Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.7.2018.1.AT
z 8 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 stycznia 2018 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku uznania czynności nabycia i zamontowania kompresorów na terytorium Belgii za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku uznania czynności nabycia i zamontowania kompresorów na terytorium Belgii za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (Spółka …) jest przedsiębiorstwem działającym w branży transportowej. W przeważającej części usługi transportowe świadczone (wykonywane) są poza granicami Polski, w krajach Unii Europejskiej. Z uwagi na fakt, iż samochody ciężarowe, którymi Wnioskodawca świadczy swoje usługi na terytorium krajów Unii, ulegają awariom lub koniecznym jest wyposażenie tych samochodów w różne części zamienne, czy wyposażenie dodatkowe, Wnioskodawca dokonuje nabycia tych części zamiennych, czy wyposażenia na terytorium krajów Unii. W 2017 r. nabyto od kontrahenta z siedzibą w Belgii wyposażenie dodatkowe do samochodów Wnioskodawcy w postaci kompresorów. Kompresory te zostały dostarczone Wnioskodawcy na terytorium Belgii i tam też zostały zainstalowane w Jego samochodach.

W związku z powyższym opisem postawiono następujące pytanie.

Czy nabycie opisanych powyżej kompresorów, których dostawa i montaż miały miejsce na terytorium Belgii, podlega opodatkowaniu w Belgii, a co za tym idzie w Polsce nabycia tych kompresorów nie należy uznać za „wewnątrzwspólnotową dostawę towarów”?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy, zakup przedmiotowych kompresorów, którego dostawa i montaż miały miejsce na terytorium Belgii, nie należy uznać za wewnątrzwspólnotowe nabycie w Polsce, a co za tym idzie miejscem opodatkowania dostawy tych kompresorów jest Belgia.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: u.p.t.u.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju; eksport towarów; import towarów; wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju; wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do postanowień art. 9 ust. 1 u.p.t.u., przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W myśl ust. 2 ww. artykułu, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   
   
   
   
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15. lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
      
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a) - z zastrzeżeniem art. 10;
      
      
      
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a).

W świetle dyspozycji art. 22 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów, które są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, przez dokonującego ich dostawy lub przez podmiot działający na jego rzecz - miejsce, w którym towary są instalowane lub montowane; nie uznaje się za instalację lub montaż prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem.

Natomiast w art. 22 ust.1 pkt 3 u.p.t.u ustawodawca wskazał, że miejscem dostawy towarów, w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych, jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Odnosząc przywołane przepisy na grunt opisanego stanu faktycznego sprawy Wnioskodawca uważa, że transakcje nabycia części zamiennych, czy elementów dodatkowego wyposażenia, w tym przedmiotowych kompresorów, montowanych w samochodach ciężarowych Wnioskodawcy na terytorium państw członkowskich innych niż Polska, w szczególności na terytorium Belgii, nie stanowią wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, gdyż nie następuje przemieszczenie tych części zamiennych, czy elementów dodatkowego wyposażenia, w tym kompresorów, pomiędzy państwami członkowskimi Wspólnoty, w szczególności między Belgią a Polską. Wskazać bowiem należy, że z chwilą zamontowania ww. części, czy elementów dodatkowego wyposażenia, w tym kompresorów, w samochodach Wnioskodawcy, części, elementy dodatkowego wyposażenia, w tym kompresory, straciły przymiot samodzielności. Dlatego też miejscem dostawy ww. towarów jest terytorium państwa, gdzie nastąpiło nabycie, a więc w opisanym stanie faktycznym na terytorium Belgii.

Biorąc pod uwagę powyższe, transakcja nabycia części zamiennych, czy elementów dodatkowego wyposażenia, w tym przedmiotowych kompresorów, dostarczonych Wnioskodawcy na terytorium Belgii i w Belgii zamontowanych, podlega opodatkowaniu w Belgii i nie stanowi wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Potwierdzeniem powyższego stanowiska są wydawane dotychczas interpretacje podatkowe, np.: Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 30 sierpnia 2010 r. (ITPP2/443-554/10/AF), w której wskazano, że „z treści złożonego wniosku wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie usług transportu drogowego. Usługi te świadczone są tylko na terenie krajów Unii Europejskiej, tj. Belgii, Francji, Holandii. Na terenie tych krajów dokonuje Pan bieżących napraw i remontów samochodów, co potwierdzone jest fakturami wystawionymi przez tamtejsze firmy. Części zamienne były montowane w samochodach poza granicami Polski i po zakupie nie były przywożone do kraju w celu magazynowania (nie przekraczały granicy RP). Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że opisane transakcje nabycia części zamiennych, montowanych w samochodach ciężarowych na terytorium państw członkowskich innych niż Polska, nie są dostawą wraz z montażem i nie stanowią wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, gdyż nie następuje przemieszczenie pomiędzy państwami członkowskimi Wspólnoty, a miejscem dostawy jest terytorium państw, gdzie nastąpiło nabycie”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r, poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej „ustawą” – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez terytorium kraju – zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 1 ustawy – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się – co do zasady – terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (…) – pkt 3 ww. artykułu.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy – przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Według art. 9 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   
   
   
   
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
      
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
      - z zastrzeżeniem art. 10;
      
      
      
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.

W tym miejscu podkreślić należy, że podatek od towarów i usług jest daniną o charakterze terytorialnym. Opodatkowaniu nim w danym państwie podlegają tylko te czynności, które zostaną uznane – na tle przepisów o miejscu świadczenia – za wykonane w tym państwie. Zatem określenie miejsca świadczenia determinuje miejsce opodatkowania.

Regulacje prawne obowiązujące w tym zakresie zostały zawarte m.in. w rozdziale 1 (Miejsce świadczenia przy dostawie towarów) działu V ustawy.

W świetle art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy – miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów, które są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, przez dokonującego ich dostawy lub przez podmiot działający na jego rzecz - miejsce, w którym towary są instalowane lub montowane; nie uznaje się za instalację lub montaż prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem.

Miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy, o czym stanowi art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca (przedsiębiorca działający w branży transportowej) w przeważającej części świadczy usługi transportowe wykonywane poza granicami Polski, w krajach Unii Europejskiej. Samochody ciężarowe, którymi Wnioskodawca świadczy swoje usługi na terytorium krajów Unii ulegają awariom lub koniecznym jest wyposażenie tych samochodów w różne części zamienne, wyposażenie dodatkowe. W 2017 r. Wnioskodawca dokonał nabycia od kontrahenta z siedzibą w Belgii kompresorów. Zostały one dostarczone Wnioskodawcy na terytorium Belgii i tam zainstalowane w Jego samochodach.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia: czy czynność nabycia i zamontowania kompresorów na terytorium Belgii w samochodach ciężarowych należy potraktować jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa w powiązaniu z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym należy stwierdzić, że opisane transakcje nabycia kompresorów, których dostawa i montaż miały miejsce na terytorium Belgii w 2017 r. w samochodach ciężarowych, jakimi Wnioskodawca świadczy swoje usługi na terytorium krajów Unii (tu: na terytoriach państw członkowskich innych niż terytorium kraju), nie stanowią wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, gdyż nie wystąpiła jedna z niezbędnych przesłanek takiego nabycia, a mianowicie nie doszło do przemieszczenia pomiędzy państwami członkowskimi UE (tu: z terytorium Belgii na terytorium kraju). W związku z tym miejscem dostawy kompresorów jest terytorium państwa, gdzie nastąpiło nabycie (Belgia).

W rezultacie stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Końcowo zastrzega się, że przedmiotem rozstrzygnięcia była wyłacznie określona w granicach żądania wyrażonego w postawionym pytaniu, tj. brak rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w przypadku nabycia kompresorów zakupionych i montowanych na terytorium Belgii. W związku z tym przedmiotem oceny nie były inne elementy stanowiska, związane z brakiem rozpoznania wskazanej czynności w odniesieniu do wydatków z tytułu nabycia na terytorium Belgii części zamiennych, czy elementów dodatkowego wyposażenia innych niż kompresory.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.