Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4013.282.2017.2.MK
z 14 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 grudnia 2017 r. (data wpływu 21 grudnia 2017 r.) uzupełnionym pismem z 2 lutego 2018 r. (data wpływu 5 lutego 2018 r.) oraz pismem z 5 lutego 2018 r. (data wpływu 5 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie określenia stawki podatku akcyzowego dla dodatków do paliw silnikowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 grudnia 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie określenia stawki podatku akcyzowego dla dodatków do paliw silnikowych. Ww. wniosek został uzupełnionym pismem z 2 lutego 2018 r. (data wpływu 5 lutego 2018 r.) oraz pismem z 5 lutego 2018 r. (data wpływu 5 lutego 2018 r.) stanowiącymi odpowiedź na wezwanie Organu z 26 stycznia 2018 r. znak 0111-KDIB3-3.4013.282.2017.1.MK.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

I. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest zarejestrowanym podatnikiem podatku akcyzowego.

Spółka, w prowadzonym przez siebie składzie podatkowym produkuje różnego rodzaju dodatki do paliw silnikowych. W zależności od składu surowcowego są one klasyfikowane do różnych pozycji CN (np. 3811, 2905, 2707). Dodatki te mają różne przeznaczenie, tj. mogą być stosowane jako dodatki wyłącznie do benzyn silnikowych albo wyłącznie olejów napędowych albo pośrednio gazu LPG, z tym że jest on faktycznie dodawany do benzyny silnikowej, lub też uniwersalne, które mogą być stosowane do wszystkich wyżej wymienionych rodzajów paliw silnikowych. W chwili obecnej Spółka dla wszystkich produkowanych przez siebie dodatków odprowadza stawkę podatku akcyzowego określoną w art. 89 ust. 1 pkt 14 w zw. z ust. 1a, tj. 1.797,00 zł/ 1.000 litrów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w okolicznościach stanu faktycznego Spółka powinna odprowadzać akcyzę od dodatków do paliw kalkulowaną z uwzględnieniem stawki akcyzy właściwej dla paliwa silnikowego, do którego dany dodatek jest przeznaczony, a w przypadku dodatków uniwersalnych, dla których w momencie wyprowadzenia ze składu podatkowego nie można określić, do jakiego paliwa zostaną dodane - najwyższej możliwej stawki właściwej dla paliwa, do którego taki dodatek może potencjalnie, zgodnie z przeznaczeniem, zostać dodany?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w okolicznościach stanu faktycznego Spółka powinna odprowadzać akcyzę od dodatków do paliw kalkulowaną z uwzględnieniem stawki akcyzy właściwej dla paliwa silnikowego, do którego dany dodatek jest przeznaczony, a w przypadku dodatków uniwersalnych, dla których w momencie wyprowadzenia ze składu podatkowego nie można określić, do jakiego paliwa zostaną dodane - najwyższej możliwej stawki właściwej dla paliwa, do którego taki dodatek może potencjalnie, zgodnie z przeznaczeniem, zostać dodany.

Poniżej Spółka przedstawia argumenty na poparcie swojego stanowiska.

W pierwszej kolejności Spółka wskazuje, że wyroby objęte pozycją CN 3811 zostały wskazane w art. 86 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku akcyzowym, która definiuje na potrzeby tej ustawy wyroby energetyczne. Natomiast, zgodnie z art. 86 ust. 1 pkt 9 powołanej ustawy, do wyrobów energetycznych zalicza się pozostałe wyroby będące węglowodorami, z wyłączeniem torfu, przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa opałowe lub jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych - bez względu na kod CN. W konsekwencji, wszystkie dodatki do paliw produkowane przez Spółkę należy zaliczyć do wyrobów energetycznych.

Jednakże, w ocenie Wnioskodawcy, ustawa o podatku akcyzowym nie definiuje wprost stawki podatku akcyzowego dla wyrobów energetycznych, takich jak dodatki do paliw. W szczególności, tej stawki nie określa art. 89. ust. 14 tej ustawy. Dlatego też, zdaniem Wnioskodawcy, przy określaniu właściwej stawki akcyzy dla dodatków do paliw należy odwołać się wprost do przepisów Dyrektywy Energetycznej.

Zgodnie z art. 2 ust. 3 akapit drugi tej Dyrektywy „oprócz podlegających opodatkowaniu produktów wymienionych w ust. 1, wszelkie produkty przeznaczone do wykorzystania, oferowane na sprzedaż lub wykorzystywane jako paliwo silnikowe, lub jako dodatek lub rozcieńczalnik do paliw silnikowych, podlegają opodatkowaniu według stawki przyjętej dla równoważnego paliwa silnikowego”. Natomiast Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w postanowieniu z dnia 5 lutego 2015 r., C-275/14, stwierdził, że powołany artykuł Dyrektywy Energetycznej „należy interpretować w ten sposób, że jednostka może powołać się na niego przeciwko właściwemu krajowemu organowi w ramach sporu przed sądami krajowymi celem wykluczenia stosowania uregulowania krajowego niezgodnego z tym przepisem”.

W cytowanym postanowieniu Trybunał stwierdził m.in., że (pkt 29) „z art. 2 ust. 3 akapit drugi dyrektywy 2003/96 wynika, że ustawodawca Unii Europejskiej zamierzał potraktować dodatki dodawane do paliw silnikowych w taki sam sposób jak paliwa silnikowe, niezależnie od natury tych dodatków, wyłącznie z uwagi na fakt, iż są one dodawane do tychże paliw, tak by poddać je tej samej regulacji podatkowej co same paliwa”. W sentencji tego postanowienia TSUE orzekł, że „Artykuł 2 ust. 3 akapit drugi dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie przepisom krajowym, takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, nakładającym podatek akcyzowy na dodatki objęte kodem 3811 Nomenklatury scalonej zawartej w załączniku I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej taryfy celnej, zmienionym rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1031/2008 z dnia 19 września 2008 r., w stawce innej niż mająca zastosowanie do paliwa silnikowego, do którego dodatki te są dodawane”.

Cytowane postanowienie Trybunału odnosiło się do dodatków do paliw objętych pozycją CN 3811. Niemniej, w ocenie Wnioskodawcy, tezy płynące z tego orzeczenia są aktualne również w odniesieniu do dodatków objętych innymi pozycjami CN.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy produkowane przez Spółkę dodatki do paliw, powinny zostać opodatkowane wg stawki akcyzy:

• określonej w art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym, jeżeli jest on przeznaczony do stosowania jako dodatek do benzyn silnikowych (w tym dodatek do LPG, który jest faktycznie dodawany do benzyny silnikowej);
• określonej w art. 89 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku akcyzowym, jeżeli jest on przeznaczony do stosowania jako dodatek do olejów napędowych;
• wyższej z ww. stawek, w przypadku dodatków, które mogą być stosowane do wszystkich wyżej wymienionych rodzajów paliw silnikowych.
  
  

Podobne stanowisko zajął Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 25 czerwca 2015 r. sygn. akt I FSK482/15.

W związku z powyższym Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska przedstawionego na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 43 ze zm.) zwanej dalej „ustawą” – ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, wyrobami akcyzowymi są wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W ww. załączniku nr 1 do ustawy w poz. 24 pod kodem CN 2707 wymieniono oleje i pozostałe produkty destylacji wysokotemperaturowej smoły węglowej; podobne produkty, w których masa składników aromatycznych jest większa niż składników niearomatycznych. W poz. 36 pod kodem ex 2905 11 00 wymieniono metanol (alkohol metylowy) - niebędący pochodzenia syntetycznego - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych lub napędowych. Z kolei w poz. 38 pod kodem CN 3811 wymieniono środki przeciwstukowe, inhibitory utleniania, inhibitory tworzenia się żywic, dodatki zwiększające lepkość, preparaty antykorozyjne oraz pozostałe preparaty dodawane do olejów mineralnych (włącznie z benzyną) lub do innych cieczy, stosowanych do tych samych celów, co oleje mineralne. Natomiast w poz. 44 bez względu na kod CN wymieniono pozostałe wyroby przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa silnikowe lub paliwa opałowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych lub paliw opałowych.

W załączniku nr 2 do ustawy stanowiącym wykaz wyrobów akcyzowych, do których stosuje się procedurę zawieszenia poboru akcyzy i których produkcja odbywa się w składzie podatkowym, o którym mowa w dyrektywie Rady 92/12/EWG z dnia 25 lutego 1992 r. w sprawie ogólnych warunków dotyczących wyrobów objętych podatkiem akcyzowym, ich przechowywania, przepływu oraz kontrolowania (Dz.Urz.UE.L 1992 Nr 76, str. 1), pod pozycją 19 ujęto wyroby objęte kodem CN ex 2707 wyłącznie:

1. Benzol (benzen) - CN 2707 10;
2. Toluol (toluen) - CN 2707 20;
3. Ksylol (ksyleny) - CN 2707 30;
4. Pozostałe mieszaniny węglowodorów aromatycznych, z których 65% lub więcej objętościowo (włącznie ze stratami) destyluje w 250°C zgodnie z metodą ASTM D 86 – CN 2707 50.
   
   

Z kolei w poz. 24 załącznika nr 2 do ustawy pod kodem CN ex 2905 11 00 wymieniono metanol (alkohol metylowy) - niebędący pochodzenia syntetycznego - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych lub napędowych. Natomiast w poz. 24a pod kodem CN ex 3811 wymieniono środki przeciwstukowe, inhibitory utleniania, inhibitory tworzenia się żywic, dodatki zwiększające lepkość, preparaty antykorozyjne oraz pozostałe preparaty dodawane do olejów mineralnych (włącznie z benzyną) lub do innych cieczy, stosowanych do tych samych celów, co oleje mineralne, wyłącznie:

1. Środki przeciwstukowe, na bazie tetraetyloołowiu - CN 3811 11 10;
2. Pozostałe środki przeciwstukowe, na bazie związków ołowiu - CN 3811 90;
3. Pozostałe środki przeciwstukowe - CN 3811 19 00;
   
4. Pozostałe - CN 3811 90 00.
   
   

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 10 ustawy, skład podatkowy to miejsce, w którym określone wyroby akcyzowe są: produkowane, magazynowane, przeładowywane lub do którego wyroby te są wprowadzane, lub z którego są wyprowadzane - z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy; w przypadku składu podatkowego znajdującego się na terytorium kraju miejsce to jest określone w zezwoleniu wydanym przez właściwego naczelnika urzędu skarbowego.

Za podmiot prowadzący skład podatkowy uznaje się podmiot, któremu wydano zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego (art. 2 ust. 1 pkt 11 ustawy).

Procedura zawieszenia poboru akcyzy stosowana jest podczas produkcji, magazynowania, przeładowywania i przemieszczania wyrobów akcyzowych, w trakcie której, gdy są spełnione warunki określone w przepisach ustawy o podatku akcyzowym i aktów wykonawczych wydanych na jej podstawie, z obowiązku podatkowego nie powstaje zobowiązanie podatkowe (art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy).

Zgodnie z art. 47 ust. 1 ustawy produkcja wyrobów akcyzowych określonych w załączniku nr 2 do ustawy, w tym opodatkowanych zerową stawką akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, oraz wyrobów akcyzowych innych niż określone w załączniku nr 2 do ustawy, objętych stawką akcyzy inną niż stawka zerowa, może odbywać się wyłącznie w składzie podatkowym, z wyłączeniem produkcji:

1. wyrobów akcyzowych, z wykorzystaniem wyłącznie wyrobów akcyzowych, od których akcyza została zapłacona w wysokości równej lub wyższej od kwoty akcyzy przypadającej do zapłaty od wyprodukowanych wyrobów akcyzowych, albo z wykorzystaniem wyłącznie wyrobów akcyzowych zwolnionych od akcyzy ze względu na przeznaczenie, pod warunkiem że wyprodukowany wyrób jest również wyrobem akcyzowym zwolnionym od akcyzy ze względu na przeznaczenie;
   
2. mniej niż 1000 hektolitrów w ciągu roku kalendarzowego, win uzyskanych z winogron pochodzących z upraw własnych, o których mowa w art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich, obrocie tymi wyrobami i organizacji rynku wina (Dz. U. z 2016 r. poz. 859);
   
3. piwa, wina i napojów fermentowanych, wytwarzanych domowym sposobem przez osoby fizyczne na własny użytek i nieprzeznaczonych do sprzedaży;
   
4. mniej niż 10 hektolitrów w ciągu roku kalendarzowego, alkoholu etylowego, dokonywanej przez gorzelnie prawnie i ekonomicznie niezależne od wszelkich innych gorzelni oraz niedziałające na podstawie licencji uzyskanej od innego podmiotu;
   
5. wyrobów akcyzowych, od których została zapłacona przedpłata akcyzy;
   
6. energii elektrycznej;
   
7. wyrobów węglowych;
   
8. suszu tytoniowego;
   
9. wyrobów gazowych.
   
   

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. produkcja wyrobów akcyzowych;
2. wprowadzenie wyrobów akcyzowych do składu podatkowego;
3. import wyrobów akcyzowych, z wyłączeniem importu wyrobów akcyzowych wysłanych następnie z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy z miejsca importu przez zarejestrowanego wysyłającego niebędącego importerem tych wyrobów;
4. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów akcyzowych, z wyłączeniem nabycia wewnątrzwspólnotowego dokonywanego do składu podatkowego;
4a. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów akcyzowych innych niż określone w załączniku nr 2 do ustawy, objętych stawką akcyzy inną niż stawka zerowa, dokonywane do składu podatkowego w celu objęcia ich procedurą zawieszenia poboru akcyzy, jeżeli wprowadzenie tych wyrobów do składu podatkowego nie nastąpiło;
5. wyprowadzenie ze składu podatkowego, poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, wyrobów akcyzowych niebędących własnością podmiotu prowadzącego ten skład podatkowy, z wyłączeniem wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, przez podmiot, o którym mowa w art. 13 ust. 3;
6. wysłanie z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy importowanych wyrobów akcyzowych z miejsca importu przez zarejestrowanego wysyłającego niebędącego importerem tych wyrobów.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy, przedmiotem opodatkowania akcyzą jest również:

1. użycie wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie albo określoną stawką akcyzy związaną z ich przeznaczeniem, jeżeli ich użycie:
   
   1. było niezgodne z przeznaczeniem uprawniającym do zwolnienia od akcyzy albo zastosowania tej stawki akcyzy lub
      
   2. nastąpiło bez zachowania warunków uprawniających do zwolnienia od akcyzy albo zastosowania tej stawki akcyzy;
   
   
2. dostarczenie wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, jeżeli odbyło się ono bez zachowania warunków uprawniających do zastosowania zwolnienia od akcyzy;
   
3. sprzedaż wyrobów akcyzowych znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, objętych określoną stawką akcyzy związaną z ich przeznaczeniem, jeżeli ich sprzedaż odbyła się bez zachowania warunków uprawniających do zastosowania tej stawki akcyzy;
   
4. nabycie lub posiadanie wyrobów akcyzowych znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, jeżeli od tych wyrobów nie została zapłacona akcyza w należnej wysokości, a w wyniku kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej albo postępowania podatkowego nie ustalono, że podatek został zapłacony.
   
   

Jeżeli w stosunku do wyrobu akcyzowego powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o których mowa w ust. 1, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została, po zakończeniu procedury zawieszenia poboru akcyzy, określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej – art. 8 ust. 6 ustawy.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się wyroby:

1. objęte pozycjami CN od 1507 do 1518 00, jeżeli są przeznaczone do celów opałowych lub napędowych;
   
2. objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715;
   
3. objęte pozycjami CN 2901 i 2902;
   
4. oznaczone kodem CN 2905 11 00, niebędące pochodzenia syntetycznego, jeżeli są przeznaczone do celów opałowych lub napędowych;
   
5. objęte pozycją CN 3403;
   
6. objęte pozycją CN 3811;
   
7. objęte pozycją CN 3817;
   
8. oznaczone kodami CN 3824 90 91 i 3824 90 97, jeżeli są przeznaczone do celów opałowych lub napędowych;
   
9. pozostałe wyroby, z wyłączeniem substancji stosowanych do znakowania i barwienia, o którym mowa w art. 90 ust. 1, przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa silnikowe lub jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych - bez względu na kod CN;
   
10. pozostałe wyroby będące węglowodorami, z wyłączeniem torfu, przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa opałowe lub jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych - bez względu na kod CN.
    
    

Paliwami silnikowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych – art. 86 ust. 2 ustawy.

Paliwami opałowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do celów opałowych, z wyłączeniem wyrobów, o których mowa w ust. 2 – art. 86 ust. 3 ustawy.

Zgodnie z art. 89 ust. 1 ustawy stawki akcyzy na wyroby energetyczne wynoszą dla:

1. węgla i koksu przeznaczonych do celów opałowych objętych pozycjami CN 2701, 2702 oraz 2704 00 - 1,28 zł/1 gigadżul (GJ);
   
2. benzyn silnikowych o kodach CN 2710 11 45 lub 2710 11 49 oraz wyrobów powstałych ze zmieszania tych benzyn z biokomponentami, spełniających wymagania jakościowe określone w odrębnych przepisach - 1565,00 zł/1000 litrów;
   
3. (uchylony);
   
4. benzyn lotniczych o kodzie CN 2710 11 31, paliw typu benzyny do silników odrzutowych o kodzie CN 2710 11 70 oraz nafty pozostałej o kodzie CN 2710 19 25 - 1822,00 zł/1000 litrów;
   
5. paliw do silników odrzutowych o kodzie CN 2710 19 21 - 1446,00 zł/1000 litrów;
   
6. olejów napędowych o kodzie CN 2710 19 41 oraz wyrobów powstałych ze zmieszania tych olejów z biokomponentami, spełniających wymagania jakościowe określone w odrębnych przepisach - 1196,00 zł/1000 litrów;
   
7. (uchylony);
   
8. biokomponentów stanowiących samoistne paliwa, spełniających wymagania jakościowe określone w odrębnych przepisach, przeznaczonych do napędu silników spalinowych, bez względu na kod CN - 1196,00 zł/1000 litrów;
   
9. olejów napędowych przeznaczonych do celów opałowych o kodach CN od 2710 19 41 do 2710 19 49, zabarwionych na czerwono i oznaczonych znacznikiem zgodnie z przepisami szczególnymi - 232,00 zł/1000 litrów;
   
10. olejów opałowych o kodach CN od 2710 19 51 do 2710 19 69:
    
    1. z których 30% lub więcej objętościowo destyluje przy 350°C lub których gęstość w temperaturze 15°C jest niższa niż 890 kilogramów/metr sześcienny, zabarwionych na czerwono i oznaczonych znacznikiem zgodnie z przepisami szczególnymi - 232,00 zł/1000 litrów,
       
    2. pozostałych, niepodlegających obowiązkowi barwienia i znakowania na podstawie przepisów szczególnych - 64,00 zł/1000 kilogramów;
11. olejów smarowych, pozostałych olejów o kodach CN od 2710 19 71 do 2710 19 99, z wyłączeniem wyrobów o kodzie CN 2710 19 85 (oleje białe, parafina ciekła) oraz smarów plastycznych zaliczanych do kodu CN 2710 19 99 - 1180,00 zł/1000 litrów;
    
12. gazów przeznaczonych do napędu silników spalinowych:
    
    1. gazu ziemnego (mokrego) i pozostałych węglowodorów gazowych objętych pozycją CN 2711 oraz gazowych węglowodorów alifatycznych objętych pozycją CN 2901:
       
       • skroplonych - 695,00 zł/1000 kilogramów,
         
       • w stanie gazowym - 11,04 zł/1 gigadżul (GJ),
    2. wyprodukowanych w składzie podatkowym i spełniających wymagania jakościowe określone w odrębnych przepisach:
    • biogazu, bez względu na kod CN - 0 zł,
      
    • wodoru i biowodoru o kodzie CN 2804 10 00 - 0 zł,
    3. pozostałych - 14,72 zł/1 GJ;
13. gazu ziemnego (mokrego) i pozostałych węglowodorów gazowych objętych pozycją CN 2711, przeznaczonych do celów opałowych - 1,28 zł/1 gigadżul (GJ);
    
14. pozostałych paliw silnikowych - 1822,00 zł/1000 litrów;
    
15. pozostałych paliw opałowych:
    
    1. w przypadku gdy ich gęstość w temperaturze 15°C jest:
       
       • niższa niż 890 kilogramów/metr sześcienny - 232,00 zł/1000 litrów,
         
       • równa lub wyższa niż 890 kilogramów/metr sześcienny - 64,00 zł/1000 kilogramów,
    2. gazowych - 1,28 zł/gigadżul (GJ).
    
    

W latach 2015-2019 stawki akcyzy, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 6, 8, 12 lit. a i c oraz pkt 14, są obniżone odpowiednio o 25,00 zł/1000 litrów, 25,00 zł/1000 kilogramów albo o 0,50 zł/1 gigadżul (GJ) – art. 89 ust. 1a ustawy.

Na podstawie delegacji wynikającej z art. 89 ust. 1b ustawy Minister Rozwoju i Finansów 21 listopada 2017 r. wydał obwieszczenie w sprawie stawek akcyzy na paliwa silnikowe obowiązujących w roku 2018 (M.P. z 2017 r. poz. 1078).

Zgodnie z ww. obwieszczeniem stawki akcyzy na paliwa silnikowe wynoszą dla:

1. benzyn silnikowych o kodach CN 2710 11 45 lub 2710 11 49 oraz wyrobów powstałych ze zmieszania tych benzyn z biokomponentami, spełniających wymagania jakościowe określone w odrębnych przepisach - 1540,00 zł/1000 litrów;
   
2. olejów napędowych o kodzie CN 2710 19 41 oraz wyrobów powstałych ze zmieszania tych olejów z biokomponentami, spełniających wymagania jakościowe określone w odrębnych przepisach - 1171,00 zł/1000 litrów;
   
3. biokomponentów stanowiących samoistne paliwa, spełniających wymagania jakościowe określone w odrębnych przepisach, przeznaczonych do napędu silników spalinowych, bez względu na kod CN - 1171,00 zł/1000 litrów;
   
4. gazów przeznaczonych do napędu silników spalinowych:
   
   1. gazu ziemnego (mokrego) i pozostałych węglowodorów gazowych objętych pozycją CN 2711 oraz gazowych węglowodorów alifatycznych objętych pozycją CN 2901:
      
      • skroplonych - 670,00 zł/1000 kilogramów,
        
      • w stanie gazowym - 10,54 zł/1 gigadżul (GJ),
   2. pozostałych - 14,22 zł/1 GJ;
5. pozostałych paliw silnikowych - 1797,00 zł/1000 litrów.
   
   

Zaznaczyć także należy, że zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy w przypadku zastosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy, zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem zakończenia tej procedury, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej.

W przypadku zastosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy, do obliczenia wysokości zobowiązania podatkowego stosuje się stawkę akcyzy obowiązującą w dniu zakończenia procedury zawieszenia poboru akcyzy - art. 45 ust. 2 ustawy.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawiony opis sprawy wskazać należy, że wyroby będące przedmiotem wniosku są wyrobami energetycznymi, które winny być produkowane w składzie podatkowym.

Ponadto, co do zasady dodatki i domieszki do paliw (silnikowych i opałowych) podlegają opodatkowaniu według stawki przyjętej dla równoważnego paliwa do którego są dodawane.

Zgodnie z opisem sprawy dodatki będące przedmiotem wniosku mają różne przeznaczenie, tj. mogą być stosowane jako dodatki wyłącznie do benzyn silnikowych albo wyłącznie olejów napędowych albo pośrednio gazu LPG, z tym że jest on faktycznie dodawany do benzyny silnikowej, lub też uniwersalne, które mogą być stosowane do wszystkich wyżej wymienionych rodzajów paliw silnikowych.

Stwierdzić zatem należy, że Spółka winna uiszczać podatek akcyzowy od dodatków do paliw silnikowych z uwzględnieniem stawki akcyzy właściwej dla paliwa silnikowego, do którego dany dodatek jest przeznaczony tj.:

• określonej w art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy, jeżeli dodatki są wyprowadzane ze składu podatkowego poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy z przeznaczeniem do stosowania jako dodatek do benzyn silnikowych (w tym dodatek do LPG, który jest faktycznie dodawany do benzyny silnikowej);
• określonej w art. 89 ust. 1 pkt 6 ustawy, jeżeli dodatki są wyprowadzane ze składu podatkowego poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy z przeznaczeniem do stosowania jako dodatek do olejów napędowych.
  
  

W przypadku natomiast dodatków uniwersalnych, które zgodnie z opisem sprawy są wyprowadzane ze składu podatkowego poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy z przeznaczeniem do stosowania jako dodatek do benzyn silnikowych (w tym dodatek do LPG, który jest faktycznie dodawany do benzyny silnikowej) oraz olejów napędowych, dodatki do tych paliw winny być opodatkowane z uwzględnieniem stawki określonej w art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zastrzec jednocześnie należy, że powyższe odnosi się do sytuacji, w której dodatki będące przedmiotem wniosku będą przeznaczone do benzyn silnikowych jak i olejów napędowych spełniających wymagania jakościowe określone w odrębnych przepisach tj. wyrobów określonych w art. 89 ust. 1 pkt 2 i 6 ustawy.

Wobec powyższego odpowiadając wprost na zadane przez Wnioskodawcę pytanie, stanowisko Spółki w tym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.