2018.02.12 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4012.639.2017.4.SS
z 12 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 listopada 2017 r. (data wpływu 16 listopada 2017 r.), uzupełnionym pismami z dnia: 5 i 23 stycznia 2018 r. (data wpływu 8 i 25 stycznia 2018 r.) oraz 2 lutego 2018 r. (data wpływu 7 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek niezabudowanych nr: 1271/1, 1271/2, 1272/3 i 1272/4 (część pytania oznaczonego we wniosku nr 3) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług m.in. w zakresie opodatkowania sprzedaży działek niezabudowanych nr: 1271/1, 1271/2, 1272/3 i 1272/4. Wniosek uzupełniono w dniach: 8 i 25 stycznia 2018 r. oraz 7 lutego 2018 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe S.C. (dalej jako Spółka prowadzi działalność w formie spółki cywilnej. Przedmiotem działalności Spółki jest, zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności, prowadzenie restauracji i innej działalności gastronomicznej (PKD: 56.10.A).

Spółka prowadziła działalność w dwóch lokalach:

Bar A – pod adresem: C,
Bar B – pod adresem: D.

W roku 2008 wspólnicy Spółki nabyli na cele prowadzonej działalności gospodarczej nieruchomość położoną w D, w skład której wchodziły następujące działki:

1 działka zabudowana budynkiem mieszkalnym (niezamieszkałym),
3 działki niezabudowane.

Na jednej z nabytych działek wspólnicy wybudowali budynek restauracyjny wraz z zapleczem gastronomicznym, ogródkiem letnim, placem zabaw dla dzieci, miejscami parkingowymi, zbiornikiem bezodpływowym.

Celem dojazdu do kompleksu restauracyjnego z pozostałych działek wyodrębniona została droga dojazdowa wewnętrzna.

Na poczet inwestycji wspólnicy Spółki zaciągneli kredyt inwestycyjny w kwocie 700 tysięcy złotych. Oddanie obiektu do użytku nastąpiło w roku 2011.

Wartość inwestycji wraz z wyposażeniem stanowi kwota 937656,90 złotych, a inwestycja wprowadzona została do ewidencji środków trwałych z dniem 30 kwietnia 2011 r. (stawka amortyzacji 2,5%). W chwili obecnej środek ten w dalszym ciągu podlega amortyzacji.

Nowo wybudowany obiekt restauracyjny nosi indywidualne oznaczenie „E” i stanowi jedną z 3 restauracji prowadzonych przez Spółkę.

Począwszy od roku 2011 ww. restauracja działa de facto jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 ust. 27e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Posiada własną nazwę, koncesje, licencje i zezwolenia niezbędne do działania restauracji. Możliwe jest wydzielenie przychodów, kosztów i finansów spośród całości prowadzonej przez wspólników Spółki.

W odniesieniu do pozostałych działek, wchodzących w skład przedmiotowej nieruchomości, wspólnicy nie dokonali żadnych inwestycji (za wyjątkiem wydzielenia z nich wspomnianej powyżej drogi dojazdowej).

W roku 2017 wspólnicy podjęli decyzję o zakończeniu wspólnego prowadzenia działalności gospodarczej. Wspólnicy uzgodnili nadto, iż przed ostatecznym zakończeniem bytu prawnego prowadzonej przez nich Spółki dokonana zostanie sprzedaż majątku wspólnego wspólników, w tym nieruchomości nabytej w roku 2008.

Wspólnicy uzgodnili, iż sprzedaż ta nastąpi w drodze następujących transakcji:

wybudowana w roku 2011 restauracja „E”, wraz z zapleczem gastronomicznym i gruntem, na którym została wybudowana, ze środkami trwałymi zakupionymi po zakończeniu inwestycji (według ewidencji środków trwałych), zostanie zbyta na rzecz jednego ze wspólników prowadzącego odrębną od Spółki działalność gospodarczą na potrzeby tejże działalności,
działka zabudowana budynkiem mieszkalnym zbyta zostanie na rzecz drugiego ze wspólników na potrzeby prowadzonej przez tegoż odrębnej od Spółki działalności gospodarczej,
pozostałe dwie działki niezabudowane zostaną zbyte po jednej na rzecz każdego ze wspólników, na potrzeby prowadzonych przez tychże odrębnych działalności gospodarczych.

W dniu 8 stycznia 2018 r. uzupełniono wniosek o następujące informacje:

Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.
Zespół składników majątkowych, który ma być przedmiotem sprzedaży na rzecz jednego ze Wspólników, tj. restauracja „E”, stanowi wyodrębniony byt pod następującymi względami:
- organizacyjnym, tj. jako zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań) przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, które stanowią niezależne przedsiębiorstwo realizujące te zadania, opatrzone indywidualnym oznaczeniem „E”,
- finansowym, tj. restauracja „E” posiada zarówno samodzielność finansową, pozwalającą na autonomiczne funkcjonowanie w obrocie gospodarczym oraz na podstawie prowadzonej ewidencji księgowej, nie stanowi trudności przyporządkowania przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do konkretnie wyodrębnionej działalności, co umożliwia określenie wyniku finansowego restauracji „E”,
- funkcjonalnym, tj. restauracja stanowi niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze.
Wydzielona część przedsiębiorstwa będzie działała samodzielnie, co de facto ma miejsce już w chwili obecnej (odrębny budżet, księgowanie etc.).
Przedmiotem sprzedaży (zbycia) będą wszystkie składniki majątku (materialne i niematerialne) związane z wyodrębnioną częścią przedsiębiorstwa, w tym zobowiązania przynależne ww. restauracji w całości.
Przypisany do wyodrębnionej części przedsiębiorstwa zespół składników majątkowych jest wystarczający do samodzielnego wykonywania zadań, a prowadzenie działalności przez wydzieloną część przedsiębiorstwa nie wymaga jakiegokolwiek udziału pozostałych struktur działalności Wnioskodawcy.
W ocenie Wnioskodawcy, droga wewnętrzna, powstała w wyniku wyodrębnienia z pozostałych działek, nie stanowi budowli w rozumieniu art. 3 pkt 3 i 3a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane, co wynika z jej cech własnych. Przedmiotowa droga wewnętrzna stanowi dojazd do obiektów restauracji „E”, a tym samym nie jest przeznaczona do ruchu publicznego. Nadto nie została ona wyposażona w jakiekolwiek urządzenia techniczno-inżynierskie, które zapewniałyby całość techniczno-użytkową obiektu, zgodnie z wykładnią funkcjonalną pojęcia „drogi” w rozumieniu Prawa budowlanego.
W stosunku do ww. drogi oraz budynku mieszkalnego nie dokonano ulepszeń w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.
Wnioskodawca nie miał prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu budynku mieszkalnego oraz z tytułu wyodrębnienia drogi dojazdowej.
Budynek mieszkalny i droga wewnętrzna nie były wykorzystywane do działalności gospodarczej, w tym w szczególności działalności gospodarczej zwolnionej z opodatkowania.
Zainteresowanemu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku należnego w związku z ulepszeniami ww. drogi oraz budynku mieszkalnego.
Działki niezabudowane nie były wykorzystywane do działalności gospodarczej, w tym zwolnionej.
Zgodnie z zaświadczeniem z dnia 30 października 2017 r. (Załącznik nr 2) działki nr 1271/1, nr 1271/2 oraz część działek o nr geodezyjnym 1270/2, 1272/3, 1272/4 objęte są miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i przeznaczone są pod tereny zabudowy mieszkaniowej. Pozostałe części działek 1270/2, 1272/3, 1272/4 posiadają następujące przeznaczenie: (1) nr 1270/2 stanowią w całości tereny mieszkaniowe, (2) nr 1272/3 stanowią w części grunty orne oraz w części inne tereny zabudowane, (3) nr 1272/4 stanowią w części grunty orne.
Zgodnie z pismem z dnia 30 października 2017 r. (Załącznik nr 3) dla działek nr 1270/1 oraz 1272/1 Gmina nie posiada miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Dla działki nr 1270/1 nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, natomiast dla działki nr 1272/1 (zabudowanej częściowo budynkiem restauracji „E”) wydano decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.
Wzajemne usytuowanie poszczególnych działek określa Załącznik nr 1.

Ponadto, pismem z dnia 23 stycznia 2018 r. wniosek uzupełniono o następujące informacje:

Przedmiotem zapytania nr 3 zawartego we wniosku z dnia 14 listopada 2017 r. jest 5 działek niezabudowanych o następujących nr działek:
- działka nr 1270/1 o powierzchni 0,0247 ha,
- działka nr 1271/1 o powierzchni 0,0021 ha,
- działka nr 1271/2 o powierzchni 0,0119 ha,
- działka nr 1272/3 o powierzchni 0,0783 ha,
- działka nr 1272/4 o powierzchni 0,1298 ha.
Działki nr 1271/1, nr 1271/2 objęte są miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i przeznaczone są pod tereny zabudowy mieszkaniowej.
Działka nr 1272/3 objęta jest w części miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i w tym zakresie przeznaczona została pod tereny zabudowy mieszkalnej, dla pozostałej części działki nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.
Działka nr 1272/4 objęta jest w części miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i w tym zakresie przeznaczona została pod tereny zabudowy mieszkalnej, dla pozostałej części działki nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.
Działka nr 1270/1 nie została objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i nie została dla niej wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Natomiast w piśmie z dnia 2 lutego 2018 r. Zainteresowany wskazał, że działki nr 1272/3 i 1272/4 tylko w części są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, w którym obie te działki w części zostały oznaczone jako jednostka B 19/1 MN – tereny zabudowy mieszkalnej. Z części graficznej przedmiotowego planu można wyczytać, że jednostka ta została usytuowana od granicy działek nr 1272/3 i 1272/4 z drogą wojewódzką (…) w głąb tych działek jedynie na odległość ok. 30m (na planie brak zwymiarowania). Teren poza tą odległością (poza linia rozgraniczającą jednostkę B 19/1 MN), stanowiący mniejszą część obu działek, nie jest objęty tym planem. Plan nie przewidywał obowiązującej linii zabudowy. Dla pozostałych części przedmiotowych działek (nie objętych planem) nie wydano do tej pory decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (część pytania oznaczonego we wniosku nr 3).

Czy sprzedaż przez wspólników Spółki cywilnej niezabudowanych działek opodatkowana będzie podatkiem od towarów i usług o stawce w wysokości 23%?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług:

„ art. 43

1. zwalnia się od podatku:

(...)

9) dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.”

Ponieważ działki niezabudowane nabyte przez Spółkę stanowią tereny budowlane, nie podlegają w/w zwolnieniu, a zatem opodatkowane są podatkiem od towarów i usług w wysokości 23% stawki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przepis art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy – sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy podkreślić, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
czynność ta wykonana została przez podmiot, który dla tej właśnie czynności występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

W świetle przytoczonych wyżej regulacji prawnych zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży gruntu jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność w formie spółki cywilnej. Przedmiotem działalności Spółki jest, zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności, prowadzenie restauracji i innej działalności gastronomicznej (PKD: 56.10.A). Spółka prowadziła działalność w dwóch lokalach: Bar A oraz Bar B. W roku 2008 wspólnicy Spółki nabyli na cele prowadzonej działalności gospodarczej nieruchomość, w skład której wchodziły następujące działki:

1 działka zabudowana budynkiem mieszkalnym (niezamieszkałym),
3 działki niezabudowane.

Ww. działki zakupiono od osób fizycznych, a ich nabycie nie podlegało podatkowi od towarów i usług. Nieruchomości stały się majątkiem wspólnym wspólników Spółki cywilnej i wprowadzone zostały do ewidencji środków trwałych prowadzonej przez nich działalności gospodarczej. Na jednej z nabytych działek wspólnicy wybudowali budynek restauracyjny wraz z zapleczem gastronomicznym, ogródkiem letnim, placem zabaw dla dzieci, miejscami parkingowymi, zbiornikiem bezodpływowym. Celem dojazdu do kompleksu restauracyjnego z pozostałych działek wyodrębniona została droga dojazdowa wewnętrzna. W odniesieniu do pozostałych działek, wchodzących w skład przedmiotowej nieruchomości, wspólnicy nie dokonali żadnych inwestycji (za wyjątkiem wydzielenia z nich wspomnianej powyżej drogi dojazdowej). W roku 2017 wspólnicy podjęli decyzję o zakończeniu wspólnego prowadzenia działalności gospodarczej. Wspólnicy uzgodnili nadto, iż przed ostatecznym zakończeniem bytu prawnego prowadzonej przez nich Spółki dokonana zostanie sprzedaż majątku wspólnego wspólników, w tym nieruchomości nabytej w roku 2008. Wspólnicy uzgodnili, iż sprzedaż ta nastąpi w drodze następujących transakcji:

wybudowana w roku 2011 restauracja „E”, wraz z zapleczem gastronomicznym i gruntem, na którym została wybudowana, ze środkami trwałymi zakupionymi po zakończeniu inwestycji (według ewidencji środków trwałych), zostanie zbyta na rzecz jednego ze wspólników prowadzącego odrębną od Spółki działalność gospodarczą na potrzeby tejże działalności,
działka zabudowana budynkiem mieszkalnym zbyta zostanie na rzecz drugiego ze wspólników na potrzeby prowadzonej przez tegoż odrębnej od Spółki działalności gospodarczej,
pozostałe dwie działki niezabudowane zostaną zbyte po jednej na rzecz każdego ze wspólników, na potrzeby prowadzonych przez tychże odrębnych działalności gospodarczych.

Ponadto, wspólnicy Spółki podjęli decyzję, iż zobowiązania wynikające z zaciągniętego przez wspólników wspólnie kredytu inwestycyjnego na potrzeby budowy restauracji „E” zostaną spłacone z ceny nabycia przez jednego ze wspólników ww. przedsiębiorstwa. Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W skład działek niezabudowanych wchodzą działki nr: 1270/1, 1271/1, 1271/2, 1272/3 i 1272/4.

Działki nr 1271/1, nr 1271/2 objęte są miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i przeznaczone są pod tereny zabudowy mieszkaniowej. Działka nr 1272/3 objęta jest w części miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i w tym zakresie przeznaczona została pod tereny zabudowy mieszkalnej, dla pozostałej części działki nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania tereny. Działka nr 1272/4 objęta jest w części miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i w tym zakresie przeznaczona została pod tereny zabudowy mieszkalnej, dla pozostałej części działki nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania tereny. Działka nr 1270/1 nie została objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i nie została dla niej wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Działki niezabudowane nie były wykorzystywane do działalności gospodarczej, w tym zwolnionej. Działki nr 1272/3 i 1272/4 tylko w części są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, w którym obie te działki w części zostały oznaczone jako jednostka B 19/1 MN – tereny zabudowy mieszkalnej. Plan nie przewidywał obowiązującej linii zabudowy. Dla pozostałych części przedmiotowych działek (nie objętych planem) nie wydano do tej pory decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy sprzedaż niezabudowanych działek nr: 1271/1, 1271/2, 1272/3 i 1272/4 opodatkowana będzie podatkiem od towarów i usług stawką w wysokości 23%.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z powyższych przepisów wynika, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem, ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym itp.

Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1073, z późn. zm.) reguluje zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

W świetle art. 3 ust. 1 ww. ustawy, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 cyt. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

Przepis art. 2 pkt 33 ustawy, w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Zauważyć należy, że analiza powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku VAT obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że działki nr 1271/1, nr 1271/2 objęte są miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i przeznaczone są pod tereny zabudowy mieszkaniowej. Działki nr 1272/3 i nr 1272/4 objęte są w części miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i w tym zakresie przeznaczone zostały pod tereny zabudowy mieszkalnej, dla pozostałej części tych działek nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Dla działek nr 1272/3 i nr 1272/4 plan nie przewidywał obowiązującej linii zabudowy.

Wobec powyższego ww. działki będą stanowić teren budowlany, o którym mowa w art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług. W rezultacie, zbycie tych działek nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Należy nadmienić, że dla dostawy nieruchomości niezabudowanych, które nie spełniają przesłanek do objęcia ich zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ustawodawca przewidział możliwość zastosowania zwolnienia od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że niezabudowane działki nr: 1271/1, 1271/2, 1272/3 i 1272/4 nie były wykorzystywane do działalności gospodarczej, w tym zwolnionej.

Skutkiem powyższego, z uwagi na fakt, że nie zostanie wypełniony jeden z warunków określony przepisem art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zastosowanie zwolnienia na podstawie powołanej regulacji, również nie będzie możliwe.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż przez wspólników Spółki cywilnej niezabudowanych działek nr: 1271/1, 1271/2, 1272/3 i 1272/4 będzie podlegała opodatkowaniu wg 23% stawki podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1, w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie (w odniesieniu do części pytania nr 3) uznano za prawidłowe.

Zaznacza się, że na podstawie art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto należy zaznaczyć, że niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek niezabudowanych nr: 1271/1, 1271/2, 1272/3 i 1272/4 (część pytania oznaczonego we wniosku nr 3). Natomiast wniosek w części dotyczącej uznania transakcji sprzedaży nieruchomości za zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa i braku opodatkowania transakcji zbycia (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) oraz zwolnienia od podatku VAT sprzedaży działki zabudowanej na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) został załatwiony w dniu 26 stycznia 2018 r. pismem nr 0112-KDIL2-1.4012.557.2017.2.SS. Z kolei wniosek w części dotyczącej opodatkowania sprzedaży działki niezabudowanej nr 1270/1 (część pytania oznaczonego we wniosku nr 3) został załatwiony w dniu 12 lutego 2018 r. pismem nr 0112-KDIL2-1.4012.640.2017.4.SS.

Jednocześnie w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, że analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym tut. Organ nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin