Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.794.2017.1.AZ
z 31 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 5 grudnia 2017 r. (data wpływu 11 grudnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT zajęć tanecznych, plastycznych, ceramicznych, wokalnych, teatralnych oraz nauki gry na instrumentach muzycznych oraz nieuwzględniania do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, obrotów z tytułu prowadzenia tych zajęć – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT zajęć tanecznych, plastycznych, ceramicznych, wokalnych, teatralnych oraz nauki gry na instrumentach muzycznych oraz nieuwzględniania do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, obrotów z tytułu prowadzenia tych zajęć.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Miejski Ośrodek Kultury w M. (dalej jako: „MOK” lub „Wnioskodawca”) jest samorządową instytucją kultury w rozumieniu art. 9 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (tekst jednolity Dz.U. 2017 r., poz. 862, dalej jako: „Ustawa o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej”), wpisaną do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury, tj. Miasto.

Podstawowym celem Wnioskodawcy, zawartym w statucie nadanym MOK na mocy Uchwały Rady Miasta nr XVI/107/2004 z 26 kwietnia 2004 r., jest prowadzenie działalności kulturalnej na rzecz mieszkańców Miasta.

Zgodnie ze statutem MOK, działalność w zakresie kultury obejmuje:

1. tworzenie warunków do wszechstronnego rozwoju życia kulturalnego Miasta, inicjowanie oraz wspieranie wszelkich inicjatyw służących rozwojowi kultury w tym mecenat nad lokalnym ruchem artystycznym,
2. upowszechnianie dorobku artystycznego środowisk twórczych oraz amatorskiego ruchu kulturalnego działającego na terenie Miasta,
3. organizowanie imprez kulturalnych, w tym koncertów, wystaw, wernisaży, odczytów oraz konferencji,
4. prowadzenie świetlic w tym osiedlowych, klubów, kół zainteresowań, pracowali oraz zespołów artystycznych,
5. upowszechnianie sztuki filmowej, działalność kinowa, prowadzenie filmowego klubu dyskusyjnego, gromadzenia filmów na nośnikach elektronicznych,
6. organizowanie wydawnictw własnych, radiokomunikacji zgodnie z obowiązującymi przepisami, a także prowadzenie współpracy z mediami regionalnymi,
7. prowadzenie działalności impresaryjnej w zakresie kultury.
   
   

W ramach wyżej określonych zadań statutowych, Wnioskodawca świadczy odpłatne usługi związane z działalnością na rzecz rozwoju i upowszechniania kultury. W ramach przedmiotowych usług Wnioskodawca organizuje zajęcia:

• taneczne,
• plastyczne,
• ceramiczne,
• wokalne,
• teatralne,
• nauki gry na instrumentach muzycznych.
  
  

Za uczestnictwo w wyżej wymienionych zajęciach pobierane są opłaty. Opłaty te przeznaczane są na kontynuację i doskonalenie świadczonych przez MOK usług oraz na pozostałą działalność statutową.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT, korzystającym ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. Czy zajęcia taneczne, plastyczne, ceramiczne, wokalne, teatralne i nauka gry na instrumentach muzycznych, podlegają zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) ustawy o VAT, a zatem nie podlegają wliczeniu do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zajęcia taneczne, plastyczne, ceramiczne, wokalne, teatralne i nauka gry na instrumentach muzycznych, podlegają zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) ustawy o VAT, a zatem nie podlegają wliczeniu do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) ustawy o VAT, zwolnieniu od podatku podlegają usługi kulturalne świadczone przez podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną.

Stosownie do art. 43 ust. 17 Ustawy o VAT, zwolnienie to nie ma zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

• nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej lub
• ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.
  
  

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 18 Ustawy o VAT zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33 lit. a), stosuje się pod warunkiem, że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tym przepisie, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

W myśl art. 43 ust. 19 Ustawy o VAT zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:

1. usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach;
   
2. wstępu:
   
3. na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego,
   
4. do wesołych miasteczek, parków rozrywki, cyrków, dyskotek, sal balowych,
   
5. do parków rekreacyjnych, na plaże i do innych miejsc o charakterze kulturalnym;
   
6. wstępu oraz wypożyczania wydawnictw w zakresie usług świadczonych przez biblioteki, archiwra, muzea i innych usług związanych z kulturą;
   
7. usług związanych z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach;
   
8. działalności agencji informacyjnych;
   
9. usług wydawniczych;
   
10. usług radia i telewizji, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 34;
    
11. usług ochrony praw.
    
    

Analizując powołane wyżej regulacje zauważyć należy, iż warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku jest spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym dotyczącej rodzaju świadczonych usług, tj. usług kulturalnych, jak również przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, iż zwolnienie nie ma zastosowania.

W ocenie Wnioskodawcy, MOK jest podmiotem, o jakim mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) Ustawy o VAT, jest bowiem instytucją kultury wpisaną do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów Ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi w zakresie prowadzenia zajęć tanecznych, plastycznych, ceramicznych, wokalnych, teatralnych oraz nauki gry na instrumentach muzycznych, służą przede wszystkim upowszechnianiu kultury.

Ustawa o VAT nie podaje definicji pojęcia „usług kulturalnych’’. Jego znaczenie należy zatem ustalić w oparciu o dostępne metody wykładni, wśród których w prawie podatkowym pierwszorzędne znaczenie ma wykładnia językowa. Zgodnie z regułami wykładni językowej, odnosząc się do znaczenia terminu „usługi kulturalne” w języku potocznym, pod pojęciem tym kryją się usługi odnoszące się do kultury. Natomiast kultura to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości; wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności. Kultura dzieli się na: materialną, której zakres pokrywa się z pojęciem cywilizacja, i duchową – ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, nauki, moralności funkcjonujących w postaci dzieł artystycznych, wierzeń, obyczajów, a także uznanych wartości, takich jak: prawda, sprawiedliwość, wolność, równość itp. (cyt. za: Roman Smolski, Marek Smolski, Elżbieta Helena Stadtmuller „Słownik Encyklopedyczny Edukacja Obywatelska” Wydawnictwo Europa, Warszawa 1999).

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy wszystkie zajęcia wskazane we wniosku wchodzą w zakres działalności kulturalnej, o której mowa w art. 1 ust. 1 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

W konsekwencji, stwierdzić należy, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi kulturalne, w zakresie prowadzenia zajęć tanecznych, plastycznych, ceramicznych, wokalnych, teatralnych oraz nauki gry na instrumentach muzycznych, korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, zgodnie z przywołanym wcześniej art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) ustawy o VAT, bowiem Wnioskodawca jest wpisany do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Co więcej w przedmiotowej sprawie nie jest spełniona przesłanka negatywna wskazana w art. 43 ust. 18 ustawy o VAT – Wnioskodawca świadcząc ww. usługi kulturalne pobiera od uczestników opłaty, które przeznaczane są wyłącznie na kontynuację i doskonalenie świadczonych usług oraz na pozostałą działalność statutową. Usługi wskazane wre wniosku nie mieszczą się także w katalogu usług kulturalnych, względem których zwolnienie nie znajduje zastosowania, wskazanym w przywoływanym wyżej art. 43 ust. 19 ustawy o VAT.

Natomiast, na podstawie art. 113 ust. 1 Ustawy o VAT, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Jak stanowi art. 113 ust. 2 pkt 2 Ustawy o VAT, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się m.in. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów- wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:

• transakcji związanych z nieruchomościami,
• usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7,12 i 38-41,
• usług ubezpieczeniowych
• jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych.
  
  

Tym samym, skoro, jak wyżej wywiedziono, usługi MOK w zakresie prowadzenia zajęć tanecznych, plastycznych, ceramicznych, wokalnych, teatralnych oraz nauki gry na instrumentach muzycznych, stanowią usługi zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 33 lit. a) ustawy o VAT, to na mocy art. 113 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, nie wlicza się wartości tych usług dla celów ustalenia prawa do zastosowania zwolnienia podmiotowego z opodatkowania, o którym mowa w art. 113 ust. 1 Ustawy o VAT.

Powyższe stanowisko potwierdzają także władze skarbowe w wydawanych interpretacjach przepisów prawe podatkowego, np. interpretacja z 11 grudnia 2012 r., sygn. IPTPP2/443- 770/12-4/JS, interpretacja z 11 sierpnia 2014 r., sygn. IPTPP2/443-373/14-5/JN oraz sygn. IPTPP2/443-373/14-4/JN.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast według art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Nie każda czynność stanowiąca odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że ustawodawca przewidział w ustawie zwolnienie od podatku dla pewnej grupy podatników ze względu na wysokość osiągniętej sprzedaży w roku podatkowym. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Przepis art. 113 ust. 2 ustawy stanowi, że do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
   
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
      
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
      
   3. usług ubezpieczeniowych
   >
   
   • jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
   
   
   4. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
      
      

   W art. 113 ust. 13 ustawy wymieniono dostawy towarów i świadczenie usług, do których nie stosuje się z zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9.
   
   

   Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.
   
   

   Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.
   
   

   Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.
   
   

   Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.
   
   

   Jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy – zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:
   

   1. podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,
   2. indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.
      
      

   Z powyższego wynika, że ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy korzystać mogą jedynie:
   

   • podmioty prawa publicznego;
   • podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym, wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej;
   • indywidualni twórcy i artyści wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzani w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.
     
     

   Jednocześnie zgodnie z art. 43 ust. 17 ustawy – zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:
   

   1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
   2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.
      
      

   W świetle art. 43 ust. 17a ustawy – zwolnienia, o których mowa w 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenie usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.
   
   

   Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się, pod warunkiem że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług (art. 43 ust. 18 ustawy).
   
   

   W myśl art. 43 ust. 19 ustawy – zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:
   

   1. usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach;
      
   2. wstępu:
      
   3. na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego,
      
   4. do wesołych miasteczek, parków rozrywki, cyrków, dyskotek, sal balowych,
      
   5. do parków rekreacyjnych, na plaże i do innych miejsc o charakterze kulturalnym;
      
   6. wstępu oraz wypożyczania wydawnictw w zakresie usług świadczonych przez biblioteki, archiwa, muzea i innych usług związanych z kulturą;
      
   7. usług związanych z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach;
      
   8. działalności agencji informacyjnych;
      
   9. usług wydawniczych;
      
   10. usług radia i telewizji, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 34;
       
   11. usług ochrony praw.
       
       

   Analizując powołaną wyżej regulację zauważyć należy, że warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku jest spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym dotyczącej rodzaju świadczonych usług, tj. usług kulturalnych jak również przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że zwolnienie nie ma zastosowania.
   
   

   Podmiotem mogącym świadczyć usługi kulturalne korzystającym ze zwolnienia może być m.in. podmiot prawa publicznego lub inny podmiot uznany na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym pod warunkiem, że podmiot ten nie osiąga w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług (art. 43 ust. 18 ustawy).
   
   

   Natomiast spełnienie warunku przedmiotowego odnosi się do wyżej przytoczonego art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, zgodnie z którym zwalnia się z podatku usługi kulturalne (…). Ustawa nie podaje definicji pojęcia „usług kulturalnych”. Jego znaczenie należy zatem ustalić na podstawie dostępnej metody wykładni. W prawie podatkowym pierwszorzędne znaczenie ma wykładnia językowa. Zatem zgodnie z jej regułami, odnosząc się do znaczenia terminu „usługi kulturalne” w języku potocznym, możemy stwierdzić, że pod pojęciem tym kryją się usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury itp.
   
   

   Natomiast kultura to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości, zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości; wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności. Kultura dzieli się na: materialną, której zakres pokrywa się z pojęciem cywilizacja, i duchową – ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, nauki, moralności funkcjonujących w postaci dzieł artystycznych, wierzeń, obyczajów, a także uznanych wartości, takich jak: prawda, sprawiedliwość, wolność, równość itp.” (Roman Smolski, Marek Smolski, Elżbieta Helena Stadtműller „Słownik Encyklopedyczny Edukacja Obywatelska” Wydawnictwo Europa, Warszawa 1999).
   
   

   Encyklopedia Popularna w haśle „kultura” podaje, że jest to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie; w skład tak pojętej kultury wchodzą nie tylko wytwory materialne i instytucje społeczne, ale także zasady współżycia społecznego, sposoby postępowania, wzory, kryteria ocen estetycznych i moralnych przyjęte w danej zbiorowości i wyznaczające obowiązujące zachowania” (Encyklopedia Popularna PWN, Wydanie XV, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1982).
   
   

   Wykładnia systemowa pozwala nam na ustalenie zakresu rozumienia pojęcia „kultura” w znaczeniu w jakim posługują się nim inne akty prawne należące do systemu prawa (wykładnia systemowa zewnętrzna). W tym celu należy sięgnąć do ustaw wprost lub pośrednio odnoszących się do działalności prowadzonej w sferze kulturalnej, tj. ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2017 r., poz. 862, z późn. zm.).
   

   Zgodnie z art. 1 ust. 1 tej ustawy – działalność kulturalna polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.
   
   

   Formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury (art. 2 ww. ustawy).
   
   

   Zgodnie zaś z przepisem art. 3 ust. 2 cyt. ustawy – działalność kulturalna określona w art. 1 ust. 1 nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu odrębnych przepisów.
   
   

   W myśl art. 8 ustawy o działalności kulturalnej – ministrowie oraz kierownicy urzędów centralnych organizują działalność kulturalną, tworząc państwowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym.
   
   

   Natomiast jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną, tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym (art. 9 ust. 1 niniejszej ustawy). Podmioty tworzące instytucje kultury, o których mowa w art. 8 i 9, zwane są dalej organizatorami, a ilekroć w ustawie jest mowa o instytucji kultury bez bliższego określenia – należy przez to rozumieć zarówno państwową, jak i samorządową instytucję kultury (art. 10 ust. 1 i 2 ww. ustawy).
   
   

   W świetle art. 13 ust. 1 powołanej ustawy – instytucje kultury działają na podstawie aktu o ich utworzeniu oraz statutu nadanego przez organizatora.
   
   

   Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest samorządową instytucją kultury w rozumieniu art. 9 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, wpisaną do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury, tj. Miasto. Podstawowym celem Wnioskodawcy, zawartym w statucie jest prowadzenie działalności kulturalnej na rzecz mieszkańców Miasta. W ramach zadań statutowych, Wnioskodawca świadczy odpłatne usługi związane z działalnością na rzecz rozwoju i upowszechniania kultury. W ramach przedmiotowych usług Wnioskodawca organizuje zajęcia taneczne, plastyczne, ceramiczne, wokalne, teatralne, nauki gry na instrumentach muzycznych. Za uczestnictwo w wyżej wymienionych zajęciach pobierane są opłaty. Opłaty te przeznaczane są na kontynuację i doskonalenie świadczonych przez MOK usług oraz na pozostałą działalność statutowy.
   
   

   Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, że Wnioskodawca wypełnia przesłanki podmiotowe wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy. Wnioskodawca jest podmiotem, o jakim mowa w tym przepisie, jest bowiem samorządową instytucją kultury, w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.
   
   

   Ponadto, odnosząc się do opisu sprawy należy stwierdzić, że zgodnie z powyższą charakterystyką terminu „kultura”, organizacja zajęć tanecznych, plastycznych, ceramicznych, wokalnych, teatralnych, nauki gry na instrumentach muzycznych, realizowana jest w ramach prowadzonej przez Ośrodek Kultury działalności kulturalnej. Bowiem, jak wskazał Wnioskodawca, zgodnie ze statutem MOK, działalność w zakresie kultury obejmuje m.in. tworzenie warunków do wszechstronnego rozwoju życia kulturalnego Miasta, inicjowanie oraz wspieranie wszelkich inicjatyw służących rozwojowi kultury w tym mecenat nad lokalnym ruchem artystycznym, prowadzenie świetlic w tym osiedlowych, klubów, kół zainteresowań, pracowali oraz zespołów artystycznych. Zatem usługi te mieszczą się w zakresie pojęcia „usługi kulturalne”, bowiem ich głównym celem jest upowszechnianie i rozwój kultury.
   
   

   Tak więc organizacja zajęć tanecznych, plastycznych, ceramicznych, wokalnych, teatralnych, nauki gry na instrumentach muzycznych, stanowi niewątpliwie usługi kulturalne. Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, że opłaty pobierane za organizację ww. zajęć przeznaczane są na kontynuację i doskonalenie świadczonych przez MOK usług oraz na pozostałą działalność statutowy.
   
   

   Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że świadczone przez Wnioskodawcę – samorządową instytucje kultury – usługi kulturalne polegające na organizowaniu tanecznych, plastycznych, ceramicznych, wokalnych, teatralnych, nauki gry na instrumentach muzycznych, korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług – zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy.
   
   

   Wobec powyższego, obrotu z tytułu prowadzonych przez Wnioskodawcę zajęć tanecznych, plastycznych, ceramicznych, wokalnych, teatralnych, nauki gry na instrumentach muzycznych –na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy – nie wlicza się do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.
   
   

   Podsumowując, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.
   
   

   Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
   
   

   Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
   

   1. z zastosowaniem art. 119a;
   2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
      
      

   Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
   
   

   Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
   
   

   Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
   
   

   Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
   

   
   

   doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.