2018.02.09 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.16.2018.1.IT
z 9 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 stycznia 2018 r. (data wpływu 9 stycznia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT usług świadczonych na rzecz zakładów ubezpieczeń – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT usług świadczonych na rzecz zakładów ubezpieczeń.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. [dalej: Spółka lub Wnioskodawca] jest spółką świadczącą usługi na rzecz instytucji finansowych (głównie banków, funduszy inwestycyjnych i zakładów ubezpieczeń) z siedzibą w Polsce lub za granicą.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka zawiera umowy [dalej: Umowy], w ramach których świadczy na rzecz zakładów ubezpieczeń [dalej: ZU] usługi m.in. w zakresie prowadzenia rachunkowości oraz wyceny ubezpieczeniowych funduszy kapitałowych [dalej: UFK] w rozumieniu ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej [t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1170 ze zm.; dalej: ustawa o działalności ubezpieczeniowej].

Usługi świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz ZU w odniesieniu do UFK obejmują w szczególności:

prowadzenie ksiąg rachunkowych odrębnie dla każdego UFK zgodnie z ustawą o działalności ubezpieczeniowej oraz ustawą z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości [t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 2342];
prowadzenie rejestru funduszy odrębnie dla każdego UFK na podstawie posiadanych danych;
przekazywanie danych z ksiąg rachunkowych UFK na rzecz (i) ZU, (ii) Komisji Nadzoru Finansowego, (iii) audytorów oraz (IV) innych podmiotów wskazanych przez ZU;
przekazywanie do UFK danych finansowych UFK w terminach umożliwiających przygotowanie sprawozdań oraz ich publikację na stronie internetowej UFK;
uzgadnianie zapisów kont księgi pomocniczej z kontami syntetycznymi księgi głównej oraz odpowiednich zestawień obrotów i sald po zakończeniu miesięcznego okresu sprawozdawczego;
badanie pod względem formalnym i rachunkowym poprawności dokumentów księgowych dostarczonych przez ZU, będących podstawą wpisów do ksiąg;
gromadzenie i przechowywanie dowodów księgowych oraz pozostałej dokumentacji;
realizację obowiązków raportowych wobec Narodowego Banku Polskiego;
wycenę aktywów UFK we współpracy z ZU lub podmiotem wskazanym przez ZU;
prowadzenie uzgodnień z ZU lub podmiotem przez niego wskazanym w zakresie wyceny UFK;
ustalanie zobowiązań dotyczących UFK na potrzeby ich wyceny;
monitorowanie przestrzegania limitów inwestycyjnych określonych w regulaminach UFK

[dalej łącznie jako: Usługi].

W związku ze świadczeniem Usług na rzecz ZU Spółka jest uprawniona do wynagrodzenia ustalanego na zasadach przewidzianych w Umowach. Zgodnie z Umowami, zapłata wynagrodzenia należnego Spółce następuje na podstawie faktur wystawionych przez Wnioskodawcę na ZU.

W związku z wykonywaną działalnością Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług [dalej: VAT].

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przedstawione w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Usługi świadczone przez Spółkę na rzecz ZU podlegają zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. c) ustawy VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawione w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Usługi świadczone przez Spółkę na rzecz ZU stanowią usługi zarządzania ubezpieczeniowymi funduszami kapitałowymi w rozumieniu przepisów o działalności ubezpieczeniowej, które podlegają zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. c) ustawy VAT.

Uwagi ogólne

Zwolnienie z VAT dla usług zarządzania ubezpieczeniowymi funduszami kapitałowymi w przepisach polskich i unijnych

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT opodatkowaniu VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 8 ust. 1 ustawy VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy VAT podstawowa stawka VAT wynosi obecnie 23%. Niemniej, w przepisach o VAT ustawodawca przewidział szereg przypadków, w których świadczenie usługi podlega zwolnieniu z podatku.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. c) ustawy VAT zwalnia się z podatku usługi zarządzania ubezpieczeniowymi funduszami kapitałowymi w rozumieniu przepisów o działalności ubezpieczeniowej.

Stosownie do art. 43 ust. 15 ustawy VAT, zwolnienie z VAT, o którym mowa ww. przepisie nie ma zastosowania do czynności ściągania długów, w tym factoringu, usług doradztwa oraz usług w zakresie leasingu.

Art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. c) ustawy VAT jest jednym z przepisów stanowiących przejaw implementacji do polskiego porządku prawnego art. 135 ust. 1 lit. g) Dyrektywy Rady 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej [dalej: Dyrektywa VAT], zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają zarządzanie specjalnymi funduszami inwestycyjnymi, określonymi przez państwa członkowskie.

Definicja pojęcia „zarządzanie specjalnymi funduszami inwestycyjnymi”

W Dyrektywie VAT nie została przewidziana definicja pojęcia „zarządzanie specjalnymi funduszami inwestycyjnymi”. Funkcje realizowane w ramach „zarządzania” zostały natomiast wskazane w załączniku nr II [dalej: Załącznik] do Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/65/WE w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) [dalej: Dyrektywa UCITS].

Zgodnie z art. 2 ust. 1 lit. b) Dyrektywy UCITS, spółką zarządzającą jest spółka, której zasadniczym rodzajem działalności jest zarządzanie UCITS w formie funduszy wspólnych lub spółek inwestycyjnych (zarządzanie zbiorowym portfelem UCITS). Działalność związana z zarządzaniem UCITS obejmuje zaś obowiązki, o których mowa w Załączniku, tj.:

zarządzanie inwestycjami,
administracja:
1. obsługa prawna i obsługa rachunkowo-księgowa w zakresie zarządzania funduszem;
2. zapytania klientów;
3. wycena i wyznaczanie ceny (w tym zwroty podatkowe);
4. monitorowanie przestrzegania uregulowań;
5. prowadzenie rejestru posiadaczy jednostek uczestnictwa;
6. wypłata zysków;
7. emisja i umarzanie jednostek uczestnictwa;
8. rozliczanie umów (w tym wysyłanie potwierdzeń);
9. prowadzenie ksiąg,

- wprowadzanie do obrotu.

Z Załącznika wynika więc, że na zarządzanie specjalnymi funduszami inwestycyjnymi składają się nie tylko działania polegające na zarządzaniu inwestycjami (realizacją polityki inwestycyjnej funduszy), lecz również czynności z zakresu administracji, w tym zapewnieniu obsługi rachunkowo-księgowej jak i wycenie aktywów funduszy. Zarządzanie specjalnym funduszem inwestycyjnym obejmuje zatem zarówno zarządzanie jego portfelem inwestycyjnym, jak też wykonywanie czynności administracyjnych w stosunku do samego funduszu. Powyższe znajduje potwierdzenie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej [dalej: TSUE] (vide: dalsze uwagi)

Zwolnienie dla usług zarządzania specjalnymi funduszami inwestycyjnymi w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej

W orzecznictwie TSUE wskazuje się, że pojęcie „zarządzanie specjalnymi funduszami inwestycyjnymi”, o którym mowa w art. 135 ust. 1 lit. g) Dyrektywy VAT jest autonomicznym pojęciem prawa wspólnotowego, którego treść nie może być zmieniona przez państwa członkowskie (tak np. TSUE w wyroku w sprawie C- 169/04 Abbey National plc). Oznacza to, że zakres zwolnienia z VAT przewidzianego w ww. przepisie (a w konsekwencji zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. c ustawy VAT) należy interpretować w zgodzie z prawem wspólnotowym oraz orzecznictwem TSUE.

W przywołanym wyroku TSUE wskazał również, że zarządzanie funduszami powierniczymi (obecnie specjalnymi funduszami inwestycyjnymi) jest określane w zależności od rodzaju świadczonych usług, a nie w zależności od osoby świadczącej lub odbiorcy usług. Oznacza to, że zwolnienie z VAT dla usług zarządzania funduszami inwestycyjnymi ma charakter stricte przedmiotowy. O zastosowaniu tego zwolnienia decyduje zatem zakres/charakter czynności podejmowanych przez usługodawcę, a nie jego status. Nie istnieją zatem przeszkody, aby analizowane zwolnienie z VAT było stosowane również do usług świadczonych przez podmioty inne niż powołane do prowadzenia spraw specjalnych funduszy i ich reprezentacji wobec osób trzecich (np. towarzystwo funduszy inwestycyjnych), pod warunkiem, że podejmowane przez nie czynności wpisują się w katalog działań objętych zwolnieniem z VAT. Powyższe znalazło m.in. potwierdzenie w wyroku w sprawie C-275/11 GfBk Gesellschaft fur Borsenkommunikation mbH, w którym TSUE potwierdził możliwość stosowania zwolnienia z VAT do usług (doradztwa inwestycyjnego) świadczonych przez osobę trzecią na rzecz spółki inwestycyjnej zarządzającej specjalnym funduszem inwestycyjnym (tj. do usług zleconych innemu podmiotowi przez towarzystwo funduszy inwestycyjnych).

Ponadto, z orzecznictwa TSUE wynika, że w celu ustalenia, czy dane usługi (świadczone przez osobę trzecią) podlegają zwolnieniu z VAT, należy zbadać, czy są one nierozerwalnie związane z działalnością właściwą dla podmiotów zarządzających specjalnym funduszem inwestycyjnym, tak że ich skutkiem jest spełnianie szczególnych i istotnych funkcji zarządzania specjalnym funduszem inwestycyjnym. Przy tym, w wyroku w sprawie C-275/11 GfBk Gesellschaft fur Borsenkommunikation mbH TSUE jednoznacznie wskazał, że:

„Poza czynnościami polegającymi na zarządzaniu portfelem, do szczególnych funkcji przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania należą funkcje administrowania samymi przedsiębiorstwami zbiorowego inwestowania, takie jak te wymienione w załączniku II do dyrektywy 85/611 zmienionej dyrektywą 2001/107 w rubryce „Administracja” (...)”.

W tym zakresie TSUE powołał się na swój wcześniejszy wyrok w sprawie Abbey National, zgodnie z którym zwolnienie z VAT dotyczące zarządzania funduszami inwestycyjnymi „(...) poza czynnościami polegającymi na zarządzaniu zbiorowym portfelem obejmuje czynności, które polegają na zarządzaniu samymi przedsiębiorstwami zbiorowego inwestowania w papiery wartościowe, takie jak te zamieszczone w załączniku II do zmienionej dyrektywy 85/611 w rubryce „Administracja”, które są czynnościami właściwymi przedsiębiorstwom zbiorowego inwestowania”.

Z wyroku w sprawie GfBk Gesellschaft fur Borsenkommunikation mbH wynika również, że wyliczenie zawarte w Załączniku nie jest wyczerpujące. Stąd, nawet gdyby dane usługi nie były w nim wymienione, nie wyklucza to objęcia ich zwolnieniem z VAT jako usług zarządzania funduszami inwestycyjnymi.

Mając na uwadze powyższe, zwolnieniu z VAT podlegają usługi, które są związane ściśle z działalnością specjalnego funduszu inwestycyjnego. Przy tym, mogą one dotyczyć zarówno „podstawowej” działalności funduszu o charakterze inwestycyjnym, jak też bieżącej działalności specjalnego funduszu inwestycyjnego w związku z jego funkcjonowaniem w obrocie gospodarczym. Zwolnienie z VAT znajdzie zatem zastosowanie do tych usług, które są specyficzne/właściwe dla funkcjonowania specjalnego funduszu inwestycyjnego.

Warto również zwrócić uwagę na aspekt podniesiony w wyroku w sprawie C-275/11 GfBk Gesellschaft fur Borsenkommunikation mbH, w którym TSUE uznał, że:

„Fakt, iż usługi doradcze i informacyjne świadczone przez osobę trzecią nie wiążą się z dokonaniem zmian w sytuacji prawnej lub finansowej funduszu również nie stoi na przeszkodzie objęciu ich pojęciem „zarządzania” specjalnym funduszem inwestycyjnym w rozumieniu art. 13 część B lit. d) pkt 6 szóstej dyrektywy [obecnie art. 135 ust. 1 lit. g Dyrektywy VAT - przypis Wnioskodawcy]”.

Powyższe dodatkowo potwierdza, że dla objęcia zwolnieniem z VAT czynności wykonywanych na rzecz specjalnego funduszu inwestycyjnego nie jest konieczne, aby czynności te dotyczyły stricte działalności funduszu o charakterze inwestycyjnym (i polegały np. na podejmowaniu decyzji inwestycyjnych). Zarządzanie funduszem inwestycyjnym może zatem polegać nie tylko na gospodarowaniu środkami, którymi dysponuje fundusz/realizowaniu polityki inwestycyjnej, ale także realizowaniu funkcji związanych z bieżącą działalnością funduszu (np. poprzez zapewnienie jego obsługi rachunkowo-księgowej i wyceny posiadanych przez niego aktywów).

Podsumowując, z powołanego orzecznictwa TSUE wynika, że:

państwa członkowskie nie mogą samodzielnie tworzyć definicji zarządzania na potrzeby omawianego zwolnienia z VAT;
wypracowana przez TSUE definicja zarządzania oparta na Dyrektywie UCITS zawiera w sobie oprócz typowego zarządzania aktywami również czynności administracyjne wymienione w Załączniku, w tym usługi w zakresie wyceny i prowadzenia księgowości specjalnych funduszy inwestycyjnych;
zwolnienie z VAT dla usług świadczonych na rzecz specjalnych funduszy inwestycyjnych ma charakter przedmiotowy - o możliwości zastosowania tego zwolnienia nie decyduje status podatnika (usługodawcy), lecz zakres/charakter podejmowanych przez niego działań;
zwolnienie z VAT dotyczy usług, które są specyficzne/istotne w kontekście działalności specjalnego funduszu inwestycyjnego - oznacza to, że usługi takie powinny mieć realny wpływ na funkcjonowanie funduszu.

Definicja pojęcia „ubezpieczeniowy fundusz kapitałowy”

Rozpatrując zakres zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. c) ustawy VAT, należy zwrócić uwagę, że odnosi się ono do pojęcia „ubezpieczeniowy fundusz kapitałowy”, o którym mowa w ustawie o działalności ubezpieczeniowej. Polski ustawodawca skorzystał zatem z przewidzianej przez unijnego prawodawcę swobody w zakresie określenia, jakich podmiotów mogą dotyczyć usługi zarządzania objęte zwolnieniem z VAT.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 50 ustawy o działalności ubezpieczeniowej UFK w ubezpieczeniu, o którym mowa w dziale I w grupie 3 załącznika do tej ustawy (ubezpieczenia na życie), to wydzielony fundusz aktywów stanowiący rezerwę tworzoną ze składek ubezpieczeniowych, inwestowany w sposób określony w umowie ubezpieczenia.

Usługi świadczone przez Wnioskodawcę w odniesieniu do UFK

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku Usług świadczonych przez Spółkę na rzecz ZU spełnione są warunki, o których mowa w punkcie 2 powyżej. W związku z powyższym Wnioskodawca stoi na stanowisku, że Usługi (polegające w szczególności na obsłudze księgowo rachunkowej, prowadzeniu ksiąg i wycenie UFK), objęte są zwolnieniem z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. c) ustawy VAT.

W ocenie Wnioskodawcy czynności podejmowane przez Spółkę na rzecz ZU w odniesieniu do UFK wpisują się w zawarty w Załączniku katalog usług z zakresu zarządzania specjalnymi funduszami inwestycyjnymi. Czynności obejmujące (i) wycenę i wyznaczanie ceny specjalnych funduszy inwestycyjnych, (ii) obsługę rachunkowo-księgową takich funduszy oraz (iii) prowadzenie ksiąg funduszy, zostały bowiem wprost wymienione w Dyrektywie UCITS jako elementy składające się na zarządzanie specjalnym funduszem inwestycyjnym.

Dodatkowo należy zauważyć, iż czynności, które Spółka wykonuje w ramach świadczonych Usług polegają przede wszystkim na zapewnieniu możliwości bieżącego funkcjonowania UFK głównie poprzez prowadzenie ksiąg rachunkowych UFK, prowadzenie rejestru funduszy odrębnie dla każdego UFK, przekazywanie danych z ksiąg rachunkowych uprawnionym podmiotom, dokonywanie wyceny.

Nie ulega zatem wątpliwości, że czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w stosunku do UFK są specyficzne i umożliwiają ich właściwe funkcjonowanie. Usługi te obejmują bowiem swoim zakresem istotne czynności związane z rachunkowością i sprawozdawczością ZU w odniesieniu do UFK, umożliwiając przede wszystkim realizację zasadniczych celów, dla których powołane zostały UFK (tj. realizacji polityki inwestycyjnej). Prowadzenie polityki inwestycyjnej przez ZU w zakresie UFK bez ich obsługi księgowo-rachunkowej oraz wyceny byłoby znacznie utrudnione/niemożliwe.

Powyższej konkluzji nie zmienia fakt, iż Usługi świadczone przez Spółkę zasadniczo nie polegają na podejmowaniu/realizowaniu decyzji inwestycyjnych w odniesieniu do aktywów UFK. Jak wskazano, są one specyficzne/właściwe w kontekście realizacji celów UFK, w związku z czym nadal wpisują się w zarządzanie specjalnym funduszem inwestycyjnym, rozumianym zgodnie z orzecznictwem TSUE (w szczególności w zakresie, w jakim odwołuje się ono do Załącznika). Należy zauważyć, że bez znaczenia dla możliwości zastosowania przedmiotowego zwolnienia z VAT powinien pozostawać przy tym fakt, kto świadczy omawiane usługi zarządzania, tj. że są one świadczone przez podmiot inny niż ZU, czyli Spółkę. Jak bowiem wskazano, zwolnienie z VAT dla usług zarządzania UFK ma charakter przedmiotowy, istotny jest zatem przedmiot tego świadczenia, który powinien wpisywać się w zarządzanie funduszami, o którym mowa w Dyrektywie UCITS, a nie forma prawna, w ramach której podmiot wykonujący określone czynności funkcjonuje w obrocie gospodarczym.

W związku z powyższym, przedstawione w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Usługi świadczone przez Spółkę w odniesieniu do UFK:

odpowiadają usługom zarządzania, o których mowa w Dyrektywie UCITS oraz
ich przedmiotem są UFK w rozumieniu ustawy o działalności ubezpieczeniowej,

podlegają one zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. c) ustawy VAT.

Przedstawione wyżej stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez właściwe organy podatkowe. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z 3 lipca 2013 r. (sygn. IPPP1/443-1538/11/13-5/S/AW) Dyrektor Izby Skarbowej [dalej: DIS] w Warszawie w okolicznościach analogicznych do będących przedmiotem niniejszego wniosku wskazał, że:

„Przepisy ustawy o VAT przewidują w art. 43 ust. 1 pkt 12 zwolnienie dla m.in. usług zarządzania ubezpieczeniowymi funduszami inwestycyjnymi w rozumieniu przepisów o działalności ubezpieczeniowej. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi w zakresie zarządzania administracyjnego i prowadzenia rachunkowości ubezpieczeniowych funduszy kapitałowych obejmują opracowywanie i aktualizację polityki rachunkowej funduszy, sporządzanie raportów i sprawozdań funduszy, badanie poprawności dokumentów księgowych, wycenę jednostek uczestnictwa, ustalanie zobowiązań, wartości aktywów. Zatem należy uznać, iż świadczone usługi noszą znamiona usług w zakresie sprawowania zarządu, administrowania, dotyczą bowiem istotnych czynności związanych z rachunkowością i sprawozdawczością towarzystw ubezpieczeniowych. Ponadto usługi świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz instytucji finansowych tworzą odrębną całość oraz są specyficzne i istotne dla zarządzania tymi funduszami. Zatem w świetle wniosków płynących z przytoczonego wyżej orzeczenia TSUE C-169/04 niewątpliwie mieszczą się w zakresie art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy, który stanowi implementację przepisu art. 135 (1) (g) Dyrektywy 2006/112/WE.

Reasumując, świadczone przez Wnioskodawcę usługi zarządzania administracyjnego i prowadzenia rachunkowości ubezpieczeniowych funduszy kapitałowych korzystają ze zwolnienia od podatku VAT”.

Ponadto, w interpretacji indywidualnej z 7 grudnia 2011 r. DIS w Warszawie (sygn. IPPP1/443-1389/11-2/MP) potwierdził, że:

„Mając na uwadze, iż czynności polegające na zarządzaniu aktywami lokowanymi w ubezpieczeniowych funduszach kapitałowych wykonywane będą przez Oddział na zlecenie Towarzystwa oraz zważywszy, że czynności te wykonywane będą w imieniu i na rachunek Towarzystwa, w ocenie Oddziału, czynności wykonywane przez Oddział należy traktować jako usługi zarządzania ubezpieczeniowymi funduszami kapitałowymi.

W konsekwencji wynagrodzenie za te usługi będzie w całości zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług”.

Podobne stanowisko wyrażone zostało również w prawomocnym wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 17 stycznia 2013 r. (sygn. III SA/Wa 1467/12), a także w interpretacji indywidualnej DIS w Warszawie z 29 grudnia 2010 r. (sygn. IPPP1-443-1096/10-2/PR).

W ocenie Wnioskodawcy, pomimo że w ww. interpretacjach jako podstawa zwolnienia z VAT przywołany został art. 43 ust. 8 ustawy VAT uchylony z dniem 1 kwietnia 2013 r., konkluzje w nich zawarte zachowują aktualność również w obecnym stanie prawnym.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wnosi jak na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w ustawie, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy, zwalnia się od podatku usługi zarządzania:

funduszami inwestycyjnymi, alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi i zbiorczymi portfelami papierów wartościowych - w rozumieniu przepisów o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi,
portfelami inwestycyjnymi funduszy inwestycyjnych i alternatywnych funduszy inwestycyjnych, o których mowa w lit. a, lub ich częścią,
ubezpieczeniowymi funduszami kapitałowymi w rozumieniu przepisów o działalności ubezpieczeniowej,
otwartymi funduszami emerytalnymi oraz dobrowolnymi funduszami emerytalnymi w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, a także Funduszem Gwarancyjnym utworzonym na podstawie tych przepisów,
pracowniczymi programami emerytalnymi w rozumieniu przepisów o pracowniczych programach emerytalnych,
obowiązkowym systemem rekompensat oraz funduszem rozliczeniowym utworzonymi na podstawie przepisów prawa o publicznym obrocie papierami wartościowymi, a także innymi środkami i funduszami, które są gromadzone lub tworzone w celu zabezpieczenia prawidłowego rozliczenia transakcji zawartych w obrocie na rynku regulowanym w rozumieniu tych przepisów albo w obrocie na giełdach towarowych w rozumieniu przepisów o giełdach towarowych, przez partnera centralnego, agenta rozrachunkowego lub izbę rozliczeniową w rozumieniu przepisów o ostateczności rozrachunku w systemach płatności i systemach rozrachunku papierów wartościowych oraz zasadach nadzoru nad tymi systemami.

Na podstawie art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41, nie mają zastosowania do:

czynności ściągania długów, w tym factoringu;
usług doradztwa;
usług w zakresie leasingu.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawiera umowy, w ramach których świadczy na rzecz zakładów ubezpieczeń [dalej: ZU] usługi m.in. w zakresie prowadzenia rachunkowości oraz wyceny ubezpieczeniowych funduszy kapitałowych [dalej: UFK] w rozumieniu ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej.

Usługi świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz ZU w odniesieniu do UFK obejmują w szczególności:

prowadzenie ksiąg rachunkowych odrębnie dla każdego UFK zgodnie z ustawą o działalności ubezpieczeniowej oraz ustawą z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości [t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 2342];
prowadzenie rejestru funduszy odrębnie dla każdego UFK na podstawie posiadanych danych;
przekazywanie danych z ksiąg rachunkowych UFK na rzecz (i) ZU, (ii) Komisji Nadzoru Finansowego, (iii) audytorów oraz (IV) innych podmiotów wskazanych przez ZU;
przekazywanie do UFK danych finansowych UFK w terminach umożliwiających przygotowanie sprawozdań oraz ich publikację na stronie internetowej UFK;
uzgadnianie zapisów kont księgi pomocniczej z kontami syntetycznymi księgi głównej oraz odpowiednich zestawień obrotów i sald po zakończeniu miesięcznego okresu sprawozdawczego;
badanie pod względem formalnym i rachunkowym poprawności dokumentów księgowych dostarczonych przez ZU, będących podstawą wpisów do ksiąg;
gromadzenie i przechowywanie dowodów księgowych oraz pozostałej dokumentacji;
realizację obowiązków raportowych wobec Narodowego Banku Polskiego;
wycenę aktywów UFK we współpracy z ZU lub podmiotem wskazanym przez ZU;
prowadzenie uzgodnień z ZU lub podmiotem przez niego wskazanym w zakresie wyceny UFK;
ustalanie zobowiązań dotyczących UFK na potrzeby ich wyceny;
monitorowanie przestrzegania limitów inwestycyjnych określonych w regulaminach UFK

[dalej łącznie jako: Usługi].

Na tle tak przedstawionego opisu sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwości w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT świadczonych na rzecz ZU usług.

Należy wskazać, że zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika. Zaznaczyć należy, że obie te cechy powinny zostać spełnione łącznie, co oznacza, że w odniesieniu do danej czynności konkretny podmiot powinien występować w charakterze podatnika.

Z ogólnych reguł konstrukcyjnych podatku od towarów i usług wynika konieczność, aby podmiot wykonujący czynność opodatkowaną występował w odniesieniu do niej jako podatnik.

Co do zasady, podmiotem zobowiązanym do opodatkowania i rozliczenia podatku z tytułu świadczenia usług na terytorium kraju jest usługodawca.

Podatek VAT jest podatkiem o charakterze terytorialnym. Opodatkowaniu w danym państwie podlegają tylko te czynności, które zostaną uznane – na tle przepisów o miejscu świadczenia za wykonane w tym państwie. Zatem określenie miejsca świadczenia determinuje miejsce opodatkowania. Ustalenie miejsca świadczenia jest szczególnie istotne w przypadku usług, które odbywa się pomiędzy podmiotami podlegającymi różnym jurysdykcjom podatkowym lub usług, które mają charakter transgraniczny.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy o podatku od towarów i usług. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług, które uregulowane zostało w rozdziale 3 ustawy.

Zgodnie z art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Spółka spełnia definicję podatnika wprowadzoną art. 28a ustawy.

Zgodnie z zasadą ogólną wynikającą z art. 28b ust. 1 ustawy miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

W przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności (art. 28b ust. 2).

W myśl art. 2 pkt 9 ustawy przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Podatnikami są również zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
usługobiorcą jest:
- w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
- w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.

Na wstępie, analizując czynności świadczone na rzecz zakładów ubezpieczeń należy rozważyć czy na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług zdarzenie to stanowi zdarzenie podlegające regulacjom tej ustawy.

Z okoliczności powołanych przez Wnioskodawcę wynika, że Spółka świadczy usługi na rzecz instytucji finansowych z siedzibą w Polsce lub za granicą. W związku ze świadczeniem Usług Spółka jest uprawniona do wynagrodzenia. Tym samym, opodatkowanie przedmiotowej usługi będzie uzależnione od prawidłowego wskazania miejsca świadczenia usług określonego w art. 28b ustawy.

Zatem, biorąc pod uwagę art. 28b ustawy należy stwierdzić, że:

gdy Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie w związku ze świadczoną usługą dla podmiotu krajowego - Wnioskodawca występuje w charakterze podatnika obowiązanego do rozliczenia usługi na terytorium kraju,
gdy Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie w związku ze świadczoną usługą dla podmiotu zagranicznego - Wnioskodawca nie występuje w charakterze podatnika.

W przypadku, gdy miejsce świadczenia usługi zostanie określone na terytorium kraju, należy następnie rozważyć, czy świadczone usługi, o których mowa we wniosku będą korzystały ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy.

W odniesieniu do powyższego należy wskazać, że zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy znajdzie zastosowanie w przypadku, gdy usługi zarządzania dotyczą m.in. ubezpieczeniowych funduszy kapitałowych w rozumieniu przepisów o działalności ubezpieczeniowej.

Zgodnie z art. 135 ust. 1 lit. g Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L. Nr 347, s. 1 z późn. zm.) państwa członkowskie zwalniają transakcje, zarządzanie specjalnymi funduszami inwestycyjnymi, określonymi przez państwa członkowskie.

Analizując przedstawione powyżej regulacje zauważyć należy, że użyte w art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. c ustawy, pojęcie „usługi zarządzania funduszami inwestycyjnymi i zbiorczymi portfelami papierów wartościowych – w rozumieniu przepisów o funduszach inwestycyjnych” odpowiada określeniom wskazanym w art. 135 (1) (g) Dyrektywy 2006/112/WE – „transakcje, zarządzanie specjalnymi funduszami inwestycyjnymi, określonymi przez państwa członkowskie”. Odpowiednikiem powyższego przepisu był w VI Dyrektywie art. 13 część B lit d.

Pojęcie „zarządzanie”, o którym mowa w art. 13B (6) (d) Szóstej Dyrektywy (obecnie art. 135 (1) (g) Dyrektywy 2006/112/WE Rady) zdefiniował TSUE w orzeczeniu z dnia 21 października 2004 r. w sprawie C-8/03 (Banque Bruxelles Lambert S.A. (BBL) v. Państwo Belgijskie), w którym Rzecznik Generalny podkreślił: „Otóż cel ten wymaga takiego zakreślenia zwolnienia, aby nie naruszało ono zasady powszechności podatku, bez czynienia go jednak bezprzedmiotowym. Z tego punktu widzenia dopuszczalne jest objęcie zwolnieniem wszystkich transakcji bezpośrednio związanych z systemem zarządzania funduszami powierniczymi. Tym samym nie można ograniczać zwolnienia tylko do podejmowania decyzji. Niemniej jednak nie można rozciągać go na wszystkie usługi świadczone na rzecz przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania, które znajdują się w takiej sytuacji, jak fundusze powiernicze. Moim zdaniem, transakcje, które obejmują zwolnienie, winny ograniczać się do tych, które są ściśle związane z prowadzeniem funduszu, to znaczy da określania polityki inwestycyjnej, kupna i sprzedaży aktywów. O ile zwolnione transakcje nie ograniczają się do podejmowania decyzji, o tyle jednak muszą one bezpośrednio dotyczyć transakcji handlowych papierami wartościowymi. Aby móc zastosować zwolnienie, należy ustalić, że dane świadczenia są nierozerwalnie związane z transakcjami bezpośrednio zwolnionymi przez szóstą dyrektywę. Z kolei świadczenia, które można łatwo oddzielić od zarządzania funduszem w ścisłym tego słowa znaczeniu, należy uznać za podlegające podatkowi”.

Natomiast, doprecyzowania powyższej definicji dokonał TSUE w orzeczeniu z dnia 4 maja 2006 r. w sprawie C-169/04 (Abbey National plc Inscape Investment Fund v. Commissioners of Customs & Excise), w którym Trybunał podkreślił, że „pojęcie „zarządzania” funduszami powierniczymi jest autonomicznym pojęciem prawa wspólnotowego, którego treść nie może być zmieniona przez państwa członkowskie. Zarządzanie funduszami powierniczymi obejmuje usługę w zakresie administracyjnego zarządzania i prowadzenia rachunkowości funduszy świadczone przez podmiot zarządzający będący osobą trzecią, jeżeli tworzą one odrębną całość i wypełniają funkcję specyficzną i istotną dla zarządzania tymi funduszami. Natomiast pojęcie to nie obejmuje świadczenia usług odpowiadających obowiązkom wypełnianym przez depozytariusza, takim jak wymienione w art. 7 ust. 1 i 3 oraz art. 14 ust. 1 i 3 Dyrektywy Rady 85/611/EWG z dnia 20 grudnia 1985 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS)”.

Ze względu na fakt, iż pojęcie „zarządzania” funduszami inwestycyjnymi przewidziane w powołanym powyżej art. 135 Dyrektywy 2006/112/WE stanowi autonomiczne pojęcie prawa wspólnotowego, powinno więc być zdefiniowane z punktu widzenia prawa wspólnotowego, a jego treści nie można zmienić.

Dyrektywa 112 nie definiuje pojęcia „zarządzania specjalnymi funduszami inwestycyjnymi”. W powyższym zakresie zasadnym jest więc odniesienie się do Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/65/WE z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) (Dz.U.UE.L. 2009.302.32).

Zgodnie z art. 6 ust. 2 Dyrektywy 2009/65/WE, działalność związana z zarządzaniem przedsiębiorstwami zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) obejmuje obowiązki, o których mowa w załączniku II. Zgodnie z treścią załącznika II, funkcje wchodzące w skład zbiorowego zarządzania portfelem to funkcje obejmujące:

zarządzanie inwestycjami,
administrację:
1. obsługa prawna i obsługa rachunkowo-księgowa w zakresie zarządzania funduszem;
2. zapytania klientów;
3. wycena i wyznaczanie ceny (w tym zwroty podatkowe);
4. monitorowanie przestrzegania uregulowań;
5. prowadzenie rejestru posiadaczy jednostek uczestnictwa;
6. wypłata zysków;
7. emisja i umarzanie jednostek uczestnictwa;
8. rozliczanie umów (w tym wysyłanie potwierdzeń);
9. prowadzenie ksiąg,
wprowadzanie do obrotu.

Z powołanego orzecznictwa TSUE wynika więc, że :

państwa członkowskie nie mogą samodzielnie tworzyć definicji zarządzania na potrzeby omawianego zwolnienia z VAT,
wypracowana przez TSUE definicja zarządzania oparta na Dyrektywie UCITS zawiera w sobie oprócz usług typowego zarządzania aktywami również czynności administracyjne wymienione w załączniku II tej dyrektywy, w tym usługi w zakresie zarządzania administracyjnego i prowadzenia rachunkowości funduszy,
w przypadku zlecenia usług w zakresie zarządzania administracyjnego i prowadzenia rachunkowości funduszy podmiotom trzecim, zwolnienie z VAT przysługuje, o ile tworzą one odrębną całość, która – jeśli ją oceniać globalnie – wypełnia specyficzne i istotne funkcje usługi zarządzania.

Z kolei, zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 50 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. z 2017 r. poz. 1170 z późn. zm), ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym w ubezpieczeniu, o którym mowa w dziale I w grupie 3 załącznika do ustawy (ubezpieczenia na życie, jeżeli są związane z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym, a także ubezpieczenia na życie, w których świadczenie zakładu ubezpieczeń jest ustalane w oparciu o określone indeksy lub inne wartości bazowe) jest wydzielony fundusz aktywów stanowiący rezerwę tworzoną ze składek ubezpieczeniowych, inwestowany w sposób określony w umowie ubezpieczenia.

Ubezpieczenia związane z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym (UFK) polegają na tym, że ubezpieczyciel tworzy kilka (lub więcej) ubezpieczeniowych funduszy kapitałowych, wskazując w jakie konkretne aktywa inwestowane będą środki zgromadzone w danym UFK. Klient wpłacając składkę ubezpieczeniową wskazuje, na który (które) UFK składka jest przeznaczona – uzyskuje tym samym udziały w określonych UFK. Wybierając konkretny UFK klient de facto decyduje w jakiego rodzaju aktywa zainwestowane zostaną jego środki pieniężne. W tracie umowy ubezpieczenia klient może wielokrotnie zmieniać sposób alokowania (inwestowania) swojej składki ubezpieczeniowej, poprzez umorzenie udziałów w pewnych UFK i alokowanie uzyskanych z tego tytułu środków w inne UFK. W tego rodzaju ubezpieczeniu klient ponosi ryzyko inwestycyjne, decydując w pełni o sposobie inwestowania składki, a wypłacane na jego rzecz świadczenie ubezpieczeniowe jest uzależnione od powodzenia obranej przez niego strategii inwestycyjnej.

Przepisy ustawy o VAT przewidują w art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. c) zwolnienie dla m.in. usług zarządzania ubezpieczeniowymi funduszami kapitałowymi w rozumieniu przepisów i działalności ubezpieczeniowej. Spółka świadczy usługi polegające w szczególności na obsłudze księgowo rachunkowej, prowadzeniu ksiąg i wycenie UFK, w zakres których wchodzą czynności obejmujące (i) wycenę i wyznaczanie ceny specjalnych funduszy inwestycyjnych, (ii) obsługę rachunkowo-księgową takich funduszy oraz (iii) prowadzenie ksiąg funduszy. Są to zatem elementy składające się na zarządzanie specjalnym funduszem inwestycyjnym. Dodatkowo – jak słusznie zauważa Wnioskodawca - czynności, które Spółka wykonuje w ramach świadczonych Usług polegają przede wszystkim na zapewnieniu możliwości bieżącego funkcjonowania UFK głównie poprzez prowadzenie ksiąg rachunkowych UFK, prowadzenie rejestru funduszy odrębnie dla każdego UFK, przekazywanie danych z ksiąg rachunkowych uprawnionym podmiotom, dokonywanie wyceny.

Nie ulega zatem wątpliwości, że czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w stosunku do UFK są specyficzne i umożliwiają ich właściwe funkcjonowanie. Usługi te obejmują bowiem swoim zakresem istotne czynności związane z rachunkowością i sprawozdawczością zakładów ubezpieczeń w odniesieniu do UFK, umożliwiając przede wszystkim realizację zasadniczych celów, dla których powołane zostały UFK (tj. realizacji polityki inwestycyjnej). Prowadzenie polityki inwestycyjnej przez zakład ubezpieczeń w zakresie UFK bez ich obsługi księgowo-rachunkowej oraz wyceny byłoby znacznie utrudnione/niemożliwe.

Tym samym, wskazane okoliczności sprawy pozwalają na uznanie, że świadczone usługi noszą znamiona usług w zakresie zarządzania ubezpieczeniowymi funduszami inwestycyjnymi, tworzą bowiem odrębną całość oraz są specyficzne i istotne dla zarządzania tymi funduszami. Zatem w świetle wniosków płynących z przytoczonego wyżej orzeczenia TSUE C-169/04 niewątpliwie mieszczą się w zakresie art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy, który stanowi implementację przepisu art. 135 (1) (g) Dyrektywy 2006/112/WE.

Zatem, przedstawione w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Usługi świadczone przez Spółkę na rzecz zakładów ubezpieczeń stanowią usługi zarządzania ubezpieczeniowymi funduszami kapitałowymi w rozumieniu przepisów o działalności ubezpieczeniowej, które podlegają zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. c) ustawy VAT.

Tym samym Zainteresowany zaprezentował prawidłowe stanowisko w sprawie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny i zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym i zdarzeniem przyszłym podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin