tytułu nabycia towaru, po otrzymaniu towaru i faktur zakupu dokumentujących transakcję, Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia należnego podatku VAT o podatek naliczony, wynikający z tych faktur. Otrzymane faktury korygujące uprawniały do obniżenia podatku naliczonego do odliczenia, jednak ze stratą dla Wnioskodawcy, ponieważ per saldo podatek należny obniżony został o mniejszą kwotę niż faktycznie zapłacona, gdyż pełnego zwrotu kwot z faktur korygujących, mimo zwrotu towaru, Wnioskodawca nie otrzymał. W celu odzyskania należności za zwrócony towar wystosowano wezwania do zapłaty, przekazano sprawę do Kancelarii …. (…., …, NIP ….) celem założenia i wyceny sprawy sądowej prowadzącej do ściągnięcia długu. Specjaliści wydali opinię opartą na wpisach do KRS i BIG o bezcelowości zakładania sprawy z uwagi na uprawdopodobnią niewypłacalność dłużnika, z czego pełną dokumentację przekazano do wniosku, na który wydana została opinia Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej Nr 0115-KDIT3.4011.62.2017.l.PSZ. Nieściągalność ww. długu udokumentowana została materiałami przygotowanymi przez Kancelarię, w tym wydruki z KRS oraz BIG, gdzie widać olbrzymie zaległości m.in. z tytułu podatków. Z uwagi na to, że pierwszeństwo w zaspokojeniu wierzytelności mają należności publicznoprawne, zgodnie z opinią prawną, nie ma sensu ekonomicznego założenia sprawy, skoro za swojego życia Wnioskodawca nie doczekałby się odzyskanych kwot. Poziom długów firmy, która zalega nie tylko Wnioskodawcy, jest porażający.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca może uwzględnić w kosztach uzyskania przychodu utracony z punktu widzenia pomniejszenia VAT naliczony do odliczenia, tzn. podatek VAT wynikający z faktury korygującej zakup na minus (zmniejszenie podatku naliczonego w rejestrze zakupu VAT), za którą nie otrzymał zwrotu pieniędzy, mimo zwrotu towaru, w roku uprawdopodobnienia nieściągalności dłużnika?
2. Czy Wnioskodawca może skorygować deklarację VAT z uwagi na brak zwrotu pieniędzy z faktury korygującej, ponieważ pomniejszył VAT naliczony w rejestrze zakupu w dacie wystawienia faktur korygujących, mimo że nie otrzymał zwrotu pieniędzy w trybie ulgi na złe długi lub na innej podstawie wynikającej z ustawy o VAT?
3. Jeśli w opinii KIS możliwe jest jednak skorygowanie deklaracji na podstawie ustawy o VAT (a niemożliwe uwzględnienie utraconego VAT w kosztach uzyskania przychodu), to w jakim miesiącu należy to zrobić, tzn. powiększyć VAT naliczony w deklaracji z tytułu nieuregulowanej faktury korygującej (brak zwrotu środków od kontrahenta mimo zwrotu towaru i potwierdzenia stanu długu)?
   
   

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca dodał, że wątpliwości w zakresie pytań 2 i 3 dotyczą kwestii korekty deklaracji VAT w związku z brakiem pieniędzy za zwrócony towar.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 1, natomiast w zakresie pytań Nr 2 i Nr 3, dotyczących podatku od towarów i usług, wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, może On uwzględnić w kosztach uzyskania przychodu podatek VAT wynikający z faktury korygującej zakup na minus (zmniejszenie podatku naliczonego), za którą nie otrzymał zwrotu pieniędzy mimo zwrotu towaru, w roku uprawdopodobnienia nieściągalności dłużnika, na podstawie art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Powyższy przepis wskazuje, że podatnicy dokonujący sprzedaży towarów i usług, opodatkowani podatkiem od towarów i usług, nie ujmują w przychodach należnego podatku od towarów i usług. Ich przychód ze sprzedaży stanowi kwota netto, tj. kwota brutto wynikająca z faktury sprzedaży, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Powyższy przepis ma charakter ogólny. Z tego względu, każdy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy badać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  

• być właściwie udokumentowany.
  
  

Ustawodawca przewidział wyjątki od powyższych reguł wyłączających podatek od towarów i usług z przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów, wskazując sytuacje, w których podatek ten lub pewne jego elementy składowe zaliczyć należy do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów.

Według art. 14 ust. 2 pkt 7f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej jest również kwota podatku od towarów i usług:

1. nieuwzględniona w wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, podlegających amortyzacji zgodnie z art. 22a-22o, lub
2. dotycząca innych rzeczy lub praw niebędących środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi, o których mowa w lit. a

-w tej części, w jakiej dokonano korekty powodującej zwiększenie podatku odliczonego zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony:

• jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,
  

• w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług – jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.
  
  

Powyższy przepis wskazuje, że kosztem podatkowym może być podatek od towarów i usług w sytuacji, gdy zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, podatek naliczony nie może zostać odliczony od podatku należnego lub zwrócony.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca od 2013 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych, kurierskich i handlu i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Dokonywana przez Niego sprzedaż towarów i usług w całości opodatkowana jest podatkiem VAT. Wyjątek stanowią sporadycznie wykonywane usługi transportowe opodatkowane poza krajem. Wnioskodawca nie korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W dniu 14 maja 2015 r. na potrzeby działalności gospodarczej prowadzonej w zakresie handlu Wnioskodawca dokonał zakupu towarów, co udokumentowane zostało dwoma fakturami korygującymi VAT. Należność za ww. towary uregulował. Nabyte towary Wnioskodawca zwrócił, bowiem ich jakość była niezadowalająca. Zwrot ten udokumentowany został fakturami korygującymi VAT z dnia 1 września 2015 r. oraz z dnia 26 listopada 2015 r. Pomimo zwrotu towarów, Wnioskodawca nie otrzymał zwrotu pieniędzy: z faktury korygującej z dnia 1 września 2015 r. nie otrzymał zwrotu części kwoty w wysokości 33 282,30 zł brutto, w tym VAT 6 223,51 zł, a z faktury korygującej z dnia 26 listopada 2015 r. nie otrzymał zwrotu całości kwoty, tj. 10 000 zł brutto, w tym VAT 1 869,92 zł. W przypadku faktury korygującej z dnia 1 września 2015 r. zwrot uiszczonej należności za zwrócony towar winien nastąpić w ciągu trzech dni, tj. w terminie do 4 września 2015 r., zaś w przypadku faktury korygującej z dnia 26 listopada 2015 r. - tego samego dnia. Sprzedający po wystawieniu faktur korygujących i licznych interwencjach Wnioskodawcy, potwierdził stan długu, m.in. na uzgodnieniu rozrachunków z dnia 8 stycznia 2016 r. W celu jego odzyskania wystosowano wezwania do zapłaty, przekazano sprawę do Kancelarii …., celem założenia i wyceny sprawy sądowej prowadzącej do ściągnięcia długu. Specjaliści wydali opinię opartą na wpisach do KRS i BIG o bezcelowości zakładania sprawy z uwagi na uprawdopodobnią niewypłacalność dłużnika. Nieściągalność ww. długu udokumentowana została materiałami przygotowanymi przez Kancelarię, w tym wydrukami z KRS oraz BIG, gdzie widać olbrzymie zaległości m.in. z tytułu podatków. Z uwagi na to, że pierwszeństwo w zaspokojeniu wierzytelności mają należności publicznoprawne, zgodnie z opinią prawną, nie ma sensu ekonomicznego założenia sprawy, bowiem za swojego życia Wnioskodawca nie doczekałby się odzyskania długu.

Na podstawie faktur zakupu w kosztach uzyskania przychodów ujęta została wartość zakupionych towarów w kwocie netto, podatek od towarów i usług naliczony został odliczony w deklaracji VAT. Po zwrocie towarów i otrzymaniu faktur korygujących dokonano zmniejszenia podatku VAT naliczonego. Jednakże Wnioskodawca zwrotu tej części podatku od towarów i usług nie otrzymał. Nie ze swojej winy i mimo dochowania wszelkiej staranności poniósł stratę finansową, m.in. w wysokości odpowiadającej wartości niezwróconego podatku VAT naliczonego. O wskazany wyżej podatek od towarów i usług naliczony Wnioskodawca nie korygował kosztów uzyskania przychodów, ponieważ nie miał pewności, czy na gruncie obowiązujących przepisów podatkowych jest to możliwe.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że brak jest podstaw prawnych do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu podatku od towarów i usług naliczonego, wynikającego z faktury korygującej wystawionej w związku ze zwrotem zakupionych towarów, w sytuacji, gdy kwota tego podatku nie została zwrócona przez sprzedającego. Naliczony podatek od towarów i usług od zakupionych towarów nie został ujęty w przychodach z działalności gospodarczej, nie został również ujęty po stronie kosztów uzyskania przychodów, bowiem Wnioskodawca był podatnikiem podatku od towarów i usług. W związku ze zwrotem towarów obowiązany był zmniejszyć kwotę naliczonego podatku od towarów i usług. W takiej sytuacji okoliczność nieotrzymania zwrotu kwot uiszczonego podatku od towarów i usług, od zakupionych a następnie zwróconych sprzedającemu towarów, nie ma wpływu na wysokość kosztów uzyskania przychodów, stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Organ nie oceniał charakteru wierzytelności z tytułu braku zwrotu podatku od towarów i usług naliczonego od zwróconych towarów. Okoliczność ta miałaby bowiem znaczenie tylko w sytuacji, gdyby podatek od towarów i usług zaliczony był do przychodów z działalności gospodarczej. Stosownie bowiem do art. 23 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem takich wierzytelności nieściągalnych, które uprzednio na podstawie art. 14 zostały zarachowane jako przychody należne, i których nieściągalność została uprawdopodobniona.

Informuje się, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie złożenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.