Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.718.2017.2.DG
z 20 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 grudnia 2017 r. (data wpływu 22 grudnia 2017 r.) uzupełnionym pismem Strony z dnia 15 lutego 2018 r. (data wpływu 15 lutego 2018 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 8 lutego 2018 r. znak sprawy 0114‑KDIP1‑1.4012.718.2017.1.DG (skutecznie doręczone dnia 8 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla wywłaszczonej za odszkodowaniem decyzją Wojewody działki zabudowanej drogą asfaltową na potrzeby inwestycji w zakresie drogi publicznej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek uzupełniony pismem Strony z dnia 15 lutego 2018 r. (data wpływu 15 lutego 2018 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 8 lutego 2018 r. znak sprawy 0114‑KDIP1‑1.4012.718.2017.1.DG (skutecznie doręczone dnia 8 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wywłaszczonej za odszkodowaniem decyzją Wojewody działki zabudowanej drogą asfaltową na potrzeby inwestycji w zakresie drogi publicznej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Powiat otrzymał decyzję Wojewody wystawioną na podstawie art. 12 ust. 4a, 4f i ust. 5, art. 18 oraz art. 22 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1496), art. 130 ust. 2, art. 132 ust. 1a, 2 i 3, art. 134 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 2147 z późn. zm.), art. 3 ust. l pkt l ustawy z dnia 16 grudnia 2015 r. o finansowaniu infrastruktury transportu lądowego (t.j. Dz. U. z 2015 r. nr 267, poz. 2251 z późn. zm.) oraz art. 104 i art. 107 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1257), w związku z art. 16 ustawy z dnia 7 maja 2017 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego oraz innych ustaw (Dz. U. z 2017 r., poz. 935).

W wymienionej decyzji Wojewoda ustalił odszkodowanie na rzecz Powiatu w wysokości łącznej 140.063,70 zł za nieruchomość oznaczoną jako działka nr 75/4 o pow. 0,1085 ha, stanowiąca własność Powiatu, objęta księgą wieczystą prowadzoną przez Sąd Rejonowy wydział Ksiąg Wieczystych.

Wymieniona wyżej nieruchomość stała się własnością Skarbu Państwa z dniem 11 kwietnia 2017 r. zgodnie z decyzją Wojewody z dnia 6 marca 2017 r. o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej pn.: „Budowa drogi ekspresowej”.

Wyceniona nieruchomość stanowiąca działkę nr 75/4 o pow. 0,1085 ha, stanowiła drogę utwardzoną asfaltem. Rzeczoznawca majątkowy wskazał, że szacowana nieruchomość na dzień 6 marca 2017 r. leżała na terenie nie objętym obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Według Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, uchwalony przez Radę Gminy uchwałą z dnia 31 marca 2016 r. przedmiotowa działka znajdowała się na terenie pasa drogowego tj. projektowej przebudowy drogi.

Decyzja o zezwoleniu na realizację ww. inwestycji drogowej została wydana w trybie art. 12 ust. 4f ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1496).

Wartość nieruchomości rzeczoznawca majątkowy oszacował następująco:

1. wartość gruntu: 17.978,00 zł,
   
2. wartość składnika budowlanego: 115.416,00 zł; razem: 133.394,00 zł.
   
   

Zgodnie z treścią w art. 18 ust. 1e pkt 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. wysokość odszkodowania za przysługujące Powiatowi prawo własności przedmiotowej nieruchomości zostaje powiększona o kwotę 6.669,70 zł, stanowiącą 5% wartości nieruchomości, zgodnie z dyspozycją cytowanego wyżej art. 18 ust. 1 pkt 3. Łączna wysokość odszkodowania za utracone przez Powiat prawo własności nieruchomości równa się kwocie 140.063,70 zł.

Przedstawiana działka nr 75/4 zabudowana drogą publiczną nie była wykorzystywana przez Powiat do czynności opodatkowanych, w związku z tym Powiatowi nie przysługiwało w stosunku do wydatków poniesionych na ulepszenie drogi powiatowej, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W ocenie Starostwa nastąpiło pierwsze zasiedlenie, co potwierdza wyrok NSA z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Powiatowy Zarząd Dróg sprawuje zarząd nad drogami powiatowymi na terenie powiatu od 1 stycznia 1999 r. na podstawie przepisu art. 103 ust. 3 zgodnie z ustawą reformującą administrację publiczną (Dz. U. Nr 133 z 1998 r., poz. 872 z późn. zm.) oraz art. 2a ust. 2 ustawy z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. 2000 r. Nr 71, poz. 838 z późn. zm.).

Informujemy, że Powiat jest płatnikiem podatku VAT, wydając nieruchomość w zamian za odszkodowanie zrealizował dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) Mając na uwadze powyższy opis należy stwierdzić, iż przeniesienie własności działki nr 75/4, która stanowiła drogę utwardzoną asfaltem na rzecz Skarbu Państwa za odszkodowaniem podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz na podstawie art. 43 ust. l pkt 10 ustawy o VAT korzysta ze zwolnienia od tego podatku.

W piśmie z dnia 15 lutego 2018 r. Wnioskodawca wskazał, że Powiat jest czynnym podatnikiem podatku VAT, natomiast droga będąca na działce nr 75/4 o pow. 0,1085 ha, od 1944 r. była drogą brukową, w 1991 r. położona została masa bitumiczna, natomiast od 1 stycznia 1999 r. stała się drogą powiatową Powiatu; wcześniej droga ta była drogą wojewódzką w zarządzie Dyrekcji Okręgowej Dróg Publicznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy wypłacone Powiatowi odszkodowanie w wys. łącznej 140.063,70 zł za nieruchomość oznaczoną jako działka nr 75/4 o pow. 0,1085 ha stanowiąca własność Powiatu i przyjęta z mocy prawa z dniem 6 marca 2017 r. na własność Skarbu Państwa zgodnie z decyzją Wojewody- korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. l pkt 10 ustawy o VAT?
2. Czy w przedstawionym opisie spełnione zostały warunki określone w art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz warunki określone w art. 7 ust. 1 pkt 1 tj. czy przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jeżeli tak, to wg jakiej stawki podatkowej?
3. Czy obowiązek podatkowy z tytułu wymienionej czynności powstaje w dniu otrzymania odszkodowania i czy otrzymane odszkodowanie zawiera "w sobie" podatek VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Odszkodowanie za nieruchomość stanowiącą działkę numer 75/4 o pow. 0,1085 ha, która stanowiła drogę utwardzoną asfaltem korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. l pkt 10 ustawy o VAT.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie objętym pytaniem nr 1 jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 cyt. ustawy o VAT rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Należy podkreślić, że co do zasady dla uznania, że dostawa towarów oraz świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność, co wynika wprost z powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie.

Z przywołanego przepisu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że czynność polegająca na przeniesieniu z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów (np. nieruchomości) w zamian za odszkodowanie stanowi dostawę towarów. W tej sytuacji bez znaczenia jest fakt, że dostawa nie jest de facto następstwem decyzji właściciela, lecz wynika z nakazu organu władzy publicznej lub z mocy samego prawa. Odszkodowanie w tym przypadku pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną. W konsekwencji należy stwierdzić, że przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów (w tym np. nieruchomości) w zamian za odszkodowanie – na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Definicja pierwszego zasiedlenia, o której mowa powyżej została zawarta w art. 2 pkt 14 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W praktyce oznacza to, że dostawa gruntu będzie opodatkowana stawką właściwą dla dostawy budynków, a gdy dostawa budynków będzie zwolniona od podatku VAT, wówczas zwolnienie ma zastosowanie do pełnej wartości transakcji. Wskazany przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca będący jednostką samorządu terytorialnego jest czynnym podatnikiem VAT. Powiat otrzymał decyzję Wojewody z dnia 6 marca 2017 r., w której ustalił odszkodowanie na rzecz Powiatu za nieruchomość oznaczoną jako działka nr 75/4 o pow. 0,1085 ha. Działka ta stanowiła drogę utwardzoną asfaltem.

Wymieniona wyżej nieruchomość stała się własnością Skarbu Państwa z dniem 11 kwietnia 2017 r. zgodnie z decyzją Wojewody przeznaczoną na realizację inwestycji drogowej - budowę drogi ekspresowej.

Przedmiotowa działka nr 75/4 zabudowana drogą publiczną nie była wykorzystywana przez Powiat do czynności opodatkowanych, w związku z tym Powiatowi nie przysługiwało w stosunku do wydatków poniesionych na ulepszenie drogi powiatowej, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Droga będąca na działce nr 75/4 o pow. 0,1085 ha od 1944 r. była drogą brukową, w 1991 r. położona została masa bitumiczna, natomiast od 1 stycznia 1999 r. stała się drogą powiatową; wcześniej droga ta była drogą wojewódzką w zarządzie Dyrekcji Okręgowej Dróg Publicznych.

Ad 1

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest, czy przejęta decyzją Wojewody działka zabudowana drogą będzie korzystać ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Wskazać należy, że zgodnie z zapisem art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. z 2017 r., poz. 1332, z późn. zm.), przez obiekt budowlany należy rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

I tak na mocy art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane, pod pojęciem budowli należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Stosownie do art. 3 pkt 3a ustawy Prawo budowlane, przez obiekt liniowy należy rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części będzie korzystać ze zwolnienia z podatku VAT albo będzie opodatkowana w zależności od daty pierwszego zasiedlenia.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się również NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że (…) „pod pojęciem pierwszego zasiedlenia - rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu” (...).

W świetle powyższego należy więc przyjąć, że jeżeli podatnik użytkował dany budynek, budowlę lub ich części i spełnia warunek korzystania z budynku, budowli lub ich części przez wymagany czas, to do zbycia tego budynku, budowli lub ich części zastosowanie znajdzie zwolnienie przewidziane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem „pierwsze zasiedlenie” budynku (budowli lub ich części) – w myśl art. 2 pkt 14 po jego wybudowaniu – należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku (budowli lub ich części), używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Jak wskazał Wnioskodawca w opisie sprawy droga znajdująca się na działce przejętej przez Skarb Państwa była od 1944 r. drogą pokrytą brukiem i była użytkowana w celach publicznych. Tym samym można stwierdzić, że co najmniej w tym roku nastąpiło oddanie drogi do użytkowania, czyli jej pierwsze zasiedlenie. Wnioskodawca jako jednostka samorządu terytorialnego przejęła drogę od stycznia 1999 r. Powiatowi z tytułu ponoszonych wydatków na drogę publiczną nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, gdyż droga ta nie była wykorzystywana do czynności podlegających opodatkowaniu.

Zatem analizując informacje zawarte w opisie sprawy w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia – należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie w odniesieniu do drogi znajdującej się na działce nr 75/4 doszło już do pierwszego zasiedlenia i od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży upłynie okres przekraczający dwa lata.

W kontekście powołanych powyżej przepisów prawa oraz przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, że dla dostawy nieruchomości opisanej we wniosku zastosowanie znajdzie zwolnienie z podatku VAT zdefiniowane w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, gdyż transakcja nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia oraz od daty pierwszego zasiedlenia minął już okres przekraczający dwa lata.

Zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT będzie miało również zastosowanie dla dostawy gruntu, na którym droga ta jest wybudowana, gdyż zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT w przypadku dostawy budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Tym samym kwota ustalonego odszkodowania za przejęcie na Skarb Państwa działki zabudowanej drogą będzie zwolniona z podatku VAT w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należało uznać za prawidłowe.

W zakresie objętym pytaniem nr 2 i 3 wniosku zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.