2018.01.31 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0111-KDIB3-1.4012.871.2017.1.RSZ

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.871.2017.1.RSZ
z 31 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z 12 grudnia 2017 r. (data wpływu 19 grudnia 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, m.in. czy otrzymywana przez Spółkę Rekompensata stanowi wynagrodzenie za świadczenie usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT (pytanie nr 3) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 grudnia 2017 r. został złożony ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, m.in. czy otrzymywana przez Spółkę Rekompensata stanowi wynagrodzenie za świadczenie usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT (pytanie
nr 3).

We wniosku złożonym przez:

Zainteresowanego będącym stroną postępowania Gminę M.,
Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania Miejską Komunikację Samochodową Sp. z o.o.

przedstawiono następujący zaistniały stan faktyczny:

Uwagi ogólne

Gmina M. (dalej: „Miasto” lub „Gmina”) jest podatnikiem VAT czynnym. Stosownie do przepisów ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1875; dalej: „ustawa o samorządzie gminnym”), Gmina jest jednostką samorządu terytorialnego posiadającą osobowość prawną, wykonującą zadania publiczne we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność (art. 2 ust. 1 i 2 tej ustawy). Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gmin należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy o samorządzie gminnym, do zadań własnych gminy należą sprawy związane z lokalnym transportem zbiorowym.

Poza zadaniami właściwymi dla jednostki samorządu terytorialnego jako organu władzy publicznej, Miasto wykonuje również działalność na podstawie umów cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. z 2016 r. poz. 1867 z późn. zm.; „ustawa o publicznym transporcie zbiorowym”), Gmina jest organizatorem publicznego transportu zbiorowego:

w sieci komunikacyjnej w gminnych przewozach pasażerskich oraz
w zakresie, w jakim powierzono jej zadanie organizacji publicznego transportu zbiorowego na mocy porozumienia między gminami - na liniach komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej w gminnych przewozach pasażerskich, na obszarze gmin, które zawarły z Miastem stosowne porozumienie.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, w przypadku gdy świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego ma być wykonywane przez podmiot wewnętrzny, w rozumieniu rozporządzenia (WE) nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady Europy z dnia 23 października 2007 r. dotyczące usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 1191/69 i (EWG) nr 1107/70 (Urz. UE, I. 315/1 z dnia 3.12.2007 r.; dalej: „rozporządzenie 1370/2007”), powołany do świadczenia usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego, organizator (w tym wypadku Gmina), może bezpośrednio zawrzeć umowę o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego.

Na tej podstawie, Gmina zawarła z Miejską Komunikacją Samochodową Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w M. (dalej: „MKS” lub „Spółka”) umowę wykonawczą Nr … o świadczenie usług przewozowych w ramach publicznego transportu zbiorowego - komunikacji miejskiej w M. (dalej: „umowa wykonawcza”). Aktualne brzmienie umowy wykonawczej nadano aneksem nr 1 zawartym w marcu 2017 r. oraz aneksem nr 2 zawartym w maju 2017 r.

MKS jest komunalną spółką prawa handlowego, w której jedynym udziałowcem jest Gmina. Zgodnie z aktem założycielskim, Spółka zobowiązana została do zapewnienia ciągłości, powszechności i dostępności świadczeń w zakresie lokalnego transportu zbiorowego dla społeczności Gminy oraz innych gmin, które podpisały z Miastem stosowne porozumienia.

Obowiązki Miasta i Spółki

Na podstawie umowy wykonawczej, Miasto zleciło MKS świadczenie usług przewozu na liniach komunikacyjnych, które wchodzą lub w okresie obowiązywania umowy wykonawczej wejdą w skład sieci komunikacyjnej obejmującej obszar Gminy oraz gmin, które zawarły lub zawrą z Miastem porozumienia.

Większa część przewidzianych w umowie wykonawczej obowiązków spoczywających na Gminie sprowadza się do umożliwienia Spółce prawidłowej realizacji powierzonych jej zadań. Do tej grupy należy zaliczyć w szczególności:

zagwarantowanie przez Miasto utrzymania statusu Spółki jako podmiotu wewnętrznego,
zapewnienie przejezdności dróg, sprzątanie i odśnieżanie dróg i przystanków itp.,
obowiązek zawiadomienia MKS o planowanych utrudnieniach w ruchu,
obowiązek zawiadomienia MKS o zamiarze zwiększenia zakresu zadań usług przewozu,
obowiązek zapewnienia środków finansowych dla realizacji płatności rekompensaty na rzecz MKS (w zakresie rekompensaty - patrz dalej).

Odmienny charakter ma zobowiązanie Miasta, zgodnie z którym Gmina jest odpowiedzialna za „prowadzenie polityki transportowej na obszarze swojej właściwości, opracowywanie strategii rozwoju transportu, ze szczególnym uwzględnieniem transportu publicznego, strategii zrównoważonej mobilności oraz innych opracowań strategicznych wpływających na funkcjonowanie komunikacji miejskiej”.

W trakcie realizacji umowy wykonawczej, Miasto może ponadto wyposażyć MKS w składniki majątkowe niezbędne dla potrzeb realizacji umowy, takie jak: jednostki taborowe, elementy informacji pasażerskiej i inne.

Natomiast MKS zobowiązał się do wykonania wspomnianych usług przewozu na warunkach określonych w umowie wykonawczej i w załącznikach do niej, zgodnie z obowiązującym prawem krajowym i wspólnotowym, a także wykonywania działalności dodatkowej integralnie związanej z realizacją usług przewozu.

W związku z realizacją usług przewozu, do obowiązków Spółki należy, w szczególności:

wykonywanie usług przewozu według ustalonych standardów, zgodnie z przepisami porządkowymi,
utrzymanie wymaganego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej,
pozyskanie i posiadanie wymaganych licencji, koncesji, zezwoleń, zaświadczeń itp.,
utrzymanie systemu i urządzeń informacji pasażerskiej,
dostarczanie Miastu raportów z funkcjonowania transportu,
rozpatrywanie roszczeń zgłaszanych przez pasażerów,
zapewnienie zaplecza obsługowego pojazdów,
utrzymanie sprawności systemów sprzedaży biletów.

Natomiast działalność dodatkowa integralnie związana z realizacją usług przewozu obejmuje w szczególności:

emisję, dystrybucję i sprzedaż biletów,
kontrolę biletów,
windykację należności za jazdę bez ważnego biletu,
zamieszczanie informacji pasażerskiej oraz informacji i materiałów dotyczących publicznego transportu zbiorowego.

W zamian za wymienione powyżej świadczenia Spółki (usługi przewozu oraz działalność dodatkową integralnie związaną z ich realizacją), MKS otrzymuje od Miasta korzyść majątkową określaną mianem rekompensaty (dalej: „Rekompensata”). Metodyka obliczania Rekompensaty została określona w załączniku do umowy ramowej oraz pozostaje zgodna z załącznikiem do rozporządzenia (WE) nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady Europy z dnia 23 października 2007 r. dotyczące usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 1191/69 i (EWG) nr 1107/70.

W wyliczeniach Rekompensaty uwzględniane są wyłącznie koszty związane ze świadczeniem działalności powierzonej umową wykonawczą. Rekompensata pomniejszana jest natomiast o przychody osiągnięte podczas wykonywania działalności powierzonej umową wykonawczą, w szczególności przychody zamieszczania reklam, zwroty kosztów z sądowych i egzekucyjnych oraz inne korzyści pochodzące z zasobów publicznych, pod warunkiem że stanowią one zgodnie z umową wykonawczą przychód Spółki.

Do Rekompensaty wyliczonej zgodnie z metodyką określoną w umowie wykonawczej dolicza się również rozsądny zysk.

Na tej podstawie oblicza się płatności miesięczne za usługi powierzone umową wykonawczą, które stanowią iloczyn planowanej liczby wozokilometrów w danym miesiącu i planowanej stawki za wozokilometr.

Zgodnie z umową wykonawczą, Spółka otrzymuje płatności miesięczne w dwóch ratach w następujący sposób:

do 7 dnia każdego miesiąca, z wyjątkiem grudnia, 80% kwoty przypadającej na dany miesiąc płatności miesięcznej,
do 7 dnia grudnia każdego roku 100% kwoty płatności miesięcznej przypadającej na miesiąc grudzień,
do 10 dnia następnego miesiąca pozostałą cześć kwoty płatności miesięcznej, wyliczoną na podstawie na podstawie faktycznie wykonanej liczby wozokilometrów w danym miesiącu i pomniejszonej o pierwszą przekazaną część płatności miesięcznej.

Wynagrodzenie to podlega corocznej weryfikacji poprzez ustalenie wysokości należnej rekompensaty i porównanie jej do zarachowanych i otrzymanych w roku płatności miesięcznych. Stanowi to podstawę do naliczenia rekompensaty wyrównawczej za dany rok lub żądania zwrotu nadpłaty. Rekompensata nie stanowi natomiast świadczenia ekwiwalentnego w stosunku do innej działalności ubocznej MKS, niestanowiącej usług przewozu oraz działalności integralnie związanej z ich realizacją. W związku z opisanym powyżej świadczeniem. Spółka wystawia Gminie fakturę VAT doliczając do wynagrodzenia kwotę VAT.

Zgodnie z umową wykonawczą, obowiązek sprzedaży biletów komunikacji miejskiej na rzecz finalnych konsumentów usługi z zakresu publicznego transportu zbiorowego lub punktów dalszej dystrybucji został nałożony na Spółkę.

Sprzedaż biletów prowadzona przez Spółkę jest dokonywana w imieniu własnym, na rzecz Miasta jako organizatora publicznego transportu zbiorowego. MKS realizując sprzedaż biletów na rzecz podmiotów trzecich, dokumentuje ją w sposób określony w ustawie o VAT i pobiera z tego tytułu wynagrodzenie odpowiadające cenie biletu.

Spółka na bieżąco szczegółowo ewidencjonuje sprzedaż biletów zgodnie z aktualnie obowiązującymi przepisami oraz pobiera i rozlicza płatności za sprzedane bilety. Spółka prowadzi również sprzedaż zewnętrznym dystrybutorom biletów (tj. do dalszej odsprzedaży do sklepów i kiosków). Ryzyko zapłaty za nabyte przez kupujących bilety w całości obciąża Spółkę.

Po zakończeniu każdego miesiąca Spółka przekazuje Miastu szczegółowy raport zawierający liczbę i wartość sprzedaży każdego rodzaju biletu w ostatnim miesiącu, w cenach określonych odnośną uchwałą Rady Miejskiej z uwzględnieniem zarządzeń Prezydenta Miasta w sprawie wprowadzania dodatkowych promocji.

Po otrzymaniu takiego zestawienia, Miasto wystawia na MKS fakturę dokumentującą świadczenie (wykonywane przez Gminę na rzecz Spółki). W następstwie otrzymania faktury od Miasta, MKS przekazuje Gminie wynagrodzenie wskazane w dokumencie. Jego wysokość jest równa wysokości wynagrodzenia otrzymanego przez MKS od podmiotów trzecich.

Efektywnie, MKS nie pobiera żadnych środków z tytułu sprzedaży biletów - wszystkie środki uzyskane przez Spółkę są przekazywane na rzecz Gminy.

Taki model sprzedaży biletów opiera się na założeniu, że Spółka nabywa od Miasta świadczenie i „odsprzedaje” je na rzecz podmiotów trzecich po cenie nabycia.

W związku z powyższym Miasto i Spółka powzięły wątpliwości, co do prawidłowości rozliczenia VAT z tytułu zakupów i sprzedaży związanych z funkcjonowaniem publicznego transportu zbiorowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (oznaczone nr 3):

Czy otrzymywana przez Spółkę Rekompensata stanowi wynagrodzenie za świadczenie usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie postawionego pytania nr 3:

W ocenie Spółki, otrzymywana przez nią Rekompensata stanowi wynagrodzenie za świadczenie usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zatem usługa w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy to transakcja gospodarcza, co oznacza, iż stosunek prawny łączący strony musi wiązać się ze świadczeniem wzajemnym.

Czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywana płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego dostawy musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Spółka świadczy usługi przewozowe na podstawie zawartej w dniu 15.02.2017 r. umowy wykonawczej. Gmina zobowiązuje się w niej do wypłaty wynagrodzenia w formie rekompensaty za realizację zadań przewozowych według metodyki przedstawionej w załączniku nr 8 do umowy wykonawczej na podstawie wozokilometrów faktycznie wykonanych na liniach komunikacyjnych.

Zgodnie z § 10 pkt 1a umowy wykonawczej wpływy ze sprzedaży biletów stanowią w całości przychód Miasta i nie są uwzględniane w naliczaniu Rekompensaty.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami
i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zdaniem Spółki pomiędzy Gminą a Spółką istnieje wyraźna więź o charakterze zobowiązaniowym, która stanowi świadczenie usługi za wynagrodzeniem. Ponieważ bilety stanowią w całości przychód Miasta a Spółka jedynie pośredniczy w ich sprzedaży, to dla takiego modelu usług, otrzymywana rekompensata nie stanowi dotacji czy dopłaty do świadczonych usług, lecz jest zapłatą za świadczone usługi i jest głównym źródłem pokrycia kosztów usług przewozowych realizowanych na podstawie umowy wykonawczej.

Reasumując w opinii Spółki wypłacone kwoty wynagrodzenia w formie rekompensaty za usługi przewozowe świadczone na podstawie umowy wykonawczej stanowią wygrodzenie za świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Nadmienić należy, iż stanowisko spółki jest zgodne ze stanowiskiem zaprezentowanym w indywidualnej interpretacji z dnia 17.02.2017 r. znak 2461-IBPP1.4512.1010.2016.1.MS oraz z dnia 20.09.2017 r. znak 0112-KDIL1-1.4012.284.2017.1.SJ.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego (w zakresie pytania nr 3) jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Jak wynika z powyższych przepisów w obowiązującej ustawie o podatku od towarów i usług pojęcie usługi zostało zdefiniowane bardzo uniwersalnie. Usługą jest świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy. Nie ma więc znaczenia osoba odbiorcy świadczenia. Usługami są zarówno świadczenia wykonane na rzecz konsumentów, jak i dla przedsiębiorców, a usługą będzie takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść. Powyższe oznacza, że świadczeniem usług podlegającym opodatkowaniu podatkiem VAT jest każde świadczenie odpłatne, które powoduje powstanie przysporzenia po stronie odbiorcy na skutek działania wykonawcy świadczenia.

Oceniając, czy dane świadczenie ma charakter usługi należy mieć na względzie fakt, że ustawodawca - jak wynika z treści art. 8 ust. 1 ustawy - uznaje za usługę każde świadczenie wykonane przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności, które nie jest dostawą towarów, podkreślając tym samym powszechność opodatkowania. Zatem na zachowanie to (świadczenie) składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź tolerowanie – znoszenie określonych stanów rzeczy). Ponadto, do uznania danej czynności za usługę, konieczne jest istnienie odbiorcy wykonywanego świadczenia (beneficjenta czynności) i występowanie związku między tą czynnością a otrzymywanym przez usługodawcę wynagrodzeniem, będącym świadczeniem wzajemnym. W konsekwencji, usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument – odbiorca świadczenia, odnoszący z niego korzyść (choćby potencjalną).

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, dla uznania, że dane świadczenie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie, nagroda. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Powyższa analiza prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą.

Należy stwierdzić, że czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub świadczącego usługę.

Kolejnym czynnikiem decydującym o tym czy mamy do czynienia z wynagrodzeniem jest określenie, czy wynagrodzenie takie było należne z tytułu danego świadczenia. Czynność opodatkowana powstaje bowiem wyłącznie w związku z zaistnieniem stosunku prawnego określonego umową między stronami. Zatem wystąpić musi bezpośredni i niezbędny związek pomiędzy wykonywanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia oparty o relacje cywilnoprawne pomiędzy podmiotami i jednocześnie wynagrodzenie to może być wyrażone w pieniądzu.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem, pod pojęciem odpłatności dostawy towarów lub odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego). W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest podatnikiem VAT czynnym. Gmina zawarła z Miejską Komunikacją Samochodową Sp. z o.o. umowę wykonawczą o świadczenie usług przewozowych w ramach publicznego transportu zbiorowego - komunikacji miejskiej w M..

W związku z realizacją usług przewozu, do obowiązków Spółki należy, w szczególności:

wykonywanie usług przewozu według ustalonych standardów, zgodnie z przepisami porządkowymi,
utrzymanie wymaganego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej,
pozyskanie i posiadanie wymaganych licencji, koncesji, zezwoleń, zaświadczeń itp.,
utrzymanie systemu i urządzeń informacji pasażerskiej,
dostarczanie Miastu raportów z funkcjonowania transportu,
rozpatrywanie roszczeń zgłaszanych przez pasażerów,
zapewnienie zaplecza obsługowego pojazdów,
utrzymanie sprawności systemów sprzedaży biletów.

Natomiast działalność dodatkowa integralnie związana z realizacją usług przewozu obejmuje w szczególności:

emisję, dystrybucję i sprzedaż biletów,
kontrolę biletów,
windykację należności za jazdę bez ważnego biletu,
zamieszczanie informacji pasażerskiej oraz informacji i materiałów dotyczących publicznego transportu zbiorowego.

W zamian za wymienione powyżej świadczenia Spółki (usługi przewozu oraz działalność dodatkową integralnie związaną z ich realizacją), MKS otrzymuje od Miasta korzyść majątkową określaną mianem rekompensaty. W wyliczeniach Rekompensaty uwzględniane są wyłącznie koszty związane ze świadczeniem działalności powierzonej umową wykonawczą. Rekompensata pomniejszana jest natomiast o przychody osiągnięte podczas wykonywania działalności powierzonej umową wykonawczą, w szczególności przychody zamieszczania reklam, zwroty kosztów z sądowych i egzekucyjnych oraz inne korzyści pochodzące z zasobów publicznych, pod warunkiem że stanowią one zgodnie z umową wykonawczą przychód Spółki. Do Rekompensaty wyliczonej zgodnie z metodyką określoną w umowie wykonawczej dolicza się również rozsądny zysk.

Na podstawie planowanej na dany rok Rekompensaty oraz wysokości planu pracy eksploatacyjnej obliczana jest przeciętna stawka wynagrodzenia za 1 wozokilometr, która stanowi iloraz planowanej rocznej Rekompensaty i ilości liczby wozokilometrów na dany rok. Na tej podstawie oblicza się płatności miesięczne za usługi powierzone umową wykonawczą, które stanowią iloczyn planowanej liczby wozokilometrów w danym miesiącu i planowanej stawki za wozokilometr.

Wnioskodawca powziął wątpliwość czy otrzymywana przez Spółkę Rekompensata stanowi wynagrodzenie za świadczenie usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i opis sprawy należy stwierdzić, że wykonywane przez Spółkę czynności tj. wykonanie usług przewozu, a także wykonywanie działalności dodatkowej integralnie związanej z realizacją usług przewozu, na rzecz Gminy stanowią odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Wypłacana przez Wnioskodawcę Spółce rekompensata stanowi wynagrodzenie dla Spółki za wykonane usługi. Pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką istnieje stosunek zobowiązaniowy, w którym Spółka jest podmiotem świadczącym usługę przewozu, zaś Wnioskodawca jest beneficjentem tej usługi. Tym samym mamy do czynienia z odpłatnym świadczeniem usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 podlegającym opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy dotycząca pytania nr 1, 2, 4 i nr 5 zostanie zawarta w odrębnych rozstrzygnięciach.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin