Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
IPTPP3/443A-51/14-5/18-S/KT
z 9 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) w związku z art. 16 ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U., poz. 1649, z późn. zm.) oraz zgodnie z art. 223 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 września 2017 r. sygn. akt I GSK 1348/15 (data wpływu 8 listopada 2017 r.), stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 lipca 2014 r. (data wpływu 16 lipca 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 stycznia 2018 r. (data wpływu 5 lutego 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie:

• możliwości ubiegania się o zwrot akcyzy w związku z wewnątrzwspólnotową dostawą lub eksportem wyrobów z zapłaconą akcyzą na terytorium kraju, zakupionych od podmiotu niebędącego podatnikiem akcyzy,
  

• dokumentacji potwierdzającej zapłatę akcyzy na terytorium kraju,
  

• uznania oświadczenia złożonego przez nabywcę wyrobów za dokument potwierdzający brak obowiązku zapłaty akcyzy w państwie członkowskim przeznaczenia,
  

–jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lipca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie:

• możliwości ubiegania się o zwrot akcyzy w związku z wewnątrzwspólnotową dostawą lub eksportem wyrobów z zapłaconą akcyzą na terytorium kraju, zakupionych od podmiotu niebędącego podatnikiem akcyzy,
  

• dokumentacji potwierdzającej zapłatę akcyzy na terytorium kraju,
  

• uznania oświadczenia złożonego przez nabywcę wyrobów za dokument potwierdzający brak obowiązku zapłaty akcyzy w państwie członkowskim przeznaczenia.
  
  

Dotychczasowy przebieg postępowania.

W dniu 14 października 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: Nr IPTPP3/443A-51/14-2/KK, w której uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości ubiegania się o zwrot akcyzy w związku z wewnątrzwspólnotową dostawą lub eksportem wyrobów z zapłaconą akcyzą na terytorium kraju, zakupionych od podmiotu niebędącego podatnikiem akcyzy. Natomiast w związku z powyższym udzielenie odpowiedzi na pytanie nr 2 i 3 stało się bezprzedmiotowe.

Wnioskodawca na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 14 października 2014 r. znak: Nr IPTPP3/443A-51/14-2/KK wniósł pismem z dnia 29 października 2014 r. (data wpływu 5 listopada 2014 r.) wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów pismem z dnia 2 grudnia 2014 r. znak: Nr IPTPP3/443AW-13/14-2/BJ, stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 14 października 2014 r. znak: Nr IPTPP3/443A-51/14-2/KK złożył skargę z dnia 7 stycznia 2015 r. (data wpływu 9 stycznia 2015 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 26 marca 2015 r. sygn. akt III SA/Łd 140/15 oddalił skargę na interpretację indywidualną z dnia 14 października 2014 r. znak: Nr IPTPP3/443A-51/14-2/KK.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 26 marca 2015 r. sygn. akt III SA/Łd 140/15, Wnioskodawca złożył skargę kasacyjną z dnia 3 czerwca 2015 r. do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wyrokiem z dnia 22 września 2017 r. sygn. akt I GSK 1348/15 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżony wyrok oraz interpretację indywidualną.

W dniu 12 grudnia 2017 r. do tut. Organu wpłynęły akta sprawy.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 25 stycznia 2018 r. poprzez przedłożenia pełnomocnictwa, wskazanie adresu elektronicznego do doręczeń oraz wpłatę brakującej opłaty.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie:

• możliwości ubiegania się o zwrot akcyzy w związku z wewnątrzwspólnotową dostawą lub eksportem wyrobów z zapłaconą akcyzą na terytorium kraju, zakupionych od podmiotu niebędącego podatnikiem akcyzy,
  

• dokumentacji potwierdzającej zapłatę akcyzy na terytorium kraju,
  

• uznania oświadczenia złożonego przez nabywcę wyrobów za dokument potwierdzający brak obowiązku zapłaty akcyzy w państwie członkowskim przeznaczenia,
  

wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. Organ.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

… sp. z o.o. jest polskim rezydentem podatkowym, podatnikiem akcyzy, dokonywał, dokonuje i będzie dokonywał dostaw wewnątrzwspólnotowych lub eksportu wyrobów akcyzowych z akcyzą zapłaconą na terytorium kraju. Zazwyczaj wyroby akcyzowe zakupywane są od podmiotu będącego podatnikiem akcyzy. Jednakże zdarzały się i będą się zdarzały takie sytuacje, iż będzie dokonywał zakupów od podmiotu, który nie jest podatnikiem akcyzy lecz zakupił wyroby od podmiotu, który dokonał zapłaty podatku akcyzowego. Wnioskodawca będzie zatem drugim lub nawet dalszym w kolejności nabywcą wyrobów akcyzowych. Wnioskodawca po dokonaniu dostawy wewnątrzwspólnotowej lub eksportu nabytych wyrobów zamierza wystąpić o zwrot akcyzy zapłaconej na terytorium kraju.

Ponadto zdarzają się przypadki, iż Wnioskodawca, zbywa wyroby akcyzowe, również te zakupione od podatnika akcyzy do kontrahenta z państwa gdzie dany produkt nie podlega opodatkowaniu akcyzie. Często dużym utrudnieniem jest uzyskanie potwierdzenia z Urzędu Celnego, państwa siedziby kontrahenta, iż dany produkt nie podlega opodatkowaniu akcyzą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca w wyniku realizacji wewnątrzwspólnotowej dostawy lub eksportu wyrobów opodatkowanych akcyzą w kraju zakupionych od podmiotu, który nie jest podatnikiem akcyzy, będzie mógł ubiegać się o zwrot akcyzy przy zachowaniu innych wymogów przewidzianych w przepisach prawa podatkowego, w tym wymogów dokumentacyjnych?
2. Jakie dokumenty Wnioskodawca powinien złożyć wraz z wnioskiem o zwrot akcyzy by wykazać zapłatę podatku na terytorium kraju?
3. Czy dokumentem potwierdzającym brak obowiązku zapłaty akcyzy w państwie członkowskim przeznaczenia, może być oświadczenie złożone przez nabywcę wyrobów?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Stanowisko do pytania nr 1:

Zdaniem Zainteresowanego, przysługuje mu możliwość ubiegania się o zwrot akcyzy pod warunkiem dostawy wewnątrzwspólnotowej lub eksportu wyrobów akcyzowych, od których akcyza została zapłacona na terytorium kraju, przy zachowaniu pozostałych warunków określonych przepisami ustawy o podatku akcyzowym.

Wywóz wyrobów akcyzowych poza terytorium Polski wiąże się z powstaniem uprawnienia do zwrotu akcyzy zapłaconej w kraju. Akcyza jest podatkiem konsumpcyjnym należnym w tym kraju, gdzie ostatecznie ma miejsce dopuszczenie do konsumpcji. Tym samym dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy bądź eksportu opodatkowanych akcyzą wyrobów powinno umożliwiać odzyskanie podatku.

Zgodnie art. 82 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym do kręgu podmiotów, które mogą ubiegać się o zwrot podatku należą:

• podatnicy, którzy dokonali dostawy wewnątrzwspólnotowej lub eksportu wyrobów akcyzowych,
  

• podmioty, które nabyły wyroby od podatnika i dokonały ich dostawy wewnątrzwspólnotowej bądź eksportu.
  
  

Literalna wykładnia przepisów wskazywałaby na to, iż gdy Wnioskodawca jako drugi lub dalszy w kolejności nabywca wyrobów akcyzowych, nie może skutecznie ubiegać się o zwrot akcyzy zapłaconej w kraju od wyrobów, które zostaną wywiezione poza terytorium kraju. Jednakże generalna odmowa zwrotu akcyzy kolejnym nabywcom budziłaby zastrzeżenia zwłaszcza gdy obrót wyrobami ma miejsce pomiędzy wiarygodnymi podmiotami gospodarczymi zidentyfikowanymi dla celów podatkowych. Wyłączenie prawa do zwrotu w tych sytuacjach nie wydaje się być uzasadnione potencjalnym ryzykiem powstania nadużyć podatkowych. Warto zauważyć, że pod rządami ustawy o podatku akcyzowym z 2004 r. brak było podmiotowego ograniczenia do ubiegania się o zwrot akcyzy. Uprawnionym do zwrotu był każdy podmiot, który wywiózł wyroby akcyzowe poza obszar kraju i wykazał, że akcyza od tych wyrobów została uiszczona w kraju. Zatem również w obecnym stanie prawnym nie wydaje się by intencją ustawodawcy było wprowadzenie ograniczenia kręgu podmiotów, którym przysługuje zwrot akcyzy.

Szczególnie, iż takie ograniczenie budzi istotne wątpliwości co do zgodności z dyrektywą horyzontalną tj. Dyrektywą Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego. Motyw 10 preambuły do przywołanej dyrektywy wskazuje, że warunki poboru i zwrotu podatków powinny być zgodne z zasadą niedyskryminacji, ponieważ mają one wpływ na właściwe funkcjonowanie rynku wewnętrznego.

Ponadto w motywach 28 i 29 preambuły wskazano, że w przypadkach gdy wyroby akcyzowe po ich dopuszczeniu do konsumpcji w jednym państwie członkowskim są przechowywane do celów handlowych w innym państwie członkowskim, należy ustalić, że podatek akcyzowy jest wymagalny w tym drugim państwie członkowskim. Jeśli zaś wyroby akcyzowe zostały nabyte przez osoby niebędące uprawnionymi prowadzącymi skład podatkowy ani zarejestrowanymi odbiorcami i nieprowadzące samodzielnej działalności gospodarczej, oraz zostały wysłane lub przewiezione bezpośrednio lub pośrednio przez sprzedawcę lub w jego imieniu, podatek akcyzowy należy zapłacić w państwie członkowskim przeznaczenia.

Ponadto zgodnie z art. 33 ust. 1 nowej Dyrektywy horyzontalnej w przypadku gdy wyroby akcyzowe dopuszczone już do konsumpcji w jednym państwie członkowskim są przechowywane do celów handlowych w innym państwie członkowskim w celu ich dostawy lub wykorzystania w tym państwie, podlegają one podatkowi akcyzowemu, a podatek ten staje się wymagalny w tym drugim państwie członkowskim. „Przechowywanie do celów handlowych” oznacza przechowywanie wyrobów akcyzowych przez osobę inną niż osoba prywatna lub przez osobę prywatną do celów innych niż na użytek własny i przewożenie tych wyrobów przez tę osobę, zgodnie z art. 32. Natomiast mając na uwadze art. 33 ust. 6 nowej Dyrektywy horyzontalnej, podatek akcyzowy zostaje na wniosek zwrócony lub umorzony w państwie członkowskim, w którym miało miejsca dopuszczenie do konsumpcji, jeśli właściwe organy w tym drugim państwie członkowskim uznały, że podatek akcyzowy stał się wymagalny i został pobrany w tym państwie członkowskim. Postanowienie to ustanawia zasadę jednokrotnego poboru podatku akcyzowego w miejscu ostatecznej konsumpcji. Zasada ta w przypadku wysyłki towarów wcześniej opodatkowanych do innego Państwa Członkowskiego, realizowana jest przez zwrot akcyzy pobranej pierwotnie. Mając na uwadze bezwzględny charakter tego postanowienia należy stwierdzić, że Państwa Członkowskie mają obowiązek implementacji do krajowych porządków prawnych art. 33 ust. 6 nowej Dyrektywy horyzontalnej i dalszych przepisów służących realizacji określonego w tym przepisie prawa do zwrotu akcyzy zapłaconej od towarów, które zostaną opodatkowane (dopuszczone do konsumpcji) w innym Państwie Członkowskim. W art. 33 ust. 6 nowej Dyrektywy horyzontalnej zostały określone warunki które muszą być spełnione ażeby mogło dojść do zwrotu podatku akcyzowego. Wśród tych warunków brak jest wymogu nabycia wyrobu akcyzowego przez podmiot występujący o zwrot akcyzy od podmiotu będącego podatnikiem akcyzy.

Artykuł 82 u.p.a. implementuje postanowienia art. 33 nowej Dyrektywy horyzontalnej. Jednakże jako warunek dokonania zwrotu podatku akcyzowego wymagane jest nabycie wyrobu akcyzowego od podatnika podatku akcyzowego. Zestawiając treść art. 33 ust. 6 nowej Dyrektywy horyzontalnej i art. 82 ust. 1 pkt 2 u.p.a. należy dojść do wniosku, że przepis krajowy jest sprzeczny z art. 33 ust. 6 nowej Dyrektywy horyzontalnej, gdyż zawęża krąg podmiotów uprawnionych do zwrotu podatku akcyzowego do podmiotów, które nabyły wyroby akcyzowe od podatnika podatku akcyzowego. Wskazany przepis nowej Dyrektywy nie zawiera w ogóle ograniczenia zwrotu podatku ze względu na rodzaj podmiotu, od którego nastąpiło nabycie opodatkowanego wyrobu akcyzowego. Z treści art. 33 ust 6 nowej Dyrektywy horyzontalnej wynika, że zwrot akcyzy następuje, gdy wyrób będący przedmiotem wysyłki do innego Państwa został opodatkowany w państwie wysyłki. Nie ma przy tym znaczenia ile razy i kto dokonał obrotu tym wyrobem w państwie wysyłki. Przepis art. 33 ust. 6 nowej Dyrektywy horyzontalnej stanowi w istocie odpowiednik art. 22 starej Dyrektywy horyzontalnej. Niezgodność art. 82 ust. 1 pkt 2 u.p.a. ze starą Dyrektywą horyzontalną był wskazywany także w piśmiennictwie (por. Parulski Szymon, Akcyza. Komentarz. LEX, 2010, wyć. II).

W sytuacji niezgodności przepisu krajowego z przepisem Dyrektywy należy bezpośrednio zastosować przepis wspólnotowy. Uprawnienie to wynika z zasady nadrzędności prawa wspólnotowego oraz z zasady bezpośredniego skutku tego prawa. Bezpośrednie zastosowanie przepisu Dyrektywy może nastąpić, gdy zawiera ona w swej treści przepisy bezwarunkowe, w sposób precyzyjny regulujące skutki prawne stanu faktycznego występującego w konkretnej sprawie zawisłej przed Sądem (por. wyrok ETS w sprawie Comitato Coordinamento per la Difesa della Cava C-236/92). przepis art. 33 ust. 6 nowej Dyrektywy horyzontalnej wymogi te spełnia.

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, iż przysługuje mu uprawnienie do skutecznego ubiegania się o zwrot akcyzy zapłaconej w kraju od wyrobów, które zostały przez niego wywiezione poza terytorium kraju w ramach dostawy wewnątrzwspólnotowej lub eksportu. Jeżeli zatem tylko Wnioskodawca jako nabywca zapłaci w cenie nabycia towarów podatek akcyzowy, a następnie dokona wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub wyeksportuje te wyroby poza Unię Europejską to będzie miał pełne prawo do ubiegania się o zwrot podatku akcyzowego, przedstawiając na dowód fakturę VAT dokumentującą dokonanie transakcji, a także inne dowody i dokumenty wymagane przepisami ustawy o podatku akcyzowym. Powyższe stanowisko zostało wielokrotnie potwierdzone w orzecznictwie. Sądy były zgodne co do tego, że zmiana przez Polskę w 2009 r. przepisów – a w konsekwencji ograniczenie mechanizmu, który miał przeciwdziałać podwójnemu opodatkowaniu wyrobów akcyzowych, gdy akcyza płacona jest w Polsce, a wyroby wywożone poza Polskę – została dokonana z naruszeniem prawa wspólnotowego.

Można również dokonać szerokiej interpretacji terminu „podatnik”, zawartego w art. 13 ustawy o podatku akcyzowym. Zgodnie z przyjęciem pojęcia podatnika w znaczeniu materialnym – jest to podmiot, który ponosi całkowity ciężar podatku. W tym znaczeniu przedsiębiorca, który nabył wyroby akcyzowe z zapłaconą akcyzą na terenie kraju, poniósł ciężar zapłaty tego podatku zawarty w cenie tego towaru. Wówczas, w razie dostawy wewnątrzwspólnotowej będzie przysługiwało mu prawo do zwrotu tego podatku, bowiem do konsumpcji na terenie kraju nie doszło, a podatek zostanie odprowadzony w innym kraju na terenie Wspólnoty.

Powyższe stanowisko Wnioskodawcy potwierdza orzecznictwo sądów administracyjnych oraz organów podatkowych: interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 18 stycznia 2010 r. nr ILPP3/443-157/09-4/TK, wyrok WSA w Warszawie w sprawie III SA/Wa 381/11, w którym Sąd stwierdził: „(...) trafnie skarżąca podnosi, iż Dyrektywa Horyzontalna nie ogranicza kręgu podmiotów uprawnionych do otrzymania zwrotu podatku akcyzowego”, wyrok NSA z 5 grudnia 2013 r. w sprawie sygn. akt I GSK 360/12, wyrok NSA z dnia 16 stycznia 2014 r., sygn. akt I FSK 231/13.

Stanowisko do pytania nr 2

Zdaniem Wnioskodawcy dowodem potwierdzającym zapłatę akcyzy na terytorium kraju może być:

• faktura VAT zawierająca adnotację od sprzedawcy, niebędącego podatnikiem akcyzy, że od zbywanych wyrobów na poprzednim etapie obrotu uiszczono podatek akcyzowy,
  

• faktura VAT wraz z oświadczeniem jakie otrzyma sprzedawca od podatnika akcyzy, że akcyza od zakupionych produktów została zapłacona.
  
  

Należy zauważyć, iż zgodnie z przepisami podmiot, który ubiega się o zwrot akcyzy musi przedstawić organom podatkowym dokumenty potwierdzające zapłatę akcyzy na terytorium kraju. Przepisy nie precyzują jednak, jakie powinny to być dokumenty. Dlatego też gdy Wnioskodawca jest drugim lub dalszym w kolejności nabywcą wyrobów akcyzowych (nie nabywa bezpośrednio od podmiotu, który jest podatnikiem akcyzy), nie ma prawnych możliwości zweryfikowania, czy od wywożonych wyrobów faktycznie została uiszczona kwota podatku akcyzowego. W szczególności Wnioskodawca nie ma prawnej możliwości przymuszenia sprzedawcy wyrobów akcyzowych, niebędącego podatnikiem akcyzy, by ten w wystawionej fakturze wskazał na kwotę podatku akcyzowego zapłaconego od tych wyrobów.

Obowiązek umieszczenia takich danych na fakturze dotyczy bowiem wyłącznie podatnika akcyzy. W przypadku jednak dobrej woli sprzedawcy adnotacja o kwocie zapłaconej akcyzy od zbywanych wyrobów może się znaleźć na fakturze. Przepisy podatkowe wskazują jedynie na minimalną treść faktury i nie zabraniają umieszczania w niej innych elementów kluczowych dla stron danej czynności. Również faktura VAT wraz z odrębnym oświadczeniem, podatnika akcyzy, iż podatek akcyzowy został zapłacony, będzie zdaniem Wnioskodawcy wystarczająca dla wykazania uiszczenia podatku akcyzowego, na poprzednich etapach obrotu.

Stanowisko do pytania nr 3.

Zdaniem Wnioskodawcy wystarczającym dokumentem potwierdzającym, iż w państwie nabywcy dane wyroby nie podlegają opodatkowaniu akcyzą będzie oświadczenie nabywcy. Wymaganie, iż takie oświadczenie powinno być złożone przez organy państwa członkowskiego jest nieuprawnione, a czasami wręcz niemożliwe do zrealizowania, gdyż organy państwa członkowskiego mogą nie być uprawione do wystawiania tego typu zaświadczeń. Ponadto takie żądanie nałoży również uznać za utrudniające wymianę towarów pomiędzy państwami członkowskimi, gdyż dla kontrahentów Wnioskodawcy uzyskanie takiego oświadczenia urzędu jest bardzo uciążliwe. Wnioskodawca obawia się, iż kontrahenci w końcu zrezygnują ze współpracy z nim. Podobne stanowisko reprezentuje doktryna. (Szymon Parulski Komentarz do art. 82 ustawy o podatku akcyzowym).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, iż w związku z wyrokiem NSA, sygn. I GSK 1348/15, niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o stan prawny obowiązujący w dniu wydania interpretacji, tj. w dniu 14 października 2014 r.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, zwaną dalej „ustawą” (Dz. U. z 2011 r., nr 108, poz. 626 z późn. zm.), ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

Z kolei, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy, do celów poboru akcyzy i oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy stosuje się klasyfikację w układzie odpowiadającym Nomenklaturze Scalonej (CN) zgodną z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. produkcja wyrobów akcyzowych;
2. wprowadzenie wyrobów akcyzowych do składu podatkowego;
3. import wyrobów akcyzowych, z wyłączeniem importu wyrobów akcyzowych wysłanych następnie z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy z miejsca importu przez zarejestrowanego wysyłającego niebędącego importerem tych wyrobów;
4. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów akcyzowych, z wyłączeniem nabycia wewnątrzwspólnotowego dokonywanego do składu podatkowego;
5. wyprowadzenie ze składu podatkowego, poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, wyrobów akcyzowych niebędących własnością podmiotu prowadzącego ten skład podatkowy, z wyłączeniem wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, przez podmiot, o którym mowa w art. 13 ust. 3;
6. wysłanie z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy importowanych wyrobów akcyzowych z miejsca importu przez zarejestrowanego wysyłającego niebędącego importerem tych wyrobów.
   
   

Zgodnie z art. 82 ust. 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym w 2014 r.), w przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej wyrobów akcyzowych, od których akcyza została zapłacona na terytorium kraju, przysługuje zwrot akcyzy:

1. podatnikowi, który dokonał dostawy wewnątrzwspólnotowej tych wyrobów akcyzowych, albo
2. podmiotowi, który nabył te wyroby akcyzowe od podatnika i dokonał ich dostawy wewnątrzwspólnotowej

-na pisemny wniosek złożony do właściwego naczelnika urzędu celnego wraz z dokumentami potwierdzającymi zapłatę akcyzy na terytorium kraju.

W myśl art. 82 ust. 2 ustawy (w brzmieniu obowiązującym w 2014 r.), w przypadku eksportu wyrobów akcyzowych, od których akcyza została zapłacona na terytorium kraju, przysługuje zwrot akcyzy:

1. podatnikowi, który dokonał eksportu tych wyrobów akcyzowych, albo
2. podmiotowi, który nabył te wyroby akcyzowe od podatnika i dokonał ich eksportu

-na pisemny wniosek złożony do właściwego naczelnika urzędu celnego w ciągu roku od dnia dokonania eksportu wraz z dokumentami, o których mowa w ust. 4.

Zgodnie z art. 82 ust. 3 ustawy (w brzmieniu obowiązującym w 2014 r.), podatnik lub podmiot, o których mowa w ust. 1, występujący z wnioskiem o zwrot akcyzy są obowiązani po dokonaniu dostawy wewnątrzwspólnotowej przedłożyć właściwemu naczelnikowi urzędu celnego:

1. dokumenty towarzyszące przemieszczaniu wyrobów akcyzowych;
2. potwierdzenie otrzymania wyrobów akcyzowych przez odbiorcę z państwa członkowskiego Unii Europejskiej na uproszczonym dokumencie towarzyszącym lub na kopii dokumentu handlowego, o którym mowa w art. 77 ust. 2, lub na dokumencie, o którym mowa w art. 47 ust. 5;
3. dokument potwierdzający zapłatę akcyzy lub złożenie deklaracji w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub złożenie zabezpieczenia albo dokument potwierdzający, że akcyza w tym państwie nie jest wymagana.
   
   

W myśl art. 82 ust. 4 ustawy (w brzmieniu obowiązującym w 2014 r.), podatnik lub podmiot, o których mowa w ust. 2, występujący z wnioskiem o zwrot akcyzy są obowiązani przedłożyć właściwemu naczelnikowi urzędu celnego:

1. dokumenty potwierdzające zapłatę akcyzy na terytorium kraju;
2. udokumentowane potwierdzenie wywozu wyrobów akcyzowych z terytorium kraju poza obszar celny Unii Europejskiej, w rozumieniu art. 3 ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny, w sposób zgodny z przepisami prawa celnego.
   
   

Zgodnie z art. 82 ust. 4a ustawy (w brzmieniu obowiązującym w 2014 r.), podmiot, o którym mowa w ust. 2e, występujący z wnioskiem o zwrot akcyzy jest obowiązany przedłożyć właściwemu naczelnikowi urzędu celnego:

1. dokumenty towarzyszące przemieszczaniu wyrobów akcyzowych;
2. dokument potwierdzający zapłatę akcyzy na terytorium państwa członkowskiego, w którym powstała nieprawidłowość;
3. dokument potwierdzający zapłatę akcyzy w związku ze stwierdzeniem powstania nieprawidłowości na terytorium kraju.
   
   

Zwrotowi nie podlega akcyza w przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej i eksportu wyrobów akcyzowych oznaczonych znakami akcyzy, a także kwota akcyzy niższa od minimalnej kwoty zwrotu − art. 82 ust. 5 ustawy.

Właściwy naczelnik urzędu celnego dokonuje weryfikacji wniosku o zwrot akcyzy w oparciu o dokumenty, o których mowa w ust. 1 i 3-4a (art. 82 ust. 6 ustawy (w brzmieniu obowiązującym w 2014 r.)).

W myśl art. 82 ust. 7 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, tryb i terminy dokonywania zwrotu akcyzy, o którym mowa w ust. 1, 2 i 2e, minimalną kwotę zwrotu oraz wzór wniosku o zwrot akcyzy, uwzględniając:

1. konieczność zapewnienia informacji dotyczących ilości dostarczanych wewnątrzwspólnotowo lub eksportowanych wyrobów akcyzowych;
2. konieczność prawidłowego określenia kwot zwracanej akcyzy;
3. ekonomiczną opłacalność dokonania zwrotu akcyzy.
   
   

Zgodnie z powyższą delegacją ustawową wydano rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 20 sierpnia 2010 r. w sprawie zwrotu akcyzy od wyrobów akcyzowych, zwane dalej „rozporządzeniem” (Dz. U. nr 157, poz. 1053), w którym określono:

1. tryb zwrotu akcyzy,
2. terminy zwrotu akcyzy,
3. minimalną kwotę zwrotu akcyzy,
4. wzór wniosku o zwrot akcyzy

-w przypadkach dostawy wewnątrzwspólnotowej wyrobów akcyzowych, eksportu wyrobów akcyzowych oraz gdy w wyniku stwierdzenia powstania nieprawidłowości akcyza zostanie pobrana na terytorium kraju, a przed upływem 3 lat od daty nabycia wyrobów akcyzowych przez odbiorcę zostanie ustalone, że nieprawidłowość powstała na terytorium państwa członkowskiego i akcyza zostanie tam pobrana (§ 1 ust. 1 rozporządzenia).

Jak wynika z § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia, właściwy naczelnik urzędu celnego wydaje decyzję o wysokości uznanej kwoty zwrotu akcyzy z tytułu dostawy wewnątrzwspólnotowej wyrobów akcyzowych, (…) oraz dokonuje zwrotu tej kwoty, w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku o zwrot akcyzy, i przedstawienia dokumentów, o których mowa w art. 82 ust. 3-4a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, zwanej dalej „ustawą”.

Zgodnie z § 2 ust. 2 ww. rozporządzenia, jeżeli zasadność zwrotu akcyzy wymaga dodatkowego sprawdzenia, zwrot następuje w terminie 90 dni.

W myśl § 2 ust. 3 ww. rozporządzenia, właściwy naczelnik urzędu celnego, uwzględniając wniosek o zwrot akcyzy, jest obowiązany ostemplować pieczęcią urzędu oraz przedziurkować każdy dokument dołączony do wniosku o zwrot akcyzy.

Stosownie do § 2 ust. 4 ww. rozporządzenia, po dokonaniu zwrotu akcyzy właściwy naczelnik urzędu celnego niezwłocznie zwraca podatnikowi albo podmiotowi, o których mowa w art. 82 ust. 1, 2 i 2e ustawy, ostemplowane oraz przedziurkowane dokumenty dołączone do wniosku o zwrot akcyzy.

Zgodnie z § 3 ww. rozporządzenia, kwota wnioskowanego zwrotu akcyzy z tytułu dostawy wewnątrzwspólnotowej wyrobów akcyzowych (…) nie może być niższa niż kwota stanowiąca równowartość w złotych 100 euro według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, obowiązującego w dniu złożenia wniosku o zwrot akcyzy.

Stosownie do § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia, zwrot akcyzy jest dokonywany na rachunek bankowy podatnika albo podmiotu wskazanego we wniosku o zwrot akcyzy. W przypadku gdy zwrot akcyzy jest dokonywany na rachunek bankowy podatnika albo podmiotu prowadzony w banku poza terytorium kraju, koszty związane z dokonaniem zwrotu ponosi podatnik lub podmiot wskazany we wniosku o zwrot akcyzy.

Zgodnie z § 4 ust. 2 ww. rozporządzenia, koszty, o których mowa w ust. 1, pomniejszają kwotę zwrotu określonego w decyzji, o której mowa w § 2 ust. 1.

Jako załącznik do rozporządzenia zamieszczono wzór wniosku o zwrot akcyzy, o którym mowa w art. 82 ustawy, zgodnie z którym składający wniosek winien wskazać:

• w rubryce 1 – nazwisko i imiona lub nazwę podatnika/ podmiotu;
  

• w rubryce 2 – dokładny adres zamieszkania/siedziby;
  

• w rubryce 3 – nazwę i adres urzędu celnego, którego naczelnik jest właściwy w zakresie zwrotu akcyzy (tj. naczelnik, u którego dokonano rozliczenia akcyzy);
  

• w rubryce 4 – całkowitą kwotę wnioskowanego zwrotu;
  

• w rubryce 5 – rachunek bankowy, na który ma być dokonany zwrot;
  

• w rubryce 6 – załączniki: w tym w punkcie 1) dokumenty potwierdzające zapłatę akcyzy na terytorium kraju;
  

• w rubryce 7 – dane dotyczące poszczególnych dostaw wyrobów akcyzowych/wywozów poza obszar celny Unii Europejskiej, w przypadku zwrotów akcyzy, o których mowa w art. 82 ust. 1 i 2 ustawy;
  
  

Zasadnicze kwestie dotyczące poboru podatku akcyzowego uregulowano w przepisach dyrektywy Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylającej dyrektywę 92/12/EWG (Dz. Urz. UE L 9 z 14.01.2009 r., str. 12).

Zgodnie z art. 1 lit. a dyrektywy Rady 2008/118/WE, niniejsza dyrektywa ustanawia ogólne zasady dotyczące podatku akcyzowego nakładanego bezpośrednio lub pośrednio na konsumpcję produktów energetycznych i energię elektryczną objętych dyrektywą 2003/96/WE.

Zgodnie z art. 9 dyrektywy Rady 2008/118/WE, stosuje się warunki wymagalności i stawki podatku akcyzowego obowiązujące w państwie członkowskim, w którym ma miejsce dopuszczenie do konsumpcji, w dniu, w którym podatek akcyzowy staje się wymagalny. Podatek akcyzowy jest nakładany i pobierany oraz w stosownych przypadkach zwracany lub umarzany zgodnie z procedurą ustanowioną przez każde państwo członkowskie. Państwa członkowskie stosują te same procedury do wyrobów krajowych oraz do wyrobów pochodzących z innych państw członkowskich.

W myśl art. 11 ww. dyrektywy, oprócz przypadków, o których mowa w art. 33 ust. 6, art. 36 ust. 5 oraz art. 38 ust. 3, jak również przypadków przewidzianych w dyrektywach, o których mowa w art. 1, właściwe organy państwa członkowskiego, w którym dane wyroby akcyzowe zostały dopuszczone do konsumpcji, mogą na wniosek zainteresowanej osoby zwrócić lub umorzyć podatek akcyzowy od tych wyrobów w sytuacjach i na warunkach określonych przez państwa członkowskie w celu zapobiegania wszelkim przypadkom uchylania się od opodatkowania lub nadużyciom.

Zgodnie z art. 33 ust. 1 ww. dyrektywy, bez uszczerbku dla art. 36 ust. 1, w przypadku gdy wyroby akcyzowe dopuszczone już do konsumpcji w jednym państwie członkowskim są przechowywane do celów handlowych w innym państwie członkowskim w celu ich dostawy lub wykorzystania w tym państwie, podlegają one podatkowi akcyzowemu, a podatek ten staje się wymagalny w tym drugim państwie członkowskim.

Na użytek niniejszego artykułu „przechowywanie do celów handlowych” oznacza przechowywanie wyrobów akcyzowych przez osobę inną niż osoba prywatna lub przez osobę prywatną do celów innych niż na użytek własny i przewożenie tych wyrobów przez tę osobę, zgodnie z art. 32.

Z kolei w myśl art. 33 ust. 6 ww. dyrektywy, podatek akcyzowy zostaje na wniosek zwrócony lub umorzony w państwie członkowskim, w którym miało miejsce dopuszczenie do konsumpcji, jeśli właściwe organy w tym drugim państwie członkowskim uznały, że podatek akcyzowy stał się wymagalny i został pobrany w tym państwie członkowskim.

Z przytoczonej regulacji dyrektywy wynika zasada jednokrotności opodatkowania akcyzą wyrobów akcyzowych w kraju ich konsumpcji, a także obowiązek zwrotu zapłaconej akcyzy w przypadku „nieskonsumowania” danego wyrobu w kraju, z jego równoczesnym przemieszczeniem do innego państwa członkowskiego. Sformułowane w sposób wyraźny w przytoczonych przepisach dyrektywy zasady nie zostały ograniczone podmiotowo. W dyrektywie nie upoważniono też państwa członkowskiego do wprowadzenia takiego ograniczenia.

Jak wskazał NSA w wyroku z dnia 22 września 2017 r., sygn. akt I GSK 1348/15, wykładnia przytoczonych przepisów dyrektywy nie wprowadza ograniczenia podmiotowego wśród nabywców towarów akcyzowych. Z treści przytoczonego przepisu wynika, że zwrot akcyzy następuje, gdy wyrób będący przedmiotem wysyłki do innego państwa został opodatkowany w państwie wysyłki i nie ma znaczenia, ile razy i kto dokonał obrotu tym wyrobem w państwie wysyłki. Ze względu na to jednoznaczne brzmienie dyrektywy uznać należy, że zwrot akcyzy przysługuje też kolejnym podmiotom w obrocie wyrobami akcyzowymi, które nabyły te wyroby od pierwszego pośrednika. Powyżej przytoczony przepis dyrektywy daje zatem prawo do zwrotu akcyzy wszelkim nabywcom, nie tylko pierwszym, ale również kolejnym pośrednikom w obrocie wyrobami akcyzowymi, o ile oczywiście dysponują oni niezbędnymi dokumentami potwierdzającymi zapłatę akcyzy na terenie kraju oraz innymi dokumentami wymaganymi przez przepisy akcyzowe. Przy czym podkreślić należy, że polski prawodawca miał możliwość doboru form i środków dla osiągnięcia rezultatu zakładanego przez dyrektywę, nie miał jednak możliwości wprowadzenia ograniczenia katalogu podmiotów mogących otrzymać zwrot zapłaconej akcyzy. Wykraczałoby to bowiem poza dopuszczalny dla prawodawcy krajowego dobór form i środków. Z tego, że art. 33 ust. 6 dyrektywy horyzontalnej w ogóle nie określa rodzajów podmiotów uprawnionych do wystąpienia z wnioskiem o zwrot akcyzy, nie wynika uprawnienie państwa członkowskiego do zawężenia kręgu podmiotów uprawnionych do zwrotu podatku akcyzowego.

W ocenie NSA, sygn. akt I GSK 1348/15, Spółka w wyniku realizacji wewnątrzwspólnotowej dostawy lub eksportu wyrobów opodatkowanych akcyzą w kraju zakupionych od podmiotu, który nie jest podatnikiem akcyzy, będzie mogła ubiegać się o zwrot akcyzy przy zachowaniu innych wymogów przewidzianych w przepisach prawa podatkowego, w tym wymogów dokumentacyjnych. Tym samym – zdaniem NSA – Spółce przysługiwać powinno prawo do zwrotu podatku akcyzowego, bo choć krajowy ustawodawca uprawnienia tego nie przyznał w art. 82 ust. 1 i 2 ustawy zawężając krąg podmiotów uprawnionych do zwrotu akcyzy, to jednak takie uprawnienia należało wywieść wprost z powołanych przepisów dyrektywy horyzontalnej.

Reasumując, mając na uwadze wyrok NSA z dnia 22 września 2017 r., sygn. akt I GSK 1348/15, uznać należy, że Wnioskodawca w wyniku realizacji wewnątrzwspólnotowej dostawy lub eksportu wyrobów opodatkowanych akcyzą w kraju zakupionych od podmiotu, który nie jest podatnikiem akcyzy, będzie mógł ubiegać się o zwrot akcyzy przy zachowaniu innych wymogów przewidzianych w przepisach prawa podatkowego, w tym wymogów dokumentacyjnych.

Tym samym stanowisko Zainteresowanego w zakresie pytania oznaczonego we wniosku jako nr 1 należy uznać za prawidłowe.

Odnosząc się z kolei do pytań oznaczonych we wniosku jako nr 2 i 3 należy wskazać, że przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest ustalenie jakie dokumenty mogą potwierdzać zapłatę akcyzy na terytorium kraju a także czy dokumentem potwierdzającym brak obowiązku zapłaty akcyzy w państwie członkowskim przeznaczenia, może być oświadczenie złożone przez nabywcę wyrobów.

Należy zauważyć, że zwrot akcyzy może być dokonany jedynie od tego wyrobu akcyzowego, od którego została ona zapłacona na terytorium kraju i który był przedmiotem dostawy wewnątrzwspólnotowej lub eksportu. Tym samym zwrot akcyzy może dotyczyć jedynie takich wyrobów, dla których jednoznacznie można ustalić kiedy i przez kogo została ona zapłacona. Jednocześnie należy wskazać, iż w ww. rozporządzeniu w sprawie zwrotu akcyzy wskazano jakie dokumenty należy złożyć w celu ubiegania się o zwrot akcyzy. Jednym z obowiązkowych dokumentów, który należy dołączyć do wniosku jest dokument potwierdzający zapłatę akcyzy na terytorium kraju. Dokument ten jednak nie posiada określonego formatu (wzoru).

Skoro zatem kwestia określenia dokumentów potwierdzających zapłatę akcyzy na terytorium kraju nie została uregulowana przepisami prawa, należy odnieść się do regulacji zawartej w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej. Zgodnie bowiem z art. 180 § 1 ww. ustawy, jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Ponadto należy odnieść się do językowego znaczenia tego pojęcia. Dokumentem – zgodnie ze Słownikiem języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN S.A., Warszawa 2005 r., str. 145 – jest m.in. przedmiot stwierdzający określone okoliczności, fakty, stany itp. (np. umowa, świadectwo, zaświadczenie); dowód, akt prawny. Potwierdzać – to z kolei poświadczyć coś, stwierdzić prawdziwość, wiarygodność, tożsamość czegoś, zgodzić się na coś, z czymś, przytaknąć czemuś (ww. słownik str. 738).

W sytuacji zatem, jeżeli przepisy nie precyzują jakie dokumenty powinny potwierdzać zapłatę akcyzy na terytorium kraju, to Wnioskodawca może więc składać wszelkie dokumenty, potwierdzające zapłatę akcyzy na terytorium kraju, które mają walor rzetelnego dokumentu, w tym mogą to być:

• faktury VAT zawierające adnotację od sprzedawcy, niebędącego podatnikiem akcyzy, że od zbywanych wyrobów na poprzednim etapie obrotu uiszczono podatek akcyzowy wraz z podaniem jego wysokości, oraz
  

• faktury VAT wraz z oświadczeniem jakie otrzyma sprzedawca od podatnika akcyzy, że podatek akcyzowy od zakupionych produktów został zapłacony wraz z podaniem jego wysokości.
  

Przy czym ww. dokumenty winny być przedłożone łącznie.

Jednakże należy mieć na uwadze, że ocena oraz weryfikacja tych dokumentów leży w gestii naczelnika właściwego urzędu celnego, który to naczelnik na podstawie przedłożonych dokumentów wydaje autonomiczną decyzję o uznaniu kwoty zwrotu akcyzy z tytułu dostawy wewnątrzwspólnotowej lub eksportu.

Z kolei odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy czy dokumentem potwierdzającym brak obowiązku zapłaty akcyzy w państwie członkowskim przeznaczenia, może być oświadczenie złożone przez nabywcę wyrobów, należy zauważyć, że w ocenie organu należy stwierdzić, że za dokument potwierdzający, że akcyza w danym państwie członkowskim nie jest wymagana należy uznać każdy dokument, który będzie potwierdzał powyższy fakt. Jednakże w interesie występującego z wnioskiem w sprawie zwrotu akcyzy jest, aby dokument, o którym mowa w art. 82 ust. 3 pkt 3 ustawy, potwierdzający brak wymogu zapłaty akcyzy w określonym państwie, został zweryfikowany pozytywnie przez właściwego naczelnika urzędu i nie budził konieczności dodatkowego sprawdzenia.

Podkreślić należy, że najbardziej pożądanym dokumentem byłby dokument sporządzony przez organ administracji danego państwa właściwy do poboru podatku akcyzowego lub wydania interpretacji prawa podatkowego w zakresie akcyzy.

Należy jednak mieć na uwadze, że wymaganie, aby dokument potwierdzający, że akcyza w określonym państwie nie jest wymagana, miał zostać sporządzony przez organy państwa członkowskiego mogłoby być w praktyce niemożliwe do zrealizowania, ponieważ organy państwa członkowskiego mogłyby nie być uprawnione do wystawiania tego rodzaju dokumentów.

Odnosząc się do opisanego zagadnienia, tutejszy organ stwierdza, że w przepisach regulujących zwrot podatku akcyzowego podmiot, który jest właściwy do wystawienia dokumentu potwierdzającego, że akcyza w tym państwie nie jest wymagana, nie został określony. Zatem dokument ten może wystawić w formie oświadczenia nabywca w państwie członkowskim na rzecz którego dokonano dostawy.

Stosownie do powyższego oświadczenie nabywcy – o tym że w państwie członkowskim, na którego terytorium zostały dostarczone wyroby akcyzowe akcyza nie jest wymagana – należy uznać za dokument, o którym mowa w art. 82 ust. 3 pkt 3 ustawy.

Jak wskazano wyżej, zgodnie z art. 82 ust. 6 ustawy (w brzmieniu obowiązującym w 2014 r.), właściwy naczelnik urzędu celnego dokonuje weryfikacji wniosku o zwrot akcyzy w oparciu o dokumenty, których mowa w ust. 1 i 3-4a.

A zatem naczelnik urzędu celnego w trakcie prowadzonego postępowania o zwrot podatku akcyzowego, może weryfikować dokumenty załączone do wniosku.

Zaznaczyć zatem należy, że to czy posiadany przez Wnioskodawcę dokument rzeczywiście potwierdza fakt braku obowiązku zapłaty akcyzy od dostarczanych wyrobów akcyzowych, może być stwierdzony ostatecznie jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ pierwszej instancji, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Reasumując, powyższe przepisy zarówno nie określają, kto ma wystawić dokument potwierdzający brak wymogu zapłaty akcyzy w określonym państwie, jak również nie przewidują, aby dokument taki miał być potwierdzony przez określone organy państwa członkowskiego. Wnioskodawca może więc składać wszelkie dokumenty, które mają walor rzetelnego dokumentu, w tym np. oświadczenie nabywcy, z którego będzie wynikać, że akcyza w określonym państwie nie jest wymagana i będzie potwierdzać faktyczne okoliczności. Jednakże należy mieć na uwadze, że ocena oraz weryfikacja tych dokumentów leży w gestii naczelnika właściwego urzędu celnego, który to naczelnik na podstawie przedłożonych dokumentów wydaje autonomiczną decyzję o uznaniu kwoty zwrotu akcyzy z tytułu dostawy wewnątrzwspólnotowej.

Końcowo należy nadmienić, iż powyższe nie odnosi się do wyrobów objętych ujednoliconym podatkiem akcyzowym na terytorium wspólnoty oraz do eksportu, gdzie taki dokument nie jest wymagany.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytań oznaczonych we wniosku jako nr 2 i 3 należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwotnej interpretacji, tj. w dniu 14 października 2014 r.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

W tym miejscu, co zaznaczono już wcześniej, należy wyraźnie podkreślić, że zasadność zwrotu oraz wysokość kwoty zwrotu akcyzy z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy lub eksportu zostaje określona decyzją właściwego naczelnika urzędu celnego w autonomicznym postępowaniu podatkowym wszczętym wniesionym wnioskiem. W postępowaniu tym ww. organ podatkowy weryfikuje spełnienie warunków formalnych umożliwiających zwrot akcyzy, jak i uprawniony jest zarówno do weryfikacji dołączonych do wniosku dokumentów jak i dokonania przez Wnioskodawcę dostawy wewnątrzwspólnotowej lub eksportu. Tym samym ostateczne rozstrzygnięcie o tym czy Wnioskodawcy w opisanym zdarzeniu przyszłym przysługuje zwrot podatku akcyzowego i w jakiej wysokości jest on należny może zostać dokonane jedynie w decyzji właściwego naczelnika urzędu celnego

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Końcowo tut. Organ wyjaśnia, iż na podstawie art. 114 pkt 67 ustawy z dnia 16.11.2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej w ustawie z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2014 r. poz. 752, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany w art. 82:

1. w ust. 1 część wspólna otrzymuje brzmienie:

„- na pisemny wniosek złożony do właściwego naczelnika urzędu skarbowego wraz z dokumentami potwierdzającymi zapłatę akcyzy na terytorium kraju.”,

2. w ust. 2 część wspólna otrzymuje brzmienie:

„- na pisemny wniosek złożony do właściwego naczelnika urzędu skarbowego w ciągu roku od dnia dokonania eksportu wraz z dokumentami, o których mowa w ust. 4.”,

3. w ust. 3 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:

„Podatnik lub podmiot, o których mowa w ust. 1, występujący z wnioskiem o zwrot akcyzy są obowiązani po dokonaniu dostawy wewnątrzwspólnotowej przedłożyć właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego:”,

4. w ust. 4 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:

„Podatnik lub podmiot, o których mowa w ust. 2, występujący z wnioskiem o zwrot akcyzy są obowiązani przedłożyć właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego:”,

5. w ust. 4a wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:

„Podmiot, o którym mowa w ust. 2e, występujący z wnioskiem o zwrot akcyzy jest obowiązany przedłożyć właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego:”,

6. ust. 6 i 6a otrzymują brzmienie:

„6. Właściwy naczelnik urzędu skarbowego dokonuje weryfikacji wniosku o zwrot akcyzy w oparciu o dokumenty, o których mowa w ust. 1 i 3-4a.

6a. W przypadku niedokonania przez właściwego naczelnika urzędu skarbowego zwrotu akcyzy, o którym mowa w ust. 1, 2 i 2e, w terminach określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 7, zwrot ten traktuje się jako nadpłatę podatku podlegającą oprocentowaniu w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa”.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.