2018.02.06 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4012.579.2017.2.DS
z 6 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 listopada 2017 r. (data wpływu 29 listopada 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 stycznia 2018 r. (data wpływu 19 stycznia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stawki podatku VAT dla:

zadania inwestycyjnego objętego społecznym programem mieszkaniowym, polegającego na adaptacji budynku na cele mieszkaniowe – jest prawidłowe,
pozostałych prac związanych z infrastrukturą towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu (drogi, chodniki, zieleń, przyłącza) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stawki podatku VAT dla zadania inwestycyjnego objętego społecznym programem mieszkaniowym, polegającego na adaptacji budynku na cele mieszkaniowe oraz stawki podatku VAT dla pozostałych prac związanych z infrastrukturą towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu (drogi, chodniki, zieleń, przyłącza). Wniosek uzupełniono w dniu 19 stycznia 2018 r. o doprecyzowanie opisu sprawy i podpis osoby upoważnionej do reprezentowania Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe (ostatecznie sprecyzowane w uzupełnieniu do wniosku).

Sp. z o.o. jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem od towarów i usług.

Obiekt, będący przedmiotem przedsięwzięcia inwestycyjnego, sklasyfikowany w PKOB 11 (wypis z kartoteki budynków z dnia 6 listopada 2017 r.) był do roku 1992 użytkowany przez Jednostkę Armii Radzieckiej, następnie przekazany do gminy, która aportem wniosła obiekt do Spółki. Spółka podjęła decyzję o adaptacji obiektu na budynek mieszkalny wraz z garażami wbudowanymi w jednej bryle budynku (piwnica), objętym społecznym programem mieszkaniowym. Po przeprowadzeniu oceny stanu technicznego budynku stwierdzono, iż z uwagi na degradację części konstrukcji w pierwszym etapie zrealizuje wyburzenie częściowe budynku i następnie przystąpi do odbudowy budynku. Inwestycja realizowana będzie na podstawie pozwolenia na budowę, określającego zakres jako „Adaptacja budynku (…) na wielorodzinny budynek mieszkalny”.

Budynek wolnostojący, trzyklatkowy, czterokondygnacyjny, z jedną kondygnacją piwnic (podziemna), trzema kondygnacjami mieszkalnymi, budynek całkowicie podpiwniczony. Na kondygnacji podziemnej przewidziano boksy garażowe i komórki lokatorskie, natomiast na kondygnacjach nadziemnych lokale mieszkalne po 13 lokali na każdej z kondygnacji, co w sumie daje 39 lokali mieszkalnych. Nowe kondygnacje nadziemne (trzy kondygnacje mieszkalne) wniesione będą w technologii tradycyjnej murowanej, rzut założony na planie prostokąta. Budynek przykryty stropodachem płaskim, o kącie nachylenia dostosowanym do zastosowanego materiału pokrycia i technologii wykonania ocieplenia stropodachu, jest to stropodach ukryty za wyciągniętymi ściankami attyki (ogniomurków). Główne wejścia do budynku zlokalizowano przy ryzalitach klatek schodowych. Zespół wejściowy składa się z przedsionka i klatki schodowej. Na elewacji tylnej zaprojektowano balkony, a na elewacjach bocznych loggie. Elewacje budynku wykończone tynkiem cienkowarstwowym w systemie BSO, cokół tynkiem mozaikowym, który w strefie cokołowej zwiększy odporność elewacji na uszkodzenia.

Zadanie inwestycyjne obejmuje prace związane z infrastrukturą towarzyszącą zarówno w bryle budynku oraz poza nią: przyłączenie sieci elektroenergetycznej, przyłączenie sieci gazowej, przyłączenie dostawy wody i odbiór ścieków, przyłączenie do kanalizacji deszczowej, chodniki, drogi, nasadzenia, wiata śmietnikowa.

Zakres usług budowlanych związanych z realizacją inwestycji budynku mieszkalnego mieści się w zakresie zgodnym z art. 41 ust. 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), tj. stanowią roboty polegające na budowie, modernizacji, przebudowie obiektów budowlanych, gdyż budynek mieszkalny jest zaliczony do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy realizacja zadania inwestycyjnego objętego społecznym programem mieszkaniowym, polegającego na adaptacji na cele mieszkalne budynku (klasyfikacja PKOB 11) etapami, tj. częściowa rozbiórka obiektu – I etap, odbudowa i pozostałe prace – II etap, może być objęta preferencyjną stawką podatku 8% dla realizacji części kubaturowej zadania (wyburzenie i odbudowa)?
Czy do pozostałych prac związanych z infrastrukturą towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu (drogi, chodniki, zieleń, przyłącza) można również zastosować stawkę preferencyjną 8% stawki podatku, w przypadku realizacji w ramach jednej umowy wraz z częścią kubaturową, a niezbędnych do funkcjonowania budynku mieszkalnego?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawionym w piśmie z dnia 15 stycznia 2018 r.), roboty budowalne polegające na wyburzeniu oraz odbudowie budynku mieszkalnego sklasyfikowanego w PKOB 11 i stanowiącego obiekt budownictwa mieszkalnego, usługa która będzie wykonywana etapami korzysta z obniżonej 8% stawki podatku od towarów i usług, na podstawie art. 41 ust. 2 i ust. 12 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy. Infrastruktura towarzysząca budownictwu mieszkaniowemu objęta społecznym programem mieszkaniowym korzysta z obniżonej 8% stawki podatku od towarów i usług. Realizacja zadania inwestycyjnego obejmuje również prace związane z infrastrukturą towarzyszącą, która wykonana będzie w bryle budynku, jak i poza nią.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w zakresie stawki podatku VAT dla:

zadania inwestycyjnego objętego społecznym programem mieszkaniowym polegającego na adaptacji budynku na cele mieszkaniowe – jest prawidłowe,
pozostałych prac związanych z infrastrukturą towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu (drogi, chodniki, zieleń, przyłącza) – jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – według art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się – w świetle art. 8 ust. 1 ustawy – każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W myśl przepisu art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zatem, na wstępie należy zauważyć, że przy kwestii związanej ze stawką podatku VAT dla adaptacji budynku, istotne jest prawidłowe zaklasyfikowanie budynku wg symbolu PKOB. Tym samym, wydając przedmiotową interpretację Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy, tj. na podanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji obiektów.

Tut. Organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego obiektów budowlanych do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania obiektu do właściwego grupowania nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Przy czym na mocy art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Na mocy art. 41 ust. 12 ustawy – stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym – zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy – rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Przepis art. 41 ust. 12b ustawy stanowi, że do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

Zgodnie z art. 41 ust. 12c ustawy – w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Należy zwrócić uwagę na brzmienie art. 2 pkt 12 ustawy, zgodnie z którym przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11. Oznacza to, że co do zasady wszystkie budynki mieszkalne sklasyfikowane w dziale 11 PKOB stanowią obiekty budownictwa mieszkaniowego, a tym samym spełniają definicję budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, o którym mowa w art. 41 ust. 12a ustawy.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.).

Według podziału obiektów budowlanych na sekcje i działy w PKOB w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne.

Budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11, o których mowa w cyt. art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług, to:

budynki mieszkalne jednorodzinne (PKOB 111), czyli samodzielne budynki takie jak: pawilony, wille, domki wypoczynkowe, leśniczówki, domy mieszkalne w gospodarstwach rolnych (bez budynków gospodarstw rolnych), rezydencje wiejskie, domy letnie itp., a także domy bliźniacze lub szeregowe, w których każde mieszkanie ma swoje własne wejście z poziomu gruntu;
budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe (PKOB 112);
budynki zbiorowego zamieszkania (PKOB 113), czyli domy opieki społecznej, internaty i bursy szkolne, domy studenckie, domy dziecka, domy dla bezdomnych, budynki mieszkalne na terenie koszar, zakładów karnych i poprawczych, aresztów śledczych, budynki kościołów i innych związków wyznaniowych, klasztory, domy zakonne, plebanie, kurie, rezydencje biskupie oraz rezydencje Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z przepisami ww. rozporządzenia, budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem. Budynki niemieszkalne są to obiekty budowlane wykorzystywane głównie dla potrzeb niemieszkalnych. Część „mieszkaniowa” budynku mieszkalnego obejmuje pomieszczenia mieszkalne (kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie), pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania (np. wózkarnie, suszarnie).

W myśl § 3 pkt 4 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2015 r., poz. 1422, z późn. zm.), ilekroć w rozporządzeniu mowa jest o budynku mieszkalnym – należy przez to rozumieć:

budynek mieszkalny wielorodzinny,
budynek mieszkalny jednorodzinny.

Zgodnie z § 3 pkt 17 i 18 ww. rozporządzenia Ministra Infrastruktury, przez kondygnację podziemną należy rozumieć kondygnację zagłębioną ze wszystkich stron budynku, co najmniej do połowy jej wysokości w świetle poniżej poziomu przylegającego do niego terenu, a także każdą usytuowaną pod nią kondygnację, natomiast kondygnację nadziemną należy rozumieć każdą kondygnację niebędącą kondygnacją podziemną.

Natomiast z uregulowań zawartych w art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2017 r., poz. 1332, z późn. zm.) wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego należy rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Budynkiem zaś jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach (art. 3 pkt 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 3 pkt 7 i 7a ustawy Prawo budowlane, przez roboty budowlane rozumie się budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego.

Przez przebudowę natomiast rozumie się wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji; w przypadku dróg są dopuszczalne zmiany charakterystycznych parametrów w zakresie niewymagającym zmiany granic pasa drogowego (art. 3 pkt 7a ustawy Prawo budowlane).

W celu zastosowania prawidłowej stawki niezbędnym jest zatem określenie, czy dany obiekt jest obiektem wymienionym w art. 2 pkt 12 ustawy i jakie spełnia funkcje – mieszkalne czy użytkowe.

Podkreślić należy, że obniżone stawki podatku mają charakter wyjątkowy, zatem winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych wprost przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy. Preferencyjna stawka podatku ma zastosowanie do wskazanych w przepisach czynności dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego. Decydujące znaczenie ma fakt, co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów, czy świadczy usługę oraz czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy (dostawa, budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja, przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym).

Należy zauważyć, że rodzaje usług wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, których wykonanie w obiektach budowlanych lub ich częściach zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym daje podstawę do stosowania preferencyjnej stawki podatku od towarów i usług, nie zostały zdefiniowane w tej ustawie. Ustawodawca nie odesłał również w tej materii do stosowania definicji zawartych w innych ustawach, w szczególności w Prawie budowlanym. Dlatego należy przyjąć, że czynności wymienione w art. 41 ust. 12 ustawy, w tym pojęcie remontu i budowy, zostały wprowadzone do tej ustawy w rozumieniu przyjętym w języku powszechnym.

Według Słownika języka polskiego (Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 2005, str. 70, kol. 2) przez budowę należy rozumieć m.in. wznoszenie budowli, budowanie (…).

Natomiast „budować” to znaczy wznosić budowle, pomieszczenia, ich części lub zespoły.

Pojęcie „modernizacja” – według cytowanego Słownika języka polskiego (str. 474, kol. 2) oznacza unowocześnienie i usprawnienie czegoś.

„Przebudowa” zaś, to zgodnie z ww. słownikiem języka polskiego (str. 770, kol. 1), zmiana istniejącego stanu czegoś na inny; ulepszenie, poprawienie czegoś.

Odwołując się natomiast do słownikowego zakresu pojęcia „roboty budowlane” należy wskazać, że zgodnie z definicją zawartą w „Uniwersalnym słowniku języka polskiego” Wydawnictwo Naukowe PWN, określenie „robota” oznacza „zespół czynności podejmowanych w celu wykonania, wyprodukowania, wytworzenia, dokonania czegoś, praca, działanie, działalność, robienie czegoś”.

Budowa, remont, przebudowa, podobnie jak w przypadku innych wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy czynności, powinny zatem dotyczyć elementów konstrukcyjnych obiektów lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, aby mogły korzystać z preferencyjnej stawki podatku na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy.

Analiza powołanych wyżej przepisów prowadzi do wniosku, że warunkiem zastosowania 8% stawki, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy budynków lub ich części. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej, 8% stawki podatku.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem od towarów i usług. Obiekt, będący przedmiotem przedsięwzięcia inwestycyjnego, sklasyfikowany w PKOB 11 był do roku 1992 użytkowany przez Jednostkę Armii Radzieckiej, następnie przekazany do gminy, która aportem wniosła obiekt do Spółki. Spółka podjęła decyzję o adaptacji obiektu na budynek mieszkalny wraz z garażami wbudowanymi w jednej bryle budynku (piwnica), objętym społecznym programem mieszkaniowym. Po przeprowadzeniu oceny stanu technicznego budynku stwierdzono, iż z uwagi na degradację części konstrukcji w pierwszym etapie zrealizuje wyburzenie częściowe budynku i następnie przystąpi do odbudowy budynku. Inwestycja realizowana będzie na podstawie pozwolenia na budowę, określającego zakres jako „Adaptacja budynku (…) na wielorodzinny budynek mieszkalny”.

Zakres usług budowlanych związanych z realizacją inwestycji budynku mieszkalnego mieści się w zakresie zgodnym z art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. stanowią roboty polegające na budowie, modernizacji, przebudowie obiektów budowlanych, gdyż budynek mieszkalny jest zaliczony do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności dotyczą określenia, czy realizacja zadania inwestycyjnego objętego społecznym programem mieszkaniowym, polegającego na adaptacji na cele mieszkalne budynku (klasyfikacja PKOB 11) etapami, tj. częściowa rozbiórka obiektu – I etap, odbudowa i pozostałe prace – II etap, może być objęta preferencyjną stawką podatku 8% dla realizacji części kubaturowej zadania (wyburzenie i odbudowa).

Zamiarem Wnioskodawcy jest adaptacja obiektu na budynek mieszkalny wraz z garażami wbudowanymi w jednej bryle budynku (piwnica), objętym społecznym programem mieszkaniowym. Z uwagi na degradację części konstrukcji w pierwszym etapie Wnioskodawca zrealizuje wyburzenie częściowe budynku i następnie przystąpi do odbudowy budynku.

Z okoliczności sprawy wynika, że Zainteresowany będzie wykonywał usługi budowlane w obiekcie sklasyfikowanym w PKOB w dziale 11, a zatem stanowiącym obiekt budownictwa mieszkaniowego, o którym mowa w art. 2 ust. 12 ustawy.

Jak już wcześniej wskazano, na podstawie art. 41 ust. 12 w związku z art. 41 ust. 2 oraz art. 146a pkt 2 ustawy, 8% stawka podatku VAT znajduje zastosowanie w odniesieniu do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym i lokali mieszkalnych, czyli obiektów sklasyfikowanych w dziale PKOB 11. Przy czym, z powołanej wyżej definicji budynku oraz cyt. przepisów ustawy wynika, że ze stawki preferencyjnej korzystają m.in. budowy i przebudowy, modernizacja wyłącznie budynków, rozumianych jako obiekty budowlane wraz z wbudowanymi w bryle budynku instalacjami.

Przenosząc powołane regulacje prawne na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że skoro przedmiotem świadczenia jest adaptacja na cele mieszkalne budynku sklasyfikowanego w PKOB w dziale 11, w ramach jego budowy, modernizacji i przebudowy, to obniżona stawka podatku w wysokości 8%, na podstawie art. 41 ust. 2 i ust. 12 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy, ma/będzie miała zastosowanie do robót budowlanych wykonywanych w tym obiekcie etapami, tj. I etap częściowa rozbiórka obiektu, II etap odbudowa budynku mieszkalnego.

Podsumowując, realizacja przez Wnioskodawcę zadania inwestycyjnego objętego społecznym programem mieszkaniowym, polegającego na adaptacji na cele mieszkalne budynku sklasyfikowanego w PKOB w dziale 11 etapami (etap I częściowa rozbiórka obiektu, etap II odbudowa budynku mieszkalnego) zarówno w części nadziemnej, jak i podziemnej, w zakresie niewykraczającym poza bryłę tego budynku, opodatkowana jest/będzie preferencyjną 8% stawką podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 2 i ust. 12 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy.

Stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie uznano za prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą także kwestii, czy do pozostałych prac związanych z infrastrukturą towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu (drogi, chodniki, zieleń, przyłącza) można również zastosować preferencyjną 8% stawkę podatku, w przypadku realizacji w ramach jednej umowy wraz z częścią kubaturową, a niezbędnych do funkcjonowania budynku mieszkalnego.

Z uregulowań zawartych w ustawie Prawo budowlane jednoznacznie wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego rozumie się budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. Natomiast z przepisów rozporządzenia w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych wynika, że budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi.

Stwierdzić zatem należy, że w powyższych definicjach nie mieszczą się elementy infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu. Oznacza to, że stawka preferencyjna, przewidziana ww. przepisami art. 41 ust. 12 w związku z art. 41 ust. 2 i art. 146a pkt 2 ustawy, dotyczy czynności tam wymienionych wykonywanych wyłącznie w budynkach, rozumianych jako obiekty budowlane wraz z wbudowanymi w bryle budynku instalacjami i urządzeniami technicznymi lub zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. Stawki tej ustawodawca nie przewidział dla ww. czynności wykonywanych poza tymi obiektami, w tym również dotyczących elementów infrastruktury budowlanej. Do pozostałych usług, wykonywanych poza bryłą budynku zastosowanie ma podstawowa stawka podatku w wysokości 23%.

Powyższe potwierdzają również przepisy art. 146 ust. 1-3 ustawy. Zgodnie z obowiązującym do dnia 31 grudnia 2007 r. art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy, stawkę VAT w wysokości 7% stosowało się m.in. w odniesieniu do robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą.

Ustawodawca nie zrezygnował z posługiwania się w przepisach dotyczących podatku od towarów i usług pojęciem infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu, gdyż art. 146 ustawy nie został uchylony, a zawarte w nim definicje stanowią nadal obowiązujący tekst ustawy. Jednakże przewidziana na jego podstawie możliwość stosowania obniżonej do 7% stawki dla tego typu robót, ustała z dniem 1 stycznia 2008 r.

W myśl art. 146 ust. 2 ustawy – przez roboty związane z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a, rozumie się roboty budowlane dotyczące inwestycji w zakresie obiektów budownictwa mieszkaniowego i infrastruktury towarzyszącej oraz remontów obiektów budownictwa mieszkaniowego.

Na podstawie art. 146 ust. 3 ustawy – przez infrastrukturę towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu, o której mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a, rozumie się:

sieci rozprowadzające, wraz z urządzeniami, obiektami i przyłączami do budynków mieszkalnych,
urządzanie i zagospodarowanie terenu w ramach przedsięwzięć i zadań budownictwa mieszkaniowego, w szczególności drogi, dojścia, dojazdy, zieleń i małą architekturę,
urządzenia i ujęcia wody, stacje uzdatniania wody, oczyszczalnie ścieków, kotłownie oraz sieci wodociągowe, kanalizacyjne, cieplne, elektroenergetyczne, gazowe i telekomunikacyjne

– jeżeli są one związane z obiektami budownictwa mieszkaniowego.

W tym miejscu stwierdzić należy, że od dnia 1 stycznia 2008 r. nastąpiła zmiana przepisów prawa w zakresie opodatkowania infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu. Zmieniono stan prawny wynikający z art. 146 ust. 1 pkt 2 ustawy, w ramach którego budownictwo mieszkaniowe wraz z infrastrukturą towarzyszącą podlegało opodatkowaniu obniżoną stawką podatku w wysokości 7%. Aktualnie zaś do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym stosuje się stawkę obniżoną w wysokości 8% VAT, natomiast infrastruktura towarzysząca budownictwu mieszkaniowemu opodatkowana jest podstawową stawką podatku w wysokości 23%.

Powyższe stanowisko jest zgodne z uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 czerwca 2013 r., sygn. akt I FPS 7/12, z której wynika, że obniżona stawka podatku od towarów i usług, o której mowa w art. 41 ust. 12 ustawy (…) nie może mieć zastosowania do robót dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego wykonywanych poza budynkiem.

Z opisu sprawy wynika, że zadanie inwestycyjne obejmuje prace związane z infrastrukturą towarzyszącą zarówno w bryle budynku oraz poza nią: przyłączenie sieci elektroenergetycznej, przyłączenie sieci gazowej, przyłączenie dostawy wody i odbiór ścieków, przyłączenie do kanalizacji deszczowej, chodniki, drogi, nasadzenia, wiata śmietnikowa.

Mając na względzie powyższe uregulowania stwierdzić należy, że do pozostałych prac związanych z infrastrukturą towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu w zakresie wykraczającym poza bryłę budynku (drogi, chodniki, zieleń, przyłącza), zastosowanie ma/będzie miała stawka podatku w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy. Czynności tych nie można bowiem zaliczyć do czynności wykonywanych w obiektach budownictwa mieszkaniowego. Tym samym, obniżona stawka podatku VAT nie obejmuje/nie będzie obejmować prac związanych z infrastrukturą towarzyszącą wykonywanych poza bryłą budynku.

Podsumowując, dla realizacji zadania inwestycyjnego obejmującego prace związane z infrastrukturą towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu, które wykonane są/będą poza bryłą budynku zastosowanie znajdzie stawka VAT w wysokości 23% zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należało uznać za nieprawidłowe.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Ponadto zauważa się, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii poprawności dokonanego przez Wnioskodawcę zaklasyfikowania budynków według PKOB. Tut. Organ nie jest bowiem właściwy do weryfikacji poprawności dokonanej klasyfikacji budynku według PKOB, gdyż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje towary i usługi według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych zainteresowany podmiot może zwrócić się o udzielenie informacji w tym zakresie do Urzędu Statystycznego. Zatem to Wnioskodawcę obciąża obowiązek i ryzyko prawidłowego sklasyfikowania budynku, a w razie wątpliwości może w tym zakresie zwrócić się do Urzędu Statystycznego.

Ponadto, w sprawie będącej przedmiotem wniosku, należy zwrócić uwagę, że analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym, Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin