Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4013.283.2017.2.JS
z 14 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2017 r. (data wpływu 21 grudnia 2017 r.), uzupełnionym pismem z 5 lutego 2018 r. (data wpływu 7 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie obowiązku zapłaty opłaty paliwowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 grudnia 2017 r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z 5 lutego 2018 r. (data wpływu 7 lutego 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie obowiązku zapłaty opłaty paliwowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka z o.o. („Wnioskodawca”) jest zarejestrowanym podatnikiem podatku akcyzowego.

Spółka, w prowadzonym przez siebie składzie podatkowym produkuje różnego rodzaju dodatki do paliw silnikowych. W zależności od składu surowcowego są one klasyfikowane do różnych pozycji CN (np. 3811, 2905, 2707). Dodatki te mają różne przeznaczenie, tj. mogą być stosowane jako dodatki do benzyn silnikowych albo olejów napędowych albo dodatek do LPG, z tym że jest on faktycznie dodawany do benzyny, lub uniwersalne, które mogą być stosowane do wszystkich wyżej wymienionych rodzajów paliw silnikowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w okolicznościach stanu faktycznego Spółka powinna odprowadzać opłatę paliwową od dodatków do paliw kalkulowaną z uwzględnieniem stawki tej opłaty określonej w art. 37m ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 37m ust. 2 i 3a ustawy o autostradach płatnych, niezależnie od tego do jakiego paliwa dany dodatek może być zastosowany?

Zdaniem Wnioskodawcy, w okolicznościach stanu faktycznego Spółka powinna odprowadzać opłatę paliwową od dodatków do paliw kalkulowaną z uwzględnieniem stawki tej opłaty określonej w art. 37m ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 37m ust. 2 i 3a ustawy o autostradach płatnych, niezależnie od tego do jakiego paliwa dany dodatek może być zastosowany.

Zgodnie z art. 37h ust. 1 ustawy o autostradach płatnych wprowadzanie na rynek krajowy paliw silnikowych oraz gazu, wykorzystywanych do napędu silników spalinowych, podlega opłacie, zwanej dalej „opłatą paliwową”.

Stosownie do art. 37h ust. 2 ustawy, przez wprowadzenie na rynek krajowy paliw silnikowych oraz gazu, o których mowa w ust. 1, rozumie się czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, których przedmiotem są te paliwa silnikowe oraz gaz.

Natomiast zgodnie z art. 37h ust. 4 ustawy, paliwami silnikowymi lub gazem, o których mowa w ust. 1, są następujące produkty:

• benzyny silnikowe o kodach: CN 2710 11 45 lub CN 2710 11 49 oraz wyroby powstałe ze zmieszania tych benzyn z biokomponentami, spełniające wymagania jakościowe określone w odrębnych przepisach;
• oleje napędowe o kodzie CN 2710 19 41 oraz wyroby powstałe ze zmieszania tych olejów z biokomponentami, spełniające wymagania jakościowe określone w odrębnych przepisach;
• biokomponenty stanowiące samoistne paliwa, spełniające wymagania jakościowe określone w odrębnych przepisach, przeznaczone do napędu silników spalinowych, bez względu na kod CN;
• gaz ziemny (mokry) i pozostałe węglowodory gazowe oraz gazowe węglowodory alifatyczne skroplone i w stanie gazowym, przeznaczone do napędu silników spalinowych, o kodach: CN 2711 i CN 2901;
• wyroby inne niż określone w pkt 1-4, przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych, bez względu na kod CN.
  
  

Dodatki do paliw produkowane przez Wnioskodawcę, pomimo, że są dodawane do benzyn silnikowych lub olejów napędowych nie mogą być uznane ani za benzyny silnikowe ani oleje napędowe, o których mowa w art. 37h ust. 4 pkt 1 i 2 powołanej ustawy. Po pierwsze mają one inną klasyfikację w ramach Nomenklatury Scalonej niż wskazana w cytowanych przepisach, po drugie - nie mogą stanowić samodzielnego paliwa. Z oczywistych względów nie mogą być też uznane za paliwa silnikowe lub gaz, o których mowa w art. 37h ust. 4 pkt 3 i 4. W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, dodatki do paliw mogą być uznane za paliwa silnikowe, o których mowa w art. 37h ust. 4 pkt 5 tej ustawy.

Dlatego też, w ocenie Wnioskodawcy, produkowane przez Spółkę dodatki do paliw, niezależnie do tego, do jakiego paliwa mają zostać dodane, powinny zostać opodatkowane opłatą paliwową wg stawki określonej w art. 37m ust. 1 pkt 3 ustawy o autostradach płatnych. W przepisie tym wskazano bowiem stawkę opłaty paliwowej właściwą zarówno dla gazów, jak i innych wyrobów, o których mowa w art. 37h ust. 4 pkt 4 i 5 tej ustawy. Obliczając właściwą stawkę opłaty paliwowej, Spółka powinna uwzględnić również treść art. 37m ust. 2 i 3a powołanej ustawy. Zgodnie z pierwszym przepisem, stawki opłaty paliwowej, o których mowa w ust. 1, ulegają podwyższeniu na następny rok w stopniu odpowiadającym wskaźnikowi wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych w okresie pierwszych trzech kwartałów roku, w którym stawki ulegają zmianie, w stosunku do analogicznego okresu roku poprzedniego. Zgodnie z drugim – w latach 2015-2019 stawki opłaty paliwowej, o których mowa w ust. 1, obliczone z uwzględnieniem zasady, o której mowa w ust. 2, są podwyższone odpowiednio o 25,00 zł za 1000 l albo o 25,00 zł za 1000 kg. Kwota 25,00 zł nie podlega podwyższeniu zgodnie z ust. 2.

W ocenie Wnioskodawcy, na prawidłowość zastosowania dla wszystkich dodatków do paliw stawki opłaty paliwowej określonej w art. 37m ust. 1 pkt 3 ustawy o autostradach płatnych nie ma wpływu to, do jakiego rodzaju paliwa silnikowego dany dodatek zostanie faktycznie dodany. Przepis ten wskazuje bowiem, że stawka w nim określona ma zastosowanie m.in. do innych wyrobów, o których mowa w art. 37h ust. 4 pkt 5 tej ustawy. Ustawa o autostradach płatnych nie zawiera również przepisu, który nakazywałby stosowanie dla dodatków do paliw stawki opłaty paliwowej przyjętej dla równoważnego paliwa.

W związku z powyższym Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska przedstawionego na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 37h ust. 1 ustawy z dnia 31 maja 2017 r. o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1057 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, wprowadzanie na rynek krajowy paliw silnikowych oraz gazu, wykorzystywanych do napędu silników spalinowych, podlega opłacie, zwanej dalej „opłatą paliwową”.

Stosownie do art. 37h ust. 2 ustawy, przez wprowadzenie na rynek krajowy paliw silnikowych oraz gazu, o których mowa w ust. 1, rozumie się czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, których przedmiotem są te paliwa silnikowe oraz gaz.

W myśl art. 37h ust. 4 ustawy, paliwami silnikowymi lub gazem, o których mowa w ust. 1, są następujące produkty:

1. benzyny silnikowe o kodach: CN 2710 11 45 lub CN 2710 11 49 oraz wyroby powstałe ze zmieszania tych benzyn z biokomponentami, spełniające wymagania jakościowe określone w odrębnych przepisach;
2. oleje napędowe o kodzie CN 2710 19 41 oraz wyroby powstałe ze zmieszania tych olejów z biokomponentami, spełniające wymagania jakościowe określone w odrębnych przepisach;
3. biokomponenty stanowiące samoistne paliwa, spełniające wymagania jakościowe określone w odrębnych przepisach, przeznaczone do napędu silników spalinowych, bez względu na kod CN;
4. gaz ziemny (mokry) i pozostałe węglowodory gazowe oraz gazowe węglowodory alifatyczne skroplone i w stanie gazowym, przeznaczone do napędu silników spalinowych, o kodach: CN 2711 i CN 2901;
5. wyroby inne niż określone w pkt 1-4, przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych, bez względu na kod CN.
   
   

Art. 37j ust. 1 ustawy stanowi, że obowiązek zapłaty opłaty paliwowej od paliw silnikowych oraz gazu, o których mowa w art. 37h, ciąży na:

1. producencie paliw silnikowych lub gazu albo
2. importerze paliw silnikowych lub gazu, albo
3. podmiocie dokonującym nabycia wewnątrzwspólnotowego w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym paliw silnikowych lub gazu, albo
4. innym podmiocie podlegającym na podstawie przepisów o podatku akcyzowym obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku akcyzowego od paliw silnikowych lub gazu.
   
   

Obowiązek zapłaty opłaty paliwowej, zgodnie z art. 37k ust. 1 ustawy, powstaje z dniem powstania zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym od paliw silnikowych oraz gazu, o których mowa w art. 37h.

Podstawą obliczenia wysokości opłaty paliwowej jest ilość paliw silnikowych lub gazu, o których mowa w art. 37h, od jakich podmioty, o których mowa w art. 37j ust. 1, są obowiązane zapłacić podatek akcyzowy.

Stawka opłaty paliwowej w myśl art. 37m ust. 1 ustawy wynosi:

1. 95,19 zł za 1000 l benzyn silnikowych oraz wyrobów powstałych ze zmieszania tych benzyn z biokomponentami, o których mowa w art. 37h ust. 4 pkt 1;
2. 239,84 zł za 1000 l olejów napędowych, wyrobów powstałych ze zmieszania tych olejów z biokomponentami oraz biokomponentów stanowiących samoistne paliwa, o których mowa w art. 37h ust. 4 pkt 2 i 3;
3. 122,82 zł za 1000 kg gazów i innych wyrobów, o których mowa w art. 37h ust. 4 pkt 4 i 5.
   
   

Przy czym, stosownie do art. 37m ust. 2 ustawy, stawki opłaty paliwowej, o których mowa w ust. 1, ulegają podwyższeniu na następny rok w stopniu odpowiadającym wskaźnikowi wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych w okresie pierwszych trzech kwartałów roku, w którym stawki ulegają zmianie, w stosunku do analogicznego okresu roku poprzedniego.

W latach 2015-2019 stawki opłaty paliwowej, o których mowa w ust. 1, obliczone z uwzględnieniem zasady, o której mowa w powyższym przepisie, są podwyższone odpowiednio o 25,00 zł za 1000 1 albo o 25,00 zł za 1000 kg. Kwota 25,00 zł nie podlega podwyższeniu zgodnie z ust. 2 (art. 37m ust. 3a ustawy).

Minister właściwy do spraw transportu ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, stawki opłaty paliwowej obliczone z uwzględnieniem zasady, o której mowa w powyższych przepisach, zaokrąglając je w górę do pełnych groszy (art. 37m ust. 4 ustawy).

W przedmiotowej sprawie, Spółka w prowadzonym przez siebie składzie podatkowym produkuje dodatki do paliw silnikowych. Są one klasyfikowane do różnych pozycji CN Nomenklatury Scalonej (m.in. CN 3811, 2905, 2707). Zgodnie z opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę, dodatki te mają różne przeznaczenie, tj. jako dodatki do różnych rodzajów paliw silnikowych, w tym benzyn silnikowych, olejów napędowych i LPG, lub też uniwersalne, które mogą być stosowane do wszystkich wymienionych paliw silnikowych.

W związku z powyższym, Spółka ma wątpliwości, czy powinna odprowadzać opłatę paliwową od dodatków do paliw kalkulowaną z uwzględnieniem stawki tej opłaty określonej w art. 37m ust. 1 pkt 3 i w zw. z art. 37m ust. 2 i 3a ustawy o autostradach płatnych, niezależnie od tego, do jakiego paliwa dany dodatek może być zastosowany.

W ocenie organu, stanowisko Spółki w sprawie uznania produkowanych dodatków do paliw za paliwa silnikowe, o których mowa w art. 37h ust. 4 pkt 5 ustawy, jest prawidłowe. Opłata paliwowa od ww. dodatków powinna być zatem liczona według stawki określonej w powołanych przez Wnioskodawcę przepisach, na podstawie art. 37m ust. 1 pkt 3 z uwzględnieniem art. 37m ust. 2 i 3a ustawy, oraz obwieszczenia ministra właściwego do spraw transportu, o którym mowa art. 37m ust. 4 ustawy.

Stanowisko Wnioskodawcy należało zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.