Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-3.4010.365.2017.1.PS
z 16 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2017 r. (data wpływu 20 grudnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wyboru metody ustalania różnic kursowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wyboru ustalania różnic kursowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca Bank Spółdzielczy z siedzibą w Polsce, wykonuje w ramach prowadzonej działalności gospodarczej czynności bankowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. z 2015 r. poz. 128). Bank działa na podstawie przepisów ustawy z dnia 16 września 1982 r. Prawo spółdzielcze (Dz. U. z 2016 r. poz. 21) oraz ustawy z dnia 7 grudnia 2000 r. o funkcjonowaniu banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i bankach zrzeszających (Dz. (J. z 2015, poz. 2170).

Bank działa w oparciu o Statut Banku, w którym w § 5 Statutu określone zostały czynności bankowe, które Bank może przeprowadzać a wśród nich znajdowała się czynność: „pośrednictwo w dokonywania rozliczeń w kraju z nierezydentami”. Pomimo tego zapisu Bank nie prowadził działalności w tym zakresie.

Wobec zmieniających się potrzeb rynku usług bankowych oraz oczekiwaniu klientów na zapewnienie im przez Bank obsługi dewizowej, poprzez prowadzenie rachunków dewizowych w walutach GBP, USD i EURO, Zarząd Banku podjął decyzję o przygotowaniu organizacyjnym i formalnym Banku do podjęcia czynności obsługi dewizowej.

Dnia 23 stycznia 2017 r. Bank zwrócił się do banku zrzeszającego o wyrażenie zgody na poszerzenie przedmiotu działania o pośrednictwo w dokonywaniu przekazów pieniężnych oraz rozliczeń w obrocie dewizowym. Bank wskazał, że jest w trakcie przygotowań do wprowadzenia do swojej oferty obsługi w zakresie dewizowej. Obowiązek uzyskania zgody banku zrzeszającego na podjęcie czynność bankowych w zakresie obsługi dewizowej wynika z przepisu art. 7 ustawy o funkcjonowaniu banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i bankach zrzeszających.

Uchwałą nr ... Zarządu banku zrzeszającego z dnia 23 stycznia 2017 r., organ ten wyraził zgodę na poszerzenie przedmiotu działalności Banku zgodnie z wnioskiem Banku.

W dniu 15 marca 2017 r. Zarząd Banku na mocy Uchwały nr ... podjął decyzję o przyjęciu i wprowadzeniu w Banku taryf prowizji i opłat związanych z obsługą rachunków walutowych dla klientów indywidualnych i instytucjonalnych. Uchwała ta wprowadzała zastrzeżenie, że obie taryfy prowizji i opłat wchodzą w życie z dniem 1 kwietnia 2017 r. Tym samym z dniem 1 kwietnia 2017 r. Bank rozpoczął świadczenie usług obsługi dewizowej, w postaci skupu i sprzedaży walut obcych, prowadzenia rachunków walutowych dla klientów indywidualnych i instytucjonalnych i przeprowadzania rozliczeń w walutach.

Pismem z dnia 28 kwietnia 2017 r. skierowanym do Naczelnika Urzędu Skarbowego Bank zawiadomił ten organ o tym, że z dniem 1 kwietnia 2017 r. rozpoczął działalności dewizową i że w związku z rozpoczętą działalności dewizową wybiera metodę rozliczenia różnic kursowych na postawie przepisów ustawy o rachunkowości. Oświadczenie zostało wysłane listem poleconym w dniu 28 kwietnia 2017 r.

W celu uaktualnienia treści Statutu Banku w zakresie przywołanego przepisu § 5 ust. 1 pkt 11 Zebranie przedstawicieli Banku w dniu 23 czerwca 2017 r. podjęło decyzję o zmianie treści tego postanowienia wprowadzając nową treść tego przepisu: „pośrednictwo w dokonywaniu przekazów pieniężnych oraz rozliczeń w obrocie dewizowym”. Uchwała Zebrania przedstawicieli została zaprotokołowana w formie aktu notarialnego przez notariusza prowadzącego Kancelarię Notarialną. Zmiana Statutu została zarejestrowana w Sądzie Rejonowym na mocy postanowienia tego Sądu z dnia 1 sierpnia 2017 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Bank wypełnił wymagania przepisu art. 9b ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dokonując zgłoszenia wyboru metody obliczania różnic kursowych zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości w formie pisemnej w dniu 28 kwietnia 2017 r., tj. w terminie 30 dni od dnia rozpoczęcia prowadzenia działalności dewizowej, co miało miejsce 1 kwietnia 2017 r. a co za tym idzie jest uprawniony do stosowania tej metody w 2017 r.?

Zgodnie z przepisem art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy prowadzący księgi rachunkowe mogą ustalać różnice kursowe na podstawie przepisów o rachunkowości, pod warunkiem że w okresie, o którym mowa w ust. 3 (3 lata), sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez podmioty uprawnione do ich badania, zgodnie z treścią przepisu obowiązującą do 20 czerwca 2017 r.

Wybór metody ustalania różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości możliwy jest po spełnieniu łącznie następujących warunków (zgodnie z treścią przepisu obowiązującą do 20 czerwca 2017 r.):

1. w okresie stosowania tej metody podatnicy będą poddawali badaniu przez uprawniony podmiot swoje sprawozdanie finansowe;
2. metoda wyliczania różnic kursowych zgodnie z przepisami o rachunkowości stosowana będzie przez podatników przez okres nie krótszy niż 3 lata podatkowe, licząc od początku roku podatkowego, w którym została przyjęta;
3. wybór metody obliczania różnic kursowych zgodnie z przepisami o rachunkowości zostanie zgłoszony przez podatników prowadzących już działalność gospodarczą, w formie pisemnej, do naczelnika urzędu skarbowego w terminie do końca 1 miesiąca roku podatkowego, a w przypadku podatników rozpoczynających działalność - w terminie 30 dni od dnia jej rozpoczęcia.

Zdaniem Banku podjął on działalność dewizową w dniu 1 kwietnia 2017 r. tzn. z dniem wprowadzenia działalności dewizowej do oferty Banku zgodnie z decyzją Zarządu Banku. Tym samym dla podmiotów rozpoczynających działalność w zakresie, w którym niezbędne jest ustalanie różnic kursowych termin na dokonanie zgłoszenia określony został na 30 dni od dnia rozpoczęcia działalności. Skoro Bank rozpoczął prowadzenie działalności z dniem 1 kwietnia 2017 r., termin na zgłoszenie wyboru metody obliczania różnic kursowych minąłby w dniu 1 maja 2017 r. Bank stosownego zgłoszenia dokonał z dniem 28 kwietnia 2017 r. nadając pismo listem poleconym w dniu 28 kwietnia 2017 r.

Podkreślenia wymaga okoliczność, że Bank przed dniem 1 kwietnia 2017 r. nie dokonywał czynności, które wymagałyby obliczania różnic kursowych.

Wobec powyższego zdaniem Banku jest on uprawniony do stosowania metody ustalania różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości w 2017 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2343, z późn. zm.), podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:

1. art. 15a, albo
2. przepisów o rachunkowości, pod warunkiem że w okresie, o którym mowa w ust. 3, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez firmy audytorskie.

Zgodnie z art. 9b ust. 2 tej ustawy, podatnicy, którzy wybrali metodę, o której mowa w ust. 1 pkt 2, zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych i wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej, a także wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych. Wycena ta dla celów podatkowych powinna być dokonywana na ostatni dzień każdego miesiąca i na ostatni dzień roku podatkowego lub na ostatni dzień kwartału i na ostatni dzień roku podatkowego albo tylko na ostatni dzień roku podatkowego, z tym że wybrany termin wyceny musi być stosowany przez pełny rok podatkowy i nie może być zmieniany.

W przypadku wyboru metody, o której mowa w ust. 1 pkt 2, podatnicy mają obowiązek stosować tę metodę przez okres nie krótszy niż trzy lata podatkowe, licząc od początku roku podatkowego, w którym została przyjęta ta metoda, z tym że podatnicy mają obowiązek w terminie do końca pierwszego miesiąca roku podatkowego, a w przypadku podatników rozpoczynających działalność - w terminie 30 dni od dnia jej rozpoczęcia, zawiadomić w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o wyborze tej metody (art. 9b ust. 3 ustawy).

Zgodnie z art. 9b ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawych w przypadku rezygnacji ze stosowania metody ustalania różnic kursowych, o której mowa w ust. 1 pkt 2, podatnicy są obowiązani zawiadomić w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie do końca roku podatkowego poprzedzającego rok podatkowy, w którym zamierzają zrezygnować ze stosowania tej metody. Rezygnacja może nastąpić po upływie okresu, o którym mowa w ust. 3.

Na podstawie art. 9b ust. 5 ustawy, w przypadku wyboru metody ustalania różnic kursowych, o której mowa w ust. 1 pkt 2, podatnicy na pierwszy dzień roku podatkowego, w którym została wybrana ta metoda, zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów naliczone różnice kursowe ustalone na podstawie przepisów o rachunkowości na ostatni dzień poprzedniego roku podatkowego. Od pierwszego dnia roku podatkowego, w którym wybrali tę metodę, stosują zasady, o których mowa w ust. 2.

W przypadku natomiast rezygnacji z metody ustalania różnic kursowych, o której mowa w ust. 1 pkt 2, podatnicy:

1. zaliczają na ostatni dzień roku podatkowego, w którym stosowali tę metodę, odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów naliczone różnice kursowe ustalone na podstawie przepisów o rachunkowości;
2. od pierwszego dnia roku podatkowego, następującego po roku, w którym stosowali tę metodę, stosują zasady, o których mowa w art. 15a, ustalając różnice kursowe od dnia, o którym mowa w pkt 1.

Art. 9b został wprowadzony przez ustawę z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 217, poz. 1589) i obowiązuje od 1 stycznia 2007 r. Warunkiem stosowania metody rachunkowej jest stosowanie tej metody przez okres nie krótszy niż trzy lata podatkowe oraz sporządzanie sprawozdań finansowych i badanie ich przez podmiot uprawniony do ich badania (biegłego rewidenta) w tym okresie.

Z przytoczonych przepisów wynika, że obliczanie różnic kursowych według metody rachunkowej wymaga spełnienia przez podatnika łącznie następujących warunków:

1. w okresie rozliczania różnic kursowych metodą rachunkową sprawozdania finansowe podatników mają podlegać badaniu przez podmioty uprawnione do ich badania;
2. rachunkowe rozliczanie różnic kursowych będzie stosowane przez okres nie krótszy niż 3 lata podatkowe, licząc od początku roku podatkowego, w którym została przyjęta ta metoda;
3. wybór metody rachunkowej zostanie przez podatnika zgłoszony w formie pisemnej właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie do końca pierwszego miesiąca roku podatkowego, a w przypadku podatników rozpoczynających działalność – w terminie 30 dni od dnia jej rozpoczęcia.

Niespełnienie chociaż jednego z opisanych trzech warunków uniemożliwia zastosowanie metody rachunkowej do obliczania różnic kursowych. Z kolei niespełnienie warunku 1 oraz 2 w trakcie stosowania tej metody powoduje automatycznie jej anulowanie i przejście podatnika na rozliczanie różnic kursowych metodą podatkową.

Z przedstawionych okoliczności wynika, że Wnioskodawca jest Bankiem Spółdzielczym działającym miedzy innymi w oparciu o Statut Banku, w którym w § 5 określone zostały czynności bankowe, które Bank może przeprowadzać. Wśród nich znajdowała się czynność: „pośrednictwo w dokonywania rozliczeń w kraju z nierezydentami”. Pomimo tego zapisu Bank nie prowadził działalności w tym zakresie. Wobec zmieniających się potrzeb rynku usług bankowych oraz oczekiwaniu klientów na zapewnienie im przez Bank obsługi dewizowej, poprzez prowadzenie rachunków dewizowych w walutach obcych, Zarząd Banku podjął decyzję o przygotowaniu organizacyjnym i formalnym Banku do podjęcia czynności obsługi dewizowej.

Z dniem 1 kwietnia 2017 r. Bank rozpoczął świadczenie usług obsługi dewizowej, w postaci skupu i sprzedaży walut obcych, prowadzenia rachunków walutowych dla klientów indywidualnych i instytucjonalny i przeprowadzania rozliczeń w walutach.

Bank pismem z dnia 28 kwietnia 2017 r. skierowanym do Naczelnika Urzędu Skarbowego zawiadomił ten organ o tym, że z dniem 1 kwietnia 2017 r. rozpoczął działalności dewizową. Oświadczenie została wysiane listem poleconym w dniu 28 kwietnia 2017 r.

Z treści wniosku wynika, że z dniem 1 kwietnia 2017 r. Bank rozpoczął działalność w zakresie obsługi dewizowej, natomiast pozostałą działalność bankową prowadził już wcześniej.

Przedmiotem wątpliwości Banku jest możliwość wyboru rachunkowej metody ustalania różnic kursowych, o której mowa w art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku rozpoczęcia działalności dewizowej z dniem 1 kwietnia 2017 roku.

Zdaniem Banku przepis art. 9b ust. 3 ustawy wprowadzający zasadę, że podatnicy wybierający rachunkową metodę ustalania różnic kursowych mogą zacząć stosować taką metodę w przypadku rozpoczęcia wykonywania danych czynności bankowych, powodujących konieczność rozliczania różnic kursowych w trakcie roku podatkowego, pod warunkiem zawiadomienia o tym właściwego naczelnika urzędu skarbowego w wymagalnym terminie, tj. 30 dni od dnia rozpoczęcia prowadzenia takie działalności.

Z powyższym twierdzeniem nie sposób się jednak zgodzić.

Po pierwsze z treści art. 9b ust. 3 ustawy jasno wynika bowiem, że podatnik ma obowiązek stosowania rachunkowej metody ustalania różnic kursowych przez pełne trzy lata podatkowe. W przypadku Banku i zastosowania takiego rozwiązania warunek powyższy nie będzie spełniony bowiem w przypadku rezygnacji ze stosowania metody ustalania różnic kursowych, o której mowa w ust. 1 pkt 2, podatnicy są obowiązani zawiadomić w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie do końca roku podatkowego poprzedzającego rok podatkowy, w którym zamierzają zrezygnować ze stosowania tej metody. Rezygnacja może nastąpić po upływie okresu, o którym mowa w ust. 3 – czyli po trzech latach podatkowych.

Co istotne dla podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności rokiem podatkowym jest co do zasady - zgodnie z treścią art. 8 ust. 2 ustawy - okres od dnia rozpoczęcia działalności do końca roku kalendarzowego albo do ostatniego dnia wybranego roku podatkowego, nie dłużej jednak niż dwanaście kolejnych miesięcy kalendarzowych. Dlatego też dla podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności w trakcie roku kalendarzowego i wybierającego w jego trakcie rachunkową metodę ustalania różnic kursowych, istnieje możliwość spełnienia warunku ustalania różnic kursowych omawianą metodą przez 3 lata podatkowe.

Z art. 9b ust. 3 ustawy wnika, ze możliwość zastosowania rachunkowej metody ustalania różnic kursowych w trakcie roku podatkowego dotyczy wyłącznie podatników rozpoczynających prowadzenie działalności gospodarczej a nie działalności w jakimś zakresie (czynności w jakimś zakresie), podczas gdy działalność gospodarcza (w tym przypadku bankowa) była już uprzednio prowadzona.

Przepis ten jak również pozostałe regulacje, w tym art. 9b ust. 5 ustawy, jednoznacznie wskazują na konieczność stosowania rachunkowej metody ustalania różnic kursowych przez pełny rok podatkowy, a jedynie w przypadku podatników którzy nie prowadzili działalność gospodarczej – upoważnia ich do stosowania takiej metody w przypadku powiadomienia naczelnika urzędu skarbowego w terminie do 30 dni od dnia jej rozpoczęcia.

Wymóg poinformowania urzędu skarbowego o wyborze tej metody wynika natomiast z faktu, że zasadą jest stosowanie metody podatkowej ustalania różnic kursowych, a metoda rachunkowa jest wyjątkiem. Prowadzi to do konkluzji, zgodnie z którą, jeśli podatnik nie poinformuje w powyższym trybie naczelnika urzędu skarbowego bądź też poinformuje go w sposób nieskuteczny, powinien stosować metodę podatkową, której zasady zostały opisane w art. 15a. (Mariusz Pogoński Komentarz do art. 9(b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Stan prawny: 2014.04.15)

Potwierdzenie powyższego stanowiska znaleźć można miedzy innymi w brzmieniu art. 9b ust. 5 ustawy, z którego jasno wynika, że od pierwszego dnia roku podatkowego, w którym podatnicy wybrali tę metodę, stosują zasady, o których mowa w ust. 2.

Potwierdzeniem takiego stanowiska może być również brzmienie innych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w których ustawodawca posługuje się terminem „rozpoczęcia działalności”.

Zgodnie, np. z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych rokiem podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 2, 2a, 3 i 6, jest rok kalendarzowy, chyba że podatnik postanowi inaczej w statucie albo w umowie spółki, albo w innym dokumencie odpowiednio regulującym zasady ustrojowe innych podatników i zawiadomi o tym właściwego naczelnika urzędu skarbowego; wówczas rokiem podatkowym jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych.

Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy w przypadku podjęcia po raz pierwszy działalności, pierwszy rok podatkowy trwa od dnia rozpoczęcia działalności do końca roku kalendarzowego albo do ostatniego dnia wybranego roku podatkowego, nie dłużej jednak niż dwanaście kolejnych miesięcy kalendarzowych.

W przypadku podjęcia po raz pierwszy działalności w drugiej połowie roku kalendarzowego i wybrania roku podatkowego pokrywającego się z rokiem kalendarzowym, pierwszy rok podatkowy może trwać od dnia rozpoczęcia działalności do końca roku kalendarzowego następującego po roku, w którym rozpoczęto działalność (art. 8 ust. 2a).

Z istoty tych przepisów, zarówno wykładni literalnej, funkcjonalnej i celowościowej jednoznacznie wynika, że chodzi w nich o rozpoczęcie działalności gospodarczej, a nie jakiegoś segmentu, jakichś czynności, które dotąd podatnik nie prowadził.

Zaakcentować należy także, że przepisy ustawy podatkowej dotyczą podatników prowadzących różnorodną działalność, która, jak np. w przypadku banków charakteryzuje się ewidentnie swoistą specyfiką, której uwzględnienie w przepisach podatkowych nie zawsze jest możliwe lub zasadne. Możliwe więc są sytuacje, iż niektóre z przyjętych uregulowań mogą się w praktyce okazać trudne do zastosowania przez konkretnego podatnika lub określoną kategorię podatników. Powyższy fakt w żaden sposób nie podważa jednak racjonalności ustawodawcy i w przypadku nieprecyzyjnych zapisów nie upoważnia do dokonywania takiej ich interpretacji, w wyniku której następowałaby również faktyczna zmiana innych zapisów jasno odzwierciedlających intencje ustawodawcy.

Dlatego też niedopuszczalne jest aby sformułowanie „rozpoczęcie działalności” identyfikować z wprowadzeniem do działalności gospodarczej nowych usług, czynności, itp.

Reasumując, Bank nie może rozpocząć rozliczania różnic kursowych na podstawie przepisów bilansowych z dniem 1 kwietnia 2017 r., niezależnie od okoliczności związanej z zawiadomieniem naczelnika urzędu skarbowego, bowiem Bank nie rozpoczął prowadzenia działalności gospodarczej z dniem kwietnia 2017 roku, lecz czynności bankowe związane z działalnością dewizową.

Dopiero z dniem 1 stycznia 2018 roku Bank będzie mieć co do zasady prawo zastosowania metody wynikającej z art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Banku uznać należy za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.